Το Εθνικό Θέατρο ανοίγει τα φετινά Επιδαύρια παρουσιάζοντας τους Ιππείς του Αριστοφάνη, το πρώτο έργο του ποιητή με ιδιαίτερα έντονες πολιτικές και σατιρικές αιχμές, σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου και μια διανομή εκλεκτών πρωταγωνιστών.

Το έργο ξεκινάει με τους δύο παλαιότερους υπηρέτες του Δήμου –πολλοί αναγνωρίζουν πίσω από τους χαρακτήρες τους γνωστούς πολιτικούς και στρατηγούς της εποχής, Δημοσθένη και Νικία– να θρηνούν για την κακομεταχείρισή τους από τον βίαιο και πονηρό επιστάτη τους, τον δερματέμπορα Παφλαγόνα. Για να παρηγορηθούν από τα βάσανά τους, μεθούν και κλέβουν από τον κοιμισμένο Παφλαγόνα τους χρησμούς που φύλαγε με ιδιαίτερη ευλάβεια. Οι χρησμοί αποκαλύπτουν πως ένας αλλαντοπώλης, πολύ χειρότερος από τον Παφλαγόνα, θα τον εκτοπίσει και θα γίνει εκείνος αποδέκτης των προνομίων και της εύνοιας του Δήμου.

 

Πράγματι, ένας πλανόδιος αλλαντοπώλης, άξεστος και αγράμματος, που εμφανίζεται μπροστά τους, είναι ο άνθρωπος που αναφέρει ο χρησμός. Η πονηριά, η καπατσοσύνη, το αγοραίο και χυδαίο ήθος, θεωρούνται σημαντικά προσόντα για την πολιτική ανέλιξή του. Άλλωστε, σύμφωνα με τους δύο δούλους, η τέχνη του αλλαντοποιού και του πολιτικού είναι παρεμφερείς, καθώς και οι δύο προϋποθέτουν ανακατέματα και «μαγειρέματα». Έτσι, ο σαστισμένος αλλαντοπώλης, με την υποστήριξη των Ιππέων (εκπροσώπων της ανώτερης κοινωνικά και οικονομικά τάξης) που αποτελούν τον Χορό της κωμωδίας, πείθεται πως είναι γραφτό του να αντιμετωπίσει και να νικήσει τον τρομερό Παφλαγόνα, ώστε να γίνει ο πρωθυπουργός (πρώτος υπηρέτης) της πόλης. Μετά από μια σειρά δοκιμασιών, οι δύο αντίπαλοι αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον σε αγώνα κολακείας, χρησμών και δημαγωγίας, καθώς και σε μονομαχία μαγειρικής, με κριτή τον ίδιο τον Δήμο. Ο αλλαντοπώλης θριαμβεύει σε όλες τις φάσεις, κατακτά τα προνόμια του ηττημένου Παφλαγόνα και προκαλεί τη θαυματουργική αναγέννηση του Δήμου, ο οποίος ανακτά το παλαιό και χαμένο μεγαλείο που είχε κατά την ένδοξη εποχή των περσικών πολέμων.

 

Οι Ιππείς παρουσιάστηκαν στα Λήναια το 424 π.Χ. και κέρδισαν το πρώτο βραβείο. Ήταν η πρώτη φορά που ο Αριστοφάνης σκηνοθέτησε ο ίδιος έργο του.

 

Στο Εθνικό Θέατρο, οι Ιππείς παρουσιάστηκαν το 1968 και το 1976 σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού, και το 1991 σε σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα.

 

 

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Σωτήρης Κακίσης 

Σκηνοθεσία – Χορογραφία: Κωνσταντίνος Ρήγος

Μουσική: Θοδωρής Ρέγκλης

Σκηνικό: Κωνσταντίνος Ρήγος - Μαίρη Τσαγκάρη

Κοστούμια: Νατάσα Δημητρίου

Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας

Συνεργάτις χορογράφου: Μαρκέλλα Μανωλιάδη 

Βοηθός σκηνοθέτη: Άγγελος Παναγόπουλος 

Mουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου

Βοηθός σκηνογράφου: Αλέγια Παπαγεωργίου

Β' Βοηθός Σκηνοθέτη: Χριστίνα Στεφανίδη

Βοηθός ενδυματολόγου: ΑλίσαΜπουλάτ

Βοηθός ενδυματολόγου: Κατερίνα Κωστάκη

Δραματολόγος παράστασης: Εύα Σαραγά

Διανομή (αλφαβητικά): 

Αλλαντοπώλης: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης

Δήμος: Στέλιος Ιακωβίδης

Κλέων: Κώστας Κόκλας

Δημοσθένης: Πάνος Μουζουράκης

Νικίας: Κωνσταντίνος Πλεμμένος

 

Kορυφαίοι Χορού: 

Στεφανία Γουλιώτη, Κωνσταντίνος Μπιμπής (γιουκαλίλι), Γιάννης Χαρίσης

Χορός:

Πάρις Αλεξανδρόπουλος, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Θάνος Γρίβας (κιθάρα), Πάνος Ζυγούρος (μελόντικα), Κωνσταντίνος Καϊκής, Γιάννης Καράμπαμπας (κιθάρα), Αλκιβιάδης Μαγγόνας (κλαρινέτο), Βασίλης Μπούτσικος (κιθάρα), Γιώργος Πατεράκης (κιθάρα), Κωνσταντίνος Πλεμμένος, Περικλής Σιούντας (μπαγιάν), Γιώργος Σκαρλάτος (ευφώνιο), Αντώνης Σταμόπουλος (κιθάρα).

Μουσικός επί σκηνής: Λαέρτης Μαλκότσης σαξόφωνο

Φωτογράφος παράστασης: Πάτροκλος Σκαφίδας

 

Οι παραστάσεις στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου πραγματοποιούνται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου. Με υπέρτιτλους στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα.

 

Πληροφορίες - Προπώληση Εισιτηρίων:

n-t.gr, aefestival.gr, tickets.aefestival.gr, ticketservices.gr/el/NationalTheatre/
Τηλ.: 210 7234567 (Δευ– Κυρ: 09:00-21:00)
Εκδοτήρια Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου (Πανεπιστημίου 39, Στοά Πεσμαζόγλου)
Καταστήματα Public

 

Αναλυτικά η περιοδεία

• 3 Ιουλίου, Καβάλα Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων

• 8 Ιουλίου, Αρχαίο Θέατρο Ηλιδας

• 16 & 17 Ιουλίου, Κύπρος Αρχαίο Θέατρο Κουρίου

• 31 Ιουλίου, Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης

• 3 Αυγούστου, Θεσσαλονίκη Θέατρο Δάσους

• 1 Σεπτεμβρίου, Θέατρο Πέτρας

• 4-5 και 7-10 Σεπτεμβρίου Σχολείον της Αθήνας Ειρήνη Παπά

• 12 Σεπτεμβρίου, Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη»

• 19 Σεπτεμβρίου, Ελευσίνα, Παλαιό Ελαιουργείο

• 22 Σεπτεμβρίου, Κατράκειο Θέατρο

Από την Τόνια Τσαμούρη

Πρωινό Τρίτης, πρώτη μέρα του Ιουνίου, στην Αθήνα που έχει αρχίσει να ξαναβρίσκει τους ρυθμούς της και ελπίζει σε ένα καλοκαίρι «κανονικότητας». Ή μάλλον, σε ένα καλοκαίρι, αλλά και σε έναν επερχόμενο χειμώνα με ανοιχτά θέατρα και γεμάτες αίθουσες. Το ραντεβού με το Εθνικό Θέατρο είναι σε έναν από τους πιο υπέροχους κήπους της Αθήνας, στο Black Duck. Εκεί υποδέχεται τους προσκεκλημένους της η Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Εθνικού Θεάτρου, Έρι Κύργια, και οι συνεργάτες της.

Σε ένα ζεστό και φιλικό κλίμα, γίνεται μια σύντομη ανασκόπηση των δράσεων του πρώτου θεάτρου της χώρας, εν μέσω καραντίνας. Είναι γεγονός ότι πρόκειται για ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει πολλές πρωτιές: είναι το πρώτο πρόγραμμα που επιμελήθηκε και παρουσιάζει η Έρι Κύργια ως Καλλιτεχνική Διευθύντρια, είναι η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει τη διεύθυνση της πρώτης εθνικής σκηνής, είναι η πρώτη φορά που οι σκηνοθέτες των δύο καλοκαιρινών παραγωγών (Γιάννη Μόσχος και Κωνσταντίνος Ρήγος) ανεβάζουν παράσταση στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, είναι η πρώτη φορά που τόσες γυναίκες σκηνοθέτιδες βρίσκονται σε παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου (Ελένη Ευθυμίου, Μαρία Μαγκανάρη, Μαρία Πανουργιά, Σοφία Μαραθάκη) και όλες συνεργάζονται για πρώτη φορά με την Κεντρική Σκηνή, είναι η πρώτη φορά που το Λεωφορείον ο Πόθος του Τεννεσσί Ουίλιαμς ανεβαίνει στο Εθνικό, αλλά και πολλές ακόμα πρωτιές…

Μέσα σε τόσες πολλές πρωτιές, το πρόγραμμα που παρουσιάστηκε είναι πολυσυλλεκτικό και άκρως ενδιαφέρον. Το ρεπερτόριο περιλαμβάνει από Λόπε δε Βέγκα και Σαίξπηρ, μέχρι Τεννεσσί Ουίλιαμς και Νόελ Κάουαρντ, και από Τζορτζ Όργουελ μέχρι Φρεντερικό Γκαρθία Λόρκα, αλλά και Ηλία Βενέζη (στο πλαίσιο των εορτασμών των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση). Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται επίσης στο Μικρό Εθνικό και τις δράσεις του, οι οποίες τελούν υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας, ενισχύοντας ιδιαίτερα τη δραματουργία που απευθύνεται στους εφήβους.

Το Εθνικό Θέατρο οδηγείται σε μια νέα εποχή, στην οποία φαίνεται ότι τον κύριο λόγο έχουν οι γυναίκες, τόσο στο κομμάτι της διοίκησης (Έρι Κύργια, Σοφία Βγενοπούλου), όσο και στο καλλιτεχνικό. Στόχος του πρώτου θεάτρου της χώρας είναι η ευχαρίστηση του κοινού, μέσα από έργα ωστόσο με σύγχρονους και διαχρονικούς προβληματισμούς. Δεν είναι τυχαία η παρατήρηση του Κ. Ρήγου ότι οι Ιππής, που εγκαινιάζουν τα φετινά Επιδαύρια, είναι το πρώτο πολιτικό κείμενο του Αριστοφάνη, όπως επίσης και το σχόλιο του Γ. Μόσχου ότι οι Φοίνισσες που παρουσιάζονται το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου, αναφέρονται στη διχόνοια και το εμφυλιακό κλίμα που εμφανίζεται μεταξύ των λαών.

Με την, εκ βάθων καρδίας, ευχή να επιστρέψουμε και να παραμείνουμε στα θέατρα, η παρουσίαση του Εθνικού Θεάτρου με φυσική παρουσία αποτέλεσε την καλύτερη έναρξη της θερινής θεατρικής περιόδου! Ραντεβού στα θέατρα!

 

 

Διαβάστε εδώ το αναλυτικό πρόγραμμα εδώ