Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Μέσα στον σωρό των ταινιών που βγαίνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες, και τον καταιγισμό δήθεν “αριστουργημάτων”, και ψεύτικων “διαμαντιών” που “πρέπει όλοι να δουν”, ξεχωρίζουν δύο ταινίες που δεν προσέχτηκαν ιδιαίτερα από το πλατύ κοινό (εν μέρει αναμενόμενο γιατί διακρίνονται για την εσωτερικότητα τους), όταν βγήκαν στις αίθουσες και μόνο οι συνεπείς σινεφίλ τις πρόσεξαν και σιγά σιγά μιλάνε γι’ αυτές. Πως όμως να μην εντυπωσιαστείς από τις έξοχες  “ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ” (“First Reformed”) του βετεράνου σκηνοθέτη και σεναριογράφου Paul Schrader και το υπέροχο “Η ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ” (“The Kindergarten Teacher”) της νεότατης σκηνοθέτιδας Sara Colangelo. Διαφορετικές ως προς την θεματική τους, οι δύο ταινίες ξεχωρίζουν για την υπαινικτικότητά τους, την στιβαρή σκηνοθετική τους ματιά αλλά και (ίσως κυρίως), για τις μοναδικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών τους.

 

Στο “First Reformed” (ατυχέστατος ο ελληνικός τίτλος “Ακρότητες”) ο αντιφατικός και άνισος σκηνοθέτης (που μόνιμα αδικεί τον εαυτό του και τις ικανότητές του), και σεναριογράφος Paul Schrader – που έχει σκηνοθετήσει ταινίες σαν το “Mishima” και το “Hardcore” αλλά και απίστευτες μπαλαφάρες όπως το “Dog eat dog” (“Τελευταία αρπαχτή” – κυριολεκτικά όμως) και “Canyons”, και έχει γράψει εμβληματικά σενάρια όπως αυτό, του “Ταξιτζή” και του “Οργισμένου ειδώλου” αλλά και “τέρατα” όπως το “Dying of the light” (“Μέχρι τέλους”) – φτιάχνει μια χαμηλότονη και σπαρακτική ταινία που παραπέμπει στο σινεμά του Μπρεσόν και του Ντράγιερ (σκηνοθετών που επηρέασαν πολύ τον Σρέιντερ). Η θεματική του Σρέιντερ δεν έχει αλλάξει με τα χρόνια, ο καλβινισμός, οι ενοχές, η ηθική άνοδος και η πτώση σε συνδυασμό με τα βασανιστικά ερωτικά συμπλέγματα και προβλήματα, είναι κι εδώ παρόντα, αυτό όμως που εντυπωσιάζει στο “First Reformed” είναι το χαμηλότονο και στοχαστικό ύφος που δεν συνηθίζει ο σκηνοθέτης.

Ο Ίθαν Χοκ ερμηνεύει τον ρόλο, του Τόλερ ενός αλκοολικού ιερωμένου σε μια από τις παλαιότερες καλβινιστικές εκκλησίες της Αμερικής, η οποία διατηρείται με την αρωγή μιας από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες πλαστικών της χώρας. Ο Τόλερ που ήταν πρώην στρατιωτικός ιερέας, παρότι λειτουργεί σε μια άκρως τουριστική εκκλησία, ο κόσμος που την επισκέπτεται είναι λιγοστός, και οι ώρες της μοναξιάς του ατελείωτες, ενώ όλη η πόλη προετοιμάζεται για την επέτειο των 250 χρόνων από την θεμελίωση του ναού.


Βασανισμένος από τα φαντάσματα του, τον θάνατο του γιού του στην Μέση Ανατολή και το διαζύγιο που ακολούθησε με την σύζυγό του, ο Τόλερ αποφασίζει να κρατήσει ένα ημερολόγιο, ενώ τα προβλήματα υγείας του εντείνονται. Την καθημερινότητά του θα διαταράξει η επίσκεψη της Μέρι, μιας όμορφης νεαρής εγκύου γυναίκας (στον ρόλο η άχρωμη και αδιάφορη Αμάντα Ζέιφριντ που χαλάει την εικόνα της ταινίας), η οποία του ζητάει να μιλήσει με τον ακτιβιστή σύζυγό της, ο οποίος είχε μπλέξει σε επεισόδια και φυλακίστηκε για μικρό χρονικό διάστημα, τώρα δε, που γύρισε σπίτι, αρνείται να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα, και ζητάει από την σύζυγό του να κάνει έκτρωση. Ο ιερωμένος επισκέπτεται το ζευγάρι, και συζητώντας με τον Μάικλ, τον εμφανώς καταθλιπτικό σύζυγο, ανησυχεί, διαπιστώνοντας, ότι εκείνος του μιλάει με φανατισμό για την ρύπανση του περιβάλλοντος, την καταστροφή του κόσμου λόγω της κλιματικής αλλαγής. Όταν μετά από λίγες ημέρες, ο Μάικλ αυτοκτονεί, τα περίεργα ευρήματα στο γκαράζ του σπιτιού του, που βρίσκει η συντετριμμένη Μέρι, όπως και τα έγγραφα με την μεγάλη περιβαλλοντολογική μόλυνση της περιοχής, συγκλονίζουν τον Τόλερ που έρχεται πιο κοντά στην Μέρι, διαπιστώνοντας ότι κάτι περίεργο και όχι τόσο αθώο υπάρχει στις τεράστιες χορηγίες προς την εκκλησία.

 

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο viewtag.gr

Γράφει ο Παύλος Θ. Κάγιος 

Πηγή:http://fragilemag.gr

Ο Γουίλιαμ Νταφόε είναι ίδιος ο Βαν Γκονγκ «Στην πύλη της αιωνιότητας», την καλύτερη από τις επτά νέες ταινίες της εβδομάδας. Η απογοήτευση έρχεται από το πολυδιαφημιζόμενο «Glass», ενώ ευχάριστες εκπλήξεις μας περιμένουν στο ισλανδικό «Κάτω από το δέντρο» και στο φιλμ «Στους διαδρόμους».

«Στην πύλη της αιωνιότητας»

Για να διαβείς «την πύλη της αιωνιότητας» και να μείνει το όνομά σου και το έργο σου πάνω από τον χρόνο, πρέπει να το πληρώσεις με πολύ πόνο, αίμα και τρέλα, πέρα από συμβάσεις και πεπατημένες αξίες. Ο Βαν Γκονγκ αποτελεί μια τέτοια περίπτωση, επιβεβαιώνοντας τον κανόνα πως η μεγάλη δημιουργία είναι έργο «κολασμένων» ψυχών.

Τα χρόνια της αυτοεξορίας του Βίνσεντ βαν Γκονγκ στην Αρλ της Γαλλίας, το φως που βρήκε και τα αριστουργήματα που δημιούργησε όπως η «Έναστρη Νύχτα», το «Υπνοδωμάτιο στην Αρλ» και τη σειρά «Ηλιοτρόπια» έχουν τον πρώτο λόγο σε μια φρέσκια ματιά πάνω στη ζωή και τις σκέψεις του μεγάλου ζωγράφου που πολλές φορές έδωσε δημιουργική τροφή συχνή και για το σινεμά.

Εδώ, ο Τζούλιαν Σνάμπελ κάνει μια άκρως σινεφιλική βιογραφική προσέγγιση του Βίνσεντ Βαν Γκογκ με τον Γουίλεμ Νταφόε στον πρωταγωνιστικό ρόλο για τον οποίο κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας.

•Κι όντως ο Νταφόε ΕΙΝΑΙ ο Βαν Γκονγκ καθώς η κινηματογραφική ενσάρκωσή του καταφέρνει να μας δώσει τον ψυχικό παλμό της ταραγμένης προσωπικότητας του ζωγράφου με «ψυχρό», κινηματογραφικό τρόπο δίχως καμία βαρύγδουπη θεατρικότητα. Ο Τζούλιαν Σνάμπελ είναι ένας δημιουργός που προσπάθησε με αρκετή επιτυχία στην καριέρα του να αποκρυπτογραφήσει με τις ταινίες του ιδιοφυή δημιουργικά μυαλά.

Ποιος είναι ο Τζούλιαν Σνάμπελ; 

Αξίζει να σταθούμε λίγο στην ιστορία του εικαστικού και σκηνοθέτη Τζούλιαν Σνάμπελ που γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1951. Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Πανεσπιστήμιο του Χιούστον. Το 1965 μετακόμισε με την οικογένειά του στο Τέξας. Φοίτησε στο πανεπιστήμιο του Χιούστον από το 1969 ως το 1973 και έπειτα επέστρεψε στη Νέα Υόρκη για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα Whitney Museum Independent Study.

Το 1996 έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία “Basquiat” με θέμα τον Νεοϋορκέζο καλλιτέχνη Ζαν Μισέλ Μπασκιάτ. Το φιλμ προβλήθηκε στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του φεστιβάλ Βενετίας το 1996. Η δεύτερη ταινία του, “Before Night Falls”, βασισμένη στη ζωή του εξόριστου Κουβανού μυθιστοριογράφου Ρεϊνάλντο Αρένας, απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής και το βραβείο Colpa Volpi για την ερμηνεία του Χαβιέ Μπαρδέμ στο φεστιβάλ Βενετίας το 2000, ενώ ο Μπαρδέμ προτάθηκε και για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου. Το 2007 ο Σνάμπελ σκηνοθέτησε την ταινία “The Diving Bell and the Butterfly”, που προτάθηκε για 4 Όσκαρ. Ανάμεσα στις γνωστές ταινίες του, είναι «Το σκάφανδρο και η πεταλούδα», η «Μιράλ» και το «Πριν πέσει η νύχτα» .

Σκηνοθεσία: Τζούλιαν Σνάμπελ
Παίζουν: Γουίλεμ Νταφόε, Ρούπερτ Φρεντ, Οσκαρ Αϊζακ, Μαντς Μίκελσεν, Ματιέ Αμαλρίκ

«Glass»

Μια μικρό-απογοήτευση προκύπτει εδώ από τον αιρετικό και φευγάτο μέχρι τώρα Μ. Νάιτ Σιάμαλαν (Η Έκτη Αίσθηση, Άφθαρτος, Διχασμένος ), καθώς το μόνο που κάνει εδώ είναι να επαναλαμβάνει το στυλ του και να μην μπορεί ούτε να το πάει παρακάτω μα και ούτε να το ανανεώσει. Έτσι, η ολοκλήρωση μια τριλογίας – σε δικό του, εννοείται, σενάριο – με τις δύο παραπάνω τελευταίες ταινίες του, γίνεται βαρετή κάνοντας μανιέρα το ανορθόδοξο και… σχιζοφρενικό στυλ που λάνσαρε ίσαμε τώρα.

Ο γερασμένος Μπρους Γουίλις επιστρέφει ως Ντέιβιντ Νταν και ο Σάμιουελ Λ. Τζάκσον ως Ελίτζα Πράις, ή αλλιώς Κύριος Γκλας, σε μια μοιραία συνάντηση με τον Τζέιμς Μακ Αβόι ως Κέβιν Γουέντελ Κραμπ ο οποίος δεν έχει αποχωριστεί τις πολλαπλές προσωπικότητες του – και κάνει την καλύτερη ερμηνεία και από τους τρεις. Ακολουθώντας το φινάλε του Διχασμένου, ο κύριος Γκλας εντοπίζει τον Νταν να καταδιώκει το Κτήνος, την υπεράνθρωπη εκδοχή του Κραμπ, σε μια σειρά από συναντήσεις που κλιμακώνονται έκρυθμα, ενώ ο δαιμόνιος Πράις ενορχηστρώνει παρασκηνιακά την κατάσταση, κρύβοντας μυστικά από τους δύο άντρες… Από τη μέση όμως και μετά της ιστορίας, σε κυριεύει όλο και πιο πολύ η πλήξη… Κρίμα. Εξαίρετη η φωτογραφία του Μάικ Γιουλάκις και η μουσική του Γουέστ Ντίλαν Θόρντσον

Σκηνοθεσία: Μ. Νάιτ Σιάμαλαν
Παίζουν: Μπρους Γουίλις, Σάμιουελ Τζάκσον, Τζέιμς ΜακΑβόι

«Κάτω από το δέντρο»

Ταινία του Χάφτεϊν Γκούναρ Σίγουρδσον που είναι και η επίσημη πρόταση της Ισλανδίας για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας 2018.Μας μεταφέρει στα προάστια του Ρέικιαβικ όπου η κόντρα δύο οικογενειών που μένουν σε διπλανά σπίτια, ξεκινάει από ένα δέντρο που ρίχνει τη σκιά του στη διπλανή… αυλή! Αυτή… η καταπάτηση ξένης γης, θα οδηγήσει σε μια κωμικοτραγική κι εξωφρενική κατάσταση στην οποία σατιρίζεται εύστοχα η ανθρώπινη μικρότητα που δεν γνωρίζει σύνορα κι απλώνεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη μας!

•Το στόρι αναφέρεται στον πατέρα μιας τετράχρονης, που χωρίζει με τη σύντροφό του κι αναγκάζεται να επιστρέψει στο πατρικό του, όπου βυθίζεται στη διαμάχη που έχουν οι γονείς του με τους γείτονες ​λόγω τη​ς​ ​σκιάς του πανέμορφου ​γιγαντιαίου ​δέντρου​ τους,​​ το οποίο «καταπατά» στην αυλή των γειτόνων. ​Η κλιμάκωση θα είναι ραγδαία, με συνέπεια, πολύ σύντομα, να χαθεί κάθε έλεγχος. ​Κ​αταστρέφονται περιουσίες, κατοικίδια εξαφανίζονται και κυκλοφορεί η φήμη πως ο γείτονας εθεάθη με… αλυσοπρίονο!

Το συχνό – μην πω και… μόνιμο – θέμα της μυθοπλασίας της Βόρειας Ευρώπης – η αποσύνθεση των κοινωνικών δεσμών που κρύβεται πίσω από τους τοίχους των σπιτιών – αποτελεί άλλη μια φορά την αφορμή να στηθεί μια περίτεχνη πολυφωνική σύνθεση.

Ποιος είναι Χάφστεϊν Γκούναρ Σίγουρδσον:

Ο ισλανδός σκηνοθετης Χάφστεϊν Γκούναρ Σίγουρδσον γεννήθηκε στο Ρέικιαβικ το 1978. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Either Way προβλήθηκε σε φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο, ενώ στην Αμερική γυρίστηκε ένα remake της υπό τον τίτλο Γελαστός πρίγκηπας (σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν, με πρωταγωνιστές τον Πολ Ραντ και τον Εμίλ Χιρς). To 2012, ψηφίστηκε ως ένας από τους «Δέκα Ευρωπαίους σκηνοθέτες που πρέπει να προσέξεις» από το περιοδικό Variety.

Σκηνοθεσία: Χάφτεϊν Γκούναρ Σίγκουρδσον
Παίζουν: Σιγκούρδουρ Σιγκούρζονσον, Μπορστάιν Μπάχμαν

«Στους διαδρόμους»

Η έμπνευση και η δημιουργία υπάρχει παντού, αρκεί να τη «μυρίζεις» κι ο σκηνοθέτης αυτής της ταινίας, ο Τόμας Στούμπερ, την ξετρυπώνει μέσα από τους διαδρόμους ενός απρόσωπου σούπερ μάρκετ… Και μας δίνει μια τρυφερή ματιά στη ζωή, τον έρωτα, τη φιλία και την απώλεια μέσα από ένα καλογραμμένο σενάριο που ερμηνεύεται άψογα από το πρωταγωνιστικό ζευγάρι.

Ήρωάς της είναι ένας εσωστρεφής, ντροπαλός και απομονωμένος τύπος, ο Κρίστιαν, που ανακαλύπτει την αγάπη, τη φιλία και έναν ολοκαίνουργιο, μυστηριώδη κόσμο στους διαδρόμους του σούπερ μάρκετ όπου πιάνει δουλειά. Εκεί θα συναντήσει τη Μάριον, υπεύθυνη του διαδρόμου των Γλυκών, και η μυστηριώδης αύρα της θα τον συνεπάρει και θα την ερωτεύεται στιγμιαία. Στη μηχανή του καφέ συναντιούνται καθημερινά κι εκεί αρχίζουν να γνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Εκείνη όμως είναι παντρεμένη κι ο έρωτάς του δείχνει αδιέξοδος…

Η Σάντρα Χίλερ του «Τόνι Έρντμαν» και ο ηθοποιός-αποκάλυψη Φραντς Ρογκόφσκι πρωταγωνιστούν σε μια βαθιά ανθρώπινη δημιουργία για την τυραννία της ρουτίνας και την ευεργετική επέμβαση της αγάπης. Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στο 68ο Φεστιβάλ Βερολίνο 2018 και βραβείο σεναρίου στις αθηναϊκές Νύχτες Πρεμιέρας.

Σκηνοθεσία: Τόμας Στούμπερ
Παίζουν: Σάντρα Ούλερ, Φρανζ Ρογκόφσκι, Πέτερ Κουρθ

«Η χαμένη Λεωφόρος του Ελληνικού Σινεμά»

Σε έναν συλλογικό τόμο (εκδόσεις Νεφέλη) περιλαμβάνονται τα τριανταπέντε κείμενα για ισάριθμες ταινίες που προβλήθηκαν στο πλαίσιο του ομώνυμου αφιερώματος στις ταινίες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Απ’ αυτές τις 35 ταινίες έγινε μια επιλογή με τις κάτωθι ταινίες που θα προβληθούν πάλι στο «Άστορ» της οδού Σταδίου:

ΠΕΜΠΤΗ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

18:30 Παρουσίαση του βιβλίου Η Χαμένη Λεωφόρος του Ελληνικού Σινεμά από τους: Γιώργο Κρασσακόπουλο, Δημήτρη Παπανικολάου, Μαρία Παραδείση.
21:00 Ιωάννης ο βίαιος της Τόνιας Μαρκετάκη, 1973, 180΄, 35μμ, με αγγλικούς υπότιτλους

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

18:30 Ανατολική περιφέρεια του Βασίλη Βαφέα, 1979, 77΄, 35μμ
20:15 Κιέριον του Δήμου Θέου, 1968, 86΄, 35μμ, με γαλλικούς υπότιτλους
22:00 Ληστεία στην Αθήνα του Βαγγέλη Σερντάρη, 1969, 97´, ειδικά αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια
00:00 Η πόλη ποτέ δεν κοιμάται του Ανδρέα Τσιλιφώνη, 1984, 95΄, 35μμ

ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

18:30 Λάβετε θέσεις του Θόδωρου Μαραγκού, 1973, 87᾽, ειδικά αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια
20:15 Χάππυ Νταίη του Παντελή Βούλγαρη, 1976, 100΄, 35μμ
22:15 Οι βοσκοί του Νίκου Παπατάκη, 1967, 96΄, 35μμ, με αγγλικούς υπότιτλους

ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

18:30 Σχετικά με τον Βασίλη του Σταύρου Τσιώλη, 1986, 75΄, 35μμ, με αγγλικούς υπότιτλους
20:15 Τα παιδιά του Κρόνου των Γιώργου Κόρρα, 1985, 113΄, 35μμ
22:45 Oh Babylon του Κώστα Φέρρη, 1989, 90΄, 35μμ, στα αγγλικά με ελληνικούς υπότιτλους

ΔΕΥΤΕΡΑ 21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

18:30 Το άλλο γράμμα του Λάμπρου Λιαρόπουλου, 1973, 76΄, 35μμ, με γαλλικούς υπότιτλους
20:00 Δι’ ασήμαντον αφορμήν του Τάσου Ψαρρά, 1981, 101΄, 35μμ, με γαλλικούς υπότιτλους
22:15 Ανοιχτή επιστολή του Γιώργου Σταμπουλόπουλου, 1968, 81´, 35μμ, με γαλλικούς υπότιτλους

«Η ιστορία της πράσινης γραμμής»

 

 H ταινία του Παννίκου Χρυσάνθου («Ακάμας»), είναι τολμηρή σαν ιδέα καθώς περιγράφει μια ιστορία που διαδραματίζεται στη γραμμή του τίτλου κοιτάζοντας με άλλο βλέμμα τις σχέσεις δύο λαών που τους ενώνουν περισσότερα από όσα τους χωρίζουν…

Ήρωάς της είναι ο Κύπρος, ένας Ελληνοκύπριος στρατιώτης, που στέλνεται να υπηρετήσει στην «πράσινη γραμμή» της Λευκωσίας και ανακαλύπτει ότι ένας από τους απέναντι στρατιώτες, ο Μουράτ, μένει στο σπίτι του. Ο πόλεμος ανάγκασε και τους δύο να μετακινηθούν – τον Κύπρο από τον βορρά στον νότο και τον Μουράτ από τον νότο στον βορρά. Όταν ο Μουράτ πάει με άδεια στο χωριό, φέρνει στον Κύπρο ένα δώρο από το σπίτι του, μιαν οικογενειακή φωτογραφία, η οποία ξυπνά τα φαντάσματά του. Μέσα είναι ο σκοτωμένος του πατέρας και η κοπέλα που αγαπούσε. Όταν ο Μουράτ του προτείνει να κάμουν από ένα κρυφό ταξίδι ο καθένας στην «άλλη πλευρά», ο Κύπρος δέχεται χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες.

•Πρόκειται για μια συμπαραγωγή Κύπρου και Ελλάδας, που υποστηρίχτηκε από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, το ευρωπαϊκό ταμείο Eurimages, την ΕΡΤ, το ΡΙΚ και το πρόγραμμα Media. Η ταινία γυρίστηκε καθ’ ολοκληρίαν στην Κύπρο και ειδικά στην πράσινη γραμμή της Λευκωσίας.

Σκηνοθεσία: Πανίκος Χρυσάνθου
Παίζουν: Μιχάλης Σοφοκλέους, Τζιχάν Ταριμάν, Ματίας Λιρ, Μαρία Μουστάκα, Ανδρέας Τσουρής, Θεόδωρος Μιχαηλίδης, Μπαρίς Ρεφίκογλου, Αχιλλέας Γραμματικόπουλος, Γιάννα Λευκάτη, Δημήτρης Ξύστρας, Ερντογάν Καβάζ, Αντρέας Αργυρίδης, Σκεύος Πολυκάρπου

«Αστερίξ: Τo Μυστικό του Μαγικού Ζωμού»

Οι θρυλικοί Γαλάτες επιστρέφουν σ’ αυτή τη διασκεδαστική ταινία κινουμένων σχεδίων μετά το επιτυχημένο «Αστερίξ: Η Κατοικία των Θεών». Η νέα περιπέτεια, «Αστερίξ: Τo Μυστικό του Μαγικού Ζωμού» θέλει να παραμείνει – κατά τον σκηνοθέτη Αλεξάντερ Αστιέρ – πιστή στο πνεύμα των θρυλικών κόμικς των Goscinny και Uderzo. Κατά το στόρι αυτής της τελευταίας βερσιόν μεταφερόμαστε στο γαλατικό χωριό όπου έπειτα από μια πτώση κατά τη συγκομιδή του γκι, ο δρυΐδης Πανοραμίξ αποφασίζει πως είναι καιρός να εξασφαλίσει το μέλλον του χωριού. Μαζί με τον Αστερίξ και τον Οβελίξ ξεκινά ένα ταξίδι στον γαλατικό κόσμο, αναζητώντας έναν νεαρό, ταλαντούχο δρυΐδη, για να του μεταδώσει το Μυστικό του Μαγικού Ζωμού.

Στην ελληνική μεταγλωττισμένη εκδοχή, τις φωνές τους δανείζουν η Τόνια Σωτηροπούλου στην πάντα φουριόζα και πανέμορφη σύζυγο του Μαθουσαλίξ και ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος στον επιβλητικό και πάντα ανήσυχο Ιούλιο Καίσαρα.

Σκηνοθεσία: Αλεξάντερ Αστιέρ.

«Περιμένοντας τη νονά»

Εγχώρια μπαλαφάρα που θυμίζει τις βιντεοταινίες του ’70 και ’80 αν και θα μπορούσε, δουλεμένη πιο προσεκτικά, η σεναριακή ιδέα της να δώσει μια σπιρτόζα φάρσα.

Δύο επιστήθιοι φίλοι, ο Ηρακλής και ο Αγησίλαος, εγκαταλείπουν την Αθήνα και ξεκινούν για τη Νάξο όταν μαθαίνουν ότι η πολυαγαπημένη νονά του Ηρακλή… μετράει ώρες και την «περιμένουν» να τα τινάξει… Ταυτόχρονα, η Φαίδρα που ζει μόνιμα στη Γερμανία ετοιμάζεται να περάσει το πρώτο της καλοκαίρι στην πατρίδα κι έτσι καταφθάνει στο νησί παρά τις έντονες αντιδράσεις της μητέρας της Ερμιόνης. Η συνάντηση όλων στο νησί θα γίνει αφορμή για μια σειρά από χοντρές πλάκες σαν αυτές που βλέπουμε να συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας και προτιμάμε να γυρίζουμε το κεφάλι από την άλλη μεριά…

Σκηνοθεσία: Νίκος Ζαπατίνας
Ηθοποιοί: Θανάσης Τσαλταμπάσης, Λευτέρης Ελευθερίου, Demy, Κατερίνα Παπουτσάκη

 
 

Γράφει ο Παύλος Θ. Κάγιος //

Πηγή:http://fragilemag.gr

Δύσκολα ξεφεύγεις από τα γονίδιά σου και ο διάσημος Τούρκος σκηνοθέτης Νουρί Μπιλγκέ Τσέϊλαν σκάβει με πείσμα το πηγάδι των καταβολών του-μας και μας βγάζει στις ρίζες της «Άγριας αχλαδιάς» των καταβολών μας. Απ’ τη μεριά της η Νικόλ Κίντμαν «στραπατσάρει» μάταια το πρόσωπό της για να μας πείσει ως μέγας τιμωρός στο «Destroyer», ενώ την ακολουθεί η Τζένιφερ Λόπεζ η οποία ψάχνει τη «Δεύτερη ευκαιρία» σε μια συνηθισμένη «αμερικανιά»…

«Η άγρια αχλαδιά»
http://fragilemag.gr/wp-content/uploads/2019/01/Ahlat_Agaci_Poster2_Final_outline-768x1102.jpg 768w, http://fragilemag.gr/wp-content/uploads/2019/01/Ahlat_Agaci_Poster2_Final_outline-714x1024.jpg 714w, http://fragilemag.gr/wp-content/uploads/2019/01/Ahlat_Agaci_Poster2_Final_outline.jpg 948w" sizes="(max-width: 225px) 100vw, 225px" style="box-sizing:border-box;max-width:100%;float:left;margin:5px 20px 10px 0px;height:auto">Θα μπορούσες να πεις ότι συμβολικά ξεκινά η νέα χρονιά καθώς «Η άγρια αχλαδιά» του 60χρονου  Τούρκου σκηνοθέτη Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν σκάβει ένα πηγάδι σε χέρσο χωράφι επιμένοντας να βρει  νερό – και τις καταβολές του, μας – ενώ όλο το κοινωνικό περιβάλλον θεωρεί αυτή τη μακροχρόνια προσπάθεια ουτοπική και παρανοϊκή -μέχρι και γελοία! Κι αν λίγο σας κουράσει η διάρκεια της ταινίας, κάντε υπομονή γιατί σας περιμένει ένα φινάλε που θα σας απογειώσει και θα ανταμείψει.

Τις καταβολές μας ψάχνει να βρει ο Τσεϊλάν στη νέα του πολυεπίπεδη ταινία συνεχίζοντας την προβληματική των προηγούμενων ταινιών του «Κάποτε στην Ανατολία», «Τρεις πίθηκοι». Κι αφού το μήλο κάτω από τη μηλιά πέφτει, δημιουργεί ένα συνειδησιακό και με υπαρξιακές αγωνίες δράμα για το «από πού κρατάει η σκούφια μας» που διαγωνίστηκε στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών κι είναι η επίσημη πρόταση της Τουρκίας στα Όσκαρ του 2019.

•Αν η «Άγρια αχλαδιά» είχε αποφύγει κάποιες ενδιάμεσες – φλύαρες και περιττές – κοινωνικό-πολιτικό-θρησκευτικές αναλύσεις, το φιλμ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένα μελαγχολικό πορτρέτο της σύγχρονης Τουρκίας, των βαθιά ριζωμένων νοοτροπιών και των δύσκαμπτων κανόνων που διατρέχουν την κοινωνία της ενώ σκάβει να βρει τις αυθεντικές ρίζες των σκεπτόμενων πολιτών της δημιουργώντας στο φινάλε μια υπαρξιακή  ελεγεία για την ανθρώπινη μοίρα…

Ήρωάς της ο νεαρός Σινάν που επιστρέφει απρόθυμα μετά τις σπουδές του στο χωριό που μεγάλωσε και στο σπίτι των γονιών του, φιλοδοξώντας να αποφασίσει τι θα κάνει με το μέλλον του και να προσπαθήσει να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο. Καθώς οι μέρες περνούν, ο Σινάν περιπλανιέται στον σχεδόν ασφυκτικό μικρόκοσμο του χωριού του, συναντά συγγενείς και φίλους και σιγά-σιγά συνειδητοποιεί τόσο την αντιπάθειά του για το μέρος που τον περιβάλλει όσο και για τον πατέρα του – έναν ανεύθυνο καθηγητή και οικογενειάρχη, πνιγμένο στα χρέη και με αδυναμία στον τζόγο. Μόνο που ο πατέρας του δεν είναι απλά και μόνο ένας αποτυχημένος, αλλά μια πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη προσωπικότητα που μόνο στο τέλος θα την καταλάβει ο γιος του και θα την ακολουθήσει κι αυτός κι ας κινδυνεύει να οδηγηθεί σε αυτοκτονία προκειμένου να βρει νερό στο ξεροπήγαδο που σκάβει εδώ και χρόνια ο “τρελός”  πατέρας του…

Σκηνοθεσία: Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν
Παίζουν: Ντογκού Ντεμιρκόλ, Μουράτ Σεμσίρ, Χαζάρ Εργκουκλού

«Destroyer»
http://fragilemag.gr/wp-content/uploads/2019/01/M6rtfKMY-150x150.jpeg 150w" sizes="(max-width: 226px) 100vw, 226px" style="box-sizing:border-box;max-width:100%;float:left;margin:5px 20px 10px 0px;height:auto">Κοντά έναν χρόνο όλα τα ΜΜΕ του κόσμου διαφημίζουν τη Νικόλ Κίντμαν για το  στραπατσάρισμα που έχει κάνει στο πρόσωπό της σε αυτό το φιλμ που έχει σκηνοθετήσει η Καρίν Κουσάμα. Μα κι εδώ ισχύει το γνωστό «όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι».

•Κι εγώ συμπληρώνω άνθρακας ο θησαυρός καθώς το μόνο που καταφέρνει εδώ η Νικόλ Κίντμαν είναι να κάνει τάχα μου άγριες και οργισμένες μούτες που κάνουν μπαμ ότι είναι ψεύτικες.

Το στόρι μάς μιλάει για την ντετέκτιβ του αστυνομικού τμήματος του Λος Άντζελες Έριν Μπελ που πριν 16 χρόνια πήγε σε μυστική αποστολή στην Καλιφόρνια με σκοπό να εισχωρήσει σε μια συμμορία με αρχηγό τον τρομακτικό Σίλας. Όταν μια από τις βίαιες ληστείες τους αποτυγχάνει, η κάλυψη της Έριν χάνεται και ο Σίλας διαφεύγει. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Σίλας επιστρέφει πιο δυνατός και πιο επικίνδυνος από ποτέ, έχοντας καταστρώσει το σχέδιο της μεγαλύτερης τραπεζικής ληστείας στην ιστορία των ληστειών. Αυτή τη φορά όμως η Έριν θα… προτάξει τα στήθη της και θα τον σταματήσει. Εδώ κι αν έχουμε μια σούπερ αμερικανιά με… άγριο μακιγιάζ!

Σκηνοθεσία: Καρίν Κουσάμα
Ηθοποιοί: Νικόλ Κίντμαν, Σεμπάστιαν Σταν, Τόμπι Κέμπελ, Τατιάνα Μασλάνι

«H  δεύτερη ευκαιρία»
http://fragilemag.gr/wp-content/uploads/2019/01/unnamed.jpg 400w" sizes="(max-width: 225px) 100vw, 225px" style="box-sizing:border-box;max-width:100%;float:left;margin:5px 20px 10px 0px;height:auto">Θα μπορούσε να γίνει μια χαριτωμένη και … ελαφρώς σκεπτόμενη κομεντί αυτή η ταινία αν ο σκηνοθέτης της Πίτερ Σίγκαλ είχε λίγο ταλέντο περισσότερο…Η 40χρονη Τζένιφερ Λόπεζ παίζει τον ρόλο της 40χρονης Μάγιας που είναι ιδιοκτήτρια ενός καταστήματος λιανικής πώλησης και παλεύει με τα απωθημένα και ανεκπλήρωτα όνειρά της… Μέχρι που αποκτά την ευκαιρία να αλλάξει τρόπο ζωής και να αποδείξει στους γιάπηδες της Madison Avenue ότι το «σχολείο της ζωής» έχει την ίδια αξία με τα ακριβά κολλέγια και πως ποτέ δεν είναι αργά για μια δεύτερη ευκαιρία.

•Μια αμερικανιά σκηνοθετημένη από τον Πίτερ Σίγκαλ (Ασκήσεις Ηρεμίας, Κάθε Φορά Πρώτη Φορά, Get Smart) που πολύ θα ήθελε να θυμίζει το «Εργαζόμενο Κορίτσι»…

Σκηνοθεσία: Πίτερ Σίγκαλ
Ηθοποιοί: Τζένιφερ Λόπεζ, Βανέσα Χάτζενς, Μίλο Βεντιμίλια, Τριτ Γουίλιαμς

 
  •  
  •  
  •  
  •  

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

Ροή Ειδήσεων

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία