Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Παιδιά της ίδιας γης

Μιας μάνα η ελπίδα,

Άλλοι νερό πηγής κι άλλοι χωρίς πατρίδα,

Άλλοι φτωχοί και νηστικοί

Άλλοι ψέμα κι άλλοι αλήθεια

Άλλοι μαύροι, άλλοι λευκοί

Όλα ίδια όμως τα παραμύθια.

Είναι η τρίτη φορά που παρακολουθώ την παράσταση «Μια γιορτή στου Νουριάν» του Volker Ludwig αυτή τη φορά στο Σύγχρονο Θέατρο.Και τώρα η ίδια συγκίνηση, η ίδια χαρά, ο ίδιος θαυμασμός! Πώς ένα κείμενο του 1970 έχει ακόμα τη δύναμη να μας κάνει να σκεφτούμε, να σταθούμε απέναντι στους ευατούς μας και την συμπεριφορά μας.

Η παράσταση αυτή πάντα με έκανε να σκεφτώ ότι πολύ εύκολα παίρνουμε τη θέση του άλλου- καταπιεστή, αλλά δύσκολα μπαίνουμε στη θέση του άλλου- καταπιεζόμενου. Η ουσία της παράστασης είναι «μπες στα παπούτσια του άλλου». Στο αρχικό κείμενο ο μετανάστης ήταν ο Παπαδάκης, Έλληνας στη Γερμανία τη δεκατεία του 70…Ποιος να το περίμενε ότι ο Παπαδάκης, μερικές δεκαετίες αργότερα, θα άλλαζε θέση και θα ξεχνούσε τόσο εύκολα; Μα και με το Νουριάν τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Ο γιος του ο Πιρούζ ξεχνάει εύκολα κι αυτός και φέρεται σε έναν πιο αδύναμο με τον ίδιο τρόπο που καταδίκαζε μέχρι πριν από λίγο. Είναι ανάγκη να έρθουμε αντιμέτωποι με τον καθρέφτη μας για να καταφέρουμε να αλλάξουμε στάσεις και συμπεριφορές. Κι η παράσταση «Μια γιορτή στου Νουριάν» είναι ακριβώς αυτό. Μια ματιά στον καθρέφτη μας.

Η σκηνοθεσία του Β. Κουκαλάνι είναι αριστοτεχνική. Κρατά τις ισορροπίες και με χιούμορ μιλά στις καρδιές των μικρών θεατών, μιλώντας τη γλώσσα τους και χρησιμοποιώντας παραδείγματα της δικής τους καθημερινότητας. Τα σκηνικά και τα κουστούμια των Α. Σιάφκου & Α. Καρανάνου μας μεταφέρουν ιδανικά στο κάμπιγκ των καλοκαιρινών μας διακοπών. Μετά την παράσταση το τραγούδι τέλους των Active Member ακούγεται καθημερινά στο σπίτι μας! Ένα μεγάλο μπράβο στη «Συντεχνία του Γέλιου» και στους ηθοποιούς Γιάννη Βαρβαρέσο, Φώτη Λαζάρου, Γεωργία Δελαρόχα Κυριαζή, Κωστή Ραμπαβίλα, Φανή Ξενουδάκη και Αλέξανδρο Τούντα!

Η παράσταση «Μια γιορτή στου Νουριάν» είναι μια γροθιά στο στομάχι για όσα δυστυχώς συμβαίνουν ακόμα τόσο κοντά μας. Εύχομαι τα παιχνίδια ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση να γίνουν η αφορμή να εστιάσουμε στις ομοιότητές μας!

 

ΠΡΙΝ …

• Διαβάζουμε. Υπάρχουν πλέον δεκάδες βιβλία που αναφέρονται στο θέμα της αποδοχής της διαφορετικότητας. Κι άλλα τόσα που μιλάνε για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Όσα κι αν αναφέρω σίγουρα θα παραλείψω κάποιο. Για αυτό θα αναφέρω δύο που τονίζουν το πόσο όμοιοι είμαστε τελικά αν βγάλουμε από πάνω μας όσα οι άλλοι μας φόρεσαν ως ταμπέλες. Το ένα είναι το παραμύθι του Ντιμίτερ Ινκιοφ «Ο ψηλός νάνος και ο κοντός γίγαντας». Βρίσκεται στο βιβλίο του «Ιστορίες μιας αυτόματης γιαγιάς» (εκδ. Πατάκης) και δείχνει πώς ένας ψηλός νάνος κι ένας κοντός γίγαντας ανατρέφονται να μισούν ο ένας τον άλλον, μέχρι που εντελώς τυχαία συναντιούνται….Η άλλη ιστορία είναι «Ο εχθρός» των Κάλι Νταβίντε & Μπλοχ Σερζ (εκδ. Πατάκης). Σε έναν πόλεμο δυο εχθροί μισούν ο ένας τον άλλον μέχρι που μια νύχτα ανακαλύπτουν μια διαφορετική αλήθεια…

 

• Ζωντανοί σύνδεσμοι. (Για μεγάλες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Είναι ένα παιχνίδι που στόχος του είναι να δείξει πώς τελικά έχουμε πολύ περισσότερα κοινά παρά διαφορές. Καθόμαστε σε κύκλο και ακουμπάμε τη μια παλάμη μας κάτω. Ξεκινά ένας λέγοντας «Βγάζω το χέρι μου γιατί φοράω δαχτυλίδι όπως και η Ζωή». Αμέσως το λόγο παίρνει παίρνει η Ζωή που πρέπει να βρεί ένα κοινό στοιχείο με κάποια άλλη παλάμη του κύκλου. «Βγάζω το χέρι μου γιατί έχω κομμένα νύχια όπως ο Μάρκος». Τον λόγο παίρνει ο Μάρκος, κ.ο.κ. Καθένας πρέπει να σκέφτεται κάτι διαφορετικό. Στα χρόνια που έχω παίξει αυτό το παιχνίδι τα παιδιά με έχουν εκπλήξει ευχάριστα. Έχω ευλογηθεί με απαντήσεις «βγάζω τα χέρια μου γιατί στις φλέβες μου τρέχει αίμα όπως και στις φλέβες του…./ γιατί με τα χέρια μου χαϊδεύω όπως και η…», κ.λπ. Τελικά είμαστε περισσότερο όμοιοι παρά διαφορετικοί.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ…

• Εμένα με νοιάζει: Στο παιχνίδι αυτό σκοπός είναι να μην χάσει κανείς! Αρχικά ο/ η εμψυχωτής/ εκπαιδευτικός δίνει μυστικά έναν αριθμό στο κάθε παιδί. Στη συνέχεια ξεκινά να λέει μια ιστορία την οποία τα παιδιά αναπαριστούν. Σιγά σιγά αναφέρονται διάφορα «ατυχήματα». «Εκεί που έτρωγαν ολοι μαζί το νο2 πνίγηκε με ένα κόκαλο./ Έβρεχε τόσο πολύ που το νο14 γλίστρησε κι έπεσε», κ.ο.κ. Το παιδί που ακούει το νούμερό του πάει να πέσει και τα υπόλοιπα πρέπει να το προλάβουν πριν πέσει. Αν πέσει τότε βγαίνει εκτός (ίσως θέλετε στην επόμενη «σωτήρια παρέμβαση» να επιστρέφει). Στόχος τα παιδιά που θα «σωθούν» να είναι περισσότερα από αυτά που «βγήκαν». Η δραστηριότητα γίνεται πιο ελκυστική αν βάλετε μουσική και πείτε μια όμορφη ιστορία! Για μεγαλύτερη ένταση μπορεί ο / η εμψυχωτής/ εκπαιδευτικός να φωνάζει ταυτόχρονα και δυο ή τρία νούμερα.
• Σχεδίες διάσωσης: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Απλώνουμε κάτω εφημερίδες και ξεκινάμε να λέμε μια ιστορία την οποία τα παιδιά παίζουν. Κάθε φορά όμως που ακούγεται η λέξη «καρχαρίας» τα παιδιά πρέπει να τρέξουν πάνω στις εφημερίδες. Σταδιακά οι εφημερίδες μειώνονται, οπότε τα παιδιά πρέπει να συνεργαστούν και να πρσπαθήσουν να βρουν τρόπους να χωρέσουν όσο το δυνατόν περισσότερα πάνω σε μια εφημερίδα.
• Κι αν ήσουν εσύ; Για εκπαιδευτικούς προτείνω ανεπίφυλακτα το θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα «Κι αν ήσουν εσύ;». Είναι ένα πρόγραμμα ευαισθητοποίησης της ευρύτερης εκπαιδευτικής κοινότητας στα ανθρώπινα δικαιώματα και σε θέματα προσφύγων με βιωματικές δραστηριότητες, και τεχνικές θεάτρου και εκπαιδευτικού δράματος.
  Υλοποιείται από τον Φεβρουάριο 2015 από το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. 

Δείτε την παράσταση, μιλήστε με τα παιδιά σας, παίξτε, βιώστε το μύνημά της με κάθε τρόπο. Γιατί μόνο έτσι δε θα χρειαστεί το θεατρικό έργο του Volker Ludwig, να διασκευαστεί σε λίγα χρόνια έχοντας ως πρωταγωνιστές μια άλλη εθνικότητα…Είχε πει ο Κάρολος Κουν «Το θέατρο ως μορφή τέχνης δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, να αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μαζί μια αλήθεια».

Η γη αυτή είναι για όλους,

δεν έχει κάποιους εκλεκτούς ούτε και πρώτους ρόλους

Φωνάξτε δυνατά

Άγρια θεριά και ήμερα

Δε θα μας βρούνε χωριστά

Κάνουμε αρχή από σήμερα

Η Συντεχνία του Γέλιου επιστρέφει με τη νέα εκδοχή της θρυλικής της παράστασης «Μια γιορτή στου Νουριάν» στο Σύγχρονο Θέατρο.

Η παράσταση που παίχτηκε στο θέατρο Πορεία από το 2011 μέχρι το 2014 και άφησε «εποχή», επιστρέφει ανανεωμένη στο Σύγχρονο Θέατρο αλλά και σε «μεταφερόμενη μορφή» σε σχολεία.

Η ανατρεπτική κωμωδία για τις προκαταλήψεις, τις σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών και την πολιτισμική συμφιλίωση του Volker Ludwig, απευθύνεται σε ανθρώπους από 5 ετών!

Το έργο προσπαθεί να αναδείξει τις αρετές της ανεκτικότητας, της αλληλοκατανόησης και αυθόρμητης ταύτισης που έχουν τα παιδιά μεταξύ τους πέραν των εγκλωβισμών που επιβάλλονται από την περιχαράκωση σε εθνικότητες και κοινωνικές τάξεις. Όπως είχε αναφέρει και ο συγγραφέας του έργου για την παράσταση της Συντεχνίας του Γέλιου: «Δυστυχώς το έργο παραμένει διαρκώς επίκαιρο. Το φυλετικό μίσος και οι προκαταλήψεις μοιάζει να κερδίζουν έδαφος παντού, παράλληλα όμως φαίνεται πως υπάρχουν άνθρωποι που τα καταπολεμούν με πολυμήχανα μέσα, με φαντασία, χιούμορ και ζεστή καρδιά και αυτό μου δίνει κουράγιο και ελπίδα».

Η πρεμιέρα θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 8 Νοεμβρίου στις 11:30 και 14:30. Η παράσταση των 14:30 θα είναι καθολικά προσβάσιμη. Οι παραστάσεις θα διεξαχθούν σε συνάφεια με τους υγειονομικούς κανόνες και σύμφωνα με τις προϋποθέσεις και τα πρωτόκολλα για τις πολιτιστικές δραστηριότητες.

Στο χώρο του θεάτρου θα υπάρχουν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Παράλληλα ταξιδεύουμε και στο χώρο των σχολείων παρουσιάζοντας μία πλήρη και άρτια εκδοχή της παράστασης.

Στο πλαίσιο της κοινωνικής ισότητας και συμπερίληψης που πρεσβεύει το έργο μας, οι παραστάσεις θα είναι καθολικά προσβάσιμες για όλους και όλες, και θα πραγματοποιηθούν με ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, Ακουστική περιγραφή (AD: Audio Description) και υπέρτιτλους για Κωφές/ους. Για την καθολική προσβασιμότητα, σημαντική ήταν η συμβολή της Κίνησης Ανάπηρων Καλλιτεχνών.

Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς η μεταφερόμενη εκδοχή της παράστασης θα υλοποιηθεί στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund, με φορέα υλοποίησης το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του παιδιού και εταίρους την International Rescue Committee (IRC) και τη Συντεχνία του Γέλιου.

Συντελεστές

Κείμενο: Volker Ludwig

Μετάφραση / Διασκευή: Βασίλης Κουκαλάνι

Σκηνοθεσία: Βασίλης Κουκαλάνι

Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, Αριστοτέλης Καρανάνος

Μουσική: Κώστας Νικολόπουλος

Τραγούδι Παράστασης: Active Member

Επιμέλεια Κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα

Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιώργος Αγιαννίτης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελίνα Μαντίδη

Φωτογραφίες: Τάσος Θώμογλου

Σχεδιασμός οπτικού υλικού: Nik A Visual Communication Firm (Νικόλας Αθανασιάδης)

Επικοινωνία: Act for Art (Χρύσα Ματσαγκάνη)

Υπεύθυνη Παραγωγής: Νατάσσα Μουσάδη

Διανομή: Γιάννης Βαρβαρέσος, Θανάσης Ζερίτης, Βασίλης Κουκαλάνι, Γεωργία Δελαρόχα Κυριαζή, Κωστής Ραμπαβίλας, Φανή Ξενουδάκη, Θανάσης Δόβρης, Θεοδοσία Σαββάκη, Αλέξανδρος Τούντας

Πληροφορίες Παράστασης

Παραστάσεις Από Κυριακή 8 Νοεμβρίου

Ημέρες & ώρες παραστάσεων

Κάθε Κυριακή 11:30 & 14:30

Τιμές εισιτηρίων

Γενική Είσοδος: 10€

Διάρκεια παράστασης

75’

Προπώληση εισιτηρίων: VIVA.GR

Σύγχρονο Θέατρο

Ευμολπιδών 45, Γκάζι (Δίπλα στο ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός) | τηλ. 210 3464380

 

Η Συντεχνία του Γέλιου θα κρατήσει επίσης στο ρεπερτόριο της (για 3η χρονιά), την παράσταση «Πιο δυνατός κι από τον Σούπερμαν», την τρυφερή κωμωδία, που έχει στο επίκεντρο τον μικρό ανάπηρο Άρη και τις περιπέτειες του.

Για τα σχολεία που θα παρακολουθήσουν την παράσταση προσφέρεται διαδραστικό θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα από τη θεατροπαιδαγωγική ομάδα της Συντεχνίας του Γέλιου.

Στα σχέδια της ομάδας είναι και μια διεθνής συνεργασία με φορέα το θέατρο Grips του Βερολίνου, και συμμετοχή τριών ακόμα χωρών (Βραζιλία, Ινδία, Ουγκάντα), για την συγγραφή και εκτέλεση ενός έργου που θα αφορά στο Περιβάλλον και την Κλιματική Αλλαγή με κοινό προσωρινό τίτλο «Ουρανός, Γη, Αέρας, Θάλασσα». Το έργο προβλέπεται να κάνει πρεμιέρα τον Ιούνιο του2021.