κεντρική φωτογραφία:Πάρις Ταβιτιάν

Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

 Στην τελική ευθεία για την πρεμιέρα της παράστασής του «(Somewhere) beyond the cherry trees», στις 1 Ιουνίου,που θα είναι ουσιαστικά και η πρεμιέρα του Φεστιβάλ Αθηνών μετά από έναν σκληρό χειμώνα απομόνωσης, μακριά από το θέατρο, ο Πρόδρομος Τσινικόρης διακατέχεται από δημιουργικό άγχος.  

Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής μας κουβέντας, θα μου πει: «Δεν το έχω ξανακάνει αυτό» ή «Είναι το πιο δύσκολο που έχω κάνει». Μαζί με την αγωνία του, όμως, εύκολα αφουγκράζεται κανείς και τον ενθουσιασμό του για το πειραματικό, το διαφορετικό και το καινούριο. Ίσως γι’ αυτό.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι στην παράσταση επέλεξε να ερμηνεύσει τον Τροφίμομ, τον αιώνιο φοιτητή και επαναστάτη που τολμά να αναδείξει το δύσοσμο τοπίο και να γίνει η φωνή των καταδικασμένων ανθρώπων που έχουν απολέσει την περηφάνια τους. Όπως ομολογεί ο ίδιος, νιώθει μεγάλη ομοιότητα μ’ αυτό τον ήρωα και αυτό, όπως υπογραμμίζει με νόημα: «Είναι και καλό και κακό...».

 

 

Πες μας δύο λόγια για το νέο σου έργο που σκηνοθετείς στην Πειραιώς. Τι να περιμένουμε;  

Να περιμένετε μια παράσταση που μας αναπαριστά τον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ μ’ ένα παιγνιώδη τρόπο και μας συνεχίζει τις ιστορίες των χαρακτήρων μετά την εγκατάλειψη του Βυσσινόκηπου, καθώς όμως και του Λοπάχιν που παραμένει πίσω. Οπότε, έχουμε έναν συνδυασμό  του τσεχωφικού κειμένου με τη συνέχεια της ζωής των έξι χαρακτήρων.   

Θα μπορούσε η παράσταση να είχε τίτλο «Βυσσινόκηπος, η συνέχεια» ή «Βυσσινόκηπος σήμερα»;  

Ναι... ίσως και «Βυσσινόκηπος ένα ντοκιμαντέρ για τη συνέχεια». Είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει στο θέατρο: ένας συνδυασμός Τσέχωφ, ερμηνευμένος με έναν πολύ δικό μας τρόπο, μαζί με τη φανταστική συνέχεια των ιστοριών των ηρώων του κλασικού έργου.   

Το συγκεκριμένο έργο, όπως όλα του Τσέχωφ, θίγει πάρα πολλά ζητήματα και επιδέχεται πολλές αναλύσεις. Εσένα καλλιτεχνικά ποιο ζήτημα σε ενέπνευσε και αποφάσισες να ξεκινήσεις από αυτό το κείμενο για να δημιουργήσεις ένα νέο;  

Το 2015 είχα σκηνοθετήσει πάλι για το Φεστιβάλ Αθηνών ένα audio walk στο κέντρο της Αθήνας με πρωταγωνιστές άστεγους συμπολίτες μας, με τον τίτλο «Στη μέση του δρόμου». Από τότε μ’ είχε απασχολήσει το θέμα της εστίας. Η παράσταση που ανεβάζουμε τώρα, είναι  εμπνευσμένη από την προ κορονοϊού εποχή και την ανάπτυξη του Airbnb. Ο Λοπάχιν κάνει τα πρώτα Airbnb της ιστορίας!  

Φαντάσου το μέσο νοικοκυριό της Αθήνας μετά από δέκα χρόνια κρίσης και κάποιον να έρχεται και να σου λέει ότι «Την ιδιοκτησία που έχεις, θα την νοικιάσεις σε τουρίστες για να ξεχρεώσεις». Αδιαφορώντας για τη συναισθηματική σχέση που έχεις με τον δικό σου «Βυσσινόκηπο», που μπορεί να είναι το διαμέρισμά σου, το υπνοδωμάτιό σου, το κρεβάτι σου κ.λπ.

Ζούμε σε μια πόλη που «τουριστικοποιείται», γίνεται πιο φιλόξενη για τους τουρίστες παρά για τους κατοίκους της.   

 Στη συγκεκριμένη παράσταση θα σε δούμε και επί σκηνής. Ποια ανάγκη σε οδήγησε να κρατήσεις και κάποιον ρόλο και να μην είσαι μόνο σκηνοθέτης;  

 Η μεγάλη ομοιότητα που νιώθω ότι έχω, και το λέω και για καλό και για κακό, με τον χαρακτήρα του Τροφίμοφ. Είναι εκείνος ο χαρακτήρας που λέει ότι πρέπει να φέρουμε τα πάνω-κάτω και να κάνουμε μια πνευματική επανάσταση... Δεν θέλω να πω πολλά για την παράσταση. Σίγουρα θα υπάρξουν εκπλήξεις.   

 

 Αφού μίλησες για «πνευματική επανάσταση», δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω το εξής: Εν μέσω πανδημίας οι καλλιτέχνες έπαιξαν ένα πιο πολιτικό χαρακτήρα (support art workers, ΣΕΗ, κατάληψη Εθνικού). Πιστεύεις ότι θα συνεχίσουν αυτές οι δράσεις ή θα ξεφουσκώσουν με το άνοιγμα των θεάτρων;  

Επιπλέον είχαμε και κάτι ακόμα σημαντικό: τη δημιουργία του σωματείου «Κάτω από τη σκηνή» για τους ανθρώπους που δεν είναι ηθοποιοί αλλά εργάζονται στο θέατρο (δραματουργοί, ενδυματολόγοι, μουσικοί επιμελητές, σκηνογράφοι, σκηνοθέτες, συνθέτες, σχεδιαστές φωτισμών, χορογράφοι –αλλά και οι βοηθοί των αντίστοιχων ειδικοτήτων).  

Πιστεύω ότι τόσο οι πολιτικές δράσεις που έγιναν όσο και τα ενδυναμωμένα σωματεία θα συνεχίσουν την πορεία τους και θα υπάρχουν παράλληλα με τις παραστάσεις. Γιατί αυτές οι δράσεις συνέβαλαν στο ότι οι πρόβες, τα μαθήματα στις δραματικές σχολές και οι παραστάσεις δεν θα γίνονται με τον ίδιο τρόπο.   

  

“Δεν θα με εξέπλητε καθόλου αν το Εμπρός γινόταν ξενοδοχείο”

 

Πιστεύεις δηλαδή ότι μετά από την κρίση των τελευταίων μηνών θα αλλάξει η κατάσταση στο θέατρο;  

Ναι, δεν ξέρω αν κρατήσει για πάρα πολύ καιρό αυτή η αλλαγή, το εύχομαι. Πιστεύω όμως ότι τώρα που ξεκίνησαν οι πρόβες, δεν θα υπάρχει κάποιος που θα προσβάλλει ή θα καταπιέζει συναδέλφους του χωρίς αντίλογο πλέον. Αυτό δεν πρέπει να γίνει και δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε να γίνει. Είμαι αισιόδοξος ότι θα αλλάξουν τα πράγματα. Εξάλλου, τώρα, έρχεται μια νέα γενιά, όχι μόνο στο θέατρο, η οποία είναι σαφώς πιο ευαισθητοποιημένη στα ανθρώπινα δικαιώματα και σε θέματα αξιοπρέπειας και σεβασμού στον εργασιακό χώρο.   

Για 4 χρόνια είχες μαζί με τον Ανέστη Αζά την καλλιτεχνική ευθύνη της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου. Πώς είδες όλα τα γεγονότα που συντελέστηκαν στο Εθνικό;  

Θα σου πω, πρώτα, πώς είχαν τα πράγματα με τον Ανέστη και εμένα. Εμείς από  το 2019, πριν ανακοινωθούν οι διαγωνισμοί για τη θέση του διευθυντή, είχαμε αποφασίσει ότι θα σταματήσουμε από την Πειραματική Σκηνή.   

Τον Ιούνιο του 2019 ο Ανέστης παραιτήθηκε-είχε μια παράσταση στο εξωτερικό- και εγώ είχα πει ότι θα περιμένω να λήξει το συμβόλαιό μου στις 30 Σεπτεμβρίου, για να δω και τι θα γινόταν με το πρόγραμμα που είχαμε ήδη ανακοινώσει, και μετά θα αποχωρούσα. Στόχος ήταν να υπάρξει μια δικλείδα ασφαλείας για τις 5 παραστάσεις που είχαμε ανακοινώσει.   

Έμεινα λοιπόν για 6 εβδομάδες, ενώ είχε ξεκινήσει η θητεία του Δημήτρη Λιγνάδη και της νέας διεύθυνσης.   

Πιστεύω ότι η ανακοίνωση του ονόματος του Λιγνάδη εκείνη την εποχή ήταν ένα λάθος και από τη στιγμή που υπήρχε συγκεκριμένο πρόγραμμα από την προηγούμενη διεύθυνση, θα έπρεπε η προηγούμενη διεύθυνση να συνεχίσει το πρόγραμμά της, ασχέτως αν αρέσει το πρόγραμμα ή ο Στάθης Λιβαθινός, και εμάς μας βγάζω από την εξίσωση, γιατί έτσι και αλλιώς είχαμε ανακοινώσει ότι θα σταματήσουμε.   

Οι καλλιτεχνικές διευθύνσεις δεν πρέπει ποτέ, μα ποτέ, να ξεκινάνε με το πρόγραμμα μιας άλλης διεύθυνσης.   

Από τη στιγμή που ήταν Αύγουστος και υπήρχε πρόγραμμα για όλη τη σεζόν έπρεπε ο Λιβαθινός ή οποιοσδήποτε άλλος από τη διεύθυνση, αν δεν ήθελε να συνεχίσει εκείνος, να ολοκληρώσει το πρόγραμμα.   

Είναι λάθος να «φαγώνεται» ο πρώτος χρόνος από τα τρία ενός καλλιτεχνικού διευθυντή με το πρόγραμμα που δεν έχει εκείνος επιλέξει! Δυστυχώς, αυτό γίνεται τα τελευταία δέκα χρόνια στο Εθνικό. Έρχεται ο Λιβαθινός να συνεχίσει το πρόγραμμα του Χατζάκη, έρχεται ο Λιγνάδης να συνεχίσει το πρόγραμμα του Λιβαθινού. Θα έρθει τώρα ο επόμενος να συνεχίσει του Λιγνάδη... Δεν είναι ωραίο αυτό και δεν δίνει και κανένα καλλιτεχνικό στίγμα.   

  

Έχοντας ζήσει το Εθνικό εκ των έσω, τι θα πρότεινες εσύ;  

 Το ιδανικό για μένα θα ήταν να γίνει ένας αξιοκρατικός διαγωνισμός, να ανακοινωθεί ένα όνομα και να αναλάβει το επόμενο καλοκαίρι, ώστε να έχει τρία ολόκληρα χρόνια για το δικό του πρόγραμμα. Μέχρι τότε μπορεί να συνεχίσει η Έρι Κύργια και φυσικά αν θέλει να συμμετάσχει στο διαγωνισμό, είναι δικαίωμά της.  

  “Το ενδιαφέρον είναι πως αφού έγινε αυτό με τον Λιγνάδη τον Φεβρουάριο στην Αθήνα, ξαναφούντωσε το κίνημα του Me too στη Γερμανία και αναγκάστηκαν να παραιτηθούν και εκεί δύο καλλιτεχνικοί διευθυντές.” 

 

Περίμενες ποτέ ότι θα φτάναμε να δούμε τόσους καλλιτέχνες να κατηγορούνται και τον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή στη φυλακή;  

Με το χέρι στην καρδιά, επειδή την τελευταία δεκαετία ασχολούμαστε με τον Ανέστη μ’ ένα πολύ συγκεκριμένο είδος θεάτρου, το θέατρο ντοκιμαντέρ, δεν ερχόμασταν καθόλου σ’ επαφή με ηθοποιούς. Είχαμε πάνω στη σκηνή καθαρίστριες, μετανάστες, ανθρώπους που δεν έχουν δημόσιο λόγο..  

Οπότε όλες αυτές οι ιστορίες δεν είχαν φτάσει στα αυτιά μας. Επιπλέον κάποιοι από αυτούς ανήκουν σ’ έναν άλλο κύκλο. Εγώ για παράδειγμα δεν έχω πάει ποτέ στο θέατρο του Φιλιππίδη.   

 Δεν ήξερα, τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι στον προσωπικό ή στον επαγγελματικό χώρο και όταν ακούς τέτοιες συμπεριφορές, σοκάρεσαι! Άνθρωποι που αυνανίζονται στις πρόβες, που ουρούν στα καμαρίνια συναδέλφων τους...Είναι τρομερό!  

Όταν έγιναν γνωστά όλα αυτά και τα συζητούσαμε με τον Ανέστη, είπαμε ότι μάλλον εμείς ζούμε σ’ έναν άλλο κόσμο.   

Σ’ έναν άλλο κόσμο πρέπει να ζει και η υπουργός πολιτισμού που εξαπατήθηκε από τον Δημήτρη Λιγνάδη...όπως δήλωσε.   

Εγώ δεν είμαι υπουργός πολιτισμού, είμαι ένας σκηνοθέτης που κάνω θέατρο ντοκιμαντέρ και έχω άλλες ευθύνες και αρμοδιότητες. Αν κάποιος όμως βρίσκεται σ’ αυτή τη θέση, δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τη δικαιολογία «δεν γνώριζα», γιατί του αναθέτεις το μεγαλύτερο θέατρο της χώρας.   

Επομένως, ίσως χρειάζεται να κάνεις εκεί μια έρευνα και να ρωτήσεις 10-15 άτομα και όχι ένα-δύο. Γιατί σ’ οποιαδήποτε δουλειά πηγαίνεις, αυτό συμβαίνει, πόσω μάλλον σε μια τέτοια θέση.

" Αν κάποιος είναι υπουργός πολιτισμού, δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τη δικαιολογία «δεν γνώριζα»"

Είδαμε πρόσφατα το Εμπρός να “τσιμεντώνεται”, παλιότερα το Αμόρε να γίνεται Σούπερ Μάρκετ, και το θεατρικό μουσείο ένα ερείπιο με ποντίκια....Απαξιώνεται ο πολιτισμός στην Ελλάδα;   

Πράγματι, υπάρχει απαξίωση και αυτό φαίνεται και από τη στάση της πολιτείας απέναντι στο θέατρο. Δεν μπορεί η χώρα που γέννησε το θέατρο  να σταματάει τις επιχορηγήσεις για εφτά ολόκληρα χρόνια και σ’ ολόκληρη Αθήνα να  χρηματοδοτείται μόνο το Εθνικό Θέατρο και το καλοκαίρι το Φεστιβάλ Αθηνών.    

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να έχουμε τόσες πολλές παραστάσεις και οι καλλιτέχνες να δουλεύουν παράλληλα σε δύο ή σε τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα, χωρίς να είναι σίγουροι ότι θα πληρωθούν. Όταν είσαι εξαρτημένος από τα έσοδα που θα έχει το θέατρο και δεν σου διασφαλίζει κανείς ούτε καν τον βασικό μισθό, αυτό θα σε οδηγήσει να δουλεύεις περισσότερο, και όσο περισσότερο δουλεύεις τόσο λιγότερο καλός θα είσαι σ’ αυτές τις δουλειές. Όσο καλός και αν είναι ένας ηθοποιός, δεν μπορεί να εξερευνά τρεις ρόλους ταυτόχρονα.   

 Για να έρθω όμως στο ζήτημα του Εμπρός, η κυβέρνηση αντιμετώπισε τη συγκεκριμένη καλλιτεχνική κατάληψη, όπως έχει κάνει μ’ όλες τις καταλήψεις. Αδιαφορώντας για την ιστορία και τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες του συγκεκριμένου χώρου, τσιμέντωσε το θέατρο. Προσωπικά, δεν θα με εξέπληττε καθόλου το Εμπρός που είναι σε μια τουριστική περιοχή, σε λίγο καιρό να γίνει ένα ξενοδοχείο ή ένα πολυτελές εστιατόριο.   

      Φωτό: Θωμάς Δασκαλάκης   

 

“Tώρα που ξεκίνησαν οι πρόβες, δεν θα υπάρχει κάποιος που θα προσβάλλει ή θα καταπιέζει συναδέλφους του χωρίς αντίλογο πλέον.”

                    

Στη συζήτηση που έγινε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, αναρωτήθηκες μήπως παραδομένοι σε ένα είδος αδράνειας, συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε και να προετοιμάζουμε παραστάσεις όπως μέχρι τώρα γνωρίζαμε; Ποια απάντηση δίνεις τώρα που βιώνεις και τη διαδικασία της πρώτης παράστασης μετά τη μεγάλη αυτή παύση;  

 Εγώ, έτσι και αλλιώς αυτό που κάνω σ’ αυτή την παράσταση δεν το έχω ξανακάνει. Υπάρχουν, βέβαια, κομμάτια που τα έχω ξαναδουλέψει στο παρελθόν αλλά υπάρχουν και άλλα που πρώτη φορά τα δοκιμάζω. Βεβαίως, οφείλω να πω ότι είναι μεγάλη και η συμβολή της καλλιτεχνικής ομάδας, άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζομαι χρόνια και ειδικά τώρα που είμαι επί σκηνής είναι ακόμα πιο πολύτιμη η βοήθειά τους.   

Έχεις μεγαλώσει στη Γερμανία και πολύ συχνά επιστρέφεις εκεί για παραστάσεις. Πόσο διαφορετικές είναι οι συνθήκες εργασίας εκεί;  

 Εκεί, από τη πρώτη φάση του Me too που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, δημιουργήθηκε ένας κώδικας δεοντολογίας και ένας αντίστοιχος σύλλογος, με το όνομα Themis, όπου μπορούσες να απευθυνθείς και να καταγγείλεις κακοποιητικές συμπεριφορές. Το ενδιαφέρον είναι πως αφού έγινε αυτό με τον Λιγνάδη τον Φεβρουάριο στην Αθήνα, ξαναφούντωσε το κίνημα του Me too στη Γερμανία και αναγκάστηκαν να παραιτηθούν και εκεί δύο καλλιτεχνικοί διευθυντές.   

Φαντάζομαι ότι πέρα από αυτό, γενικότερα τα εργασιακά δικαιώματα είναι πιο εξασφαλισμένα...  

Στη Γερμανία υπάρχει μεγαλύτερη αποκέντρωση. Υπάρχουν πάρα πολλά κρατικά επιχορηγούμενα θέατρα, που λειτουργούν κάτω από την ομπρέλα του κράτους. Είναι περίπου 150 με 200 θέατρα. Επομένως το λόμπι είναι πολύ πιο ισχυρό από ότι στην Ελλάδα.   

Κάτι ανάλογο με τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ....  

Ναι, στην Ελλάδα όμως κανείς δεν ξέρει πόσα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ υπάρχουν.... Αυτό δεν είναι ενδεικτικό της κατάστασης; Υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις αλλά τα περισσότερα φυτοζωούν ή δεν ξέρεις τι κάνουν.   

Αν ήταν πιο ισχυρά θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα του κλάδου;   

Ναι, βέβαια. Αν βέβαια αποκοπούν με την πολύ στενή σχέση που έχουν με τον Δήμο. Γιατί πολλές φορές δέχονται επεμβάσεις τόσο για το πρόγραμμα όσο και για το καλλιτεχνικό προσωπικό.   

Το μεγαλύτερο Success Story για μένα, ως προς την αναβάθμιση ενός θεσμού την τελευταία πενταετία, ήταν το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος από το δίδυμο  Γιάννη Αναστασάκη και η Μαρία Τσιμά. Ξαφνικά έβλεπα ανθρώπους να ενδιαφέρονται για το Κρατικό θέατρο, να δουλέψουν εκεί, να δουν παραστάσεις, να επιστρέψουν στη Θεσσαλονίκη, τον τόπο καταγωγής τους. Αυτό δυστυχώς διεκόπη πολύ ξαφνικά και σχεδόν βίαια και είναι κρίμα.   

 

“Το μεγαλύτερο Success Story για μένα, ως προς την αναβάθμιση ενός θεσμού την τελευταία πενταετία, ήταν το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος από το δίδυμο  Γιάννη Αναστασάκη και η Μαρία Τσιμά.”

 

Πιστεύεις ότι η γενιά μας έζησε τη χρυσή εποχή του “Βυσσινόκηπου” και το σκληρό ξερίζωμά του; Νιώθεις ότι πέσαμε λίγο από τα σύννεφα που ζούσαμε;  

Νομίζω ότι ακόμα πέφτουμε... Εδώ και πολλά χρόνια έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η περίοδος των παχιών αγελάδων έχει περάσει. Η δικιά μας η γενιά, των σημερινών τριαντάρηδων αλλά και των εικοσάρηδων ακόμη, δεν θα έχει το ίδιο βιοτικό επίπεδο με των γονιών μας.   

Αυτό όμως θα του δούμε να ισχύει και για άλλες χώρες που δεν πέρασαν τη δική μας οικονομική κρίση τα τελευταία χρόνια, δηλαδή Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία αλλά και για άλλες χώρες που γνώριζαν μόνο ανάπτυξη, όπως η Γερμανία. Εμείς πλέον είμαστε Crisis Proof, το έχουμε περάσει το Boot Camp!  

 

“Στην Ελλάδα είμαστε Crisis Proof, το έχουμε περάσει το Boot Camp!”  

Να κλείσουμε με μια ευχή;  

Είμαστε σαν σε χειμερινή νάρκη όλοι μας και αναρωτιόμαστε γιατί νιώθουμε τόσο κουρασμένοι. Να ευχηθώ λοιπόν, καλό ξύπνημα! Ελπίζω μέχρι το τέλος του καλοκαιριού και ελλείψει ενός τέταρτου κύματος να μην επιστρέψουμε σ’ αυτό που κάναμε αλλά να διευρύνουμε ή να εφεύρουμε νέους τρόπους έκφρασης, νέα σενάρια, για το πώς μπορούμε να κάνουμε θέατρο.  

(Somewhere) beyond the cherry trees
Μια post-documentary παράσταση βασισμένη στον Βυσσινόκηπο του Άντον Τσέχωφ 

Κλείστε τις θέσεις σας εδώ

 

Διάρκεια 90'

Πειραιώς 260 (Ε)

 

• 01/06/2021 στις 21:00
• 02/06/2021 στις 21:00
• 02/06/2021 στις 23:30
• 03/06/2021 στις 21:00

 

Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου θα ανακοινωθεί στις 10 Μαΐου, διαδικτυακά.

 

Τον δύσκολο χειμώνα τον οποίο διανύσαμε, εκτός από την προετοιμασία του καλλιτεχνικού προγράμματος 2021 και την υλοποίηση της επιτυχημένης πλατφόρμας νέων δράσεων που εγκαινιάσαμε (OPEN PLAN), εργαστήκαμε για τον ανασχεδιασμό της εταιρικής μας ταυτότητας, στο πλαίσιο της ευρύτερης ανανέωσης του θεσμού. Για τον σκοπό αυτό, απευθύναμε ανοιχτή πρόσκληση ενδιαφέροντος, στην οποία ανταποκρίθηκαν δεκάδες δημιουργικά γραφεία απ’ όλη την Ελλάδα. Μετά την επιλογή της κριτικής επιτροπής, προκρίθηκαν αρχικά τα γραφεία G Design, Nowhere Studio, The Birthdays Design (Studio TBD) και DpS / Athens, εκ των οποίων υιοθετήθηκε εντέλει η πρόταση του κυρίου Δημήτρη Παπάζογλου -DpS / Athens.

Το ισχύον έως σήμερα λογότυπο συνόδευσε επιτυχημένα το Φεστιβάλ από το 1998. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, τo Φεστιβάλ εξελίχθηκε ως θεσμός, αντικρύζοντας το μέλλον και εκτός των ελληνικών συνόρων. Σήμερα, αντλούμε έμπνευση από τη μακρόχρονη ιστορία του εμβληματικού θεσμού και την μετεξελίσσουμε, οικοδομώντας πάνω σ’ αυτήν μια σύγχρονη καλλιτεχνική ταυτότητα. Μετρώντας περισσότερα από 66 έτη διαδρομής, η νέα αυτή ταυτότητα έχει σκοπό να συμβάλει, μεταξύ άλλων, στην ανάδειξη της ιστορικής συνέχειας του φορέα, μέσα από τον πρωτοπόρο χαρακτήρα του και τον ρόλο του ως ενός από τους σημαντικότερους ευρωπαϊκούς αλλά και παγκόσμιους πολιτιστικούς οργανισμούς.

Η σχέση μας με το εξωτερικό είναι βαρύνουσας σημασίας: Είμαστε ένα Φεστιβάλ Ελληνικό, Ευρωπαϊκό και διεθνές. Απευθυνόμαστε στο εγχώριο κοινό αλλά και στους χιλιάδες διεθνείς επισκέπτες της Ελλάδας, γι’ αυτό και συστηνόμαστε με το διεθνές μας όνομα: Athens Epidaurus Festival. Με το βλέμμα στραμμένο προς τα έξω, παρουσιάζουμε διεθνείς καλλιτέχνες και το έργο τους, σχεδιάζουμε καινοτόμες ερευνητικές δράσεις, που απευθύνονται σε ειδικούς αλλά και το ευρύτερο κοινό, ενώ, ταυτόχρονα, επενδύουμε στο εγχώριο καλλιτεχνικό δυναμικό στους τομείς του Θεάτρου, της Μουσικής, του Χορού, των Εικαστικών, της Περφόρμανς και των Εκδόσεων, με σκοπό όχι μόνο να παρουσιάσουμε τα έργα Ελλήνων καλλιτεχνών αλλά και να τα εξαγάγουμε. Εκτός από τις μεγάλες μετακλήσεις, τις οποίες είχε συνηθίσει το κοινό στο πρόγραμμά μας, δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στις διεθνείς συμπαραγωγές, που μας τοποθετούν στον παγκόσμιο καλλιτεχνικό χάρτη, πλάι σε αντίστοιχους οργανισμούς και Φεστιβάλ του εξωτερικού.

Το οπτικό σύστημα που δημιουργήθηκε από τον διεθνή Designer / Creative Director Δημήτρη Παπάζογλου και την ομάδα του DpS / Athens, αποτελεί μία σταθερή, αναγνωρίσιμη εικόνα που συνομιλεί με ευελιξία με την ολοένα εξελισσόμενη ταυτότητά μας. Ένα σύστημα επικοινωνίας, που στόχο έχει να συνοδεύσει αποτελεσματικά το όραμα και την ευχή μας για ένα Φεστιβάλ χωρίς περιορισμούς στον χώρο και τον χρόνο.

Κατερίνα Ευαγγελάτου

Καλλιτεχνική Διευθύντρια

*

Athens Epidaurus Festival

Νέα εταιρική ταυτότητα

Αντανακλώντας το ανανεωμένο όραμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου αλλά και την πολυεπίπεδη ανάγκη προβολής και εξωστρέφειας του κορυφαίου πολιτιστικού Ελληνικού Οργανισμού μέσα από ποικίλες εφαρμογές, η νέα εταιρική του ταυτότητα απαντά σε δύο βασικά ζητούμενα.

Καταρχάς, αποτελεί ισχυρό statement με συμβολικό χαρακτήρα, νοηματικές αναφορές, προεκτάσεις και ερμηνείες συνοψίζοντας οπτικά τον πυρήνα της φιλοσοφίας του. Επιπλέον, ως εργαλείο επικοινωνίας, η νέα ταυτότητα είναι πολυλειτουργική, δημιουργικά ευέλικτη, πειραματική, καθώς καλύπει αποτελεσματικά μεγάλο εύρος εφαρμογών. Ταυτόχρονα, διατηρεί αναλλοίωτο το πνεύμα του Φεστιβάλ και τα ιδιαίτερα ιστορικά του χαρακτηριστικά.

Το νέο σήμα του Athens Epidaurus Festival, στηρίζει την υφολογία του στη διεύρυνση της κλασικής τυπογραφικής φόρμας «καταργώντας» μια στενά ερμηνευτική κατανόηση της γλώσσας και δημιουργώντας ένα νέο οπτικό κείμενο. Μέσα από την αφαίρεση και την απόδοση έντονης πυκνότητας στο τελικό σήμα, διαμορφώνεται στους παρακάτω άξονες:

1. Μονολιθική φόρμα

Η φόρμα του νέου σήματος αποτελεί αναφορά στη μορφολογία και την ιστορική αξία δύο εμβληματικών χώρων παγκοσμίου ενδιαφέροντος: του Αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου και του Ωδείου Ηρώδου Αττικού. Τα υλικά και η ογκοπλασία, το έντονο κοντράστ στις σχέσεις φωτός και σκιάς, πολλώ δε μάλλον, η θεμελιώδης συνεισφορά τους στον χώρο των παραστατικών τεχνών, μεταφέρονται με σύγχρονο, σημειολογικό σχεδιασμό στο νέο σήμα. Μέσα από την έντονη πυκνότητά του, την τρισδιάστατη ογκοπλασία, την απόλυτη –σχεδόν πρωτόλεια– γεωμετρική φόρμα, την, ευρύτερα, αρχιτεκτονική του διάσταση.

2. Δυναμική φόρμα

Επιλέγεται μια δυναμική φόρμα, στατική και κινητική ταυτόχρονα. Το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου είναι το κορυφαίο Ελληνικό Φεστιβάλ, έμβλημά του είναι η ισχυρή παράδοση, αποτελεί όμως ταυτόχρονα Φεστιβάλ σύγχρονο και διεθνές. Εξελίσσεται, πειραματίζεται, διευρύνει τους ορίζοντές του. Το Athens Epidaurus Festival κινείται στον χρόνο διατηρώντας, παράλληλα, την ισχυρή σύνδεσή του με τον πυρήνα του, τον τόπο και τη μακροχρόνια παράδοσή του.

3. Πειραματική – ερμηνευτικά πολλαπλή φόρμα

Το νέο σήμα του Athens Epidaurus Festival ενθαρρύνει, αναζητά και πραγματεύεται τη διαρκή εξερεύνηση της «φόρμας». Της νέας ερμηνείας αλλά και της απόδοσής της. Τόσο στις παραστατικές όσο και στις εικαστικές τέχνες ζητούμενο αποτελεί η δημιουργία πολλαπλών συσχετισμών μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου. Η αφαίρεση διευρύνει την αντιληπτική μας πρόσληψη, καθιστώντας μια φόρμα ικανή να επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες.

4. Τυπογραφία

Για τη συνολική στοιχειοθεσία τόσο του λογοτύπου όσο και της νέας εταιρικής ταυτότητας επιλέγεται η χρήση κεφαλαιογράμματης γραφής ως σχεδιαστική αναφορά στο χαρακτηριστικό στοιχείο της τυπογραφικής ταυτοτικής κληρονομιάς του Φεστιβάλ, όπως αυτό αποτυπώθηκε στον παρελθόν σε πληθώρα ιστορικών αφισών από σπουδαίους σχεδιαστές.

Δημήτρης Παπάζογλου

Σχεδιαστής Οπτικής Επικοινωνίας

Βιογραφικό Δημήτρη Παπάζογλου

Ο Δημήτρης Παπάζογλου είναι σχεδιαστής οπτικής επικοινωνίας και ιδρυτής του design studio DpS / Athens. Ζει στην Αθήνα, από όπου εργάζεται για πληθώρα σημαντικών εγχώριων αλλά και διεθνών οργανισμών και brands. Στις συνεργασίες του, μεταξύ άλλων, συμπεριλαμβάνονται η Εθνική Βιβλιοθηκή της Ελλάδος, το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η Nike, οι New York Times, η Tate Modern, το Renzo Piano Workshop, το ΜoMA, τo Chicago Design Museum κ.ά. ενώ έχει διατελέσει καλλιτεχνικός διευθυντής για λογαριασμό της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας (περιοδικό Έψιλον – κατά την περίοδο 2005–2011). H σχεδιαστική του προσέγγιση χαρακτηρίζεται από συστηματική έρευνα ενώ μεγάλο μέρος του έργου του, αφορά τον ευρύτερο χώρο του πολιτισμού και των δημοσίων οργανισμών. Έργα του έχουν αποσπάσει υψηλές διακρίσεις τόσο σε εγχώριους όσο και διεθνείς διαγωνισμούς.

 

DpS / Athens:

Creative direction / Design: Δημήτρης Παπάζογλου

Design: Αθανάσιος Λαζόγκας, Γιάννη Φετάνης, Γιώργος Σαρτζής

Για το video:

Animation Studio: Odd Bleat

Σκηνοθεσία/Σχεδιασμός/Κινούμενος Σχεδιασμός: Μάνος Γερογιάννης, Γιάννης Ζουμάκης, Σπύρος Λωράν, Αγγέλα Πατσιαδά,

Παραγωγή: Μαριάννα Παπαχριστοδούλου

Μουσική και σχεδιασμός ήχου: Δημήτρης Σακελλάρης στο MD Recording Studio

Mastering Ήχου: Nίκος Μιχαλοδημητράκης στο MD recording studios

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Δημήτρης Παπάζογλου

Athens Epidaurus Festival

aefestival.gr

athensepidaurusfestival

athensepidaurusfestival

AthensEpidaurusFestival

aefestival

Athens Epidaurus Festival

Πηγή:efsyn.gr

Ρεπορτάζ της Έφης Μαρίνου

Το πρόγραμμα που έχει σχεδιάσει για φέτος το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, μόλις ανακοινώθηκε.

H καλλιτεχνική διευθύντρια Κατερίνα Ευαγγελάτου ανακοίνωσε τα εξής: 

"Τις τελευταίες εβδομάδες, η ανθρωπότητα διανύει μια πολύ κρίσιμη περίοδο, αγωνίζεται να επιβιώσει από την πανδημία, μετρώντας ήδη χιλιάδες θύματα. Η πραγματικότητα, όπως την ξέραμε, άλλαξε για όλους μας.

Πέρασαν σχεδόν τρεις εβδομάδες από το κλείσιμο των θεάτρων και όλων των χώρων πολιτισμού και, μέρα με τη μέρα, αντιλαμβανόμαστε όλο και περισσότερο πόσο αναγκαία είναι η επαφή με τη ζωντανή Τέχνη στη ζωή μας. Τα θέατρα είναι εστίες, είναι χώροι στοχασμού, ψυχαγωγίας, είναι οίκοι στους οποίους προσερχόμαστε ομαδικά, κοινό και καλλιτέχνες, προσδοκώντας κάτι που η αληθινή ζωή δεν μπορεί να μας προσφέρει. Σκέφτεται κανείς πώς θα είναι άραγε η κοινωνία μας μετά από αυτή την κρίση και πόσο πολύτιμη θα είναι η καλλιτεχνική της αντανάκλαση μέσα από την οξυδέρκεια και την ευαισθησία των δημιουργών. Η παρουσία ενός διεθνούς Φεστιβάλ θα είναι, περισσότερο από ποτέ, ανάγκη μας αλλά και υποχρέωσή μας.

Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου είναι ένα διεθνές γεγονός που αγκαλιάζεται με ενθουσιασμό από κοινό και καλλιτέχνες εδώ και 65 χρόνια. Κανονικά, θα βρισκόμασταν στην Πειραιώς 260 με φίλους καλλιτέχνες και δημοσιογράφους για να ανακοινώσουμε το πρόγραμμά μας. Ένα πρόγραμμα που χτίζουμε εδώ και επτά μήνες, με τη σύμπραξη όλου του προσωπικού του Φεστιβάλ, με την έμπρακτη συμπαράσταση του Διοικητικού μας Συμβουλίου και, φυσικά, με τους πολύτιμους καλλιτεχνικούς μου συνεργάτες: τη Stefanie Carp για τις Διεθνείς παραγωγές Θεάτρου, τον Κώστα Πηλαβάκη για τη Μουσική, τον Ηλία Χατζηγεωργίου για τον Χορό και την Εύη Νάκου για την καλλιτεχνική έρευνα και την ανάπτυξη κοινού. Ζούμε, όμως, μια πρωτοφανή κατάσταση και, έτσι, η επικοινωνία μας περιορίζεται σε αυτό το μήνυμα.

Δεν θα σας παρουσιάσω αναλυτικά το πρόγραμμά μας, ούτε θα αναφερθώ μεμονωμένα σε κάθε μία από τις περισσότερες από 70 εκδηλώσεις που έχουμε ετοιμάσει για εσάς. Από σεβασμό σε όλη την ομάδα του Φεστιβάλ και στους καλλιτέχνες που εργάστηκαν γι’ αυτό, θα βρείτε το αναλυτικό μας πρόγραμμα –στην αρχική του σύλληψη– αναρτημένο στην ιστοσελίδα μας.

Θέλω να τονίσω ότι οι συνεργάτες μου και εγώ αντιλαμβανόμαστε πως το Φεστιβάλ φέτος δεν θα μπορέσει να υλοποιηθεί ακριβώς όπως το σχεδιάζαμε τόσον καιρό. Έχουμε, όμως, την ανάγκη να στείλουμε ένα μήνυμα ελπίδας: Είμαστε εδώ και εργαζόμαστε ακατάπαυστα για να επανασχεδιάσουμε το Φεστιβάλ, με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Ευελπιστούμε ότι θα καταφέρουμε να το υλοποιήσουμε με ασφάλεια για όλους, μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν. Εξετάζουμε διαφορετικές εκδοχές για τις ημερομηνίες πραγματοποίησης της φετινής διοργάνωσης, με την αμέριστη υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και με την προσωπική φροντίδα της υπουργού Πολιτισμού, κυρίας Μενδώνη, και του γενικού γραμματέα, κυρίου Γιατρομανωλάκη. Προτεραιότητά μας είναι η υγεία και η ασφάλεια του κοινού, των δημιουργών και όλης της ομάδας του Φεστιβάλ.

Ελπίζουμε ότι σύντομα οι καλλιτέχνες θα μπορέσουν να επιστρέψουν με ασφάλεια στις πρόβες τους και οι χώροι μας θα ανοίξουν για να σας υποδεχτούν. Άλλωστε, η εικόνα ενός έρημου θεάτρου αντικατοπτρίζει για εμάς μια κατάσταση πνευματικής ξηρασίας, που δεν ταιριάζει στον εορταστικό μας χαρακτήρα. Και φέτος το Φεστιβάλ θα ήθελε να εορτάσει τα 65 του χρόνια με μια σειρά από νέες πρωτοβουλίες.

Θα ήθελα, λοιπόν, τώρα να αναφερθώ σε ορισμένους από τους βασικούς άξονες στους οποίους στηρίχθηκε η σύλληψη και ο σχεδιασμός του φετινού προγράμματος, με την ελπίδα οι συνεργάτες μου και εγώ να έχουμε την ευκαιρία να σας το παρουσιάσουμε αναλυτικά, μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Το πρόγραμμά μας περιέχει παραστάσεις Θεάτρου, Περφόρμανς, Χορού, Συναυλίες, Όπερα, Μουσικό Θέατρο, Εικαστικά, Συζητήσεις, Κινηματογράφο, Πάρτι, Ερευνητικές πλατφόρμες, Δράσεις για παιδιά. Βασικό μας μέλημα ήταν η επέκταση του φεστιβαλικού ίχνους και η εμβάθυνση σε αυτό: Επέκταση στα είδη Τέχνης και διεύρυνση του κοινού στο οποίο απευθυνόμαστε. Εμβάθυνση της εμπλοκής του κοινού μας στη φεστιβαλική εμπειρία συνολικά. Ακόμα, έναν σημαντικό άξονα αποτελεί για εμάς η έκπληξη, οι απρόσμενες συναντήσεις, το γκρέμισμα της αντίληψης ότι κάποια είδη δεν είναι φεστιβαλικά ή δεν ταιριάζουν σε συγκεκριμένους χώρους.

Ξεκινώντας από το Θέατρο, προτρέψαμε τους έλληνες δημιουργούς να εξερευνήσουν λιγότερο χαρτογραφημένες περιοχές. Σε αυτή την κατεύθυνση κινήθηκαν παλαιότεροι και νέοι δημιουργοί, επιθυμώντας να δοκιμαστούν για πρώτη φορά σε άγνωστα πεδία ή να συνεχίσουν την έρευνά τους σε πεδία που ήδη τους έχουν απασχολήσει. Προσκαλέσαμε τους δημιουργούς να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε νέα είδη, συλλογιζόμαστε το κλασικό ρεπερτόριο με τρόπο απελευθερωτικό, χτίζουμε παραστάσεις πάνω στις νέες δραματουργικές φόρμες. Επιδιώξαμε μια πολυφωνική αρμονία στην εκπροσώπηση των ειδών και των αισθητικών ρευμάτων. Δίνουμε χώρο στην κωμωδία με σπαρταριστά έργα και βυθιζόμαστε στο ανθρώπινο δράμα μέσα από τα μάτια κορυφαίων διεθνών δημιουργών.

Στο ξένο ρεπερτόριο του Θεάτρου αλλά και του Χορού ακολουθούμε δύο κατευθύνσεις: Συστήνουμε εντελώς νέα πρόσωπα με την ενότητα «Για πρώτη φορά στην Ελλάδα», ενώ επαναφέρουμε αγαπημένους δημιουργούς, που έχουν σημαδέψει το Φεστιβάλ στο παρελθόν. Αν όλα πάνε καλά, θα προσφέρουμε ορισμένες συνταρακτικές παραστάσεις καλλιτεχνών που άνοιξαν και ανοίγουν νέα κεφάλαια στις παραστατικές τέχνες. Είναι δημιουργίες που διαλέξαμε με προσωπική φροντίδα από τις σκηνές του Κόσμου και οι περισσότερες διακρίνονται όχι μόνο για την ιδιαίτερη σκηνική τους γλώσσα αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο οι δημιουργοί τους αφουγκράζονται τις κοινωνικοπολιτικές δονήσεις γύρω μας. Από τη Χιλή ως τη Γαλλία, από την Πολωνία ως το Ισραήλ, από τη Βραζιλία ως τη Ρωσία θα ξεδιπλώσουμε μπροστά σας ιστορίες που μιλούν για την ερωτική ορμή, για τη θέση των γυναικών στην κοινωνία, για απεγνωσμένους φόνους πάθους και αγέννητα μωρά, για αρχαίους μύθους και πρόσωπα που διασχίζουν τους αιώνες πετώντας με φτερά και μαγιό σε μια δεκάωρη παράσταση-εμπειρία με διαλείμματα για φαγητό και πάρτι. Επιπλέον, ανοίγουμε ένα μεγάλο κεφάλαιο συμπαραγωγών, που από φέτος θα δείξει τα πρώτα δείγματα γραφής του, και στα επόμενα χρόνια στοχεύουμε να απλωθεί όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στην Επίδαυρο. Θα παρουσιάσουμε πάνω από 1.400 καλλιτέχνες, από περισσότερες από 30 χώρες, και περίπου 70 εκδηλώσεις, με 40 πρεμιέρες και νέες παραγωγές.

Παράλληλα, ανοίγουμε στην Αθήνα έναν κύκλο για το Αρχαίο Δράμα, με στόχο την ερευνητική προσέγγιση του είδους σε κλειστό χώρο, από έλληνες και ξένους σκηνοθέτες.

Στο σημείο αυτό δίνεται μια καλή αφορμή για να αναφερθώ ειδικά στο Φεστιβάλ της Επιδαύρου, όπου οι διεθνείς μας συμπαραγωγές χτίζονται για τα επόμενα χρόνια. Στο στόχαστρό μας είναι πάντα το Αρχαίο Δράμα, τα αρχαία κείμενα εν γένει, και η σύγχρονη σκηνική τους ανάγνωση.

Από την εμπειρία μας των τελευταίων ετών εντοπίζουμε ένα κενό στην ειδική επεξεργασία ενός αρχαίου κειμένου, μια επεξεργασία που θα το κάνει να συνομιλήσει με τη σκηνική γλώσσα τού σήμερα και τις τελευταίες σκηνοθετικές αναζητήσεις. Θελήσαμε, λοιπόν, να εξειδικεύσουμε την έρευνα των επαγγελματιών τού είδους προς αυτή την κατεύθυνση, με την ελπίδα, αυτή η οργανωμένη έρευνα να αποδώσει καρπούς στο μέλλον και να μπολιάσει με νέο υλικό τις μεγάλες παραστάσεις στην Επίδαυρο.

Ενώ στη χώρα μας υπάρχουν πολλές αξιόλογες προσπάθειες για τη μετεκπαίδευση και την έρευνα των ηθοποιών και των χορευτών, έλειπε μια ερευνητική δομή που να στοχεύει στη Δραματουργία. Θελήσαμε, λοιπόν, να δώσουμε την ευκαιρία σε μια ομάδα επαγγελματιών να εργαστούν με νέα εργαλεία στη δραματουργική τους προσέγγιση.

Εγκαινιάζουμε, έτσι, το ερευνητικό πρόγραμμα «Πάροδος», που θα έχει διάρκεια επτά εβδομάδων. Θα πραγματοποιηθεί για τέσσερις εβδομάδες στην Αθήνα και στη συνέχεια στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, που οι φιλοξενούμενοι καλλιτέχνες θα έχουν την αποκλειστική του χρήση για τρεις εβδομάδες. Εκεί θα μπορέσουν να εργαστούν απερίσπαστοι. Η ερευνητική διαδικασία θα έχει πρακτικό χαρακτήρα και θα υποστηρίζεται από κορυφαίους επαγγελματίες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Η «Πάροδος» θα είναι το πρώτο διακαλλιτεχνικό, ερευνητικό πρόγραμμα με στόχο την ανανεωτική προσέγγιση στη δραματουργία, τις σκηνικές φόρμες και τις διαδικασίες καλλιτεχνικής παραγωγής του αρχαίου δράματος. Η ανοιχτή πρόσκληση για συμμετοχή στο πρόγραμμα θα δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα του Φεστιβάλ, όταν θα έχουμε ασφαλέστερα δεδομένα ως προς τον συνολικό προγραμματισμό μας.

Η Μικρή Επίδαυρος αφιερώνεται στη Μουσική και το μουσικό θέατρο: συναυλίες και παραστάσεις που αναφέρονται σε ένα ευρύ φάσμα της μουσικής, γνωστοί καλλιτέχνες που πλέουν σε αχαρτογράφητα νερά, περφόρμανς που διασχίζουν τα είδη του πειραματικού θεάματος, από το μπαρόκ μέχρι την ηλεκτρονική μουσική και από την όπερα μέχρι την υποβρύχια ανακάλυψη μιας βυθισμένης πολιτείας.

Η πειραματική και ηλεκτρονική μουσική παρουσιάζονται για πρώτη φορά και στην Πειραιώς 260. Ανοίγουμε τις πόρτες μας για να ακουστούν και να φωτιστούν πτυχές της εγχώριας και διεθνούς club κουλτούρας, μέσα από δύο βασικές εκφάνσεις της: την ηλεκτρονική μουσική και την clubbing performance. Άλλοτε αυτοτελώς και άλλοτε σε διάλογο, οι δράσεις μας –συναυλίες, πάρτι, εργαστήρια– στοχεύουν σε ένα νεανικό κοινό και διευρύνουν την ανάπτυξη του διαλόγου στο πλαίσιο της σύγχρονης μουσικής.

Ο κύκλος «Layers of Street» είναι ένα αφιέρωμα στο hip hop και τη street κουλτούρα. Ανοίγουμε την πόρτα τού Φεστιβάλ στους street χορευτές, ώστε να έχουν πρόσβαση και χώρο στη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία. Ταυτόχρονα, με τέτοιες δράσεις προσκαλούμε νεότερο ηλικιακά κοινό να έρθει κοντά μας, να γίνει ενεργό κομμάτι του Φεστιβάλ. Παρουσιάζουμε σημαντικούς διεθνείς δημιουργούς που εμπνέονται από το hip hop, συνθέτοντας μια νέα χορογραφική γλώσσα, και παράλληλα, για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, πραγματοποιούμε ένα διήμερο battle, μια χορευτική «μάχη» με έπαθλα, υπό τον τίτλο «Athens Festival Urban Dance Contest».

Στο Ηρώδειο ενισχύουμε έντονα τη σύγχρονη μουσική, με σπουδαίους συνθέτες που δημιουργούν κόσμους μέσα από τη μείξη κλασικού και ηλεκτρονικού ήχου – καλλιτέχνες που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε αυτό το χώρο. Παρουσιάζουμε, παράλληλα, για πρώτη φορά έναν συγκροτημένο «Κύκλο Τζαζ», που απαρτίζεται από πολύ μεγάλα ονόματα του είδους. Ταυτόχρονα, αγαπημένοι έλληνες δημιουργοί παρουσιάζουν για πρώτη φορά τον νέο τους δίσκο. Έχουμε, επίσης, μια μεγάλη διεθνή συμπαραγωγή Χορού, με 70 άτομα επί σκηνής και συμφωνική ορχήστρα, ένα εγχείρημα που περιμένουμε με ιδιαίτερη ανυπομονησία. Η κλασική μουσική –που περιλαμβάνει και τον κύκλο των Συμφωνιών του Μπετόβεν, αφιέρωμα στα 250 χρόνια από τη γέννησή του–, οι μεγάλες ορχήστρες και η Όπερα έχουν φυσικά πολύ σημαντική θέση και ένα μεγάλο μερίδιο στο πρόγραμμά μας.

Παράλληλα με τις εκδηλώσεις/παραστάσεις, θελήσαμε να ενισχύσουμε και να εντείνουμε τη φεστιβαλική εμπειρία συνολικά.

Υπογραμμίζοντας μια σχέση αναφοράς ανάμεσα στο αρχαίο θέατρο και τη σύγχρονη δημιουργία στους χώρους των παραστατικών τεχνών, ιδιαίτερες δράσεις που εγκαινιάζονται, και διατρέχουν το φετινό πρόγραμμα, αντλούν τα ονόματά τους από το αρχαίο θέατρο ή τη δομή του, δραματουργική και αρχιτεκτονική. Έτσι, εκτός από το ερευνητικό πρόγραμμα «Πάροδος», στο οποίο αναφερθήκαμε, εγκαθιδρύουμε την ενότητα «Πρόλογος», στο πλαίσιο της οποίας, μισή ώρα πριν από τις πρεμιέρες στην Πειραιώς 260, θεατρολόγοι και ειδικοί του χορού θα μας ξεναγούν στο σύμπαν κάθε παράστασης, δίνοντάς μας «κλειδιά» για τη μεγαλύτερη απόλαυσή της, ενώ μετά τις παραστάσεις οι δημιουργοί θα συζητούν με το κοινό στην ενότητα «Έξοδος».

Εξάλλου, το αγαπημένο εργαστήριο δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά στην Επίδαυρο παίρνει το όνομα «Μικροί Ιχνευτές».

Τέλος, επεκτείνουμε κι άλλο την εμπειρία της θέασης δημιουργώντας ένα ακόμα πιο μεγάλο και ανοιχτό πλαίσιο, με επίκεντρο εσάς. Ονομάζουμε «Πλατεία» τον υπαίθριο χώρο που ενώνει όλες τις αίθουσες της Πειραιώς 260. Πλατεία είναι ένας ανοιχτός τόπος συνάντησης, αλλά και ο χώρος του θεάτρου, μπροστά από τη σκηνή, όπου τοποθετούνται τα καθίσματα των θεατών. Στη δική μας Πλατεία, λοιπόν, θα γεννηθεί ένας νέος χώρος συνάντησης, με τεράστια τραπέζια, με μίνι εστιατόριο, με μπαρ, όπου το κοινό θα μπορεί να έρχεται νωρίτερα, αλλά και να παραμένει μετά τη λήξη των παραστάσεων, να συνομιλεί για αυτά που είδε, να μοιράζεται την εμπειρία του, πίνοντας ένα ποτήρι κρασί. Είναι μια αγαπημένη συνήθεια διεθνώς αλλά και –κυρίως– ένα αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσής μας: το μοίρασμα της ζωής, των μικρών και μεγάλων επεισοδίων της, γύρω από ένα τραπέζι.

Παρακολουθούμε τις εξελίξεις και ελπίζουμε ότι θα είμαστε σε θέση σύντομα να σας δώσουμε νέες πληροφορίες σχετικά με την υλοποίηση του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου. Ελπίζουμε αυτή η ακραία συνθήκη, στην οποία ζούμε, να περάσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και να ξαναβρεθούμε όλοι υγιείς στις σκηνές μας, για να γιορτάσουμε τη ζωή, τη δημιουργία, τη συνύπαρξη.

Σας ευχαριστώ και εύχομαι, σε όλες και όλους μας, δύναμη και κουράγιο! "

 

 

Ιδέα και σχεδιασμός οπτικής ταυτότητας

A_FORMS

Η τέχνη, σε όλες τις εκφάνσεις της, εκφράζεται, αναλύεται και εγγράφεται σε φόρμες.

Φόρμες νοητές, κυριολεκτικές, εύκαμπτες, άκαμπτες, ρευστές. Δημιουργήσαμε ένα οργανικό key visual που εμπνέεται από τις αρχές του μοντερνισμού του 60 και του 70, για να οικοδομήσει μια ταυτότητα που συνδυάζει το δέος και τη στιβαρότητα με την παιγνιώδη και υπαινικτική καλαισθησία. Τρεις φόρμες σε διαφορετικά χρώματα και σχηματισμούς, επιτελούν, ταυτόχρονα ρόλο τυπογραφίας (ως αρχικά του Athens Epidaurus Festival) αλλά και εικαστικό, παραπέμποντας σε ανθρώπινες φιγούρες και δραματικές αναπαραστάσεις.

Από το concept του key visual προκύπτει ένα οπτικό σύστημα παρουσίασης των πληροφοριών και των υλικών του Φεστιβάλ. Οι φόρμες μετατρέπονται αφενός σε μικρο-φόρμες οι οποίες λειτουργούν ως σημάνσεις για κάθε χώρο του Φεστιβάλ, αφετέρου σε καμβά που –με σύγχρονες γραφιστικές τεχνικές όπως είναι το stretching– «εγκιβωτίζει» δημιουργικά τη φωτογραφική πληροφορία κάθε παράστασης. Στόχος είναι να εφαρμόσουμε μια επικοινωνιακή μέθοδο που, μέσω της πλαστικότητας και του stopping power, αποτυπώνει κάθε μήνυμα με διακριτό τρόπο, διατηρώντας όμως στρατηγική και αισθητική συνοχή. Η δύναμη μιας φόρμας χωρίς συμβατικό όριο γίνεται το μέσο μεταφοράς του νέου.

Λόγω των έκτακτων συνθηκών, οι ημερομηνίες των παραστάσεων δεν συμπεριλήφθηκαν στην αναλυτική παρουσίαση που ακολουθεί.

Η Καλλιτεχνική Διεύθυνση και όλο το επιτελείο του Φεστιβάλ εργάζονται εντατικά και είναι σε επιφυλακή ώστε να διασφαλιστεί η υλοποίηση του προγράμματος, στον βαθμό που θα είναι εφικτό.

Προτεραιότητά μας είναι η υγεία του κοινού, των καλλιτεχνών και όλης της ομάδας του Φεστιβάλ.

Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2020

 

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260

Πρόλογος – Έξοδος

Pre-show & Post show talks 17

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Αμφιτρύων 18

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΟΣ

Το κουκλόσπιτο 19

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει 20

ΕΚΤΟΡΑΣ ΛΥΓΙΖΟΣ

Το σχολείο των γυναικών 21

ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΣΙΝΙΚΟΡΗΣ

Thank God It’s Monday at the Cherry Orchard 22

RIMINI PROTOKOLL, KOSTIS STAFYLAKIS & guests

Oι γκουρού της Πλατείας Θεάτρου 23

ΟΜΑΔΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΤΟΝΑΛ - ΣΟΦΙΑ ΜΑΡΑΘΑΚΗ

Το δάσος 25

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΜΕΝΤΑΚΗΣ - ΣΟΦΙΑ ΧΙΛΛ

Κλυταιμνήστρα, μουσική δωματίου για ένα όργανο 26

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια 27

ΟΜΑΔΑ SUM - LATINITAS NOSTRA

Danke / Ευχαριστώ 28

VENTUS ENSEMBLE - ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΕΝΙΑΔΗΣ

SOFIA SIMITZIS - Gerhild Steinbuch

The Soccer Opera / Όπερα ποδοσφαίρου 29

SCHAUBÜHNE - THOMAS OSTERMEIER

Ιστορία της βίας 30

GOGOL CENTER - ΚΙΡΙΛ ΣΕΡΕΜΠΡΕΝΙΚΟΦ

Νεκρές ψυχές 31

NOWY TEATR - KRZYSZTOF WARLIKOWSKI

Οδύσσεια. Μια ιστορία για το Χόλλυγουντ 33

MÜNCHNER KAMMERSPIELE - CHRISTOPHER RÜPING

Dionysos Stadt / Η πόλη του Διονύσου 34

TR-WARSZAWA - KORNÉL MUNDRUCZÓ

Κομμάτια μιας γυναίκας 36

TEATRO LA RE-SENTIDA - MARCO LAYERA

Paisajes para no colorear / Τοπία χωρίς χρώμα 37

ΟΜΑΔΑ ΧΟΡΟΥ ΖΗΤΑ - ΙΡΙΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝ

A Dance as a Dance 38

ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΑΓΑΝΗ

Mouth 39

ΔΑΝΑΗ & ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

Free at Last 40

ΚΙ ΟΜΩΣ ΚΙΝΕΙΤΑΙ

9.25 41

MAGUY MARIN

Ligne de crête / Στην κόψη του ξυραφιού 42

LA VERONAL - MARCOS MORAU

Pasionaria 43

ALEXANDRA WAIERSTALL

ANNNA³. The Worlds of Infinite Shifts / Οι κόσμοι των αέναων μετατοπίσεων 44

LIA RODRIGUES

Fúria / Μανία 45

L-E-V - SHARON EYAL - GAI BEHAR

Chapter 3: The Brutal Journey of the Heart / Κεφάλαιο 3: Το βάναυσο ταξίδι της καρδιάς 46

Koen Augustijnen & Rosalba Torres Guerrero / Siamese Sie

Lamenta / Μοιρολόγια 47

DYPTIK

D-Construction / Aπο-δόμηση 49

ATHENS FESTIVAL URBAN DANCE CONTEST

Breakdance Battle - All Style Battle 50

HILDUR GUÐNADÓTTIR με τους CHRIS WATSON και SAM SLATER

Chernobyl Live 52

Chronotopia

Εβδομάδα ηλεκτρονικής και πειραματικής μουσικής

Σε συνεργασία με το CTM Festival και το Ινστιτούτο Γκαίτε 53

MusicMakers Hacklab 54

NENE H & ENSEMBLE BASIANI Chela 55

CTM Club Night I & ΙΙ 56

Εικαστικά

ΤΑΣΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ

The Feel. Backstage 57

The Commission

Συνεργασία του Φεστιβάλ Αθηνών με το outset.Greece 58

Takis

Συνεργασία του Φεστιβάλ Αθηνών με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Τρία ιστορικά γλυπτά του Takis στο Ηρώδειο

Σε συνεργασία με το Ίδρυμα Takis 59

TAKIS. Γλύπτης του μαγνητισμού, του φωτός και του ήχου - Εκπαιδευτικό πρόγραμμα 60

Ηχητικοί διαλογισμοί 61

10o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΡΙΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Μυστικά και ψέματα του Μάικ Λι 62

Λευκές νύχτες του Λουκίνο Βισκόντι 63

Ημερίδα. Σε συνεργασία με την Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών

Το Φεστιβάλ Επιδαύρου τον 21ο αιώνα: υποσχέσεις, προκλήσεις, αδιέξοδα 64

ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

ΙΜΑ - ΑΝΤΙ ΤΖΟΥΜΑ

Οικοδομή 65

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΑΞΟΥΡΗ

Τα τραγούδια της Σωτηρίας 66

ΣΙΜΟΣ ΚΑΚΑΛΑΣ
Αίαντας 67

ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ

OPERA BALLET VLAANDEREN - LES BALLETS C DE LA B - ALAIN PLATEL

ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ - MARC PIOLLET

C(H)ŒURS 2020 69

ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ - PHILIPPE AUGUIN - ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ

Ριγολέττος 71

ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ - PIER GIORGIO MORANDI - HUGO DE ANA

Τόσκα 72

ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΤΗΣ ΚΑΜΕΡΑΤΑΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΤΡΟΥ - LAURENCE DALE

Η Ιταλίδα στο Αλγέρι 73

ORCHESTRE RÉVOLUTIONNAIRE ET ROMANTIQUE - MONTEVERDI CHOIR

SIR JOHN ELIOT GARDINER

BEETHOVEN 250 - SYMPHONY CYCLE 74

STAATSKAPELLE DRESDEN - MYUNG-WHUN CHUNG - EMANUEL AX

Έργα Μπετόβεν, Μπραμς 83

ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ - CHRISTOPH ESCHENBACH - ΝΤΑΝΙΛ ΤΡΙΦΟΝΟΦ

Έργα Θεοδωράκη, Μπετόβεν, Τσαϊκόφσκι 84

ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΖΩΗ ΤΣΟΚΑΝΟΥ - DANIEL LOZAKOVICH

Έργα Θεοδωράκη, Τσαϊκόφσκι, Προκόφιεφ 85

ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ & ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΡΤ - ΜΙΧΑΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής

Έργα Ντβόρζακ, Μπιζέ, Βάγκνερ, Μποροντίν, Πουτσίνι, Βέρντι 86

JAZZ AT LINCOLN CENTER ORCHESTRA - WYNTON MARSALIS 87

JOSHUA REDMAN - BRAD MEHLDAU - CHRISTIAN MCBRIDE - BRIAN BLADE

A Moodswing Reunion 88

JAN GARBAREK με τη συμμετοχή του TRILOK GURTU 89

MAX RICHTER 90

NILS FRAHM 91

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΘΑΝΟ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟ

Τους προβολείς στήσε 91

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ - ΝΙΚΟΣ ΒΕΛΙΩΤΗΣ

Λύκοι στη χώρα των θαυμάτων 92

ΜΟΝΙΚΑ

Κάτι ανθίζει στο Ηρώδειο 93

EL SISTEMA GREECE - BLEND MISHKIN

World A Music: The routes of our roots 94

ΟΙ ΚΑΣΕΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΩΔΙΑ

Η κασέτα του ’80 - η άλλη πλευρά 95

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΚΛΕΑΣ

Ορέστης 97

CEZARIS GRAUŽINIS

Φιλοκτήτης 98

ΑΡΗΣ ΜΠΙΝΙΑΡΗΣ

Προμηθέας Δεσμώτης 99

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ - ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΠΑΠΑΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Λυσιστράτη 100

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΓΝΑΔΗΣ

Πέρσες 101

ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΑΝΟΥΡΗΣ

Ιφιγένεια η εν Ταύροις 102

ΔΗΠΕΘΕ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ - ΝΙΚΑΙΤΗ ΚΟΝΤΟΥΡΗ

Βάκχες 103

ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΣ

Ιχνευταί 104

ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΗΓΑΣ

Όρνιθες 105

Μικροί Ιχνευτές

Εργαστήριο δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά 106

ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Πάροδος

Studio Residency στη Μικρή Επίδαυρο 109

MIHALIS KALKANIS GROUP

με καλεσμένους τους ΧΑΪΚ ΓΙΑΖΙΤΖΙΑΝ & ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗ 111

ΣΑΒΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΤΟΥ - PRIMAVERA EN SALONICO

με τη συμμετοχή της LAMIA BEDIOUI

Watersong 112

KEYVAN CHEMIRANI & THE RHYTHM ALCHEMY

με τη συμμετοχή του ΣΩΚΡΑΤΗ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ 113

ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

Live Looping 113

ΟΜΑΔΑ ΡΑΦΗ - NOVA MELANCHOLIA

ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΙΓΑΝΙΔΗΣ - XΑΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ

Η κιβωτός του Νώε / Il diluvio universale 114

Μ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ - Μ. ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ - Μ. ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ

«Έχω μάτια στ’ αυτιά» - Η ανθρώπινη φωνή 115

ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΑΛΑΙΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟY

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ - ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΤΣΑΛΑΧΟΥΡΗΣ

Βυθισμένη πολιτεία 116

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260

Ώρα έναρξης παραστάσεων 21:00, εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά

Όλες οι διεθνείς παραγωγές θεάτρου με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

Όλες οι παραστάσεις στην ελληνική γλώσσα με αγγλικούς υπέρτιτλους

και με ελληνικούς στην πρεμιέρα, για άτομα με προβλήματα ακοής

Υπογραμμίζοντας μια σχέση αναφοράς ανάμεσα στη σύγχρονη δημιουργία στον χώρο των παραστατικών τεχνών και στο αρχαίο δράμα, ιδιαίτερες δράσεις που εγκαινιάζονται και διατρέχουν το φετινό πρόγραμμα, όπως «Πάροδος» (Studio Residency στη Μικρή Επίδαυρο), «Πρόλογος» / «Έξοδος» (νέοι θεατρολόγοι και ειδικοί του χορού μας εισάγουν στο πνεύμα της παράστασης, μισή ώρα πριν την πρεμιέρα, και συναντήσεις με τους συντελεστές μετά την παράσταση) και «Μικροί Ιχνευτές» (εργαστήρι δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά στην Επίδαυρο), αντλούν τα ονόματά τους από το αρχαίο θέατρο ή τη δομή του, δραματουργική και αρχιτεκτονική.

Συνδέοντας τη Σκηνή με το Κοινό του Φεστιβάλ, ο υπαίθριος χώρος ανάμεσα στους Χώρους Α – Β – Ε – Η της Πειραιώς 260 μετονομάζεται σε Πλατεία. Στην Πλατεία θα δημιουργηθεί ένας νέος χώρος συνάντησης, με τεράστια τραπέζια, με μίνι εστιατόριο, με μπαρ, όπου το κοινό θα μπορεί να έρχεται νωρίτερα, και, κυρίως, να παραμένει μετά τη λήξη των παραστάσεων και να συνομιλεί γι’ αυτά που είδε, να μοιράζεται την εμπειρία του πίνοντας ένα ποτήρι κρασί.

ΠΛΑΤΕΙΑ

Πρόλογος

Pre-show talks

Νέοι θεατρολόγοι και ειδικοί του χορού μάς εισάγουν στο πνεύμα της παράστασης

Μια φεστιβαλική παράσταση είναι για πολλούς από εμάς ένα παράξενο κι ανεξερεύνητο σύμπαν που ανυπομονούμε ν’ ανακαλύψουμε. Πού εντάσσεται αισθητικά και ποια η αφετηρία της; Τι αποκαλύπτει για την καλλιτεχνική διαδικασία και τις μυστικές της διαδρομές ο ερμηνευτικός της κώδικας;

Το Φεστιβάλ Αθηνών προσκαλεί νέους θεατρολόγους και ειδικούς του χορού να «βουτήξουν» με φρέσκια ματιά στον δημιουργικό κόσμο των παραστάσεων της Πειραιώς 260 για να μας προσφέρουν πολύτιμα κλειδιά εισόδου. Ερεθίζοντας τη φεστιβαλική λαιμαργία μας, οι νεαροί «ανάδοχοι» κάθε παράστασης μας περιμένουν σε κάθε πρεμιέρα, μισή ώρα πριν από την είσοδό μας στην αίθουσα, σ’ ένα ιδιότυπο «ορεκτικό» ραντεβού, που μας εφοδιάζει με νέες ερωτήσεις, τροφοδοτεί την περιέργειά μας και μας εξοπλίζει θεωρητικά για το έργο που θα παρακολουθήσουμε.

Με τη νέα αυτή πρακτική, που εγκαινιάζεται το καλοκαίρι του 2020, το Φεστιβάλ φιλοδοξεί να συμβάλει στην εξοικείωση του κοινού με τους συχνά ανοίκειους κώδικες των σύγχρονων παραστάσεων και στη μεγαλύτερη απόλαυση των πρωτοποριακών παραγωγών που προτείνει.

ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ

Έξοδος

Post-show talks

Θα συνεχιστούν και φέτος οι πολύτιμες συζητήσεις με σκηνοθέτες, χορογράφους και συντελεστές των παραστάσεων, στις σκηνές της Πειραιώς 260.

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Ε

Βασίλης Παπαβασιλείου

Αμφιτρύων

του Πλαύτου

«Θα τους τρελάνω και τους δυο με χίλιες δυο παρανοήσεις κι ολόκληρο το σπιτικό του Αμφιτρύωνα· ώσπου ο πατέρας μου να σιχαθεί εντελώς εκείνη που αγαπά», μας προειδοποιεί ο πανούργος θεός Ερμής στην πρώτη σκηνή, ενορχηστρώνοντας έναν δαιμόνιο καμβά παρεξηγήσεων, που θα οδηγήσει την πλοκή του έργου στα ακραία όριά της.

Ο Αμφιτρύων, το πιο διάσημο έργο της Νέας Κωμωδίας, που σπάνια ανεβαίνει, είναι ιδανικό για να εξερευνήσει κανείς τις ρίζες και τους μηχανισμούς της θεατρικής τέχνης, και ιδιαίτερα της κωμωδίας, χάρη στο παραδοσιακό μοτίβο των διδύμων που αξιοποιεί. Δεν είναι τυχαίο ότι από τον Πλαύτο παίρνουν τη σκυτάλη οι κορυφαίοι μάστορες της κωμωδίας, από τον Σαίξπηρ, τον Μολιέρο και τον Μαριβώ ως τον Φεϋντώ, κι από τον Τσάπλιν και τον Κήτον ως τον Αυλωνίτη και τον Ηλιόπουλο. Με τον Αμφιτρύωνα, ο Βασίλης Παπαβασιλείου μας καλεί ν’ ανακαλύψουμε, από τη μήτρα, τη μυσταγωγία του απόλυτου παιχνιδιού και τη χαρά του καθαρού θεάτρου!

Μετάφραση Τάσος Ρούσσος • Σκηνοθεσία Βασίλης Παπαβασιλείου • Συνεργάτιδα στη σκηνοθεσία και στη δραματουργία Νικολέτα Φιλόσογλου • Σκηνικά - Κοστούμια Άγγελος Μέντης • Μουσική σύνθεση επί σκηνής - Ηχητική δραματουργία Δημήτρης Καμαρωτός • Χορογραφία - Επιμέλεια κίνησης Ερμής Μαλκότσης • Σχεδιασμός φωτισμών Ελευθερία Ντεκώ • Παίζουν Εύη Σαουλίδου, Γιάννης Νταλιάνης, Θανάσης Δήμου, Κώστας Μπερικόπουλος, Άγγελος Μπούρας, Κωνσταντίνα Τάκαλου κ.ά. • Εκτέλεση παραγωγής Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Δ

Νίκος Καραθάνος

Το κουκλόσπιτο

του Χένρικ Ίψεν

Ο σκηνικός χώρος μετατρέπεται  σε ραδιοφωνικό στούντιο και οι ηθοποιοί ερμηνεύουν το Κουκλόσπιτο του Ίψεν σαν να εκπέμπεται από ραδιοφωνικό σταθμό – μια ιδέα του Νίκου Καραθάνου εμπνευσμένη από μια εικόνα: «Έναν επαρχιακό σταθμό, ας πούμε στο Καρπενήσι, ένα βράδυ Χριστουγέννων, να εκπέμπει το Κουκλόσπιτο του Ίψεν. Να εκπέμπεσαι, να φωνάζεις δυνατά και να μη σε βλέπει κανείς. Όταν είσαι στο ραδιόφωνο νιώθεις τόσο μόνος, τόσο ανάπηρος, τόσο λειψός και, ταυτοχρόνως, έχεις μια υπερμεγέθη, τιτάνια δύναμη στη φωνή. Και καμιά φορά σκέφτεσαι, όταν μιλάς, ότι σ’ ακούει όλος ο κόσμος. Άραγε, όμως, σ’ ακούει κανείς;».

Η αγωνία της φωνής ν’ ακουστεί ενισχύει τη μοναξιά του σώματος. Ακούμε, άραγε, καλύτερα όταν δεν βλέπουμε; Βλέπουμε πιο βαθιά όταν εμπιστευόμαστε τον κόσμο της ακοής; Ένα επιτελείο ξεχωριστών ερμηνευτών, μεταξύ άλλων ο Χρήστος Λούλης, η Γαλήνη Χατζηπασχάλη, η Ελένη Κοκκίδου, ο Άγγελος Παπαδημητρίου και ο ίδιος ο Νίκος Καραθάνος, που έχει τη σκηνοθετική σύλληψη, γίνονται οι ραδιοφωνικοί εκφωνητές της έντονα προσωπικής αυτής ανάγνωσης, όπου κεντρικό ρόλο παίζει η δραματουργία του ήχου και η μουσική του Άγγελου Τριανταφύλλου. Μια παράσταση που απηχεί την αγάπη για το ραδιοφωνικό θέατρο και ταυτόχρονα συντονίζεται με την επιστροφή στον λόγο που υπηρετεί ένα θέατρο της ακοής.

Μετάφραση Γιώργος Σκεύας • Σκηνοθεσία - Διασκευή Νίκος Καραθάνος • Σκηνικά Μυρτώ Λάμπρου • Κοστούμια Έλλη Παπαγεωργακοπούλου • Μουσική Άγγελος Τριανταφύλλου • Κίνηση Αμάλια Μπένετ • Βοηθός σκηνοθέτη Ιωάννα Μπιτούνη • Φωτογράφος - Καλλιτεχνική επιμέλεια υλικού προώθησης Xρήστος Συμεωνίδης • Παίζουν (αλφαβητικά) Νίκος Καραθάνος, Ελένη Κοκκίδου, Χρήστος Λούλης, Ιωάννα Μπιτούνη, Άγγελος Παπαδημητρίου, Γαλήνη Χατζηπασχάλη • Εκτέλεση παραγωγής POLYPLANITY Productions / Γιολάντα

Μαρκοπούλου και Βίκυ Στρατάκη

Η ομάδα ευχαριστεί τον Γιώργο Μουχταρίδη και τον Pepper 96.6 FM για την ευγενική παραχώρηση του στούντιο για την πραγματοποίηση της φωτογράφισης.

*

ΘΕΑΤΡΟ / ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Λουίς Σεπούλβεδα

Ο Ζορμπάς, ένας γάτος μαύρος, πελώριος και χοντρός, λιαζόταν ξαπλωμένος, όταν ξαφνικά είδε μια γλαροπούλα να προσγειώνεται μπροστά του, με όλο της το κορμί ποτισμένο με μια βρομερή ουσία από πετρελαιοκηλίδα. Προτού ξεψυχήσει το πουλί, ο Ζορμπάς πρόλαβε και τού υποσχέθηκε κάτι ανήκουστο: Να φροντίσει το αυγό που του αφήνει η γλαροπούλα, κι όταν βγει απ’ το αυγό το γλαρόνι, να του μάθει να πετάει. Μα είναι δυνατόν ένας γάτος να μάθει σ’ ένα γλάρο να πετάει; Ο Ζορμπάς κι οι άλλοι γάτοι του λιμανιού, μια κλασική αντροπαρέα, αγκαλιάζουν ένα πλάσμα που η ανάγκη το έφερε κοντά τους και ανακαλύπτουν πως η δύναμη της αγάπης μπορεί να κάνει τα πάντα δυνατά.

Με δεκαοχτάχρονη εμπειρία στο θέατρο αλληλεγγύης για παιδιά, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος και το Θέατρο του Νέου Κόσμου δημιουργούν για το Φεστιβάλ μια παράσταση που απευθύνεται σε θεατές κάθε ηλικίας και εθνικότητας, με τη σκέψη ιδιαίτερα στα παιδιά που βιώνουν συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού. Φράσεις στα αγγλικά, γαλλικά, ουρντού, φαρσί και αραβικά μπλέκονται με τα ελληνικά αλλά και με τη γλώσσα των γάτων και των γλάρων σ’ αυτή τη χαρούμενη βαβέλ, με αφετηρία το βιβλίο του πολυβραβευμένου Λουίς Σεπούλβεδα, που διασκευάζεται από την Άνδρη Θεοδότου και θα ζωντανέψει στην Πειραιώς 260 από μια δυνατή ομάδα συντελεστών, για κοινό που θα περιλαμβάνει και παιδιά προσφύγων και μεταναστών. Στη συνέχεια, με τη συνεργασία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, η παράσταση θα ταξιδέψει σε κέντρα υποδοχής προσφύγων και δομές αλληλεγγύης.

Διασκευή Άνδρη Θεοδότου • Σκηνοθεσία Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος • Μουσική Φοίβος Δεληβοριάς • Σκηνικά - Κοστούμια Μαγδαληνή Αυγερινού • Επιμέλεια κίνησης Σοφία Πάσχου • Βοηθός σκηνοθέτη Μαρία Παπαλέξη • Παίζουν Άνδρη Θεοδότου, Θάνος Λέκκας, Λυδία Τζανουδάκη, Στράτος Χρήστου, Απόστολος Ψυχράμης

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Η

Έκτορας Λυγίζος

Το σχολείο των γυναικών

του Μολιέρου

Από φόβο να μη γίνει «κερατάς», ο Αρνόλφος γίνεται δυνάστης! Πέρα, όμως, από το ιλαρό ύφος του Σχολείου των γυναικών και τις αλλεπάλληλες, ξεκαρδιστικές παρεξηγήσεις, ο Μολιέρος παραδίδει στο πρόσωπο του ήρωα έναν χαρακτήρα τραγικό, θύμα της ίδιας του της πλεκτάνης, με την Αγνή να του «ξεγλιστρά» χωρίς έλεος, καθώς συνειδητοποιεί την τρομακτική δύναμη της αθωότητάς της.

Με όχημα την ευρηματική μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη σε δεκαπεντασύλλαβο στίχο, ο Έκτορας Λυγίζος συνεχίζει τον πειραματισμό του στο απαιτητικό είδος της φάρσας, με έναν κώδικα σωματικού θεάτρου που διατηρεί στοιχεία από την ακροβατική περφόρμανς και τον χορό. Η σκηνοθεσία αφηγείται αυτή την αρχετυπική ιστορία εξέγερσης απελευθερώνοντας τη μουσικότητα του λόγου και τοποθετώντας τη δράση σε έναν αεικίνητο μηχανισμό παραγωγής ήχων, εικόνων και μουσικής, που φέρνει διαρκώς τον ηθοποιό «ενώπιον ενωπίω» με το κοινό.

Μετάφραση Χρύσα Προκοπάκη • Διασκευή - Σκηνοθεσία Έκτορας Λυγίζος • Σκηνικά Κλειώ Μπομπότη • Κοστούμια Άλκηστη Μάμαλη • Φωτισμοί Δημήτρης Κασιμάτης • Μουσική The Boy • Μακιγιάζ Ιωάννα Λυγίζου • Συνεργασία στην κίνηση - Σωματική προετοιμασία Χαρά Κότσαλη • Φωνητική προετοιμασία Ευαγγελία Καρακατσάνη • Ηχητικός σχεδιασμός Brian Coon • Βοηθός σκηνοθέτη Εύα Βλασσοπούλου • Βοηθός σκηνογράφου Φιλάνθη Μπουγάτσου • Παίζουν Κωνσταντίνος Ζωγράφος, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Γιάννης Κλίνης, Σοφία Κόκκαλη, Έκτορας Λυγίζος, Άρης Μπαλής, The Boy • Υπεύθυνη επικοινωνίας Ελεάννα Γεωργίου • Διεύθυνση παραγωγής Τζένη Νομικού • Παραγωγή Grasshopper

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Ε

Πρόδρομος Τσινικόρης

Thank God It’s Monday at the Cherry Orchard

Μια post-documentary παράσταση,

βασισμένη στον Βυσσινόκηπο του Άντον Τσέχωφ

Στο τελευταίο, έντονα συμβολικό έργο του (1903), ο Άντον Τσέχωφ περιγράφει τη διαδρομή μιας οικογένειας των αρχών του 20ού αιώνα που, αδυνατώντας να αντιληφθεί τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές της εποχής, χάνει σε πλειστηριασμό το πατρογονικό κτήμα. Αξιοποιώντας την εμπειρία του στο θέατρο-ντοκιμαντέρ, ο Πρόδρομος Τσινικόρης εμπνέεται από το τσεχωφικό έργο κι επιχειρεί να φανταστεί τη συνέχεια της ιστορίας στo σήμερα.

Πώς διαχειρίζονται οι τσεχωφικοί χαρακτήρες το τραύμα της απώλειας; Τι μπορεί να συμβαίνει στη ζωή τους μετά τον εκτοπισμό από την οικογενειακή εστία και σε τι είδους νέα αρχή προσβλέπουν; Αν ο Βυσσινόκηπος αποτελούσε προάγγελο των επαναστάσεων που θα ακολουθούσαν στη Ρωσία, ποιες εναλλακτικές μπορούν να φανταστούν οι ήρωές του για την επόμενη μέρα, όταν οι σταθερές του ιδιωτικού, κοινωνικού και οικονομικού βίου κλυδωνίζονται συθέμελα;

Σύλληψη - Κείμενο - Σκηνοθεσία Πρόδρομος Τσινικόρης • Σκηνικά - Κοστούμια Ελένη Στρούλια • Φωτισμοί Ελίζα Αλεξανδροπούλου • Έρευνα & δραματουργική συνεργασία Ιωάννα Βαλσαμίδου • Δραματουργία Martin Valdez Stauber •

Μουσική Παναγιώτης Μανουηλίδης • Βίντεο Δημήτρης Ζάχος • Συνεργασία στη σκηνογραφία και την ενδυματολογία Ζαΐρα Φαληρέα • Βοηθός σκηνοθέτη Κορίνα Βασιλειάδου • Εκτέλεση παραγωγής Κωστής Παναγιωτόπουλος • Παίζουν Γιώργος Βαλαής, Μιχάλης Βαλάσογλου, Μαρία Πανουργιά, Νάνσυ Σιδέρη, Καλλιόπη Σίμου, Πρόδρομος Τσινικόρης

Η έρευνα για το Thank God It’s Monday at the Cherry Orchard υποστηρίχθηκε από το Onassis AiR - Πρόγραμμα Διεθνούς Καλλιτεχνικής Φιλοξενίας και Έρευνας του Ιδρύματος Ωνάση.

Εργαστήριο post-documentary theatre

από τον Πρόδρομο Τσινικόρη

Θέατρο-ντοκιμαντέρ και κλασική δραματουργία: συμβατοί ή ασύμβατοι κόσμοι; Πώς να αξιοποιηθεί η πραγματικότητα ως υλικό για την ερμηνεία κλασικών έργων μέσα από σύγχρονο πρίσμα; Πώς μπορεί να δημιουργηθεί ένα εναλλακτικό σκηνικό αφήγημα μέσα από ένα κλειστό δραματουργικό σχήμα;

Το εργαστήριο απευθύνεται σε σκηνοθέτες, ηθοποιούς, συγγραφείς, δραματουργούς, δημοσιογράφους. Οι συμμετέχοντες πρέπει να έχουν δει την παράσταση και να έχουν διαβάσει το πρωτότυπο έργο.

Μέγιστος αριθμός συμμετοχών: 15 άτομα

Αιτήσεις συμμετοχής, με αποστολή βιογραφικού: seminars@greekfestival.gr

*

ΘΕΑΤΡΟ / ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Β

Rimini Protokoll, Kostis Stafylakis & guests

Oι γκουρού της Πλατείας Θεάτρου

Μια συνεργατική περφόρμανς από καλλιτέχνες και «ειδικούς της καθημερινότητας»

Τι είδους σκηνές και τι θέατρα περιέχει η Πλατεία Θεάτρου, στο κέντρο της Αθήνας, ανάμεσα σε δρόμους που φέρουν τα ονόματα του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη; Ποιοι οι «πρωταγωνιστές» τους; Πού βρίσκονταν δέκα χρόνια πριν και πώς φαντάζονται τον εαυτό τους δέκα χρόνια μετά; Το «Guru Bar», ορόσημο της νυχτερινής Αθήνας από τα μέσα του ’90 μέχρι τις αρχές του 2000, έκλεισε οριστικά στην αρχή της «κρίσης» και πρόσφατα μεταμορφώθηκε σε ViZ Laboratory for Visual Culture.

Σήμερα, στο «τέλος» της περιόδου της «κρίσης», οι Rimini Protokoll επιστρέφουν στο Φεστιβάλ Αθηνών, ακριβώς δέκα χρόνια μετά τον Προμηθέα στην Αθήνα που παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο με 103 Αθηναίους επί σκηνής, για να εργαστούν εκ νέου με «ειδικούς της καθημερινότητας» σε ένα πρότζεκτ εμπνευσμένο από τη μεταμόρφωση της Πλατείας Θεάτρου.

Αυτή τη φορά ο Daniel Wetzel συνεργάζεται με τον Κωστή Σταφυλάκη και το ViZ Laboratory for Visual Culture και προσκαλούν έξι δημιουργούς, από διαφορετικά καλλιτεχνικά πεδία, να συνδημιουργήσουν μικρές επιτελεστικές σπουδές για την περασμένη δεκαετία αλλά και γι’ αυτήν που έρχεται, ξεχωριστές όψεις ενός πολυπρισματικού αφηγήματος για την Αθήνα, για το χθες και το αύριο των κατοίκων της.

Το κοινό θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει τη δημιουργική διαδικασία σε μορφή «work in progress», σε τέσσερις συναντήσεις με παρουσιάσεις που θα πραγματοποιηθούν στο ViZ Laboratory for Visual Culture.

Μέθοδος Daniel Wetzel • Καλλιτεχνική διεύθυνση Κωστής Σταφυλάκης, Daniel Wetzel • Συμμετέχουν έξι καλλιτέχνες και έξι «ειδικοί της καθημερινότητας» • Συνεργασία ViZ Laboratory for Visual Culture, μια πρωτοβουλία των Εργαστηρίων 11 & 12 της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση και της Εταιρείας Ανάπτυξης & Τουριστικής Προβολής του Δήμου Αθηναίων • Συμπαραγωγή Rimini Protokoll

ViZ Laboratory for Visual Culture

Work in progress παρουσιάσεις

ΓΕΡΜΑΝΙΑ – ΕΛΛΑΔΑ

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Δ

Ομάδα Θέατρου ΑΤΟΝΑλ - Σοφία Μαραθάκη

Το δάσος

Μήπως η «ειρηνική» συνύπαρξη του ανθρώπου με τη φύση εξελίσσεται σε μια από τις ουτοπίες του 21ου αιώνα;

Με νωπές ακόμα τις αποκαρδιωτικές εικόνες των πυρκαγιών στον Αμαζόνιο και στην Αυστραλία, η Σοφία Μαραθάκη δημιουργεί μια παράσταση με ιδιαίτερη ευαισθησία, αφιερωμένη στο δάσος, άλλοτε κατοικία νυμφών και ηρώων, σήμερα τον πλέον απειλούμενο κρίκο στην περιβαλλοντική αλυσίδα. Δραματουργικός άξονας είναι το μυθιστόρημα Άνθρωποι του δάσους της, γνωστής από το Brokeback Mountain, Annie Proulx, που διατρέχοντας διάστημα τριακοσίων ετών, μέσα από τις ιστορίες των ηρώων του, αποκαλύπτει την ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση των «αστείρευτων» φυσικών πόρων στη διάρκεια των αιώνων και μας φέρνει δραματικά αντιμέτωπους με το ενδεχόμενο μιας οικολογικής κατάρρευσης. Η μυθοπλασία συναντά την τεχνική του θεάτρου-ντοκουμέντου, με οπτικοακουστικό υλικό από συνεντεύξεις επιστημόνων, δασολόγων, βιολόγων, που μπολιάζονται στον δραματουργικό καμβά και προτείνουν ένα ολικό αφήγημα για την ιστορία του δάσους.

Σύλληψη - Σκηνοθεσία Σοφία Μαραθάκη • Έρευνα - Σύνθεση κειμένου Έλενα Τριανταφυλλοπούλου, Ιωάννα Βαλσαμίδου • Σκηνικός χώρος - Σχεδιασμός κοστουμιών Κωνσταντίνος Ζαμάνης • Πρωτότυπη μουσική - Ηχητικά τοπία Βασίλης Τζαβάρας • Κίνηση Βρισηίδα Σολωμού • Σχεδιασμός φωτισμών Σάκης Μπιρμπίλης • Βοηθός σκηνοθέτη Κατερίνα Γεωργουδάκη • Παίζουν Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Ελεάνα Καυκαλά, Νέστωρ Κοψιδάς, Δημήτρης Πασσάς, Γιώργος Σύρμας, Νικόλας Χανακούλας • Εκτέλεση παραγωγής POLYPLANITY Productions / Γιολάντα Μαρκοπούλου και Βίκυ Στρατάκη

*

ΘΕΑΤΡΟ / ΜΟΥΣΙΚΗ / ANCIENT DRAMA REVISITED

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Β

Κωνσταντίνος Χατζής - Γιώργος Κουμεντάκης - Σοφία Χιλλ

Κλυταιμνήστρα, μουσική δωματίου για ένα όργανο

Βασισμένο στον Αγαμέμονα του Αισχύλου

Όλα ξεκίνησαν το 2014, όταν o Κωνσταντίνος Χατζής γνώρισε τον πολυβραβευμένο ακτιβιστή φωτογράφο Σεμπαστιάο Σαλγκάδο (Sebastião Salgado) στη Σοφία Χιλλ. Το έργο του ποιητή / φωτογράφου, που έχει αποτυπώσει στα φωτογραφικά του άλμπουμ ένα σπαρακτικό πορτρέτο του κόσμου μας, εστιάζοντας στον ανθρώπινο πόνο, την οικολογική κρίση, τον πόλεμο, τη μετανάστευση, υπήρξε αυτά τα χρόνια, της κοινής έρευνας σκηνοθέτη και ηθοποιού, πηγή έμπνευσης και βαθύτερης κατανόησης της σύγχρονης πραγματικότητας, μέσα από το έργο του Αισχύλου.

Με όχημα τα χορικά του Αγαμέμνονα και τους μονολόγους της Κλυταιμνήστρας, που ερμηνεύει η Σοφία Χιλλ, η παράσταση αφηγείται την ανθρώπινη ιστορία ως αέναη ιστορία πολέμου, σε διάλογο με το νέο μουσικό έργο του Γιώργου Κουμεντάκη, σαν μακρινή μελωδία που ακούγεται από καταβολής κόσμου. Μια μινιμαλιστική προσέγγιση, που ζωντανεύει τον τραγικό λόγο μέσα από το σώμα της ηθοποιού, υπό τους ήχους του γιαϊλί ταμπούρ (Ευγένιος Βούλγαρης) και του πιάνου (σε ερμηνεία του ίδιου του σκηνοθέτη), στο φωτογραφικό περιβάλλον του Σεμπαστιάο Σαλγκάδο.

Σκηνοθεσία - Διασκευή Κωνσταντίνος Χατζής • Πρωτότυπη μουσική Γιώργος Κουμεντάκης • Επιμέλεια κίνησης Ηλέκτρα Καρτάνου • Κοστούμι Λουκία • Σκηνική εγκατάσταση Σοφία Χιλλ, Κωνσταντίνος Χατζής • Βοηθός σκηνοθέτη Στέλλα Παπακωνσταντίνου • Ερμηνεύει η Σοφία Χιλλ • Φωτισμός επί σκηνής Νίκος Μάνεσης • Μουσικοί Ευγένιος Βούλγαρης (γιαϊλί ταμπούρ), Κωνσταντίνος Χατζής (πιάνο) • Διεύθυνση παραγωγής Κωνσταντίνα Αγγελέτου • Σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Ε

Κατερίνα Γιαννοπούλου

Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια

Βασισμένο στην ομώνυμη ταινία του Ρ.Β. Φασμπίντερ

«Όταν ένα έτος έχει 13 φεγγάρια, συχνά οδηγεί σε αναπόφευκτες προσωπικές τραγωδίες». Έτσι αρχίζει η γνωστή ταινία του Ρ.Β. Φασμπίντερ, που μεταφέρεται από την Κατερίνα Γιαννοπούλου στο θέατρο για το Φεστιβάλ Αθηνών, 42 χρόνια μετά τη δημιουργία της, με τον Γιώργο Βαλαή στον ρόλο της Ελβίρας.

Εγκαταλειμμένη από όλους, η διεμφυλική ηρωίδα περιπλανιέται στους δρόμους μιας αφιλόξενης πόλης κι επισκέπτεται τόπους και ανθρώπους που τη σημάδεψαν, προσπαθώντας να βρει έναν λόγο για να συνεχίσει να ζει. Το 2020 θα είναι επίσης μια χρονιά με 13 νέα φεγγάρια, επίφοβη για όλους τους αδύναμους, και ιδίως για εκείνους που ανήκουν στο κοινωνικό περιθώριο, σε μια κρίσιμη στιγμή για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα ζητήματα φύλου. Παρακολουθώντας τις τελευταίες πέντε μέρες της –διωγμένης απ’ όλους– Ελβίρας, στην προσπάθειά της να επουλώσει τις πληγές της απόρριψης, η παράσταση αφηγείται την ιστορία της ως ιστορία κάθε ανθρώπου που αναζητά απεγνωσμένα την αγάπη, ασφυκτιά στις κοινωνικές νόρμες και μάχεται καθημερινά για το δικαίωμά του να υπάρχει.

Μετάφραση Γρηγόρης Λιακόπουλος • Σκηνοθεσία Κατερίνα Γιαννοπούλου • Δραματουργία Γρηγόρης Λιακόπουλος, Anna-Katharina Müller • Σκηνικά - Κοστούμια Νίκη Ψυχογιού • Σχεδιασμός φωτισμών Χριστίνα Θανάσουλα • Χορογραφία Νάντη Γώγουλου • Μουσική Νεφέλη Σταματογιαννοπούλου • Παίζουν Γιώργος Βαλαής, Γιώργος Κισσανδράκης, Ρομάννα Λόμπατς, Μάριος Παναγιώτου, Μαρία Φιλίνη • Με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Γκαίτε Αθήνας

*

ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ / ΜΟΥΣΙΚΗ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Ε

Ομάδα SUM - Latinitas Nostra

Danke / Ευχαριστώ

Βασισμένο στο Membra Jesu Nostri του Ντήτεριχ Μπουξτεχούντε

Μια απροσδόκητη συνομιλία τεχνών στο Φεστιβάλ Αθηνών. Πρωταγωνιστές στη σκηνή του Χώρου Ε της Πειραιώς 260 είναι δύο αργαλειοί Ζακάρ (Jacquard)! Επί σκηνής και ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής, ένας ηθοποιός, αλλά και το σύνολο παλαιάς μουσικής Latinitas Nostra, που μαζί με τη δημιουργική ομάδα SUM παρουσιάζουν το Danke (Ευχαριστώ). Μια παράσταση που βασίζεται στo Μembra Jesu Nostri, κορυφαίο έργο του δανού μπαρόκ συνθέτη Ντήτεριχ Μπουξτεχούντε (Dieterich Buxtehude, 1637-1707), έργο που αποτελείται από επτά καντάτες, αφιερωμένες, η κάθε μία, σε ένα διαφορετικό πληγωμένο μέλος του σώματος του Χριστού. Η εμφανής ομοιότητα της κωδικοποιημένης χειρόγραφης παρτιτούρας του Μπουξτεχούντε με τις διάτρητες καρτέλες που χρησιμοποιούνται τόσο στις μηχανές ύφανσης όσο και στους πρώτους υπολογιστές ενέπνευσε μια ευφυή συνομιλία μεταξύ μπαρόκ, ηλεκτρονικής μουσικής και αργαλειού – ενώ η ορχήστρα ερμηνεύει την κάθε καντάτα, οι δύο αργαλειοί υφαίνουν υπερμεγέθη υφασμάτινα τάματα για κάθε μέλος. Ο ίδιος κώδικας μεταφράζεται ζωντανά σε ηλεκτρονικό ήχο μέσω υπολογιστή, που συνδυαστικά με τον μηχανικό ήχο των αργαλειών δημιουργεί ένα αναπάντεχα απολαυστικό μουσικό αποτέλεσμα.

Σύλληψη - Σκηνοθεσία - Σκηνογραφία - Βίντεο Ανδρέας Λινός, Μυρσίνη Λινού, Όλγα Σφέτσα • Μουσική διεύθυνση Μάρκελλος Χρυσικόπουλος • Μετάφραση - Επιμέλεια κειμένων Στέλα Ζουμπουλάκη • Σύνθεση - Ηλεκτρονικά Πάνος Ηλιόπουλος • Χειριστές αργαλειών θ.α. • Κοστούμια Γιώργος Σουμπάσης • Σχεδιασμός φωτισμού Ελίζα Αλεξανδροπούλου • Ηχοληψία θ.α. • Ανάπτυξη λογισμικού Δημήτρης Χρηστάρας • Τεχνική σύμβουλος αργαλειών Jacquard Virginie Varenne • Χορδιστής Γιάννης Καρύδας • Ερμηνεύει το φωνητικό σύνολο των Latinitas Nostra, που αποτελούν οι Φανή Αντωνέλου σοπράνο 1, Θεοδώρα

Μπάκα σοπράνο 2, Νίκος Σπανός άλτο, Γιάννης Φίλιας τενόρος, Μάριος Σαραντίδης βαρύτονος, και το οργανικό σύνολο που αποτελούν οι Ανδρέας Λινός βιόλα ντα γκάμπα, Ιάσων Ιωάννου μπαρόκ βιολοντσέλο, Δημήτρης Τίγκας βιολόνε, Θεόδωρος Κίτσος θεόρβη, Πάνος Ηλιόπουλος, Μάρκελλος Χρυσικόπουλος εκκλησιαστικό όργανο, και ο ηθοποιός Γιώργος Κριθάρας • Οργάνωση - Εκτέλεση παραγωγής Delta Pi

*

ΟΠΕΡΑ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Β

Ventus Ensemble - Λευτέρης Βενιάδης - Sofia Simitzis

The Soccer Opera / Όπερα ποδοσφαίρου

Μια μουσική και σκηνική σύνθεση

του Λευτέρη Βενιάδη

Λιμπρέτο Gerhild Steinbuch

Ποδόσφαιρο. Το δημοφιλέστερο άθλημα σε όλο τον κόσμο. Όλοι έχουμε παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις από ποδοσφαιρικούς αγώνες ανάμεσα στις ομάδες της γειτονιάς, των αντίπαλων σχολείων, αγώνες στις πλατείες και στα τοπικά γήπεδα. Ο Λευτέρης Βενιάδης αντλεί υλικό από τις γεμάτες ένταση ποδοσφαιρικές αναμνήσεις του και τις ανασυνθέτει σε μια πρωτότυπη όπερα!

Πώς θα σας φαινόταν ένας αγώνας ποδοσφαίρου 3x3 όπου οι ποδοσφαιριστές είναι λυρικοί τραγουδιστές και χορευτές; Και όπου δύο αντίπαλες χορωδίες, στη θέση των φιλάθλων, τραγουδούν, αντί για συνθήματα, δύσκολα πολυφωνικά τραγούδια; Και τι γίνεται όταν ο παρουσιαστής του αγώνα ξεπερνά τον απλό σχολιασμό και ξεκινά τα πολιτικά σχόλια πάνω στην παγκόσμια επικαιρότητα; Φάσεις, πέναλτι, κίτρινες κάρτες, διαμαρτυρίες, γκολ, χαμένες ευκαιρίες, οφσάιντ, παράταση είναι τα συστατικά μέρη του απρόσμενου λιμπρέτου της αυστριακής συγγραφέως Gerhild Steinbuch, που σκηνοθετεί η Sofia Simitzis. Επί σκηνής και το μουσικό συγκρότημα Ventus Ensemble και η νεανική χορωδία Sonorae της Καλαμάτας.

Μουσική σύνθεση - Γενική σύλληψη - Ζωντανή περιγραφή Λευτέρης Βενιάδης • Σκηνοθεσία Sofia Simitzis • Πρωτότυπο κείμενο - Λιμπρέτο - Δραματουργία Gerhild Steinbuch • Μετάφραση Μαρία Μαντή • Μουσική διεύθυνση Nicolas Kuhn • Σκηνικά - Κοστούμια Thomas Goerge • Κινησιολόγος Κωνσταντίνος Παπανικολάου • Φωτισμοί Ελίζα Αλεξανδροπούλου • Σχεδιασμός βίντεο Διονύσης Σιδηροκαστρίτης • Συνοδεία & Μουσική προετοιμασία τραγουδιστών Γιώργος Μπουκαούρης • Ηχοληψία Παναγιώτης Παρασκευαΐδης - aux studio • Βοηθός συνθέτη και σκηνοθέτη Γιώργος Κουτλής • Ερμηνεύουν Βάσια Ζαχαροπούλου σοπράνο, Ιωάννης Καλύβας τενόρος, Διονύσης Τσαντίνης βαρύτονος, και μία ακόμη λυρική τραγουδίστρια • Χορευτές Κωνσταντίνος Παπανικολάου, Μικές Γλύκας • Μουσικό σύνολο Ventus Ensemble: Δημήτρης Γκόγκας, Φάνης Βερνίκος τρομπέτες Γιάννης Γούναρης κόρνο Σπύρος Βέργης τρομπόνι Μενέλαος Μωραΐτης τούμπα Γιώργος Μπουκαούρης κρουστά • Νεανική χορωδία ομοίων φωνών Sonorae του Μουσικού Σχολείου Καλαμάτας «Μαρία Κάλλας» / Διδασκαλία - Διεύθυνση Κατερίνα Τσίτσα • Συμπαραγωγή με το Μουσικό Φεστιβάλ Χίου (Chios Music Festival) • Εκτέλεση παραγωγής Μουσικό Φεστιβάλ Χίου, Ιωάννα Βαλσαμίδου, Ιφιγένεια Κονδύλη, Βίκυ Στρατάκη

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΧΩΡΟΣ Δ

Schaubühne - Thomas Ostermeier

Ιστορία της βίας

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Εντουάρ Λουί

Ένα βράδυ Χριστουγέννων, ο Εντουάρ γνωρίζει τον αλγερινής καταγωγής Ρεντά και καταλήγουν στο διαμέρισμά του. Τα πράγματα, όμως, παίρνουν σύντομα άσχημη τροπή.

Στην αυτοβιογραφική νουβέλα του, ο νεαρός, παγκόσμια καθιερωμένος για τη δραστικότητα της γραφής του, Εντουάρ Λουί, αντλώντας υλικό από μια ακραία τραυματική νύχτα που βίωσε, αποκαλύπτει την αγριότητα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη κοινωνία. Το ταξικό μίσος, η ομοφοβία, η ξενοφοβία αλλά και η απέχθεια

για τον ίδιο τον εαυτό σχολιάζονται αριστουργηματικά στο έργο, που διαβάστηκε σ’ όλη στην Ευρώπη και έγινε παράσταση από τη Schaubühne. Ο αγαπημένος του ελληνικού κοινού γερμανός σκηνοθέτης Τόμας Οστερμάγερ, πέντε χρόνια μετά την τελευταία του παράσταση στην Πειραιώς 260 (Μικρές Αλεπούδες, 2015), επανέρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με την παράσταση που σόκαρε, ενθουσίασε και συζητήθηκε πολύ στην παγκόσμια περιοδεία της, για την ευρηματικότητά της και τις εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών.

Σκηνοθεσία Thomas Ostermeier • Διασκευή Thomas Ostermeier, Florian Bochmeyer, Édouard Louis • Βοηθός σκηνοθέτη David Stöhr • Σκηνικά - Κοστούμια Nina Wetzel • Μουσική Nils Ostendorf • Βίντεο Sébastien Dupouey • Δραματουργία Florian Borchmeyer • Σχεδιασμός φωτισμών Michael Wetzel • Συνεργαζόμενη χορογράφος Johanna Lemke • Παίζουν Christoph Gawenda, Laurenz Laufenberg, Renato Schuch, Alina Stiegler και ο μουσικός Thomas Witte • Παραγωγή Schaubühne Berlin • Συμπαραγωγή Théâtre de la Ville Paris, Théâtre National Wallonie-Bruxelles, St. Ann’s Warehouse Brooklyn • Υποστήριξη LOTTO-Stiftung Berlin

Κατάλληλο για θεατές 16+

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΧΩΡΟΣ Η

Gogol Center - Κιρίλ Σερεμπρένικοφ

Νεκρές ψυχές

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Νικολάι Γκόγκολ

«Ρωσία! Πες μου τι ζητάς από εμένα! Ποιος είναι ο κρυφός δεσμός που μας ενώνει;», αναρωτιέται ο Νικολάι Γκόγκολ στην αριστουργηματική σάτιρά του Νεκρές ψυχές (1842) – μια κραυγή που αντηχεί διαμέσου δύο αιώνων. Ορμώμενος από την εμβληματική αυτή επίκληση, ο Κιρίλ Σερεμπρένικοφ, Καλλιτεχνικός Διευθυντής του

Gogol Center και τρομερό παιδί της σύγχρονης σκηνοθεσίας, διασκευάζει το μυθιστόρημα του Γκόγκολ, μια βιτριολική, επικών διαστάσεων τοιχογραφία της ρωσικής κοινωνίας, στην πρώτη εμφάνισή του στην Ελλάδα.

Στην παράστασή του, που χαρακτηρίστηκε «ηχηρό χαστούκι στα ρωσικά ήθη», ο Σερεμπρένικοφ αποτυπώνει ανάγλυφα αυτό το κοινωνικό μωσαϊκό, με όλη τη γοητεία και τον παραλογισμό του. Δέκα άντρες ερμηνευτές, που υποδύονται όλους τους χαρακτήρες, άντρες, γυναίκες αλλά και ζώα, φωνάζουν, γελάνε, χορεύουν, τραγουδάνε, γαβγίζουν επί σκηνής. Απατεώνες, αλκοολικοί, τζογαδόροι, μανιακοί, κλέφτες και διεφθαρμένοι δικηγόροι κατοικούν στο κατάμαυρα κωμικό όσο και ποιητικό σύμπαν του Γκόγκολ: μια πινακοθήκη εξωφρενικών χαρακτήρων, που προκαλούν αβίαστα το γέλιο, αλλά ταυτόχρονα φέρουν και κάτι το ανησυχητικά επίκαιρο κάτω από τη φαιδρή επιφάνειά τους, αφού, ντυμένοι με σύγχρονα ρούχα, παραπέμπουν σε φιγούρες οικείες σε όλους μας. Σαν καταδικασμένες μαριονέτες, κινούνται ξέφρενα μέσα σε ένα κοντραπλακέ σκηνικό, που τελικά γίνεται το φέρετρό τους: αυτοί είναι οι Νεκρές ψυχές του έργου, που όχι μόνο επωφελούνται από τις απάτες τους σε βάρος των πεθαμένων δουλοπάροικων αλλά και, πλήρως εξαχρειωμένοι, καταλήγουν και οι ίδιοι στερημένοι από ζωή, εξαϋλωμένοι όσο και οι θαμμένοι συμπατριώτες τους.

Σκηνοθεσία - Σκηνικά Kirill Serebrennikov • Σχεδιασμός φωτισμών Igor Kapustin • Μουσική διεύθυνση Arina Zvereva • Φωνητική διδασκαλία Arina Zvereva, Anton Ivanov • Διδασκαλία κοντραμπάσου Andrei Samoilov • Σχεδιασμός - Κατασκευή κοστουμιών Svetlana Volter • Βοηθός ενδυματολόγου Veneamin Ilyasov • Τεχνικές κατασκευές Girt Mucenieks • Βοηθός σκηνοθέτη Anastasia Uvarkova • Εκτέλεση παραγωγής Yaroslava Ziva-Chernova • Παίζουν Odin Bairon, Oleg Guchin, Mikhail Troynik, Andrey Rebenkov, Artem Shevchenko, Nikita Kukushkin, Anton Vasiliev, Evgeny Sangadzhiev, Andrey Polyakov

ΡΩΣΙΑ

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ

ΧΩΡΟΣ Δ

Nowy Teatr - Krzysztof Warlikowski

Οδύσσεια. Μια ιστορία για το Χόλλυγουντ

Με κεντρικό θεματικό άξονα την ομηρική επιστροφή στην πατρίδα, ο διακεκριμένος πολωνός σκηνοθέτης Κριστόφ Βαρλικόφσκι (Krzysztof Warlikowski) δημιουργεί μια νέα θεατρική παράσταση, που κάνει πρεμιέρα τον Μάιο στη Βαρσοβία, λίγο πριν παρουσιαστεί και στην Πειραιώς 260. Η διεθνής συμπαραγωγή, την οποία το Φεστιβάλ είχε ανακοινώσει από πέρσι το καλοκαίρι, βασίζεται στο βιβλίο Chasing the King of Hearts της Hanna Krall και αφηγείται την «Οδύσσεια» μιας γυναίκας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μιας σύγχρονης Πηνελόπης, που διακινδύνευσε τη ζωή της για την επιστροφή του άντρα της και που, όπως μαρτυρά ο τίτλος, θα μπορούσε να εμπνεύσει ακόμα και σενάριο χολλυγουντιανής ταινίας.

Στο πλαίσιο της παράστασης οργανώνεται και το Apocalypse Now. Working with paradox, ένα summer camp στη Βαρσοβία, όπου διακεκριμένοι συνεργάτες του Nowy Teatr θα δουλέψουν πάνω στους άξονες του έργου, με δώδεκα συνολικά νέους καλλιτέχνες και σπουδαστές, από όλες τις χώρες-συμπαραγωγούς.

Σκηνοθεσία Κrzysztof Warlikowski • Κείμενο Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczyński, Adam Radecki • Συνεργασία στο κείμενο Szczepan Orłowski, Jacek Poniedziałek • Δραματουργία Piotr Gruszczyński • Δραματουργική συνεργασία Anna Lewandowska • Σκηνικά – Κοστούμια Małgorzata Szczęśniak • Μουσική Paweł Mykietyn • Φωτισμοί Felice Ross • Βίντεο - Animation Kamil Polak • Συνεργασία στο βίντεο - animation Maciej Szczęśniak • Χορογραφία Claude Bardouil • Παίζουν Mariusz Bonaszewski, Agata Buzek, Andrzej Chyra, Magdalena Cielecka, Ewa Dałkowska, Bartosz Gelner, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Jadwiga Jankowska-Cieślak, Wojciech Kalarus, Marek Kalita, Zygmunt Malanowicz, Hiroaki Murakami, Maja Ostaszewska, Jaśmina Polak, Piotr Polak, Jacek Poniedziałek • Συμπαραγωγή Nowy Teatr, Φεστιβάλ Αθηνών

& Επιδαύρου, Comédie de Clermont-Ferrand, La Colline - Paris, Printemps des Comédiens-Montpellier • Με τη συγχρηματοδότηση του προγράμματος Δημιουργική Ευρώπη της Ευρωπαϊκής Ένωσης

ΠΟΛΩΝΙΑ

*

ΘΕΑΤΡΟ / ANCIENT DRAMA REVISITED

ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΧΩΡΟΣ Δ

Münchner Kammerspiele - Christopher Rüping

Dionysos Stadt / Η πόλη του Διονύσου

Πώς ήταν η θεατρική εμπειρία των αρχαίων Ελλήνων όταν παρακολουθούσαν τρεις τραγωδίες και ένα σατυρικό δράμα μαζί, και γιατί η σημερινή εμπειρία να περιορίζεται στο τυπικό δίωρο; Ποιος είναι ο τραγικός ήρωας στις μέρες μας και ποια τα αντίστοιχα τραγικά διλήμματα των σύγχρονων ανθρώπων; Πώς θα μπορούσαμε να αυξήσουμε τη θεατρική απόλαυση κατά τα αρχαία πρότυπα; Ο 35χρονος Κρίστοφερ Ρύπινγκ, ένα από τα πλέον ανερχόμενα ονόματα στην Ευρώπη, έψαξε τις απαντήσεις στη γενέτειρα του θεάτρου, την Αρχαία Ελλάδα, και δημιούργησε μια μοναδική 10ωρη θεατρική παράσταση, προσεγγίζοντας με σύγχρονη ματιά τα παραπάνω ερωτήματα.

Διατρέχοντας τα δραματικά έργα που αφηγούνται τις περιπέτειες του Προμηθέα, του Αχιλλέα, της Κασσάνδρας, της Ηλέκτρας, του Οδυσσέα και πολλών άλλων ηρώων, αυτή η μοντέρνα, ανατρεπτική και χιουμοριστική τετραλογία ξεκινά από το μεσημέρι και περιλαμβάνει αναλυτικές οδηγίες για την παρακολούθηση του συνόλου των παραστάσεων, διαλείμματα για φαγητό, ειδικές ασκήσεις για να ξεπιαστούν οι θεατές, αλλά και ξέφρενο πάρτι! Κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Γερμανόφωνης Παράστασης στα βραβεία Nestroy 2019 και ανακηρύχθηκε Καλύτερη Γερμανική Παράσταση για το 2019 (Teater Heute), ενώ ο Ρύπινγκ ανακηρύχθηκε σκηνοθέτης της χρονιάς και ξεχωριστά βραβεία κέρδισαν για τις ερμηνείες τους οι ηθοποιοί της παράστασης.

Σκηνοθεσία Christopher Rüping • Δραματουργία Valerie Göhring, Matthias Pees • Σκηνικά Jonathan Mertz • Κοστούμια Lene Schwind • Μουσική Jonas Holle, Matze Pröllochs • Βίντεο Susanne Steinmassl • Φωτισμοί Christian Schweig, Stephan Mariani • Yποδοχή Felix Lübkemann • Διεύθυνση σκηνής Julia Edelmann • Παίζουν Maja Beckmann, Majd Feddah, Nils Kahnwald, Gro Swantje Kohlhof, Wiebke Mollenhauer, Jochen Noch, Matze Pröllochs, Benjamin Radjaipour • Παραγωγή Münchner Kammerspiele

Προμηθέας. Η εφεύρεση του ανθρώπου

Παίζουν Nils Kahnwald (Πρόλογος, Πρώτος άνθρωπος), Benjamin Radjaipour (Προμηθέας), Majd Feddah (Δίας), Gro Swantje Kohlhof (Νύκτα), Maja Beckmann (Ιώ), Wiebke Mollenhauer (Ηρακλής, Πρώτος άνθρωπος), Matze Pröllochs (Μικρός τυμπανιστής)

Τροία. Ο πρώτος πόλεμος

Παίζουν Jochen Noch (Μοίρα, Αγαμέμνων), Matze Pröllochs (τύμπανα, Αγγελιοφόρος), Gro Swantje Kohlhof (Νύκτα, Τρωαδίτισσα), Maja Beckmann (Πάτροκλος, Τρωαδίτισσα), Nils Kahnwald (Πάτροκλος, Αγγελιoφόρος), Benjamin Radjaipour (Πάτροκλος, Αγγελιοφόρος), Wiebke Mollenhauer (Αχιλλέας, Τρωαδίτισσα), Majd Feddah (Έκτορας)

Ορέστεια. Η πτώση μιας οικογένειας

Παίζουν Benjamin Radjaipour (Φύλακας, Πυλάδης, Προμηθέας), Maja Beckmann (Κλυταιμνήστρα, Ελένη), Majd Feddah (Αίγισθος, Θυέστης), Jochen Noch (Αγαμέμνων, Ατρέας, Μενέλαος), Gro Swantje Kohlhof (Κασσάνδρα, Ιφιγένεια, Ερμιόνη), Wiebke Mollenhauer (Ηλέκτρα), Nils Kahnwald (Ορέστης), Matze Pröllochs (Απόλλωνας)

Τι ταύτα προς τον Διόνυσον;

Παίζουν Maja Beckmann, Jochen Noch, Majd Feddah, Nils Kahnwald, Gro Swantje Kohlhof, Wiebke Mollenhauer, Benjamin Radjaipour (Σάτυροι), Matze Pröllochs (τύμπανα), Nils Kahnwald (Επίλογος)

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

ΘΕΑΤΡΟ

ΧΩΡΟΣ Η

TR Warszawa - Kornél Mundruczó

Κομμάτια μιας γυναίκας

Μετά την Απομίμηση ζωής, που είχε συγκλονίσει το φεστιβαλικό κοινό το καλοκαίρι του 2018, ο Κορνέλ Μούντρουτσο (Kornél Mundruczó), παγκοσμίου φήμης σκηνοθέτης για το θέατρο και τον κινηματογράφο, δημιουργός της πολυσυζητημένης Νυχτερίδας και του Λευκού θεού, που τιμήθηκε στις Κάννες, έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με τη νέα του παράσταση, σε ανάθεση του TR Warszawa, εκ των πιο γνωστών πολωνικών θεάτρων στη διεθνή σκηνή. Το Κομμάτια μιας γυναίκας (Pieces of a Woman) που υπογράφει η σταθερή συνεργάτιδά του Κάτα Βέμπερ, σεναριογράφος του Λευκού θεού και δραματουργός του Απομίμηση ζωής, είναι ένα καθηλωτικό οικογενειακό δράμα, με ηρωίδα μια γυναίκα στη σύγχρονη Βαρσοβία.

Μια τραυματική εμπειρία γίνεται αφετηρία ενός καθολικού αναπροσδιορισμού: Η τριαντάχρονη Μάγια χάνει το μωρό της. Θα καταφέρει, άραγε, να βρει το κίνητρο να παλέψει για τον εαυτό της και τα αγαπημένα της πρόσωπα; Θα μπορέσει να διεκδικήσει την προσωπική της ελευθερία και αυτοπραγμάτωση; Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, «το μονοπάτι που επιλέγει η Μάγια είναι το μονοπάτι της μέσης γυναίκας. Βιώνει όλα όσα βιώνουν οι γυναίκες που βλέπουν τις επιθυμίες τους να συνθλίβονται και κυριεύονται από τον πόνο τους, μέχρι να μπορέσουν να ξανανοιχτούν, έτοιμες για ζωή, με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση, βάθος και, φυσικά, χαρά».

Σκηνοθεσία Kornél Mundruczó • Κείμενο - Διασκευή Kata Wéber • Συνεργαζόμενος θεατρικός συγγραφέας Soma Boronkay • Σκηνικά - Κοστούμια Monika Pormale • Μουσική Asher Goldschmidt • Διεύθυνση φωτισμών Paulina Góral • Βοηθός σκηνοθέτη Karolina Gębska • Διεύθυνση σκηνής Katarzyna Gawryś-Rodriguez • Ταυτόχρονη μετάφραση Dr Patrycja Paszt • Μετάφραση Jolanta Jarmołowicz • Βοηθός σκηνογράφου - Οργάνωση παραγωγής Karolina Pająk • Βοηθός ενδυματολόγου Małgorzata Nowakowska • Παίζουν Dobromir Dymecki, Monika Frajczyk, Magdalena Kuta, Sebastian Pawlak, Marta Ścisłowicz, Justyna Wasilewska, Agnieszka Żulewska • Εταίρος Hungarian Cultural Institute in Warsaw • Παραγωγή TR Warszawa

ΟΥΓΓΑΡΙΑ / ΠΟΛΩΝΙΑ

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΧΩΡΟΣ Δ

Teatro La Re-sentida - Marco Layera

Paisajes para no colorear / Τοπία χωρίς χρώμα

Εννέα έφηβες από τη Χιλή κατακτούν τη σκηνή και μιλούν για τη βία εναντίον των γυναικών. Η ομάδα Teatro La Re-sentida βασίστηκε σε συνεντεύξεις με περισσότερα από εκατό κορίτσια και νεαρές γυναίκες που έζησαν καταστάσεις κακοποίησης, είτε ως θύματα είτε ως μάρτυρες. Οι νεαρές ηθοποιοί –μεταξύ 15 και 19 ετών– αφηγούνται τις πραγματικές αυτές ιστορίες, σχολιάζοντάς τες και αναπαριστώντας πολλά από τα περιστατικά.

Συναισθηματικό και ευαίσθητο, οργισμένο και προκλητικό, αλλά ταυτόχρονα αποστασιοποιημένο και αντικειμενικό, το έργο μάς προκαλεί να το ακούσουμε. Στόχος της ομάδας δεν είναι όμως να καταγράψει απλώς τη βία κατά των γυναικών, που αυξάνεται όλο και περισσότερο. Είναι κάτι ακόμα πιο επιτακτικό: να σπάσει επιτέλους τη σιωπή. Να κάνει το θέατρο αντίδοτο στον φόβο.

Σκηνοθεσία Marco Layera • Βοηθός σκηνοθέτη Carolina de la Maza • Κείμενο Carolina de la Maza, Marco Layera • Σύμβουλοι δραματουργίας Anita Fuentes, Francisca Ortiz, Soledad Escobar • Ψυχολόγος Soledad Gutiérrez • Σκηνικά - Φωτισμοί Pablo de la Fuente • Κοστούμια Daniel Bagnara • Τεχνικός διευθυντής Karl Heinz Sateler • Μουσική σύνθεση Tomás González • Ήχος Rodrigo Leal • Παίζουν Ignacia Atenas, Alemendra Menichetti, Paula Castro, Daniela López, Angelina Miglietta, Matilde Morgado, Constanza Poloni, Rafaela Ramírez,

Arwen Vásquez • Παραγωγή GAM (Centro Cultural Gabriela Mistral) • Συμπαραγωγή Teatro La Re-sentida • Πρεμιέρα Αύγουστος 2018, Centro Cultural Gabriela Mistral, Σαντιάγο, Χιλή

Κατάλληλο για θεατές 13+

ΧΙΛΗ

*

ΧΟΡΟΣ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Β

Ομάδα χορού ΖΗΤΑ - Ίρις Καραγιάν

A Dance as a Dance

Πώς αποτυπώνεται η κίνηση στο σώμα; Και πώς αντιλαμβανόμαστε το παρόν μέσα από τον χορό; Ανατρέχοντας σε αρχειακό υλικό με θέμα το σώμα και τον χορό, η Ίρις Καραγιάν, που ανακηρύχτηκε δημιουργός του Aerowaves για το 2020, εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους εγγράφεται η κίνηση στο σώμα και μελετάει την πρακτική του χορού ως άσκηση αντίληψης και προσοχής στο παρόν. Στο νέο της έργο δημιουργεί ένα χορευτικό περιβάλλον που εναλλάσσεται δυναμικά, συνθέτοντας εικόνες, δράσεις και χειρονομίες.

Ιδέα - Χορογραφία Ίρις Καραγιάν • Μουσική Νίκος Βελιώτης • Εικαστικός συνεργάτης Γιώργος Μαραζιώτης • Συνεργάτιδα έρευνας Μπετίνα Παναγιωτάρα • Σχεδιασμός φωτισμού Ελισάβετ Μωράκη • Ερμηνεύουν Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Μάρθα Πασακοπούλου, Νεφέλη Αστερίου, Μαρία Βούρου • Σχεδιασμός - Εκτέλεση παραγωγής ΖΗΤΑ • Συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών • Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού

*

ΧΟΡΟΣ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Ε

Σοφία Μαυραγάνη

Mouth

Τρία σώματα, τρεις φωνές δημιουργούν μια πολυφωνική σύνθεση – μια χορογραφική σκυταλοδρομία, με οδηγό το στόμα και τη φωνή. Το στόμα μιλάει, γελάει, φιλάει, τραγουδάει, φωνάζει, ψιθυρίζει, σωπαίνει.

Η Σοφία Μαυραγάνη, η ελληνίδα χορογράφος του Aerowaves για το 2019, συνεχίζει την έρευνά της γύρω από τη μουσικότητα του σώματος. Ηχητικά πολυμέσα επεξεργάζονται το φωνητικό υλικό ζωντανά και, σε συνεργασία με τη μουσικό Μάρθα Μαυροειδή, δημιουργούν μια χορογραφία όπου ο Χορός, το Θέατρο και η Μουσική αναδεικνύουν τη φωνή ως δομικό στοιχείο της σωματικής έκφρασης.

Χορογράφος - Δημιουργός Σοφία Μαυραγάνη • Ερμηνεία - Συνδημιουργία Σεσίλ Μικρούτσικου, Αντιγόνη Φρυδά, Χαρά Κότσαλη • Φωνητικό υλικό - Ενορχήστρωση φωνών Μάρθα Μαυροειδή • Ζωντανή επεξεργασία μουσικού - φωνητικού υλικού Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης • Σκηνικά - Κοστούμια Πάρις Μέξης • Φωτισμοί Βασίλης Κλωτσοτήρας • Δραματουργός Παρασκευή Τεκτονίδου • Οργάνωση - Εκτέλεση παραγωγής Fingersix/Athens • Με την υποστήριξη του neimënster • Παραγωγή Fingersix/Athens, Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου • Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού

Δημιουργικό εργαστήριο για παιδιά από την ομάδα Fingersix

Για παιδιά 9 έως 11 ετών

Μέγιστος αριθμός συμμετοχών: 10 άτομα

Εγγραφές: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Συμμετοχή δωρεάν. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας

*

ΧΟΡΟΣ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Β

Δανάη & Διονύσιος

Free at Last

Εικόνες μυστικισμού, σκοτεινή ατμόσφαιρα, η ελληνική παράδοση αποδομείται και συνδέεται με το σήμερα. Ο θρύλος για τον χορό του Ζαλόγγου γίνεται το έναυσμα μιας πρωτότυπης χορογραφίας. Δύο νέοι χορογράφοι μεταφέρουν στη σκηνή τη συγκινησιακή φόρτιση του χορού προς το χείλος του γκρεμού. Τα σώματα γίνονται χώμα και τρέφουν τη Γη που τα έτρεφε. Από το έδαφος στον ουρανό, από τις ρίζες στα λουλούδια που ανθίζουν. Από το τέλος στην αρχή, κι από την αρχή προς το τέλος, ο κύκλος της ζωής και του θανάτου είναι μια αέναη αναγέννηση.

Η Δανάη Δημητριάδη και ο Διονύσιος Αλαμάνος, μετά από σημαντικές διεθνείς συνεργασίες τους, όπως αυτή με την ομάδα χορού του Άκραμ Καν, έρχονται για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών, έχοντας στις αποσκευές τους το XL Production Award από τον Διεθνή Διαγωνισμό Χορογραφίας για Ντουέτο του Ρότερνταμ (Rotterdam International Duet Choreography Competition). Το Free At Last είναι μια παράσταση που αποτυπώνει τη συνέχιση της παράδοσης από τη μια γενιά στην άλλη, με πρωτότυπη μουσική και με χορογραφία εμπνευσμένη από παραδοσιακούς χορούς, ελληνικούς και ξένους, που εικονοποιούν τη φύση και τα πλάσματά της.

Σύλληψη - Χορογραφία Δανάη & Διονύσιος • Μουσική σύνθεση Constantine Skourlis • Σχεδιασμός κοστουμιών Δανάη Γκριμοπούλου • Σχεδιασμός φωτισμού Jorg Schellekens • Ερμηνεύουν Pauline de Laet, Livia Petillo, Ιουλία Ζαχαράκη, Δανάη Δημητριάδη, Χριστίνα Reinhart, Ειρήνη Δασκαλάκη, Δάφνη Αντωνιάδου • Υποστήριξη Theater Rotterdam Productiehuis • Οργάνωση - Συντονισμός παραγωγής Delta Pi

*

ΧΟΡΟΣ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Η

κι όμΩς κινείται

9.25

Τέσσερις άντρες και τέσσερις γυναίκες συνταξιδεύουν και μοιράζονται μια αποκαλυπτική διαδρομή. Όσοι από αυτούς φτάσουν στον τελικό προορισμό, θα βρουν τους εαυτούς τους εντελώς διαφορετικούς, μεταμορφωμένους. Οι χορευτές ακροβατούν πάνω σε σκηνικά αντικείμενα, στη μάχη τους με τον χρόνο. Η ίδια η έννοια του χρόνου αμβλύνεται και μεταλλάσσεται.

Η δημοφιλής ομάδα «κι όμΩς κινείται» συνδυάζει την ακροβασία με τον σύγχρονο χορό, το τσίρκο με την τέχνη του θεάτρου. Μετά από μια επιτυχημένη πορεία, με εμφανίσεις σε πολλές σημαντικές σκηνές της χώρας, η ομάδα έρχεται για δεύτερη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών, με ένα νέο έργο, για οκτώ χορευτές. Τρεις μουσικοί επί σκηνής ερμηνεύουν την πρωτότυπη μουσική σύνθεση αυτής της χορευτικής αλληγορίας.

Χορογραφία - Δημιουργία Χριστίνα Σουγιουλτζή, Camilo Bentancor, Ερμής Μαλκότσης • Πρωτότυπη μουσική Κλέων Αντωνίου, Peter Jacques και η ομάδα • Σχεδιασμός σκηνικών Camilo Bentancor, Angeles Mirra • Κατασκευή σκηνικών Camilo Bentancor • Κοστούμια Αγγελική Μάνεση, Ρεγγίνα Γκίκα • Φωτισμοί - Βίντεο Μαρία Αθανασοπούλου • Hχοληψία Federico Bustamante • Βοηθός χορογράφων Ευαγγελία Χαμηλοθώρη • Εικαστικό Μυρτώ Αλτάνη • Ερμηνεύουν Camilo Bentancor, Νώντας Δαμόπουλος, Αναστάσης Καραχανίδης, Αντιγόνη Λινάρδου, Ερμής Μαλκότσης, Αγγελική Μερεντίτη, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Χριστίνα Σουγιουλτζή, Χρόνης Τομπόρης • Μουσικοί επί σκηνής Κλέων Αντωνίου, Peter Jacques, Γιώργος Αμέντας • Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού • Συντονισμός - Εκτέλεση παραγωγής Delta Pi

*

ΧΟΡΟΣ

ΧΩΡΟΣ Η

Maguy Marin

Ligne de crête / Στην κόψη του ξυραφιού

Ένα εντυπωσιακό σκηνικό, που παραπέμπει σε μοντέρνο εταιρικό γραφείο, με αμέτρητα αντικείμενα επί σκηνής. Στο βάθος, ο ασταμάτητος ήχος ενός φωτοτυπικού μηχανήματος και έξι χορευτές που προσπαθούν απεγνωσμένα να κινηθούν. Ο σύγχρονος καταναλωτικός κόσμος βρίσκεται στο επίκεντρο του προβληματισμού της Μαγκύ Μαρέν στη νέα της παράσταση. Η γνωστή και πολύ αγαπητή στο ελληνικό κοινό γαλλίδα χορογράφος συνεχίζει, έπειτα από τριάντα χρόνια επιτυχημένης καριέρας, την αναζήτησή της για μια τέχνη ριζοσπαστική, ικανή να αφυπνίζει. Το νέο της έργο, που θα απολαύσουμε στο φετινό Φεστιβάλ, ακολουθεί ένα μονοπάτι καταγγελίας, που μεταφράζεται σε λέξεις, εικόνες και χορό, με στόχο την αναθεώρηση του συστήματος των επιθυμιών μας.

Καλλιτεχνική διεύθυνση - Σύλληψη Maguy Marin • Φωτισμοί Alexandre Béneteau • Κοστούμια Nelly Geyres • Σκηνικά Albin Chavignon, Balyam Ballabeni, Charlie Aubry • Ήχος Charlie Aubry • Ερμηνεύουν Ulises Alvarez, Françoise Leick, Louise Mariotte, Cathy Polo, Ennio Sammarco, Marcelo Sepulveda • Συμπαραγωγή Coproductions Biennale de la Danse de Lyon, Théâtre de la Ville - Paris, Théâtre Gérard Philipe - Centre dramatique national de Saint-Denis, La Briqueterie - CDCN du Val-de-Marne, Ville de Fontenay-sous-Bois, théâtre Garonne - Scène européenne - Toulouse, ThéâtredelaCité - CDN Toulouse Occitanie, La Place de la Danse - CDCN Toulouse - Occitanie, Compagnie Maguy Marin, με τη στήριξη του Conseil Départemental du Val de Marne για τη δημιουργία της παράστασης • Συμπαραγωγή για τη δημιουργία του βίντεο Biennale de la danse, Fabien Plasson 2018

ΓΑΛΛΙΑ

*

ΧΟΡΟΣ / LAYERS OF STREET

ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΧΩΡΟΣ Η

La Veronal - Marcos Morau

Pasionaria

Ποια είναι η έννοια της προόδου σήμερα; Μήπως μια νοσηρή αποστασιοποίηση και μια όλο και μεγαλύτερη συναισθηματική απομόνωση; Pasionaria σημαίνει πλανήτης χωρίς πάθος. Ένας νοητός, δυστοπικός κόσμος, που μιμείται τον ανθρώπινο, με κατοίκους που κινούνται περισσότερο σαν ρομπότ ή αγάλματα και μοιάζει να έχουν ξεχάσει κάθε είδους συναίσθημα. Ο πολυβραβευμένος ισπανός χορογράφος Μάρκος Μοράου και η ομάδα του, La Veronal, στήνουν μια παράσταση - πολιτικό σχόλιο, με έντονη θεατρικότητα, δομημένη σε μια μοναδική κινητική γλώσσα, που αντλεί έμπνευση από το hip hop, το popping και το animation. Στάση και κίνηση. Χαρά και πόνος. Έρωτας και θάνατος. Τα αντιθετικά σχήματα της ζωής, μέσα από εικόνες που σε ακολουθούν για καιρό μετά την παράσταση.

Σύλληψη - Καλλιτεχνική διεύθυνση - Χορογραφία Marcos Morau • Βοηθός χορογράφου Lorena Nogal • Καλλιτεχνικοί σύμβουλοι - Σύμβουλοι δραματουργίας Roberto Fratini, Celso Giménez • Σκηνικά Max Glaenzel • Κοστούμια Silvia Delagneau • Κοστούμια sphere Goretti Puente • Μάσκες - Σκηνικά αντικείμενα GADGET Efectos Especiales • Κράνη Ricardo Vergne • Προθέσεις (τεχνητά μέλη) Martí Doy • Κατασκευή κοστουμιών María Carmen Soriano • Υποδήματα Natalio Martín • Σχεδιασμός ήχου Juan Cristóbal Saavedra • Σχεδιασμός βίντεο Joan Rodon, Esterina Zarrillo • Φωτισμοί - Τεχνική διεύθυνση Bernat Jansà • Τεχνική βοήθεια - Ειδικά εφέ David Pascual • Υπεύθυνη δοκιμών Estela Merlos • Συνδημιουργοί - Ερμηνευτές Àngela Boix, Jon López, Ariadna Montfort, Richard Mascherin, Lorena Nogal, Shay Partush, Marina Rodríguez, Sau-Ching Wong •

Εκτέλεση παραγωγής Juan Manuel Gil Galindo, Cristina Goñi Adot • Συμπαραγωγή Tanz im August / HAU Hebbel am Ufer Berlin, Teatros del Canal Madrid, Théâtre National de Chaillot Paris, Les Théâtres de la Ville de Luxembourg, Sadler’s Wells London, Temporada Alta – Festival de Tardor de Catalunya Girona, Grec 2018 Festival de Barcelona – Institut de Cultura Ajuntament de Barcelona, Oriente Occidente Dance Festival Rovereto • Συνεργασία με El Graner Centre de Creació, Mercat de les Flors Barcelona • Υποστήριξη INAEM – Ministerio de Educación Cultura y Deporte de España, ICEC – Departament de Cultura de la Generalitat de Catalunya • Με τη στήριξη των Institut Ramon Llull και Instituto Cervantes

ΙΣΠΑΝΙΑ

Εργαστήριο με τον Marcos Morau

*

ΧΟΡΟΣ

ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΧΩΡΟΣ Η

Alexandra Waierstall

ΑΝΝΝΑ³. The Worlds of Infinite Shifts / Οι κόσμοι των αέναων μετατοπίσεων

Τρεις χορεύτριες με άψογη τεχνική, δεσμευμένες μόνο από τα ανθρώπινα όρια, σωματοποιούν τη δυναμική ταχύτητα ή την ακραία βραδύτητα. Διανύουν τον χώρο γεμάτες αβεβαιότητα αλλά και τόλμη, γιορτάζουν την ελευθερία της σωματικής έκφρασης. Εμφανίζονται και εξαφανίζονται. Ενώνονται και αποχωρίζονται.

Σε συνεργασία με τον διάσημο συνθέτη και πιανίστα Ηauschka και τη γαλλίδα σχεδιάστρια φωτισμού Caty Olive, η γεννημένη στη Βρετανία, κυπριακής καταγωγής χορογράφος Αλεξάνδρα Βάιερσταλ, που ζει και διαπρέπει στη Γερμανία, δημιουργεί φυσικά τοπία του παρελθόντος και του μέλλοντος, της αρχαιολογίας και της ουτοπίας. Τα σώματα γίνονται τόποι αντανάκλασης, σύνδεσης και αντίστασης από ένα δυναμικό γυναικείο χορευτικό τρίο.

Χορογραφία - Σύλληψη Alexandra Waierstall • Μουσική σύνθεση Volker Bertelmann / Hauschka • Συνεργαζόμενος χορογράφος Harry Koushos • Καλλιτεχνική συνεργάτιδα Marianna Christofides • Σχεδιασμός φωτισμών Caty Olive • Τεχνικός διευθυντής Niko Moddenborg • Κοστούμια - Σκηνικά Alexandra

Waierstall, Horst Weierstall • Συνεργαζόμενη ενδυματολόγος Lucia Vonrhein • Ερμηνεύουν Anna Pehrsson, Karolina Szymura, Ying Yun Chen • Διεύθυνση παραγωγής Judith Jaeger • Παραγωγή Alexandra Waierstall • Συμπαραγωγή Beethovenfest Bonn, Bundeskunsthalle Bonn, tanzhaus nrw, Dance Gate Lefkosia Cyprus • Υποστήριξη Ministerium für Kultur und Wissenschaft des Landes Nordrhein-Westfalen, Kulturamt der Landeshauptstadt Düsseldorf, Kunststiftung NRW • Με στήριξη από το Discovery Artist 2017-2019 - Pavilion Dance South West (Bournemouth)

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

*

ΧΟΡΟΣ

ΧΩΡΟΣ Η

Lia Rodrigues

Fúria / Μανία

Το σώμα σε κατάσταση μανίας. Εκστασιάζεται, γιορτάζει ξέφρενα, μπορεί όμως και να οδηγηθεί στην πιο βίαιη εξέγερση. Σεξ, βία, πόνος, επανάσταση, ήττα, πόλεμος. Οι εννέα χορευτές της Λίας Ροντρίγκες συνδιαλέγονται με τις αρχετυπικές ανάγκες του ανθρώπου, σε μια χορογραφία μεγάλης ακρίβειας, όπου ο σύγχρονος χορός συναντά τη βραζιλιάνικη παράδοση. Η μουσική οδηγεί κοινό και χορευτές σε τρανς μ’ ένα φινάλε που κόβει την ανάσα.

Η Λία Ροντρίγκες –που ξεκίνησε από την ομάδα της Μαγκύ Μαρέν– ζει εδώ και χρόνια στη Βραζιλία, κι έχει ιδρύσει μέσα στη μεγαλύτερη φαβέλα του Ρίο ντε Τζανέιρο μια σχολή χορού για νέους χορευτές. Τα «μαχητικά» της έργα κινούνται στα όρια μεταξύ περφόρμανς, πλαστικών τεχνών και χορού σε μια σκηνική γλώσσα που φέρει τον δυναμισμό και την επείγουσα εκφορά ενός αληθινού μανιφέστου.

Δημιουργία Lia Rodrigues • Δραματουργία Silvia Soter • Φωτισμοί Nicolas Boudier • Καλλιτεχνική συνεργασία Sammi Landweer • Βοηθός χορογράφου Amalia Lima • Μουσική φυλής Κανάκ Νέας Καληδονίας (αποσπάσματα

παραδοσιακών τραγουδιών και χορών) • Συνδημιουργοί - Ερμηνευτές Leonardo Nunes, Felipe Vian, Clara Cavalcante, Carolina Repetto, Valentina Fittipaldi, Andrey Silva, Karoll Silva, Larissa Lima, Ricardo Xavier • Παραγωγή Chaillot - Théâtre national de la Danse, με την υποστήριξη του Fondation d’entreprise Hermès, στο πλαίσιο του προγράμματος New Settings, Festival d’Automne à Paris, Centquatre-Paris, MA - Scène Nationale - Montbéliard, Künstlerhaus Mousonturm - Frankfurt am Main, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Frankfurter Positionen 2019, μια πρωτοβουλία του BHF Bank Stiftung, Les Hivernales - CNDC d’Avignon, Kunstenfestivaldesarts (Βρυξέλλες), Teatro Municipal do Porto / Festival DDD Dias de Dança, Theater Freiburg, Muffatwerk - München, Lia Rodrigues Companhia de Danças, με υποστήριξη από Redes da Maré και Centro de Artes da Maré • Ευχαριστίες Zeca Assumpçao, Inês Assumpçao, Alexandre Seabra, Mendel

Η Lia Rodrigues είναι συνεργαζόμενη καλλιτέχνιδα των Chaillot - Théâtre national de la Danse και Centquatre-Paris

ΒΡΑΖΙΛΙΑ

*

ΧΟΡΟΣ

ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΧΩΡΟΣ Δ

L-E-V - Sharon Eyal - Gai Behar

Chapter 3: The Brutal Journey of the Heart /

Κεφάλαιο 3: Το βάναυσο ταξίδι της καρδιάς

Η ζωή πολλές φορές επουλώνει τις πληγές του έρωτα με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Έτσι κάπως κινείται η αγάπη στο «βάναυσο ταξίδι της καρδιάς» που χορογράφησε η διάσημη ισραηλινή χορογράφος Σαρόν Εγιάλ (Sharon Eyal) μαζί με τον, επί πολλά χρόνια συνεργάτη της, Gai Behar. Πρόκειται για το τρίτο έργο μιας τριλογίας με θέμα τον έρωτα, από την ομάδα LEV («καρδιά» στα εβραϊκά), που με τον παλμό, το χιούμορ και τον αισθησιασμό της επαναφέρει στον χορό τη χαρά της ζωής.

Εκρηκτικές στροφές εκτελεσμένες με άψογη τεχνική και μπαλετικές αναφορές εναλλάσσονται με ελαφρές voguing ειρωνικές διαδρομές, που αγκαλιάζονται από τον ζωντανό μιξαρισμένο ηχητικό κόσμο του Ori Lichtiκ, ντράμερ, dj και ενορχηστρωτή της techno σκηνής του Ισραήλ. Τα κοστούμια της σχεδιάστριας και δημιουργικής διευθύντριας του οίκου Dior Maria Grazia Chiuri, που παραπέμπουν σε ολόσωμα τατουάζ, ενισχύουν την αίσθηση του ονειρικού και αισθησιακού, σε ένα χορευτικό ταξίδι το οποίο κλείνει την τριλογία της αγάπης της Σαρόν Εγιάλ με τρόπο ελπιδοφόρο και σχεδόν θεραπευτικό. Μια παράσταση που ξεσηκώνει το κοινό παγκοσμίως.

Δημιουργός Sharon Eyal • Συνδημιουργός Gai Behar • Μουσική Ori Lichtik • Κοστούμια Maria Grazia Chiuri - Christian Dior Couture • Φωτισμοί Alon Cohen • Ερμηνεύουν Mariko Kakizaki, Guido Dutlih, Clyde Emmanuel Archer, Gon Biran, Keren Lurie Pardes, Daniel Norgren Jensen, Rebecca Hytting, Darren Devaney, Alice Godfrey • Υπεύθυνος δοκιμών Leo Lerus • Διεύθυνση περιοδείας Roy Bedarshi • Συμπαραγωγή Sadler’s Wells, Ruhrtriennale, Christian Dior Couture, Julidans, Montpellier Danse, Torinodanza Festival, Chapel Hill, Bold Tendencies, Young Turks • Παγκόσμια πρεμιέρα Σεπτέμβριος 2019, Ruhrtriennale 2019 - Festival der Künste

ΙΣΡΑΗΛ

*

ΧΟΡΟΣ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ

ΧΩΡΟΣ Η

Koen Augustijnen & Rosalba Torres Guerrero / Siamese Cie

Lamenta / Μοιρολόγια

Ένα βράδυ του Αυγούστου, ο διάσημος βέλγος χορογράφος Κουν Αουγκουστέινεν (Koen Augustijnen) είχε μια μυσταγωγική εμπειρία στην Καστανιά Ιωαννίνων, ακούγοντας νεαρούς μουσικούς να παντρεύουν παραδοσιακή ηπειρώτικη μουσική με ανατρεπτικούς μοντέρνους ήχους. Γοητευμένος από τον υπνωτιστικό ρυθμό των

κρουστών, ο Αουγκουστέινεν μαζί με τη Ροζάλμπα Τόρρες Γκερρέρο (Rosalba Torres Guerrero), το έτερόν του ήμισυ στο καλλιτεχνικό δίδυμο Siamese Cie, αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια παράσταση με αφετηρία παραδοσιακά μοιρολόγια της Ηπείρου, μεταγράφοντας τη δύναμή τους στο πεδίο του σύγχρονου χορού.

Σε μια εποχή που τα τελετουργικά πένθους δεν έχουν πλέον θέση στις δυτικές κοινωνίες, όπου ο θάνατος απωθείται με κάθε ευκαιρία, το δίδυμο μαγεύτηκε από τη ζωηρή εκφραστικότητα και τη θεραπευτική λειτουργία του μοναδικού αυτού είδους. Εννέα έλληνες χορευτές με εμπειρία σε παραδοσιακούς χορούς, μαζί με έλληνες και ξένους μουσικούς, ενώνουν τις δυνάμεις τους με τη Siamese Cie, για να εξερευνήσουν τα μοιρολόγια από μια σύγχρονη σκοπιά, ως αφορμή για μια σειρά από ερωτήματα: Σε ποιο βαθμό είναι ο παραδοσιακός χορός ανοιχτός σε άλλες επιρροές; Πώς σχετιζόμαστε με το παρελθόν και την παράδοση; Πώς γίνεται ο παραδοσιακός χορός να παρασταθεί με τρόπο προσιτό στο σημερινό κοινό, σε μια διαπολιτισμική οπτική;

Όπως με το μοιρολόι, έτσι και με τη μεταγραφή της παράδοσης στον σύγχρονο χορό, πρέπει κανείς να συμφιλιωθεί με την απώλεια: κάτι πρέπει να χαθεί για πάντα ή να αλλάξει μορφή προκειμένου να γεννηθεί μια σύγχρονη χορογραφική γλώσσα.

Σύλληψη - Χορογραφία Koen Augustijnen, Rosalba Torres Guerrero • Μουσική καλλιτεχνική διεύθυνση Ξανθούλα Ντακοβάνου • Ηχητικό τοπίο Sam Serruys • Δραματουργία Τζωρτζίνα Κακουδάκη - Guy Cools • Κοστούμια Peggy Housset • Φωτισμοί Begoña Garcia Navas • Ήχος - Τεχνική διεύθυνση Claire Thiebault-Besombes • Ηχογραφήσεις Studio Syn Ena (Αθήνα) - Γιώργος Κορρές, DGP Studio (Οστάνδη) - Sam Serruys • Μουσική παραγωγή MOUSA ΑΜΚΕ (Αθήνα) • Παίζουν οι μουσικοί Magic Malik φλάουτο, φωνή, Νίκος Φιλιππίδης κλαρινέτο, Κλέων Αντωνίου ηλεκτρική κιθάρα, φωνή, Σόλης Μπαρκή κρουστά, Δημήτρης Μπρέντας κλαρινέτο, καβάλι, Ξανθούλα Ντακοβάνου φωνή, Λευκοθέα Φιλιππίδη φωνή, Κώστας Φιλιππίδης λαούτο, Στέφανος Φίλος βιολί, Αυγερινή Γάτση φωνή, Παναγιώτης Κατσικιώτης τύμπανα, Δημήτρης Κατσούλης βιολί, Ουρανία Λαμπροπούλου σαντούρι, Αντώνης Μαράτος ηλεκτρικό μπάσο, κοντραμπάσο, Αλέξανδρος Ριζόπουλος κρουστά, φωνή, Θανάσης Τζίνας φωνή • Ερμηνεύουν οι χορευτές Λαμπρινή Γκιόλια, Χριστιάνα Κοσιάρη, Κωνσταντίνος Χαιρέτης,

Πετρίνα Γιαννάκου, Δάφνη Σταθάτου, Αθηνά Κυρούση, Ταξιάρχης Βασιλάκος, Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, Σπυρίδων «Σταν» Χρηστάκης • Οργάνωση παραγωγής Herwig Onghena • Οργάνωση περιοδείας Nicole Petit • Επικοινωνία ART HAPPENS - Sarah De Ganck I • Παραγωγή Siamese Cie - Koen Augustijnen & Rosalba Torres Guerrero • Συμπαραγωγή Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, Κέντρο Μελέτης Χορού Ντάνκαν (Αθήνα), Festival d’Avignon, La Comédie de Clermont-Ferrand Scène Nationale, Les Théâtres de la Ville de Luxembourg, La Villette - Paris, Charleroi Danse, Arsenal - Cité musicale-Metz, Le Manège - Scène Nationale Maubeuge, Théâtre Paul Eluard (TPE) Bezons - Scène Conventionnée d’Intérêt National / Art et Création - Danse, Le Maillon - Strasbourg, POLE-SUD Centre de Développement Chorégraphique National - Strasbourg, Ruhrfestspiele Recklinghausen, Mars - Mons Arts de la Scène

Η Siamese Cie υποστηρίζεται από τον Δήμο της Γάνδης και το Belgian Tax Shelter.

ΒΕΛΓΙΟ / ΕΛΒΕΤΙΑ

*

ΧΟΡΟΣ / LAYERS OF STREET

ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΠΛΑΤΕΙΑ

Dyptik

D-Construction / Aπο-δόμηση

Μια τεράστια μεταλλική κατασκευή –κάτι σαν κλουβί, που άλλοτε προστατεύει κι άλλοτε περιορίζει– θα στηθεί στον προαύλιο χώρο της Πειραιώς 260, για να φιλοξενήσει το ριζοσπαστικό θέαμα της γαλλικής ομάδας Dyptik. Μια δυναμική παράσταση, που χρησιμοποιεί την κινητική γλώσσα του hip hop και του break dance για να εκφράσει την επαναστατικότητα, την οργή και τον πόνο, τη φυγή και το δίπολο ελευθερία - ανελευθερία. Έξι γάλλοι χορευτές με εμπειρία στο street dance, υπό τους ήχους αραβικής μουσικής με σύγχρονο beat, μπαίνουν σε ένα χορευτικό

ταξίδι, με στοιχεία αυτοσχεδιασμού, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο συμμετοχής και του κοινού. Στο επίκεντρο, τα κοινωνικά προβλήματα της καταγωγής, της προσφυγιάς και της μετανάστευσης στον Δυτικό κόσμο.

Για τους Dyptik, ο νους και το συναίσθημα απελευθερώνονται μέσα από το σώμα. Ο χορός του δρόμου γίνεται χορός θεάτρου και η ατομική δεξιοτεχνία συλλογική έκφραση.

Καλλιτεχνική διεύθυνση Souhail Marchiche, Mehdi Meghari • Χορογραφία Mehdi Meghari • Σχεδιασμός ήχου Patrick De Oliveira • Φωτισμοί Richard Gratas • Σκηνικά Bertrand Nodet • Ερμηνεύουν Katia Lharaig, Émilie Tarpin-Lyonnet, Elias Ardoin, Evan Greenaway, Samir El Fatoumi, Yohann Daher • Συμπαραγωγή Compagnie Dyptik, CNAR L’Abattoir / Chalon-sur-Saône, Quelques p’Arts… - Centre National des Arts de la Rue - Scène Rhône-Alpes - Boulieu-lès-Annonay, Groupe des 20 - Auvergne-Rhône-Alpes, Centre culturel de La Ricamarie, Le Tobbogan - Scène conventionnée / Plateau pour la danse - Décines • Εταίροι Conseil départemental de la Loire, Ville de St Étienne, ADAMI, SPEDIDAM, Théâtre de Tardy (St Étienne), École nationale du cirque Shems’y (Rabat, Maroc) και οι δήμοι Chambon-Feugerolles, l’Horme, St Chamond, St Hilaire de Riez

Η Dyptik επιχορηγείται από το DRAC, την Περιφέρεια Rhône-Alpes-Auvergne και τον Δήμο St Étienne.

ΓΑΛΛΙΑ

*

ΧΟΡΟΣ / LAYERS OF STREET

ΧΩΡΟΣ Β

Athens Festival Urban Dance Contest

20/6 Breakdance Battle

21/6 All Style Battle

Οι χορευτές προπονούνται στον δρόμο, σε αίθουσες χορού, σε πλατείες και υπόστεγα. Ο καθένας αναπτύσσει το προσωπικό του στυλ. Τρεις γύροι, τριάντα

δευτερόλεπτα. Ο πρώτος χορευτής ξεκινά. Απαντά στην πρόκληση ο δεύτερος. Ερώτηση και απάντηση. Τη μουσική, άγνωστη στους διαγωνιζόμενους, την ορίζει ένας dj. Στόχος, η νίκη.

Για πρώτη φορά, το Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει στο πρόγραμμά του μια «μάχη» μπρέικντανς και χιπ χοπ (breakdance and hip hop battle). Τα battles ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του ’70 στην Αμερική. Συχνά αποτέλεσαν τρόπο επίλυσης διαφορών ανάμεσα στις συμμορίες των γκέτο. Στην Ελλάδα, η κουλτούρα των battles έφτασε τη δεκαετία του ’90.

Σε ανεπίσημες, street διοργανώσεις, ο νικητής ανακηρύσσεται από το κοινό, διά βοής ή διά ανάτασης του χεριού. Στις επίσημες, πλέον, διοργανώσεις, μια ομάδα κριτών, η οποία συνήθως απαρτίζεται από αναγνωρισμένους χορευτές του χώρου, αποφασίζει ποιοι είναι οι νικητές του διαγωνισμού, με κριτήρια το προσωπικό στυλ, τη γνησιότητα, την τεχνική και τη μουσικότητα. Μετά την ανακήρυξη του νικητή, οι δύο αντίπαλοι χορευτές αγκαλιάζονται, στην κορύφωση αυτής της χορευτικής μάχης, που αντί να χωρίζει, ενώνει.

Με τη συμμετοχή χορευτών από την Ελλάδα και το εξωτερικό και με καταξιωμένους κριτές, τα battles του Φεστιβάλ θα χωριστούν σε δύο κατηγορίες. Την πρώτη μέρα η κατηγορία θα είναι Break 1vs1 και θα συμμετέχουν μόνο break dancers ατομικά, ενώ τη δεύτερη ημέρα θα είναι All Style Hip Hop 2vs2 και θα διαγωνιστούν ζευγάρια από διαφορετικά στυλ (hip hop, break, popping, locking). Οι προκριματικοί, κλειστοί για το κοινό, θα ξεκινούν στις 2 το μεσημέρι, ενώ οι τελικοί, ανοιχτοί για το κοινό, στις 6 το απόγευμα. Ο νικητής κάθε βραδιάς θα λάβει χρηματικό έπαθλο 1.000 ευρώ.

*

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΧΩΡΟΣ Η

Hildur Guðnadóttir

με τους Chris Watson & Sam Slater

Chernobyl Live

Το φετινό πρόγραμμα της Πειραιώς 260 ολοκληρώνεται με μια μεγάλη έκπληξη! Η Χίλντουρ Γκουδναντόττιρ (Hildur Guðnadóttir|), που πρόσφατα τιμήθηκε για τη μουσική της στο Τζόκερ του Τοντ Φίλιπς (βραβείο Όσκαρ, βραβείο BAFTA, Critics’ Choice Movie Award, Χρυσή Σφαίρα) έδωσε το δικό της, καθοριστικό στίγμα και στην επιτυχία της πολυβραβευμένης σειράς του HBO Chernobyl, για την οποία τιμήθηκε με βραβείο Γκράμμυ. Η ισλανδή μουσικός και συνθέτρια ηχογράφησε το σάουντρακ του Chernobyl στο εγκαταλειμμένο πυρηνικό εργοστάσιο Ignalina στη Λιθουανία, όπου μαζί με τους συνεργάτες της Κρις Γουάτσον (Chris Watson) και Σαμ Σλέητερ (Sam Slater) μελέτησαν και αξιοποίησαν τις ηχητικές δυνατότητες του κτίσματος –που αποτελείται από χώρους εμβαδού 600 μέτρων–, τους ήχους των μηχανημάτων, φυσικά όργανα, ηλεκτρονικά μέσα και, κάποιες φορές, την ίδια της τη φωνή. Τώρα, σε ένα άλλο παλιό εργοστάσιο, στη δική μας Πειραιώς 260, η Χίλντουρ Γκουδναντόττιρ μάς προσκαλεί να απολαύσουμε ζωντανά τη μουσική του Chernobyl, δημιουργώντας εκ νέου τα μοναδικά της ηχητικά τοπία.

Φωνή Hildur Guðnadóttir • Ηλεκτρονικά (Electronics) Chris Watson, Sam Slater • Σχεδιασμός φωτισμών Theresa Baumgartner • Sound spatialisation Francesco Donadello • Με τη συνεργασία της Heretic

ΙΣΛΑΝΔΙΑ

*

Chronotopia

Εβδομάδα ηλεκτρονικής και πειραματικής μουσικής

Σε συνεργασία με το CTM Festival και το Ινστιτούτο Γκαίτε

Το πρώην εργοστάσιο Τσαούσογλου στην Πειραιώς 260, που εδώ και χρόνια φιλοξενεί τις πρωτοποριακές παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών, αποτελεί όχι μόνο ζωντανό μνημείο της ιστορίας της πόλης αλλά και σημείο συνάντησης διαφορετικών ομάδων, σε μια προσπάθεια να αρθρωθεί ένας διάλογος για τις νέες καλλιτεχνικές και κοινωνικές τάσεις. Σε αυτήν την κατεύθυνση, το φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών εστιάζει στην ηλεκτρονική μουσική και στις ποικίλες διασυνδέσεις της με την έρευνα μέσω του πολυπρισματικού πρότζεκτ Chronotopia.

Μετά το περσινό, σύντομο ντεμπούτο του στο Ινστιτούτο Γκαίτε και στο Ρομάντσο, το Chronotopia επιστρέφει φέτος, διευρυμένο, για πρώτη φορά στον χώρο της Πειραιώς 260, εγκαινιάζοντας μια συναρπαστική συνεργασία μεταξύ του Φεστιβάλ Αθηνών, του Ινστιτούτου Γκαίτε και του CTM Festival. Διεθνώς αναγνωρισμένο φεστιβάλ που στοχεύει στην ανάδειξη της σύγχρονης πειραματικής και ηλεκτρονικής μουσικής, το CTM έχει καθιερωθεί εδώ και 21 χρόνια ως ένα από τα πλέον πρωτοποριακά φεστιβάλ του είδους του, αγκαλιάζοντας ένα πλήθος καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων σε όλο το φάσμα της club και sound culture. Παραμένοντας πιστό στις ρίζες του, συνδυάζοντας περιπετειώδεις ήχους με ρηξικέλευθες οπτικοακουστικές περφόρμανς, το CTM απλώνεται στις σκηνές του Βερολίνου –από τις πλέον μαζικές, όπως το «Berghain», έως τις πιο αντεργκράουντ–, δίνοντας ένα βήμα τόσο σε καταξιωμένους όσο και σε ανερχόμενους καλλιτέχνες, για να παρουσιάσουν τη δουλειά τους σε ένα πολυσυλλεκτικό κοινό.

Μέσα από την εξερεύνησή τους σε διαφορετικά είδη, οι καλλιτέχνες που θα συμμετάσχουν στο Chronotopia συνδιαλέγονται με ποικίλες φόρμες και μέσα, προσφέροντας έναν αναστοχασμό πάνω σε ζητήματα όπως η μη γραμμικότητα του χρόνου και του ήχου. Πώς συνομιλεί κανείς με τη μουσική κληρονομιά μέσα από μια σχέση δυναμική, υπερβαίνοντας τα όρια μεταξύ χωρών και ειδών; Πώς μπορούν διάφορες παραδόσεις να παραμείνουν ζωντανές και ανεπηρέαστες από την εμπορευματοποίηση, τη μουσειοποίηση και την εργαλειοποίηση;

Η εβδομάδα Chronotopia περιλαμβάνει το MusicMakers HackLab, ένα διαθεματικό (interdisciplinary) εργαστήριο με έμφαση στην αλληλεπίδραση του ήχου, της περφόρμανς, των επιστημών και των νέων τεχνολογιών, δράσεις δικτύωσης (networking events), ενημερωτικές διαλέξεις με εγχώριους καλλιτέχνες και labels. To Chronotopia κορυφώνεται με μια συναυλία από την καλλιτέχνιδα Nene H και τη χορωδία Ensemble Basiani, που αποτελεί ειδική παραγγελία για το CTM 2020 και θα παρουσιαστεί στην Αθήνα μετά την πρεμιέρα της στο Βερολίνο, καθώς και δύο CTM Club Night.

Το Ινστιτούτο Γκαίτε είναι το επίσημο πολιτιστικό ίδρυμα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και έχει παγκόσμια εμβέλεια. Ενθαρρύνει και ενισχύει τις διεθνείς πολιτιστικές ανταλλαγές και καλλιτεχνικές συμπράξεις, αναπτύσσοντας ιδέες και προγράμματα που προωθούν τη στενή συνεργασία μεταξύ των διαφόρων παραρτημάτων του με τοπικούς θεσμούς (φεστιβάλ, εκπαιδευτικά ιδρύματα κλπ.), καθώς και με μεμονωμένους σκηνοθέτες, μουσικούς, χορογράφους και άλλους καλλιτέχνες των παραστατικών τεχνών. Το Ινστιτούτο Γκαίτε προβάλλει μια ενημερωμένη και επικαιροποιημένη εικόνα της σύγχρονης μουσικής σκηνής της Γερμανίας και προωθεί τον διάλογο τόσο με εγχώριους όσο και με διεθνείς καλλιτέχνες.

*

ΜΟΥΣΙΚΗ / ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β

MusicΜakers Hacklab

Διαθεματικό εργαστήριο περφόρμανς

Μια διεπιστημονική ομάδα είκοσι ατόμων, μεταξύ των οποίων καλλιτέχνες, περφόρμερ, επιστήμονες, developers και άτομα που πειραματίζονται σε διάφορους ερευνητικούς τομείς, θα κληθούν να συμμετάσχουν στην πρώτη αθηναϊκή εκδοχή του φημισμένου εργαστηρίου MusicMakers Hacklab.

Ζωτικό τμήμα του CTM Festival από το 2013, το MusicMakers Hacklab προσφέρει μια μοναδική πλατφόρμα συνεργασίας, ανταλλαγής γνώσεων και έμπνευσης, που

επιτρέπει σε επαγγελματίες από διαφορετικά πεδία να δημιουργήσουν, να «παίξουν», και να ανακαλύψουν από κοινού νέους τρόπους με τους οποίους να εξερευνήσουν παλαιότερες, τωρινές και μελλοντικές δυνατότητες που εντοπίζονται στη διασύνδεση της μουσικής με την τεχνολογία και άλλα πεδία. Με κάθε νέα του εκδοχή, το Hacklab δημιουργεί έναν χώρο ομαδικής εργασίας και ανταλλαγής δεξιοτήτων, μέσω του οποίου οι συμμετέχοντες προσπαθούν συλλογικά να επιτύχουν αυτό που δεν θα μπορούσαν να καταφέρουν μόνοι τους.

Με αφετηρία το κόνσεπτ του Chronotopia, οι συμμετέχοντες καλούνται να πειραματιστούν με παλιά και νέα μέσα, φόρμες και πρακτικές και να φέρουν την παράδοση σε διάλογο με τη σύγχρονη γνώση. Η αυθόρμητη συνεργασία τους θα ξεδιπλωθεί τόσο εντός όσο και εκτός της σκηνής, και θα κορυφωθεί στην παρουσίαση της πειραματικής δουλειάς τους μπροστά σε κοινό στον Χώρο Β της Πειραιώς 260.

Καλλιτέχνες - Συντονιστές Peter Kirn audiovisual artist, τεχνολόγος, δημοσιογράφος (Βερολίνο), Μανώλης Μανουσάκης συνθέτης, sound artist (Αθήνα)

*

ΜΟΥΣΙΚΗ / ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260

Nene H & Ensemble Basiani

Chela

Πώς γίνεται να «παντρέψει» κανείς δύο φαινομενικά αντίθετους μουσικούς κόσμους; Η πρωτοποριακή τέκνο και το πολυφωνικό γεωργιανό τραγούδι, μια αρχαία προφορική μορφή τέχνης που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά εδώ και χιλιετίες, προέρχονται από εντελώς διαφορετικές παραδόσεις και εποχές. Η Nene H, «μια από τις πιο ανήσυχες νέες μορφές της πειραματικής κλαμπ σκηνής του Βερολίνου» (Crack Magazine), αναμένεται να δώσει την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα με την πρώτη εμφάνισή της στην Ελλάδα, μαζί με τη χορωδία Ensemble Basiani.

Η 33χρονη Τουρκάλα, παράλληλα με την ενασχόλησή της με το κλασικό πιάνο και τη σύνθεση, έχει ακολουθήσει περιπετειώδη ηχητικά μονοπάτια. Η δημιουργός ενώνει τις δυνάμεις της με τη διεθνώς αναγνωρισμένη γεωργιανή χορωδία Ensemble Basiani, γνωστή και ως Κρατικό Σύνολο Γεωργιανής Λαϊκής Μουσικής, που έχει συμβάλει καθοριστικά στην αναβίωση της παραδοσιακής πολυφωνικής μουσικής της Γεωργίας. Μαζί θα παρουσιάσουν τη νέα δουλειά Chela, ανάθεση ειδικά για το CTM Festival 2020.

*

ΜΟΥΣΙΚΗ / CLUB NIGHT

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260

CTM Club Night I

*

ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β

MusicMakers Hacklab

*

ΜΟΥΣΙΚΗ / CLUB NIGHT

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260

CTM Club Night IΙ

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

*

Εικαστικά

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260

Τάσος Βρεττός

The Feel. Backstage

Το Φεστιβάλ διοργανώνει, στην Πειραιώς 260, μια πολυμεσική παρουσίαση του Backstage, ενός από τα πιο πρωτότυπα ερευνητικά πρότζεκτ του φωτογράφου Τάσου Βρεττού, στην πρώτη ολοκληρωμένη έκθεσή του διεθνώς. Με εκτυπώσεις, πολλαπλές προβολές, ηχητική εγκατάσταση και live performances, σε μια συνολική εγκατάσταση για ενήλικο κοινό, θα παρουσιαστεί η εμπειρία του underground clubbing στην Αθήνα από το 2005 και εξής, όπως τη βίωσε και την κατέγραψε ο γνωστός δημιουργός.

Το Backstage μας μεταφέρει στο αθέατο κομμάτι της ζωής ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών της clubbing performance και της BDSM σκηνής στις στιγμές, κατά κύριο λόγο πριν ή μετά τις παραστάσεις τους. Το όλο υλικό συναντάται με την ιστορία του ΛΟΑΤΚΙ+ και έμφυλου ακτιβισμού, τις διεκδικήσεις για τη σεξουαλική απελευθέρωση, το δικαίωμα στην ηδονή και στη σωματική αυτοδιάθεση, όπως αναδύονται από την εποχή της εξωστρεφούς και οικονομικά ευημερούσας μετα-Ολυμπιακής Αθήνας από το 2005 και ύστερα. Δημιουργώντας έξω από «ερευνητικά» πρωτόκολλα, με βάση την προσωπική του σχέση με τους ανθρώπους του χώρου αυτού –διοργανωτές, μουσικούς και περφόρμερ–, ο Βρεττός δημιουργεί μια μοναδική φωτογραφική μαρτυρία προ «κρίσης», με πολλαπλά ανθρωπολογικά και κοινωνιολογικά σημαίνοντα.

Η παρουσίαση του Backstage αποτελεί τμήμα του σπονδυλωτού αφιερώματος στα σαράντα χρόνια δημιουργίας του Τάσου Βρεττού (1979-2019), το οποίο διοργανώνεται, μετά από πρόσκληση του Μουσείου Μπενάκη, με γενικό τίτλο The Feel – Η Φωτογραφία του Τάσου Βρεττού (20/5-26/7/2020, Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς 138).

Το αφιέρωμα, τα επιμέρους στοιχεία του οποίου θα ανακοινωθούν αργότερα, ολοκληρώνεται με τη συνεργασία του Ιδρύματος Ωνάση στην παραγωγή μιας εκτενούς, δίγλωσσης έκδοσης για το έργο του Βρεττού.

Επιμέλεια Νάντια Αργυροπούλου, Γιώργος Τζιρτζιλάκης • Βοηθοί επιμέλειας - παραγωγής Λυδία Αντωνίου, Σοφία Τεκτονίδου • Σχεδιασμός - εφαρμογή οπτικοακουστικών Μάκης Φάρος, Αντώνης Γκατζουγιάννης, Μιχάλης Αντωνόπουλος • Φωτισμοί Νίκος Βλασόπουλος

*

The Commission

Συνεργασία του Φεστιβάλ Αθηνών με τον οργανισμό outset. Greece,

για τη δημιουργία καλλιτεχνικού έργου στην Πειραιώς 260

Θέλοντας να αναδείξει περαιτέρω τη δυναμική του πρώην εργοστασίου της Πειραιώς 260 ως χώρου φιλοξενίας πρωτοποριακών εικαστικών καλλιτεχνών, το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου εγκαινιάζει το πρόγραμμα The Commission, μια διετή συνεργασία με τον οργανισμό outset. Greece. Όπως δηλώνει ο τίτλος του προγράμματος, πρόκειται για μια νέα ανάθεση, σε έναν επιμελητή και έναν καλλιτέχνη, με στόχο τη δημιουργία ενός καλλιτεχνικού έργου στην Πειραιώς 260. Πληροφορίες για το έργο θα ανακοινωθούν προσεχώς.

Επιμέλεια Γαλήνη Νότη

Το outset. Contemporary Art Fund είναι ένας διεθνής ανεξάρτητος οργανισμός που στηρίζει τη σύγχρονη τέχνη και δημιουργία. Η κοινωφελής δράση του επικεντρώνεται στην εκπαίδευση και υποστήριξη νέων παραγωγών και εκθέσεων στον τομέα της σύγχρονης τέχνης. Με ένα διεθνές δίκτυο εκπροσώπησης στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και τη Νότια Ασία, ο οργανισμός πραγματοποιεί συνεργασίες με ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς.

Ο outset. Greece δραστηριοποιείται από το 2013. Στηρίζει έλληνες καλλιτέχνες, ενισχύοντας παραγωγές και νέες πρωτοβουλίες τέχνης στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από τον Οργανισμό ΝΕΟΝ.

*

Takis

Mια συνεργασία του Φεστιβάλ Αθηνών με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Στο κέντρο της φιλοσοφίας του φετινού προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου είναι η ανάδειξη της ρευστότητας και των απρόσμενων συναντήσεων ανάμεσα στις τέχνες, τα αισθητικά είδη, το σύγχρονο βλέμμα και την παράδοση. Το πολύπτυχο αφιέρωμα στο έργο του Takis (Παναγιώτης Βασιλάκης, 1925 - 2019), που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, συμπυκνώνει εμβληματικά αυτή την έννοια της ρευστότητας που απλώνεται στους χώρους του Φεστιβάλ και στα είδη που αγκαλιάζει − από το θέατρο ως τον χορό, τη μουσική, την περφόρμανς, τα εικαστικά και τα πολύπλευρα ερευνητικά του προγράμματα.

Τρία ιστορικά γλυπτά του Takis στο Ηρώδειο

Σε συνεργασία με το Ίδρυμα Takis - Κέντρο Ερευνών για την Τέχνη και τις Επιστήμες

Συνθέτης της ενέργειας των μαγνητικών πεδίων, του ήλιου και του αέρα με τη διαφάνεια του ουρανού και τη μαγεία του ήχου, o Takis βρέθηκε στην αιχμή της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας στην Ευρώπη από τη δεκαετία του ’60 ως τις μέρες μας. Καλώντας μας να αφουγκραστούμε τη συνομιλία της αρχέγονης κίνησης και του ήχου με το αττικό τοπίο, τρία γνωστά έργα του καλλιτέχνη τοποθετούνται στον προαύλιο χώρο του Ηρωδείου, σε συνεργασία με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και το Ίδρυμα Takis - Κέντρο Ερευνών για την Τέχνη και τις Επιστήμες: τα Aeolian (1984 & 1989) και το υποβλητικό Gong (1984), που οι θεατές θα μπορούν να χτυπήσουν ελεύθερα, ανακαλώντας τους αλλοτινούς ήχους του γκονγκ στην έναρξη των παραστάσεων. Μια σημαίνουσα χειρονομία, που φωτίζει ως «ολικό έργο» το, ταυτισμένο με το Φεστιβάλ Αθηνών, ρωμαϊκό ωδείο.

Δίπτυχο δράσεων στο πλαίσιο της έκθεσης

ΤΑΚΙS. Γλύπτης του μαγνητισμού, του φωτός και του ήχου

Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης παρουσιάζει, από τις 20 Μαΐου έως τις 25 Οκτωβρίου 2020, την έκθεση ΤΑΚΙS. Γλύπτης του μαγνητισμού, του φωτός και του ήχου, μια συμπαραγωγή με την Tate Modern και το MACBA Museu d’Art Contemporani de Barcelona. Η έκθεση −η τελευταία που σχεδιάστηκε με τη συμμετοχή του καλλιτέχνη− αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες εκθέσεις για τον Takis διεθνώς, καθώς συγκεντρώνει επιλογή έργων του από το 1950 ως τις αρχές του 2000.

Στο πλαίσιο της έκθεσης, το Φεστιβάλ Αθηνών συνδιοργανώνει με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, στην Πειραιώς 260, ένα δίπτυχο δράσεων, που συστήνει πολύπλευρα τον δημιουργικό κόσμο του Takis.

ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ / ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260

TΑΚΙS. Γλύπτης του μαγνητισμού, του φωτός και του ήχου -

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα

Με οδηγό το εικαστικό σύμπαν του Takis, το πρωτότυπο αυτό εργαστήριο θα δώσει την ευκαιρία στα παιδιά του Δήμου Μοσχάτου-Ταύρου να γνωρίσουν τον πρωτοπόρο καλλιτέχνη και να δημιουργήσουν τα δικά τους έργα, με ιδιαίτερα υλικά (μαγνήτες, ρινίσματα σιδήρου και μέταλλο). Τα παιδιά θα ανακαλύψουν το φαινόμενο του μαγνητισμού φτιάχνοντας γλυπτά που θα έλκονται από μαγνήτες και θα δημιουργήσουν τα δικά τους μεταλλικά σινιάλα, που θα κινούνται με τη δύναμη του αέρα. Άλλωστε, σκοπός και όραμα του ίδιου του καλλιτέχνη ήταν η προβολή και η διάδοση της τέχνης και της επιστήμης στις νέες γενιές, μέσα από εκπαιδευτικά προγράμματα.

Τα έργα των παιδιών θα παρουσιαστούν σε έκθεση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, τον Οκτώβριο.

Σχεδιασμός - υλοποίηση Δάφνη Κουρή, Παύλος Νικολακόπουλος, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Το πρόγραμμα υλοποιείται με την υποστήριξη της εταιρίας Ε.Ι. Παπαδόπουλος Α.Ε. και του Δήμου Μοσχάτου - Ταύρου.

*

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ / ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β

Ηχητικοί διαλογισμοί με αφορμή το έργο του Τakis

Ανοιχτή συζήτηση & Showcase / Live performances

Ακόμα κι αν σχεδιάζω πολλά στοιχεία ενός έργου κατά την κατασκευή του,

πάντοτε αφήνω χώρο στο τυχαίο.

Από τη στιγμή που το όργανο τίθεται σε κίνηση,

το ίδιο το όργανο γίνεται το ενεργό υποκείμενο, λειτουργεί αυτόνομα.

Τakis

Τέσσερις έλληνες μουσικοί από τον χώρο της σύγχρονης ηλεκτρονικής και ηλεκτροακουστικής σύνθεσης συνδιαλέγονται με τα πρωτοποριακά ηχητικά γλυπτά της έκθεσης TAKIS. Γλύπτης του μαγνητισμού, του φωτός και του ήχου και δημιουργούν τις δικές τους πρωτότυπες συνθέσεις. Ένα μήνα αργότερα, καλλιτέχνες και κοινό ακούν τις πρωτότυπες συνθέσεις και συζητούν γύρω από τον ρόλο του ήχου, του θορύβου, της σιωπής ως πρωταρχικών εννοιών στη μουσική γλυπτική του Takis και στη σύγχρονη σύνθεση και παραγωγή μέσω πειραματικών πρακτικών. Η συζήτηση ολοκληρώνεται με ένα σύντομο showcase (live performances) των μουσικών.

Iδέα Michael Wellen, επιμελητής Διεθνούς Τέχνης της Tate Modern & επιμελητής της έκθεσης TAKIS. Γλύπτης του μαγνητισμού, του φωτός και του ήχου • Καλλιτέχνες / ομιλητές Free piece of tape (Γιώργος Αξιώτης, Ευθύμης Θεοδόσης), Δανάη Στεφάνου, Σάββας Μεταξάς κ.ά. • Παραγωγή Φεστιβάλ Αθηνών - Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης • Η δράση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Ασφαλιστικού Ομίλου Eurolife ERB, στρατηγικού συνεργάτη του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.

*

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΚΗΠΟΣ

10ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΡΙΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Για έκτη συνεχή χρονιά, το Φεστιβάλ Αθηνών συνεχίζει την πετυχημένη συνεργασία του με το Athens Open Air Film Festival, φιλοξενώντας στον Κήπο της Πειραιώς 260 δύο αγαπημένες ταινίες. Φέτος θα παρακολουθήσουμε το Μυστικά και ψέματα (Secrets αnd Lies, 1996) του Βρετανού Μάικ Λι (Χρυσός Φοίνικας Φεστιβάλ Καννών & βραβείο ερμηνείας στην Μπρέντα Μπλέθυν), και το λυρικό αριστούργημα του Λουκίνο Βισκόντι Λευκές νύχτες (Le notti bianche, 1957), μια ωδή στα παιχνίδια του έρωτα, με μουσική του Νίνο Ρότα.

Μυστικά και ψέματα / Secrets & Lies (1996)

του Μάικ Λι

Ο Μώρις έχει απομακρυνθεί από την αδερφή του Σύνθια και την κόρη της Ροξάν και, προκειμένου να σπάσει ο πάγος, αποφασίζει με τη γυναίκα του να τις καλέσουν στο σπίτι για να γιορτάσουν παρέα τα 21α γενέθλια της ανιψιάς τους. Όμως όσα λιμνάζουν εδώ και χρόνια, κάτω από την παρατεταμένη σιωπή που μαστίζει τούτη τη λονδρέζικη οικογένεια, θα έρθει να ταράξει η ξαφνική εμφάνιση της Ορτένς, της κόρης που η Σύνθια έδωσε για υιοθεσία αμέσως μετά τη γέννα, όταν η ίδια ήταν μόλις δεκαέξι χρονών.

Ο Χρυσός Φοίνικας του ’96 και οι πέντε οσκαρικές υποψηφιότητες που τον ακολούθησαν (Καλύτερης ταινίας, Σκηνοθεσίας, Πρωτότυπου σεναρίου, Α΄ και Β΄ Γυναικείου ρόλου για τις Μπρέντα Μπλέθυν και Μαριάν Ζαν-Μπατίστ) κοσμούν ένα από τα σημαντικότερα φιλμ του σύγχρονου βρετανικού σινεμά. Γέννημα της απόλυτης ακμής του Μάικ Λι, η οποία είχε ήδη ανατείλει τρία χρόνια νωρίτερα με τον σαρωτικό Γυμνό (1993), το Μυστικά και ψέματα είναι ένα υποδειγματικό μελόδραμα πάνω στους οικογενειακούς δεσμούς και, ταυτόχρονα, μια τραγωδία με ξεκάθαρο ταξικό πρόσημο, η οποία ανατέμνει την εσωστρέφεια της βρετανικής ιδιοσυγκρασίας, σε σημείο που λίγες ταινίες έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα.

Σκηνοθεσία - Σενάριο Μάικ Λι • Μουσική Άντριου Ντίκσον • Φωτογραφία Ντικ Πόουπ • Πρωταγωνιστούν Μπρέντα Μπλέθυν, Μαριάν Ζαν-Μπατίστ, Τίμοθυ Σπολ, Κλαιρ Ράσμπρουκ, Φύλλις Λόγκαν

ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ / ΓΑΛΛΙΑ

*

Λευκές Νύχτες / Le Notti Bianche (1957)

του Λουκίνο Βισκόντι

Αργά κάποιο κρύο βράδυ, περπατώντας στους βροχερούς δρόμους μιας παραθαλάσσιας ιταλικής πόλης, ένας μοναχικός νεαρός συναντά τον έρωτα στο πρόσωπο ενός κοριτσιού. Ενδέχεται, όμως, να μη βρει ανταπόκριση γιατί, εδώ κι ένα χρόνο, το κορίτσι περιμένει καρτερικά τον αγαπημένο της να γυρίσει, εκπληρώνοντας την υπόσχεσή του. Για τέσσερις συνεχόμενες νύχτες, οι δυο ήρωες ενώνουν τις μοναξιές τους. Λίγο πριν η τέταρτη νύχτα φτάσει στο τέλος της, ωστόσο, η πραγματικότητα θα κάνει απότομα την εμφάνισή της.

Διασκευάζοντας το ομότιτλο διήγημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, ο Βισκόντι υπογράφει μια μαγευτική ελεγεία της νύχτας, με τους δυο πρωταγωνιστές του χαμένες ψυχές σε μια πόλη-βασίλειο του λυκόφωτος, που σφύζει από επιθυμίες και πιθανότητες μέχρι τον ερχομό της αυγής, όπως τα όνειρα των ηρώων που σβήνουν με το πρώτο πρωινό φως, για να αναζωπυρωθούν όταν πέσει ξανά το σκοτάδι.

Από τις ωραιότερες λογοτεχνικές μεταφορές που έχουν γίνει για τη μεγάλη οθόνη, οι μελαγχολικές Λευκές νύχτες συμπυκνώνουν τον ενθουσιασμό και τη χίμαιρα της φαντασίωσης του έρωτα σε μια γνήσια ρομαντική παραδοχή: Δυνατότερη κι από τον έρωτα είναι, τελικά, η πίστη στο ιδανικό του.

Σκηνοθεσία Λουκίνο Βισκόντι • Σενάριο Σούσο Τσέκι ντ’Αμίκο, Λουκίνο Βισκόντι • Φωτογραφία Τζουζέπε Ροτούνο • Μουσική Νίνο Ρότα • Πρωταγωνιστούν Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, Μαρία Σελ, Ζαν Μαραί, Κλάρα Κάλαμαϊ, Ντερκ Σάντερς

ΙΤΑΛΙΑ - ΓΑΛΛΙΑ

Ημερίδα

ΧΩΡΟΣ Ε

Το Φεστιβάλ Επιδαύρου τον 21ο αιώνα: υποσχέσεις, προκλήσεις, αδιέξοδα

Σε συνεργασία με την Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών

Σε μια εποχή την οποία χαρακτηρίζουν οι αφηγήσεις μικρής κλίμακας, πώς αντιμετωπίζει κανείς το μεγάλο αφήγημα της Επιδαύρου; Tι αντιπροσωπεύει το Φεστιβάλ Επιδαύρου στα 65 χρόνια της διαδρομής του; Πώς θα θέλαμε να είναι μπροστά στις προκλήσεις του 21ου αιώνα; Συντηρούμε ή αναθεωρούμε τη φιλοσοφία και τη φυσιογνωμία του και μέχρι ποιου σημείου; Κι αν επιλέγουμε την αναθεώρηση, υπάρχουν όρια; Ποιοι τα θέτουν και με ποιο σκεπτικό;

Αυτά είναι ορισμένα από τα πολλά ερωτήματα που θέτει η λέξη «Επίδαυρος» στους ανθρώπους του θεάτρου, ερωτήματα που, μολονότι μας ταλανίζουν χρόνια, εξακολουθούν να παραμένουν, σε μεγάλο βαθμό, αναπάντητα. Σ’ αυτή τη φλέγουσα προβληματική θα είναι αφιερωμένη η φετινή Ημερίδα, η τέταρτη που διοργανώνεται σε συνεργασία με την Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών, με καλεσμένους ομιλητές απ’ όλο το φάσμα του καλλιτεχνικού χώρου προκειμένου καλυφθούν όλες οι πτυχές ενός θέματος που δεν έχει μόνο καλλιτεχνικές αλλά και ιδεολογικές, οικονομικές έως και εθνικές διαστάσεις.

*

ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

ΧΟΡΟΣ / LAYERS OF STREET

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260

ΙΜΑ - Άντι Τζούμα

Οικοδομή

Πέντε χορευτές στήνουν μια street performance το σούρουπο, στις γειτονιές της πόλης. Χορός που ξεκινάει από τον δρόμο, δουλεύεται στο στούντιο χορού και αποδομείται, για να επιστρέψει τελικά στον δρόμο, όπου και γεννήθηκε.

Από την πλατεία Μοναστηρακίου, την Ομόνοια και τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της Πειραιώς 260 μέχρι και τα περίχωρά της, η Αθήνα συνομιλεί με τις μεγάλες μητροπόλεις του κόσμου στη γλώσσα του hip hop και του breakdance. Ο Άντι Τζούμα (Andi Xhuma) δημιουργεί μια παράσταση χορού ανάμεσα σε σκαλωσιές, σκάλες, ταβανόβουρτσες και δομικά υλικά. Με ένα μικρόφωνο και μουσική που εμπνέεται από το ρεμπέτικο, χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη το κινητικό υλικό του hip hop και του breakdance και συνθέτει μια χορογραφία που εστιάζει στα κοινά σημεία της αμερικανικής κουλτούρας του δρόμου και της ελληνικής λαϊκής παράδοσης. Η αρχική ιδέα εξελίσσεται σε κάτι πιο σύγχρονο ως προς τη χορογραφική προσέγγιση, «πειραγμένο» ως προς τη δομή, τη μουσική και την κινητική ταυτότητα, και αποκτά λογική ολοκληρωμένης παράστασης, με θεματική και δραματουργία. Μια παράσταση που προωθεί το άνοιγμα του Φεστιβάλ στη hip hop κουλτούρα και σε πιο νεανικό κοινό.

*

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

«ΧΑΡΑΜΑ», ΠΡΟΑΥΛΙΟΣ ΧΩΡΟΣ, ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ

Χριστίνα Μαξούρη

Τα τραγούδια της Σωτηρίας

Με τρόπο λιτό. Αυθεντικά λαϊκό. Ένα ξύλινο πάλκο, μία φωνή, τέσσερις μουσικοί, δύο μπουζούκια, μία κιθάρα, ένα ακορντεόν. Τραγούδια του Τσιτσάνη, του Παπαϊωάννου, του Μητσάκη, του Καλδάρα, του Σαββόπουλου, του Μούτση, του Ανδριόπουλου, του Λάγιου... Τραγούδια που η Σωτηρία Μπέλλου σφράγισε με τη μεταλλική, τραχιά φωνή της και η Χριστίνα Μαξούρη ξαναζωντανεύει με τη δωρική ερμηνεία της.

Και κάπου εκεί, ανάμεσα στα τραγούδια, ξεπηδούν μικρές ιστορίες από τα παλιά. Σύντομα περιστατικά από τη ζωή της Μπέλλου. Όχι σαν βιογραφία. Συνειρμικά. Λόγια δικά της, λόγια άλλων για κείνη, αστεία και ακραία περιστατικά της ζωής της... Ένα συγκινητικό ταξίδι στη ζωή και τα τραγούδια της «αρχόντισσας του ρεμπέτικου», αναπόληση και φόρος τιμής που μας συνδέει με την κοινή λαϊκή μας ρίζα.

Ιδέα - Κείμενα Δημήτρης Χαλιώτης • Καλλιτεχνική επιμέλεια Δημήτρης Χαλιώτης, Χριστίνα Μαξούρη • Σκηνογραφία Σωτήρης Μελανός • Φωτισμοί Νίκος Βλασόπουλος • Ηχοληψία Γιάννης Παξεβάνης • Φωτογραφίες Μαρίλη Ζάρκου • Τραγουδά η Χριστίνα Μαξούρη • Μουσικοί Βασίλης Κορακάκης μπουζούκι, φωνή, Δημήτρης Κουφογιώργος μπουζούκι, Βασίλης Προδρόμου κιθάρα, φωνή, Δημήτρης Κούστας ακορντεόν • Οργάνωση παραγωγής Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη • Εκτέλεση παραγωγής Κατερίνα Μπερδέκα - MeWe Θεατρικός Οργανισμός • Υποστήριξη Δήμος Καισαριανής

*

ΘΕΑΤΡΟ / ANCIENT DRAMA REVISITED

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΚΑΦΕΝΕΙΟ «ΤΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ»

Σίμος Κακάλας

Αίαντας

του Σοφοκλή

Μανιασμένος, περιφέρεται στο πεδίο της μάχης, σφαγιάζοντας τους εχθρούς του. Στο τέλος, όμως, αυτό που απομένει στα αιματοβαμμένα πόδια του δεν είναι παρά ένα κοπάδι από νεκρά πρόβατα.

Ενσαρκώνοντας τη διάψευση του αρσενικού, ο Αίαντας του Σοφοκλή μεταφέρεται από τον Σίμο Κακάλα σ’ έναν χώρο ταυτισμένο με την αρρενωπότητα: ένα καφενείο. Σαν πεδίο φαντασμάτων που στοιχειώνεται από γενιές ολόκληρες αρσενικής επίδειξης και «αναμετρήσεων», το καφενείο θα φιλοξενήσει μια πολύ δυνατή ομάδα ερμηνευτών, που θα δώσουν ζωή στην τραγωδία του Σοφοκλή. Ένα χορικό για τον κόσμο που αλλάζει και τις μεταβαλλόμενες αξίες του. Ένα έργο αφιερωμένο σ’ ένα αρχετυπικό αουτσάιντερ, τον κοινωνικά απομονωμένο Αίαντα, που είναι καταδικασμένος στην εξαφάνιση, αντιμέτωπος με την τρέλα. Μόνη παρηγοριά η τέχνη και ο ποιητής που, μέσω της γλώσσας, θα υπερασπιστεί τον θολωμένο πολεμιστή.

Μετάφραση Νίκος Παναγιωτόπουλος • Σκηνοθεσία Σίμος Κακάλας • Διαμόρφωση σκηνικού χώρου Γιάννης Κατρανίτσας • Κοστούμια Κλαιρ Μπρέισγουελ • Φωτισμοί Παναγιώτης Λαμπής • Βοηθός σκηνοθέτης Δημήτρης Καλακίδης • Παίζουν (αλφαβητικά) Ανθή Ευστρατιάδου, Σίμος Κακάλας, Κίμωνας Κουρής, Κωσταντίνος Μωραΐτης, Γιώργος Παπαγεωργίου, Μιχάλης Συριόπουλος • Εκτέλεση παραγωγής POLYPLANITY Productions / Γιολάντα Μαρκοπούλου & Βίκυ Στρατάκη

*

 

ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ

Ώρα έναρξης παραστάσεων 21:00

ΜΟΥΣΙΚΗ / ΧΟΡΟΣ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Opera Ballet Vlaanderen - les ballets C de la B - Alain Platel - Κρατική Ορχήστρα Αθηνών - Marc Piollet

C(H)ŒURS 2020

Χορός σε μουσική Βέρντι και Βάγκνερ

Κάθε νέα παραγωγή της βέλγικης ομάδας C de la B και του Αλαίν Πλατέλ (Alain Platel) αποτελεί γεγονός. Όσοι θεατές παρακολούθησαν την πρώτη εκδοχή του C(H)OEURS, που έκανε πρεμιέρα το 2012 στη Μαδρίτη, εντυπωσιάστηκαν από την εκρηκτική παράσταση, με τη δύναμη του πλήθους, ένα εκπληκτικό παράδειγμα σκηνοθεσίας μεγάλου συνόλου, υπό τους ήχους του Βέρντι και του Βάγκνερ. Οκτώ χρόνια μετά, ο Πλατέλ επανέρχεται με τη νέα, πιο σύγχρονη εκδοχή της παράστασης.

Στη σκηνή του Ηρωδείου θα βρεθεί μια μεγάλη ομάδα καλλιτεχνών: η χορωδία και η ορχήστρα της Opera Ballet Vlaanderen, μαζί με τους χορευτές της ομάδας C de la B. Το C(H)OEURS 2020 εστιάζει και πάλι στο πλήθος, αποκαλύπτοντας την ομορφιά και τη δύναμή του, εξερευνώντας τη σχέση μεταξύ υποκειμένου και κοινωνίας και τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στο πάθος και τις συμβάσεις της εποχής μας.

Μουσική: Τζ. Βέρντι, «Dies irae» («Η μέρα της οργής») & «Tuba mirum» («Βροντερά η σάλπιγγα»), Messa da Requiem (Ρέκβιεμ) - Ρ. Βάγκνερ, Πρελούδιο Α΄ Πράξης, Λόενγκριν & «Pilgechor» («Χορικό των προσκυνητών»), Τανχώυζερ - Βέρντι, «Dies irae» (επανάληψη) - Ρ. Βάγκνερ, «Wach auf!» («Ξυπνήστε!»), Οι αρχιτραγουδιστές της Νυρεμβέργης - Τζ. Βέρντι, «Va, pensiero» («Πήγαινε, σκέψη»), Ναμπούκο - Ρ. Βάγκνερ, «Heil! König Heinrich! Heil!» («Χαίρε, βασιλιά Ερρίκε! Χαίρε!», Λόενγκριν (Γ΄ Πράξη, σκηνή 3η) & Πρελούδιο Γ΄

Πράξης, Οι αρχιτραγουδιστές της Νυρεμβέργης - Τζ. Βέρντι, «Patria oppressa» («Καημένη πατρίδα»), Μάκβεθ - Ρ. Βάγκνερ, «O du, mein holder Abendstern» («Εσύ, λαμπρό νυχτερινό μου αστέρι»), Τανχώυζερ (ιστορική ηχογράφηση) - Τζ. Βέρντι, Πρελούδιο Γ΄ Πράξης, Τραβιάτα, «Libera me» («Ελευθέρωσέ με», απόσπασμα), Messa da Requiem (Ρέκβιεμ) & Πρελούδιο Α΄ Πράξης, Τραβιάτα

Μουσική διασκευή - Ηχητικό τοπίο Steven Prengels • Μουσική διεύθυνση Marc Piollet • Σύλληψη - Σκηνοθεσία - Σκηνικά Alain Platel • Βοηθός σκηνοθέτη Romain Guion • Υπεύθυνοι δοκιμών Romain Guion, Oscar Ramos • Βοηθοί χορογράφοι Bérengère Bodin, Quan Bui Ngoc • Δραματουργία Hildegard De Vuyst • Μουσική δραματουργία Jan Vandenhouwe • Κοστούμια Dorine Demuynck • Φωτισμοί Carlo Bourguignon • Σχεδιασμός ήχου Bartold Uyttersprot • Διδασκαλία χορωδίας Jan Schweiger • Ερμηνεύουν Reisha Adams σοπράνο, οι ορχήστρες Symfonisch Orkest Opera Ballet Vlaanderen και Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, η χορωδία Koor - Opera Ballet Vlaanderen και οι χορευτές-συνδημιουργοί Zoë Ashe Browne, Viktor Banka, Bérengère Bodin, Quan Bui Ngoc, Juliet Burnett, Morgana Cappellari, Misako Kato, Joseph Kudra, Morgan Lugo, Aaron Shaw, Laura Walravens, Shelby Williams, Lateef Williams, καθώς και παιδιά • Διεύθυνση παραγωγής les ballets C de la B Valerie Desmet • Παραγωγή Opera Ballet Vlaanderen • Συνεργασία με les ballets C de la B • Συμπαραγωγή Opéra de Lille, Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου • Υποστήριξη Δήμος της Γάνδης, Φλαμανδικές Αρχές και Belgian Tax Shelter • Ευχαριστίες Gerard Mortier, εθελοντές της Γάνδης, Isnelle da Silveira, Laure Adler, Dimitri Clément, Kito

ΒΕΛΓΙΟ

*

ΟΠΕΡΑ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Εθνική Λυρική Σκηνή - Philippe Auguin - Κατερίνα Ευαγγελάτου

Ριγολέττος

του Τζουζέππε Βέρντι

Η πρώτη μεγάλη καλοκαιρινή παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2020 είναι το σκοτεινό αριστούργημα του Τζουζέππε Βέρντι Ριγολέττος.

Από το 1851, που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Βενετία, έως σήμερα, ο Ριγολέττος έχει χειροκροτηθεί από χιλιάδες θεατές σε όλο τον κόσμο και δικαίως έχει χαρακτηριστεί μια από τις δημοφιλέστερες όπερες όλων των εποχών. Στον Ριγολέττο ο Βέρντι αλλάζει σελίδα στη συνθετική του διαδρομή και παρουσιάζει ένα έργο με ξεκάθαρο στίγμα και αυξημένη διάθεση για πειραματισμό, καθώς οι μεταπτώσεις ανάμεσα σε λυρικές και δραματικές σκηνές εξασφαλίζουν τη διαρκή ροή της υπόθεσης, με μεγάλη ταχύτητα.

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου, Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, στη δεύτερή της συνεργασία με τη Λυρική Σκηνή, θα δώσει τη δική της οπτική στο πολυαγαπημένο έργο. Στον ρόλο του τίτλου, ο κορυφαίος έλληνας βαρύτονος, με τη σπουδαία διεθνή σταδιοδρομία, Δημήτρης Πλατανιάς και στον ρόλο της Τζίλντας η διακεκριμένη ελληνίδα υψίφωνος Χριστίνα Πουλίτση. Μαζί τους ένας από τους σημαντικότερους τενόρους της εποχής μας, ο Μάθιου Πολεντσάνι (Matthew Polenzani), ο οποίος πρόσφατα ερμήνευσε τον ρόλο του Δούκα στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης. Διευθύνει ο διεθνώς αναγνωρισμένος αρχιμουσικός Φιλίπ Ωγκέν (Philippe Auguin).

Μουσική διεύθυνση Philippe Auguin, φιλοξενούμενος καλλιτέχνης της Λυρικής Σκηνής 2019/20 • Σκηνοθεσία Κατερίνα Ευαγγελάτου • Σκηνικά Εύα Μανιδάκη • Κοστούμια Alan Hranitelj • Φωτισμοί Ελευθερία Ντεκώ • Διεύθυνση χορωδίας Αγαθάγγελος Γεωργακάτος • Παίζουν Matthew Polenzani (Δούκας της Μάντοβας), Δημήτρης Πλατανιάς (Ριγολέττος), Χριστίνα Πουλίτση (Τζίλντα), Πέτρος Μαγουλάς (Σπαραφουτσίλε), Έλενα Μαξίμοβα (Μανταλένα), Βιολέττα

Λούστα (Τζοβάννα), Γιάννης Σελητσανιώτης (Κόμης του Μοντερόνε), Νίκος Κοτενίδης (Μαρούλλο), Χρήστος Κεχρής (Ματτέο Μπόρσα), Γιώργος Ματθαιακάκης (Κόμης του Τσεπράνο), Διαμάντη Κριτσωτάκη (Κόμησσα του Τσεπράνο), Διονύσης Τσαντίνης (Δεσμοφύλακας) • Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ

*

ΟΠΕΡΑ

Εθνική Λυρική Σκηνή - Pier Giorgio Morandi - Hugo de Ana

Τόσκα

του Τζάκομο Πουτσίνι

Τόσκα: μια ντίβα της όπερας, μια γυναίκα παράφορα ερωτευμένη, που ζηλεύει παθολογικά τον σύντροφό της. Σκάρπια: ένας σκοτεινός άντρας, με απόλυτη εξουσία, που ηδονίζεται με τον πόνο των θυμάτων του. Ανάμεσά τους, ο εραστής και αγνός πατριώτης Μάριο Καβαραντόσσι, που οδηγείται στον θάνατο. Όχι για τις ιδέες του, αλλά επειδή έχει δική του την Τόσκα, την οποία ποθεί ο Σκάρπια. Η μηχανή είναι καλά στημένη, απ’ τις παγίδες του Σκάρπια δεν θα ξεφύγει κανείς.

Σε αυτό το θρίλερ, τα παράφορα πάθη υπογραμμίζονται από την άκρως υποβλητική μουσική του Τζάκομο Πουτσίνι – δίκαια μια από τις δημοφιλέστερες όπερες του ρεπερτορίου. Την εντυπωσιακή παραγωγή, που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2012, υπογράφει ο διάσημος αργεντινός σκηνοθέτης Ούγκο ντε Άνα (Hugo de Ana) – μια Τόσκα συναρπαστική, δραματική και απολύτως συνεπής στο πνεύμα του συνθέτη, πλαισιωμένη από εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια. Διευθύνει ο διακεκριμένος ιταλός αρχιμουσικός Πιερ Τζόρτζιο Μοράντι και πρωταγωνιστούν διεθνώς αναγνωρισμένοι μονωδοί, όπως οι Άννα Πιρότσι, Τσέλια Κοστέα, Ρικκάρντο Μάσσι, Τζόρτζιο Μπερρούτζι, Δημήτρης Πλατανιάς, Αμπρότζο Μαέστρι κ.ά.

Μουσική διεύθυνση Pier Giorgio Morandi • Σκηνοθεσία - Σκηνικά - Κοστούμια Hugo de Ana • Σχεδιασμός προβολών Ideogamma S.R.L. - Σέρτζιο Μετάλλι • Φωτισμοί θ.α. • Διεύθυνση χορωδίας Αγαθάγγελος Γεωργακάτος • Διεύθυνση παιδικής χορωδίας Κωνσταντίνα Πιτσιάκου • Παίζουν Anna Pirozzi (Φλόρια

Τόσκα) (26, 29/7), Τσέλια Κοστέα (28, 31/7), Riccardo Massi (26, 29/7), Giorgio Berrugi (28, 31/7) (Μάριο Καβαραντόσσι), Δημήτρης Πλατανιάς (26, 29/7), Ambrogio Maestri (28, 31/7) (Βαρόνος Σκάρπια), Τάσος Αποστόλου (Τσέζαρε Αντζελόττι), Δημήτρης Κασιούμης (Νεωκόρος), Διονύσης Τσαντίνης (Σαρρόνε), Γιώργος Παπαδημητρίου (Δεσμοφύλακας), Νίκος Στεφάνου (Σπολέττα) • Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και την Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής της αποστολής

*

ΟΠΕΡΑ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Μουσικοί της Καμεράτας - Γιώργος Πέτρου - Laurence Dale

Η Ιταλίδα στο Αλγέρι

του Τζοακίνο Ροσσίνι

Οι Μουσικοί της Καμεράτας και ο Γιώργος Πέτρου επιστρέφουν στο Φεστιβάλ Αθηνών, με ένα από τα πιο αγαπημένα έργα του οπερατικού ρεπερτορίου: την αριστουργηματική όπερα Η Ιταλίδα στο Αλγέρι, από τον μετρ του είδους, και συνθέτη του θρυλικού Κουρέα της Σεβίλλης, Τζοακίνο Ροσσίνι. Ο πολυδιάστατος αρχιμουσικός Γιώργος Πέτρου έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από τον διεθνή τύπο για τις ερμηνείες του στα έργα του Ροσσίνι και έχει χαρακτηριστεί από το περιοδικό Diapason «ροσσίνειος ερμηνευτής απαράμιλλης ακριβείας και μουσικότητας». Μαζί του ο πολυβραβευμένος βρετανός σκηνοθέτης Λώρενς Ντέηλ (Laurence Dale) και μια διεθνής διανομή εξαιρετικής ποιότητας, της οποίας ηγούνται η ταλαντούχα ιταλίδα μεσόφωνος Λάουρα Βερρέκκια (Laura Verrecchia), ο διακεκριμένος βαρύτονος Σιμόνε Αλμπεργκίνι (Simone Alberghini) και ο αγαπημένος Χάρης Ανδριανός.

Η Ιταλίδα στο Αλγέρι έχει χαρακτηριστεί, πολύ επιτυχημένα, «μια απόλυτα οργανωμένη τρέλα». Ο μπέης Μουσταφά, μετά από χρόνια βαρετού γάμου με τη σύζυγό του Ελβίρα, ονειρεύεται μια νέα σύντροφο. Μια όμορφη Ιταλίδα που ναυαγεί στις ακτές του Αλγερίου γίνεται το νέο αντικείμενο του πόθου του. Ερωτικά τρίγωνα, μεγάλα μυστικά, υπέροχες άριες και σπιρτόζικα μουσικά σύνολα απογειώνουν ένα από τα πιο σουρρεαλιστικά έργα στην ιστορία της όπερας.

ΚΥΚΛΟΣ ΜΠΕΤΟΒΕΝ

(Κείμενα Διονύσης Μαλλούχος)

Orchestre Révolutionnaire et Romantique - Monteverdi Choir

Sir John Eliot Gardiner

Beethoven 250 - Symphony Cycle

Ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα του φετινού φεστιβαλικού καλοκαιριού σε διεθνές επίπεδο. Μια εμπειρία ζωής για τους λάτρεις της μουσικής. Το Ωδείο Ηρώδου Αττικού είναι ο τελευταίος από τους –μόλις πέντε– σταθμούς της παγκόσμιας περιοδείας Beethoven 250 - Symphony Cycle (Μπετόβεν 250 - Ο κύκλος των Συμφωνιών), μετά το Palau de la Música στη Βαρκελώνη, το Harris Theater στο Σικάγο, το Carnegie Hall στη Νέα Υόρκη και το Barbican στο Λονδίνο. Στο πλαίσιο των παγκόσμιων εορτασμών για τα 250 χρόνια από τη γέννηση του Μπετόβεν, η κορυφαία στον κόσμο Orchestre Révolutionnaire et Romantique γιορτάζει τα 30 χρόνια της ερμηνεύοντας όλες τις συμφωνίες του Μπετόβεν.

Η ορχήστρα θα παρουσιαστεί στο Ηρώδειο με μαέστρο τον ιδρυτή της, σερ Τζον Έλιοτ Γκάρντινερ (Sir John Eliot Gardiner), σε ένα ανεπανάληπτο γεγονός-ορόσημο στην ιστορία του Φεστιβάλ και της κλασικής μουσικής στην Ελλάδα. Σε αυτό το πενθήμερο μουσικό ταξίδι, μαζί της θα βρίσκεται η σπουδαία βιολονίστρια Isabelle Faust (Ισαμπέλλε Φάουστ), σολίστ στο Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα, και οι Lucy Crowe (Λούσυ Κρόου), σοπράνο, Jess Dandy (Τζες Ντάντυ), κοντράλτο, Ed Lyon (Εντ Λάιον), τενόρος, και Tareq Nazmi (Τάρεκ Νάζμι), βαθύφωνος, σολίστες στο 4ο μέρος της 9ης Συμφωνίας, στο οποίο συμπράττει και η Monteverdi Choir (Χορωδία Μοντεβέρντι).

• Τα πλάσματα του Προμηθέα (μουσική μπαλέτου): Οβερτούρα, Εισαγωγή και αποσπάσματα από την Α΄ Πράξη - Συμφωνία αρ. 1 - Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα • Σολίστ Isabelle Faust βιολί

• Συμφωνία αρ. 2 - Συμφωνία αρ. 3, «Ηρωική»

• Συμφωνία αρ. 4 - Συμφωνία αρ. 5

• Συμφωνία αρ. 6, «Ποιμενική» - Συμφωνία αρ.7

• Συμφωνία αρ. 8 - Συμφωνία αρ. 9 • Μonteverdi Choir • Σολίστ Lucy Crowe σοπράνο, Jess Dandy κοντράλτο, Ed Lyon τενόρος, Tareq Nazmi βαθύφωνος

Μουσική διεύθυνση Sir John Eliot Gardiner

Τα πλάσματα του Προμηθέα, μουσική μπαλέτου, έργο 43

Οβερτούρα, Εισαγωγή & αποσπάσματα από την Α΄ Πράξη

Ο Μπετόβεν συνέθεσε τη μουσική για το μπαλέτο Τα πλάσματα του Προμηθέα (Οβερτούρα, Εισαγωγή και δύο Πράξεις) το 1801, εμπνεόμενος από το κίνημα του Διαφωτισμού και τον μύθο του Προμηθέα, που πρόσφερε στον άνθρωπο τη φωτιά, αλλά και τις επιστήμες και τα γράμματα. Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε την ίδια χρονιά στη Βιέννη και είχε μεγάλη επιτυχία. Το θέμα του Φινάλε εμφανίζεται επίσης στο τέταρτο –και τελευταίο– μέρος της «Ηρωικής», Τρίτης Συμφωνίας, καθώς και στις Παραλλαγές Eroica (έργο 35, για πιάνο).

Ο Προμηθέας ενσαρκώνει ιδέες και αντιλήψεις του Μπετόβεν σχετικά με την αέναη πάλη για το καλό, στην οποία ήταν προσανατολισμένη η σκέψη του συνθέτη – κάτι που αποτυπώνεται καθαρότερα από οπουδήποτε αλλού στο συμφωνικό του έργο. Η φωτιά είναι για τον άνθρωπο χαρά (τον ζεσταίνει) αλλά και ευθύνη (ως προς τον χειρισμό της), στοιχεία εξαιρετικά σημαντικά στην μπετοβενική σκέψη και δημιουργία – όπως σημειώνει ο εμβληματικός μαέστρος Βίλχελμ Φουρτβαίνγκλερ, κάθε μέρος συμφωνίας του «σημειώνει μουσικά την ολοκλήρωση ενός πεπρωμένου».

Και αν «δεν βρίσκουμε δύο έργα που να έχουν όμοια μορφή και όψη», αυτό οφείλεται στο ότι η έμπνευση και η ανάπτυξή της, δηλαδή τα θέματα, η επιλογή και η επεξεργασία τους, γίνονται με καίρια αίσθηση γόνιμης αντίθεσης μεταξύ τους, και με μέθοδο που έχει ολοκληρωμένο και αλληλοσυμπληρούμενο χαρακτήρα, σαν πρόσωπα ενός δράματος, αποτέλεσμα μιας μοναδικής συνθετικής διαίσθησης αλλά και σκληρής δουλειάς, όπως μαρτυρούν και τα «βασανισμένα» χειρόγραφά του.

Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα σε ρε μείζονα, έργο 61

Allegro ma non troppo

Larghetto

Rondo. Allegro

Το Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα, έργο 61 ξεκίνησε και… ξαναξεκίνησε τη διαδρομή του με ένα παιδί θαύμα. Ο Μπετόβεν, που το 1794 άκουσε τον τότε δεκατετράχρονο Φραντς Κλέμεντ να παίζει, θαύμαζε τον νεαρό βιρτουόζο και είχε

στο μυαλό του να συνθέσει κάτι γι’ αυτόν. Το 1806 θα του αφιερώσει το συγκεκριμένο κοντσέρτο, όμως του το παραδίδει τελειωμένο δύο μόλις μέρες πριν από την πρεμιέρα.

Όπως ήταν φυσικό, η πρώτη παρουσίαση δεν υπήρξε ιδιαίτερα επιτυχημένη και τα επόμενα χρόνια το έργο παρουσιάστηκε ελάχιστες φορές. Μόλις το 1844, ένα δωδεκάχρονο παιδί θαύμα, ο Γιόζεφ Γιόαχιμ, θα το ερμηνεύσει ως σολίστ με τρόπο θαυμαστό και εντυπωσιακό, με τον Μέντελσον στο πόντιουμ (πόσες αναβιώσεις χρωστάμε σε αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο…), τοποθετώντας το στον κύκλο των μεγάλων κοντσέρτων.

Συμφωνία αρ. 1 σε ντο μείζονα, έργο 21

Adagio molto - Allegro con brio

Andante cantabile con moto

Minuet. Allegro molto e vivace

Finale. Adagio - Allegro molto e vivace

Η Πρώτη Συμφωνία του Μπετόβεν, που η πρεμιέρα της δόθηκε το 1800 στη Βιέννη, αρχίζει με ριζοσπαστικό τρόπο, με μια συγχορδία που ξένισε τους σύγχρονους του συνθέτη και σηματοδότησε όχι μόνον τον καινούργιο αιώνα αλλά και μια νέα εποχή. Μια μουσική γεμάτη ήλιο, μια έκρηξη συγκεχυμένων ιδεών, ένα έργο μεγάλων νεωτερισμών, μια σύνθεση επικίνδυνα αυθάδης, μια συμφωνία τόσο εντυπωσιακή, λαμπερή και παθιασμένη που μοιάζει με μια μεγάλη πυρκαγιά: αυτές είναι μερικές μόνο από τις αντικρουόμενες κρίσεις που επιφυλάχθηκαν για το έργο αυτό, το οποίο γεφύρωσε τη συμφωνική τέχνη των Μότσαρτ και Xάυντν με τη θύελλα του επερχόμενου Ρομαντισμού.

Συμφωνία αρ. 2 σε ρε μείζονα, έργο 36

Adagio molto – Allegro con brio

Larghetto

Scherzo. Allegro – Trio

Allegro molto

Γραμμένη ανάμεσα στο 1801 και στο 1802, η Δεύτερη Συμφωνία, έργο 36 έκανε πρεμιέρα τον Απρίλιο του 1803 στη Βιέννη. Πολλοί τη συνδέουν με την Ενάτη, όχι μόνο λόγω της κοινής τους τονικότητας και ομοιοτήτων στη δομή τους (ειδικά στην αργή αρχή που οδηγεί σε γρήγορη συνέχεια), αλλά και λόγω της σχέσης τους με την έννοια του μεγαλειώδους, του φιλοσοφικού Υψηλού, κατά Ιμμάνουελ Καντ, που απασχολούσε έντονα τον συνθέτη και το οποίο αναδεικνύεται εδώ με τις συνεχείς εναλλαγές στην ταχύτητα – ένα είδος rubato που εμφανίζεται στο συγκεκριμένο έργο, αρκετά χρόνια πριν από τον Σοπέν και τους άλλους ρομαντικούς, οι οποίοι και το καθιέρωσαν ως χαρακτηριστικό τρόπο μελωδικής/ρυθμικής έκφρασης.

Ένα εύθυμο, χειμαρρώδες, ειδυλλιακό έργο, «θρίαμβος της ανθρώπινης βούλησης», όπως χαρακτηρίστηκε, γραμμένο σε μια δύσκολη για τον συνθέτη περίοδο.

Συμφωνία αρ. 3 σε μι ύφεση μείζονα, έργο 55, «Ηρωική»

Allegro con brio

Marcia funebre. Adagio assai

Scherzo. Allegro vivace - Trio

Finale. Allegro molto

Η Τρίτη Συμφωνία, έργο 55 ολοκληρώθηκε το 1804 και πρωτοπαρουσιάστηκε δημόσια τον Απρίλιο του 1805 στη Βιέννη. Μια «πραγματεία εκπληκτικής δύναμης», όπως σημείωνε ο Εκτόρ Μπερλιόζ, μια «από τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις στην ιστορία του ανθρώπινου πνεύματος» τη χαρακτήρισε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν.

Πολλοί βλέπουν στις τρεις υφέσεις του οπλισμού της μι ύφεση μείζονας κλίμακας –στην οποία είναι γραμμένη η Τρίτη Συμφωνία– τις τρεις λέξεις-σύμβολα της Γαλλικής Επανάστασης: Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη. Ένας γαλλόφιλος γερμανός συνθέτης γράφει στη Βιέννη υμνώντας τις ήττες (και) του αυστριακού στρατού, και εγκωμιάζοντας τις φιλελεύθερες ιδέες και τις ηρωικές πράξεις, την «ανάμνηση ενός μεγάλου ανδρός», του Ήρωα στην υπηρεσία των Ιδανικών του λαού, αυτού στον οποίο πίστευε ο Μπετόβεν –και ο οποίος πιθανόν ήταν ο Ναπολέων Βοναπάρτης– ως ενσάρκωση των προσδοκιών και των αξιών του 1789. Και όταν ο γάλλος στρατηλάτης τον απογοητεύει, ανακηρύσσοντας εαυτόν αυτοκράτορα, οργισμένος και απελπισμένος ο συνθέτης τον αποκαθηλώνει από την αφιέρωση της «Ηρωικής», της συμφωνίας με τη μεγαλύτερη ως τότε διάρκεια στην ιστορία της μουσικής – σχεδόν πενήντα λεπτά.

Συμφωνία αρ. 4 σε σι ύφεση μείζονα, έργο 60

Αdagio - Allegro vivace

Adagio

Allegro vivace

Allegro ma non troppo

Η Τέταρτη Συμφωνία γράφτηκε το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1806 και πρωτοπαρουσιάστηκε δημόσια τον Απρίλιο του 1808 στη Βιέννη. Όπως όλες οι «ζυγές» συμφωνίες (2η, 4η, 6η και 8η), έχει και αυτή χαρακτήρα εύθυμο, γεμάτο χιούμορ και χάρη, όπως «μια λεπτεπίλεπτη Ελληνίδα ανάμεσα σε δυο γίγαντες από τον Βορρά», κατά την παρομοίωση που χρησιμοποιεί για τη συμφωνία αυτή ο Ρόμπερτ Σούμαν, σε σχέση με την Τρίτη και την Πέμπτη (οι «περιττές» 1η, 3η, 5η, 7η και 9η θεωρούνται ρωμαλέες, αρρενωπές και μεγαλοπρεπείς). «Μια χαρούμενη ατμόσφαιρα τρυφερής ονειροπόλησης, που όμως καταλήγει σ’ ένα ξέφρενο, ευτυχισμένο φινάλε», βλέπει στο έργο ο σολίστ πιάνου και συγγραφέας Κωστής Γαϊτάνος.

«Το χιούμορ και το μεγαλείο είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος», γράφει ο σύγχρονος του Μπετόβεν γερμανός διανοητής Ζαν Πωλ. Και αυτό χαρακτηρίζει κάθε σελίδα της Τέταρτης Συμφωνίας, όπως σημειώνει ο γνωστός αρχιμουσικός Φραντς Βέλσερ-Μεστ: «Εδώ ο συνθέτης μας υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι ένα συνονθύλευμα πολλών πραγμάτων, ότι το χιούμορ και το σκοτάδι έρχονται, για κάποιον λόγο, το ένα απέναντι στο άλλο, σαν διαφορετικές όψεις του ίδιου αντικειμένου. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, βουκολικά στοιχεία αντιπαραβάλλονται με περίπλοκες μουσικές ιδέες, δείχνοντάς μας την ποικιλομορφία, το βάθος και το εύρος της ανθρώπινης σκέψης και εμπειρίας».

Συμφωνία αρ. 5 σε ντο ελάσσονα, έργο 67

Allegro con brio

Andante con moto

Scherzo. Allegro - Trio

Allegro

Η Πέμπτη Συμφωνία, έργο 67 αρχίζει με το πιο γνωστό μοτίβο στη μουσική ιστορία. Τέσσερις ισόχρονοι γρήγοροι ήχοι, μάλιστα οι τρεις πρώτοι είναι η ίδια νότα! Η μεγαλοφυής ικανότητα επιλογής θεμάτων, προφανώς κατάλληλων για ιδιαίτερα μεγάλη ανάπτυξη, χαρακτηρίζει τον Μπετόβεν. Ίσως πρόκειται για «το χτύπημα του πεπρωμένου στην πόρτα», πολλοί βλέπουν μια τέτοια αναφορά μάλλον στερούμενη πραγματικής βάσης, αλλά το βέβαιο είναι ότι, όπως γράφει στο βιβλίο Μουσική και Λόγος ο μαέστρος Βίλχελμ Φουρτβαίνγκλερ: «Ο Μπετόβεν στην Πέμπτη Συμφωνία εκθέτει μια σειρά από ωραία ευρήματα, που εκφράζουν και πολλά ανθρώπινα αισθήματα. Αυτός ο συμφωνιστής αφήνει να ξετυλιχτεί μπροστά στον ακροατή ένα πεπρωμένο. Η ικανότητα ν’ αφήνεις να μιλά ένα πεπρωμένο είναι ασφαλώς μεγαλύτερη και πιο ισχυρή αξιοσύνη από το να γράφεις απλώς μουσική». Ο κόσμος του συνθέτη ξεδιπλώνεται –μουσικός, πολιτικός, κοινωνικός, φιλοσοφικός– και γίνεται έντονο βίωμα του ακροατή, με πυκνά, ισχυρά μηνύματα που φανερώνουν μεγάλη πίστη στη δύναμη του ανθρώπινου πολιτισμού για βελτίωση.

Στην Πέμπτη Συμφωνία, «η ενόργανη μουσική του Μπετόβεν ανοίγει το κράτος του τεράστιου και απέραντου, του τερατώδους και του απροσμέτρητου. […] Κινεί τους μοχλούς του φόβου, της φρίκης, του πόνου, που είναι η ουσία του Ρομαντισμού. Και μάλιστα, ενός μυστηρίου γεμάτου σημεία και τέρατα και παράδοξα οράματα, γι’ αυτό μας αναγκάζει να το ζήσουμε έτσι και εμείς με τη μουσική του. […] Μοιάζει με το φως που διαπερνά το έρεβος και δίνει ζωή», γράφει ο Ε.Τ.Α. Χόφμαν στην Allgemeine Musikalische Zeitung, την πιο έγκυρη εφημερίδα της Λειψίας, το 1810.

Συμφωνία αρ. 6 σε φα μείζονα, έργο 68, «Ποιμενική»

Erwachen heiterer Empfindungen bei der Ankunft auf dem Lande. Allegro ma non troppo

Scene am Bach. Andante molto moto

Lustiges Zusammensein der Landleute. Allegro

Gewitter. Sturm. Allegro

Hirtengesang. Frohe and dankbare Gefühle anch dem Sturm. Allegretto

Σίγουρα δεν ήταν η πρώτη φορά που συνθέτης προσπάθησε μέσα από τη μουσική του να περιγράψει τη φύση. Και ο Βιβάλντι και ο Χαίντελ και ο Μότσαρτ και ο Χάυντν και πολλοί άλλοι το είχαν κάνει με μεγάλη επιτυχία. Όμως ο Μπετόβεν στην Έκτη Συμφωνία του, έργο 68, προσεγγίζει μουσικά τη φύση με τρόπο ποιητικό, εξόχως

ρομαντικό – όχι μόνο μέσω των ήχων αλλά και με την ατμόσφαιρα, με τις αισθήσεις σε επιφυλακή, και με τα «χαρούμενα συναισθήματα που ξυπνούν φτάνοντας στην εξοχή», όπως σημειώνει στην πρώτη σελίδα του έργου.

Πρόκειται για ένα κρίσιμο σημείο στη σκέψη του Μπετόβεν, όπου ο συναισθηματικός και βουκολικός κόσμος βρίσκει θέση δίπλα στη σκέψη και τη γνώση του Διαφωτισμού. Όπως έγραψε ένας βιογράφος του: « ... η φύση ήταν η πατρίδα της ψυχής του, ο ιδεώδης τόπος για τα όνειρα και τη μουσική του». Ο ίδιος ο Μπετόβεν δηλώνει για την «Ποιμενική»: «Θέλει να ερμηνεύσει εντυπώσεις, όχι να ζωγραφίσει (μουσικά) έναν πίνακα». Είναι η μοναδική συμφωνία στην οποία ο συνθέτης δίνει προγραμματικό, περιγραφικό χαρακτήρα, με σαφή τρόπο, βάζοντας τίτλο σε κάθε μέρος της, χωρίς όμως η παλέτα του να ξεχνά τη μουσική – κάθε στιγμή υπηρετεί το αίσθημα και όχι την εικόνα.

Ένας ύμνος προς τη φύση, όπως γράφει ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ: «Εδώ, ο άνθρωπος που τρέχει μέσα στην εξοχή δεν είναι κάποιος λυρικός ποιητής, παρά ένας άνθρωπος που αφήνεται στη φύση συνειδητά και με ευγνωμοσύνη». Η «Σκηνή στο ρυάκι» (δεύτερο μέρος), η «Χαρούμενη συντροφιά χωρικών» (Σκέρτσο), η συγκλονιστική «Καταιγίδα» που ακολουθεί (τέταρτο μέρος) και το «Τραγούδι των βοσκών με αισθήματα χαράς και ευγνωμοσύνης μετά τη θύελλα» (τελευταίο μέρος) συμπληρώνουν το περίγραμμα της μουσικής αυτής μυσταγωγίας.

Συμφωνία αρ. 7 σε λα μείζονα, έργο 92

Poco sostenuto – Vivace

Allegretto

Presto

Allegro con brio

Ένα μουσικό ξεφάντωμα, αποθέωση του χορού (Βάγκνερ), το δημιούργημα ενός μεθυσμένου! Έτσι χαρακτήρισαν την Έβδομη Συμφωνία, έργο 92, που γράφτηκε το διάστημα 1811-1812. Δεν έχει εδώ ο Μπετόβεν αργό μέρος! Όμως το Allegretto, δεύτερο μέρος, έχει χαρακτήρα θλιμμένο και πένθιμο. Και αποτέλεσε αντικείμενο θαυμασμού όπου παιζόταν, με το κοινό να ζητά επανάληψη επιτόπου.

Γαλήνη και μαγεία είναι η κυρίαρχη αίσθηση από την ακρόαση του έργου αλλά και του κόσμου του Μπετόβεν, που γίνεται στοχαστικός και προσωπικός όλο και

περισσότερο, όμως επίσης εξωστρεφής και με απόλυτο έλεγχο της εκφραστικής του δύναμης: «Είμαι ένας Βάκχος», γράφει ο ίδιος, «που στύβει τα σταφύλια του και φτιάχνει το ηδονικό νέκταρ για την ανθρωπότητα. Εγώ δίνω στους ανθρώπους τη θεία φρενίτιδα του πνεύματος!».

Η κώφωσή του έχει επιδεινωθεί δραματικά, η σχέση με την Αθάνατη Αγαπημένη είναι σε κρίσιμη καμπή, η ζωή τού θυμίζει ότι η κάθε μέρα φέρνει πόνους και δοκιμασίες, αλλά και πίστη και ενδυνάμωση με την προμηθεϊκή έννοια. Γιορτή δίπλα σε λύπη, χαρά μετά την απογοήτευση. Συναισθηματικές αντιθέσεις έντονες, που αποτυπώνονται με φιλοσοφικό υπόβαθρο στη μουσική του Μπετόβεν, «στη μεγάλη Συμφωνία μου σε λα μείζονα, μια από τις ευτυχέστερες δημιουργικές στιγμές της αδύναμης κράσης μου».

Συμφωνία αρ. 8 σε φα μείζονα, έργο 93

Allegro vivace e con brio

Allegretto scherzando

Tempo di Menuetto

Allegro vivace

«Σε κανένα άλλο έργο του Μπετόβεν δεν βρίσκεται περισσότερο απελευθερωμένο το απόλυτο καλλιτεχνικό σθένος όσο στην Όγδοη Συμφωνία» γράφει ο συνθέτης Ρίχαρντ Βάγκνερ. Μικρή σε διάρκεια (μόνο η Πρώτη διαρκεί λιγότερο) και με δομή που ξαναγυρίζει στα πρότυπα των Μότσαρτ και Χάυντν (Μενουέτο αντί για Σκέρτσο, απουσία αργού μέρους κτλ.), η συμφωνία αυτή γράφτηκε ανάμεσα στο 1811 και το 1812 και πρωτοπαρουσιάστηκε σε ιδιωτική συναυλία τον Απρίλιο του 1813 στη Βιέννη. Υπήρξε αγαπημένη του συνθέτη, ο οποίος την ίδια εποχή έγραφε φλογερά γράμματα προς την άγνωστη Αθάνατη Αγαπημένη: «Ω, συνέχισε να μ’ αγαπάς, μην περιφρονήσεις την τόσο πιστή καρδιά του αγαπημένου σου L.». Όταν ρώτησαν τον Μπετόβεν γιατί η Όγδοη ήταν λιγότερο δημοφιλής από την Έβδομη απάντησε έντονα: «Γιατί η Όγδοη είναι τόσο πολύ καλύτερη!».

Συμφωνία αρ. 9 σε ρε ελάσσονα, έργο 125

Allegro ma non troppo, un poco maestoso

Scherzo. Molto vivace - Presto

Adagio molto e cantabile

Presto - Allegro assai - Allegro molto assai (alla Marcia) - Andante maestoso - Adagio ma non troppo, ma divoto - Allegro energico, sempre ben marcato - Allegro ma non tanto - Prestissimo

«Καθεμιά από τις οκτώ άλλες συμφωνίες είναι η άμεση έκφραση μιας στιγμής της ζωής, μιας μεγάλης ώρας με νεανικές ελπίδες, με αγάπη, ηρωισμό, τραγική πάλη με το πεπρωμένο, αποκοίμισμα μέσα στη φύση, παραισθησιακή επίκληση των μεγάλων σκιών του δάσους, μελαγχολία και αγαλλίαση διονυσιακή ή, πιο απλά, χαλάρωση του νου, που ξεφεύγει από τις έγνοιες του και γελά» γράφει ο Ρομαίν Ρολλάν. Ο Μπετόβεν γράφει τις πρώτες οκτώ συμφωνίες του σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο των δέκα χρόνων. Μετά σιωπά, ως προς τη συγκεκριμένη φόρμα, για άλλα δέκα χρόνια, μέχρι να έρθει η Ενάτη Συμφωνία, έργο 125.

Δημιούργημα άρρηκτα συνδεδεμένο, συμβολικά και ουσιαστικά, με την ίδια την ανθρώπινη φύση και υπόσταση, στέκεται δίπλα στην Καπέλα Σιστίνα του Μιχαήλ Άγγελου και στον Φάουστ του Γκαίτε. Ο συνθέτης ξεφεύγει εντελώς από το κλασικό πλαίσιο και, χρησιμοποιώντας χορωδία και τέσσερις σολίστ τραγουδιστές στο τελευταίο μέρος του έργου, μελοποιεί μέρος της Ωδής στη χαρά του Φρήντριχ Σίλλερ, για να αποστάξει την πνευματική του πορεία. Ανθρώπινη αλληλεγγύη, ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα, ελεύθερη σκέψη, όλα σε μια μουσική ενότητα σπάνιας ποιότητας και εξέλιξης, από το σκοτεινά δραματικό Allegro στο αγωνιώδες Scherzo και με ένα συγκλονιστικά νοσταλγικό Adagio να προηγείται του Φινάλε, όπου συμπυκνώνεται ένα πανανθρώπινο μήνυμα, λυτρωτικό και εξαγγελτικό: «Ω χαρά, εξαίσια φλόγα θεϊκή, ουράνια κόρη από τα Ηλύσια, με φλογισμένη έκσταση προχωράμε στο ιερό σου!» ήταν ο στίχος του Σίλλερ που πιθανότατα παρακίνησε τον Μπετόβεν να ακολουθήσει τη Θεία Μούσα του στο υπέρτατο δημιούργημά του.

«Ποτέ, από την εποχή του Αισχύλου, η ανθρώπινη ψυχή δεν είχε αισθανθεί την ανατριχίλα από τη γιγάντια πνοή μιας μεγαλοφυΐας όσο την ημέρα αυτή», έγραψε ένας μουσικοκριτικός μετά την πρεμιέρα της Ενάτης στις 7 Μαΐου 1824 στη Βιέννη, με τον Μπετόβεν να βρίσκεται –γεμάτος αγωνία, έμπλεος πάθους και ταυτόχρονα σαστισμένος από το παραλήρημα του κοινού– ανάμεσα στους μουσικούς της ορχήστρας, σε μια σπαρακτική εικόνα, παλεύοντας με την κώφωσή του και δονούμενος από τους πιο προμηθεϊκούς ήχους, τους δικούς του.

ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ

Staatskapelle Dresden - Myung-Whun Chung - Emanuel Ax

Έργα Μπετόβεν, Μπραμς

Μια ορχήστρα που συγκαταλέγεται στις παλαιότερες και καλύτερες στον κόσμο ανοίγει τον κύκλο των μεγάλων συναυλιών κλασικής μουσικής στο Ηρώδειο. Η Κρατική Ορχήστρα της Δρέσδης (Staatskapelle Dresden) ιδρύθηκε το 1548 και συνέδεσε το όνομά της με ονόματα-θρύλους της μουσικής, όπως ο Ρίχαρντ Στράους, που πρωτοπαρουσίασε σε αυτήν, ανάμεσα σε άλλα έργα, και εννέα όπερές του, ενώ έγινε η πρώτη ορχήστρα στον κόσμο που βραβεύτηκε, το 2007, με το Ευρωπαϊκό Βραβείο για τη Διαφύλαξη της Παγκόσμιας Μουσικής Κληρονομιάς.

Στο Ηρώδειο παρουσιάζεται υπό την μπαγκέτα του σπουδαίου, ιδιαίτερα αγαπητού στην Ευρώπη, κορεάτη μαέστρου Μιουνγκ-Βουν Τσουνγκ (Myung-Whun Chung), που έχει διατελέσει μουσικός διευθυντής της Εθνικής Όπερας του Παρισιού (1989-1994), της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Γαλλικής Ραδιοφωνίας (2000-2015) και αρχιμουσικός της Ορχήστρας της Ακαδημίας «Santa Cecilia» στη Ρώμη (1997-2005).

Σολίστ θα είναι ο πολυβραβευμένος, μεταξύ άλλων με επτά Γκράμμυ, αμερικανός πιανίστας Εμάνιουελ Αξ, στο δημοφιλέστατο «Αυτοκρατορικό» Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα (αρ. 5, έργο 73) του Μπετόβεν, στο πλαίσιο των εορτασμών του Έτους Μπετόβεν. Στο δεύτερο μέρος, η ιστορική ορχήστρα θα παρουσιάσει ένα από τα σημαντικότερα ορχηστρικά έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, την 4η Συμφωνία (έργο 98) του Μπραμς.

Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, Κοντσέρτο αρ. 5 σε μι ύφεση μείζονα, για πιάνο και ορχήστρα, έργο 73, «Αυτοκρατορικό»

Γιοχάννες Μπραμς, Συμφωνία αρ. 4 σε μι ελάσσονα, έργο 98

Μουσική διεύθυνση Myung-Whun Chung • Σολίστ Emanuel Ax πιάνο

ΓΕΡΜΑΝΙΑ / ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ / ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ

*

ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ

Κρατική Ορχήστρα Αθηνών - Christoph Eschenbach - Ντανίλ Τρίφονοφ

Έργα Θεοδωράκη, Μπετόβεν, Τσαϊκόφσκι

Η πρόσφατη εμφάνιση του Κρίστοφ Έσενμπαχ (Christoph Eschenbach) με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών γοήτευσε αναμφίβολα το φιλόμουσο αθηναϊκό κοινό. Έτσι, η επιστροφή του θρυλικού αυτού αρχιμουσικού στο πόντιουμ της ορχήστρας θα είναι ένα από τα σημαντικότερα μουσικά γεγονότα του φετινού καλοκαιριού.

Βαθύς γνώστης και από τους κορυφαίους ερμηνευτές των έργων του Ρομαντισμού, ο Έσενμπαχ αναμένεται να προσφέρει μια σφριγηλή και φορτισμένη ανάγνωση της διαχρονικά αγαπημένης 5ης Συμφωνίας του Τσαϊκόφσκι. Μαζί του, θα συμπράξει ο ρώσος πιανίστας Ντανίλ Τρίφονοφ (Daniil Trifonov), που συγκαταλέγεται στους σπουδαιότερους πιανίστες της εποχής μας, νικητής στους διαγωνισμούς Σοπέν, Ρουμπινστάιν και Τσαϊκόφσκι. Εύλογη επιλογή, η εκτέλεση του δραματικού 3ου Κοντσέρτου του Μπετόβεν, στο πλαίσιο του εορτασμού των 250 χρόνων από τη γέννησή του. Το πρόγραμμα της συναυλίας συμπληρώνεται με χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τον διάσημο Ζορμπά του Μίκη Θεοδωράκη – το έργο θα ερμηνευθεί σε μεταγραφή για φλάουτο και ορχήστρα, με σολίστ τον ταχύτατα ανερχόμενο Στάθη Καραπάνο.

Μίκης Θεοδωράκης, αποσπάσματα από τον Ζορμπά, σε διασκευή για φλάουτο και ορχήστρα

Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, Κοντσέρτο αρ. 3 σε ντο ελάσσονα για πιάνο και ορχήστρα, έργο 37

Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι, Συμφωνία αρ. 5 σε μι ελάσσονα, έργο 64

Moυσική διεύθυνση Christoph Eschenbach • Σολίστ Daniil Trifonov πιάνο • Στάθης Καραπάνος φλάουτο

ΡΩΣΙΑ

*

ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ

Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης - Ζωή Τσόκανου

Έργα Θεοδωράκη, Τσαϊκόφσκι, Προκόφιεφ

Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης συμμετέχει στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2020 με τον εξαίρετο σουηδό βιολονίστα Ντάνιελ Λοζάκοβιτς (Daniel Lozakovich). Ο 19χρονος βιρτουόζος έχει κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο με την απαράμιλλη δεξιοτεχνία του, το ισορροπημένο του παίξιμο και την καθαρότητα του ήχου του, με τους ειδικούς να τον κατατάσσουν στην παγκόσμια ελίτ και να τον συγκρίνουν με μυθικές μορφές του παρελθόντος, όπως ο Κριστιάν Φερρά (Christian Ferras) και ο Γιάσα Χάιφετς (Jascha Heifetz)!

Ο Λοζάκοβιτς ερμηνεύει το μελωδικό και ιδιαίτερα απαιτητικό Κοντσέρτο για βιολί του Τσαϊκόφσκι, με τις συνεχείς εναλλαγές εικόνων και συναισθημάτων, το οποίο ο συνθέτης εμπνεύστηκε από μια διασκευή της Ισπανικής Συμφωνίας του Λαλό. Το πρόγραμμα ξεκινά με το πολύχρωμο συμφωνικό σκέρτσο του Μίκη Θεοδωράκη Το πανηγύρι της Ασή-Γωνιάς, που γράφτηκε με αφορμή το ομώνυμο πανηγύρι των Χανίων και είναι πλούσιο σε κρητικά λαϊκά μοτίβα, και ολοκληρώνεται με τη φημισμένη 5η Συμφωνία του Προκόφιεφ, με την οποία ο δημιουργός της θέλησε να υμνήσει το μεγαλείο του ανθρώπινου πνεύματος και να δοξάσει τον ελεύθερο κι ευτυχισμένο άνθρωπο, τη δύναμη, τη γενναιοδωρία και την ευγένεια της ψυχής του.

Μίκης Θεοδωράκης (1925), Το πανηγύρι της Ασή-Γωνιάς, συμφωνικό σκέρτσο

Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι (1840-1893), Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα σε ρε μείζονα, έργο 35

Σεργκέι Προκόφιεφ (1891-1953), Συμφωνία αρ. 5 σε σι ύφεση μείζονα, έργο 100

Μουσική διεύθυνση Ζωή Τσόκανου • Σολίστ Daniel Lozakovich βιολί

*

ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ

Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα & Χορωδία της ΕΡΤ - Μιχάλης Οικονόμου

Παγκόσμια ημέρα μουσικής

Έργα Ντβόρζακ, Μπιζέ, Βάγκνερ, Μποροντίν, Πουτσίνι, Βέρντι

Κάθε χρόνο στις 21 Ιουνίου, η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής και προσκαλεί το κοινό σε μια μεγάλη, δωρεάν συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.

Φέτος, στο πρώτο μέρος η ορχήστρα, υπό τη διεύθυνση του Μιχάλη Οικονόμου, θα ερμηνεύσει τη Συμφωνία αρ. 8 του Ντβόρζακ, που ο συνθέτης έγραψε ως ευχαριστήριο προς την Ακαδημία της Πράγας, για την εκλογή του στην Ακαδημία Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών της Βοημίας το 1890. Έτσι, είναι ένα έργο γεμάτο χαρά και αισιοδοξία, όπου ο συνθέτης συνδυάζει με πολύ ασυνήθιστο τρόπο τα τυπικά μέρη μιας συμφωνίας, διανθίζοντάς τα με πολλά μουσικά θέματα, εμπνευσμένα από την παράδοση της Βοημίας. Στο δεύτερο μέρος η χορωδία, υπό τη διεύθυνση του Αγαθάγγελου Γεωργακάτου, θα μας ταξιδέψει σε αγαπημένες όπερες –από την Κάρμεν του Μπιζέ και τη Μαντάμα Μπαττερφλάυ του Πουτσίνι μέχρι την Αΐντα και τον Τροβαδούρο του Βέρντι, μέσα από γνωστά λυρικά κομμάτια που έχουν έχουν αγαπηθεί όχι μόνο από τους λάτρεις της όπερας αλλά και από το ευρύτερο κοινό.

Α΄ μέρος

Αντονίν Ντβόρζακ, Συμφωνία αρ. 8, σε σολ μείζονα, έργο 88

Β΄ μέρος

Ζωρζ Μπιζέ, Πρελούδιο, Χορωδιακό και Εμβατήριο (Δ΄ Πράξη), από την όπερα Κάρμεν

Ρίχαρντ Βάγκνερ, Γαμήλιο εμβατήριο, από την όπερα Λόενγκριν

Αλεξάντρ Μποροντίν, Πολοβτσιανοί χοροί, από την όπερα Πρίγκιπας Ιγκόρ

Τζάκομο Πουτσίνι, Χορωδιακό με στόμα κλειστό, από την όπερα Μαντάμα Μπαττερφλάυ

Τζουζέππε Βέρντι, «Πέτα, σκέψη», από την όπερα Ναμπούκκο

Τζουζέππε Βέρντι, Χορωδιακό των τσιγγάνων, από την όπερα Ο τροβαδούρος

Τζουζέππε Βέρντι, Εμβατήριο του θριάμβου και Χορωδιακό, από την όπερα Αΐντα

Διεύθυνση - Προετοιμασία χορωδίας Αγαθάγγελος Γεωργακάτος • Μουσική διεύθυνση Μιχάλης Οικονόμου

*

ΚΥΚΛΟΣ ΤΖΑΖ

(κείμενα Γιώργος Χαρωνίτης)

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Jazz at Lincoln Center Orchestra & Wynton Marsalis

Οι ξεχωριστές τζαζ βραδιές που φιλοξενεί φέτος το Ηρώδειο και το Φεστιβάλ Αθηνών ξεκινούν με ένα από τα πιο σπουδαία και σημαντικά ορχηστρικά σύνολα της σύγχρονης τζαζ, την Jazz at Lincoln Center Orchestra, που αποτελείται από κορυφαίους σολίστ, μουσικούς και ενορχηστρωτές και τη διευθύνει ο τρομπετίστας και συνθέτης Γουίντον Μαρσάλις (Wynton Marsalis), ένας από τους πιο διάσημους και διακεκριμένους τζάζμεν των τελευταίων δεκαετιών.

Η ορχήστρα έχει συνεχή δημιουργική παρουσία, τόσο συναυλιακή όσο και δισκογραφική, με ρεπερτόριο που καλύπτει όλη την ιστορία της τζαζ. Ο καλλιτεχνικός της διευθυντής, ο Γουίντον Μαρσάλις, προέρχεται από μια σπουδαία μουσική οικογένεια, που έχει εμβαθύνει στην παράδοση της τζαζ και στην αντίστοιχη μουσική εκπαίδευση, ενώ ο ίδιος έχει διακριθεί τόσο στον τομέα της τζαζ όσο και σε αυτόν της κλασικής μουσικής – έχοντας βραβευθεί με Γκράμμυ και για τις δύο αυτές μουσικές κατηγορίες την ίδια χρονιά. Το έργο του Μαρσάλις θεωρείται θεμελιώδες για τη σύγχρονη τζαζ και η συναυλία του στο Ηρώδειο, με την Jazz at Lincoln Center Orchestra, θα είναι μια πραγματική εμπειρία.

Μουσική διεύθυνση Wynton Marsalis • Μουσικοί Wynton Marsalis τρομπέτα, Ryan Kisor τρομπέτα, Kenny Rampton τρομπέτα, Marcus Printup τρομπέτα, Chris Crenshaw τρομπόνι, Vincent Gardner τρομπόνι, Elliot Mason τρομπόνι, Sherman Irby σαξόφωνο άλτο και σοπράνο, φλάουτο, κλαρινέτο, Ted Nash σαξόφωνο άλτο και σοπράνο, φλάουτο, κλαρινέτο, Victor Goines σαξόφωνο τενόρο και σοπράνο, κλαρινέτο, κλαρινέτο μπάσο, Paul Nedzela σαξόφωνο βαρύτονο και σοπράνο, κλαρινέτο μπάσο, Camille Thurman σαξόφωνο, φωνή, Dan Nimmer πιάνο, Carlos Henriquez μπάσο, Ali Jackson Jr. ντραμς

ΗΠΑ

ΚΥΚΛΟΣ ΤΖΑΖ

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Joshua Redman - Brad Mehldau - Christian McBride - Brian Blade

A Moodswing Reunion

Το κουαρτέτο του σαξοφωνίστα Τζόσουα Ρέντμαν (Joshua Redman), με τον πιανίστα Μπραντ Μέλνταου (Brad Mehldau), τον μπασίστα Κρίστιαν ΜακΜπράιντ (Christian McBride) και τον ντράμερ Μπράιν Μπλέιντ (Brian Blade), παρουσιάζεται ξανά εν δράσει, μ’ ένα νέο άλμπουμ και μια περιοδεία.

Η κοινή ιστορία τους ξεκίνησε πριν από 25 χρόνια, όταν έβγαλαν τον δίσκο Moodswing. Τότε, το 1994, και οι τέσσερις ήταν ταχέως ανερχόμενα ταλέντα στην αμερικανική και τη διεθνή σκηνή της τζαζ – σήμερα και οι τέσσερις είναι πραγματικοί jazzmasters, με σπουδαία ιστορία ο καθένας. Ουσιαστικά, οι μεταξύ τους δεσμοί ποτέ δεν έσπασαν – πάντα ήταν σε επαφή και συνεργάζονταν σε διάφορα μουσικά πρότζεκτ. Τώρα, με το Round Again, έχουμε ένα πραγματικό σούπερ γκρουπ να επανασυνδέεται και να σουινγκάρει ξανά, με τον εκπληκτικό τρόπο που το έκανε στα 90s. Και, πέρα από αυτόν τον χαρακτήρα του «σούπερ γκρουπ», θα νιώσουμε να εκπέμπουν ξανά τη μοναδική χημεία και τη δημιουργική δυναμική που χαρακτηρίζει, και δένει, αυτούς τους τέσσερις εκπληκτικούς τζάζμεν.

Μουσικοί Joshua Redman σαξόφωνο τενόρο, σαξόφωνο σοπράνο, Brad Mehldau πιάνο, Christian McBride μπάσο, Brian Blade τύμπανα

ΗΠΑ

*

ΚΥΚΛΟΣ ΤΖΑΖ

ΜΟΥΣΙΚΗ

Jan Garbarek

Με τη συμμετοχή του Trilok Gurtu

Ο νορβηγός σαξοφωνίστας Γιαν Γκαρμπάρεκ (Jan Garbarek) είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Το όνομά του –και ο ήχος του– είναι σχεδόν ταυτόσημο(ς) με την έννοια, την ουσία και τη φύση της ευρωπαϊκής τζαζ αλλά και με τον περίφημο «ήχο» της ECM, της δισκογραφικής εταιρίας που έχει εκδώσει το σύνολο σχεδόν της ηχογραφημένης μουσικής του. Παράλληλα, όμως, o λυρισμός και η ποιητική του προσέγγιση στη μουσική είναι δι-εθνικός και παν-ανθρώπινος.

Ο ήχος του Γιαν Γκαρμπάρεκ έχει σφραγίσει μεγάλες μουσικές άλλων (σε μια ευρεία γκάμα, από τον Κηθ Τζάρρετ ως την Ελένη Καραΐνδρου). Παράλληλα, και κυρίως, η δική του μουσική κινείται, εδώ και 50 χρόνια, στα ανώτατα επίπεδα της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας, από την τζαζ ως την world και την κλασική μουσική. Ένα σημαντικό κεφάλαιό της έχει την υπογραφή του Jan Garbarek Group, που συναποτελούν ο επί δεκαετίες βασικός συνεργάτης του γερμανός πιανίστας Ράινερ Μπρένινγκχάους (Rainer Brüninghaus), ο βραζιλιάνος μπασίστας Γιούρι Ντάνιελ (Yuri Daniel) και ο ινδός «μάγος» των κρουστών Τράιλοκ Γκούρτου (Trilok Gurtu).

Μουσικοί Jan Garbarek σαξόφωνο, Rainer Brüninghaus πιάνο, Yuri Daniel μπάσο, Trilok Gurtu κρουστά

ΝΟΡΒΗΓΙΑ

*

ΜΟΥΣΙΚΗ

Max Richter

Την πρώτη νύχτα του Ιουλίου, ένας από τους σημαντικότερους ευρωπαίους συνθέτες της τελευταίας εικοσαετίας, ο Μαξ Ρίχτερ (Max Richter), έρχεται για πρώτη φορά στο Ηρώδειο.

Δημιουργός με φανατικό κοινό από όλα τα είδη μουσικής, καθώς δεν διστάζει να επιλέξει ύφος αναγεννησιακό ή ρομαντικό, να χρησιμοποιήσει ήχους ηλεκτρονικούς και πειραματικούς –κάποιοι τον χαρακτηρίζουν νεο-κλασικό, άλλοι μετα-μινιμαλιστή–, ο Ρίχτερ ξεχωρίζει για το προσωπικό του ύφος που γεφυρώνει πολλά στυλ. Έχει γράψει μουσική για το Βασιλικό Μπαλέτο της Μ. Βρετανίας, το American Ballet Theatre, το Nederlands Dans Theater και το Ballett Zürich, ενώ πολύ γνωστές και αγαπημένες είναι οι συνθέσεις του που ακούστηκαν σε κινηματογραφικές ταινίες (Βαλς με τον Μπασίρ, Το νησί των καταραμένων, Προμηθέας κ.ά.). Έχει βραβευτεί πολλές φορές για το έργο του, μεταξύ άλλων από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Μουσικής.

Στο ρωμαϊκό ωδείο, ο Ρίχτερ θα παρουσιάσει δύο δισκογραφικές δουλειές του: το αριστουργηματικό The Blue Notebooks, έναν μουσικό στοχασμό πάνω στη βία και τον πόλεμο (2004/2018) που συμπεριλήφθηκε τον Σεπτέμβριο του 2019 στον κατάλογο με τα σημαντικότερα κλασικά έργα του 21ου αιώνα από τον βρετανικό Guardian, και το εμπνευσμένο από την αισθητική του χορού Infra (2010/2014).

Mουσικοί Max Richter πιάνο, keyboards, electronics, Ian Burdge βιολοντσέλο, Christopher Worsey βιολοντσέλο, Natalia Bonner βιολί, Louisa Fuller βιολί, Nicholas Barr βιόλα • Αφήγηση Sarah Sutcliffe

ΓΕΡΜΑΝΙΑ / ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

*

ΜΟΥΣΙΚΗ

Nils Frahm

Live at Odeon of Herodes Atticus

Από το 2009, που εμφανίστηκε στη δισκογραφία, ο Γερμανός Νιλς Φραμ (Nils Frahm) έχει γνωρίσει μια σταθερά ανοδική πορεία και θεωρείται πλέον από τους πιο πρωτοποριακούς δημιουργούς της σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής σκηνής. Το πάθος, η ευαισθησία και ο ξεχωριστός χαρακτήρας της μουσικής του, με τον συγκερασμό στοιχείων κλασικής, ηλεκτρονικής και ambient, έχουν δημιουργήσει ένα φανατικό κοινό, που τον υποδέχεται με ενθουσιασμό στις εμφανίσεις του.

Ο 37χρονος σήμερα Φραμ ξεκίνησε τις σπουδές του από την κλασική μουσική σε πολύ μικρή ηλικία, μαθαίνοντας πιάνο δίπλα στον Ναχούμ Μπρόντσκι (που δικός του δάσκαλος ήταν ένας από τους τελευταίους μαθητές του Τσαϊκόφσκι). Ξεχωρίζει για τον υψηλό επαγγελματισμό του, τη μουσική του ποικιλομορφία, την εφευρετικότητα και τη δεξιοτεχνία στις εκρηκτικές ζωντανές εμφανίσεις του! Για το καλοκαίρι του 2020 ο Φραμ έχει προγραμματίσει μια σειρά επιλεγμένων εμφανίσεων στην Ευρώπη, μεταξύ των οποίων και τη συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

*

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΑφιΕρωμα στον ΘΑνο Μικρούτσικο

Τους προβολείς στήσε

Τη χρονιά που μας πέρασε αποχαιρετίσαμε έναν μεγάλο συνθέτη, που καθόρισε, με το έργο και την παρουσία του, τη μουσική σκηνή της Ελλάδας και ανανέωσε το πολιτιστικό της τοπίο από διάφορες θεσμικές θέσεις. Ανάμεσα στα άλλα, υπήρξε Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου (1998-1999), συμβάλλοντας αποφασιστικά στον εκσυγχρονισμό του. Γι’ αυτό και το Φεστιβάλ τον τιμά φέτος με μια παράσταση στο Ηρώδειο, αφιερωμένη στη μουσική του για το θέατρο (1972-2019).

Ένας μουσικός περίπατος με τραγούδια, χορικά, κομμάτια για μιούζικαλ και επιθεωρήσεις, συνθέσεις που ξεπέρασαν τα όρια της θεατρικής σκηνής και αγαπήθηκαν από το ευρύ κοινό. Μουσική για έργα του Μπρεχτ, του Λόπε ντε Βέγκα, του Ευριπίδη, του Αριστοφάνη, τραγούδια σε ποίηση του Ρίτσου, του Καβάφη, του Καββαδία. Υπό την μπαγκέτα του Θύμιου Παπαδόπουλου, που ο Θάνος Μικρούτσικος τον αποκαλούσε «alter ego» του, θα τραγουδήσουν η Ρίτα Αντωνοπούλου, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Χρήστος Θηβαίος και ο Κώστας Θωμαΐδης. Ανάμεσα στις νότες, λέξεις και κείμενα με την υπογραφή του Οδυσσέα Ιωάννου θα ερμηνεύσει η Ρένια Λουιζίδου.

Κείμενα Οδυσσέας Ιωάννου • Ερμηνεύουν Ρίτα Αντωνοπούλου, Φοίβος Δεληβοριάς, Χρήστος Θηβαίος, Κώστας Θωμαΐδης και η Ρένια Λουιζίδου

*

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΙΣΚΟΥ

Γιάννης Αγγελάκας - Νίκος Βελιώτης

Λύκοι στη χώρα των θαυμάτων

Μια διαφορετική καλοκαιρινή βραδιά στο ρωμαϊκό ωδείο, με ερμηνείες εσωτερικές, αφαιρετικές και ονειρικές, από δύο αγαπημένους καλλιτέχνες. Ο Γιάννης Αγγελάκας και ο τσελίστας Νίκος Βελιώτης εισβάλλουν ως «Λύκοι» σε τραγούδια που αγάπησαν από την πρώτη τους εφηβεία μέχρι σήμερα, με έρωτα και μινιμαλιστική ψυχεδέλεια. Στην τελευταία τους δισκογραφική δουλειά, που παρουσιάζουν για πρώτη φορά στο κοινό στο Ηρώδειο, κάνουν μια ήρεμη βόλτα σε τραγούδια-σταθμούς της ελληνικής δισκογραφίας των τελευταίων δεκαετιών, από τον Χατζιδάκι, τον Τσιτσάνη, τον Θεοδωράκη, τον Ξαρχάκο και τον Άκη Πάνου μέχρι τους Lost Bodies, τον Θάνο Ανεστόπουλο και τον Παύλο Παυλίδη.

Επιμέλεια ήχου Γιώργος Ταχτσίδης, Μίμης Κωνσταντινίδης • Επιμέλεια φωτισμού Νίκος Κεχαγιάς • Μουσικοί Γιάννης Αγγελάκας φωνή, Νίκος Βελιώτης τσέλο, Φώτης Σιώτας βιόλα, Σοφία Ευκλείδου τσέλο, Ηλίας Μπαγλάνης πλήκτρα, Λαμπρινή Γρηγοριάδου φωνητικά • Παραγωγή Novel Vox

*

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΙΣΚΟΥ

Μόνικα

Κάτι ανθίζει στο Ηρώδειο

Το Ηρώδειο θα στολιστεί με τα χρώματα ενός όμορφου ελληνικού κήπου σε μια μοναδική συναυλία, στην οποία η Μόνικα θα παρουσιάσει, για πρώτη φορά, το νέο της ελληνόφωνο άλμπουμ, έναν δίσκο που ετοίμαζε για περισσότερο από δέκα χρόνια, φροντίζοντάς τον σαν μικρό κήπο. Το αποτέλεσμα πλαισιώθηκε από την κατάλληλη ομάδα και αναμένεται τώρα να «ανθίσει», με τη συμμετοχή του κόσμου, στην καρδιά του Ηρωδείου.

«Τι πιο ωραίο από το να νιώθεις να ξυπνούν οι αναμνήσεις της μουσικής που αγάπησες στο παρελθόν, ακούγοντας κάτι καινούργιο, κάτι ολόφρεσκο», λέει η αγαπημένη τραγουδοποιός. Με την ορχήστρα της και μια νεανική χορωδία, με παραδοσιακά όργανα όπως η λάφτα, το μαντολίνο και η άρπα, η Μόνικα θα προσφέρει μια εμπειρία που θα μας ταξιδέψει από το παρελθόν στο παρόν, με παλιές επιτυχίες, νέα, ακυκλοφόρητα τραγούδια και πολλές εκπλήξεις. Κάτι ανθίζει στο Ηρώδειο...

Επιμέλεια Ορχήστρας & Χορωδίας Royal Άρης Ζέρβας • Ενορχηστρώσεις J.B Flatt, Άρης Ζέρβας, Μόνικα • Σκηνοθεσία Σταύρος Ξενίδης • Φωτισμοί Lighting Art - Γιώργος Τέλλος • Ήχος Γιώργος Σωτηρόπουλος • Κοστούμια Zeus + Δione • Σχεδιάστρια κοστουμιών Λυδία Βουσβούνη • Καλλιτεχνική συμμετοχή Άρτεμις Μπόγρη μεσόφωνος • Εκτέλεση παραγωγής Royal Music LLC

*

ΜΟΥΣΙΚΗ

El Sistema Greece - Blend Mishkin

World A Music: The routes of our roots

Ο κόσμος μια μουσική: οι ρίζες μας και οι διαδρομές τους

Isaac Hayes και Portishead, David McCallum και Snoop Dogg, Beyoncé και Chi-Lites. Το Φεστιβάλ Αθηνών περήφανα φιλοξενεί το El Sistema Greece για δεύτερη φορά στο Ηρώδειο, σε μια συναυλία όπου σύγχρονα, δημοφιλή τραγούδια μπλέκονται δημιουργικά με παλιότερες επιτυχίες. Στην απρόσμενη και διασκεδαστική αυτή συναυλία θα βρίσκονται επί σκηνής μουσικοί από περισσότερες των σαράντα εθνικότητες: μια συμφωνική ορχήστρα νέων απ’ όλα τα μέρη του κόσμου, μια φανκ μπάντα και ένας dj. Την επιμέλεια του προγράμματος έχει ο γνωστός παραγωγός Blend Mishkin.

Από το 2016, το El Sistema Greece οργανώνει και προσφέρει μαθήματα μουσικής σε παιδιά και νέους από δομές προσφύγων στην Αττική (Σκαραμαγκάς, Ελαιώνας και διάφορες περιοχές στην Αθήνα). Ακολουθώντας τα πρότυπα του El Sistema στη Βενεζουέλα (1975), μέσα σε ελάχιστα χρόνια λειτουργίας κατάφερε να προσαρμοστεί στη ρευστή κοινωνική κατάσταση της χώρας μας και να δημιουργήσει, μέσω της μουσικής, μια δεμένη ομάδα ανθρώπων, ανεξάρτητα από την καταγωγή, τη γλώσσα και τη θρησκεία τους.

Μουσικός παραγωγός Blend Mishkin • Ερμηνεύει η El Sistema Greece Youth Orchestra / Διεύθυνση Safira Antzus-Ramos (Ζαφείρα Αντζούς- Ράμος) και η El Sistema Greece Youth Choir / Διεύθυνση χορωδίας Αντιγόνη Κερετζή

*

ΜΟΥΣΙΚΗ

Οι κασέτες του Μελωδία

Η κασέτα του ’80 - η άλλη πλευρά

Μετά την περσινή, πετυχημένη συναυλία, ο Μελωδία FM επιστρέφει στο Ηρώδειο για μια ακόμα καλοκαιρινή βραδιά γεμάτη μουσικές που αγαπήσαμε. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Φατμέ, αναλαμβάνει μαζί με την Ομάδα του Μελωδία να παρουσιάσει μια ξεχωριστή μουσική αναδρομή στα τραγούδια που εξέφρασαν την «άλλη πλευρά» της δεκαετίας του ’80. Στα τραγούδια που αμφισβήτησαν και αντιστάθηκαν στην αισθητική της εύκολης, πλαστής ευμάρειας, που διαμόρφωσαν, τελικά, τη σύγχρονη ελληνική μουσική.

Μαζί του επί σκηνής σταθεροί και νέοι φίλοι καλλιτέχνες του δημοφιλούς τραγουδοποιού που μας ταξιδεύουν στην κληρονομιά μεγάλων συνθετών, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Σταύρος Ξαρχάκος, αλλά και σε γνωστά κομμάτια από συγκροτήματα που μας έφεραν τον ήχο της Δύσης, τους Φατμέ και τους Τερμίτες, τις Τρύπες και τις Μουσικές Ταξιαρχίες. Κι ακόμα, σε τραγούδια από τη Σχολή της Θεσσαλονίκης, που έδωσε νέο ήχο στην ελληνικότητα μέσα από τις δημιουργίες του Νίκου Ξυδάκη, του Μανώλη Ρασούλη, του Νίκου Παπάζογλου, αλλά και μελωδίες που αντιπροσώπευαν την πρωτοπορία της εποχής, όπως οι συνθέσεις του Θάνου Μικρούτσικου, οι αστικές μπαλάντες του Βαγγέλη Γερμανού και η ηλεκτρονική προφητεία της Λένας Πλάτωνος.

Παραγωγή Frontstage - Μελωδία 99,2

*

 

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Ώρα έναρξης παραστάσεων 21:00

Όλες οι παραστάσεις με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

____________________________________

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Γιάννης Κακλέας

Ορέστης

του Ευριπίδη

Ο Γιάννης Κακλέας μας έχει χαρίσει πολλές στιγμές γέλιου με τις σκηνοθεσίες του στην αριστοφανική κωμωδία. Φέτος επιστρέφει στην Επίδαυρο, καταθέτοντας την πρώτη του σκηνοθεσία σε αρχαία ελληνική τραγωδία με τον Ορέστη του Ευριπίδη, στη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά.

Ο Ευριπίδης πιάνει το νήμα του μύθου των δύο αδερφών, του Ορέστη και της Ηλέκτρας, αμέσως μετά τη δολοφονία της Κλυταιμνήστρας, για να τον φέρει πιο κοντά στα ανθρώπινα μέτρα και να μιλήσει για την επιβίωση των νέων σ’ έναν κόσμο που καθορίζεται από συνθήκες που τους ξεπερνούν. Κατατρεγμένος από τις Ερινύες, ο Ορέστης προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του στην Εκκλησία του Δήμου, όμως καταδικάζεται σε θάνατο. Μαζί με την Ηλέκτρα και τον Πυλάδη αποφασίζουν να εκδικηθούν τον Μενέλαο, που δεν τους βοήθησε όπως είχε υποσχεθεί, πιάνουν αιχμάλωτη την Ερμιόνη και ετοιμάζονται να σκοτώσουν την Ελένη. Η απόγνωση τους οδηγεί στη βία, που είναι πια το μόνο τους όπλο. Η λύση θα δοθεί με την παρέμβαση του θεού Απόλλωνα.

Ο Ορέστης είναι ένα έργο γεμάτο συγκρούσεις, ανατροπές, απολογίες και έντονο πολιτικό προβληματισμό, που θέτει ερωτήματα για τις σχέσεις των γενεών, των φύλων, για την κοινωνική συνοχή. Ο Γιάννης Κακλέας έχει μαζί του έναν εξαιρετικό θίασο πρωταγωνιστών: τον Άρη Σερβετάλη, τη Μαρία Πρωτόπαπα, τον Θανάση Παπαγεωργίου, την Ηλέκτρα Νικολούζου, τον Αιμιλιανό Σταματάκη και δώδεκα ακόμα ηθοποιούς.

Μετάφραση Γιώργος Χειμωνάς • Σκηνοθεσία Γιάννης Κακλέας • Σκηνογραφία Σάκης Μπιρμπίλης - Γιάννης Κακλέας • Κίνηση Άρης Σερβετάλης • Φωτισμοί Σάκης Μπιρμπίλης • Παίζουν Άρης Σερβετάλης, Μαρία Πρωτόπαππα, Θανάσης Παπαγεωργίου, Αιμιλιανός Σταματάκης, Ηλέκτρα Νικολούζου, Ζερόμ Καλουτά, Αγγελική Τρομπούκη, Νίκη Λάμη • Παραγωγή Α Μ Τεχνηχώρος ΕΕ

Η διαμόρφωση της διανομής είναι σε εξέλιξη

*

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Cezaris Graužinis

Φιλοκτήτης

του Σοφοκλή

Η ιδιαίτερη προσέγγιση του Τσέζαρις Γκραουζίνις (Cezaris Graužinis) στην αρχαία ελληνική τραγωδία έχει κερδίσει τα τελευταία χρόνια μια ξεχωριστή θέση στις προτιμήσεις του ελληνικού κοινού. Φέτος, ο λιθουανός σκηνοθέτης επιστρέφει στην Επίδαυρο με τον Φιλοκτήτη του Σοφοκλή, την τραγωδία που πραγματεύεται αριστουργηματικά τη νίκη του συλλογικού έναντι του ατομικού.

Εγκαταλειμμένος στη Λήμνο μετά από το δάγκωμα μιας έχιδνας, ο Φιλοκτήτης ζει σε μια σπηλιά σε ημιάγρια κατάσταση, εξακολουθώντας, όμως, να έχει τα όπλα τού Ηρακλή. Ο Οδυσσέας μαζί με τον Νεοπτόλεμο φτάνουν στο νησί και προσπαθούν με κάθε τρόπο να ανακτήσουν τα όπλα, που είναι απαραίτητα για τη νίκη στον Τρωικό Πόλεμο. Ο Σοφοκλής μιλά με μοναδικό τρόπο για την εγκατάλειψη, τον δόλο, την προδοσία και τη σύγκρουση της προσωπικής τιμής με το καθήκον.

Το έργο θα ανέβει σε μετάφραση του Γιώργου Κιμούλη, που ερμηνεύει και τον ομώνυμο ρόλο. Στους κύριους ρόλους συναντάμε και άλλους δημοφιλείς ηθοποιούς, όπως τον Βασίλη Μπισμπίκη, ως Οδυσσέα, και τον Δημήτρη Γκοτσόπουλο, ως Νεοπτόλεμο.

Μετάφραση Γιώργος Κιμούλης • Σκηνοθεσία Cezaris Graužinis • Σκηνικά - Κοστούμια Vytautas Narbutas • Μουσική Martynas Bialobžeskis • Φωτισμοί Αλέκος Γιάνναρος • Χορογραφία Edgen Lame • Παίζουν Γιώργος Κιμούλης (Φιλοκτήτης), Βασίλης Μπισμπίκης (Οδυσσέας), Δημήτρης Γκοτσόπουλος (Νεοπτόλεμος), Δημήτρης Δρόσος (Ηρακλής), Πανάγος Ιωακείμ (Έμπορος) • Παραγωγή Λυκόφως • Συμπαραγωγή ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου

*

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Άρης Μπινιάρης

Προμηθέας Δεσμώτης

του Αισχύλου

Στη δεύτερη εμφάνισή του στην Επίδαυρο, ο Άρης Μπινιάρης συνεχίζει την έρευνα πάνω στην αρχαία τραγωδία, με όχημα τη μουσική. Στον Προμηθέα Δεσμώτη, μέσα από ένα παλλόμενο και ζωντανό ηχητικό περιβάλλον, αναδεικνύονται τα πρόσωπα μιας παλιάς, μα πάντα επίκαιρης ιστορίας. «Μιας ιστορίας που μπορεί να ακουστεί ως σκοτεινό σχόλιο για το παρόν ή ως φωτεινή ελπίδα για το μέλλον», όπως λέει ο ίδιος.

Δεμένος σε έναν βράχο, ο Προμηθέας τιμωρείται από τον Δία επειδή έδωσε τη φωτιά στους ανθρώπους. Το Κράτος και η Βία επιθεωρούν τον απρόθυμο Ήφαιστο, που έχει αναλάβει να τον δέσει σφιχτά με αλυσίδες. Στην τραγωδία αυτή, που αποτελεί το μόνο σωζόμενο μέρος της τριλογίας του Αισχύλου για τον ήρωα, τον Προμηθέα επισκέπτονται οι Ωκεανίδες και ο ίδιος ο Ωκεανός, που μιλά για τη σκληρότητα του Δία, ενώ αργότερα καταφθάνει, κυνηγημένη από τη μανία της Ήρας, η Ιώ. Ο Προμηθέας, σταθερός στην απόφασή του να βοηθήσει τους ανθρώπους και να εναντιωθεί στους θεούς, προσφέρει ένα διαχρονικό σύμβολο ελεύθερης συνείδησης και αντίστασης στην εξουσία. Τον Προμηθέα ερμηνεύει ο Γιάννης Στάνκογλου και τον θίασο συμπληρώνουν οι Ηρώ Μπέζου, Χρήστος Μαλάκης, Αλέκος Συσσοβίτης, Ιωάννης Παπαζήσης κ.ά.

Μετάφραση Γιώργος Μπλάνας • Σκηνοθεσία Άρης Μπινιάρης • Σκηνικά Μαγδαληνή Αυγερινού • Κοστούμια Βασιλική Σύρμα • Μουσική Φώτης Σιώτας • Φωτισμοί Αλέκος Αναστασίου • Σύμβουλος δραματουργίας Κατερίνα Διακουμοπούλου • Μετρική ανάλυση πρωτότυπου κειμένου Καίτη Διαμαντάκου • Διεύθυνση παραγωγής Βασιλεία Τάσκου • Παίζουν Γιάννης Στάνκογλου (Προμηθέας), Άρης Μπινιάρης (Κράτος), Ορέστης Χαλκιάς (Βία), Χρήστος Μαλάκης (Ήφαιστος), Αλέκος Συσσοβίτης (Ωκεανός), Ηρώ Μπέζου (Ιώ), Ιωάννης Παπαζήσης (Ερμής) • Χορός Αντριάνα Αντρέοβιτς, Δήμητρα Βήττα, Φιόνα Γεωργιάδη, Κατερίνα Δημάτη, Γρηγορία Μεθενίτη, Ελένη Μπούκλη, Νάνσυ Μπούκλη, Δώρα Ξαγοράρη, Λεωνή Ξεροβάσιλα, Αλεξία Σαπρανίδου • Μουσικοί επί σκηνής Φώτης Σιώτας, Νίκος Παπαιωάννου • Παραγωγή Gr Entertainment World Ltd

*

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Εθνικό Θέατρο - Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος

Λυσιστράτη

του Αριστοφάνη

Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος δοκιμάζεται για πρώτη φορά σε σκηνοθεσία μεγάλης κλίμακας στην Επίδαυρο με μια αγαπημένη κωμωδία του Αριστοφάνη. Η Λυσιστράτη γράφτηκε το 411 π.Χ., μια χρονιά που η πόλη-κράτος της Αθήνας βρίσκεται στη δυσκολότερη καμπή της, εν μέσω Πελοποννησιακού Πολέμου. Η Σικελική Εκστρατεία έχει καταλήξει σε πανωλεθρία και ο Αλκιβιάδης έχει αυτομολήσει στην πλευρά των Σπαρτιατών, οι οποίοι, οχυρωμένοι στη Δεκέλεια, επιτίθενται με σφοδρότητα στους Αθηναίους. Εντός των τειχών, η κατάσταση είναι εξίσου ζοφερή, καθώς οι πολιτικοί τριγμοί οδηγούν σε αποδυνάμωση την Εκκλησία του Δήμου και οι ολιγαρχικοί κάνουν έντονη την παρουσία τους.

Ο Αριστοφάνης παρουσιάζει τη Λυσιστράτη στα Λήναια του 411 π.Χ., μεταφέροντας τη γυναίκα από τον «Οίκο» στον «Δήμο» (όπως θα κάνει αργότερα και στις Εκκλησιάζουσες)και προσφέροντάς της τη δυνατότητα πολιτικής δράσης για όσα αφορούν το σπίτι αλλά και την πόλη της.

Η Λυσιστράτη, που μπορεί να «λύσει στρατούς», σίγουρα μπορεί να φτιάξει τη δική της «ουτοπία». Και κάπως έτσι ο Αριστοφάνης, μέσω της κωμωδίας του, κλείνει το μάτι στην πολιτική, προτείνοντας μια λύση που βρίσκεται «έξω από τα καθιερωμένα».

Μετάφραση Σωτήρης Κακίσης • Σκηνοθεσία Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος • Σκηνικά - Κοστούμια Άγγελος Μέντης • Μουσική Φοίβος Δεληβοριάς • Κίνηση Αμάλια Μπένετ • Φωτισμοί Νίκος Βλασόπουλος • Βοηθός σκηνοθέτη Αναστασία Στυλιανίδη • Παίζουν (με αλφαβητική σειρά) Πάρης Αλεξανδρόπουλος, Μάνος Βαβαδάκης, Βίκυ Βολιώτη, Στεφανία Γουλιώτη, Βαγγέλης Δαούσης, Δάφνη Δαυίδ, Στέλιος Ιακωβίδης, Γιάννης Κότσιφας, Νεφέλη Μαϊστράλη, Γιώργος Ματζιάρης, Ελπίδα Νικολάου, Αγορίτσα Οικονόμου, Ελευθερία Παγκάλου, Βασίλης Παπαδημητρίου, Κατερίνα Πατσιάνη, Βίκυ Σταυροπούλου, Αναστασία Σφενδυλάκη, Νίκος Ψαρράς.

*

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Εθνικό Θέατρο - Δημήτρης Λιγνάδης

Πέρσες

του Αισχύλου

Οι Πέρσες (472 π.Χ.) είναι το παλαιότερο πλήρες δράμα που σώζεται στις μέρες μας και, ταυτόχρονα, ένα ιστορικό ντοκουμέντο για τη σημαντικότερη σύγκρουση της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Μια από τις πιο καθοριστικές μάχες στην ιστορία της ανθρωπότητας αποτελεί το θέμα της τραγωδίας του Αισχύλου, ο οποίος πήρε μέρος σ’ αυτήν.

Χωρίς θριαμβολογίες και κομπασμούς και με σεβασμό στην οδύνη των ηττημένων, ο Αισχύλος παραδίδει έναν ύμνο για την ελευθερία του ατόμου και αντιπαραθέτει τα δημοκρατικά ιδεώδη απέναντι στη δεσποτική μοναρχία και την τυφλή υποταγή στην εξουσία. Η νίκη στεφανώνει εκείνους που ακολουθούν τη σύνεση, ενώ ο μηχανισμός

της δικαιοσύνης τιμωρεί όποιον, με οδηγό την αλαζονεία, ξεπερνάει τα όρια, προσβάλλοντας, με την έπαρσή του, θεούς και ανθρώπους.

Μετάφραση Θ. Κ. Στεφανόπουλος • Σκηνοθεσία Δημήτρης Λιγνάδης • Σκηνικά - Κοστούμια Εύα Νάθενα • Μουσική Γιώργος Πούλιος • Κίνηση Κωνσταντίνος Ρήγος • Φωτισμοί Χριστίνα Θανάσουλα • Παίζουν (με αλφαβητική σειρά) Βασίλης Αθανασόπουλος, Γιάννης Βογιατζής, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Λυδία Κονιόρδου, Αναστάσης Λαουλάκος, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Λαέρτης Μαλκότσης, Αργύρης Ξάφης, Αργύρης Πανταζάρας, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννος Περλέγκας κ.ά.

*

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Γιώργος Νανούρης

Ιφιγένεια η εν Ταύροις

του Ευριπίδη

Μέσα στα συντρίμμια του Πελοποννησιακού Πολέμου, σε μια περίοδο κρίσης –που θυμίζει, με έναν τρόπο, τη σημερινή–, ο Ευριπίδης γράφει την Ιφιγένεια εν Ταύροις. Μετά τον φόνο της Κλυταιμνήστρας, ο Ορέστης, κυνηγημένος από τις Ερινύες, φτάνει στη χώρα των Ταύρων μαζί με τον Πυλάδη. Έχει πάρει χρησμό να κλέψει το άγαλμα της θεάς Άρτεμης και να το πάει στην Αθήνα, για να εξιλεωθεί. Δεν ξέρει πως η αδερφή του Ιφιγένεια, που, με την παρέμβαση της θεάς έχει γλιτώσει από τη θυσία για την οποία την προόριζε ο πατέρας της, Αγαμέμνονας, είναι ιέρεια στον ναό. Τι σημαίνει να είσαι εξόριστος και ξένος; Υπάρχουν καλοί και κακοί θεοί; Πώς ξεφεύγει ο άνθρωπος από το παρελθόν και τη μοίρα του; Μπορεί να ανοίξει δρόμο για ένα καινούργιο μέλλον όταν όλα φαντάζουν αδύνατα; Με αφορμή το μεγαλείο της αδερφικής αγάπης, ο ποιητής υπενθυμίζει τις μεγάλες αξίες που βλέπει να χάνονται.

Ο Γιώργος Νανούρης για την πρώτη σκηνοθεσία του στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου επιλέγει μερικούς από τους πιο αγαπημένους του συνεργάτες και δημιουργεί έναν θίασο αποτελούμενο από μια νέα γενιά εξαιρετικών ηθοποιών. Μαζί τους και η Χάρις Αλεξίου. Όλοι μαζί θα δουλέψουν με στόχο να αναδείξουν, με τον πιο λιτό και ουσιαστικό τρόπο, τα νοήματα αλλά και τη γοητεία της ξεχωριστής αυτής τραγωδίας.

Μετάφραση Γιώργος Ιωάννου • Σκηνοθεσία Γιώργος Νανούρης • Σκηνικά Μαίρη Τσαγκάρη • Κοστούμια Ιωάννα Τσάμη • Μουσική Άγγελος Τριανταφύλλου • Φωτισμοί Σοφία Αλεξιάδου • Βοηθός σκηνοθέτη Χριστίνα Ματθαίου • Βοηθός φωτιστή Aaron Wilson • Παίζουν Λένα Παπαληγούρα (Ιφιγένεια), Μιχάλης Σαράντης (Ορέστης), Έκτορας Λιάτσος (Πυλάδης), Πυγμαλίων Δαδακαρίδης (Αγελαδάρης, Αγγελιοφόρος), Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης (Θόας), Χάρις Αλεξίου (Αθηνά) • Κορυφαίες χορού Μαίρη Μηνά, Κίττυ Παϊταζόγλου • Χορός Δανάη Πολίτη, Μαριάμ Ρουχάτζε, Αρετή Τίλη, Άννα Φιλιππάκη, Νικόλ Κουνενιδάκη • Παραγωγή Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη

*

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων - Νικαίτη Κοντούρη

Βάκχες

του Ευριπίδη

Οι Βάκχες είναι η μοναδική σωζόμενη τραγωδία όπου ο θεός Διόνυσος συμμετέχει ως δραματικό πρόσωπο. Στο έργο, το πέρασμα του θεού από τη Θήβα διαταράσσει τις ισορροπίες και τις συμπεριφορές και καταλήγει στην υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων. Οι γυναίκες έχουν εγκαταλείψει την πόλη και έχουν καταφύγει ως μαινάδες στον Κιθαιρώνα. Ο βασιλιάς Πενθέας αποφασίζει να στραφεί εναντίον τους και να επιβάλει την τάξη, φυλακίζει τον θεό, αλλά, καθώς κυριεύεται από αυτόν, οδηγείται σταδιακά στην καταστροφή.

«Τελετουργία της συγκίνησης, του συναισθήματος, του μένους και του παραλόγου μπορούν να χαρακτηριστούν οι Βάκχες του Ευριπίδη». Η Νικαίτη Κοντούρη τοποθετεί με αυτά τα λόγια τη σκηνοθετική της ματιά στην ανεξάντλητη αυτή τραγωδία, που παραμένει πάντα ανοιχτή σε νέες προσεγγίσεις και αναγνώσεις. Στο πρωταγωνιστικό δίδυμο, ο Άκης Σακελλαρίου ερμηνεύει τον Διόνυσο και ο Νίκος Κουρής τον Πενθέα, ενώ τον θίασο συμπληρώνουν εξαιρετικοί ηθοποιοί: Φιλαρέτη Κομνηνού (Αγαύη), Στέλιος Μάινας (Κάδμος), Θέμης Πάνου (Φρουρός, Αγγελιοφόρος), Ιωάννα Παππά (Τειρεσίας), Ρηνιώ Κυριαζή (Αγγελιοφόρος, Κορυφαία) κ.ά.

Μετάφραση Γιώργος Χειμωνάς • Σκηνοθεσία Νικαίτη Κοντούρη • Δραματουργία Μάνος Λαμπράκης • Σκηνικά - Κοστούμια Ελένη Μανωλοπούλου • Μουσική Γιώργος Πούλιος • Φωνητική προετοιμασία - Μουσική διδασκαλία Ανρί Κεργκομάρ • Χορογραφία Ερμής Μαλκότσης • Φωτισμοί Λευτέρης Παυλόπουλος • Α΄ βοηθός σκηνοθέτη Θάλεια Γρίβα • Β΄ βοηθός σκηνοθέτη Ελένη Μολέσκη • Βοηθός σκηνογράφου - ενδυματολόγου Κατερίνα Κανελλοπούλου • Διεύθυνση παραγωγής Κατερίνα Διακουμοπούλου • Παίζουν Άκης Σακελλαρίου (Διόνυσος), Νίκος Κουρής (Πενθέας), Φιλαρέτη Κομνηνού (Αγαύη), Ιωάννα Παππά (Τειρεσίας), Στέλιος Μάινας (Κάδμος), Θέμης Πάνου (Φρουρός,, Αγγελιόφορος Β΄), Ρηνιώ Κυριαζή (Αγγελιοφόρος Α΄) • Χορός Θάλεια Γρίβα, Ελένη Μολέσκη, Ρηνιώ Κυριαζή, έξι ακόμα ηθοποιοί και δύο μουσικοί

*

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Μιχαήλ Μαρμαρινός

Ιχνευταί

του Σοφοκλή

Ο Απόλλωνας έχει αναθέσει στους Ιχνευτές Σατύρους να βρουν τα χαμένα βόδια του, με τη βοήθεια του Σειληνού και με αντάλλαγμα την ελευθερία τους και χρυσάφι. Ακολουθώντας τα ίχνη των ζώων, οι Ιχνευτές οδηγούνται σε μια σπηλιά από τον ήχο της λύρας που έχει μόλις εφεύρει ο Ερμής.

Οι Ιχνευτέςτου Σοφοκλή ήρθαν στο φως στις αρχές του 20ού αιώνα σε παπύρους που ανακαλύφθηκαν στις αρχαιολογικές ανασκαφές της Οξυρρύγχου της Αιγύπτου. Από το σατυρικό αυτό δράμαβρέθηκαν μόνο 400 στίχοι, κάτι που έχει καταστήσει την ανασύσταση του έργου από τα πιο γοητευτικά πονήματα για τους ανθρώπους του θεάτρου. Πρόκειται για τη μόνη μαρτυρία που έχουμε σε δραματικό έργο για το πώς έγινε ο Απόλλωνας θεός της Μουσικής, αλλά κυρίως για το πώς έφτασε για πρώτη φορά η Μουσική στα αυτιά των ανθρώπων. Φέτος, το σπάνιο αυτό έργο θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό σε σκηνοθεσία του Μιχαήλ Μαρμαρινού που επιστρέφει στο Φεστιβάλ και στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου μ’ αυτό το «ασύλληπτο κείμενο/μνημείο», όπως το χαρακτηρίζει. Πρόκεται για μια «θεογονία της ίδιας της Μουσικής, που παραδίδει παρακαταθήκη σε όλες τις επόμενες καιεπερχόμενες γενιές το πώς, από ποιο συμβάν γεννήθηκε. Πώς, μέσα από μια εξαιρετικά χαριτωμένη πλοκή, που μόνο ένα ελληνικό πνεύμα, σπινθηροβόλο σαν του εύζωου Σοφοκλή μπορούσε να αιχμαλωτίσει, παραδόθηκε λύρα από καυκί χελώνας, αντίδωρο του πονηρού μωρού, θεού κλέφτη Ερμή, στα χέρια του μετέπειτα θεού της Μουσικής, του Απόλλωνα.Και, έκτοτε, άρχισε να κατηφορίζει την πλαγιά, αυτή τη συγκεκριμένη πλαγιά της Ζήρειας –του όρους Κυλλήνη–, για να αλλάξει, με τη γέννηση και το άγγιγμά της, τις ψυχές και τις ζωέςτων ανθρώπων – μια και χωρίς τη Μουσική ίσως να μην υπήρχε πολιτισμός».

*

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος - Γιάννης Ρήγας

Όρνιθες

του Αριστοφάνη

Ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης, απαυδισμένοι από τη διαφθορά σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο στην οποία έχει περιέλθει η πόλη, φεύγουν για να βρουν τον Τηρέα, τώρα πια Έποπα, κάποτε άνθρωπο, τώρα τσαλαπετεινό, για να μάθουν από αυτόν και από τα άλλα πουλιά –που πετούν ψηλά και ίσως γνωρίζουν– αν υπάρχει κάποιος τόπος ειρηνικός, να πάνε να ζήσουν εκεί. Μαζί θα ιδρύσουν μια νέα Πολιτεία, μεταξύ ουρανού και γης, που θα εξουσιάζει ταυτόχρονα θεούς και ανθρώπους και όπου τα πουλιά θα έχουν τη θέση που τους αναλογεί.

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει την αγαπημένη, διαχρονική κωμωδία του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα και μετάφραση Κ.Χ. Μύρη, με εξαιρετικούς συντελεστές. Τους κεντρικούς ρόλους ερμηνεύουν ο Ταξιάρχης Χάνος και ο Χρήστος Στέργιογλου, πλαισιωμένοι από πολυπληθή θίασο ηθοποιών και χορευτών.

Μετάφραση Κ.Χ. Μύρης • Σκηνοθεσία Γιάννης Ρήγας • Σκηνικά Κέννυ ΜακΛέλλαν • Κοστούμια Κλαιρ Μπρέισγουελ • Μουσική Γιώργος Χριστιανάκης • Χορογραφία Δημήτρης Σωτηρίου • Μάσκες Μάρθα Φωκά • Κίνηση μάσκας Σίμος Κακάλας • Βοηθοί σκηνοθέτες Μιχάλης Σιώνας, Ανδρέας Κουτσουρέλης • Παίζουν Ταξιάρχης Χάνος, Χρήστος Στέργιογλου, Βασίλης Σπυρόπουλος, Κλειώ Δανάη Οθωναίου, Δημήτρης Διακοσάββας, Γιώργος Κολοβός, Γρηγόρης Παπαδόπουλος.

Η διανομή είναι υπό διαμόρφωση

*

ΞΕΝΙΑ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ - ΜΟΥΣΕΊΟ ΕΝΔΥΜΑΤΩΝ

Μικροί Ιχνευτές

Εργαστήριο δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά στην Επίδαυρο

Τι είναι αυτό που ακούγεται από εκείνη τη σπηλιά; Η μουσική από τη λύρα του Ερμή μάς υπνωτίζει και μάς παρασύρει σ’ ένα γοητευτικό ταξίδι... Από σάτυροι γινόμαστε ιχνευτές και ακολουθούμε τα ίχνη των ζώων.

Για πέμπτη συνεχή χρονιά συνεχίζεται το επιτυχημένο πρόγραμμα δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά που πραγματοποιείται στο Ξενία Επιδαύρου - Μουσείο Ενδυμάτων, Παρασκευή και Σάββατο, κατά τη διάρκεια των παραστάσεων στο Αρχαίο Θέατρο.

Ανάλαφρο και παιγνιώδες, το σατυρικό δράμα Ιχνευταί, που περιλαμβάνεται στο φετινό πρόγραμμα, είναι η ιδανική μεταφορά για την «ανιχνευτική» διαδικασία που βιώνουν τα παιδιά στο εργαστήριο δημιουργικής απασχόλησης, ενώ οι μεγάλοι παρακολουθούν απερίσπαστοι τις παραστάσεις στο αρχαίο θέατρο. Σαν μικροί εξερευνητές, έτοιμοι να ξεκλειδώσουν το «μυστήριο» που κρύβεται στην καρδιά των

αρχαίων τραγωδιών και κωμωδιών, οι «Μικροί Ιχνευτές» μυούνται στο μαγικό σύμπαν κάθε έργου, ξετυλίγοντας το νήμα της πλοκής με τρόπο διασκεδαστικό και διαδραστικό, υπό την καθοδήγηση έμπειρων εμψυχωτών, που δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στο ξεχωριστό βίωμα και την προσωπικότητα του κάθε παιδιού.

Τα πρόσωπα, οι ιδέες, οι θεματικές, τα σύμβολα, οι μύθοι απελευθερώνουν την παιδική δημιουργικότητα σ’ όλες της τις μορφές: Ζωγραφική, Μουσική, Θέατρο, Χορό. Κατηφορίζοντας το μονοπάτι, μετά την παράσταση και το παιχνίδι, μικροί και μεγάλοι συζητούν και μοιράζονται, μέσα από το δικό του πρίσμα ο καθένας, την εμπειρία της βραδιάς.

Εμψυχωτές/τριες - Καλλιτεχνικοί εκπαιδευτές/τριες Αγγελική Τσάκωνα, Ελπίδα Κομνηνού, Ασπασία Κορδάρη, Μαρία Καλαντζή, Φραντζέσκα Μπούτση, Άλκηστις Βασιλάκου, Βασίλης Κεχαγιάς

Για παιδιά 5 - 10 ετών / Συμμετοχή: 5,00 ευρώ

Παρασκευή & Σάββατο, στις ημερομηνίες των παραστάσεων στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

Δηλώσεις συμμετοχής: creativechildren@greekfestival.gr

Πάροδος

Studio Residency στη Μικρή Επίδαυρο

Διακαλλιτεχνικό ερευνητικό πρόγραμμα για το Αρχαίο Δράμα,

με στόχο την ανανεωτική προσέγγιση στη δραματουργία,

τις σκηνικές φόρμες και τις διαδικασίες καλλιτεχνικής παραγωγής

Από τη δεκαετία του ’70, οι σκηνικές αναζητήσεις γύρω από το αρχαίο δράμα εστιάζουν κυρίως στη σκηνοθεσία και στην τέχνη του ηθοποιού. Στη σημερινή εποχή, που ζητάει μια ανανεωτική ματιά στα αρχαία κείμενα, έχει σημασία να σκεφτούμε με νέους όρους το ζήτημα της δραματουργίας και να πειραματιστούμε με νέες φόρμες. Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου διοργανώνει για πρώτη φορά διακαλλιτεχνικό ερευνητικό πρόγραμμα (studio residency) στη Μικρή Επίδαυρο, επιθυμώντας να δώσει τη δυνατότητα σε καλλιτέχνες από ένα ευρύ φάσμα τεχνών να προχωρήσουν υπό ιδανικές συνθήκες την έρευνά τους πάνω στη δραματουργία του αρχαίου δράματος in situ.

Το πρόγραμμα δεν απευθύνεται σε μεμονωμένους καλλιτέχνες, αλλά σε μια ομάδα πλήρους σύνθεσης −αποτελούμενη από Σκηνοθέτη, Δραματουργό, Χορογράφο, Συνθέτη, Εικαστικό, Ερμηνευτές−, η οποία μπορεί να προϋπάρχει ή και να συσταθεί γι’ αυτό τον σκοπό. Η ομάδα θα επιλεγεί μέσα από διαδικασία ανοιχτής πρόσκλησης, για να εξελίξει τη δραματουργική οπτική της με την υποστήριξη μιας δυναμικής ομάδας συντονιστών.

Η ερευνητική διαδικασία θα έχει πρακτικό χαρακτήρα και θα αναπτυχθεί σε δύο στάδια: το πρώτο στάδιο («Έρευνα») θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, στον χώρο Β΄ της Πειραιώς 260, για τέσσερις εβδομάδες, ενώ για το δεύτερο στάδιο («Εφαρμογή»), τις αμέσως επόμενες τρεις εβδομάδες, θα παραχωρηθεί στην επιλεγμένη θεατρική ομάδα το Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου.

Η συμμετοχή στο πρόγραμμα είναι δωρεάν.

Αναλυτικά στοιχεία για τη διάρθρωση, τις παροχές και τη διαδικασία υποβολής και αξιολόγησης των προτάσεων θα αναφέρονται στη πρόσκληση ενδιαφέροντος που θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Φεστιβάλ.

Ομάδα συντονιστών

Δραματουργία

Matthias Pees Δραματουργός, Καλλ. Διευθυντής Mousonturm, Φρανκφούρτη

Stefan Bläske Επικεφαλής Δραματουργός στο Εθνικό Θέατρο της Γάνδης

Σκηνοθεσία θ.α.

Μουσική σύνθεση

Θανάσης Δεληγιάννης Συνθέτης, Σκηνοθέτης, Περφόρμερ

Δήμητρα Τρυπάνη Συνθέτρια, Επίκουρη Καθηγήτρια

στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου

Χορός

Αμάλια Μπένετ Χορεύτρια, Χορογράφος

Εισηγητές

Γιάννης Αστερής Μεταφραστής, Συγγραφέας

Stefanie Carp Δραματουργός, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Ruhrtriennale, Καλλιτεχνική Συνεργάτιδα Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου

Νίκος Παναγιωτόπουλος Ποιητής, Μεταφραστής

Επιστημονική συνεργάτιδα

Ελένη Βαροπούλου Θεατρολόγος, Κριτικός

ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Ώρα έναρξης παραστάσεων 21:30

____________________________________

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΚΥΚΛΟΣ ΤΖΑΖ

Mihalis Kalkanis Group

με καλεσμένους τους Χάικ Γιαζιτζιάν & Γιάννη Αναστασάκη

Ο κοντραμπασίστας Μιχάλης Καλκάνης ξεχωρίζει ανάμεσα στους εκπροσώπους της νέας γενιάς ελλήνων μουσικών της τζαζ – και όχι μόνο. Προέρχεται από μουσική οικογένεια και, πέραν του ότι συμμετέχει στα πιο σημαντικά σχήματα του είδους, είναι ιδιαίτερα τολμηρός σαν δημιουργικός μουσικός και συνθέτης και πειραματίζεται με επιτυχία, δίνοντάς μας μουσική απρόβλεπτη. Ντύνει με ηλεκτρονική μουσική το παραδοσιακό τραγούδισμα της... γιαγιάς του και κάνει επιτόπιες ηχογραφήσεις (field recordings) σε θρησκευτικές τελετές μεταναστών, δίνοντάς μας ένα αμάλγαμα ήχων του κόσμου στον δίσκο του World Echoes in Athens.

Στη συναυλία του στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου επιχειρεί και πάλι κάτι ιδιαίτερο. Μέσα από τη συνεργασία του με τον αρμένιο δεξιοτέχνη στο ούτι Χάικ Γιαζιτζιάν (HaigYazdjian) και τον αβανγκάρντ ηλεκτρικό κιθαρίστα Γιάννη Αναστασάκη, φτιάχνει ένα μουσικό περιβάλλον όπου συνυπάρχουν η τζαζ και η ambient, και η παραδοσιακή και world μουσική με την ψυχεδέλεια και με τη noisy αντίληψη, η πηγαία μελωδία με την electronica, δημιουργώντας έτσι κάτι καινούργιο.

Μουσικοί Λευτέρης Ανδριώτης κρητική λύρα • Μανώλης Γιαννίκιος ντραμς • Μιχάλης Καλκάνης κοντραμπάσο • Χρήστος Καλκάνης κλαρινέτο • Ορέστης Μπενέκας πλήκτρα, πιάνο • Haig Yazdjian ούτι, τραγούδι • Γιάννης Αναστασάκης κιθάρα, εφέ • Σχεδιασμός - Εκτέλεση φωτισμού Μαρία Βενετάκη • Σχεδιασμός - Εκτέλεση ήχου Παναγιώτης Ριζόπουλος • Καλλιτεχνική επιμέλεια Μιχάλης Καλκάνης

*

ΜΟΥΣΙΚΗ

Σαβίνα Γιαννάτου - Primavera en Salonico

με τη συμμετοχή της Lamia Bedioui

Watersong

Η Σαβίνα Γιαννάτου και οι Primavera en Salonico εμπνέονται από το τραγούδι του Άριελ στην Τρικυμία του Σαίξπηρ, που «τα κόκκαλά του γίνανε κοράλλια, τα μάτια του μαργαριτάρια», και δημιουργούν το Watersong, με τραγούδια για το νερό και την έρημο, σε σχέση με τη ζωή και τον θάνατο, με τη γονιμότητα, τη μαγεία, την επιθυμία, τον εξαγνισμό. Μαζί τους η Τυνήσια Λάμια Μπεντίουι, που με το χαρακτηριστικό της ηχόχρωμα φέρνει στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου τον κόσμο της ερήμου.

Η αραβική γλώσσα και η διάλεκτος των Βεδουίνων διασταυρώνονται με τις γλώσσες της Μεσογείου. Ούτι, κανονάκι, νέι, βιολί, ακορντεόν, κρουστά, waterphone και κοντραμπάσο είναι τα όργανα που συνοδεύουν τις φωνές, συνδυάζοντας το παραδοσιακό στοιχείο με τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό. Τραγούδια παραδοσιακά και αναγεννησιακά, από διάφορες χώρες, συνυπάρχουν και φτιάχνουν ιστορίες για το νερό και τη δύναμή του, για τη ζωή που μπορεί να δώσει και να στερήσει. Τραγούδια για τη βροχή, τη θάλασσα, τα ποτάμια, τα δάκρυα, τις σταγόνες, για το νερό στο σώμα, για το σώμα στο νερό. Το σώμα μας.

Μουσικοί Σαβίνα Γιαννάτου φωνή, Lamia Bedioui φωνή • Primavera en Salonico: Κώστας Βόμβολος κανονάκι, ακορντεόν, Κυριάκος Γκουβέντας βιολί, Χάρης Λαμπράκης νέι, Κώστας Θεοδώρου κρουστά, waterphone, Γιάννης Αλεξανδρής ούτι, κιθάρα • Βίντεο animation Κλεοπάτρα Κοραή

*

ΜΟΥΣΙΚΗ

Keyvan Chemirani & The Rhythm Alchemy

με τη συμμετοχή του Σωκράτη Σινόπουλου

Η νέα δημιουργία του Ιρανού Κεϊβάν Σεμιρανί, που με το αλάνθαστο μουσικό αισθητήριό του αναμειγνύει διαφορετικές γλώσσες και παραδόσεις, είναι ένας ύμνος στο σύμπαν του ρυθμού. Υπνωτιστικοί ήχοι κρουστών, kanjira και tablas, από τα βάθη της Ινδίας συναντούν τα δυτικότροπα ντραμς και το beatboxing της χιπ χοπ κουλτούρας, αλλά και την πολίτικη λύρα του δεξιοτέχνη Σωκράτη Σινόπουλου και το βιολοντσέλο του βιρτουόζου Βενσάν Σεγκάλ (Vincent Ségal). Με εφόδια τη γενναιοδωρία και την εξωστρέφειά τους, μοιράζονται μαζί μας τον πλούσιο και σύνθετο ήχο τους, και μετακινούνται μεταξύ στοχαστικής και εορταστικής διάθεσης, χωρίς, ωστόσο, ποτέ να ξεχνούν την αλχημική δύναμη του ρυθμού.

Μουσικοί Prabhu Edouard τάμπλα, Stéphane Galland τύμπανα, Vincent Ségal βιολοντσέλο, Σωκράτης Σινόπουλος πολίτικη λύρα, Djamchid Chemirani φωνή, ζαρμπ, Bijan Chemirani ζαρμπ, κρουστά, σάζι, Keyvan Chemirani ζαρμπ, κρουστά, σαντούρι

ΙΡΑΝ / ΓΑΛΛΙΑ

*

ΜΟΥΣΙΚΗ

Αλκίνοος Ιωαννίδης

Live Looping

Χαραγμένη στη μνήμη των αναγνωστών εδώ και 120 χρόνια, η τραγική φιγούρα της Φραγκογιαννούς, που πηδάει γκρεμούς και διασχίζει άγρια μονοπάτια, σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από τους διώκτες της, «επιστρέφει» τώρα στον φυσικό της χώρο, σ’ ένα τοπίο υπαίθρου, και ζωντανεύει με αναπάντεχο τρόπο, μέσα από τη

μουσική του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Εργαλείο είναι η φωνή του αλλά και τα διάφορα μουσικά όργανα που παίζει, ηχογραφεί και αναπαράγει μέσω της τεχνικής του live looping.

Ο δημοφιλής ερμηνευτής και συνθέτης χτίζει ένα ηχητικό σύμπαν μέσα στο οποίο ξεδιπλώνεται ο ατμοσφαιρικός κόσμος της Φόνισσας του Παπαδιαμάντη. Στο πρώτο μέρος της παράστασης μελοποιούνται τα δύο τελευταία κεφάλαια της αριστουργηματικής νουβέλας, ανοίγοντας έναν διάλογο ανάμεσα σε τρεις σολίστες που ισορροπούν μεταξύ λογοτεχνίας και μουσικής, αφήγησης και θεάτρου, του παπαδιαμαντικού κόσμου και της σύγχρονης τεχνολογίας. Στο δεύτερο μέρος θα παρουσιαστούν, με βάση την τεχνική του live looping, νέες ενορχηστρώσεις γνωστών τραγουδιών του Αλκίνοου Ιωαννίδη.

Ηχοληψία Βαγγέλης Λάππας, Βασίλης Δρούγκας • Φώτα Κωνσταντίνος Αλεξίου • Ερμηνεύουν Κόρα Καρβούνη και οι μουσικοί Χάρης Λαμπράκης νέι, πλήκτρα, Αλκίνοος Ιωαννίδης live looping, ακουστικά & ηλεκτρονικά κρουστά, ηλεκτρική κιθάρα & μπάσο, μπαρόκ φλάουτα, πλήκτρα, υπολογιστές, πρόσθετα κείμενα, φωνή • Παραγωγή Roll Out Vision Services • Επιμέλεια παραγωγής Αθύρ

*

ΟΠΕΡΑ / ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Ομάδα Ραφή - Nova Melancholia - Μιχάλης Σιγανίδης - Χάρης Λαμπράκης

Η κιβωτός του Νώε / Il diluvio universale

του Μικελάντζελο Φαλβέττι

Πώς τραγουδά κανείς τις επιθυμίες και τους φόβους του; Πόσο «φύση» και πόσο «πνεύμα» είναι ο άνθρωπος; Πώς επιδρά η συνύπαρξη με τα ζώα, πόσο μας απελευθερώνει;

Από τα πιο δυναμικά ελληνικά σχήματα λυρικού θεάτρου, η Ομάδα Ραφή επανέρχεται στο Φεστιβάλ, αυτή τη φορά στη Μικρή Επίδαυρο, με το μπαρόκ κομψοτέχνημα του σικελού Μικελάντζελο Φαλβέττι Η Κιβωτός του Νώε. Το ορατόριο του τολμηρού ιερωμένου, που ανεβαίνει πρώτη φορά στην Ελλάδα, προκάλεσε σάλο στην εποχή του καθώς, αντί βιβλικών προσώπων, πρωταγωνιστούν στοιχεία της φύσης: το νερό, η φωτιά, ο αέρας...

Η σκηνοθεσία των Nova Melancholia δημιουργεί στη σκηνή την αίσθηση μιας πραγματικής τρικυμίας, ενώ παρασυρόμαστε σε μια σαγηνευτική σύνθεση, που επιστρατεύει από ήχους παλαιών οργάνων και ανατολίτικα μακάμια έως θορύβους ζώων, με τους δεξιοτέχνες Μιχάλη Σιγανίδη και Χάρη Λαμπράκη σε ρόλο αναγεννησιακών τροβαδούρων, να αυτοσχεδιάζουν και να μας απογειώνουν.

Σύνθεση Michelangelo Falvetti • Λιμπρέτο Vincenzo Giattini • Σκηνοθεσία - Σκηνικά - Κοστούμια - Φωτισμοί Βασίλης Νούλας, Κώστας Τζημούλης • Διασκευή - Ενορχήστρωση Πάνος Ηλιόπουλος, Θάνος Πολυμενέας • Ερμηνεύουν οι μουσικοί Μιχάλης Σιγανίδης, Χάρης Λαμπράκης, Πάνος Ηλιόπουλος, Γιάννος Γιοβάνος, Guido De Flaviis, Θάνος Πολυμενέας, Ζωή Πουρή και οι τραγουδιστές Γιάννης Φίλιας, Λητώ Μεσσήνη, Νίκος Σπανάτης, Γιώργος Ρούπας, Αναστασία Κότσαλη

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

*

ΟΠΕΡΑ / ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Μυρσίνη Μαργαρίτη - Μαρία Παπαπετροπούλου - Μαρία Πανουργιά

«Έχω μάτια στ’ αυτιά»

Η ανθρώπινη φωνή του Φρανσίς Πουλένκ

Βασισμένο στον ομώνυμο μονόλογο του Ζαν Κοκτώ

«... Πέντε χρόνια τώρα ζω από σένα,/ περνάω την ημέρα μου περιμένοντάς σε./ Όταν αργείς, νομίζω πως πέθανες,/ πεθαίνω όταν σε φανταστώ νεκρό,/ ξαναζώ όταν γυρίζεις / κι ύστερα, όσο είσαι κοντά μου,/ πεθαίνω από τον φόβο μου μη φύγεις…».

Από τα πιο σπαρακτικά έργα για το τέλος του έρωτα και την απόγνωση της εγκατάλειψης, η μονόπρακτη όπερα που συνέθεσε ο Φρανσίς Πουλένκ πάνω στην

Ανθρώπινη φωνή του Κοκτώ θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στη σκηνή της Μικρής Επιδαύρου, σε μια τολμηρή σκηνοθετική σύλληψη από τη Μαρία Πανουργιά.

Πέντε χορευτές-ηθοποιοί, σε ξεχωριστούς τηλεφωνικούς θαλάμους, πλαισιώνουν την κεντρική ηρωίδα, που ερμηνεύει η υψίφωνος Μυρσίνη Μαργαρίτη, και μας συμπαρασύρουν στη δίνη της αγωνίας και των ονείρων της. O σκηνικός χώρος αντανακλά όλες αυτές τις ψυχολογικές της διακυμάνσεις υπό τους ήχους του πιάνου της Μαρίας Παπαπετροπούλου.

Σκηνοθεσία Μαρία Πανουργιά • Σύμβουλος δραματουργίας Γιάννης Κωνσταντινίδης • Σκηνικά Μυρτώ Λάμπρου • Κοστούμια Ιωάννα Τσάμη • Φωτισμοί Ελίζα Αλεξανδροπούλου • Κίνηση Ζωή Χατζηαντωνίου • Βοηθός σκηνοθέτη Γιώργος Παπαδάκης • Ερμηνεύουν Μυρσίνη Μαργαρίτη σοπράνο, Μαρία Παπαπετροπούλου πιάνο • Χορός Στέλλα Βογιατζάκη, Αλέξανδρος Λασκαράτος, Αλεξάνδρα Ντεληθέου, Φιντέλ Ταλαμπούκας, Αινείας Τσαμάτης

Το κείμενο της μετάφρασης του Μάριου Πλωρίτη για τους υπέρτιτλους παραχωρήθηκε από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

*

ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ

ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΑΛΑΙΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Αλέξανδρος Ευκλείδης - Μιχάλης Παρασκάκης

Βυθισμένη πολιτεία

... πλὴν Δηλίου γέ τινος δεῖται κολυμβητοῦ.

(Διογένους Λαερτίου, Φιλόσοφος ἱστορία, 2.22)

Αν η πράξη και η εμπειρία της ανάγνωσης και της ουσιαστικής επαφής με ένα κείμενο παραλληλίζεται από τον Διογένη Λαέρτιο με την εμπειρία της αιώρησης και της περιπλάνησης μέσα στο νερό που προσφέρει η πράξη της κολύμβησης, μήπως δεν είναι απίθανο ένας δεινός κολυμβητής να βυθιστεί με τον ίδιο τρόπο και σε μια θεατρική εμπειρία; Στην περίπτωση της αισθητηριακής παράστασης Βυθισμένη πολιτεία, οι κολυμβητές-συμμετέχοντες καλούνται να βυθιστούν όχι μόνο μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά στη θάλασσα της Παλαιάς Επιδαύρου, για να περιπλανηθούν στα απομεινάρια της βυθισμένης πολιτείας της περιοχής, κατάλοιπα παλαιότερων αιώνων, που τράβηξαν την προσοχή των αρχαιολόγων μόλις τα τελευταία χρόνια. Φορώντας μάσκες και βατραχοπέδιλα και ακούγοντας φωνές, μουσικές και ήχους που θα αναδύονται από τα έγκατα του θαλάσσιου χώρου, σαν από τα βάθη του μυαλού και του χρόνου, οι συμμετέχοντες θα βουτήξουν στα νερά μιας πρωτόγνωρης εμπειρίας, εκεί όπου θέατρο και αρχαιολογία συναντώνται, σε μια απόπειρα να εμβαπτιστούν στην ατομική και συλλογική μνήμη.

Σκηνοθετική επιμέλεια Αλέξανδρος Ευκλείδης • Μουσική Μιχάλης Παρασκάκης • Δραματουργία Παναγιώτα Κωνσταντινάκου • Σύλληψη - Οργάνωση παραγωγής Μανόλης Σάρδης