Το Εθνικό Θέατρο για τις ανάγκες του Χορού της καλοκαιρινής του παραγωγής Ηλέκτρα του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου που θα παρουσιαστεί το καλοκαίρι του 2018 στην Επίδαυρο και σε περιοδεία, αναζητά ερμηνευτές και συγκεκριμένα: γυναίκες ηλικίας έως 40 ετών, επαγγελματίες ηθοποιούς και χορευτές.
Οι υποψήφιες θα πρέπει να διαθέτουν εξαιρετικές ικανότητες στο τραγούδι και την κίνηση και να έχουν πολύ καλή φυσική κατάσταση. Απαραίτητη είναι η ανάγνωση παρτιτούρας.
Στην ακρόαση θα κληθούν οι υποψήφιες που θα επιλεγούν με βάση το βιογραφικό τους σημείωμα από τον σκηνοθέτη και τους καλλιτεχνικούς του συνεργάτες.
Η ακρόαση θα πραγματοποιηθεί σε δύο φάσεις.
Όσες κληθούν θα πρέπει να προετοιμαστούν σε υλικό που θα σταλεί στα προσωπικά τους email.
Κατάθεση βιογραφικών
Οι ενδιαφερόμενες παρακαλούνται να στείλουν το βιογραφικό τους και δύο πρόσφατες φωτογραφίες (μία ολόσωμη και μία κοντινή) από την Παρασκευή 22/12/17 μέχρι και την Παρασκευή 19/1/18:
- ηλεκτρονικά στο email Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. με την ένδειξη στο θέμα του email «Ακρόαση – ΗΛΕΚΤΡΑ 2018».
Η ενημέρωση των υποψηφίων στην ακρόαση θα γίνει αποκλειστικά μέσω email. Όλες οι ενδιαφερόμενες που θα καταθέσουν το βιογραφικό τους εντός προθεσμίας θα ειδοποιηθούν από το γραφείο σκηνής μέσω email για το αν θα συμμετάσχουν ή όχι στην ακρόαση από την Τρίτη 23/1/18 μέχρι και την Πέμπτη 25/1/18.
Οι υποψήφιες που επιλεγούν για την ακρόαση θα πρέπει να έχουν μαζί τους τυπωμένο το βιογραφικό τους σημείωμα και δύο φωτογραφίες (μία ολόσωμη, μία κοντινή) . Επίσης θα πρέπει να φορούν άνετα ρούχα και παπούτσια.
Το Μικρό Εθνικό γιορτάζει τα πρώτα του Χριστούγεννα
με μοναδικές εκπλήξεις από 23/12 έως 6/01
Φέτος, τις ημέρες των εορτών, οι ήρωες των παιδικών παραστάσεων του Μικρού Εθνικού, η «Μόμο», η παρέα της, αλλά και «Τα παιδιά του Γαλάζιου Πλανήτη», το «σκάνε» από τη σκηνή, κρύβονται σε κάθε γωνιά του ιστορικού κτιρίου Τσίλλερ και ετοιμάζουν μοναδικές εκπλήξεις για τους μικρούς τους φίλους.
· Θα βοηθήσεις τη Μόμο να βρει το κλεμμένο αστέρι των Χριστουγέννων;
· Μπορείς να κάνεις το θλιμμένο βιολί να χαμογελάσει;
· Μήπως εσύ έχεις τη λύση για τους γρίφους του Μαστροώρα;
· Και, τέλοσπάντων, τι δουλειά έχει μια χελώνα να κάνει facepainting, μια πέτρα να πραγματοποιεί ευχές και τρεις Γκρίζοι Κύριοι να στολίζουν μια χριστουγεννιάτικη πουτίγκα;
· Θέλεις να ακολουθήσεις τον Τζίτζη σε μια από τις τρελλοξεναγήσεις του στο ιστορικό κτίριο Τσίλλερ;
· Ακούγεται ότι κυκλοφορούν σοφοί, βασιλιάδες αλλά και...καλλικάντζαροι στους διαδρόμους του!
Το Εθνικό Θέατρο γεμίζει από παιδιά και γιορτάζει την μαγεία των Χριστουγέννων με τους μικρούς του φίλους!
Και μην φύγετε στο τέλος της παράστασης! Αμέσως μετά το χειροκρότημα ξεκινά το «Χριστουγεννιάτικο σκασιαρχείο». Η Μόμο, οι φίλοι της, αλλά και τα παιδιά του Γαλάζιου Πλανήτη, το 'σκάνε απ’ τη σκηνή και περιμένουν τους μικρούς θεατές σε διάφορες γωνιές, για face painting, γρίφους, τρελοχτενίσματα, μουσικές, τρελοξεναγήσεις και πολλές ακόμα εκπλήξεις.
Αναλυτικά το πρόγραμμα κατά τη διάρκεια των εορτών
23 Δεκεμβρίου
16.00: «Μόμο» του Μίχαελ Έντε, Κτίριο Τσίλλερ
17.00:«Τα παιδιά του Γαλάζιου Πλανήτη»του Άντρι Σνάιρ Μάγκνασον, Κτίριο Τσίλλερ
26, 27, 28, 29 &30 Δεκεμβρίου και 2, 3, 4, 5, & 6 Ιανουαρίου
17.00: «Μόμο» του Μίχαελ Έντε, Κτίριο Τσίλλερ
18.00:«Τα παιδιά του Γαλάζιου Πλανήτη» του Άντρι Σνάιρ Μάγκνασον, Κτίριο Τσίλλερ
23, 27 & 30 Δεκεμβρίου και 5 & 6 Ιανουαρίου
Αφηγήσεις παραμυθιών:
15.00: Παραμυθένια Χριστούγεννα , στο φουαγέ της Σκηνής «Νίκος Κούρκουλος»
ο Δημήτρης Προύσαλης και ο Φίλιππος Πλακιάς θα αφηγούνται λαϊκά χριστουγεννιάτικα παραμύθια με συνοδεία μουσικής και τραγούδια ειδικά γραμμένα για τις ιστορίες.
Τιμή εισιτηρίου 3€
Θέατρο Rex (Πανεπιστημίου 48)
16 Δεκεμβρίου
13.00- 15.00: Χριστουγεννιάτικα κάλαντα από τα παιδιά του Μουσικοθεατρικού
Εργαστηρίου του Μικρού Εθνικού και την μπάντα του Δήμου Αθηναίων. Είσοδος Δωρεάν
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-Κτίριο Τσίλλερ, Αγίου Κωνσταντίνου 22-24, τηλ. 210.5288170-171, 210.7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας), http://www.ticketservices.gr/el/NationalTheatre/ και στο tickets.public.gr
«Μόμο» του Μίχαελ Εντε
Τιμές εισιτηρίων: 10€, 7€ (παιδικό), κάτοχοι κάρτας ΟΑΕΔ 5€
«Τα παιδιά του γαλάζιου πλανήτη» του Αντρι Σνάιρ Μάγκνασον
Γενική είσοδος: 6€
«Παραμυθένια Χριστούγεννα» , αφηγήσεις παραμυθιών
Γενική Είσοδος: 3€
Οι δράσεις στα φουαγιέ του Τσίλλερ μετά τις παραστάσεις «Μόμο» και «Τα παιδιά του γαλάζιου πλανήτη» συμπεριλαμβάνονται στην τιμή του εισιτηρίου των παραστάσεων
Σε συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη (19/9) στην οδό Πειραιώς και στο "Σχολείον" της Ειρήνης Παπάς, όπου σε λίγες μέρες θα μεταφερθεί και η Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ο καλλιτεχνικός διευθυντής Στάθης Λιβαθινός ανακοίνωσε τις παραστάσεις που θα δούμε στις σκηνές του Εθνικού Θεάτρου.
H είδηση της ημέρας όμως ήταν, πως από την επόμενη χρονιά, στον ίδιο χώρο θα λειτουργήσει και η σχολή σκηνοθεσίας. Επιπλέον ο κ. Λιβαθινός παρουσίασε τις παράλληλες δράσεις του Εθνικού Θεάτρου που θα συνεχίσουν και αυτή τη σεζόν, όπως οι επισκέψεις στα νοσοκομεία, τα εργαστήρια στις φυλακές, οι παραστάσεις στα μουσεία κ.λ.π., ενώ τέλος ανακοίνωσε και τη συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο του Πεκίνου για δύο παραστάσεις που θα ανέβουν την άνοιξη του 2018.
Με μια κρατική επιχορήγηση 6.000.000 ευρώ και με αρωγούς του το Ίδρυμα Λάτση, το Ίδρυμα Ωνάση και την Εθνική Τράπεζα, ο Στάθης Λιβαθινός δηλώνει αισιόδοξος πως και με λίγα χρήματα "Θα τα καταφέρουμε!"
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
Η ΤΑΞΗ ΜΑΣ (επανάληψη) του Ταντέους Σλομποτζιάνεκ
Έναρξη: 28 Σεπτεμβρίου 2017
Λήξη: 12 Νοεμβρίου 2017
Το καθηλωτικό κείμενο του Πολωνού Ταντέους Σλομποτζιάνεκ, γραμμένο το 2009, βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία και αφορά στη δολοφονία των Εβραίων κατοίκων της πόλης Γιεντβάμπνε από τους καθολικούς συντοπίτες τους. Το έργο παρακολουθεί τη ζωή των συμμαθητών σε μια πορεία από το χθες στο σήμερα, καταγεγραμμένη με ψυχραιμία αλλά και συναίσθημα. Μπορεί άραγε ο χρόνος να επουλώσει τις πληγές; Το σήμερα να αθωώσει το χθες;
Τι συμβαίνει όταν οι ιστορικές συγκυρίες στιγματίζουν τις ζωές των ανθρώπων και αποκαλύπτουν τις σκοτεινές όψεις του εαυτού τους;
Μια παράσταση που συζητήθηκε πολύ, συγκίνησε και προβλημάτισε, επιστρέφει στην Κεντρική Σκηνή.
Μετάφραση: Έρι Κύργια. Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς. Σκηνικά – Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου. Μουσική: Δημήτρης Μαραμής. Στίχοι Τραγουδιών: Σωτήρης Τριβιζάς
Διανομή: Κώστας Γαλανάκης, Καίτη Κωνσταντίνου, Γιάννης Νταλιάνης, Βασίλης Μαγουλιώτης, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Ράνια Οικονομίδου, Άλκης Παναγιωτίδης, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Χάρης Χαραλάμπους. Μουσικός επί σκηνής: Γιώργος Σχοινάς (ακορντεόν)
ΠΕΕΡ ΓΚΥΝΤ του Χένρικ Ίψεν
Έναρξη: 23 Νοεμβρίου 2017
Λήξη: 4 Φεβρουαρίου 2018
Αν ο Πέερ Γκυντ ήταν υπαρκτό πρόσωπο, τότε ήταν ένας ασυμβίβαστος άνθρωπος. Ψεύτης ή ονειροπόλος. Προκάλεσε τη ζωή ή τη φοβήθηκε πολύ. Επεδίωξε το ακατόρθωτο ή απέφυγε το κάθε τι. Αψήφησε την πραγματικότητα ή προσπάθησε να της ξεφύγει. Κυνήγησε την τύχη ή κυριεύτηκε από πόθους χιμαιρικούς. Ταξίδεψε στα πέρατα του κόσμου ή περιπλανήθηκε σε τόπους νοερούς. Αναζήτησε τον εαυτό του ή δραπέτευσε από αυτόν. Υπήρξε «αρκετός στον εαυτό του», ώστε να τον ξεχωρίσει η Ιστορία, ή παρέμεινε ένα απλό και ταπεινό της «κουμπί», όπως οι περισσότεροι άνθρωποι.
Το αριστούργημα του Ίψεν, το οποίο εμπνεύστηκε από νορβηγικά παραμύθια και θρύλους, είναι ένα έργο ρομαντικό αλλά απόλυτα σύγχρονο, για την αδιέξοδη Οδύσσεια του δυτικού ανθρώπου, για τα όνειρα και την πορεία προς την πραγματοποίησή τους. Ή μήπως την απομυθοποίησή τους;
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας . Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης. Σκηνικά – Κοστούμια: Απόλλων Παπαθεοχάρης. Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Βοηθός ενδυματολόγου: Μαρία Ζυγούρη. Διανομή! Μιχάλης Αφολαγιάν, Στεφανία Γουλιώτη, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Δημήτρης Λιγνάδης, Δημήτρης Μοθωναίος, Νάνσυ Μπούκλη, Ζωή Μυλωνά, Πάνος Παπαδόπουλος, Κατερίνα Πατσιάνη, Βαγγέλης Ρωμιός, Γιούλικα Σκαφιδά, Σπύρος Τσεκούρας, Γιάννης Τσουραμάκης, Γιωργής Τσουρής
ΨΗΛΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ του Άρθουρ Μίλλερ
Έναρξη: 15 Φεβρουαρίου 2018
Λήξη: 27 Μαΐου 2018
Ένα από τα εμβληματικότερα θεατρικά κείμενα του εικοστού αιώνα έρχεται για πρώτη φορά στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου μέσα από τη σύγχρονη και διεισδυτική ματιά της Νικαίτης Κοντούρη. Ο Αμερικανός συγγραφέας, με αφορμή ένα πραγματικό γεγονός, στήνει ένα σχεδόν αστυνομικής ροής δράμα, άμεσα επηρεασμένο ως προς τη δομή του από την αρχαία ελληνική τραγωδία.
Αμερική, Μπρούκλιν, δεκαετία του ’50. Μετανάστες από όλα τα μέρη της γης φθάνουν για να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο. Κάποιοι από αυτούς παράνομα. Άνθρωποι κάθε λογής που αναζητούν το αμερικάνικο όνειρο και την επιτυχία, αποφασισμένοι να τα καταφέρουν. Μια πορεία που συχνά παρεκτρέπεται και οδηγεί τους πρωταγωνιστές της στην Ύβρη.
Μετάφραση: Νικαίτη Κοντούρη – Γιώργος Κιμούλης. Σκηνοθεσία – Διασκευή : Νικαίτη Κοντούρη. Σκηνικά – Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας. Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος. Μουσική: Σοφία Καμαγιάννη. Διανομή: Ilya Algaer, Θάλεια Γρίβα, Πάρις Θωμόπουλος, Μαρία Κεχαγιόγλου, Γιώργος Κιμούλης, Κώστας Κοράκης, Αναστάσης-Συμεών Λαουλάκης, Γιώργος Ματζιάρης, Ηλιάννα Μαυρομάτη, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Στάθης Παναγιωτίδης, Τάσος Πυργιέρης, Κώστας Φαλελάκης, Νικόλας Χανακούλας, Νίκος Χατζόπουλος. Μουσικός επί σκηνής: Χρήστος Καλκάνης (κλαρινέτο)
ΤΙΜΩΝ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Ιούλιος 2018
Ποίηση, τραγική ειρωνεία, αιχμηρά σχόλια και πικρό γέλιο συνυπάρχουν στο αριστουργηματικό έργο του Σαίξπηρ για την ανθρώπινη φύση, έργο γραμμένο λίγο πριν από τον συγγενικό Ληρ που με την ίδια «αφέλεια» πιστεύει στους ανθρώπους. Δύο τραγικοί ήρωες που απογοητευμένοι μισούν τους ανθρώπους για την αχαριστία τους. Ο Στάθης Λιβαθινός επιστρέφει στον Σαίξπηρ με ένα από τα πιο αινιγματικά και γοητευτικά έργα του μεγάλου δραματουργού και με έναν ήρωα που έχει «υμνηθεί» μες τους αιώνες όσο λίγοι. Από τον Αριστοφάνη, τον Στράβωνα, τον Πλούταρχο, τον Διογένη, τον Φρύνιχο, τον Αντιφάνη ως τον Μένανδρο και τον Σαίξπηρ, ο Τίμων ο Αθηναίος παραμένει ένα διαχρονικό κωμικοτραγικό σύμβολο για τον άνθρωπο που χάνει την πίστη του στον Άνθρωπο.
Μετάφραση: Νίκος Χατζόπουλος. Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός . Σκηνικά – Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου. Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου. Διανομή: Αργυρώ Ανανιάδου, Βασίλης Ανδρέου, Γιώργος Δάμπασης, Νίκος Καρδώνης, Στάθης Κόικας, Διονύσης Μπουλάς, Δημήτρης Παπανικολάου, Στρατής Πανούριος, Μαρία Σαββίδου, Χρήστος Σουγάρης, Άρης Τρουπάκης, Αμαλία Τσεκούρα
ΣΚΗΝΗ «ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ»
ΣΤΕΛΛΑ ΚΟΙΜΗΣΟΥ (επανάληψη) του Γιάννη Οικονομίδη
Έναρξη: 14 Οκτωβρίου 2017
Λήξη: 21 Ιανουαρίου 2018
Το πρώτο έργο που έγραψε και σκηνοθέτησε αποκλειστικά για το θέατρο ο κινηματογραφιστής Γιάννης Οικονομίδης κέρδισε το κοινό και επιστρέφει για έναν νέο κύκλο παραστάσεων.
Σκηνοθεσία: Γιάννης Οικονομίδης. Επιμέλεια κειμένου: Βαγγέλης Μουρίκης
Διανομή: Αντώνης Ιορδάνου, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Μάγια Κώνστα, Καλλιρρόη Μυριαγκού, Γιάννης Νιάρρος, Στάθης Σταμουλακάτος, Έλλη Τρίγγου
ΣΟΥΜΑΝ της Σοφίας Καψούρου
Έναρξη: 1 Φεβρουαρίου 2018
Λήξη: 18 Μαρτίου 2018
Αναδείχθηκε μέσα από τη δράση «Ο συγγραφέας του μήνα» και βρήκε τη θέση του στο ρεπερτόριο του Εθνικού Θεάτρου ο Σούμαν της νεαρής συγγραφέως, Σοφίας Καψούρου. Ένα έργο για την τρέλα και τη μεγαλοφυΐα, για τον ρομαντισμό, το ρεύμα των ανυπεράσπιστων ποταμών και των μανιασμένων ανθρώπων, που αντλεί την έμπνευσή του από τη ζωή του μεγάλου Γερμανού συνθέτη, Ρόμπερτ Σούμαν.
Σκηνοθεσία: Λευτέρης Γιοβανίδης. Σκηνικά: Αγγελική Αθανασιάδου. Κοστούμια: Λίνα Σταυροπούλου – Τζίνα Ηλιοπούλου. Κίνηση: Ζωή Χατζηαντωνίου. Διανομή : Γιάννης Ασκάρογλου, Λευτέρης Βασιλάκης, Ελεάνα Καυκαλά, Δήμητρα Μητροπούλου, Πέρης Μιχαηλίδης, Γιάννης Παπαδόπουλος, Τζίνη Παπαδοπούλου
ΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΛΕΓΑΝ ΛΑΒ του Ιάσονα Σίγμα
Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Έργου 2016
Συμπαραγωγή με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Έναρξη: 29 Μαρτίου 2018
Λήξη: 27 Μαΐου 2018
Το έργο που μόλις έλαβε το πρώτο Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Έργου 2016 από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού έρχεται στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος». Είναι το Ένας στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ του νέου θεατρικού συγγραφέα Ιάσονα Σίγμα.
Μια φορά κι έναν καιρό ένα παιδί που το έλεγαν Λαβ είχε παραδοθεί από τους γονείς του σ’ ένα σκληρό και ανεξήγητο καθεστώς, ώστε να μη γίνει εγκληματίας. Μεγάλωσε, λοιπόν, σ’ ένα στρατόπεδο, όπου ό,τι είναι ανθρώπινο επέσυρε την τιμωρία. Γι’ αυτό ο Λαβ αποφάσισε να δραπετεύσει, για να αναζητήσει ό,τι έχει στερηθεί: την αγάπη, τον έρωτα, τη χαρά, τη μουσική, την οικογένεια.
Το έργο, γραμμένο σε μία ιδιότυπη γλώσσα με δραματική ένταση, πραγματεύεται έναν παγκόσμιο πολιτικό προβληματισμό, ελίσσεται ανάμεσα σε διαφορετικά λογοτεχνικά είδη και διαθέτει έναν έντονο προσωπικό χαρακτήρα.
Σκηνοθεσία: Ελένη Μποζά
Η διανομή θα ανακοινωθεί σύντομα.
ΘΕΑΤΡΟ REX – ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ»
ΑΛΚΗΣΤΗ του Ευριπίδη
Έναρξη: 23 Σεπτεμβρίου 2017
Λήξη: 30 Σεπτεμβρίου 2017
Η πρώτη σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου γνώρισε μεγάλη επιτυχία και μετά από μια εξίσου επιτυχημένη περιοδεία έρχεται στο Rex για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
ΟΠΕΡΕΤΤΑ (επανάληψη)
Μια παράσταση με αφορμή την Οπερέττα του Βίτολντ Γκομπρόβιτς
Έναρξη: 22 Νοεμβρίου 2017
Λήξη: 7 Ιανουαρίου 2018
Η παράσταση με αφορμή την Οπερέττα του Βίτολντ Γκομπρόβιτς επιστρέφει στη σκηνή Μαρίκα Κοτοπούλη του Rex.
MayaBuff. Ένα ντελίριο του Μαγιακόφσκι
Βασισμένο στο έργο Μυστήριο Μπουφφ του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι
Έναρξη: 18 Ιανουαρίου 2018
Λήξη: 11 Φεβρουαρίου 2018
Ο Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι ονειρευόταν ένα θέατρο που θα συνδύαζε το δραματικό στοιχείο με τον χορό και τον ρυθμικό λόγο, ένα θέατρο αντιρρεαλιστικό, επαναστατικό, μαζικό, φουτουριστικό, στο οποίο χιλιάδες άνθρωποι κι εκατοντάδες αυτοκίνητα κι αεροπλάνα θα γέμιζαν μια γιγάντια σκηνή και θα αναπαριστούσαν για εκατομμύρια θεατές το ηρωικό έπος της Οκτωβριανής Επανάστασης. Το Μυστήριο Μπουφφ είναι η μικρογραφία αυτού του κοσμικού οράματος.
Στο έργο που γράφτηκε για την πρώτη επέτειο της μπολσεβίκικης επανάστασης, ο κορυφαίος Σοβιετικός ποιητής, μέγας σατιρικός συγγραφέας και ευφυής θεατράνθρωπος, παρωδεί τη δομή του μεσαιωνικού κύκλου μυστηρίων κι εξηγεί τον τίτλο ως εξής: «Μυστήριο είναι ό,τι μεγάλο υπάρχει στην επανάσταση, μπουφφ ό,τι είναι σ’ αυτή γελοίο». Όλα αυτά θα ακούγονταν πολύ παρωχημένα, αν ο Μαγιακόφσκι δεν είχε προνοήσει να «δώσει την άδεια» στους μελλοντικούς σκηνοθέτες να μη διστάσουν να κάνουν ό,τι θέλουν στο έργο του, ώστε να το μεταφέρουν στην εποχή τους!
Το Εθνικό Θέατρο καλεί τον διακεκριμένο νέο χορογράφο, που διαπρέπει στις ευρωπαϊκές σκηνές, να έρθει στην Ελλάδα και να σκηνοθετήσει το έργο μέσα από τη δική του ιδιαίτερη ματιά.
Σκηνοθεσία- Χορογραφία: Γιάννης Μανταφούνης, Διανομή: Αλεξάνδρα Καζάζου, Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης, Αλέξης Κωτσόπουλος, Νίκος Λεκάκης, Effi Rabsilber, Χρήστος Στέργιογλου, Συμεών Τσακίρης, Αμαλία Τσεκούρα, Αντιγόνη Φρυδά
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ του Ευγένιου Ιονέσκο
Έναρξη: 22 Φεβρουαρίου 2018
Λήξη: 22 Απριλίου 2018
Μια τολμηρή σκηνική σύλληψη, μια μουσική παράσταση για τον άνθρωπο μπροστά στο παράλογο από τον έμπειρο σκηνοθέτη Γιάννη Κακλέα.
Μια ξαφνική και άγνωστη επιδημία αποδεκατίζει την πόλη. Οι άνθρωποι πεθαίνουν απροειδοποίητα, χωρίς κανείς να γνωρίζει το γιατί. Το κράτος και η επιστήμη, ανίσχυρα μπροστά στην πάνδημη λαίλαπα του θανάτου, αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το κακό.
Κι ενώ μπροστά στην απειλή του θανάτου τα προσχήματα και τα κοινωνικά προσωπεία πέφτουν, οι άνθρωποι συνεχίζουν να θεωρητικολογούν προσπαθώντας να ερμηνεύσουν τα αίτια της επιδημίας. Όμως κάθε θεωρία και δράση αποδεικνύονται μάταιες. Ο θάνατος είναι μια πραγματικότητα που ούτε κατανοείται, ούτε πολιτικοποιείται, ούτε αποφεύγεται. Είναι το ίδιο το αναπόφευκτο που σαν τραγική φάρσα στοιχειώνει την ανθρώπινη συνθήκη, και που κανένα πολιτικό σύστημα και καμιά θεωρία δεν μπορεί να μας γλιτώσει απ’ αυτό.
Μετάφραση – Διασκευή: Γεράσιμος Ευαγγελάτος . Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας. Σκηνογραφία: Γιάννης Κακλέας – Σάκης Μπιρμπίλης. Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου. Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος. Χορογραφία: Αγγελική Τρομπούκη. Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ. Video: Στάθης Αθανασίου
Διανομή: Στεφανία Γουλιώτη, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Στέλιος Ιακωβίδης, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Λαέρτης Μαλκότσης, Λεωνή Ξεροβάσιλα, Αγορίτσα Οικονόμου, Γιώργος Παπαγεωργίου, Νικόλας Παπαγιάννης, Πασχάλης Παπαδάκης, Πάνος Παπαδόπουλος, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Γιώργος Στάμος, Αναστασία Στυλιανίδη, Αρετή Τίλη, Έλενα Τοπαλίδου, Γιωργής Τσουρής, Αλέξιος Φουσέκης, Βικτωρία Φώτα
ΣΑΛΩΜΗ του Όσκαρ Ουάιλντ
Έναρξη: 4 Μαΐου 2018
Λήξη: 27 Μαΐου 2018
Μια ιστορία αγάπης, ένας χορός πάθους και επιβίωσης, ένας εμπνευσμένος χορογράφος και ένας ανατρεπτικός συγγραφέας. Ο Όσκαρ Ουάιλντ εμπνευσμένος από τη βιβλική ιστορία της Σαλώμης παρουσιάζει στη σκηνή τη δική του εκδοχή για τα γεγονότα που οδήγησαν στον αποκεφαλισμό του Ιωάννη του Βαπτιστή. Η Σαλώμη, και κυρίως ο λάγνος χορός της, γίνονται το μέσο έκφρασης της πιο ακραίας μορφής του πόθου. Η παράσταση του Σταύρου Λίτινα, με αφετηρία την πλαστικότητα και τον λυρισμό του Φλαμένκο σε μια μοντέρνα εκδοχή τοποθετεί τη δράση σ’ ένα άχρονο περιβάλλον όπου κυριαρχεί η κοινωνική σήψη και η παρακμή και παρακολουθεί κριτικά τις σχέσεις εξουσίας ανάμεσα στο θήραμα και στον θηρευτή.
Σκηνοθεσία – Χορογραφία – Σκηνικά - Κοστούμια: Σταύρος Λίτινας
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Χειριστής ηχητικού προγράμματος MAX: Θανάσης Νικολόπουλος
Ερμηνευτές - Χορευτές: Αλίνα Αναστασιάδη, Αμαλία Ασκορδαλάκη, Σταύρος Λίτινας, Γιώργος Μιχελάκης, Τάσος Μπεκιάρης, Δημήτρης Παπαβασιλείου, Θάλεια-Μαρί Παπαδοπούλου, Εύα Παρασκευοπούλου, Μαριάνθη Σοντάκη, Αυγουστίνος Φυτίλης
ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ (-1)
ΤΥΡΑΝΝΟΣΑΥΡΟΙ REX (επανάληψη) της Λένας Κιτσοπούλου
Έναρξη: 12 Οκτωβρίου 2017
Λήξη: 5 Νοεμβρίου 2017
Οι Τυραννόσαυροι επιστρέφουν στο Rex.
ΤΟ ΦΙΝΤΑΝΑΚΙ του Παντελή Χορν
Έναρξη: 18 Νοεμβρίου 2017
Λήξη: 14 Ιανουαρίου 2018
(σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο με το Lasciatemi Morire)
Στην Αθήνα του μεσοπολέμου, στα στενά όρια μιας πλακιώτικης αυλής, η Τούλα, το νεαρό «Φιντανάκι», γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο του Γιάγκου, ενός άνεργου νεαρού. Ποια θα είναι όμως η τύχη της Τούλας όταν ο αγαπημένος της την προδώσει για χάρη της Εύας η οποία διαθέτει και τις κατάλληλες γνωριμίες για να του εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον;
Πόση δύναμη μπορεί να αντιτάξει η αγάπη μπροστά στο οικονομικό αδιέξοδο και πόσο μπορεί να αντισταθεί ο έρωτας όταν οι κοινωνικοί μηχανισμοί τον καθιστούν εμπορεύσιμο είδος;
Λίγο μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, σε μια εποχή μεγάλων κοινωνικών και αξιακών ανακατατάξεων που θα οδηγήσουν τη χώρα στην Μικρασιατική καταστροφή, ο Παντελής Χορν, αξιοποιώντας την κληρονομιά της ηθογραφίας, συνθέτει ένα «σύγχρονο λαϊκό παραμύθι» ικανό, παρά τη χρονική απόσταση που μας χωρίζει από την συγγραφή του, να προβληματίσει και να συγκινήσει μέσα από τον συμβολισμό του, τον σύγχρονο θεατή.
Σκηνοθεσία: Ανέστης Αζάς. Σκηνογραφία: Ελένη Στρούλια. Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα. Δραματουργική συνεργασία: Στάθης Γραφανάκης, Κατερίνα & Παναγιώτα Κωνσταντινάκου. Επιμέλεια κίνησης: Χαρά Κότσαλη. Μουσική επιμέλεια: Στέφανος Φούκης. Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας Βοηθοί σκηνοθέτη: Παρασκευή Λυπημένου, Παντελής Φλατσούσης. Βοηθός σκηνογράφου: Ελένη Αραποστάθη. Διανομή: Βάσω Καμαράτου, Κώστας Κουτσολέλος, Ηρώ Μπέζου, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Ρόζα Προδρόμου, Θοδωρής Σκυφτούλης, Μιχάλης Τιτόπουλος, Νίκος Χανακούλας
LASCIATEMI MORIRE των Βάσω Καμαράτου, Κώστα Κουτσολέλου
Έναρξη: 29 Νοεμβρίου 2017
Λήξη: 11 Ιανουαρίου 2018
(σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο με Το φιντανάκι)
Ένα ζευγάρι στο χείλος του γκρεμού. Ως συνήθως. Μισούν τα πάντα. Τους άλλους, τον εαυτό τους, την ζωή τους, το σπίτι τους, αυτή την πόλη. Δεν έχουν μέλλον. Έχουν όμως ο ένας τον άλλον, και αυτό είναι κάτι.
Ιδέα – Σκηνοθεσία – Ερμηνεία: Βάσω Καμαράτου, Κώστας Κουτσολέλος. Σκηνικός χώρος – Κοστούμια: Ελένη Στρούλια. Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο περσινό Φεστιβάλ της Πειραματικής Σκηνής «7 χρόνια φαγούρα - ο έρωτας στον καιρό των μνημονίων».
ΥΜΠΥ ΤΥΡΑΝΝΟΣ του Αλφρέ Ζαρρύ
Έναρξη: 31 Ιανουαρίου 2018
Λήξη: 1 Απριλίου 2018
(σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο με Το μεγάλο κρεβάτι)
Ο Αλφρέ Ζαρρύ, στα δεκαεπτά του χρόνια δημιουργεί μαζί με τους συμμαθητές του ένα κύκλο γραπτών επεισοδίων με «ήρωα» τον καθηγητή του μαθήματος Φυσικής. Ένα απ’ αυτά τα επεισόδια σχολικής «καζούρας», θα αποτελέσει μετέπειτα το έργο που έμελε να αλλάξει την πορεία του σύγχρονου θεάτρου.
Σε μια φανταστική Πολωνία, ο Υμπύ, λοχαγός των Δραγόνων, αποφασίζει με την προτροπή της γυναίκας του να ανατρέψει τον βασιλιά της χώρας. Αν και η ανταρσία αποκαλύπτεται, ο Υμπύ κατορθώνει να γλιτώσει, να κατασφάξει τη βασιλική οικογένεια και να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.
Μεθυσμένος από τη δύναμη της εξουσίας και αποφασισμένος να πλουτίσει με τα χρήματα των υπηκόων του, ο λαίμαργος και θρασύδειλος τύραννος, κλέβει και φορολογεί ασύστολα τους πάντες, ενώ δεν διστάζει να δολοφονήσει όποιον στέκεται εμπόδιο στον δρόμο του.
Το έργο παρουσιάζει την καρικατούρα ενός φανταστικού δικτάτορα και παράλληλα είναι ένα αλληγορικό έργο που αποτυπώνει τη βουλιμία και τη βιαιότητα του νεωτερικού ανθρώπου.
Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης. Σκηνοθεσία – Σκηνογραφία: Μάνος Βαβαδάκης. Κοστούμια: Γιωργίνα Γερμανού. Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου. Κίνηση: Γιώργος Μιχελάκης
Διανομή: Μάνος Βαβαδάκης, Στέλλα Βογιατζάκη, Χαρά - Μάτα Γιαννάτου, Παναγιώτης Εξαρχέας, Κατερίνα Ζησούδη, Άρης Λάσκος, Μαρία Μοσχούρη, Γιάννης Νιάρρος
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΕΒΑΤΙ των Μάνου Βαβαδάκη, Κατερίνας Παπανδρέου, Θάνου Τασσόπουλου
Έναρξη: 14 Φεβρουαρίου 2018
Λήξη: 29 Μαρτίου 2018
(σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο με τον Υμπύ Τύραννο)
Πώς έχει επηρεάσει η οικονομική κατάσταση τις ερωτικές σχέσεις των Αθηναίων; Που φωλιάζει ο έρωτας μέσα στην πόλη; Μπορεί να υπάρξει ιδανικό ζευγάρι μέσα στη κρίση; Οι ήρωες ενός σπονδυλωτού θεάματος διηγούνται τις ιστορίες τους, ξορκίζοντας την μιζέρια και αναδεικνύοντας την φωτεινή πλευρά της ζωής.
Επιλέγοντας τη φόρμα της αθηναϊκής επιθεώρησης η παράσταση συνθέτει το ψηφιδωτό της σύγχρονης Αθήνας. Τα αυτόνομα σκετς και τα τραγούδια συνδέονται μέσω της κοινής θεματικής του έρωτα και η σάτιρα γίνεται στοιχείο διαπραγμάτευσης για τη θέση μας στη σημερινή κοινωνία αξιών και τον ρόλο του έρωτα στις ζωές μας.
Ιδέα: Μάνος Βαβαδάκης, Χαρά - Μάτα Γιαννάτου, Γιάννης Νιάρρος. Σκηνοθεσία: Μάνος Βαβαδάκης. Μουσική: Γιάννης Νιάρρος. Σκηνογραφία: Μαριέττα Παυλάκη, Κυβέλη Ζωή. Κοστούμια: Γιωργίνα Γερμανού. Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου. Μουσικός παραγωγός: Βασίλης Μάλαμας. Ενορχήστρωση: Χρήστος Μαστρογιαννίδης. Βοηθός ενδυματολόγου: Κάτια Κουμαριανού
Διανομή: Μάνος Βαβαδάκης, Στέλλα Βογιατζάκη, Χαρά – Μάτα Γιαννάτου, Παναγιώτης Εξαρχέας, Κατερίνα Ζησούδη, Άρης Λάσκος, Μαρία Μοσχούρη, Γιάννης Νιάρρος, Νάνσυ Σιδέρη
Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο περσινό Φεστιβάλ της Πειραματικής Σκηνής «7 χρόνια φαγούρα - ο έρωτας στον καιρό των μνημονίων».
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΙΣΙΝΑΣ ΣΑΣ της Αλεξάνδρας Κ*
Έναρξη: 10 Μαΐου 2018
Λήξη: 17 Ιουνίου 2018
Ένα πρωτότυπο, δηκτικό και με πολύ χιούμορ έργο από την πολυσχιδή καλλιτέχνιδα και συγγραφέα Αλεξάνδρα Κ* ανεβαίνει σε σκηνοθεσία ενός νέου Έλληνα που ζει και εργάζεται στο εξωτερικό.
Που είναι τα όρια της οικογένειας; Που συγκρούεται το θυμικό με το αστικό δίκαιο και η παλιά με τη νέα γενιά; Ποια είναι η Ελλάδα σήμερα; Και μέχρι που μπορεί να φτάσει κανείς για να επιβιώσει;
Η πρώτη ιδιωτικοποίηση δημόσιας γης απειλεί το αυθαίρετο εξοχικό του Αντώνη Τάδε και μαζί ολόκληρη την προσωπική του μυθολογία. Κυρίως όμως απειλεί το μέλλον των παιδιών του, τουλάχιστον όπως ο ίδιος το έχει φανταστεί. Αποφασισμένος να παλέψει μέχρις εσχάτων για να σώσει την «επένδυση ζωής» του, ο Αντώνης θα συγκρουστεί όχι μόνο με τους κρατικούς μηχανισμούς αλλά και με τα ίδια του τα παιδιά.
Ανίσχυρος και μόνος απέναντι στο κράτος και το ξένο κεφάλαιο, ο Αντώνης Τάδε θα κηρύξει ανεξάρτητο κράτος τη γη που ο ίδιος έχει καταπατήσει. Θα καταφέρει να μπλοκάρει προσωρινά την αγοραπωλησία. Θα στεφθεί λαϊκός ήρωας για μια μέρα. Το ζήτημα όμως ήταν πάντα η επόμενη. Αυτή που κάποτε ανήκε στα παιδιά του...
Σκηνοθεσία: Σαράντος Γεώργιος Ζερβουλάκος. Διανομή: Μανώλης Μαυροματάκης, Ρόζα Προδρόμου, Eva Maria Sommersberg και ένας ακόμη ηθοποιός
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ
Έναρξη: 18 Απριλίου 2018
Λήξη: 29 Απριλίου 2018
H Πειραματική Σκηνή, πιστή στο ανοιξιάτικο ραντεβού της με νέες ομάδες και καλλιτέχνες της πόλης, αποπειράται φέτος να διερευνήσει το θέμα του ιστορικού, πολιτικού και κοινωνικού ρόλου της γυναίκας.
Μέσα από διαφορετικές θεατρικές φόρμες, οι παραστάσεις θα διερευνήσουν τους ρόλους που μέσα στους αιώνες έχουν δοθεί στις γυναίκες και έχουν διαποτίσει την κοινωνική μας συνείδηση.
ΜΙΚΡΟ ΕΘΝΙΚΟ
Κεντρική Σκηνή
Η ΜΟΜΟ του Μίχαελ Έντε
Έναρξη: 8 Οκτωβρίου 2017
Λήξη: 1 Απριλίου 2018
Ένα αλληγορικό παραμύθι για τον χρόνο που μετριέται με τους χτύπους της καρδιάς μας. Ένας ύμνος στην αλήθεια, την αγάπη και τη φιλία που ζωντανεύει σε μια μουσικοθεατρική παράσταση, γεμάτη χιούμορ, χορό και σασπένς μέχρι την τελευταία στιγμή.
Η ιστορία ξεκινά στα ερείπια ενός παλιού θεάτρου έξω από μια μεγάλη πόλη. Εκεί κατοικεί ένα μικρό, παράξενο κορίτσι, η Μόμο, που έχει ένα καταπληκτικό χάρισμα: είναι υπέροχη ακροάτρια. Όταν οι Γκρίζοι Κύριοι εισβάλλουν στη ζωή των κατοίκων της μεγάλης πόλης οι άνθρωποι αλλάζουν σαν να έχουν μια απροσδιόριστη αρρώστια...
Το βιβλίο- ορόσημο του Έντε, πρωτοκυκλοφόρησε στη Γερμανία το 1973, μεταφράστηκε σε περισσότερες από 40 γλώσσες και χαρακτηρίστηκε από κριτικούς αλλά και φιλοσόφους ως «ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του 20ού αιώνα». Η ιστορία της Μόμο, παρότι γραμμένη στη δύση του προηγούμενου αιώνα, είναι η ιστορία των σημερινών παιδιών: αυτών που μεγαλώνουν σ’ έναν κόσμο που μοιάζει να βρίσκεται διαρκώς σε αντίστροφη μέτρηση, σ’ έναν κόσμο που δεν έχει χρόνο για παιδιάστικα καμώματα, για άσκοπες περιπλανήσεις, για παιχνίδια και φανταστικές εξερευνήσεις, για οτιδήποτε με λίγα λόγια δεν μετριέται, δεν ζυγίζεται και δεν ορίζεται.
Μετάφραση: Κίρα Σίνου. Σκηνοθεσία-Μουσική: Ελένη Ευθυμίου. Διασκευή-Δραματουργία: Σοφία Ευτυχιάδου. Σκηνικά: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη. Κοστούμια: Λουκία Χουλιάρα . Κίνηση: Βιττόρια Κότσαλου. Σχεδιασμός Φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης. Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου.Ηχητικός σχεδιασμός: Οδυσσέας Γκάλλιος. Σχεδιασμός-Εικαστική επιμέλεια Βίντεο: Λεωνίδας Γιαννακόπουλος. Διανομή: Ειρήνη Αμανατιάδου, Βαγγέλης Αμπατζής, Αλέξανδρος Βαμβούκος, Γιώργος Δικαίος, Νατάσσα Εξηνταβελόνη, Γιώργος Ζυγούρης, Βαγγέλης Θάνος, Θέμης Θεοχάρογλου, Αλέξανδρος Κασαρτζής, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Τζένη Παρασκευαΐδου, Κλέαρχος Παπαγεωργίου, Διονύσης Πίφεας, Νάνσυ Σιδέρη, Στέλλα Ψαρουδάκη
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΓΑΛΑΖΙΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ του Άντρι Σνάιρ Μάγκνασον
Μία παράσταση για παιδιά 4 έως 8 ετών που ταξιδεύει στα σχολεία
Έναρξη: 10 Οκτωβρίου 2017
Λήξη: 1 Απριλίου 2018
Πόσο δύσκολο είναι να μιλήσεις σε ένα παιδί για το δυτικό πολιτισμό και τα «αγκάθια» του, για την κατανομή των πόρων και τα ηθικά διλήμματα της σύγχρονης κοινωνίας;
Ο Μάγκνασον στο βιβλίο του τολμά να περιγράψει τη φύση όπως πραγματικά είναι: όχι σαν έναν ανεξάντλητο παιδότοπο, αλλά σαν ένα βασίλειο μοναδικό και εύθραυστο, σαν κάτι δικό μας, πολύτιμο, που βρίσκεται υπό απειλή. Και η απειλή είμαστε εμείς οι ίδιοι. Ένα έργο για μικρούς από μια μικρή χώρα, το οποίο ξεπέρασε τα γεωγραφικά, πολιτισμικά και γλωσσικά σύνορα της χώρας του, μεταφράστηκε σε 30 χώρες, διασκευάστηκε σε θεατρικό έργο από τον ίδιο τον συγγραφέα και ανέβηκε μέχρι τώρα σε 5 χώρες. Είναι το πρώτο παιδικό βιβλίο που έχει κερδίσει το Ισλανδικό Βραβείο Λογοτεχνίας στην ιστορία του θεσμού.
Μία ευέλικτη παράσταση με έμφαση στη διάδραση και με τη δυνατότητα εικαστικής εγκατάστασης από τους μαθητές και τον εκπαιδευτικό τους με αφορμή την ιστορία.
Η Κατερίνα Καραδήμα σκηνοθετεί 3 ηθοποιούς που παίρνουν κάθε μέρα τη βαλίτσα μέσα στην οποία καταφέρνουν και χωράνε όλα τα παραπάνω, δηλαδή τον μικρό-μεγάλο κόσμο μας, μπαίνουν στο σχολείο και παίζουν για τα παιδιά, με τα παιδιά!
Μετάφραση: Τζούλια Διαμαντοπούλου. Σκηνοθεσία - Διασκευή: Κατερίνα Καραδήμα. Σκηνικά - Κοστούμια: Λίλη Κυριλή. Βοηθός Σκηνοθέτη: Αιμίλιος Αλεξανδρής. Παίζουν: Νικόλας Αναστασόπουλος, Μαλαματένια Γκότση, Γιάννης Παναγόπουλος.
ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΕΣ
ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ του Στρατή Τσίρκα
Σε συμπαραγωγή με το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν
Μάρτιος - Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2017
Η πρώτη συνεργασία των δύο ιστορικότερων θεάτρων της Αθήνας συνεχίζεται με την ολοκληρωμένη σκηνική μεταφορά και παρουσίαση της τριλογίας του Στρατή Τσίρκα «Ακυβέρνητες Πολιτείες» στο Θέατρο Τέχνης από μια ενιαία ομάδα ηθοποιών.
Η ΛΕΣΧΗ (επανάληψη)
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν - Υπόγειο
Έναρξη: 11 Οκτωβρίου 2017
Λήξη: 1 Νοεμβρίου 2017
Το πρώτο μέρος της τριλογίας επαναλαμβάνεται για δεκαπέντε μόνο παραστάσεις. Ιερουσαλήμ, η Αγία Πόλη, ο «αφαλός της γης». 1942-1943. Το αποτύπωμα του πολέμου βρίσκεται παντού, οι στρατηγικές κινούν νήματα και τα ιδεολογικά αδιέξοδα αναδύονται με έμφαση.
Ωστόσο, ο συγγραφέας ενδιαφέρεται εξίσου για τον ψυχισμό των ανθρώπων: τόσο του κεντρικού του ήρωα, του Έλληνα Μάνου Σιμωνίδη, όσο και των άλλων προσώπων που εμπλέκονται στην ιστορία και συνθέτουν μια «επιτομή της ανθρωπότητας και των παθών της».
Δραματουργία- Σκηνοθεσία: Έφη Θεοδώρου.
Σκηνικά- Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Μουσική: Νίκος Πλάτανος
Κίνηση: Ερμής Μαλκότσης
Συνεργάτις δραματουργός: Παναγιώτα Κωνσταντινάκου
Βοηθός σκηνοθέτη: Παρασκευή Λυπημένου
Διανομή: Θανάσης Βλαβιανός, Παντελής Δεντάκης, Θανάσης Δήμου, Γιώργος Κριθάρας, Κατερίνα Λυπηρίδου, Γιώτα Μηλίτση, Ηλέκτρα Νικολούζου, Δημήτρης Πασσάς, Ερατώ Πίσση, Μάνος Στεφανάκης
ΑΡΙΑΓΝΗ
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν – Φρυνίχου
Έναρξη: 15 Νοεμβρίου 2017
Λήξη: 14 Ιανουαρίου 2018
Μια παράσταση με δομή performance και οδηγό έναν κονφερανσιέ. Τα πρόσωπα της Αριάγνης ως ιεροί νεκροί, φέρουν επάνω τους την Ιστορία αλλά και την ποιητικότητα του σώματος που πάσχει και αντιφάσκει με τον εαυτό του.
Σε πρώτο πλάνο είναι τα διλήμματα που βιώνουν τα πρόσωπα του έργου στην ψυχή και το σώμα τους: πολιτική δράση ή καλλιτεχνική δημιουργία; Ακτιβισμός ή έκφραση; Έρωτας ή αυτοθυσία; Στην παράσταση της Αριάγνης, ο στόχος δεν είναι να επιβεβαιώσουν μέσα τους οι θεατές αυτό που ήδη γνωρίζουν ή διαισθάνονται, ότι δηλαδή η μοίρα της μεταπολεμικής Ελλάδας παίχτηκε στα ζάρια, στα σαλόνια και στις κρεβατοκάμαρες ενώ ένα μεγάλο μέρος του ενεργού πληθυσμού της χώρας πέθαινε προδομένο στα βουνά και στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Αυτά είναι γνωστά. Το ζητούμενο της παράστασης είναι η διάψευση των βεβαιοτήτων και η ταραχή για όσα τώρα μας συμβαίνουν.
Διασκευή-Σκηνοθεσία-Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Λεοντάρης. Σκηνικά-Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου. Επιμέλεια κίνησης: Νικολέτα Ξεναρίου. Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Βοηθός σκηνοθέτης: Μαριλένα Κατρανίδου. Διανομή: Θανάσης Βλαβιανός, Παντελής Δεντάκης, Θανάσης Δήμου, Γιώργος Κριθάρας, Κατερίνα Λυπηρίδου, Γιώτα Μηλίτση, Ηλέκτρα Νικολούζου, Δημήτρης Πασσάς, Ερατώ Πίσση, Μάνος Στεφανάκης
Η ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν – Φρυνίχου
Έναρξη: 31 Ιανουαρίου 2018
Λήξη: 4 Μαρτίου 2018
Η Νυχτερίδα, το τρίτο μέρος της Τριλογίας του Στρατή Τσίρκα, εκτυλίσσεται στη δίνη των γεγονότων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καλύπτοντας την περίοδο που σημαδεύεται από την εξέγερση του ελληνικού στρατού στη Μέση Ανατολή, τη βίαιη καταστολή του κινήματος του Ναυτικού τον Απρίλη του ‘44, για να καταλήξει στα γεγονότα της Συμφωνίας του Λιβάνου.
Η ιδιοφυής πολυφωνική αφήγηση, μέσα από την οποία εξιστορεί τα γεγονότα ο συγγραφέας, συνιστά υλικό πολύτιμο για τη θεατρική μεταποίηση μιας πολυεπίπεδης, αμιγώς «ελληνικής» ιστορίας, όπου ο έρωτας και τα μικρά ανθρώπινα πάθη αποτελούν το επίκεντρο, περιβαλλόμενα από μεγάλες ιδέες, πολιτικές φιλοδοξίες, ατελείωτες μηχανορραφίες και κινούμενα από οράματα, δύναμη ψυχής και ανθρωπιά.
Διασκευή- Δραματουργική επεξεργασία: Έλσα Ανδριανού. Σκηνοθεσία: Άρης Τρουπάκης. Σκηνικά- κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου. Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Σαββίδου. Διανομή: Θανάσης Βλαβιανός, Παντελής Δεντάκης, Θανάσης Δήμου, Γιώργος Κριθάρας, Κατερίνα Λυπηρίδου, Γιώτα Μηλίτση, Ηλέκτρα Νικολούζου, Δημήτρης Πασσάς, Ερατώ Πίσση, Μάνος Στεφανάκης
ΦΙΛΟΞΕΝΙΕΣ
ΓΚΙΑΚ του Δημοσθένη Παπαμάρκου
Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»
Έναρξη: 5 Οκτωβρίου 2017
Λήξη: 8 Οκτωβρίου 2017
Στο πλαίσιο της συνεργασίας των δύο Κρατικών Θεάτρων της χώρας το Εθνικό Θέατρο, φιλοξενεί την παράσταση Γκιακ, που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο ΚΘΒΕ την περασμένη θεατρική περίοδο.
Αίμα, συγγένεια εξ αίματος, βεντέτα, αντεκδίκηση, φυλή. Αυτό σημαίνει η αρβανίτικη λέξη «γκιακ», που έδωσε τον τίτλο στη βραβευμένη συλλογή διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου και στην παράσταση της Γεωργίας Μαυραγάνη.
Γύρω από ένα τραπέζι γυρισμού, σε μια γιορτή «ένωσης» ξετυλίγονται οι ιστορίες Αρβανιτών από τα χωριά της Λοκρίδας, που πολέμησαν στη μικρασιατική εκστρατεία και βίωσαν το βίαιο τραύμα της μάχης. Όταν επιστρέφουν στον τόπο τους, δεν είναι πια οι ίδιοι και η σύγκρουση με τις αξίες της κοινωνίας που τους άνδρωσε είναι αναπόφευκτη.
Με έναν ολοζώντανο, τραχύ, λαϊκό και έντονα προφορικό λόγο, οι ήρωες μας κάνουν κοινωνούς των ηθικών και ψυχικών τους διλημμάτων μέσα από τις προσωπικές τους διηγήσεις που αποτελούν ταυτόχρονα ένα ντοκουμέντο για τη βίαιη μεταμόρφωση του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γεωργία Μαυραγάνη
Σκηνικά-Κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Μουσική σύνθεση - Αυτοσχεδιασμοί: Μιχάλης Σιώνας
Βοηθοί σκηνοθέτη: Βασίλης Καλφάκης, Σμαρώ Κώτσια
Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Στυλιανή Δάλλα
Βοηθός σκηνογράφου: Κατερίνα Σταύρου
Οργάνωση παραγωγής: Μarleen Verschuuren
Διανομή: Ιωάννα Δεμερτζίδου, Νικόλαος Κουσούλης, Εμμανουέλα Μαγκώνη, Δημήτρης Μορφακίδης, Παναγιώτης Παπαϊωάννου, Μιχάλης Σιώνας, Άννη Τσολακίδου
Η «Άλκηστη» του Ευριπίδη, η παράσταση της Κατερίνας Ευαγγελάτου, ξεχώρισε στα φετινά Επιδαύρια, έκανε μια πολύ σύντομη περιοδεία (ουσιαστικά Κρήτη και Θεσσαλονίκη), ενώ αναμένεται να παιχτεί στις 11 Σεπτεμβρίου στην Ελευσίνα και για δύο βραδιές, στις 18 και 19 Σεπτεμβρίου, στο Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη στον Βύρωνα.
Για το Ηρώδειο το Εθνικό Θέατρο επέλεξε και για τα δύο βράδια ( 4& 5 Σεπτεμβρίου) να ανεβάσει την άλλη του παραγωγή, την «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη και σύνθεση Νίκου Κυπουργού.
Μαθαίνουμε, όμως, ότι το ταξίδι της παράστασης δεν θα τελειώσει στη «Σκιά των Βράχων» και, όπως όλα δείχνουν, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να την παρακολουθήσει μετά τις 23 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Rex - Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» στην Πανεπιστήμιου για μια περίπου εβδομάδα. Αναμένεται ανακοίνωση από το Εθνικό Θέατρο.
Έτσι μετά τη «Μήδεια» του Δημήτρη Καρατζά που θα κάνει πρεμιέρα στις 5 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Πορεία, η «Άλκηστη» θα είναι η δεύτερη παράσταση αρχαίου δράματος που θα δούμε, σχεδόν αμέσως μετά το «Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2017», σε κλειστό θέατρο.
*Η προπώληση για τον Βύρωνα ξεκίνησε στα καταστήματα Public, στο εκδοτήριο της Τicketservices (Πανεπιστημίου 39, εντός της στοάς Πεσμαζόγλου), τηλεφωνικά στο 210.7234567 και ηλεκτρονικά www.ticketservices.gr.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Κώστας Τοπούζης
Σκηνοθεσία-Επεξεργασία μετάφρασης: Κατερίνα Ευαγγελάτου
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Κίνηση: Πατρίσια Απέργη
Μουσική σύνθεση: Γιώργος Πούλιος
Φωτισμοί: Σίμος Σαρκετζής
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Δερμιτζάκη
Β’ Βοηθοί σκηνοθέτη: Δημήτρης Οικονομίδης, Μαριλένα Κουτρουλάκη
Βοηθός χορογράφου: Ειρήνη Καλαϊτζίδη
Βοηθός ενδυματολόγου: Ειρήνη Γεωργακίλα
Βοηθοί Σκηνογράφου: Θάλεια Μέλισσα, Μυρτώ Μεγαρίτου
Βοηθός συνθέτη: Κώστας Τσιώλης
Διανομή
Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος: Άδμητος
Κίττυ Παϊταζόγλου: Άλκηστη
Γιάννης Φέρτης: Φέρης
Δημήτρης Παπανικολάου: Ηρακλής
Ερρίκος Μηλιάρης: Υπηρέτης
Κώστας Βασαρδάνης: Απόλλων
Σωτήρης Τσακομίδης: Θάνατος
Παιδιά: Σπύρος Γουλιέλμος, Νικόλ Φαλτσέτα
Χορός
Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Γιώργος Ζυγούρης, Στάθης Κόικας, Μιχάλης Μιχαλακίδης, Αντώνης Μιχαλόπουλος, Γιώργος Νούσης, Χρήστος Ξυραφάκης, Στέλιος Παυλόπουλος, Δημόκριτος Σηφάκης, Περικλής Σκορδίλης, Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Βαλάντης Φράγκος
Μουσικοί επί σκηνής: Πέτρος Κασιμάτης (τρομπέτα), Κωνσταντίνος Κωστίδης (συνθεσάιζερ , synth bass, ακορντεόν), Κωνσταντίνος Τσιώλης (ακορντεόν, συνθεσάιζερ), Θοδωρής Σοφόπουλος (κρουστά , ντραμς).
Φωτογράφος παράστασης: Πάτροκλος Σκαφίδας
«Ειρήνη», του Αριστοφάνη
Μια μουσική παράσταση, σε σύνθεση Νίκου Κυπουργού
4 και 5 Σεπτεμβρίου, Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Το Εθνικό Θέατρο ανέθεσε στον συνθέτη Νίκο Κυπουργό (μουσική σύνθεση) και στον νέο συγγραφέα Δημοσθένη Παπαμάρκο (λιμπρέτο) τη δημιουργία μιας μουσικής παράστασης, βασισμένης στην «Ειρήνη» του Αριστοφάνη. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, ενώ το ρόλο του Τρυγαίου ερμηνεύει ο Τζίμης Πανούσης.
Υπόθεση του έργου
Οι θεοί τιμωρούν τους Έλληνες για τον εμφύλιο σπαραγμό τους, εγκαταλείποντας τον Όλυμπο. Τη θεϊκή εξουσία σφετερίζεται ο Πόλεμος που κλειδώνει την Ειρήνη σε μια σπηλιά κι έτσι οι Έλληνες πολεμούν μεταξύ τους ασταμάτητα, η γη εγκαταλείπεται και οι σοδειές καταστρέφονται. Ένας αμπελουργός σε απόγνωση, ο Τρυγαίος, αποφασίζει να πάει στον Όλυμπο, πετώντας πάνω σ’ ένα σκαθάρι, για να απελευθερώσει την Ειρήνη, που όχι μόνο θα συμφιλιώσει τους εχθρούς, αλλά θα αναγεννήσει και τη φύση.
Η Ειρήνη παρουσιάστηκε στα Μεγάλα Διονύσια, αποσπώντας το δεύτερο βραβείο, το 421 π.Χ., λίγες μόλις ημέρες πριν από τη σύναψη της Νικιείου Ειρήνης, που συνοδευόταν από ελπίδες για το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου. Αυτή ακριβώς η εύθραυστη, όπως αποδείχθηκε, ισορροπία μεταξύ του πολέμου και της ειρήνης, το ηρακλείτειο ρητό «Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί» και το ακανθώδες ερώτημα κατά πόσο η ειρήνη είναι συνώνυμο της ευτυχίας και της αρετής εμπνέουν τους συντελεστές της ιδιαίτερης αυτής παράστασης.
Ο Δημήτρης Χαλιώτης είδε την παράσταση στην Επίδαυρο, διαβάστε τη γνώμη του εδώ.
Ταυτότητα παράστασης
Μουσική-Ενορχήστρωση: Νίκος Κυπουργός
Μουσική διεύθυνση: Γιώργος Πέτρου
Λιμπρέτο: Δημοσθένης Παπαμάρκος
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης
Χορογραφία: Σεσίλ Μικρούτσικου
Projection mapping: Στάθης Μήτσιος
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Βοηθός ενορχηστρωτή: Θοδωρής Κοτεπάνος
Βοηθός μουσικού διευθυντή & μουσική διδασκαλία: Νίκος Λαάρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάνθη Γραμματικού
Διανομή
Τζίμης Πανούσης: Τρυγαίος
Τάσης Χριστογιαννόπουλος: Ερμής
Ειρήνη Καράγιαννη: Ειρήνη
Αιμιλιανός Σταματάκης: Πόλεμος/Χορός
Χορός
Ασημίνα Αναστασοπούλου
Θωμάς Βελισσάρης / Οπλοπώλης
Δημήτρης Γεωργιάδης /Παις Κλεωνύμου
Γιάννης Δενδρινός / Δρεπανοπώλης
Βάσια Ζαχαροπούλου / Κόρη Α
Ευαγγελία Καρακατσάνη / Τροφός
Νίκος Καρδώνης / Δούλος
Γιασεμί Κηλαηδόνη
Γιάννης Κλίνης / Ιεροκλής
Ελίτα Κουνάδη / Κόρη Β
Ηλίας Κουνέλας / Παις Δαμάχου
Ελένη Μπούκλη / Οπώρα
Μαρία Νίκα
Γιάννης Σελητσανιώτης/ Κυδοιμός
Βασιλική Τρουφάκου / Θεωρία
Αντιγόνη Φρυδά
Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή
Η προπώληση έχει ήδη ξεκινήσει στα καταστήματα Public, στα γραφεία της Τicketservices (Πανεπιστημίου 39, εντός της στοάς Πεσμαζόγλου) και ηλεκτρονικά www.ticketservices.gr.
Το Εθνικό Θέατρο για μια ακόμη φορά αποτέλεσε πόλο έλξης για τους θεατές στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, όπου 16.500 θεατές παρακολούθησαν την Παρασκευή 28/7 (7.000 θεατές) και το Σάββατο 29/8 (9.500 θεατές), την "Αλκηστη" του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου.
Υπόθεση του έργου: Ο Απόλλωνας, τιμωρημένος από τον Δία, αναγκάστηκε να υπηρετήσει σαν κοινός θνητός τον βασιλιά των Φερών, Άδμητο. Ως αντάλλαγμα για τη φιλόξενη και ευγενική συμπεριφορά του βασιλιά, ο θεός τού χάρισε το μοναδικό προνόμιο να ξεφύγει από τον πρόωρο θάνατο, αρκεί κάποιος άλλος να δεχτεί να πεθάνει στη θέση του.
Οι ηλικιωμένοι γονείς του αρνούνται να τον υποκαταστήσουν στον Άδη. Η μόνη που δέχεται είναι η γυναίκα του, η Άλκηστη. Πεθαίνοντας, ζητάει από τον άντρα της ένα πράγμα: να μην ξαναπαντρευτεί ποτέ.
Το νεκρό της σώμα είναι ακόμα άταφο, όταν η αναπάντεχη επίσκεψη του Ηρακλή αλλάζει τα δεδομένα. Ο Άδμητος, γνωστός για την φιλοξενία του, κρύβει το βαρύ πένθος από τον φίλο του και τον φιλοξενεί στο παλάτι. Ο Ηρακλής, χωρίς να γνωρίζει τη συμφορά που βαραίνει το σπίτι, πίνει και γλεντά, εξοργίζοντας με την προκλητική συμπεριφορά του τον υπηρέτη, που του αποκαλύπτει τον θάνατο της Άλκηστης. Ντροπιασμένος ο ήρωας αποφασίζει κρυφά να πράξει το αδύνατο: να φέρει πίσω τη νεκρή από το Θάνατο. Επιστρέφοντας, παραδίδει στον Άδμητο την πεπλοφορεμένη γυναίκα που συνοδεύει, για να την φιλοξενήσει, χωρίς να του αποκαλύψει ότι πρόκειται για την Άλκηστη. Ό Άδμητος, αρχικά αντιστέκεται, όμως γρήγορα δέχεται να πάρει στο σπίτι την άγνωστή του γυναίκα, παρά το φρέσκο πένθος και τον όρκο του. Όταν όμως ανασηκώνει το πέπλο της, βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα βουβό αίνιγμα.
Ταυτότητα παράστασης:
Μετάφραση: Κώστας Τοπούζης
Σκηνοθεσία-Επεξεργασία μετάφρασης: Κατερίνα Ευαγγελάτου
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Κίνηση: Πατρίσια Απέργη
Μουσική σύνθεση: Γιώργος Πούλιος
Φωτισμοί: Σίμος Σαρκετζής
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Δερμιτζάκη
Β’ Βοηθοί σκηνοθέτη: Δημήτρης Οικονομίδης, Μαριλένα Κουτρουλάκη
Βοηθός χορογράφου: Ειρήνη Καλαϊτζίδη
Βοηθός ενδυματολόγου: Ειρήνη Γεωργακίλα
Βοηθοί Σκηνογράφου: Θάλεια Μέλισσα, Μυρτώ Μεγαρίτου
Βοηθός συνθέτη: Κώστας Τσιώλης
Διανομή:
Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος: Άδμητος
Κίττυ Παϊταζόγλου: Άλκηστη
Γιάννης Φέρτης: Φέρης
Δημήτρης Παπανικολάου: Ηρακλής
Ερρίκος Μηλιάρης: Υπηρέτης
Κώστας Βασαρδάνης: Απόλλων
Σωτήρης Τσακομίδης: Θάνατος
Παιδιά: Σπύρος Γουλιέλμος, Νικόλ Φαλτσέτα
Χορός: Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Γιώργος Ζυγούρης, Στάθης Κόικας, Μιχάλης Μιχαλακίδης, Αντώνης Μιχαλόπουλος, Γιώργος Νούσης, Χρήστος Ξυραφάκης, Στέλιος Παυλόπουλος, Δημόκριτος Σηφάκης, Περικλής Σκορδίλης, Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, Μιχαήλ Ταμπακάκης,Βαλάντης Φράγκος
Μουσικοί επί σκηνής: Πέτρος Κασιμάτης (τρομπέτα), Κωνσταντίνος Κωστίδης (συνθεσάιζερ , synth bass, ακορντεόν), Κωνσταντίνος Τσιώλης (ακορντεόν, συνθεσάιζερ), Θοδωρής Σοφόπουλος (κρουστά , ντραμς).
Αναλυτικά η περιοδεία
21 Αυγούστου, Ηράκλειο, Δημοτικό Κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης
23 Αυγούστου, Ρέθυμνο, Θέατρο Ερωφίλη
26 Αυγούστου, Χανιά, Θέατρο Ανατολικής Τάφρου
6 Σεπτεμβρίου, Θεσσαλονίκη, Θέατρο Δάσους
11 Σεπτεμβρίου, Ελευσίνα, Παλαιό Ελαιουργείο
18 Σεπτεμβρίου, Βύρωνας, Θέατρο Βράχων
Μία μέρα πριν αναχωρήσει για την Επίδαυρο, όπου θα πραγματοποιηθούν οι τελευταίες πρόβες εν όψει της πρεμιέρας της Παρασκευής για την «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, οι εκκρεμότητες της τελευταίας στιγμής είναι πολλές για τη Βασιλική Τρουφάκου. Τίποτα όμως δεν την πτοεί, γιατί, όπως επισημαίνει, είναι και αυτή μια ακόμα δουλειά που την ευχαριστιέται!
Όπως χάρηκε και την τηλεοπτική σειρά «Daddy Cool» στην οποία πρωταγωνιστούσε τα δύο τελευταία χρόνια. «Ανέβασα μια φωτογραφία τώρα που τελείωσε η σειρά και έγραψα πόσο ωραία πέρασα, πόσο υπέροχοι ήταν οι συνεργάτες… Το εννοούσα!» εξομολογείται με ένα πλατύ χαμόγελο. Παρόλο που δηλώνει με απόλυτη ειλικρίνεια ότι κάνει τηλεόραση «για να έχει την ευχέρεια της επιλογής στο θέατρο», φαίνεται να έχει βρει και εκεί τα καλλιτεχνικά της πατήματα. Στην κουβέντα που θα ακολουθήσει όμως το μαγνητοφωνάκι δεν θα καταγράψει μόνο όλα όσα αναφέρει για τις άρτιες συνθήκες που της δημιουργούν ευφορία στον επαγγελματικό στίβο αλλά και όλα όσα τη θυμώνουν, την αγανακτούν και την απογοητεύουν. Παράλληλα δεν θα διστάσει να πάρει θέση για το τοπίο που επικρατεί σήμερα, καθώς, όπως διατείνεται, «χωρίς γλώσσα και πολιτισμό καταλήγεις μια χαρούμενη, οργανωμένη αποικία». Και φυσικά κάποια στιγμή η κουβέντα θα φτάσει και στη γενιά μας…
photo:Spyros Chatziagelakis
Τι έχει μεγαλύτερη σημασία για σένα; Το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα ή να περνάς καλά σε μια δουλειά;
Όταν έχω καλή σχέση με τους ανθρώπους με τους οποίους καλούμαι να συνυπάρξω, είναι ανακουφιστικό. Πιστεύω πως αυτό αποτελεί εχέγγυο για την επιτυχία. Εξάλλου ο συγκεκριμένος χώρος είναι η ζωή μου.
Αν κάνεις δηλαδή μια αναδρομή στην πορεία σου, δεν σκέφτεσαι μόνο τις εξαιρετικές δουλειές αλλά και αυτές στις οποίες πέρασες καλά και ας μην ήταν το αποτέλεσμα το προσδοκώμενο.
Είχα την τύχη να μη βρεθώ σε δουλειές που πήγαν άσχημα ή δεν πέρασα καλά. Έχει τύχει να συμμετάσχω σε δουλειές που πήγαν καλά, που αγαπήθηκαν από τον κόσμο, αλλά εγώ δεν πέρασα καλά. Είναι σύνθετο πράγμα το θέατρο, ο καλλιτεχνικός χώρος. Είναι συνισταμένη πολλών παραγόντων. Συνυπάρχεις με ανθρώπους που δεν ξέρεις και πρέπει σε πολύ σύντομο διάστημα να τους γνωρίσεις, να τους αγαπήσεις, να τους αποδεχτείς, να τους καταλάβεις και να προχωρήσεις μαζί τους. Όλοι είναι απαραίτητο να συνεργαστούν σαν τα μέλη μιας άρτιας συντονισμένης κομπανίας.
Γιατί "πρέπει να τους αγαπήσεις"; Δεν αρκεί να τους αποδεχτείς και να δουλέψεις μαζί τους;
Το να κάνεις θέατρο και να αλληλεπιδράς συνεχώς με τους άλλους είναι μια ξεχωριστή διαδικασία. Προϋποθέτει πιο βαθιά αποδοχή και κατανόηση, τουλάχιστον όπως εγώ αντιλαμβάνομαι τη συγκεκριμένη δουλειά, για να καταφέρεις να συμβιώσεις αρμονικά και να πάνε όλα καλά. Πρέπει να συνεργαστείς και να συντονιστείς. Να λειτουργήσεις σωστά σε επικοινωνιακό επίπεδο. Χρειάζεται να επικοινωνήσεις με τον κατάλληλο τρόπο και να υιοθετήσεις τους απαιτούμενους κώδικες. Είναι ανάγκη να καταλάβεις και να αποδεχτείς τους άλλους, να συνυπάρξεις μαζί τους. Μόνο έτσι θα πάνε όλα καλά.
Στην «Ειρήνη» πόσο δύσκολο είναι αυτό, δεδομένου ότι οι συντελεστές είναι πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες και προέρχονται από διαφορετικούς καλλιτεχνικούς χώρους;
Αυτή είναι και η ομορφιά της συγκεκριμένης παράστασης. Αυτός είναι και ο λόγος που ήθελα να λάβω μέρος και που μου αρέσει που συμμετέχω παρά τις δυσκολίες. Είναι πολύ εύκολο να επαναλαμβάνεις το ίδιο μοτίβο ως ηθοποιός, ως καλλιτέχνης σε τούτη τη χώρα. Είναι πολύ εύκολο να επαναλαμβάνεις το ίδιο μοτίβο συνεργασίας. Δεν χρειάζεται να αναφέρω παραδείγματα μεγάλων ηθοποιών που κάνουν συνεχώς το ίδιο πράγμα, καθώς ξέρουν ότι θα πετύχει, ότι θα πάει ο κόσμος να τους δει, ότι δεν θα χρειαστεί να εκτεθούν. Εμείς κολυμπάμε σε άγνωστα νερά. Το υλικό μας είναι υβριδικό και το σχήμα μας ετερόκλητο. Άτομα από διαφορετικούς χώρους ‒ηθοποιοί, τραγουδιστές, λυρικοί τραγουδιστές‒ χρειάστηκε να συνυπάρξουμε, να συνεννοηθούμε, να καταλάβει ο ένας τον άλλο, να αγαπηθούμε και να προχωρήσουμε. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά συνάμα είναι και κάτι μαγικό. Εγώ δεν το είχα ξανακάνει και μάλλον δεν θα το ξανακάνω.
Είναι μια παράσταση ονειροφαντασίας;
Ναι, ναι. Πιστεύω πως υπάρχει μια μαγεία στο υλικό. Είναι το στοίχημά μας. Περιμένουμε να δούμε αν θα το καταλάβει και ο κόσμος.
Αυτό που αναφέρει το Δελτίο Τύπου, ότι το ρόλο του Τρυγαίου θα ερμηνεύσει ο πάντοτε απρόβλεπτος Τζίμης Πανούσης, πόση ασφάλεια και πόση ανασφάλεια μπορεί να δημιουργήσει κατά τη συνεργασία μαζί του;
Ο Τζίμης είναι ονειρεμένος συνεργάτης και με μια σχετική απειρία. Έχει βέβαια πείρα από τον πολύ κόσμο, από την έκθεση, και αυτό είναι πάντα το ζητούμενο. Να μπορεί ο καλλιτέχνης επί σκηνής να αποκαλύψει κάτι περισσότερο, όχι απλώς να δείξει το προφανές, κάτι πιο δικό του, άρα πιο ανθρώπινο και πιο σπουδαίο. Ο Τζίμης είναι κάποιος που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της σάτιρας, έχει δεχτεί πυρά, έχει δεχτεί όμως και την αγάπη του κόσμου, συνεπώς, ως προς αυτό, έχει κάτι πολύ χρήσιμο για μια τέτοια παράσταση, ταιριαστό και γνώριμο. Ωστόσο για να μπει στο κέντρο κυριολεκτικά μιας τέτοιας παράστασης και να αλληλεπιδράσει χρειάστηκε και αυτός χρόνο, όπως και εμείς. Ο Τζίμης όμως είναι μοναδικός γιατί δεν έχει ατζέντα ούτε ανασφάλεια προσωπική. Βουτάει! Δεν σε δυσκολεύει!
Το σκαθάρι που εκτρέφει ο Τρυγαίος μεγαλώνει με τα περιττώματα. Αυτός ο συνειρμός του Αριστοφάνη χιλιάδες χρόνια πριν πώς μεταφράζεται σήμερα; Εσένα τι σου φέρνει στο μυαλό;
Από τη φούσκα του χρηματιστηρίου μέχρι τον παροξυσμό των reality, μέχρι οτιδήποτε στο οποίο δίνουμε τεράστια σημασία και τελικά είναι ένα μάτσο χάλια. Είναι μια αλληγορία, μια μηχανή που κινείται με απόβλητα.
Υπάρχει όμως και η οπτική ότι το χειρότερο που αποβάλλει το σώμα μας αυτό θα μας οδηγήσει και στον ουρανό…
Ναι, εξαρτάται από το πώς θα το δει κανείς. Βάζει το σκαθάρι, δεν βάζει μια μηχανή. Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε μια περίοδο που όλα είχαν ένα πιο ανθρώπινο χαρακτήρα, ήταν πολύ πιο κοντά στον άνθρωπο. Δείχνει μια ανθρώπινη διάσταση των πραγμάτων. Ότι όλα εξαρτώνται από μας.
Σήμερα θα μπορούσαμε να στείλουμε μια Θεωρία, όπως αυτή που θα ερμηνεύσεις στην παράσταση, στην αντίστοιχη ελληνική Βουλή;
Σήμερα υποφέρουμε. Σήμερα η Θεωρία δεν σημαίνει τίποτα για μας. Η σχέση που έχουμε αναπτύξει με την πολιτική και η απενοχοποίηση που νιώθουμε είναι ίδιον της εποχής μας. Δεν ασχολούμαστε, δεν θέλουμε να δούμε, να διαβάσουμε ή να ακούσουμε ειδήσεις. Είναι μια περίεργη στάση, είναι ένα είδος «αυτισμού». Απαιτείται μια ισορροπία, να ισορροπήσεις την προπαγάνδα, από όπου και αν αυτή εκπορεύεται, με την πληροφόρηση, καθώς δεν γίνεται να μην ενημερώνεσαι κιόλας. Εμένα αυτό με έχει προβληματίσει ιδιαίτερα, δηλαδή το πώς συνδέεται η τέχνη με τη σημερινή κατάσταση. Για κάποιο λόγο ο κόσμος φαίνεται να έχει ακρωτηριασμένη αντίληψη. Πιστεύει ότι δεν χρειάζεται το θέατρο, την τέχνη, ότι θα ασχοληθεί με αυτά όταν θα έχει χρήματα.
Ο κόσμος το πιστεύει ή η πολιτική απαξιώνει πλήρως την ανάγκη του για πολιτισμό;
Ναι, όταν, για παράδειγμα, δεν υπάρχει επιχορηγούμενο θέατρο, αυτό γίνεται με πολύ σκληρούς όρους, με ερασιτεχνικούς όρους. Αυτή τη στιγμή το θέατρο τροφοδοτείται από μια τεράστια δεξαμενή ανθρώπων 20-35 ετών που προτίθενται να δουλέψουν σχεδόν αμισθί, δεν έχουν οικογένεια. Και εγώ έχω δουλέψει αμισθί, έχω ασχοληθεί με πράγματα που αγαπώ, απλώς δεν μπορεί να ισχύει μόνο αυτό.
Η απόφαση της υπουργού Πολιτισμού αναφορικά με τις επιδοτήσεις σε κάνει πιο αισιόδοξη;
Μακάρι να γίνει. Ο Ακύλλας (Καραζήσης) μου είχε πει ότι στη Γερμανία πήγε να κοπεί η επιχορήγηση σε κάποιον περιφερειακό θίασο και έκαναν ολονυχτία όλοι οι κάτοικοι της πόλης. Ένα είδος διαμαρτυρίας. Έχουν αντανακλαστικά. Κατανοούν τη σπουδαιότητα της κατάστασης, ότι δεν πρόκειται για πολυτέλεια. Χωρίς γλώσσα και πολιτισμό καταλήγεις μια χαρούμενη, οργανωμένη αποικία. Όμως δεν γίνεται αυτό. Αν δεν παράγεις πολιτισμό στη γλώσσα σου, στον τόπο σου, στην εποχή σου, δεν υπάρχεις, αλλά δεν το ξέρεις.
Εγώ έχω πει όχι σε δουλειές εξαιρετικές γιατί δεν μπορούσα να δουλέψω με τα χρήματα που έδιναν. Δεν το θεωρώ σωστό, πρέπει να βρούμε έναν άλλο τρόπο. Αυτό δεν πρέπει να αποτελεί κανόνα. Αλίμονο αν είσαι σε ανέχεια, δεν μπορείς να κάνεις αυτή τη δουλειά. Εγώ έχω την ευχέρεια της επιλογής. Γι’ αυτό παίζω στην τηλεόραση. Τον «Μισάνθρωπο» που θα κάνω με την Ιόλη Ανδρεάδη ήθελα πολύ να τον κάνω, όπως και το σίριαλ στην τηλεόραση και την ταινία στην οποία συμμετέχω.
Τι ταινία θα κάνεις;
Δεν μπορώ να το ανακοινώσω ακόμη. Το μόνο που μπορώ να πω είναι για το σίριαλ στο οποίο θα παίξω, στο Star, που δεν έχει αποφασιστεί ο τίτλος του. Είναι μια κωμική σειρά.
Μετά τον τραγικό θάνατο της Μαίρης Τσώνη έγραψες μεταξύ άλλων στο facebook ότι αγαπήθηκε ομόψυχα γιατί δεν έκρυψε ποτέ αυτό που της συνέβη. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι όταν ένας άνθρωπος βιώνει κάτι τέτοιο να το ομολογήσει; Γενικά πόσο εύκολο είναι να δείχνουμε το σκοτάδι μας;
Αυτό είναι θέμα χαρακτήρα, θέμα ανθρώπου. Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι με έναν υπέροχο τρόπο διάφανοι, βλέπεις μέσα τους, και άλλοι που δεν αποκαλύπτονται. Δεν θέλω να πω ότι είναι απαραίτητα κακό να μη δείχνεις τα πάντα. Ιδιαίτερα όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο ούτε μπορείς ούτε πρέπει να πεις τα πάντα. Πρέπει να προστατευτείς. Υπάρχουν άνθρωποι που υψώνουν έναν τοίχο γύρω τους για να προστατευτούν και άλλοι που εγκλωβίζονται σε αυτή τη μορφή προστασίας. Αυτό δεν γίνεται. Ιδιαίτερα στη δουλειά μας αυτό είναι το ζητούμενο, να ανακαλύψεις τον εσωτερικό σου κόσμο. Πρέπει να ξέρεις τι νιώθεις και τι αποκαλύπτεις.
Είναι πιστεύεις μια μάστιγα της γενιάς μας αυτά τα σκοτάδια, αυτή η μαυρίλα; Είναι ένα φαινόμενο πιο έντονο τώρα λόγω κρίσης ή πάντα υπήρχε;
Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Εμείς αντιμετωπίζουμε το τέλος της προοπτικής. Και πάλι καλά τα καταφέρνουμε, γιατί μπορούμε να αφουγκραστούμε την άρνηση. Εγώ, όταν σκέφτομαι σε τι καιρούς ζω και με τι διλήμματα είμαι αντιμέτωπη, προβληματίζομαι ιδιαίτερα. Είναι το τέλος της προοπτικής. Όλοι μας λένε ότι η κατάσταση θα χειροτερέψει. Νομίζω πως είναι ίδιον του ανθρώπου να ελπίζει. Επίσης, η ελπίδα γεννά την πίστη, τη χαρά, τα πάντα. Εγώ δεν θέτω το πρόβλημα ηλικιακά. Θεωρώ ότι όλες οι ηλικίες βιώνουν το γολγοθά τους. Δεν νομίζω πως υπάρχει διαφορά. Ο άνθρωπος είναι ευρηματικό ον και θα επινοήσει κάτι. Πιστεύω πως αντισταθούμε σε ένα βαθμό και θα προκύψει κάτι νέο.
Ας κλείσουμε με αυτό που ανέφερες και πριν, ότι στην Ελλάδα, αν και δουλεύεις οκτώ χρόνια, ακόμη σε θεωρούν νέα ηθοποιό. Γιατί;
Η πίτα είναι πάρα πολύ μικρή. Ο καθένας πρέπει να διατηρήσει τη θέση του όσο περισσότερο μπορεί. Ένας τρόπος είναι να αφαιμάξει τα νιάτα. Οπότε μένουμε μέσα σε μια αόριστη μαθητεία μέχρι τα 40 κάτι και σε μια απροσδιόριστη νεότητα. Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους μου είναι ότι είμαστε μια γενιά που θα γεράσει πριν ενηλικιωθεί. Είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου γι’ αυτή τη γενιά. Έχουμε μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας, αφού στηριζόμαστε στους άλλους, στη βοήθεια των γονιών μας, της οικογένειας.
Η Βασιλική Τρουφάκου συμμετέχει στην παράσταση «Ειρήνη» του Αριστοφάνη που θα παρουσιαστεί στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου στις 21 και 22 Ιουλίου.
Για να δείτε τους υπόλοιπους σταθμούς της περιοδείας και για να διαβάσετε πληροφορίες για την παράσταση κάντε κλικ εδώ.
Ειδικά πακέτα προσφορών για τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
4 έως και 19 Ιουλίου για «Ειρήνη»
4 έως και 26 Ιουλίου για «Άλκηστη»
Το Εθνικό Θέατρο συνεχίζει και φέτος τα ειδικά πακέτα προσφορών - μια ενέργεια που ξεκίνησε πιλοτικά πριν από δυο χρόνια και σημείωσε τεράστια επιτυχία - τα οποία αφορούν στις δυο καλοκαιρινές του παραγωγές που θα παρουσιαστούν στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου: «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, μια μουσική παράσταση σε σύνθεση Νίκου Κυπουργού (21 και 22 Ιουλίου) και «Άλκηστη» του Ευριπίδη (28 και 29 Ιουλίου).
Προσφέρονται 1000 εισιτήρια ανά ημέρα στην τιμή των 16€ για το άνω διάζωμα και 500 εισιτήρια ανά ημέρα των 26€ στο κάτω διάζωμα, συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς προς και από το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. Στα πούλμαν τους θεατές θα συνοδεύουν θεατρολόγοι οι οποίοι θα τους παρέχουν στοιχεία για τους συγγραφείς και την εποχή τους, για τα έργα, το είδος και την παράσταση.
Η διάθεση των εισιτηρίων θα πραγματοποιείται στο κεντρικό ταμείο του Φεστιβάλ Αθηνών, Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου) από 4 έως και 19 Ιουλίου για την «Ειρήνη» και 4 έως και 26 Ιουλίου για την «Άλκηστη»
Ώρες αγοράς των εισιτηρίων: Τρίτη έως Παρασκευή 09:00-16:00 και Σάββατο 10:00-15:00.
Το Εθνικό Θέατρο εγκαινίασε τον Νοέμβριο του 2016 μια πρωτοποριακή δράση για τα ελληνικά δεδομένα σε συνεργασία με το Κ.Κ. Κορυδαλλού και της Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Δημιούργησε το 1ο Θεατρικό Εργαστήριο το οποίο είχε ερευνητικό χαρακτήρα με συμμετέχοντες από όλες τις πτέρυγες της φυλακής Κορυδαλλού.
Το Εργαστήριο ξεκίνησε τον Νοέμβριο με 20 συμμετέχοντες, οι οποίοι παρακολούθησαν μια σειρά συναντήσεων που περιλάμβαναν πρακτική και θεωρητική εκπαίδευση με θέμα τις βασικές αρχές της υποκριτικής τέχνης – μια μελέτη στους μηχανισμούς λειτουργίας του ηθοποιού-καθώς επίσης, την ανάγνωση και την δραματουργική ανάλυση θεατρικών έργων του Σαίξπηρ. Οι συμμετέχοντες επέλεξαν θεατρικά έργα του Σαίξπηρ τα οποία παρουσίασαν στην ομάδα καταθέτοντας τις δικές τους δραματολογικές και κοινωνικές προσεγγίσεις πάνω στα έργα.
Τον Ιανουάριο του 2017 η ομάδα ξεκίνησε πρόβες για το ανέβασμα του θεατρικού έργου του Σαίξπηρ «Τρικυμία» στο οποίο εντάχθηκε και η ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου Ασημίνα Αναστασοπούλου. Ύστερα από έρευνα και δραματουργικές αναλύσεις, τη διασκευή του κειμένου ανέλαβαν οι συμμετέχοντες εστιάζοντας στη διατήρηση του ποιητικού λόγου και την ενοποίησή του με τη καθημερινή γλώσσα που χρησιμοποιείται στις φυλακές.
Τον Απρίλιο του 2017 η δράση αυτή πλαισιώθηκε από το μουσικό εργαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Οι συμμετέχοντες του μουσικού εργαστηρίου συνεργάστηκαν με το Θεατρικό Εργαστήριο και έγραψαν τις δικές του συνθέσεις υπό την καθοδήγηση των συντονιστών του εργαστηρίου: Μ.Χ. Παπαδόπολου και Άντης Σκορδή.
Στις 21 Ιουνίου 2017 και ύστερα από 8 μήνες προετοιμασίας και θεατρικής σπουδής το ερευνητικό αυτό πρόγραμμα του Εθνικού Θεάτρου ολοκλήρωσε τον πρώτο κύκλο του και οι συμμετέχοντες παρουσίασαν χθες την «Τρικυμία» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε μια μοναδική θεατρική παράσταση μέσα στις φυλακές. Η παράσταση έγινε αποδεκτή με θέρμη από το κοινό.
Υπεύθυνος του προγράμματος θεατρικών σπουδών του Εργαστηρίου ανέλαβε ο σκηνοθέτης Στρατής Πανούριος.
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Στρατής Πανούριος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιολάντα Κωνσταντινίδου (Κοινωνιολόγος του Κ.Κ. Κορυδαλλού)
Μουσική σύνθεση/ερμηνεία: Μουσικό Εργαστήρι «Εναλλακτικής Σκηνής» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Συντονιστές του Μουσικού Εργαστηρίου: Μ.Χ. Παπαδοπούλου, Άντης Σκορδής. Εύη Νάκου, (υπεύθυνη εκπαιδευτικών και κοινωνικών προγραμμάτων ΕΛΣ), Εύα Καρτερού και Θάλεια Μαρί Παπαδοπούλου.
Ενδυματολογική Επιμέλεια: Διονύσης Ξαξίρης
Παίζουν: η Θεατρική Ομάδα της «Λέσχης Ανάγνωσης» Κ.Κ. Κορυδαλλού και η ηθοποιός Ασημίνα Αναστασοπούλου.
Σε ανακοίνωσή της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος καταγγέλει την αντιδεοντολογική και απαράδεκτη, όπως λέει πράξη της Διοίκησης του Εθνικού Θεάτρου, να προβεί σε προσλήψεις απεργοσπαστών με σκοπό να παρεμποδίσει την απεργιακή κινητοποίηση των εργατών και των οδηγών.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος θεωρεί αντιδεοντολογική και απαράδεκτη την πράξη της Διοίκησης του Εθνικού Θεάτρου, του πρώτου πολιτιστικού οργανισμού της χώρας, να προβεί σε προσλήψεις απεργοσπαστών με σκοπό να παρεμποδίσει την απεργιακή κινητοποίηση των εργατών και των οδηγών. Το Εθνικό Θέατρο στην πρωτοπορία της εφαρμογής των μνημονίων. Η Ομοσπονδία μας καταγγέλλει τις ενέργειες της Διοίκησης του Εθνικού Θεάτρου που προσπαθεί με αθέμιτα μέσα να εμποδίσει το νόμιμο δικαίωμα των εργαζομένων στον συνδικαλιστικό αγώνα. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος συμπαραστέκεται στον αγώνα των εργαζομένων του Εθνικού Θεάτρου και εκφράζει την αλληλεγγύη της στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων για την υπεράσπιση της νομιμότητας και του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην απεργία. Η Κυβέρνηση δεν μπορεί να παραμένει απλώς θεατής. Το Δ.Σ. της Π.Ο.Θ.Α.
Αθήνα 19/6/2017
Δράσεις που ανταποκρίνονται στις εποχές
Το θέατρο ως εργαλείο για την εκμάθηση Ελληνικών ως δεύτερη γλώσσα
• Η παιδική σκηνή του Εθνικού θεάτρου ανανεώνεται και μετονομάζεται σε Μικρό Εθνικό, απευθύνοντας ανοιχτή πρόσκληση σε παιδιά και εφήβους όλων των ηλικιών.
Το Μικρό Εθνικό ξεκινά τις δράσεις του με ένα πιλοτικό θεατρικό εργαστήρι στα ελληνικά, που απευθύνεται σε εφήβους πρόσφυγες, ηλικίας 13-18 ετών από Ανοιχτές Δομές Φιλοξενίας Προσφύγων και από ξενώνες φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων. Το εργαστήριο πραγματοποιείται στον χωρο του Εθνικού θεάτρου καθημερινά Δευτέρα-Πέμπτη για έναν μήνα.
8 επεισόδια-μικρές παραστάσεις μιας ιστορίας παρουσιάζονται από επαγγελματίες ηθοποιούς του Εθνικού Θεάτρου, και λειτουργούν κατ αρχήν ως αισθητική εμπειρία που εμπλέκει και συγκινεί, και η οποία γίνεται αφορμή για θεατρικό παιχνίδι και αναπαραστατικές τεχνικές. Έτσι κινητοποιείται η δραματική, κιναισθητική και γλωσσική αντίληψη και έκφραση των παιδιών.
Το σύνολο των επεισοδίων συνιστά μια ιστορία, βασισμένη στο θεατρικό έργο του Μάικ Κένι «Το αγόρι με τη βαλίτσα». Το έργο μιλά για το ταξίδι του μικρού Ναζ από τη στιγμή που φεύγει από το σπίτι του για να γλιτώσει τον πόλεμο μέχρι την άφιξή του στο Βερολίνο, όπου συναντά το μεγάλο του αδελφό.
Το πρόγραμμα αυτό προωθεί μια μάθηση που στηρίζεται στην επικοινωνιακή προσέγγιση. Εστιάζει όχι σε γραμματικούς κανόνες και δομές αλλα στη χρήση της γλώσσας ζωντανά και στη βελτίωση της επικοινωνιακής ικανότητας των παιδιών. Τελικά μέσα από την συγκίνηση της θεατρικής εμπειρίας, μέσα από μια σχέση εμπιστοσύνης που χτίζει η ομάδα και την χαρά της συλλογικής δημιουργικότητας με όχημα την ελληνική γλώσσα, ενθαρρύνεται η υιοθέτηση και χρήση της από τους συμμετέχοντες. Βήμα που σαφώς διευκολύνει την προσαρμογή τους στο νέο πολιτισμικό περιβάλλον, την επικοινωνία τους με αυτό, και πολυ σημαντικό την ένταξή τους στο ελληνικό σχολείο.
Υπεύθυνες για τον σχεδιασμό του προγράμματος και την σκηνοθεσία είναι οι
Σοφία Βγενοπούλου, σκηνοθέτης και καλλιτεχνική υπεύθυνη του Μικρού Εθνικού
Άρτεμις Μάνου, ηθοποιός και φιλόλογος, ΜΑ στην διδασκαλία των ελληνικών ως δεύτερη γλώσσα
Επεξεργασία κειμένου: Βαγγέλης Κυριακού, Άρτεμις Μάνoυ
Παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί:
Αργυρώ Ανανιάδου, Αλέξης Κοτσόπουλος, Αμαλία Τσεκούρα, Λευτέρης Αγγελάκης, Μαλαματένια Γκότση, Νικόλας Αναστασόπουλος, Νίκος Καρύδης, Χρήστος Σουγάρης, Μαρία Σαββίδου. Αρτεμις Μάνους, Μιχάλης Φωκάς
Σε συνέχεια της αναγγελθείσας από το Σ.Ε.Ε.Θ. στάσης εργασίας (19:00-23:00) στο Εθνικό Θέατρο, σήμερα Σάββατο 3/6, το Διοικητικό Συμβούλιο και ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής απέστειλαν επιστολή που συνυπογράφουν από κοινού, σε όλους τους εργαζόμενους του οργανισμού.
ΠΡΟΣ:
Εργαζόμενους Εθνικού Θεάτρου
Αθήνα 3 Ιουνίου 2017
Όταν η διάθεση για τη σωστή και αντικειμενική αντιμετώπιση των προβλημάτων συναντά απέναντί της την αδιαλλαξία, τότε η επίλυσή τους εμποδίζεται και η προσπάθεια να προχωρήσουμε μπροστά ακυρώνεται. Είναι λυπηρό όταν η λογική εκτίμηση της πραγματικότητας δεν αποτελεί το ζητούμενο. Καμία Διοίκηση δεν μπορεί να απαντήσει σε ερωτήματα όταν της θέτουν διλήμματα με τη μορφή απειλής. Αλλά και κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να κατακτήσει τίποτα όταν το όπλο του είναι ο εκβιασμός. Η αντιπαράθεση είναι πάντοτε στείρα.
Καλούμε τους εργαζόμενους του Εθνικού Θεάτρου, που αντιλαμβάνονται την εργασία τους σ’ αυτό ως μέσον παραγωγής πολιτισμού, να αναλογιστούν την ευθύνη που έχουν απέναντι σ’ αυτούς για τους οποίους εργάζονται: το Κοινό. Να καταλάβουν ότι όταν ο θεατής φτάσει στο Θέατρο και το βρει κλειστό, δεν τιμωρείται κανείς άλλος πέρα από τον ίδιο τον θεατή.
Θεωρούμε τους λόγους, για τους οποίους αποφασίστηκε μία ακόμη στάση εργασίας ώστε να μην γίνουν οι τελευταίες παραστάσεις ενός έργου, εντελώς προσχηματικούς. Για αυτό καλούμε τους εργαζόμενους να μη συμμετάσχουν σε αυτή τη στάση εργασίας.
Η Διοίκηση του Θεάτρου, το ΔΣ και ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής ήταν και είναι έτοιμοι να υπογράψουν τη νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με τους εργαζόμενους αποδεχόμενοι όλα τα αιτήματά τους. Το ΔΣ του ΣΕΕΘ, εντελώς καταχρηστικά, αρνήθηκε ξανά, μόλις χθες, όταν ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής τους κάλεσε να υπογράψουν, συνδέοντας άστοχα και άκαιρα την υπογραφή αυτή με άλλες απαιτήσεις.
Η Διοίκηση του Εθνικού Θεάτρου τηρεί την αρχή της ίσης μεταχείρισης των εργαζομένων, δεν προκρίνει την εργολαβοποίηση εργασιών, διατηρεί τις θέσεις εργασίας, τηρεί τους κανόνες υγείας και ασφάλειας σε αντίθεση με τα όσα αναληθώς δηλώνει το ΣΕΕΘ.
Πιστεύουμε ότι σε κάθε εργαζόμενο του Εθνικού Θεάτρου θα πρυτανεύσει η λογική και το συμφέρον του που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την παραγωγή. Και παραγωγή στο Θέατρο είναι η παράσταση και τίποτα άλλο. Καμία παράσταση δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται σαν όπλο διεκδίκησης αιτημάτων, πόσο μάλλον όταν τα βασικά αιτήματα έχουν επιλυθεί με τον καλύτερο, για τον εργαζόμενο, τρόπο.
Σας καλούμε να σκεφτείτε παραμερίζοντας κάθε ίχνος φανατισμού.
Σας καλούμε να αναλογιστείτε τη σοβαρότητα των συνεπειών κάθε στείρας αντιπαράθεσης.
Σας καλούμε να προστατεύσετε την εργασία από την οποία ζουν εκατοντάδες συνάδελφοί σας.
Θανάσης Παπαγεωργίου Στάθης Λιβαθινός
Πρόεδρος ΔΣ Καλλιτεχνικός Διευθυντής
Από την παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου «Άλκηστη» του Ευριπίδη, το πρώτα από τα σωζόμενα έργα του(438π.Χ) που αποτελεί και στο σκηνοθετικό ντεμπούτο της Κατερίνας Ευαγγελάτου στην Επίδαυρο αποχώρησε η πρωταγωνίστρια και ταλαντούχα ηθοποιός Μαρία Κίτσου.
Στην παράσταση πρωταγωνιστούν επίσης ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος - Άδμητος, ο Δημήτρης Παπανικολάου - Ηρακλής, Γιάννης Φέρτης - Φέρης, Κώστας Βασαρδάνης - Απόλλων, Σωτήρης Τσακομίδης - Θάνατος, Ερρίκος Μηλιάρης Υπηρέτης, και η Κίττυ Παϊταζόγλου – Υπηρέτρια.
Η τελευταία όπως όλα δείχνουν θα κληθεί να αντικαταστήσει και την Μαρία Κίτσου στο ρόλο της Αλκηστής.
Η Κίττυ Παϊταζόγλου, υποψήφια και για το βραβείο Μελίνα Μερκούρη το 2016 έχει εντυπωσιάσει με την σκηνική της παρουσία σε αρκετές παραστάσεις τα τελευταία χρόνια, κυρίως στο θέατρο Πόρτα. ( «Η Δίκη του Κάφκα» «Η Μύτη» «Λίλιομ»)
Η νέα διανομή έχει ήδη περάσει και στο site του Εθνικού Θεάτρου https://www.n-t.gr/el/events/repertory/alcestis
Η παράσταση αναμένεται να κάνει πρεμιέρα στις 28 Ιουλίου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.
«Μεγάλη Ιδέα»
στις 2 Ιουνίου στην αίθουσα εκδηλώσεων του κτιρίου Τσίλλερ
Γενική είσοδος 5€
Την Παρασκευή 2 Ιουνίου, ολοκληρώνεται ο κύκλος της δράσης «Συνέβη στην Ελλάδα» με την παρουσίαση της «Μεγάλης Ιδέας», στην αίθουσα εκδηλώσεων του κτιρίου Τσίλλερ, σε επιμέλεια και σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου.
«Μεγάλη Ιδέα»
Πολλοί την έπιασαν στο στόμα τους: άλλοι με λατρεία, άλλοι με περιφρόνηση. Πολλοί την επικαλέστηκαν: άλλοι εμφορούμενοι από αγνά ιδεώδη, άλλοι για να κουκουλώσουν τις αδυναμίες τους. Πολύ αίμα, πολύ μελάνι, και πολύ χρήμα χύθηκαν για χάρη της. Και πολλοί μάς μίσησαν εξαιτίας της. Ο περιπετειώδης βίος μιας ιδέας, από τη γέννησή της το 1844 μέχρι τον θάνατό της (;) το 1922.
Έρευνα - Δραματουργία: Ευδοκία Δεληπέτρου
Σκηνοθεσία - Διαμόρφωση κειμένου: Νίκος Χατζόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Αλέξανδρος Βαμβούκος
Ηθοποιοί:
Ιωάννα Μαυρέα, Γιάννης Κότσιφας, Χάρης Φραγκούλης
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-Αίθουσα Εκδηλώσεων κτιρίου Τσίλλερ, Αγίου Κωνσταντίνου 22-24,
τηλ. 210.5288170-171
Ώρα έναρξης 17:30
Ακυρώνονται οι παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου την Τετάρτη 17 Μαϊου λόγω της απεργίας που προκήρυξαν οι ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ.
Πιο συγκεκριμένα ακυρώνονται:
«Η τάξη μας» του Ταντέους Σλομποτζιάνεκ, Κεντρική Σκηνή
«Θερισμός» του Δημήτρη Δημητριάδη, Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»
«Το σχοινάκι» της Νάντιας Δρακούλα, Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»
«Οπερέττα» μια παράσταση με αφορμή την "Οπερέττα" του Βίτολντ Γκομπρόβιτς, Θέατρο Rex Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη»
Παρακαλούνται οι θεατές που έχουν ήδη προμηθευτεί εισιτήρια να προσέλθουν στα ταμεία του Εθνικού Θεάτρου εντός δεκαημέρου για αλλαγή ή εξαργύρωση των εισιτηρίων τους, ή να επικοινωνήσουν με το τηλέφωνο 210.7234567 για εισιτήρια μέσω τηλεφωνικού κέντρου και internet.
Σημείωση: Τα ταμεία του Εθνικού Θεάτρου λειτουργούν ως εξής: Τρίτη 9:00 – 17:00 και από Τετάρτη έως Κυριακή 9:30 - 21:00.
«Ακόμα και ετοιμοθάνατος στο νοσοκομείο δεν με συγχώρεσε».
Δέκα μαθητές ενός δημοτικού σχολείου, ένας παγκόσμιος πόλεμος, μια τάξη χωρίς δάσκαλο, 14 μαθήματα, ένα κουδούνι, θρανία που μετατρέπονται σε μνήματα. Επτά δεκαετίες ζωής γεμάτες βία και θρησκευτική μισαλλοδοξία. Ένας αέναος αγώνας αναζήτησης λύτρωσης ή συγχώρεσης μέσα σε ένα παρόν που είναι στιγματισμένο από τα αδυσώπητα φαντάσματα του παρελθόντος, κρατώντας πισθάγκωνα δεμένη την ενηλικίωση.
Με αυτά τα λόγια μπορεί κανείς να συνοψίσει το έργο του Ταντέους Σλομποτζιάνεκ «Η τάξη μας», που δικαίως σημείωσε παγκόσμια επιτυχία (Kαλύτερο Έργο Πολωνικής Λογοτεχνίας 2010-Nike Literary Award) και παρουσιάζεται για δεύτερη φορά στη χώρα μας ‒ μετά την απότομη διακοπή της πρεμιέρας του πρώτου ανεβάσματος της παράστασης του Γιάννη Καλαβριανού στο Φεστιβάλ Αθηνών πέρυσι τον Ιούνιο, εξαιτίας αδιαθεσίας ηθοποιού.
Οι δέκα συμμαθητές που ως παιδιά ζουν σχεδόν αρμονικά σε μια μικρή πόλη της Πολωνίας, το όνομα της οποίας δεν μαθαίνουμε στο έργο, χωρίζονται σε δύο ομάδες με βάση το θρήσκευμά τους. Όταν ενηλικιώνονται και ξεσπά ο πόλεμος, αλληλοσπαράσσονται, άλλοι ταγμένοι στο πλευρό των ναζί και άλλοι ταγμένοι στο πλευρό των μπολσεβίκων.
Το κορυφαίο γεγονός ύψιστης φρίκης απέναντι στους Εβραίους Πολωνούς από τους καθολικούς συμπατριώτες τους, που λειτουργεί και ως σημείο αναφοράς στο έργο επηρεάζοντας την πορεία της ζωής όλων των ηρώων, συμβαίνει στις 10 Ιουλίου του 1941. Πρόκειται για αληθινό γεγονός. Όλοι οι Εβραίοι κάτοικοι της πόλης Γιεντβάμπνε στην Πολωνία συγκεντρώνονται με τη βία στην κεντρική πλατεία, οδηγούνται σε ένα στάβλο και δολοφονούνται. Σύμφωνα με την επίσημη ιστορική αφήγηση, υπαίτιοι της σφαγής ήταν οι ναζί, ωστόσο έπειτα από 60 χρόνια προέκυψε, με βάση τις έρευνες, ότι την ευθύνη δεν έφεραν οι Γερμανοί αλλά οι συντοπίτες και γείτονες των θυμάτων, οι καθολικοί Πολωνοί, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων.
Το έργο λοιπόν από γραφής έχει μια μεγάλη δυναμική, που αφορά τη συλλογική μνήμη, τη συγκίνηση αλλά και την προσωπική μαρτυρία του ατόμου, επιτυγχάνοντας έτσι την ενσυναίσθηση με το θεατή.
Ο Τάκης Τζαμαργιάς εστίασε αρκετά στην παιδική αθωότητα, στα τρυφερά χρόνια και στις αναμνήσεις από τη σχολική ζωή. Θέλησε προφανώς να τονίσει την ανάγκη του ανθρώπου για επιστροφή εκεί όπου κάποτε αισθανόταν ασφάλεια και αγάπη, καθώς και την ελπίδα του πως βρίσκοντας την παιδικότητά του θα απαλλαχθεί από τις ενοχές ενός δυσβάσταχτου παρόντος.
Έτσι ο σκηνοθέτης έστησε μια πραγματική τάξη και έντυσε κάποιους από τους ηθοποιούς με μαθητικές στολές. Και μπορεί τα σκηνικά της Ελένης Μανωλοπούλου να ήταν εντυπωσιακά και πολυμορφικά, ωστόσο η ρεαλιστική απόδοση του σχολείου σε συνδυασμό με τα κυρίως σαρκαστικά «τραγουδάκια» (σε μουσική του Δημήτρη Μαραμή και στίχους του Σωτήρη Τριβιζά) που ακολουθούσαν έπειτα από κάθε μάθημα εγκλώβιζαν και την εξέλιξη των ηρώων σε μια παιδικότητα, υποτιμώντας τα τραγικά γεγονότα που βίωσαν αργότερα.
Αν παρατηρήσει κανείς μια γωνία του σκηνικού με την εξαιρετική θρυμματισμένη υδρόγειο σφαίρα, θα βρει ένα ιδανικό παράδειγμα για το πώς θα μπορούσε να υπάρχει η τάξη χωρίς η παρουσία της να «μικραίνει» τα μεγάλα συμβάντα.
Τα 14 μαθήματα παρουσιάζονται σκηνικά, είτε ως αφηγήσεις είτε δραματοποιημένα είτε σε συνδυασμό. Αυτό μαζί με την πολυπρισματικότητα των γεγονότων και τη συνεχή παρουσία του θιάσου στη σκηνή δημιουργεί συχνά αμηχανίες και κάποιες κινήσεις των ηθοποιών μοιάζουν περιττές, ενώ μερικές δράσεις μυρίζουν σκηνοθετίτιδα, γίνονται απλώς για να γίνουν.
Το βασικότερο όμως είναι ότι περνούν και χάνονται σκηνές που υπό άλλες συνθήκες θα προκαλούσαν έντονη συναισθηματική φόρτιση.
Έξυπνη σκηνοθετική επιλογή η σύνθεση της ομάδας των ερμηνευτών που αποτελούνταν από διαφορετικές ηλικίες αλλά και το δυνατό υποκριτικό υπόβαθρο των περισσότερων, που τους οδήγησε σε λαμπρές ερμηνευτικές στιγμές.
Αναφέρω χαρακτηριστικά τη σκηνή του βιασμού, με την Κωνσταντίνα Τάκαλου να ακροβατεί στα ανάμεικτα συναισθήματα της απόγνωσης, του φόβου αλλά και της ηδονής, με τον Αλέξανδρο Μαυρόπουλο να υποκρύπτει ένα τρυφερό συναίσθημα πίσω από τη μάσκα του σκληρού βιαστή.
Επίσης, τη σκηνή της δολοφονίας του Γιάκουπ Κατς, με έναν Γιώργο Πυρπασόπουλο να έχει ενστερνιστεί απόλυτα τον κυνισμό και τη βία του ενός αδυσώπητου δολοφόνου και τον Βασίλη Μαγουλιώτη να είναι εξαιρετικά πειστικός ως θύμα.
Τονωτικές ενέσεις στην τρίωρη παράσταση έδινε με την παρουσία της και η έξοχη Ράνια Οικονομίδου, η οποία έχτισε τη Ραχέλκα της με πολλές δόσεις χιούμορ, που, ενώ έδειχναν να απαλύνουν, φώτιζαν ακόμα πιο εξονυχιστικά τις ουλές της ηρωίδας της.
Το δράμα του συμβατικού ανθρώπου, του «μέσου Πολωνού», βίωσε με σκηνική συνέπεια στο πλευρό της ο Κώστας Νταλιάνης.
Αντίθετα, ο Θέμης Πάνου, ο Άλκης Παναγιωτίδης και η Καίτη Κωνσταντίνου υπήρχαν στιγμές που δεν έπειθαν απόλυτα, πιθανόν γιατί για κάποιο λόγο δεν επικοινωνούσαν σκηνικά με τους συναδέλφους τους. Αυτό πιθανότατα να έχει αλλάξει, καθώς παρακολουθήσαμε μία από τις πρώτες παραστάσεις.
Ο Κώστας Γαλανάκης έπαιζε ένα άλλο είδος θεάτρου, πολύ αποστασιοποιημένο. Ήταν λες και μιλούσε άλλη σκηνική γλώσσα, που ξένιζε αισθητά.
Αισθητικά η παράσταση σε κερδίζει τόσο με την εμπνευσμένη σκηνογραφία, όπως προαναφέρθηκε, και τα ισορροπημένα κοστούμια (επίσης της Ελένης Μανωλοπούλου) όσο και με τους εξαιρετικά προσεγμένους φωτισμούς του Σάκη Μπιρμπίλη.
Η «Τάξη μας» είναι ένα πολύ δυνατό κείμενο, πιο επίκαιρο από ποτέ, σε μια Ευρώπη που η ακροδεξιά σηκώνει παντιέρα. Η παράσταση του Τάκη Τζαμαργιά συνολικά σίγουρα δεν απογοητεύει, όμως δεν καταφέρνει να απογειώσει το έργο. Σαν οι μαθητές να έγραψαν πολύ καλά, αλλά να μην ξεχώρισαν.
Από 10 έως 27 Μαΐου στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»
Το Εθνικό Θέατρο στηρίζοντας τη νέα Ελληνική δραματουργία και τους νέους Έλληνες συγγραφείς, θα παρουσιάσει το τέταρτο έργο «Το σχοινάκι» της Νάντιας Δρακούλα, από 10 έως και 27 Μαΐου, στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου.
Στο έργο ασχολείται με το επίκαιρο θέμα του σχολικού εκφοβισμού. Με άμεσο λόγο και συμβολικές αναφορές στο παραμύθι της Σταχτοπούτας, η συγγραφέας διερευνά τις ευθύνες και φωτίζει τις συνέπειες του εκφοβισμού στον ανθρώπινο ψυχισμό, ακόμη και όταν τα χρόνια του σχολείου έχουν περάσει.
Η συγγραφέας σημειώνει: Πόσο μακριά τεντώνει ένα σχοινάκι; Πόσο ψηλά μπορείς, αλήθεια, να πηδήξεις; Και αν πέσεις, ξέρεις πως να ξανασηκωθείς; Η Λίζα ήταν «ένα απόμακρο παιδί, σχεδόν αλλοπαρμένο». Στο σχολείο της η διαφορετικότητα ήταν ξένο σώμα. Κάθε μέρα της ήταν ένας αγώνας για προσαρμογή, ένας αγώνας που έχανε, μέχρι εκείνο το βράδυ… Χρόνια μετά, η Λίζα, ενήλικη πια, επιστρέφει στο ίδιο σχολείο μαζί με τον γιο της, αλλά αυτή τη φορά είναι ή νομίζει ότι είναι δυνατή. Θα συναντήσει τους παλιούς της «αντιπάλους», αλλά και εκείνο το πρόσωπο που την βοήθησε να «σηκωθεί». Ο μύθος της Σταχτοπούτας διαβασμένος ανάποδα ή η αναζήτηση της πιο υπερεκτιμημένης (;) προσδοκίας. Της συγχώρεσης, των άλλων, του εαυτού μας.
.jpg)
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Κώστας Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Ιάκωβος Παυλόπουλος
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Εικαστική επιμέλεια: Γιώργος Μαραζιώτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτης Γεωργούλας
Διανομή (με αλφαβητική σειρά):
Στέλλα Βογιατζάκη, Εύη Δόβελου, Ελεάνα Καυκαλά, Δήμητρα Μητροπούλου, Ελενα Μαρσίδου, Κώστας Τριανταφυλλόπουλος
Γενική είσοδος 5€
Κάθε Τετάρτη και Σάββατο στις 22:00
Η τέταρτη παραγωγή στο Θέατρο Rex, είναι η «Οπερέττα» μια παράσταση με αφορμή την «Οπερέττα» του Βίτολντ Γκομπρόβιτς, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο, από τις 29 Απριλίου, σε σκηνοθεσία του Νίκου Καραθάνου.
Ο κόμης Αρισταίος σχεδιάζει να αποπλανήσει την όμορφη Αλμπερτίνα. Η επιτυχία του σχεδίου του είναι η αρχή μιας αλληλουχίας απροσδόκητων και εξωφρενικών γεγονότων, όπου συνυπάρχουν η μόδα με την επανάσταση και αντιμάχονται η διαφθορά του ενδύματος με την αθωότητα της γύμνιας.
Η ευφάνταστη, ανατρεπτική και διαχρονική Οπερέττα του σπουδαίου Πολωνού συγγραφέα Βίτολντ Γκομπρόβιτς υιοθετεί την ελαφράδα του μουσικού αυτού είδους και υπονομεύει, με το σαρωτικό της χιούμορ, τα πλαστά πολιτικά, ηθικά και ιδεολογικά πρότυπα. Εκθέτει παράλληλα τη γελοιότητα των προσώπων που τα εκφράζουν και προτείνει την υπεροχή της απλότητας και της «γύμνιας» απέναντι στην κενότητα κάθε εφήμερης μόδας.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Γιάννης Αστερής
Σκηνοθεσία: Νίκος Καραθάνος
Διασκευή: Νίκος Καραθάνος, Γιάννης Αστερής
Σκηνικά-κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου
Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Κίνηση: Αμάλια Μπένετ
Βοηθός σκηνοθέτης: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ιωάννα Μπιτούνη
Βοηθοί σκηνογράφου: Μυρτώ Λάμπρου, Δημήτρης Αγγέλης, Τζίνα Ηλιοπούλου
Βοηθοί ενδυματολόγου: Στέλλα Γάσπαρη-Κάκαρη, Μαρίνα Μουρτζή, Λίνα Σταυροπούλου
Διανομή (με αλφαβητική σειρά)
Χάρης Ανδριανός, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Βασιλική Δρίβα,Πάρις Θωμόπουλος, Νίκος Καραθάνος, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Νάντια Κοντογεώργη, Κώστας Κορωναίος, Νίκος Λεκάκης, Κώστας Μπερικόπουλος, Ιωάννα Μπιτούνη, Εύη Σαουλίδου, Μιχάλης Σαράντης, Έλενα Τοπαλίδου, Άγγελος Τριανταφύλλου, Χάρης Φραγκούλης, Λυδία Φωτοπούλου, Γαλήνη Χατζηπασχάλη
Μουσικοί επί σκηνής:
Ilya Algaer (κοντραμπάσο) , Γιώργος Δούσος ( γκάιντα, καβάλ, ντουντούκ, κλαρίνο, φλάουτο), Διονύσης Κοκόλης ( τρομπέτα), Μενέλαος Μωραΐτης (τούμπα), Κώστας Νικολόπουλος ( κιθάρα), Βασίλης Παναγιωτόπουλος ( τρομπόνι), Ιάκωβος Παυλόπουλος (κρουστά), Άγγελος Τριανταφύλλου ( πιάνο).
Φωτογράφος παράστασης: Πάτροκλος Σκαφίδας
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-ΘΕΑΤΡΟ REX-ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ», Πανεπιστημίου 48 , τηλ. 210.3305074 (μέσω πιστωτικής κάρτας) και στο www.n-t.gr
Κρατήσεις συλλόγων: 210.5288178
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 20:00
Κυριακή στις 19:00
Τιμές εισιτηρίων: 20€, 15€, 10€ (φοιτητικό)
Tετάρτη και Πέμπτη ενιαία τιμή 13€
«7 χρόνια φαγούρα - Ο έρωτας στον καιρό των μνημονίων»
20 - 30 Απριλίου 2017
Η Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου διοργανώνει κατά το διάστημα 20- 30 Απριλίου το Θεματικό φεστιβάλ «7 χρόνια φαγούρα - Ο έρωτας στον καιρό των μνημονίων».
Τι σημαίνει έρωτας στην Ελλάδα της κρίσης;
Πώς διαμορφώνεται ο τρόπος που ερωτευόμαστε μέσα στη δίνη των οικονομικών μέτρων, της αβεβαιότητας και της αστάθειας; Αν «ο έρωτας είναι μια μορφή σκέψης» ποια σκέψη κυριαρχεί σ’ έναν κόσμο που αγωνίζεται να επιβιώσει;
Τέσσερις ομάδες καταθέτουν την άποψή τους στο Φεστιβάλ της Πειραματικής Σκηνής -1 του Εθνικού Θεάτρου:
•ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΕΒΑΤΙ
20 και 22 Απριλίου: 19:00
21 και 23 Απριλίου: 21:30
Χρησιμοποιώντας δομή και στοιχεία από την αθηναϊκή επιθεώρηση, η παράσταση συνθέτει το τοπίο του έρωτα στη σύγχρονη Αθήνα. Παραποιώντας σκηνικά τις αναπαραστάσεις αθηναϊκών συμβόλων, δημιουργεί ένα νέο αισθητικό περιβάλλον για να ενταχθούν οι ήρωες ενός σπονδυλωτού νεο-κίτς θεάματος. Τα αυτόνομα σκετς και τα τραγούδια συνδέονται μέσω της κοινής θεματικής του έρωτα και η σάτιρα γίνεται στοιχείο διαπραγμάτευσης για τη θέση μας στη σημερινή κοινωνία αξιών και τον ρόλο του έρωτα στις ζωές μας.
Ταυτότητα παράστασης
Σύλληψη: Μάνος Βαβαδάκης, Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, Γιάννης Νιάρρος
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Μάνος Βαβαδάκης
Συνεργασία στο κείμενο: Πάνος Παπαδόπουλος, Κατερίνα Παπανδρέου, Θάνος Τασσόπουλος
Σκηνικά: Μαριέττα Παυλάκη
Κοστούμια: Γιωργίνα Γερμανού
Μουσική: Γιάννης Νιάρρος
Χορογραφίες: Τάσος Ξιαρχογιαννόπουλος
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός ενδυματολόγου: Κάτια Κουμαριανού
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά)
Μάνος Βαβαδάκης, Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, Κατερίνα Ζησούδη, Μαρία Μοσχούρη, Γιάννης Νιάρρος, Πάνος Παπαδόπουλος, Νάνσυ Σιδέρη, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος
Θερμές ευχαριστίες στον Σπύρο Σταμούλη, τη Μαρία Γιαρμενίτη και την εικαστικό Κυβέλη Ζώη.
• ΌΣΟΙ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ
Περφόρμανς βασισμένη στο ποίημα του Walt Whitman The Sleepers
(work in progress)
20 και 22 Απριλίου: 21:30
21 και 23 Απριλίου: 19:00
Η χώρα κοιμάται. Η χώρα ονειρεύεται. Σώματα παραδομένα στον ύπνο. Σώματα γυμνά ή ντυμένα, μόνα τους, σε ζευγάρια, σε ομάδες όπως τους βρήκε ο ύπνος της κούρασης, της ηδονής, της κατάθλιψης, της απόρριψης, της κορύφωσης μιας οξυμένης έντασης που αδημονεί να χτίσει ή να γκρεμίσει τα πάντα.
Η performance The Sleepers καλεί, με τα λόγια του Whitman, να κοιτάξουμε αυτούς που κοιμούνται στα κρεβάτια μιας χώρας σε ένταση, μετά την ένταση. Να σκύψουμε μπροστά στα κρεβάτια τους και να ανοίξουμε τα μάτια μας μπροστά στα ολόκλειστα δικά τους. Η ιδέα είναι απλή: αν ανοίξεις τα μάτια σου στον άνθρωπο που έχεις μπροστά σου, τότε τα οράματά του θα γίνουν και δικά σου. Είμαστε όλοι λίγο πολύ μια οντότητα.
Ταυτότητα παράστασης
Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Γιούλα Μπούνταλη
Μετάφραση: Ανθή Λεούση
D. J. Devika
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Sound engineer: Miltiades
Σκηνογραφική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Παίζει η Γιούλα Μπούνταλη
.JPG)
• LASCIATEMI MORIRE
αφήστε με να πεθάνω,
τι θα μπορούσε να με παρηγορήσει μέσα σε αυτό το μαρτύριο που ζω,
αφήστε με να πεθάνω
(από την άρια του Claudio Monteverdi Lamento d'Arianna)
27 και 29 Απριλίου: 19:00
28 και 30 Απριλίου: 21:30
Ένας άντρας και μια γυναίκα σε κρίση. Προσωπική αλλά και κοινωνική. Χωρίς μέλλον και χωρίς πλέον αντοχές. Προσπαθούν απόψε να καταλάβουν τι φταίει. Ψάχνουν να βρουν κάτι, κάτι που θα τους δώσει δύναμη να συνεχίσουν, ένα λόγο για τον οποίο θα σηκωθούν από το κρεβάτι και το επόμενο πρωί.
Τι στην ευχή να πεις για τον έρωτα στα χρόνια της κρίσης και, κυρίως, πώς να το κάνεις ενδιαφέρον σκηνικό γεγονός; Δοκιμάσαμε πάλι. Ξανά και ξανά. Τελικά επιστρέψαμε στην απλούστερη μορφή θεάτρου. Δύο ηθοποιοί και η σχέση μεταξύ τους. Τίποτα παραπάνω.
Ταυτότητα παράστασης
Ιδέα - Κείμενο – Σκηνοθεσία: Βάσω Καμαράτου, Κώστας Κουτσολέλος
Σκηνικός χώρος – Κοστούμια: Ελένη Στρούλια
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Παίζουν
Βάσω Καμαράτου, Κώστας Κουτσολέλος
• LOLITA REVERSED
Εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ Λολίτα
27 και 29 Απριλίου: 21:30
28 και 30 Απριλίου: 19:00
Ο μύθος του έρωτα ανάμεσα στο νυμφίδιο και στον καθηγητή επανεγγράφεται, με πρόθεση την εξερεύνηση των ορίων της παιδικής σεξουαλικότητας και της εκμετάλλευσης ανάμεσα στον θύτη και το θύμα, ιδίως, όταν αυτοί οι ρόλοι είναι δυσδιάκριτοι.
Σε μια ακραία σκηνική σύνθεση, η ιστορία της Λολίτας τού σήμερα δημιουργεί ένα πλέγμα που από τη μια αποτυπώνει ένα δυνατό έρωτα κι από την άλλη τον βυθίζει σε μια εποχή οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, δοκιμάζοντας τις αντοχές της ανθρώπινης επιθυμίας και τα όρια του σύγχρονου θεάτρου.
Ταυτότητα παράστασης:
Σύλληψη - Κείμενο – Σκηνοθεσία: Χρήστος Καρασαββίδης
Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Κινησιολογία: Βίσση Σολωμού
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Κούδα
Β΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Ηλίας Κοβάνης
Βίντεο: Μαίρη Θηβαίου
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά)
Νικόλας Ανδρουλάκης, Μιχάλης Βαλάσογλου, Λήδα Κουτσοδασκάλου, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Δώρα Παρδάλη, Έλλη Τρίγγου, Δημήτρης Τσιγκριμάνης, Νικόλας Χανακούλας
H είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Το Εθνικό Θέατρο στο πλαίσιο των συνεργασιών που πραγματοποιεί με ιδιαίτερη επιτυχία τη φετινή χρονιά, θα συνεργαστεί με το Γαλλικό Ινστιτούτο, παρουσιάζοντας τη δράση «Η Ελλάδα μέσα από τα μάτια του Ζακ Λακαρίερ», σε σκηνοθεσία Φωτεινής Παπαδόδημα.
Τρεις ηθοποιοί και τρεις μουσικοί εξερευνούν τον μυστικό χάρτη που συνθέτουν οι περιηγήσεις στην Ελλάδα του Ζακ Λακαριέρ ενός μοναδικού ταξιδιώτη, ποιητή, συγγραφέα, “εραστή’’ της ελληνικής γλώσσας, γης και ιστορίας.
Μοναχικός ταξιδιώτης, στα χνάρια του Ηρόδοτου, του Παυσανία, μεταφραστής των μεγάλων ποιητών, Σεφέρη, Ελύτη, Ρίτσου, διασχίζει την ελληνική γη, συχνά με τα πόδια, ατενίζοντας “τη μιζέρια και την ομορφιά σαν δύο πλαγιές του ίδιου λόφου”.
Η σκηνοθέτις της δράσης σημειώνει: με τον Λακαριέρ ταξιδεύουμε κι εμείς χρησιμοποιώντας τη μουσική σαν οδηγό, αναδημιουργώντας μπροστά στα μάτια του θεατή στιγμές από τις περιπλανήσεις του στην Ελλάδα. Κάθε σταθμός είναι αφορμή για να μιλήσουμε για ορισμένα από τα “θαύματα’’ του πνεύματος που συντελέστηκαν εδώ, αλλά και για τον διαρκή αγώνα των Eλλήνων για ελευθερία.
Το μήνυμα του Ζακ Λακαριέρ στον καθένα από μας, είναι κατά τη γνώμη μου, η επιτακτική ανάγκη να θυμηθούμε την “ομορφιά” με οποιοδήποτε τρόπο μας παρουσιάζεται και να ζήσουμε μόνο γι’ αυτή. Νέος τρόπος ζωής αλλά και συνειδητής προσπάθειας ώστε να διατηρηθεί ζωντανή η φλόγα μιας μνήμης, μιας γλώσσας, μιας πνευματικής κληρονομιάς που ασφαλώς είναι φορέας φωτός και ομορφιάς, και που δυστυχώς φαίνεται ν’ αγνοείται πλέον επίσημα.
Γι’ αυτές τις μυστικές συνδέσεις της ιστορίας μέσα μας, ο μεγάλος μας ποιητής Γ. Σεφέρης έλεγε: “υπάρχει μόνο μία Ελλάδα όπως και υπάρχει μόνο ένας λαός και μία μοναδική γλώσσα.”
Ταυτότητα παράστασης
Δραματουργία – επιλογή κειμένων-συγγραφή κειμένων: Φωτεινή Παπαδόδημα
Σκηνοθεσία-Μουσική: Φωτεινή Παπαδόδημα
Σύμβουλος σκηνογραφίας: Ολγα Μπρούμα
Κίνηση:Pauline Huguet
Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Κέντρος, Αμαλία Τσεκούρα, Ελεάννα Καυκαλά
Φωτεινή Παπαδόδημα
Μουσικοί: Φωτεινή Παπαδόδημα, Γιώργος Παλαμιώτης, Λεωνίδας Σαραντόπουλος
*Τα επιλεγμένα κείμενα του Ζακ Λακαριέρ είναι από το “Ελληνικό Καλοκαίρι” μετάφραση Ιωάννας Χατζηνικολήκαι το “Ερωτικό λεξικό της Ελλάδας”, μετάφραση Ιωάννας Χατζηνικολή, Χάρη Παπαδόπουλου και συνεργατών, εκδόσεις Χατζηνικολή.
Αίθουσα εκδηλώσεων κτιρίου Τσίλλερ (Αγίου Κωνσταντίνου 22-24)
Ωρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 18:30
20/4 - 28/5
Γενική είσοδος 5€
Είδα
Video
