Πολλές φορές ευθύνεται η κρίση που κάποιες παραγωγές δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες για σκηνικά μέσα, έτσι η φαντασία και η εφευρετικότητα των συντελεστών χτυπάνε κόκκινο! Άλλες πάλι τα ίδια τα έργα είναι προσαρμοσμένα στη μη ύπαρξη σκηνικού περιβάλλοντος. Όπως και να έχει, υπάρχουν σκηνοθέτες και ηθοποιοί που αποδεικνύουν περίτρανα ότι ακόμα και χωρίς αυτά, ακόμα και με το τίποτα, μπορούν να στήσουν παραστάσεις-διαμαντάκια, όπως αυτές που απολαύσαμε με εξαιρετικό ενδιαφέρον, μας κινητοποίησαν, μας συγκίνησαν, άνοιξαν δρόμους στην καρδιά και στην ψυχή. Τι σπουδαιότερο για ένα έργο τέχνης;

 

Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα – Τα φωνάζουμε μαζί
Θέατρο με post-it καρδούλες. Φυσικά αυτό είναι μόνο η αρχή ή μάλλον ένας από τους έξυπνους τρόπους που η παράσταση γίνεται διαδραστική, καθώς η Μελίνα Θεοχαρίδου δεν αφήνει στην κυριολεξία κανέναν θεατή αμέτοχο στην ιστορία της. Μάλιστα κάποιοι από το κοινό μετατρέπονται σε συμπρωταγωνιστές της.

Το πολυβραβευμένο «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα» των Duncan Macmillan και Jonny Donahοe ευτύχησε χάρη στη μετάφραση του Αντώνη Γαλέου, τη σκηνοθεσία της Ιόλης Ανδρεάδη και την ελεύθερη διασκευή της ίδιας και του Άρη Ασπρούλη να γίνει μια ευφυής, πολυεπίπεδη και σπάνιας ευαισθησίας παράσταση.

Η ταλαντούχα Μελίνα Θεοχαρίδου, μόνη στη σκηνή, εντυπωσιάζει με την απίστευτη ευκολία που μεταβαίνει από τη μια συναισθηματική κατάσταση στην άλλη καθώς και με την ετοιμότητά της να παίξει με το κοινό. Ένα σακάκι μεταμορφώνεται σε σκύλο και η ίδια από εφτάχρονη σε έφηβη και σε νύφη.

Θέατρο του Νέου Κόσμου

 

Αθηνά Χατζηεσμέρ ετών 17 – Όλα είναι ένας χτύπος
Μια αληθινή ιστορία που διηγήθηκε η ΕΠΟΝΙΤΙΣΑ γιαγιά της στην Ηλιάνα Μαυρομάτη για μια συναγωνίστριά της στάθηκε η αφορμή να συναντηθεί με τη Θαλλασιά Αντωνοπούλου και να της προτείνει να γράψει το θεατρικό έργο. Έτσι η Ηλιάνα Μαυρομάτη μαζί με τον Ισίδωρο Πάτερο και τη Φαίδρα Σούτσου έκαναν θεατρική παράσταση την ιστορία της Αθηνάς Χατζηεσμέρ.

Η Ηλιάνα Μαυρομάτη σε ένα μονόλογο, με μηδενικά σκηνικά, χωρίς καν κοστούμι εποχής, μέσα και σε ένα έρημο σκηνικό σύμπαν με ζοφερές αποχρώσεις, κατορθώνει να σωματοποιήσει με τον αναγκαίο δυναμισμό, με μέτρο αλλά και με τις σωστές κορυφώσεις, που κόβουν την ανάσα, τον ανείπωτο πόνο μιας 17χρονης που παλεύει για την ελευθερία, για ένα καλύτερο αύριο, μένοντας πιστή στα όνειρα και στα πιστεύω της γενιάς της.

Μοναδικά σκηνικά αντικείμενα τα μουσικά όργανα του Ισίδωρου Πάτερου και οι πρωτότυπες μελωδίες που παράγουν για χάρη της παράστασης. Οι ήχοι εναρμονίζονται με τους χτύπους της καρδιάς και η ηρωίδα «ακούει το αίμα της» και εμείς μαζί της…

Θέατρο Επί Κολωνώ

 

Το Κάλεσμα Της Άγριας Φύσης – Το παιδικό πιανάκι και ο Μπακ
Μια παράσταση εξαρχής διαφορετική από τις άλλες, αφού ο προορισμός της ήταν να ταξιδέψει σε πολλές γωνιές της χώρας, και μάλιστα σε μέρη που η πρόσβαση στο θέατρο δεν είναι εύκολη, όπως τα νοσοκομεία, οι φυλακές, τα ψυχιατρικά ιδρύματα αλλά και τα σχολεία.

Η Ελένη Ευθυμίου σκηνοθέτησε το αλληγορικό μυθιστόρημα του Τζακ Λόντον «Το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης» με στόχο να γίνει μια απολαυστική παράσταση για άτομα κάθε ηλικίας. Έτσι η Ελισάβετ Αντάπαση (σκηνικά και κοστούμια) χρησιμοποίησε τα πιο απλά υλικά και η ομάδα των έξι αεικίνητων ηθοποιών (Στέφανος Αχιλλέως, Ηλίας Βογιατζιδάκης, Δήμητρα Κούζα, Τάνια Παλαιολόγου, Αγγέλικα Σταυροπούλου, Βαλάντης Φράγκος) λειτουργώντας ως ένα εξαιρετικά καλοδουλεμένο σύνολο καταφέρνουν να διεγείρουν τη φαντασία μικρών και μεγάλων και με τα πιο απλά αντικείμενα να τους ταξιδέψουν στην ιστορία του σκύλου Μπακ.

Εξαιρετικές ατμόσφαιρες δημιουργούνται μέσα από τη μουσική (που παίζουν οι ίδιοι οι ηθοποιοί με παιδικά μουσικά όργανα) αλλά και τα τραγούδια που ερμηνεύουν.
Σε αυτή την παράσταση σκηνικό δεν υπάρχει, εξάλλου δεν είναι ποτέ το ίδιο, διαμορφώνεται ανάλογα με τις ανάγκες των εκάστοτε θεατών, έτσι απαιτείται διαρκής εγρήγορση και ετοιμότητα από όλη την ομάδα.

Πληροφορίες για το πού θα ταξιδέψει η παράσταση τον Απρίλιο και το Μάιο στο site της Στέγης εδώ

 

Μύτη – Ισορροπώντας στα καθίσματα
Η Σοφία Πάσχου εμπνέεται από την ομώνυμη κλασική νουβέλα του Νικολάι Γκόγκολ δημιουργώντας ουσιαστικά ένα νέο έργο όπου όλα είναι αντεστραμμένα. Οι θεατές παρακολουθούν τα δρώμενα από τη σκηνή και οι ηθοποιοί παίζουν με σκηνικό του τις θέσεις του Θεάτρου Πόρτα! Οι Patari Project δουλεύοντας με κοινό κώδικα πετυχαίνουν την ίδια αναπνοή, δρώντας πολλές φορές σαν ένα σώμα.

Ο Ηλίας Μουλάς, η Κίττυ Παϊταζόγλου, Θάνος Λέκκας, ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, Θεοδόσης Κώνστας και η Εριφύλη Στεφανίδου ακροβατούν σαν άλλοι ζογκλέρ στις πλάτες των καθισμάτων, χωρίς να χάνουν στιγμή την υποκριτική τους δεινότητα.

Στην παράσταση βέβαια θαυμάζουμε και τα εντυπωσιακά κοστούμια της Κλαιρ Μπρέισγουελ.

Θέατρο Πόρτα

 

Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2 – Το τρίο Ιδέα
Εδώ η αφορμή ήταν το Low Budget Festival, και συγκεκριμένα το 3ο Low Budget Festival, η παράσταση όμως ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Παίζεται χρόνια με μεγάλη επιτυχία σε πολλούς χώρους, όχι μόνο στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, κατακτώντας μάλιστα και διεθνή βραβεία (1ο Βραβείο στο 38ο Almagro off Festival της Ισπανίας κ.λπ.).

Η Αθηνά Μουστάκα και ο Κώστας Μπιμπής αναλαμβάνουν να αναμετρηθούν με το γνωστό κείμενο του Σαίξπηρ ερμηνεύοντας όλους τους ρόλους του έργου σε ένα τρελό παιχνίδι παρενδυσίας και μεταμορφώσεων, ενώ ο Κώστας Γάκης εμπλουτίζει την ιστορία παίζοντας live μουσική. Έτσι η πιο ρομαντική ιστορία του κόσμου ζωντανεύει στη σκηνή με τα λιγότερα δυνατά μέσα και είναι υπέροχη!

 

Θέατρο Άλφα Ιδέα

Παρακολουθώντας τις πρόβες των Patari Project για τη νέα τους παράσταση «ΜΥΤΗ».

«Το σώμα ξέρει…» μου είχε πει κάποτε η Σοφία Πάσχου προσπαθώντας να μου εξηγήσει το ζηλευτό αποτέλεσμα που πετυχαίνουν πάντα στις παραστάσεις τους οι Patari Project. Η αλήθεια είναι ότι μου είχε δώσει μόνο ένα μικρό κλειδί από ολόκληρη την αρμαθιά που ξεκλειδώνει τον θαυμαστό κόσμο αυτής της απίστευτα ταλαντούχας και ξεχωριστής – με την ουσιαστική έννοια της λέξης – θεατρικής ομάδας. Πέντε χρόνια και τέσσερις παραστάσεις (10 cm up, Οδύσσεια, Ο Μπαλ στον αέρα, Πιάνω παπούτσι πάνω στο πιάνο) μετά η Σοφία μου έκανε ένα ανεκτίμητο δώρο. Μου άνοιξε την πόρτα στις πρόβες των Patari για τη νέα τους παράσταση «ΜΥΤΗ», που είναι εμπνευσμένη από την ομώνυμη νουβέλα του Νικολάι Γκόγκολ, και ετοιμάζεται να κάνει πρεμιέρα στις 30 Ιανουαρίου στο θέατρο Πόρτα.

«Τέλεια!» είπε η Σοφία χτυπώντας παλαμάκια χαρούμενα στο τέλος ενός αυτοσχεδιασμού με τους ηθοποιούς της να την κοιτούν όρθιοι, σκαρφαλωμένοι πάνω στα καθίσματα του θεάτρου όπου και θα παίζεται ολόκληρη η παράσταση. Απόρησα. Προσπαθούσα να καταλάβω τι τέλειο βρήκε σε αυτό το χάος που είχε λάβει χώρα μπροστά στα μάτια μου. Η Σοφία όμως είχε τους λόγους που ήταν ευχαριστημένη. «Όταν ο ηθοποιός είναι χαμένος, όταν πιστεύει ότι δεν μπορεί να δώσει κάτι άλλο, εκείνη ακριβώς την οριακή στιγμή δίνει το καλύτερο του!» μου είπε λίγο αργότερα.

Η Σοφία ξέρει να δημιουργεί μέσα από το φαινομενικό χάος. Ξέρει να κλέβει εικόνες, κινήσεις, βλέμματα. Ξέρει να χτίζει κομματάκι κομματάκι το παζλ της παράστασης της, όταν εσύ ακόμα πιστεύεις ότι είσαι στο μηδέν. Πριν όμως απ’ όλα αυτά έχει καταφέρει να χτίσει μαζί με τους συνεργάτες – ηθοποιούς της κάτι πολύ πιο σπουδαίο. Μία αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης. Οι ηθοποιοί του Patari Project είναι ανοιχτοί να δοκιμάσουν οτιδήποτε τους προταθεί από τη Σοφία. Από το πιο απλό μέχρι το πιο παρανοϊκό. Είναι ανοιχτοί στο παιχνίδι, στην πρόκληση, στη «ζαβολιά», στο καινούριο… Και χάρη στον κοινό τους κώδικα και το εκρηκτικό τους ταλέντο μπορούν να μεταπλάσουν μία οδηγία της Σοφίας σε ολόκληρη σκηνή με απίστευτα εμπνευσμένο τρόπο. Κι εκείνη είναι εκεί για να γελάσει με την ψυχή της, να τους εμψυχώσει, να τους δώσει ένα ακόμα στοιχείο για να πάνε παραπέρα. 

Η Σοφία δεν λειτουργεί σαν ένας ακόμα σκηνοθέτης – Βούδας που παρακολουθεί από τη θέση του τους ηθοποιούς του παίζοντας κάποιο σαδιστικό παιχνίδι. Η Σοφία γίνεται ένα με τους ηθοποιούς της. Τους δίνει χώρο, ζητάει τις ιδέες τους, τη γνώμη τους ανά πάσα στιγμή. Δεν είναι ότι η ίδια δεν ξέρει τι θέλει. Ξέρει και μάλιστα πολύ πιο καθαρά απ’ όσο νομίζουν οι άλλοι. Όμως πάνω απ’ όλα για τη Σοφία υπάρχει η έννοια της ομάδας. Οι Patari Project είναι μία πραγματική ομάδα. Μέσα από αυτή γεννιέται η κάθε παράσταση. Δεν υπάρχει τίποτα έτοιμο, δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο. Η παράσταση πρέπει να είναι δημιουργία της ομάδας, γιατί μόνο έτσι θα την αγαπήσουν και θα την φροντίσουν οι ίδιοι οι ηθοποιοί της. Πολύ απλά γιατί θα αναγνωρίζουν μέσα σε αυτή τα κομμάτια τους.

Κάπως έτσι ο Ηλίας Μουλάς, η Κίττυ Παϊταζόγλου, ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, ο Θεοδόσης Κώνστας, η Εριφύλη Στεφανίδου και ο Θάνος Λέκκας – με άλλα λόγια η φετινή σύνθεση των Patari Project – γίνονται οι συνδημιουργοί της «Μύτης». Μέσα από αυτούς προκύπτει το κείμενο της παράστασης, μέσα από αυτούς γεννιούνται οι εικόνες της – άλλοτε ξεκαρδιστικές κι άλλοτε πιο ατμοσφαιρικές. «Έχετε δέκα λεπτά για να γράψετε ένα τραγούδι!» τους λέει η Σοφία και σε δέκα λεπτά επιστρέφουν όντως με ένα τραγούδι που είναι σχεδόν έτοιμο να πάρει τη θέση του στην παράσταση. Είναι απίστευτο, αλλά συμβαίνει! 

Οι ηθοποιοί του Patari είναι σε μία διαρκή ετοιμότητα, ικανοί να βγάλουν εις πέρας την πιο δύσκολη αποστολή. Μέσα λίγα λεπτά γράφουν τραγούδια, ιστορίες, αυτοσχεδιάζουν με οίστρο και χωρίς να λογοκρίνουν εαυτούς στο ελάχιστο, προτείνουν λύσεις όταν τα αδιέξοδα τους χτυπάνε την πόρτα. Το άγρυπνο βλέμμα της Σοφίας είναι φυσικά πάντα εκεί. Εκείνη στην πραγματικότητα θα διαλέξει τα κομμάτια που θέλει για να φτιάξει το τελικό παζλ. Όμως όλα τα κομμάτια είναι μέσα από μία δεξαμενή υλικού, που της έχουν προσφέρει απλόχερα οι ηθοποιοί της. Στην τελική φάση τα πράγματα θα αρχίσουν να κλειδώνουν, να γίνονται συγκεκριμένα, απίστευτα συγκεκριμένα, με μία εμμονή πια στη λεπτομέρεια. Τίποτα δεν θα είναι αφημένο στην τύχη του. Όσο ανοιχτή ήταν στην αρχή η διαδικασία των προβών, τόσο πειθαρχημένο θα είναι στο τέλος το αποτέλεσμα. Κι εκεί θα έρθουν να προσθέσουν τις δικές τους πινελιές ο Ανρί Κεργκομάρ στη μουσική, η Κλαιρ Μπρέσγουελ στα κοστούμια, η Σοφία Αλεξιάδου στους φωτισμούς.

Έτσι γεννιούνται οι παραστάσεις των Patari Project. Έτσι γίνεται το θαύμα. Όσο για τη «ΜΥΤΗ» είμαι σίγουρος ότι θα είναι η πιο δυνατή και ουσιαστική τους παράσταση. Ένα βαθύ σχόλιο για όλο αυτό το παράλογο του κόσμου μας. Μία άκρως ενδιαφέρουσα αντιστροφή σκηνής και πλατείας, θεάτρου και ζωής. Ένα παιχνίδι που νομίζουμε ότι το ορίζουμε, αλλά μάλλον μας ορίζει. Δύο παράλληλες διαδρομές: ενός Ανθρώπου που χάνει τη μύτη του κι ανοίγει διάπλατα τα μάτια του και μίας Μύτης που διακηρύττει την ανεξαρτησία της αν και ποτέ πραγματικά δεν την επιθυμεί. Τι περιθώρια αντίδρασης έχουμε στ’ αλήθεια; Το παιχνίδι θα συνεχίσει να παίζεται πάντα εντός συγκεκριμένου πλαισίου.

Ετοιμαστείτε για μία παράσταση, που θα σας κάνει να ξεκαρδίζεστε, την ίδια στιγμή που θα σας παγώνει απότομα το γέλιο. Οι Patari Project επιστρέφουν με την πιο πολιτική τους δουλειά χωρίς να χάνουν τίποτα από τον αυθορμητισμό τους, το χιούμορ τους, την αλήθεια τους και την ανάγκη τους να μην γίνουν ποτέ σοβαροφανείς. Ραντεβού στις 30 του Γενάρη στο Πόρτα!

 

 

Το 2017 κάνει ποδαρικό με μία σειρά από θεατρικές πρεμιέρες. Η θεατρική σεζόν συνεχίζεται ακάθεκτη. Το δεύτερο μισό της κρύβει εκπλήξεις και πολυαναμενόμενες παραστάσεις, που προσδοκούν να κάνουν τη διαφορά. Επιλέξαμε και σας παρουσιάζουμε 12 από αυτές, που έχουν πάρει ήδη τη θέση τους στη θεατρική μας ατζέντα.

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΣΩΘΙΚΑ του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ

Θέατρο Τέχνης (Υπόγειο) – Πρεμιέρα: 21 Ιανουαρίου

Μία από τις ταινίες που άφησε ανεξίτηλο το ίχνος της στην ιστορία του  νέου γερμανικού κινηματογράφου μεταφέρεται στη σκηνή από τον εξαιρετικά ταλαντούχο Σίμο Κακάλα. Μία μοναχική Γερμανίδα καθαρίστρια, που είναι χήρα με τρία παιδιά, ερωτεύεται τον κατά πολύ νεότερό της μετανάστη Αλί. Η Τάνια Τσανακλίδου, μετά τη συνεργασία της με τη bijoux de kant, ξαναχτυπά φέτος στο Θέατρο Τέχνης υποδυόμενη την κεντρική ηρωίδα του εμβληματικού αυτού έργου του Φασμπίντερ, που μιλάει με αναπάντεχα επίκαιρο τρόπο για τον φόβο, τον ρατσισμό και τα όρια της αγάπης. Αναμένουμε με ανυπομονησία τη σκηνοθετική ματιά του Κακκάλα σε αυτό και τη σύμπραξή του με τη Τσανακλίδου. 

ΠΛΑΤΕΙΑ ΗΡΩΩΝ του Τόμας Μπέρνχαρντ

Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Πρεμιέρα: Ιανουάριος 2017

Ο Δημήτρης Καραντζάς καταπιάνεται για πρώτη φορά με έργο του κορυφαίου Αυστριακού συγγραφέα, Τόμας Μπέρνχαρντ. Πρόκειται για το κύκνειο άσμα του αιρετικού, μισάνθρωπου κατά πολλούς, αλλά σίγουρα ιδιοφυούς συγγραφέα, που δίχασε όσο κανένα άλλο κοινό και κριτικούς. Ο χρόνος του έργου είναι η μέρα της κηδείας του καθηγητή μαθηματικών Γιόζεφ Σούστερ και ο τόπος είναι το διαμέρισμα της οικογένειας Σούστερ στην Πλατεία Ηρώων, απ’ όπου και αυτοκτόνησε ο καθηγητής, βουτώντας στο κενό. Σχεδόν 30 χρόνια πριν ο Μπέρνχαρντ διαβλέπει την άνοδο του εθνικισμού και του εξτρεμισμού, που βιώνουμε σήμερα. Ο Καραντζάς, ίσως ο πιο ταλαντούχος σκηνοθέτης της γενιάς του, μεταφέρει το έργο στη σκηνή με ένα εξαιρετικό επιτελείο ηθοποιών (Κ. Καραμπέτη, Χ. Στέργιογλου, Μ. Σκουλά, Υ. Μαλτέζου κ.α.)

ΜΥΤΗ (εμπνευσμένο από το ομώνυμο έργο του Νικολάι Γκόγκολ)

Θέατρο Πόρτα – Πρεμιέρα: 30 Ιανουαρίου

Η νέα παράσταση των Patari Project είναι εμπνευσμένη από τη νουβέλα του Νικολάι Γκόγκολ «Η Μύτη». Ένας άνθρωπος χάνει τη μύτη του κι αρχίζει έναν απέλπιδα αγώνα για να τη ξαναβρεί. Την έχει όμως πραγματικά ανάγκη; Πόσο δεδομένο μπορούμε να θεωρούμε το οτιδήποτε;  Πόσο παράλογο είναι όλο αυτό που βιώνουμε; Η Σοφία Πάσχου και η ομάδα της μας υπόσχεται μία διαφορετική και απολύτως σύγχρονη ανάγνωση του μυθιστορήματος του Γκόγκολ. Θεατές και ηθοποιοί θα αλλάξουν θέσεις, αφού οι πρώτοι θα βρεθούν στη σκηνή του Πόρτα σε ειδικά διαμορφωμένες κερκίδες και οι δεύτεροι θα παίξουν όλη την παράσταση πάνω στα καθίσματα του θεάτρου! Οι Patari Project είναι μία από τις πιο ταλαντούχες ομάδες της πόλης. Μετά τη σαρωτική επιτυχία του «Πιάνω παπούτσι πάνω στο πιάνο» επιστρέφουν στο θέατρο για ενηλίκους με μία παράσταση, που όλα δείχνουν ότι θα συζητηθεί πολύ.

ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ του Μολιέρου

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών – Πρεμιέρα: 25 Ιανουαρίου

Το κλασικό έργο του Μολιέρου – κατά πολλούς το καλύτερο του – το έχουμε δει αρκετές φορές πάνω στη σκηνή. Είναι όμως η πρώτη φορά που θα το δούμε μέσα από την πάντα ενδιαφέρουσα σκηνοθετική ματιά του Μιχαήλ Μαρμαρινού. Ακροβατώντας ανάμεσα στο θέατρο και τον κινηματογράφο ο Μαρμαρινός μας υπόσχεται μία σύγχρονη ανάγνωση του έργου του Μολιέρου σε μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη. Ένας ήρωας – μύθος που προκαλεί τη συντηρητική κοινωνία. «Ένα πρόσωπο-σημείο μέσα στο χάρτη του ανθρώπινου πόθου, του ανθρώπινου φόβου, τόσο πραγματικό όσο ένα μετείκασμα, τόσο φαντασιακό όσο ένα ποίημα» σημειώνει ο Μαρμαρινός, που έχει στη διάθεσή του μία πλειάδα εξαιρετικά ταλαντούχων ηθοποιών: Χάρης Φραγκούλης, Γιάννος Περλέγκας, Έλενα Μαυρίδου, Γιάννης Βογιατζής κ.α.

Η ΤΑΞΗ ΜΑΣ του του Ταντέους Σλομποντζιάνεκ

Εθνικό Θέατρο (Κεντρική Σκηνή) – Πρεμιέρα: 27 Απριλίου

Αμέσως μετά το Πάσχα κάνει πρεμιέρα στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου ένα από τα πιο πολυσυζητημένα έργα της σύγχρονης ευρωπαϊκής δραματουργίας. Η «Τάξη μας» του Σλομποντζιάνεκ, που παρουσίασε σε διασκευή του ο Γιάννης Καλαβριανός πέρυσι στην Κύπρο, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά. O Πολωνός συγγραφέας επιχειρεί μία κατάδυση στα πιο σκοτεινά μέρη της ανθρώπινης ψυχής με αφορμή ένα πραγματικό, συλλογικό έγκλημα που έγινε τον Ιούλιο του 1941 στην πόλη Γιεντβάμπνε της Πολωνίας. Εκεί οι καθολικοί Πολωνοί κάτοικοι της πόλης έκλεισαν τους Εβραίους συμπολίτες τους σε έναν στάβλο και τους έκαψαν ζωντανούς. Το φρικιαστικό έγκλημα χρεώθηκε στους Γερμανούς Ναζί κατακτητές και μόνο το 2001 η τρομακτική αλήθεια βγήκε στο φως. Το έργο του Σλομποτζιάνεκ παρακολουθεί τις ζωές μίας παρέας συνομήλικων κατοίκων της πόλης από τότε που ήταν συμμαθητές στο Δημοτικό μέχρι το τέλος της ζωής τους. Το μίσος γεννά νέο μίσος και ο άνθρωπος βγάζει στην επιφάνεια τα πιο απρόβλεπτα στοιχεία του εαυτού του. Ένα έργο που μιλάει με εκκωφαντικό τρόπο στο σήμερα και μια παράσταση, που αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πρωταγωνιστούν, μεταξύ άλλων, οι Ράνια Οικονομίδου, Καίτη Κωνσταντίνου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Χρήστος Βαλαβανίδης και Γιώργος Πυρπασόπουλος.

ΚΑΛΙΓΟΥΛΑΣ του Αλμπέρ Καμύ

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά – Πρεμιέρα: 3 Φεβρουαρίου

Το σπουδαιότερο θεατρικό κείμενο του Καμύ παρουσιάζεται στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά από την Αλίκη Δανέζη Knutsen και τον Γιάννη Στάνκογλου στο ρόλο του Καλιγούλα. Με αφορμή την ιστορία του, κατά πολλούς παράφρονα, Ρωμαίου Αυτοκράτορα που οδηγήθηκε στην αυτοκτονία μετά τον θάνατο της αδερφής και ερωμένης του, Δρουσίλλας, ο Καμύ στοχάζεται πάνω στις έννοιες του ανθρώπου, της ζωής και του θανάτου. Ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ου αιώνα σε ένα εμβληματικό του κείμενο, που δεν επιθυμεί ούτε κατά διάνοια να υπάρξει ως ένα βιογραφικό έργο. «Ο Καλιγούλας αυτοθυσιάζεται. Δεν είναι παράφρων. Ο παραλογισμός του έχει λόγο. Ο θάνατος, κάτι το οποίο αντιλαμβάνεται σε όλο του το εύρος, είναι το μόνο σίγουρο στο παράλογο στροβίλισμα της ανθρώπινης ζωής» επισημαίνει η σκηνοθέτης κι εμείς ανυπομονούμε να δούμε τη ματιά της στο κορυφαίο αυτό κείμενο. Δίπλα στον Στάνκογλου θα δούμε, μεταξύ άλλων, τη Θεοδώρα Τζήμου, τον Γιώργο Συμεωνίδη και τον Κώστα Αρζόγλου.

ΤΟ ΣΤΡΙΨΙΜΟ ΤΗΣ ΒΙΔΑΣ του Χέντρι Τζέιμς

Θέατρο Άνεσις – Πρεμιέρα: 10 Ιανουαρίου

Η κλασική νουβέλα φαντασμάτων του Χένρι Τζέιμς μεταφέρεται ξανά στη σκηνή – ακόμα παραμένει στη μνήμη μας η εξαιρετική παράσταση στον εξώστη του Αμόρε – και το ιδιαίτερα ενδιαφέρον αυτή τη φορά είναι η σκηνοθετική υπογραφή του Δημοσθένη Παπαδόπουλου. Η ιστορία μιας νεαρής γκουβερνάντας που αναλαμβάνοντας τη φροντίδα δύο ορφανών παιδιών συναντιέται με τους «δαίμονες» της σε ένα παιχνίδι νοητικών παραδοξοτήτων, μυστηριωδών σκιών και μεταφυσικής ατμόσφαιρας τρόμου. Το έργο παρουσιάζεται στη θεατρική διασκευή για δύο πρόσωπα του Τζέφρι Χάτσερ και θέλει τη Θάλεια Ματίκα και τον Ιάσονα Παπαματθαίου να ζωντανεύουν επί σκηνής τη στοιχειωμένη ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος του Τζέιμς. Το πώς είναι κάτι που αφορά τον Δημοσθένη Παπαδόπουλο κι εμείς ανυπομονούμε να ανακαλύψουμε.

ΘΕΡΙΣΜΟΣ του Δημήτρη Δημτριάδη

Εθνικό Θέατρο (Σκηνή Νίκος Κούρκουλος) – Πρεμιέρα: 23 Μαρτίου

Ένας από τους πλέον ικανούς, αλλά και ιδιαίτερους σε όλα τα επίπεδα, Έλληνες συγγραφείς επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια με ένα έργο του στο Εθνικό Θέατρο. Η ελλειπτική και βαθιά συμβολική γραφή του συναντά στον «Θερισμό» ένα διαβρωτικό χιούμορ στοχεύοντας σε μία σκληρή κριτική του γελοίου μέσα στο οποίο βαπτιζόμαστε καθημερινά. Η υπόθεση του άπαιχτου μέχρι σήμερα έργου του θέλει μια παρέα εύπορων αστών να χαλαρώνει κατά τη διάρκεια των διακοπών της ατενίζοντας τη θέα από τον κόλπο του Ακαπούλκο. Κάθε φορά όμως που χτυπάει ένα κινητό η κόλαση λες και εισβάλει σε αυτόν τον επίγειο παράδεισο. Είναι άραγε ο «Θερισμός», που θα σκηνοθετήσει ο Δημήτρης Τάρλοου από τον Μάρτιο στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» του Εθνικού, μία κωμωδία; Σίγουρα ο όρος «κωμωδία» για τον Δημητριάδη μπορεί να μεταφραστεί με ποικίλους τρόπους.

ΠΕΤΡΕΣ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΤΟΥ της Μαρί Τζόουνς  

Θέατρο του Νέου Κόσμου – Πρεμιέρα: 19 Ιανουαρίου

Ήταν το 2003 όταν ο Δημήτρης Λιγνάδης και ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης μας σύστησαν στην Ελλάδα τη βιτριολική κωμωδία της Μαρί Τζόουνς με τους ίδιους να υποδύονται απολαυστικά μία πλειάδα ετερόκλητων χαρακτήρων. 14 χρόνια μετά ο Μάκης Παπαδημητρίου και ο Γιώργος Χρυσοστόμου αναλαμβάνουν  να υποδυθούν τους δύο κομπάρσους–κεντρικούς ήρωες του έργου, οι οποίοι στο περιθώριο των γυρισμάτων μίας μεγάλης χολλυγουντιανής παραγωγής επιχειρούν να γράψουν το δικό τους έργο και να πάρουν λίγη από τη λάμψη των σταρ. Λογικά θα γελάσουμε ξανά πολύ.

ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ του Ηλία Καπετανάκη

Εθνικό Θέατρο (Πειραματική Σκηνή) – Πρεμιέρα: 26 Ιανουαρίου

Ο Ηλίας Καπετανάκης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς του 19ου αιώνα, διακωμωδεί με τον «Γενικό Γραμματέα» την πολιτική και κοινωνική διαφθορά, καθώς και τη ξενομανία του Έλληνα. Η Σοφία Μαραθάκη και η ομάδα της ΑΤΟΝΑλ έχοντας δώσει ήδη εξαιρετικά δείγματα γραφής με προηγούμενες δουλειές τους επιχειρούν τώρα να πειραματιστούν μέσα από τον «Γενικό Γραμματέα» με το γκροτέσκο και τα στοιχεία της σπλάστικ κωμωδίας. Πυρήνας της παράστασης το «γελοίον της ανθρώπινης φύσης». Ακούγεται άκρως ενδιαφέρον και απολύτως ταιριαστό για το ρεπερτόριο μίας πειραματικής σκηνής.

ΟΙ ΤΡΕΙΣΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ του Ευγένιου Λαμπίς

Θέατρο Πορεία – Πρεμιέρα: 21 Ιανουαρίου

Ο Γιάννης Χουβαρδάς επιστρέφει στο θέατρο Πορεία με ένα από τα λιγότερο γνωστά έργα του Λαμπίς. Πρόκειται για μία φάρσα (για την ακρίβεια vaudeville) του 19ου αιώνα δια χειρός ενός από τους σπουδαιότερους κωμωδιογράφους της εποχής του. Στο σπίτι του Μαρζαβέλ περιφέρεται ένα πλήθος ανθρώπων που τους συνδέουν μοιχείες -παρελθούσες, παροντικές και μελλοντικές- οι οποίες κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να αποκαλυφθούν εξαιτίας ενός οδηγού ταξί και διαφόρων αντικειμένων-φετίχ… Σύμφωνα με τη σκηνοθετική προσέγγιση ο Λαμπίς φέρνει τους ήρωές του στα άκρα για να κάνει εμάς να αναμετρηθούμε με το αιώνιο ερώτημα «είναι, τελικά, εφικτή η ευτυχία;» Στην παράσταση πρωταγωνιστούν οι: Χρήστος Λούλης, Δημήτρης Τάρλοου, Λένα Παπαληγούρα, Λαέρτης Μαλκότσης, Άγγελος Παπαδημητρίου, Άλκηστη Πουλοπούλου και Ιωάννα Κολλιοπούλου.

ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΑ ΥΨΗ της Έμιλι Μπροντέ

ΚΘΒΕ (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών) – Πρεμιέρα: 10 Φεβρουαρίου

Ο παθιασμένος και καταστροφικός έρωτας της Κάθριν Έρνσο και του Χίθκλιφ βρίσκεται στο επίκεντρο της δράσης του μοναδικού, αλλά εμβληματικού, μυθιστορήματος της Έμιλι Μπροντέ, που ο Γιάννης Καλαβριανός διασκευάζει και σκηνοθετεί στη σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη. Ένα ταξίδι στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής και στις αχαρτογράφητες περιοχές της ανθρώπινης ψυχολογικής και σωματικής βίας. Η Έφη Σταμούλη και ο Γιώργος Γλάστρας πρωταγωνιστούν, μεταξύ άλλων, στην παράσταση, που θα κάνει αρκετούς από εμάς να ταξιδέψουν μέχρι τη Θεσσαλονίκη για να μην τη χάσουν! Ο λόγος είναι φυσικά η σκηνοθετική υπογραφή του Γιάννη Καλαβριανού και η – μάλλον παθιασμένη - ματιά του σε αυτό το κορυφαίο λογοτεχνικό έργο.