Το υποβρύχιο
Δια χειρός Βόλφγκανγκ Πίτερσεν προσγειώθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το πλέον άρτιο κινηματογραφικά υποβρύχιο της ιστορίας της 7ης τέχνης. Και εγκαταλείποντας για λίγο τις επτά θάλασσες, όπου μοιραία ανήκει, ανέλαβε το δύσκολο καθήκον της πρόκλησης κλειστοφοβίας και συμπάθειας για τους 50 ναζί ενοίκους του. Επιτυγχάνοντας με χαρακτηριστική άνεση και στις δύο «επικίνδυνες αποστολές» του, παρέδωσε μία από τις καλύτερες περιπέτειες στην ιστορία του κινηματογράφου.
Ο Πίτερσεν αφηγούμενος, εδώ, την ιστορία μιας ομάδας ναζί ενοίκων ενός υποβρυχίου που ξεκινάει, με μοναδική του -τελικά- βάρκα την ελπίδα για τον Ατλαντικό και τα εχθρικά πλοία και πυρά, καταφέρνει να βάλει στην κινηματογραφική συνταγή του την σωστή δόση μελοδραματισμού. Ενός μελοδραματισμού που προσεγγίζει διακριτικά πλην ουσιαστικά την ανθρώπινη μοναξιά χωρίς διδακτισμούς περί πολεμοχαρών και προσωπικά υπεύθυνων ναζί.
Το τεράστιο, όμως, κινηματογραφικό ατού της ταινίας είναι η σκηνοθεσία της. Τα 120 λεπτά για τα οποία οι ήρωες βρίσκονται μέσα στο υποβρύχιο και στον πάτο της θάλασσας θα κάνουν τους τοίχους του σπιτιού σας να πλησιάζουν ο ένας τον άλλο. Και εσάς, μετά το πέρας της ταινίας, να κοιτάξετε έξω από το παράθυρο σας φοβούμενοι ότι, τελικά, εκεί έξω σας περιμένουν γιγάντια βράχια και τεράστια σαλάχια.
Κι αν ο εγκλεισμός κάνει το σπίτι σας ήδη να μοιάζει μικρότερο, ο Πίτερσεν δεν υπόσχεται μεν να αυξήσει τα τετραγωνικά της κατοικίας σας, υπόσχεται, όμως, μία μοναδική κινηματογραφικής εμπειρία.