Την κλασική κωμωδία του Χαϊνριχ Φον Κλαϊστ «Σπασμένη στάμνα» θα ανεβάσουν στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου ο Ακύλλας Καραζήσης και ο Νίκος Χατζόπουλος, η πρεμιέρα αναμένεται τον Δεκέμβριο του 2022.

Στο Από Μηχανής Θέατρο θα παρουσιαστεί από την Δευτέρα 16 Απριλίου, και κάθε Δευτέρα και Τρίτη, το έργο «Βάτραχοι-project» βασισμένο στους «Βατράχους» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου.

Πώς θα παιζόταν ένα έργο του Αριστοφάνη σε μια μικρή κλειστή σκηνή, δίχως χορούς και πανηγύρια, δίχως την υποχρέωση του "μεγάλου θεάματος" που όλοι αναμένουν στα ανοιχτά θέατρα; Εμείς θα προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε εξαρχής αυτόν τον τόσο σημαντικό --αλλά και τόσο "άβολο"-- αρχαίο κωμωδιογράφο, επανεφευρίσκοντας τη σχέση μας με την έννοια "κωμωδία". Τέσσερις ηθοποιοί επιστρατεύουν όλα τα μέσα για να μεταφέρουν το "πνεύμα", και όχι το "γράμμα", αυτής της καθόδου στον Άδη προς αναζήτηση του χαμένου ποιητή. Αλήθεια, εσείς ως σύγχρονοι Έλληνες, ποιον θα θέλατε να φέρετε πίσω από τον Κάτω Κόσμο;

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Μετάφραση "Βατράχων": Νικολέττα Φριντζήλα

Διασκευή: ο θίασος

Σκηνοθεσία:Νίκος Χατζόπουλος

Σκηνικά - Κοστούμια: Βασίλης Παπατσαρούχας

Μουσική: Βάιος Πράπας

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Βίντεο: Ελεονόρα Λύτρα

ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ:

Δήμητρα Βλαγκοπούλου

Άννα Κλάδη

Χρήστος Κοντογεώργης

Μιχάλης Πανάδης

Μουσικοί επί σκηνής: Βάιος Πράπας, Οδυσσέας Μισόρης

Μια παραγωγή του Από Μηχανής Θεάτρου 

-          Από τις 16 Απριλίου έως τις 29 Μαΐου 2018

Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00

-          Θέατρο Από Μηχανής, Ακαδήμου 13, τηλέφωνο: 210.5232097, www.amtheater.gr

-          Τιμές εισιτηρίων:

Κανονικό: 13€

Φοιτητικό & άνω των 65: 10€

Ανέργων: 8€

Ατέλεια: 5€

-          Προπώληση εισιτηρίων στο τηλέφωνο 210. 5232097 και στο www.viva.gr/tickets/

«Όπου μου σύρει μιαν πετρού άψυσση μες στο σέρι σου»

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι, ο Αντωνής. Οι γονείς του τον αγαπούσαν πολύ και συνάμα ανησυχούσαν για εκείνον, γιατί η συμπεριφορά του διέφερε από των άλλων παιδιών. Μην μπορώντας ούτε αυτοί ούτε η γειτονιά να εξηγήσουν το γιατί, τη θέση της επιστήμης πήρε η μεταφυσική και η διάγνωση βγήκε: το αγόρι ήταν αλαβροστοισειώτης, δηλαδή αλαφροΐσκιωτος. Οι νεράιδες τον στοίχειωναν και τον άφηναν να λιώνει κλεισμένος σε ένα δωμάτιο. Μέχρι που μια μέρα βρέθηκε η λύση! Η προξενήτρα έφερε το καλό μαντάτο. Μια γειτονοπούλα ήθελε να τον παντρευτεί. Οι γονείς του χάρηκαν μόλις το άκουσαν και δέχτηκαν αμέσως. Εκείνος είπε το «ναι» μόνο και μόνο για να μην τους κακοκαρδίσει. Όμως δεν άντεξε πολύ, την τρίτη μέρα του γάμου του οι νεράιδες τον εκδικήθηκαν και πέθανε.

Με μια πρώτη ανάγνωση η ιστορία του Κύπριου λαϊκού ποιητή Παύλου Λιασίδη φαντάζει απλή, σαν ένα παραμύθι. Ωστόσο κρύβει έναν πλούτο ηθογραφικών και λαογραφικών στοιχείων μιας ζώσας εποχής, σπαρταριστά ψυχογραφήματα ηρώων –ιδανικοί χαρακτήρες για τη σκηνή– και μια σύγκρουση ανάμεσα στο φυσικό και στο μεταφυσικό, στη λογική και στη φαντασία.

Ο Λιασίδης, αν και είχε πάει μόνο μέχρι την πέμπτη δημοτικού, παρέμεινε πιστός στην κυπριακή διάλεκτο και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη σωστή χρήση της. Καθώς θεωρούσε ότι αλλοιωνόταν στο πέρασμα του χρόνου, κατέβαλε προσπάθεια ώστε να μελετηθεί και να κωδικοποιηθεί από τους ειδήμονες. Πίστευε πως οι «γραμματιζούμενοι» δεν την κατανοούσαν και δεν τη χρησιμοποιούσαν σωστά.

Αυτή η μουσικότητα της γλώσσας ήταν εύληπτη για εκείνον και χάρη στο σπάνιο μουσικό του ταλέντο – ήταν τραγουδιστής του μανέ και έπαιζε με μεγάλη δεξιοτεχνία πιθκιαύλιν και λαούτο. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι στίχοι του μελοποιήθηκαν.

Αυτά τα στοιχεία φαίνεται να έχει μελετήσει ενδελεχώς ο Νίκος Χατζόπουλος, ο οποίος σκηνοθετεί την παράσταση. Το κείμενο παρουσιάζεται σε έμμετρη μορφή, σε  ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο.Όλα είναι δουλεμένα στην παραμικρή τους λεπτομέρεια, οι ήχοι του πιάνου –εξαιρετική η μουσική του Σταύρου Λάντσια– μοιάζουν να βγαίνουν από τις συλλαβές και τα φωνήεντα να συμπληρώνουν τις νότες.

Ο σκηνοθέτης τοποθετεί τον Αντωνή στο κέντρο της σκηνής, αλλά στο βάθος. Έτσι όλα περιστρέφονται γύρω του, όμως οι δύο κόσμοι είναι χωριστοί. Επιπλέον ο πρωταγωνιστής έχει επιλέξει τον κόσμο των νεκρών, του Άδη, σαν από αρχαία τραγωδία. Εκεί κυριεύεται από τις νεράιδες και οι κινήσεις του εκφράζουν το αδιέξοδο από ένα σώμα-σήμα-τάφο της ψυχής δίχως ίχνος υπερβολής. Ο Γιωργής Τσουρής δίνει μια μεστή και ουσιαστική ερμηνεία, που πείθει και συγκινεί. Εκμεταλλεύεται άριστα και την ιδιότητα του τραγουδιστή στα πρόσθετα μελοποιημένα ποιήματα του Λιασίδη που ακούγονται στην παράσταση.

Όσο για την αφήγηση, εναλλάσσεται με τη δράση και οι ηθοποιοί δείχνουν πανέτοιμοι τόσο να διηγηθούν την ιστορία όσο και να ταυτιστούν με τους χαρακτήρες που υποδύονται.

Η Άνδρη Θεοδότου, αν και πολύ νέα, αποδίδει με σπαρακτικό τρόπο τη μητέρα που προσπαθεί να σώσει το παιδί της και συγκινεί. Εξαιρετική ακόμα και όταν τραγουδά, διανθίζοντας το ρόλο της με πινελιές χιούμορ. Η ερμηνεία της λιτή και ταυτόχρονα συγκλονιστική.

Ο Δημήτρης Αντωνίου σκιαγραφεί την κλασική αγροτική φιγούρα του πατέρα ενισχύοντας την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της παράστασης. Ο Κλείτος Κωμοδίκης είναι πολύ καλός σε όλους τους ρόλους, ενώ η Μαρίνα Αργυρίδου ανατρεπτική στο ρόλο της γριάς προξενήτρας.

Η παράσταση είναι εικαστικά άρτια και διακρίνεται για τα υψηλής αισθητικής κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα, την προσεγμένη κίνηση της Βάλιας Παπακωνσταντίνου και τους φωτισμούς του Σάκη Μπιρμπίλη, που εντείνουν τη συνύπαρξη των δύο κόσμων, του ονειρικού και του πραγματικού, καθώς και την αλληλεπίδραση με την πλατεία. 

Αν τώρα αναρωτιέστε τι θα καταλάβει κανείς από ένα έργο στην κυπριακή διάλεκτο, η απάντηση από μια Ελλαδίτισσα είναι αρκετά. Ακόμα και αν δεν κατανοήσει κάποιες λέξεις, σίγουρα δεν θα χάσει το νόημα. Όταν, μια μάνα αγκαλιάζει το πονεμένο της παιδί, η συγκεκριμένη σκηνή χρειάζεται μετάφραση; Ή μήπως είναι δύσκολο να αντιληφθείς πώς είναι να μη χωράς πουθενά; «Εκρύανεν το γέμα μου», λέει ο Γιωργής Τσουρής σε μία από τις πρώτες σκηνές και δείχνει τις φλέβες του…

Απόψε 17/6 και αύριο 18/6 στην αίθουσα Β΄ στην Πειραιώς 260. Κλείστε τις θέσεις σας εδώ. 

ΥΓ.: Οι συντελεστές φρόντισαν να μας διευκολύνουν και με ένα γλωσσάρι. Σας το παραθέτω γιατί πολύ μου άρεσε.

Μια στρογγυλή τράπεζα στήθηκε την Τρίτη (30/5) στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, με τον Δημήτρη Ήμελλο, τη Μαρία Κεχαγιόγλου, τη Στεφανία Γουλιώτη, τον Γιάννη Νταλιάνη, την Αγγελική Παπαθεμελή, τον Νίκο Χατζόπουλο, την Κατερίνα Ευαγγελάτου και την Έφη Θεοδώρου να κάθονται στο κέντρο της σκηνής. Αυτή τη φορά δεν τους απολαύσαμε σε κάποια παράσταση, πίσω από το προσωπείο ενός ρόλου, αλλά είχαμε την τύχη να γίνουμε μάρτυρες των προσωπικών τους εμπειριών από την κοινή τους πορεία με τον Λευτέρη Βογιατζή.

Ειλικρινείς, άμεσοι, γενναιόδωροι, ανθρώπινοι, ο καθένας με τον δικό του προσωπικό τρόπο μοιράστηκαν με το κοινό στιγμές από τη σκηνή αλλά και τη ζωή, σκιαγραφώντας την πολυσχιδή προσωπικότητα του σπουδαίου σκηνοθέτη.

Όλα αυτά στο πλαίσιο της επιστημονικής διημερίδας του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, στην οποία ακούστηκαν εξαιρετικές και εμπεριστατωμένες απόψεις από πολλούς ομιλητές για το σκηνικό έργο του Λευτέρη Βογιατζή.

Τη στρογγυλή τράπεζα των ηθοποιών συντόνιζε η σκηνοθέτις Έφη Θεοδώρου, που με τις εύστοχες ερωτήσεις-παρατηρήσεις της προσπαθούσε να εξελίξει τη συζήτηση.

Στη συνέχεια αναφέρονται μερικά μόνο από τα λόγια των συνεργατών του, αφενός επειδή πολλές φορές η συγκίνηση δεν επέτρεπε σε κάποιους να πουν περισσότερα, αφετέρου διότι ορισμένοι είπαν αλλά η γράφουσα είχε χαθεί στην περιπλάνηση των περιγραφών τους και γι’ αυτό αδικούνται από την παρούσα καταγραφή.

Δημήτρης Ήμελλος: «Ο Λευτέρης Βογιατζής είναι ένα σύνθετο φαινόμενο»

«Όπως ο Λευτέρης είχε έναν κόμπο για το πώς να ξεκινήσει την πρόβα, το ίδιο αισθάνομαι και εγώ τώρα που πρέπει να μιλήσω για εκείνον», είπε ο Δημήτρης Ήμελλος μόλις ξεκίνησε. Εξήγησε ότι για τον Λευτέρη Βογιατζή ακόμα και το πώς ξεκινά μια πρόβα ήταν ένα θέμα που τον ταλάνιζε. Ο ηθοποιός εξιστόρησε την εμπειρία του με τον σπουδαίο θεατράνθρωπο, ως παρτενέρ στη σκηνή, αφού οι δυο τους είχαν συμπρωταγωνιστήσει στο «Ύστατο σήμερα» του Βρετανού δραματουργού Χάουαρντ Μπάρκερ. Ο Δημήτρης Ήμελλος δήλωσε ότι στην αρχή της συνεργασίας τους εντυπωσιάστηκε επειδή ο Λευτέρης Βογιατζής «ήταν κακός ηθοποιός!» Κατόπιν εξήγησε ότι στόχος του ήταν να μην είναι ηθοποιός και αυτό ζητούσε και από τους άλλους ‒ κάτι που επισήμαναν και οι υπόλοιποι συνεργάτες του. Μοιράστηκε με το κοινό προσωπικές στιγμές του από τις πρόβες, το πώς έγινε η διανομή των ρόλων στη συγκεκριμένη παράσταση, του πελάτη-Δνείστερ και του κουρέα, αλλά και διάφορα ευτράπελα, θέλοντας να τονίσει την ανάγκη του Λευτέρη Βογιατζή να είναι θεατής. «Του άρεσε να βλέπει, να παρατηρεί, να γεύεται αυτό που βλέπει, γι’ αυτό και σκηνοθετούσε για να βλέπει αυτά που του άρεσαν…» ανέφερε χαρακτηριστικά ο ηθοποιός, ενώ πρόσθεσε ότι αυτό συνέβαινε πολλές φορές και στις πρόβες τους, που άφηνε τη θέση του σκηνοθέτη και καθόταν στις θέσεις των θεατών απολαμβάνοντας τον συμπαίκτη του.

Ο Δημήτρης Ήμελλος χαρακτήρισε τον Λευτέρη Βογιατζή «ένα σύνθετο φαινόμενο». «Τα μεγαλύτερά του προσόντα, τα μεγαλύτερά του προτερήματα ήταν και τα μεγαλύτερά του μειονεκτήματα και τα μεγαλύτερά του μειονεκτήματα ήταν και τα μεγαλύτερά του προσόντα», επισήμανε. Επιπλέον, είπε ότι λόγω αυτής της προσωπικότητας πολύ συχνά ήταν μόνος, «σαν ένα μικρό παιδί που προσπαθούσε να επικοινωνήσει».

Γιάννης Νταλιάνης: «Σου ανέβαζε συνεχώς την αδρεναλίνη στη σκηνή»

Ο Γιάννης Νταλιάνης, έχοντας μοιραστεί και εκείνος αρκετές φορές τη σκηνή με τον Λευτέρη Βογιατζή, δήλωσε: «Όταν ήσουν μαζί του στη σκηνή, απαιτούσε μεγάλη εγρήγορση και ετοιμότητα, διότι έπρεπε να βρεις τον τρόπο να τον μετατρέψεις από παρατηρητή σε παίκτη. Γεγονός πολύ δελεαστικό, που ανέβαζε συνεχώς την αδρεναλίνη». Ο ίδιος θυμήθηκε την αρχή της γνωριμίας τους, όταν ήταν ακόμη μαθητής του στο Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο, και περιέγραψε το πάθος και την αφοσίωση με την οποία ο Λευτέρης Βογιατζής τους δίδασκε τότε την «Αρετούσα». Μια μέρα μάλιστα κόντεψε να καεί με τη στάχτη του τσιγάρου, όταν πλησίασε το δάχτυλό του και εκείνος παρέμενε αφοσιωμένος στην πρόβα με τους μαθητές της σχολής.

Νίκος Χατζόπουλος: «Αυτό που σου άφηνε ήταν κάτι βραδείας καύσεως»

Ο Νίκος Χατζόπουλος δανείστηκε τον τίτλο του θεατρικού έργου του Τόμας Μπέρνχαρντ στο οποίο και πρωταγωνίστησε για να περιγράψει τον Λευτέρη Βογιατζή. «Σήμερα μιλάμε πολύ περισσότερο για θέατρο από το να κάνουμε θέατρο. Ο Λευτέρης δεν μιλούσε, έπραττε. Ήταν ένας πραγματικός θεατροποιός». Κατόπιν εξήγησε κάτι που παραδέχτηκαν και όλοι οι συνάδελφοί του που συμμετείχαν στη συζήτηση, ότι είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει κανείς τη μέθοδό του, γιατί όλα αυτά που έζησαν ήταν βιωματικά και δύσκολα μπορούν να ειπωθούν και να καταγραφούν. «Αυτό που σου άφηνε ήταν κάτι βραδείας καύσεως, γιατί έπειτα από τη συνεργασία μαζί του συνειδητοποιούσες ότι είχε αλλάξει η κοσμοθεωρία σου απέναντι στο θέατρο». Ο Νίκος Χατζόπουλος ανέφερε χαρακτηριστικά: «Θυμάμαι πολύ έντονα να λέει: ‘‘Μην παίζεις! Εννοώ παίζε 100%!’’» Στη συνέχεια επισήμανε τη δυσκολία που είχε στην αρχή να καταλάβει τη διττή σημασία του ρήματος «παίζω», καθώς και ότι, δυστυχώς, η φράση «Μην παίζεις» έχει πλέον παρερμηνευτεί από πολλούς σκηνοθέτες. Ο Νίκος Χατζόπουλος τόνισε επίσης τον σεβασμό που έδειχνε ο Λευτέρης Βογιατζής στο κείμενο: «Δεν θεωρούσε τον σκηνοθέτη πιο έξυπνο από τον συγγραφέα. Μέθοδός του ήταν να ξεζουμίσει το κείμενο μέχρι να του παραδοθεί».

Μαρία Κεχαγιόγλου: «Στις παραστάσεις εκτός Λευτέρη προσπαθούσα να εφαρμόσω όλα όσα έμαθα μαζί του»

Η Μαρία Κεχαγιόγλου με την ευκαιρία της διημερίδας ξεφύλλισε τα ημερολόγια που κρατούσε από τις πρόβες της με τον Λευτέρη Βογιατζή. Μίλησε για το σοκ που είχε υποστεί όταν στη δραματική σχολή ακόμη είχε παρακολουθήσει την παράσταση «Σε φιλώ στη μούρη». Όταν λοιπόν αργότερα, το 1995, συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Λευτέρη Βογιατζή στον «Μισάνθρωπο», τον θαύμαζε τόσο πολύ που είχε «το σύνδρομο της καλής μαθήτριας», κάτι που δεν του άρεσε καθόλου. Η ηθοποιός αναφέρθηκε στις επώδυνες πρόβες αλλά και στη δύσκολη πρώτη χρόνια των παραστάσεων, που την οδήγησε στην απόφαση να αποχωρήσει. «Στις παραστάσεις εκτός Λευτέρη προσπαθούσα να εφαρμόσω όλα όσα έμαθα μαζί του». Έπειτα από λίγα χρόνια, όταν ξανασυνεργάστηκαν, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά και η σχέση τους μια σχέση αγάπης.

Στεφανία Γουλιώτη: «Ήθελε να σε πάει σε μια παράλογη περιοχή»

«Σου ζητούσε κάτι πέρα από τη φύση… Να γίνεις αφύλακτος… Να φύγεις εσύ από τη μέση, να εξαφανιστείς από τη σκηνή», είπε η Στεφανία Γουλιώτη προσπαθώντας να δώσει μια γεύση από τις οδηγίες του Λευτέρη Βογιατζή. Όσο για τους περιβόητους τονισμούς, εξήγησε ότι ήταν περίπλοκοι γιατί «ήθελε να σε πάει σε μια παράλογη περιοχή, μήπως και σου έκανε τη χάρη η λέξη και σου δώσει κάτι πίσω». Θυμήθηκε ένα απόγευμα, όταν σε ένα ρεπό από τις πρόβες της «Αντιγόνης», μελετούσαν τον μονόλογο του Τειρεσία και επί επτά ώρες διερευνούσαν έναν στίχο που αφορούσε κάποια έθιμα της εποχής. «Εγώ την επόμενη μέρα, σαν καλή μαθήτρια, πήγα στην πρόβα με χαρά για να πω και στους υπόλοιπους τι είχαμε μάθει. Έκπληκτη λοιπόν τον είδα να ξεκινά όλη τη διαδικασία από την αρχή με την ίδια ακριβώς περιέργεια…»

Αγγελική Παπαθεμελή: «Δεν φοβόταν να συγκρουστεί με τον ηθοποιό»

Η Αγγελική Παπαθεμελή τόνισε την ντομπροσύνη του χαρακτήρα του Λευτέρη Βογιατζή, που δεν φοβόταν να συγκρουστεί, λέγοντας ακριβώς αυτό που πίστευε, κάτι που, όπως είπε, δεν το έχει συναντήσει σε κανέναν άλλο σκηνοθέτη. «Ποτέ δεν συνεργάστηκα με κάποιον που η δική μου ελευθερία και μέριμνα ήταν ο στόχος του», δήλωσε χαρακτηριστικά. Αναφέρθηκε επίσης στον τρόπο δουλειάς του: «Δεν έχω ξαναγνωρίσει άνθρωπο που με παιδική αθωότητα να αναζητά κόλπα τα οποία μπορούσαν να σου λύσουν θέματα που τα κουβαλούσες πολύ καιρό». Θυμήθηκε την εποχή που έκανε πρόβες για τον «Γλάρο» με τον Νίκο Μαστοράκη στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας και μοιράζονταν την ίδια αυλή με τον θίασο του Λευτέρη Βογιατζή στα διαλείμματα. «Εμείς βγαίναμε χαρούμενοι και χαλαροί και έβλεπες να κάνουν την εμφάνισή τους από εδώ κάτι φιγούρες σκυθρωπές, ταλαιπωρημένες… Τότε λέγαμε: ‘‘Δεν θα πάμε ποτέ δίπλα…’’»

Κατερίνα Ευαγγελάτου: «Μου έλεγε: ‘‘Σε δέκα χρόνια θα καταλάβεις αυτά που λέω’’»

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου μοιράστηκε την εμπειρία της ως βοηθού σκηνοθέτη του Λευτέρη Βογιατζή στην παράσταση της «Αντιγόνης» το 2006. «Αυτά που έμαθα ήταν πολύ βραδυφλεγή. Πολλές φορές μού έλεγε ‘‘Σε δέκα χρόνια θα καταλάβεις αυτά που λέω’’ και είχε δίκιο». Η σκηνοθέτις αναφέρθηκε στη δουλειά που έγινε στις πρόβες, όταν της είχε αναθέσει να συντάξει όλο το κείμενο της αρχαίας τραγωδίας για να το διδάξει στους ηθοποιούς, αλλά και στην παιδική πλευρά του Λευτέρη Βογιατζή και στην τρομερή του παρατηρητικότητα, όταν, σαν μικρό παιδί, πρόσεχε για ώρα τους χειροποίητους σελιδοδείκτες με τα αυτοκολλητάκια που έφτιαχνε εκείνη για να ξεχωρίζει τις σημειώσεις της πάνω στα λεξικά των αρχαίων κειμένων.

Με συγκίνηση θυμήθηκε τη μέρα που την κάλεσε σπίτι του για να της διαβάσει τις «Ψευδαισθήσεις» του Ιβάν Βιριπάγεφ, έργο που της πρότεινε να ανεβάσει στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, όπως και έγινε την άνοιξη του 2012. Το έργο αφορούσε έναν άντρα που καθόταν στο κρεβάτι λίγο πριν πεθάνει και η Κατερίνα Ευαγγελάτου είπε χαρακτηριστικά: «Ο τρόπος που μου διάβαζε το έργο, το οποίο δεν γνώριζα, ήταν τόσο άμεσος, που δεν μπορούσα να καταλάβω αν μου διάβαζε κάτι ή αν μιλούσε σε εμένα. Μου είπε: ‘‘Έλα κάθισε να σου μιλήσω για την αγάπη…’’»

Φωτογραφίες: Νώντας Δουζίνας

ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Μία ξεχωριστή δράση του Εθνικού Θεάτρου που θα παρουσιάζει

ντοκουμέντα της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας

σε επιμέλεια και σκηνοθεσία του Νίκου Χατζόπουλου

από 13 Ιανουαρίου στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του κτιρίου Τσίλλερ

με γενική είσοδο 5€

Το Εθνικό Θέατρο, συνεχίζοντας τις Δράσεις που διευρύνουν το ρόλο του και τονίζουν την παρουσία του, εντός και εκτός των «τειχών» του, ξεκινάει από 13 Ιανουαρίου και για μία Παρασκευή κάθε μήνα, τη σειρά «Συνέβη στην Ελλάδα» σε επιμέλεια Νίκου Χατζόπουλου.

Πρόκειται για μια σειρά σκηνικών δράσεων βασισμένων σε ντοκουμέντα από την σύσταση του νέου Ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα.  Αποσκοπεί να φωτίσει με ποικίλους τρόπους κάποια κομβικά σημεία της πρόσφατης ιστορίας μας, να φέρει στην επιφάνεια πτυχές αμφιλεγόμενες, και να αναθερμάνει τη συζήτηση πάνω στην ταυτότητά μας. Γνωρίζοντας το χθες, προσπαθούμε να καταλάβουμε το σήμερα.

H πρώτη δράση έχει τίτλο «Έλληνες και Φιλέλληνες» (έναρξη 17:30)
Ποιοι ήταν αυτοί οι Ευρωπαίοι που ήρθαν να αγωνιστούν για την ελληνική υπόθεση; Γιατί ήρθαν; Τι περίμεναν να βρουν; Ποια ήταν η γνώμη τους για εμάς, και ποια η δική μας για αυτούς; Σε τι πέτυχαν και σε τι απέτυχαν; Κατόρθωσαν τελικά να συνεννοηθούν με τους Έλληνες;
 
Επιστημονικός σύμβουλος: Άννα Καρακατσούλη
Έρευνα: Κώστας Καρασαββίδης
Συμπληρωματική έρευνα - Διαμόρφωση κειμένου: Νίκος Χατζόπουλος, Αλέξανδρος Βαμβούκος
Σκηνοθεσία: Νίκος Χατζόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Αλέξανδρος Βαμβούκος

Ηθοποιοί:

Άννα Μάσχα, Ηρώ Μπέζου, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Γιωργής Τσουρής

Γενική επιμέλεια σειράς: Νίκος Χατζόπουλος

Σύμβουλος δραματουργίας: Πλάτων Μαυρομούστακος

Συντονισμός ερευνητικής - δραματουργικής ομάδας: Ολυμπία Γλυκιώτη, Ελένη Κουτσιλαίου

Αναλυτικά το πρόγραμμα των δράσεων:

10 Φεβρουαρίου, 10 Μαρτίου, 7 Απριλίου, 12 Μαΐου (έναρξη 17:30)

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-Αίθουσα Εκδηλώσεων κτιρίου Τσίλλερ, Αγίου Κωνσταντίνου 22-24,

τηλ. 210.5288170-171

Γενική είσοδος 5€