Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Είδαμε online στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: To Απομεινάρι

Μάνα και κόρη λαμβάνουν σήμα ότι η γιαγιά της οικογένειας απουσιάζει εδώ και μέρες από την κατοικία στην οποία περνάει τα τελευταία της χρόνια μόνη. Μάνα και κόρη καταφτάνουν βιαστικά στην εν λόγω κατοικία σε αναζήτηση της γιαγιάς, βέβαιες πως περνάει μία έντονη κρίση άνοιας. Πεπεισμένες πως η γιαγιά έχει χάσει προσανατολισμό και δρόμο εξαιτίας του ταραγμένου της μυαλού, οι εκπρόσωποι των νεότερων γενεών της οικογένειας επιδίδονται σε επισταμένη αναζήτηση της στο δάσος μέσα στο οποίο βρίσκεται το σπίτι. Όταν, η ηλικιωμένη γυναίκα θα κάνει την εμφάνιση της ξαφνικά στο σπίτι συμπεριφερόμενη ωσάν να απουσίαζε οικειοθελώς για ένα long weekend, η μάνα και η κόρη θα αποφασίσουν να περάσουν μερικές μέρες κοντά της.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Natalie Erika James είναι μια –βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα- ταινία τρόμου που αναμετράται κινηματογραφικά με ένα είδος ταινιών σε άνθηση και ψυχολογικά με έναν αόρατο εχθρό, την άνοια. Κινηματογραφικά, λοιπόν, επιτυγχάνει να μας χαρίσει μια ταινία που ακολουθεί την πεπατημένη του στοιχειωμένου σπιτιού και της ατμόσφαιρας αργής -πλην σταθερής- ανάφλεξης. Και χωρίς να ανανεώνει σημαντικά τα σύγχρονα εκφραστικά μέσα του θρίλερ επιτυγχάνει σκηνοθετικά, σεναριακά και ερμηνευτικά να χτίσει μία καλοδουλεμένη ταινία τρόμου που μπορεί να σας κρατήσει με δόντια κι ακροδάχτυλα σφιγμένα σε αναμονή του επόμενου μεγάλου μπαμ. Ενώ, ψυχολογικά, μοιάζει να προσεγγίζει την άνοια με ευαισθησία ως μία -συχνά- αναπόδραστη κατάληξη που μπορεί, όμως, να αποτελέσει κινητήριο μοχλό για συναισθήματα χαμένα στους δρόμους της μοιραίας έκπτωσης των ανθρώπινων σχέσεων.

Το πρόβλημα στην ταινία της James εντοπίζεται, ακριβώς, στον  χειρισμό του συνδυασμού της ταινίας τρόμου με την άνοια, στον συνδυασμό του τρομακτικού φανταστικού με τον σκληρό ρεαλισμό. Πρόκειται για ένα σενάριο που ξεκινάει να αφηγηθεί μια ιστορία ρεαλιστικού τρόμου για να καταλήξει να γέρνει επικίνδυνα προς την πλευρά του απόλυτα φανταστικού. Και να δημιουργεί, τελικά μια ταινία που επενδύει σε έναν τρόμο χωρίς στόχευση και καταλήγει συχνά με σκηνές τρόμου-καρικατούρες της αργής ανάφλεξης που επιφύλαξε ,τεχνηέντως, η ίδια για τον εαυτό της.

Σε κάθε, πάντως, περίπτωση η James μπορεί ,και θα σας χαρίσει μία γερή οικογενειακή τρομάρα.

3/5