Texnes Plus - Γιάννης Κακλέας

Τελευταία Νέα

Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»

Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

23 Μαρτίου 2022
Νέα

Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα

Ο σκηνοθέτηςΓιάννης Κακλέαςαναζητεί άντρες και γυναίκες επαγγελματίες ηθοποιούς για τις ανάγκες της νέας παραγωγής που θα παρουσιαστεί κατά τη θεατρική περίοδο 2022-2023 στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», σε συμπαραγωγή του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού και του οργανισμού θεάτρου «Τέχνης Χώρος».

Συγκεκριμένα, για τις ανάγκες της παραγωγής«Ζορμπάς»του Νίκου Καζαντζάκη αναζητούμε άντρες και γυναίκες ηθοποιούς ερμηνευτικής ηλικίας 25 έως 60 ετών. Οι υποψήφιοι/-ες που θα κληθούν στην ακρόαση πρέπει να προετοιμαστούν σε έναν σύντομο μονόλογο της αρεσκείας τους από την ελληνική ή την παγκόσμια δραματουργία και σε ένα ελληνικό τραγούδι κατά προτίμηση της δημοτικής παράδοσης. Είναι επιθυμητή (όχι απαραίτητη) η γνώση κάποιου μουσικού οργάνου.

Σημαντική σημείωση

Στις ακροάσεις θα κληθούν οι υποψήφιοι/-ες που θα επιλεγούν από τον σκηνοθέτη και τους καλλιτεχνικούς του συνεργάτες βάσει των βιογραφικών. Oι ακροάσεις θα διεξαχθούν από τις 4/4/22 έως τις 7/4/22 και από τις 11.30 μέχρι τις 18.30. Ενδέχεται να υπάρξει και δεύτερη φάση μέσα σε αυτό το διάστημα.

Κατάθεση βιογραφικών

Όλοι οι ενδιαφερόμενοι/-ες παρακαλούνται να αποστείλουν το βιογραφικό τους σημείωμα και δύο πρόσφατες φωτογραφίες (μίαολόσωμη και μία κοντινή) έως τις 3Απριλίου 2022 στο email: auditionkakleas@gmail.com. Η ενημέρωση των υποψηφίων για την ακρόαση θα γίνει αποκλειστικά μέσω email. Όλοι/-ες οι υποψήφιοι/-ες που θα αποστείλουν βιογραφικό θα ενημερωθούν σχετικά με τη συμμετοχή τους ή μη στην ακρόαση μέχρι τηνΚυριακή 3 Απριλίου 2022.

Διαβάστε περισσότερα...

21 Οκτωβρίου 2021
Νέα

Ο Γιάννης Κακλέας σκηνοθετεί τον «τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού» στο θέατρο Γκλόρια

Ο Ντάριο Φο, αυτός ο δαιμόνιος δραματουργός, βασιζόμενος σε πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στην Ιταλία σε καιρούς έντασης, έγραψε μια αριστουργηματικά φαρσική, καυστική και καταγγελτική σάτιρα για τη βία, την ηλιθιότητα, την αυθαιρεσία της εξουσίας, τα κατασκευασμένα ψεύδη και τη σκόπιμα «τυφλή» Δικαιοσύνη, υπηρέτη ενός συστήματος διαφθοράς.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Μέσα από μια έξυπνη και επίκαιρη κωμωδία, η εξουσία ξεγυμνώνεται και παρουσιάζονται τα «αδιάσειστα» στοιχεία που χρησιμοποιούνται για την ενοχοποίηση κάποιου. Ένα ανοιχτό παράθυρο στον έκτο όροφο μπορεί να αποτελέσει λύση όταν η ψυχραιμία χάνεται και ο θάνατος θα αρχειοθετηθεί απλώς ως «τυχαίος»!

Ο Ντάριο Φο καταφέρνει να ξεσκεπάσει μέσα από το έργο του, τη δολοφονία του «αναρχικού σιδηροδρομικού» Τζουζέπε Πινέλι, που διαπράχθηκε από την ιταλική αστυνομία. Με σατιρικό και ειρωνικό τρόπο καταγγέλλει το τραγικό συμβάν, καυτηριάζει την κατάχρηση της εξουσίας και αν και γράφτηκε πριν από χρόνια για να ασκήσει κριτική στην ασύδοτη εξουσία του συστήματος δικαιοσύνης της Ιταλίας και της κυβερνητικής διαφθοράς, σήμερα, χρόνια μετά, ο θεατής δεν θα δυσκολευτεί να βρει πολλές –πάρα πολλές- ομοιότητες με την Ελλάδα του σήμερα.

Λέει ο Ντάριο Φο:«Το έργο παίζεται από τον καιρό που γράφηκε με αμείωτη επιτυχία. Ίσως γιατί στη ζωή πληθαίνουν κάθε τόσο η αιματοχυσία, οι βόμβες τα μεγάλα λόγια και τα μεγάλα σκάνδαλα… Πάντα από τα ίδια συστήματα που οργανώνουν τη βία και που δεν μπορούν να χωνέψουν αυτούς που δεν σκύβουν το κεφάλι.»

Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού Ντάριο Φο 5

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Στην παράστασή μας το έργο, η πλοκή και η ανατρεπτική ματιά του συγγραφέα είναι η βάση για να σχολιάσουμε με χιούμορ την δική μας πραγματικότητα ακολουθώντας και την άποψη του Ντάριο Φο:

«Δεν θεωρώ ένα έργο μου ολοκληρωμένο, αλλά ανοιχτό σε συνεχείς διαφοροποιήσεις. Ακόμη και σήμερα όποιος ανεβάζει κείμενα μου σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου πρέπει να ξέρει πως έχει να κάνει με ένα υλικό ρευστό, ικανό να το προσαρμόσει κανείς και να το πλάσει στα μέτρα της δικής του πραγματικότητας και να ανασύρει αναφορές που θα κάνουν την πλατεία του θεάτρου να θυμώσει, να σκεφτεί, να γελάσει.»

Με αφορμή το έργο του Ντάριο Φο, η παράσταση στο Θέατρο Γκλόρια ακολουθεί τα χνάρια ενός αρχετυπικού Γελωτοποιού. Μία διαχρονική δαιμονική, αστεία και επικίνδυνη φιγούρα για κάθε εξουσία και κάθε στερεότυπο. Αρχίζουμε από τη γέννησή του, τα ταξίδια του στον χώρο και στον χρόνο και καταλήγουμε στο εδώ και τώρα.

«Είμαι εδώ είμαι μια στιγμή,

αφορμή για ρωγμή με τιμή,

χωρίς τιμή είμαι το πάν – δωρεάν.

Έχω περίεργες ορέξεις

για λέξεις

με λόγια κοφτερά

κόβω τα φτερά

σε ψεύτες και απατεώνες.

Άλλα λόγια τα κάνω λάμες

που κόβουν τις παλάμες

αυτών που κλέβουν τους αγώνες

που βάζουν ψέματα στα βλέμματα

σε όσους γελάνε για να ξεγελάνε.

Όχι δεν διψάω για αίμα

θέλω να ρίξω φως στο ψέμα

σε αυτά που μένουν στα σκοτάδια

σ’ αυτούς που σκότωσαν με χάδια

Πήρα ανάσα μα δεν την κράτησα

Κοίτα πως τρέχω,

ποτέ δεν σταμάτησα

βρήκα την τέλεια ευκαιρία

να πω αυτή την ιστορία:

«Τον τυχαίο θάνατο ενός Αναρχικού»

Κι όλα αυτά σε μια παράσταση με δαιμονική ενέργεια τραγούδια, ζωντανή μουσική και καυστικό χιούμορ από μια ομάδα ηθοποιών που παίζουν, χορεύουν, τραγουδούν διακωμωδώντας βιωματικά το δικό τους σήμερα μέσα από την ιστορία του έργου.

Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού Ντάριο Φο 3

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία/Δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Κακλέας

Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη/ Γιάννης Κακλέας

Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη

Μουσική σύνθεση: Βάϊος Πράπας

Στίχοι τραγουδιών: Πάνος Βλάχος

Χορογραφίες: Αγγελική Τρομπούκη

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Λητώ Τριανταφυλλίδου, Ρέα Σαμαροπούλου

Βοηθός ενδυματολόγου: Ιωάννα Καλαβρού

Βοηθός φωτίστριας: Στέβη Κουτσοθανάση

Παίζουν: Πάνος Βλάχος, Φοίβος Ριμένας, Θοδωρής Σκυφτούλης, Ιφιγένεια Αστεριάδη, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Στέλιος Πέτσος

Μουσικός επί σκηνής: Βάϊος Πράπας

Πρεμιέρα: 19 Νοεμβρίου 2021

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Από 19 Νοεμβρίου

Τετάρτη 20.00

Πέμπτη 21.00

Παρασκευή 21.00

Σάββατο 18.00 και 21.00

Κυριακή 20.00

Εισιτήρια:18€ κανονικό,

15€ φοιτητικό, ΑΜΕΑ, ανέργων, άνω 65 ετών

Προπώληση στη viva.gr:

https://www.viva.gr/tickets/festival/theater/o-tycheos-thanatos-enos-anarchikou

Διεύθυνση: Θέατρο Γκλόρια, Ιπποκράτους 7, Αθήνα 10679

Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 3600832

Διαφήμιση – Social Media: Renegade Media / Βασίλης Ζαρκαδούλας

Παραγωγή: ΤΕΧΝΗΧΩΡΟΣ

Διαβάστε περισσότερα...

20 Ιουλίου 2021
Είδα

Είδα τον «Ορέστη», σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα

Από τον Αναστάση Πινακουλάκη

Για πρώτη φορά με αρχαία τραγωδία, ο Γιάννης Κακλέας αυτό το καλοκαίρι παρουσιάζει τον «Ορέστη» με τον Άρη Σερβετάλη στον κεντρικό ρόλο.

Την Παρασκευή 16 Ιουλίου έκανε πρεμιέρα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου η παράσταση Ορέστης σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Η παράσταση παρουσιάστηκε 16-18 Ιουλίου σημειώνοντας μάλιστα sold-out και κερδίζοντας το πιο θερμό χειροκρότημα, ενώ στη συνέχεια θα περιοδεύσει ανά την Ελλάδα. Χρησιμοποιήθηκε η ποιητική μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά σε δραματουργική επεξεργασία του σκηνοθέτη. Πρωταγωνιστές της παράστασης είναι ο Άρης Σερβετάλης, η Μαίρη Μηνά, ο Πάνος Βλάχος, ο Αιμιλιανός Σταματάκης κι ο Γιώργος Ψυχογιός.

Το κείμενο

Ο Ορέστης του Ευριπίδη θεωρείται ότι είναι το τελευταίο έργο του ποιητή που παραστάθηκε στην Αθήνα πριν απ’την αναχώρησή του, στα 408 π.Χ., για τη Μακεδονία. Το έργο αυτό έχει ιδιοτυπία, είναι ένα έργο σκληρό: τρεις άνθρωποι προσπαθούν να σώσουν τη ζωή τους και ο αγώνας τους στρέφεται εναντίον ενός κόσμου που δε διακρίνεται για υψηλό φρόνημα και που είναι άπονος. Απ’την άποψη της σκηνογραφίας, όλο το έργο παίζεται μπροστά σ’ένα παλάτι, δεν έχουμε δηλαδή μεταβολή του σκηνικού χώρου.

Υπόθεση: Βρισκόμαστε στο Άργος Η Ηλέκτρα και ο Ορέστης νέοι, πληγωμένοι, εύθραυστοι, απροστάτευτοι και ευάλωτοι, ασφυκτιώντας μέσα στον μύθο τους, μετατρέπονται σε άγρια ζώα. Αποδιωγμένοι μετά την πράξη τους γίνονται από παιδιά βασιλέων μιάσματα στην ίδια τους την οικογένεια και ανεπιθύμητοι στην ίδια τους την πατρίδα. O Μενέλαος και η Ελένη φτάνουν από την Τροία. Τα δύο αδέλφια ελπίζουν στην παρέμβαση του Μενέλαου, αλλά ούτε αυτός ούτε ο Τυνδάρεως σκοπεύουν να τους βοηθήσουν. Ο Ορέστης στρέφεται τότε στον Πυλάδη. Οι δυο τους, με τη βοήθεια της Ηλέκτρας, σχεδιάζουν ένα πλάνο εκδίκησης με θύματα την Ελένη και την κόρη της, Ερμιόνη. Την τελική λύση έρχεται να δώσει η παρέμβαση του από μηχανής θεού, Απόλλωνα. Στον Ορέστη ο Ευριπίδης πιάνει το νήμα του μύθου των δύο αδερφών, του Ορέστη και της Ηλέκτρας, αμέσως μετά τη δολοφονία της Κλυταιμνήστρας, για να τον φέρει πιο κοντά στα ανθρώπινα μέτρα και να μιλήσει για την επιβίωση των νέων σ’ έναν κόσμο που καθορίζεται από συνθήκες που τους ξεπερνούν. Βυθίζει τους ήρωες του στο σκοτάδι της θλίψης, της απελπισίας και της απόγνωσης αναζητώντας το Φως.

Η παράσταση

Ο Κακλέας εξέπληξε το θεατρόφιλο κοινό επιλέγοντας για πρώτη φορά να σκηνοθετήσει αρχαία τραγωδία, ενώ συνήθως επιλέγει αριστοφανικές κωμωδίες ή έργα τύπου Vaudeville. Πλάι του έχει ασφαλώς τον κορυφαίο ερμηνευτή του, Άρη Σερβετάλη με τον οποίο έχει σημειώσει δύο από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, Το Κουρδιστό Πορτοκάλι (Αποθήκη) και το Ρινόκερο (Κιβωτός). Τους βασικούς ρόλους της διανομής τους έδωσε σε αξιόλογους ηθοποιούς που είχαν πρόσφατες τηλεοπτικές εμφανίσεις (Μ. Μηνά, Π. Βλάχος, Αι. Σταματάκης, Ν. Κοτσαηλίδου, Γ. Ψυχογιός), ενώ ο Χορός αποτελείτο από δυνατές γυναικείες προσωπικότητες με έντονη κίνηση (Κ. Ζαφειροπούλου, Α. Ζιρώ, Ν. Λάμη, Ι. Λέκκα, Δ. Μουτσοπούλου, Μ. Περγιουδάκη, Ε. Σκολίδη, Α. Στυλιανίδη, Η. Φραγκιαδάκη). Η παράσταση που συνέθεσε χαρακτηρίζεται από σκηνογραφική ευγλωττία, ποιητικότητα, προσπάθεια για αναπαράσταση ψυχικών διαταραχών, έντονη σωματικότητα με ανάδειξη των δραματικών επεισοδίων έναντι των χορικών. Πρόκειται για μια άρτια δουλειά με σεβασμό στο κείμενο –έστω και χωρίς τα Χορικά- που δείχνει πως ο Κακλέας ξαναβρήκε τον εαυτό του από τον Ιονέσκο και μετά (Το παιχνίδι της σφαγής, Ρινόκερος) κι έχει ακόμη να δώσει ενδιαφέροντα πράγματα.

Την σκηνογραφία και τα κοστούμια συνυπογράφουν ο σκηνοθέτης κι η Ηλένια Δουλαδίρη Ο σκηνικός χώρος τους χωρίζεται σε δύο επίπεδα, το κοίλον όπου υπάρχει χώμα, δύο βούρκοι, κατασκευασμένοι θάμνοι, μια μεγάλη τραπεζαρία με καρέκλες και το στρώμα όπου κοιμάται ο Ορέστης στο πρώτο μέρος της παράστασης. Στον πίσω σκηνικό χώρο, όπου συνήθως βρίσκεται το εξωτερικό ενός ανακτόρου στην τραγωδία, βλέπουμε το εσωτερικό του παλατιού, διάφορα έπιπλα –καναπές, σύνθετο, γραφείο- και λαμβάνει χώρα μέρος της δράσης, κυρίως από τον Χορό ή τις εισόδους των δραματικών προσώπων. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το σκηνικό και κυρίως το πίσω μέρος ήταν υπερφορτωμένο και θα μπορούσε ν’ αποδώσει το ίδιο αποτέλεσμα ακόμη και με τα μισά σκηνικά. Είναι ωστόσο σαφής η προσπάθεια να δειχθεί το εσωτερικό του παλατιού κόντρα στη συνήθη πρακτική ανεβάσματος της τραγωδίας και τα «προβλήματα κάτω από το χαλί». Το βασιλικό στοιχείο αναπαριστάται σε παρακμή και στην εξέλιξη της παράστασης «ανατρέπεται» από την δίψα για αίμα.

Όσον αφορά τα κοστούμια της παράστασης είναι αισθητές τρεις βασικές επιλογές. Πρώτη: ο Ορέστης κι η Ηλέκτρα παρουσιάζονται με βρόμικα λευκά ρούχα και ατημέλητοι δικαιολογώντας την κακή τους κατάσταση μετά την μητροκτονία. Δεύτερη: η Ελένη, ο Μενέλαος, η Ερμιόνη κι ο Τυνδάρεως παρουσιάζονται καλοντυμένοι και φροντισμένοι αποτελώντας το αρνητικό των βασικών πρωταγωνιστών και συνάδοντας με τον χαρακτήρα τους. Τρίτη: οι γυναίκες του Χορού εμφανίζονται με ελκυστικά glam rock κοστούμια διαφοροποιημένα ανάλογα την ηθοποιό.

Η διανομή

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε τον Άρη Σερβετάλη και τη Μαίρη Μηνά. Ο Σερβετάλης πέραν από την πρωταγωνιστική του ερμηνεία, έκανε και την κίνηση στην παράσταση, δίνοντας το γνωστό του ρεσιτάλ σωματικότητας. Στην αρχή της παράστασης, εμφανίζεται ξαπλωμένος ημιθανής και καταβρόμικος πάνω σ’ ένα στρώμα, ενώ όταν ξυπνάει βρίσκεται στα όρια της τρέλας, κι είναι αισθητό πως έχει παραλογιστεί από τις τύψεις κι από το κυνήγι των Ερινυών. Στην εξέλιξη του δράματος, η τρέλα μετατρέπεται σε δίψα αίματος, καθώς μαζί με τον έμπιστό του Πυλάδη και την πολυαγαπημένη του αδερφή θανατώνουν την Ωραία Ελένη και κρατούν όμηρο την Ερμιόνη. Η παραμελημένη του εμφάνιση θυμίζει την έναρξη της ερμηνείας του Μπερανζέ στο Ρινόκερο, την προηγούμενη του δουλειά στο θέατρο. Ενώ είναι ένας ηθοποιός εξαιρετικός στην κίνηση και στέκεται με δυναμισμό κι άνεση στην Επίδαυρο, σε σημεία υπερπαίζει την τρέλα, κλείνοντας το πεδίο πρόσληψης από το θεατή και τις δυνατότητες του ρόλου του.

Από την άλλη, η Μαίρη Μηνά (Με λένε Έμμα) καταθέτει την αρτιότερη και δεινότερη ερμηνεία της παράστασης, αναδεικνύοντας το εύρος των χαρακτηριστικών και των συναισθημάτων της Ηλέκτρας, με αξιέπαινη άρθρωση και ποιότητα στην εκφορά του ευριπίδειου λόγου. Η φιγούρα της Ηλέκτρας μοιάζει ταυτόχρονα εύθραυστη κι ετοιμοπόλεμη, αφοσιωμένη στον αδερφό της κι έτοιμη να προκαλέσει κακό σε όποιον σταθεί απέναντι της, μια γυναίκα που υπερβαίνει το σεξουαλικό/κοινωνικό της ρόλο για να προστατεύσει τον Ορέστη αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό από την απειλή μιας θανατικής καταδίκης. Κερδίζει την προσοχή του θεατή άμα τη εμφανίσει και την κρατά αμείωτη για όλη τη διάρκεια της παράστασης. Η Μαίρη Μηνά έχει την στόφα μιας μεγάλης δραματικής πρωταγωνίστριας και νομίζω πως ήρθε η στιγμή να φανεί στο ευρύ κοινό αναλαμβάνοντας κορυφαίους ρόλους.

Ο σκηνοθέτης ακολουθώντας τον Ευριπίδη, παρουσιάζει την Ελένη (Νικολέτα Κοτσαηλίδου) ως μια ωραιοπαθή κι αναίσθητη βασίλισσα, σχεδόν με κωμικό τρόπο σε αντιδιαστολή με την πληγωμένη/απαρεριποίητη αλλά και αιμοχαρή Ηλέκτρα. Λιγότερο καλή δουλειά έγινε στην ερμηνεία του Μενέλαου (Πάνος Βλάχος), όπου η επιλογή του ηθοποιού ούτε ταιριάζει στην ερμηνευτική ηλικία του ρόλου ούτε πείθει για τον αδίστακτο χαρακτήρα του. Καταλαβαίνω ότι μάλλον πρόκειται για μια εμπορική επιλογή ηθοποιού, αλλά θα μπορούσε ενδεχομένως ν’ αξιοποιηθεί καλύτερα στο ρόλο του Πυλάδη. Τον δυναμισμό αντισταθμίζουν ο σπουδαίος Γιώργος Ψυχογιός στο ρόλο του Τυνδάρεω κι ο Αιμιλιανός Σταματάκης που αναδεικνύει τον συνήθως υποτιμημένο ρόλο του Πυλάδη. Τέλος, μου έκανε εντύπωση η επιλογή να μην φανερωθεί στην Έξοδο ο από μηχανής θεός Απόλλωνας, αλλά να περιοριστεί σ’ έναν «προβολέα» πάνω σε μέλος του Χορού. Γενικότερα, παρόλο που ο Χορός είχε μεγάλη σκηνική παρουσία, σε διάφορα σημεία αυτή η παρουσία δεν δικαιολογούταν από τη δραματουργία της παράστασης και δεν είχαν την αναμενόμενη δραματική παρουσία με την συρρίκνωση των Χορικών. Σε μελλοντική παράσταση αρχαίας τραγωδίας, προσωπικά θα ήθελα να εμπλέξει περισσότερο τον Χορό στη σύνθεση της παράστασης και να μην τον δει τόσο διακοσμητικά.

Συνολικά, η παράσταση Ορέστης ήταν μια έκπληξη για τους υπεράριθμους θεατές, με δεινές ερμηνείες και καλή αισθητική, δικαιώνοντας την παρθενική εμφάνιση του Κακλέα στην αρχαία τραγωδία. Μπορεί εξ όψεως να είναι μια «εμπορική» παράσταση αρχαίου δράματος, αλλά επί της ουσίας είναι μια παράσταση ολοκληρωμένη με σαφή καλλιτεχνική ταυτότητα και μερικές εξαιρετικές ερμηνείες με κορυφαίες αυτές των Μ. Μηνά, Α. Σερβετάλη και Γ. Ψυχογιού. Ο Ορέστης είναι μια τρανή απόδειξη ότι αξίζει να ταξιδέψεις ως το νομό Αργολίδος για να δεις θέατρο και του πώς ν’ ανοίξεις τη συζήτηση για τα θέματα που θίγει ο Ευριπίδης στην εργογραφία του χωρίς να «καταδείξεις» την σκηνοθετική σου άποψη.

Info:

Η παράσταση Ορέστης σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα έκανε πρεμιέρα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και θα περιοδεύσει ανά την Ελλάδα.

Πρώτοι σταθμοί της περιοδείας: 20/7 Ρέθυμνο, 21 και 22/7 Χανιά, 23 και 24/7 Ηράκλειο, 26 και 27/7 Παπάγου.

Διαβάστε επίσης:

Νικολέτα Κοτσαηλίδου: «Αν Συναντιόμουνα Με Την Ηρωίδα Που Παίζω Ταινία Στη Ζωή, Δε Θα Λέγαμε Ούτε "Γεια"!»

Είδα Τον «Ρινόκερο», Σε Σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα

Διαβάστε περισσότερα...

20 Μαρτίου 2021
Είδα

«Βαβυλωνία»: Γιατί ένα έργο γραμμένο το 1836 παίζεται τόσο συχνά;

Ο Δ.Κ. Βυζάντιος έγραψε τη Βαβυλωνία το 1836. Το έργο αποτελεί μια γνήσια κωμωδία, η οποία βασίζεται στην ασυνεννοησία και τους θεατρικούς τύπους: οκτώ Έλληνες, από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας, συναντώνται σε ένα πανδοχείο στο Ναύπλιο, την πρώτη πρωτεύουσα της χώρας. Οι γλωσσικές διαφορές τους αποδεικνύονται αξεπέραστες, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια γλωσσική Βαβυλωνία. Ο ίδιος ο θεατρικός συγγραφέας είχε γράψει για το έργο του, ότι «είναι μεν αστείον, αλλά και λυπηρόν εξ΄εναντίας να βλέπη τις εις μίαν συναναστροφήν διαφόρων Ελλήνων, οίον Χίον, Κρητών, Αλβανών, Βυζαντίων, Ανατολιτών, Επτανησίων και λοιπών […] να μη δύνανται να εννοώσιν ο είς τον άλλον χωρίς της ανάγκης μεταφράσεως». Εμφανώς, ο συγγραφέας αναφερόταν όχι μόνον στην γλωσσική ακατανοησία μεταξύ των Ελλήνων.

Δύο σχεδόν αιώνες μετά τη συγγραφή του έργου, και ενόψει του εορτασμού των διακοσίων χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, η γλωσσική -και όχι μόνον- ασυνεννοησία μεταξύ των Ελλήνων αποδεικνύεται εξίσου επίκαιρη. Η Ελλάδα διχάστηκε επανειλημμένα, διαχωρίζοντας συχνά ανθρώπους λόγω γλωσσικών ιδιωμάτων, πολιτικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεων, λόγω ασθενείας, λόγω προσωπικών επιλογών. Ο ίδιος ο Βυζάντιος βίωσε προσωπικά αυτές τις έριδες που γεννούσε το έθνος: προερχόμενος από ένα ευκατάστατο προσωπικό περιβάλλον, εγκατέλειψε την δουλειά του στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να πολεμήσει στον Αγώνα κατά της Τουρκοκρατίας. Ωστόσο, σταδιακά περιθωριοποιήθηκε και τελικά πέθανε πένητητας, έχοντας χάσει όλη του την περιουσία.

Μεταξύ των πολλών θεατρικών παραστάσεων του συγκεκριμένου έργου, σημειώνονται οι ακόλουθες:

Εθνικό Θέατρο, 1932

Εκτός από τις αναρίθμητες θεατρικές αναπαραστάσεις του έργου, η Βαβυλωνία σκηνοθετήθηκε επίσης και μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη, το 1970, σε σκηνοθεσία Γιώργου Διζικιρίκη, ενώ συμμετείχαν οι Ηλίας Λογοθέτης, Αθηνόδωρος Προύσαλης, Γιάννης Κοντούλης, Δημήτρης Ιωακειμίδης, Γιώργος Χαραλαμπίδης, Κάρολος Παυλάκης, Αλέκος Ουδινότης κ.α.

Η Βαβυλωνία του Δ.Κ. Βυζαντίου, με τον ζωντανό προφορικό της λόγο, τους έξοχα σκιαγραφημένους θεατρικούς τύπους, αλλά και την, διαχρονικά, επίκαιρη πλοκή της αποτελεί, και ορθώς, μια από τις συχνότερες διαχρονικά θεατρικές επιλογές των σκηνοθετών της χώρας μας. Η επικείμενη παράσταση του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα ,που πρόκειται να παρουσιαστεί σε live streaming, παραμονές της εθνικής επετείου της χώρας μας, αποτελεί έναν από τους καλύτερους τρόπους εορτασμού. Ταυτόχρονα, αποτελεί μια υπενθύμιση, αλλά και προτροπή για εθνική ομόνοια απέναντι σε οποιονδήποτε εχθρό της Ελλάδας.

Την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου μπορείτε να παρακολουθήσετε σε live streaming κλείνοντας τη θέση σας εδώ

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας

Σκηνικά: Σάκης Μπιρμπίλης – Γιάννης Κακλέας

Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη

Μουσική Σύνθεση – μουσική επιμέλεια: Μαρίζα Ρίζου

Κίνηση: Αγγελική Τρομπούκη

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Σχεδιασμός Video: Θ.Α

Βοηθός σκηνοθέτη: Θ.Α

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Κώστας Αποστολάκης, Μιχάλης Βαλάσογλου, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Θανάσης Δήμου, Πάνος Ζυγούρος, Κωνσταντίνος Ζωγράφος, Γιάννης Κότσιφας, Λάμπρος Κτεναβός, Σπύρος Κυριάκος, Νίκη Λάμη, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Θοδωρής Σκυφτούλης, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Δημήτρης Φουρλής

Διαβάστε περισσότερα...

12 Μαρτίου 2021
Νέα

Η «Βαβυλωνία» του Δημητρίου Κ. Βυζάντιου είναι η επόμενη παραγωγή του Εθνικού Θέατρου

Βαβυλωνία του Δημητρίου Κ. Βυζάντιου

Live streaming ζωντανά από την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου

Σάββατο 20 Μαρτίου, στις 19:30

Babyloniastavroshabakis 16

Το Εθνικό Θέατρο ολοκληρώνει τον κύκλο των παραγωγών του στην Κεντρική Σκηνή για τη φετινή θεατρική περίοδο, με την κωμωδία του Δημητρίου K. Βυζάντιου, Βαβυλωνία, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.

Η Βαβυλωνία γράφτηκε το 1836 και ανήκει στο είδος του «λαϊκού θεάτρου» (ηθογραφίας), όπου ο συγγραφέας αποτυπώνει ανάγλυφα μέσα από μια γλωσσική «βαβυλωνία» (γλωσσική/διαλεκτική ποικιλομορφία) το χρώμα και την εικόνα της κοινωνίας της πρώτης ελληνικής πρωτεύουσας κατά τη μετεπαναστατική περίοδο.

Η Βαβυλωνία μας μεταφέρει ως άλλη μηχανή του χρόνου πίσω στο 1827 και στην καρδιά του κοσμοπολίτικου Ναυπλίου, καθέδρας της ελληνικής κυβέρνησης, αμέσως μετά τη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Η χαρμόσυνη είδηση αποτελεί την αφορμή για το γλέντι που θα στηθεί μεταξύ ρωμιών που βρίσκονται στο Ναύπλιο προερχόμενοι από διάφορα μέρη του ελληνισμού. Το ευτυχές γεγονός θα γιορτάσουν στη λοκάντα (πανδοχείο) του μισέ Μπαστιά, ένας Ανατολίτης (μικρασιάτης), ένας Μωραΐτης, ένας Χιώτης, ένας Κρητικός, ένας Αρβανίτης, ένας Κύπριος κι ένας λογιότατος (πρωτευουσιάνος).

Το γλέντι κορυφώνεται, το κρασί ρέει άφθονο, αλλά καθώς ο καθένας μιλάει το δικό του τοπικό γλωσσικό ιδίωμα, η ασυνεννοησία μεταξύ τους δεν θα αργήσει να καταλήξει σε σύγκρουση. Η λέξη «κουράδια» που θα ξεστομίσει ο Κρητικός στον Αρβανίτη θα προξενήσει τη μοιραία παρεξήγηση ανάμεσα στους δύο θαμώνες. Ο μεθυσμένος Αρβανίτης θα πυροβολήσει τον Κρητικό, και το σκάνδαλο θα ξεσπάσει. Η υπόθεση θα φτάσει στην αστυνομία, και η παρέμβαση του Ζακυνθινού αστυνόμου που θα προσπαθήσει να εξακριβώσει αν ο τραυματισμός είναι κάζο πενσάτο (εκ προμελέτης) ή ατσιντέντε (κακή στιγμή), θα επιτείνει την ασυνεννοησία εφόσον και αυτός μιλάει το δικό του γλωσσικό ιδίωμα και αδυνατεί να καταλάβει τα λόγια των άλλων. Καθώς η ανάκριση δεν πετυχαίνει να διαλευκάνει την υπόθεση, όλοι οι ήρωες κλείνονται στη φυλακή. Ωστόσο η «Διοίκηση» που έχει λάβει γνώση του περιστατικού, δίνει χάρη στους φυλακισμένους και οι κρατούμενοι απελευθερώνονται. Το έργο τελειώνει όπως άρχισε: με τους Έλληνες να γλεντούν τη νίκη αφήνοντας πίσω τα «εμφύλια» τραύματα και τις διαφορές τους.

Babyloniastavroshabakis 18

Ο σκηνοθέτης της παράστασης σημειώνει: Δεν είναι τυχαίο που η «Βαβυλωνία», έργο γραμμένο το 1836, παίζεται τόσο συχνά και θα παίζεται σίγουρα και στο μέλλον.

Ένα έργο λαϊκό και όχι λαϊκότροπο που αναφέρεται σε μία πολύ κρίσιμη και ανασφαλή περίοδο της Ελληνικής ιστορίας: Στην προσμονή της ελευθερίας με τη ναυμαχία του Ναυαρίνου και την πιθανότητα της δημιουργίας για πρώτη φορά ενός Ελληνικού κράτους.

Αυτή την κομβική ιστορική στιγμή ο Δημήτριος Κ. Βυζάντιος την καταγράφει μέσα από τις ζωές των απλών ανθρώπων. Στη Βαβυλωνία δεν υπάρχουν «ήρωες» και «σπουδαίοι» άνθρωποι που έμειναν στην Ιστορία. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι. Απλοί. Που κανείς δεν τους θυμάται. Που νιώθουν σε κενό, στην απόλυτη αβεβαιότητα, για ό,τι πρόκειται να συμβεί. Γιορτάζουν την ελευθερία που τους τάζουν, γλεντούν, πίνουν, μεθούν, αγαπιούνται, τραγουδάνε και θυμούνται. Και εκεί που η ονειρική Ουτοπία του «μαζί» εγκαθίσταται, τα τραύματα, ο εγωϊσμός και η εμφυλιακή μανία ανατρέπουν τα πάντα. Το γλέντι γίνεται εφιάλτης και η πύλη για την ανεξέλεγκτη εξουσία ανοίγει διάπλατα.

Η φυλακή είναι η κατάληξη του γλεντιού και η στέρηση της ελευθερίας είναι το αποτέλεσμα της γιορτής για την έλευσή της.

Η Ελλάδα είναι η Βαβυλωνία.

Αυτή η ευλογημένη χώρα με τον ήλιο της και τα κοινωνικά σκοτάδια. Με τα γλέντια και τους εμφύλιους. Με αυτή τη μεσογειακή ψυχή που είναι γεμάτη πάθος και αντιφάσεις, θάλασσα και γκρεμούς.

Αυτή την Ελλάδα σατιρίζει ο Βυζάντιος με πηγαίο χιούμορ, πολλή αγάπη και έντονη κριτική ματιά.

Και το κάνει με επιτυχία.

Γι’ αυτό η Βαβυλωνία είναι ένα σπουδαίο έργο που παίζεται και θα παίζεται σίγουρα και στο μέλλον.

Γιάννης Κακλέας

Tαυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία - Γιάννης Κακλέας

Σκηνικά - Σάκης Μπιρμπίλης, Γιάννης Κακλέας

Φωτισμοί - Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Σάκης Μπιρμπιλης

Μουσική σύνθεση, μουσική επιμέλεια - Μαρίζα Ρίζου

Κίνηση - Αγγελική Τρομπούκη

Κοστούμια - ΗλένιαΔουλαδίρη

Βίντεο - Μιχάλης Κλουκίνας

Βοηθός σκηνοθέτη - Καλλιόπη Γερακιανάκη

Βοηθός σκηνογράφου - Νατάσα Τσιντικίδη

Βοηθός ενδυματολόγου - Ιωάννα Καλαβρού

Μουσική διδασκαλία - Μελίνα Παιονίδου

Επιστημονικός σύμβουλος - Στέφανος Καβαλλιεράκης

Δραματολόγος Παράστασης - Εύα Σαραγά

Διανομή

Ανατολίτης - Ιεροκλής Μιχαηλίδης

Πελοποννήσιος - Θοδωρής Σκυφτούλης

Χίος - Γιάννης Κότσιφας

Κρής - Κώστας Αποστολάκης

Αλβανός - Κώστας Μαγκλάρας

Κύπριος - Δημήτρης Φουρλής

Λογιότατος - Θανάσης Δήμου

Τζουμερκιώτης - Λάμπρος Κτεναβός

Ξενοδόχος Χιος - Μιχάλης Βαλάσογλου

Αστυνομικός Επτανήσιος - Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος

Γραμματεύς της Αστυνομίας - Πάνος Ζυγούρος

Στρατιώτες - Κωνσταντίνος Ζωγράφου, Σπύρος Κυριάκος

Κανέλλα - Νίκη Λάμη

Γαρούφω - Κωνσταντίνα Τάκαλου

Ιατρός αμαθής - Κωνσταντίνος Γαβαλάς

Μουσικός επί σκηνής - Παναγιώτης Κωστόπουλος

Η απευθείας μετάδοση θα είναι διαθέσιμη στη σελίδα: livestream.n-t.gr με αγορά ηλεκτρονικού εισιτηρίου (κωδικού πρόσβασης).

Στη σελίδα προπώλησης εισιτηρίων θα είναι διαθέσιμο για ηλεκτρονική αγορά το πρόγραμμα της παράστασης σε ψηφιακή μορφή.

Στην παράσταση υπάρχει δυνατότητα επιλογής ελληνικών υπότιτλων.

Τιμή εισιτηρίου: 8€
Ώρα έναρξης: 19:30

Φωτογράφος παράστασης: Σταύρος Χαμπάκης

Διαβάστε περισσότερα...

04 Ιανουαρίου 2021
Νέα

Η Ελένη Ράντου «μαγειρεύει με τον Έλβις» online

Η Ελένη Ράντου ανοίγει το αρχείο των παραστάσεων της στο Θέατρο Διάνα με αφορμή τα 20 χρόνια θεατρικής πορείας.

Παραστάσεις που αγαπήθηκαν, συζητήθηκαν, βραβεύτηκαν και έγραψαν τη δική τους ιστορία με δύο και τρείς χρονιές επιτυχίας τώρα σε streaming προβολές.

Μια ευκαιρία να γιορτάσουμε όλοι μαζί αυτή την 20χρονη πορεία, έστω κι από απόσταση…ξετυλίγοντας το νήμα με την πρώτη παράσταση που έγινε σημείο αναφοράς…το θρυλικό

«Μαγειρεύοντας με τον Έλβις»

του Λι Χολ

σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα

Streaming Τρίτη 5 και Τετάρτη 6 Ιανουαρίου στις 20:00

MAGEIREYONTAS ME TON ELVIS texnesplus2

Με την ευτυχή συνάντηση 4 πρωταγωνιστών τους Ελένη Ράντου, Κατιάνα Μπαλανίκα, Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και Αντώνη Λουδάρο

Παράσταση σταθμός που τάραξε τα νερά και καθιέρωσε το είδος της ανελέητης ανθρώπινης κωμωδίας που υπηρετεί η Ελένη Ράντου όλα αυτά τα χρόνια.

Κατάλληλη μόνο με γονική συναίνεση.

Ένα έργο τολμηρό και σύγχρονο, μια παράδοξη κωμωδία σε ρυθμούς rock n roll .

Κλείστε τη θέση σας στo viva, πάρτε τον προσωπικό σας κωδικό και ελάτε την Τρίτη 5 και την Τετάρτη 6 Ιανουαρίου στις 20:00 να γίνουμε μία παρέα και να μαγειρέψουμε όλοι μαζί με τον Έλβις…

Link προπώλησης:
https://www.viva.gr/tickets/theatre/streaming/mageirevontas-me-ton-elvis/

Τιμή αγοράς κωδικού:10 ευρώ

«Μαγειρεύοντας με τον Έλβις» του Λι Χολ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας
Σκηνικά: Χριστίνα Κωστέα
Κοστούμια: Μανώλης Γαλετάκης
Χορογραφίες: Φωκάς Ευαγγελινός
Μουσική επιμέλεια: Ιάκωβος Δρόσος

ΠΑΙΖΟΥΝ: Ελένη Ράντου, Κατιάνα Μπαλανίκα, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Αντώνης Λουδάρος

Διαβάστε περισσότερα...

15 Ιουλίου 2020
Είδα

Είδα το «Περιμένοντας τον Γκοντό», σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα

Από τη Γιώτα Δημητριάδη

-Δεν ξέρεις αν είσαι δυστυχισμένος ή όχι;

-Όχι.

-Σ' αυτό μοιάζουμε.

Ήταν Αύγουστος του 1955, όταν Σάμιουελ Μπέκετ, σκηνοθέτησε ο ίδιος το έργο του «Περιμένοντας τον Γκοντό», ομολογώντας στον θίασο της παράστασης: «Πραγματικά δεν έχω ιδέα τι σημαίνουν πολλά από όσα λέγονται, αλλά αν αρχίσουμε να συζητάμε την κάθε φράση δεν θα κάνουμε ποτέ πρεμιέρα».

Έκτοτε, έχουν χυθεί τόνοι μελάνι, έχουν πληκτρολογηθεί εκατομμύρια αναλύσεις και έχουν γίνει αμέτρητες συζητήσεις για το συγκεκριμένο έργο. Μια ομάδα κριτικών δίνει έμφαση στην πολιτική διάσταση του κειμένου, η οποία παραπέμπει στις ταξικές ανισότητες, υποστηρίζοντας συγκεκριμένα ότι η ύπαρξη του Πότζο και του Λάκι, έχει στόχο να επισημάνει τη σχέση «αφέντη-δούλου».

Για πολλούς, το έργο δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια θρησκευτική αλληγορία, και ο Γκοντό είναι ο ίδιος ο Θεός (God). Ας μην ξεχνάμε ότι ο Μπέκετ έγραψε το «Περιμένοντας τον Γκοντό» το 1949, δηλαδή λίγα χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αποτυπώνοντας τις «ανοιχτές πληγές» των ανθρώπων εκείνης της περιόδου, καθώς επίσης και την ανυπέρβλητη ανάγκη τους να πιστέψουν σε κάτι υψηλό.

Με αφετηρία τη φροϋδική θεωρία, οι συμβολισμοί του Εγώ, του Υπερεγώ και του Εκείνο είναι ξεκάθαροι στις φιγούρες του Βλαντιμίρ, του Εστραγκόν και του Γκοντό - που τελικά δεν θα έρθει ποτέ. Σύμφωνα με τον «πατέρα της ψυχανάλυσης», οι τρεις αυτές συνιστώσες δημιουργούν τρεις ταξινομήσεις στη δομή της ανθρώπινης ψυχής, καθεμιά από τις οποίες σχετίζεται με διαφορετικές ανάγκες και αρμοδιότητες.Επιπλέον, για άλλους, ο Βλαντιμίρ κι ο Εστραγκόν, δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από ένα ερωτικό ζευγάρι.

Στην αγγλική του μετάφραση, η οποία πραγματοποιήθηκε από τον ίδιο το Μπέκετ, το έργο έχει υπότιτλο «Τραγικωμωδία σε δυο πράξεις». Αυτή ακριβώς την ατμόσφαιρα, κατάφερε να μεταλαμπαδεύσει στο κοινό το ανέβασμα του Γιάννη Κακλέα. Μια απολαυστική παράσταση, όπου επιτεύχθηκε το πιο σημαντικό απ’ όλα: να ακουστεί το συγκλονιστικό κείμενο του Μπέκετ, με μια δόση ελαφρότητας και χιούμορ αλλά χωρίς να απολεσθούν τα αγωνιώδη ερωτήματα της ύπαρξης που θέτει ο συγγραφέας.

Ένα συναίσθημα χαρμολύπης διαπερνά τον θεατή, ενώ σχεδόν καμία φράση δεν διαφεύγει της προσοχής του. Παράλληλα, η σκηνοθετική προσέγγιση του Γιάννη Κακλέα, αφήνει το περιθώριο στον θεατή να ερμηνεύσει το έργο με βάση την προσέγγιση εκείνη, η οποία «αγγίζει» περισσότερο την ψυχή του.

Για μένα, η παράσταση αυτή αποτελεί μια από τις καλύτερες σκηνοθεσίες του Κακλέα τα τελευταία χρόνια. Εντοπίζονται ξεκάθαρα και οι επιρροές του Μπέκετ από τον Προυστ, καθώς όλη η παράσταση υπογραμμίζει έντονα την έννοια του χρόνου, τόσο μέσα από τον λόγο όσο και μέσα από τις εναλλαγές του ηχητικού περιβάλλοντος και των φωτισμών.

Ο Σπύρος Παπαδόπουλος, που εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία προσπαθεί να υποδυθεί τον συγκεκριμένο ρόλο, πετυχαίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Μεστός, ουσιαστικός, χωρίς να επαφίεται στις ευκολίες του, μας χαρίζει έναν Εστραγκόν (Γκογκό), σε στιγμές σπαρακτικές. Κάθε ματαιότητα που ξεδιπλώνει με την ερμηνεία του, καταλήγει να την αυτοσαρκάζεται.

Η χημεία του με τον Θανάση Παπαγεωργίου είναι εξαιρετική. Ο τελευταίος, μάλιστα, δίνει ένα μάθημα εκφοράς του λόγου. Δεν έχασα ούτε μια λέξη του Βλαντιμίρ (Ντιντί) του.

Δεν μπορώ, δυστυχώς, να υποστηρίξω το ίδιο για τον Άρη Σερβετάλη. Ειδικά στην πρώτη σκηνή, πολλές ατάκες του χάνονταν, σε μια ερμηνεία που φαίνεται να γίνεται μανιέρα. Τον παρακολουθούσα και ήταν σαν να τον έβλεπα στον «Ρινόκερο» πέρσι τον Νοέμβριο. Αν και ο Σάμιουελ Μπέκετ και ο Ευγένιος Ιονέσκο θεωρούνται κατά πολλούς ως εκπρόσωποι του θεάτρου του παραλόγου, εντούτοις οι Μπερανζέ και Πότζο δεν είναι ίδιοι ήρωες. Από την άλλη, ο ηθοποιός έχει την ευλογία να μπορεί να κάνει τα πάντα με το σώμα του, ενώ η σκηνική του παρουσία και μόνο, είναι ικανή να εγείρει το ενδιαφέρον του θεατή.

Τελευταίο άφησα τον Ορφέα Αυγουστίδη, ο οποίος για μένα, ήταν «ο πιο κερδισμένος» σ' αυτή την παράσταση. Κατάφερε με τον μικρότερο ρόλο να αποδείξει πόσο καίρια είναι η φράση του Μίνωα Βολανάκη: «Δεν υπάρχουν μικροί ρόλοι, μικροί ηθοποιοί υπάρχουν». Η κίνησή του, οι εκφράσεις του, που κραυγάζουν αγωνία ακόμα και μέσα στη σιωπή, εντυπωσιάζουν. Ο σπαρακτικός του μονόλογός χαρίζει στην παράσταση μια από τις καλύτερες στιγμές της. Η εξέλιξη του ηθοποιού τα τελευταία χρόνια είναι εντυπωσιακή.

Οι νεότεροι της παράστασης, ο Άρης Καλέας, ο οποίος συμμετέχει στην παράσταση και ως βοηθός σκηνοθέτης, όπως επίσης και η Αγγελική Τρουμπούκη, η οποία έχει κάνει και εξαιρετική δουλειά μαζί με τον Άρη Σερβετάλη στην κίνηση όλων των ηθοποιών, υπακούουν στο σκηνοθετικό όραμα με επιτυχία.

Μόνη αντίρρηση αποτελεί η σύνδεση της πρώτης και της δεύτερης πράξης με το χορευτικό της Τρουμπούκη, που αφήνει τα κλαδιά στην Ιτιά. Ίσως ο σκηνοθέτης να ήθελε να επιτύχει μια συγγένεια με το παρόν αλλά και ένα σχόλιο για τη ζωή που γεννιέται μέσα από τα συντρίμμια. Ωστόσο, πιστεύω πως μια τέτοια επιλογή αποπροσανατολίζει το θεατή. Το ίδιο και η πρώτη σκηνή, με τους δύο νέους να πίνουν μπύρες στο «νεκρό» τοπίο. Ένα σκηνικό που συνυπογράφει ο σκηνοθέτης με τον Σάκη Μπιρμπίλη, και το οποίο κερδίζει τις εντυπώσεις άμα τη εμφανίσει, και φωτίζεται μοναδικά από τον τελευταίο.

Η Ηλένια Δουλαδίρη έχει κάνει υπέροχη δουλειά με τα κοστούμια της παράστασης.

Συνολικά, κάτω από τα βράχια του Βύρωνα, είχαμε την τύχη να απολαύσουμε ένα εμπνευσμένο ανέβασμα, με ερμηνείες υψηλού επιπέδου. Αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν και η πρώτη βραδιά, οπότε είμαι σίγουρη ότι με το πέρας των παραστάσεων, όλα θα έχουν μεστώσει ακόμη περισσότερο.

Δείτε το «Περιμένοντας τον Γκοντό», για να έρθετε σε επαφή με ένα αριστουργηματικό έργο και να απολαύσετε σπουδαίους ηθοποιούς που γνωρίζουν πως το σημαντικότερο μυστικό της τέχνης τους, είναι η σκηνική επικοινωνία.

Για τις επόμενες παραστάσεις πληροφορίες εδώ

Διαβάστε περισσότερα...

18 Μαϊος 2020
Νέα

«Περιμένοντας τον Γκοντό» δια χειρός Γιάννη Κακλέα με μια χρυσή τετράδα πρωταγωνιστών

Το «Περιμένοντας τον Γκοντό», το αριστουργηματικό έργο του Σάμιουελ Μπέκετ, ετοιμάζεται να σκηνοθετήσει ο Γιάννης Κακλέας. Ο σκηνοθέτης έχει ασχοληθεί και στο παρελθόν με τον συγγραφέα, ανεβάζοντας για το Φεστιβάλ Αθηνών (2013) μια 24ώρη παράσταση βασισμένη στην ελάχιστα γνωστή νουβέλα του Μπέκετ «Μερσιέ και Καμιέ».

Στην μαραθώνια παράσταση πρωταγωνιστούσε ο Άρης Σερβετάλης τον οποίο θα δούμε και στην νέα παραγωγή. Την χρυσή τετράδα των πρωταγωνιστών ολοκληρώνουν οι: Σπύρος Παπαδόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου και Ορφέας Αυγουστίδης.

Ακόμα δεν υπάρχει ενημέρωση για την ημέρα της πρεμιέρας και τον χώρο διεξαγωγής της.

Οι συντελεστές

Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας

Σκηνικά: Σάκης Μπιρμπίλης – Γιάννης Κακλέας

Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Άρης Κακλέας

Η μετάφραση είναι της ομάδας των συντελεστών της παράστασης.

Παραγωγή: Τεχνηχώρος

Παίζουν οι ηθοποιοί: Σπύρος Παπαδόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου, Άρης Σερβετάλης, Ορφέας Αυγουστίδης

Στο έργο ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν δύο επιζήσαντες μοναχικοί χαρακτήρες , συναντιούνται στο ίδιο σημείο για άλλη μια φορά. Μετέωροι σε ένα έρημο τοπίο, μιλούν, αστειεύονται, παίζουν , σιωπούν και περιμένουν. Ο Γκοντό υποσχέθηκε πως θα ’ρθεί. Είναι ψευδαίσθηση; Θα κρατήσει την τπόσχεση του και θα δώσει τη λύση; Υπάρχει και δοκιμάζει την πίστη τους;Ή μήπως αδιαφορεί για αυτούς και τους έχει ξεχάσει;

Αν και είναι φανερή η ματαιότητα αυτης της αναμονής οι μοναχικοί αυτοι ανθρωποι κάνουν τα πάντα για να περάσουν όσο πιο ευχαριστα μπορούν τον χρόνο που τους απομένει ελπίζοντας οτι ο Γκοντό θα έρθει και θα απαντήσει σε όλα τα υπαρξιακά ερωτήματα που τους απασχολούν.

Το «Περιμένοντας τον Γκοντό» παραμένει πάντα τολμηρό και σύγχρονο. Ο Σαμιουελ Μπέκετ με αυτό το έργο διαπραγματεύεται την ανθρώπινη ύπαρξη με κατανόηση , και χιουμορ γράφοντας μια κωμωδία που παρωδεί την τραγωδία του ανθρώπινου είδους από την εμφάνισή του σ΄αυτόν τον κόσμο μέχρι και σήμερα.

Την ειδηση έκανε γνωστή ο σκηνοθέτης με μια ανάρτησή σου στο facebook.

Διαβάστε περισσότερα...

22 Μαϊος 2019
Νέα

«Η μικρή μας πόλη» μοιράζεται ιστορίες στην ταράτσα του Λαμπέτη

«Η Μικρή μας Πόλη» είναι ένας ύμνος στην ζωή, στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στην πολύτιμη αξία της κάθε στιγμής που ζούμε, όσο μικρή και ασήμαντη και αν φαίνεται.

Ο έρωτας, η φιλία, η ενηλικίωση, οι σχέσεις των γονιών με τα παιδιά τους, τα ατομικά και συλλογικά όνειρα της κοινωνίας, η απλή καθημερινή ζωή μιας πόλης, αλλά και όλος ο κύκλος της ζωής των ανθρώπων είναι τα θέματα πού διαπραγματεύεται με γλαφυρό, τρυφερό αλλά και αστείο τρόπο ο τιμημένος με το βραβείο Πούλιτζερ συγγραφέας Θόρντον Γουαϊλντερ σε ένα από τα πιο διάσημα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας.

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας, με οδηγό την ιστορική μετάφραση του Μίνωα Βολανάκη, την θεατρική αφήγηση του Χρήστου Φερεντίνου, την σύμπραξη ενός έμπειρου θιάσου αλλά και με την συμμετοχή αποφοίτων και μαθητών της δραματικής σχολής «Ίασμος» δημιουργεί ένα σύμπαν επιθυμίας και μνήμης που αναδημιουργεί μικρές αλλά αξιοσημείωτες καθημερινές στιγμές και αναδεικνύει την ευαίσθητη ματιά του συγγραφέα και την αγάπη του για τον άνθρωπο που μοχθεί, ερωτεύεται, ανησυχεί και συνεισφέρει με το ήθος του, τις δικές του δυνάμεις και τις αξίες του, στην δημιουργία ενός καλύτερου και βιώσιμου κόσμου.

mikrimaspoli texnesplus2 1

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΜΙΝΩΣ ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΚΛΕΑΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΥΑΝΘΙΑ ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑ
ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΝΟΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΑΚΗΣ
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ ΝΙΚΟΣ ΧΑΡΛΑΥΤΗΣ
ΣΧΕΣΙΑΣΜΟΣ ΦΩΤΙΣΜΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΖΙΟΓΚΑΣ
ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΚΟΝΑΣ/ΒΙΝΤΕΟ ΣΤΑΘΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΚΙΝΗΣΗ/ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΣΟΦΙΑ ΜΙΧΑΗΛ
ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ
ΦΑΙΗ ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑΔΗ
ΔΗΜΗΤΗΣ ΔΕΓΑΪΤΗΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΑΒΟΥΛΑΡΗ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΤΣΟΣ
ΡΟΖΑΜΑΛΙΑ ΚΥΡΙΟΥ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΜΟΥΤΖΑΣ

ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΑΦΗΓΗΤΗ
Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΦΕΡΕΝΤΙΝΟΣ

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ
ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΝΟΥ
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΤΣΙΑΝΟΣ
ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΛΑΝΗΣ
ΦΩΤΗΣ ΜΑΝΤΖΟΡΑΚΗΣ
ΗΡΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΠΑΣΙΑ
ΔΑΝΑΗ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΖΕΛΕΠΗ
ΠΑΡΑΓΩΓΗ
«ΙΑΣΜΟΣ» ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη εώς Κυριακή στις 21:15
Τιμές εισητηρίων
VIP ζώνη, κάθισμα με τραπεζάκι 25 ευρώ
Γενική είσοδος 18 ευρώ
Μειωμένο (Φοιτητικό - Παιδικό – Αμεα) 12 ευρώ
Διάρκεια παράστασης 120’ με διάλειμμα

Διαβάστε περισσότερα...

06 Μαρτίου 2019
Είδα

Είδα τον «Ερωτευμένο Σαίξπηρ», σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα

Από τη Νατάσα Κωνσταντινίδη

Το θεατρικό έργο «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» στο «Θέατρον» του Ελληνικού Κόσμου, είναι βασισμένο στο σενάριο της οσκαρικής ταινίας του 1998, των Μαρκ Νόρμαν και Τομ Στόπαρντ, ενώ τη θεατρική διασκευή επιμελήθηκε ο Λι Χολ.

Η παράσταση που στήθηκε υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Κακλέα αποτελεί μια εντυπωσιακή υπερπαραγωγή το δίχως άλλο. Οι 25 ηθοποιοί επί σκηνής μας θαμπώνουν με τα μεγαλόπρεπα κοστούμια τους (Ηλένια Δουλαδίρη), ενώ το πολυτελές εναλλασσόμενο σκηνικό πάνω σε μια τεράστια σκηνή δεν αφήνει ασυγκίνητο το θεατή (Μανόλης Παντελιδάκης). Αν μπορέσεις να μείνεις αποστασιοποιημένος από την ταινία και δεν μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον σου τα σκηνικά και τα κοστούμια θα παρακολουθήσεις ένα όμορφο παραμύθι.

FB IMG 1540903559094

Υπαρκτά πρόσωπα, όπως ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, ο Κρίστοφερ Μάρλοου, η Βασίλισσα Ελισάβετ ζωντανεύουν στην παράσταση, δείχνοντας μας τα ήθη της εποχής, καθώς και το γεγονός ότι κατά την ελισαβετιανή περίοδο υπήρχε ανάπτυξη του επαγγελματικού θεάτρου με τις πρώτες αυτοσχέδιες παραστάσεις και οι συγγραφείς όπως ο Σαίξπηρ δρούσαν στην υπηρεσία του στέμματος. Στην πλοκή εμπεριέχεται το τέχνασμα ‘’θέατρο εν θεάτρω’’, ενώ το εύρημα του έρωτα του Σαίξπηρ για τη νεαρή Βιόλα, η οποία ντύνεται Τόμας Κεντ και μπαίνει στην οντισιόν κρυφά σε περίοδο που απαγορευόταν η γυναικεία παρουσία στη σκηνή μια και οι θίασοι απαρτίζονταν αποκλειστικά από άντρες, δημιουργεί τις προυποθέσεις για να εμπνευστεί ο συγγραφέας το αριστούργημα του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», όταν οι πάτρωνές του Σαίξπηρ απαιτούν νέο έργο και ο ίδιος αναζητά τη μούσα που θα τον εμπνεύσει. Ομολογεί στον φίλο του και συγγραφέα Κρίστοφερ Μάρλοου «Το’ χασα το ταλέντο μου Μάρλοου, η πένα μου ξεράθηκε». Παράλληλα γινόμαστε μέτοχοι του υπέρμετρου ανταγωνισμού για να κερδηθεί η εύνοια της Βασίλισσας. Κέντρο εντούτοις στην ιστορία είναι ο έρωτας του Σαίξπηρ για τη Βιόλα. Στην παράσταση στο «Θέατρον» το βάρος έπεσε στο κωμικό στοιχείο, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την ιστορία αγάπης

Συγκεκριμένα, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος κινήθηκε με βάση την κωμική του στόφα, αν και ως ερωτευμένος μας συγκίνησε «Δεν είμαι πια ποιητής από τη στιγμή που η ομορφιά σας τους στίχους μου πεζούς τους κάνει».

Ή ακόμα και στη σκηνή με τη βάρκα «τι είσαι, την ρωτάει, ηθοποιός ή η μούσα μου;», «Θα μπορούσες ν’ αγαπήσεις έναν παλαβό;».

Η Έλλη Τρίγγου δείχνει να απολαμβάνει το ρόλο της παιχνιδιάρας Βιόλας που ντύνεται Τόμας Κεντ και μας χαρίζει μια όμορφη ερμηνεία χωρίς υπερβολές. Χαρακτηριστική της ατάκα προς το τέλος του έργου «Πως θα στερήσω από τον κόσμο τον Ουίλλιαμ Σαίξπηρ; Γράψε για την αγάπη μας Γουίλ».

Αντίθετα με κάποιες στιγμές υπερβολής εμφανίζεται στο ρόλο του Λόρδου Γουέσεξ, ο Νίκος Ορφανός.

Ενδιαφέρουσα η παρουσία στο ρόλο του Χιου Φένυμαν του Γιώργου Κοψιδά.

Μέσα στον πολυμελή θίασο ξεχωρίζει ο Δημήτρης Φουρλής στο ρόλο της Ιουλιέτας κυρίως.

Μεγάλο αττού της παράστασης οι μεγάλες κυρίες του ελληνικού θεάτρου:η Μπέττυ Λιβανού στο ρόλο της Βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας και η Μίνα Αδαμάκη στο ρόλο της παραμάνας της Βιόλας.

Όλος ο θιάσος όμως παρουσιάζει μια δουλειά συνόλου!

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας έχω την αίσθηση ότι προσπάθησε να ταξιδέψει το θεατή πίσω στην Αγγλία του 16^ου αιώνα παρουσιάζοντας και υμνώντας τον κόσμο του θεάτρου. Στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης το πέτυχε, αν και σε σημεία η συνεχής μετακίνηση των ηθοποιών του, δημιουργεί ένταση.

Μία παράσταση, η οποία κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή.

Διαβάστε περισσότερα...

05 Νοεμβρίου 2018
Νέα

«Η Κιβωτός του Ζάρα» του Γιάννη Κακλέα στο Θέατρο Κιβωτός

Ο «όρθιος κωμικός» Χριστόφορος Ζαραλίκος ξαναχτυπά στο θέατρο Κιβωτός με την απόλυτη stand up comedy παράσταση!

Ο αστείρευτος εν λόγω καλλιτέχνης συνυπογράφει με τον Πιτσιρίκο τα κείμενα της παράστασης και για πρώτη φορά υπό τις σκηνοθετικές του οδηγίες του Γιάννη Κακλέα μάς παρουσιάζει στο θέατρο Κιβωτός από την Δευτέρα 19 Νοεμβρίου και κάθε Δευτέρα τη νέα του παράσταση Η Κιβωτός του Ζάρα.

zara texnes plus2

Στην απρόβλεπτη και προκλητική τους παράσταση,θα υπάρχουν - όπως πάντα - πολιτική σάτιρα, μοναδικές πρόζες, απίστευτοι αυτοσχεδιασμοί, αλλά και οι… «διάλογοι» με το κοινό!

Mε διάθεση πάντα να σατιρίζει την φαιδρή πλευρά της καθημερινότητας, με εγγυημένο κέφι, τρελή διάθεση και ανατρεπτικό χιούμορ, ο Χριστόφορος Ζαραλίκος υπόσχεται ότι δε θα αφήσει τίποτα ασχολίαστο!

zara texnes plus3

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Πιτσιρίκος - Χριστόφορος Ζαραλίκος
Σκηνοθετική επιμέλεια: Γιάννης Κακλέας

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Ώρα έναρξης: 21:00
Διάρκεια: 90 λεπτά
Χώρος: Θέατρο ΚΙΒΩΤΟΣ
Διεύθυνση: Πειραιώς 115, Γκάζι
Εισιτήριο: Κανονικό 12 ευρώ,
Προσφορά για την προπώληση : 10 ευρώ
Τηλέφωνο ταμείου: 210 3427426
Ημέρες και ώρες λειτουργίας ταμείου :
Τρίτη έως Σάββατο 10:00 – 13:00 και 17:00 – 22:00
Κυριακή 10:00 – 20:00

zara texnes plus4

Διαβάστε περισσότερα...

27 Οκτωβρίου 2018
Νέα

«Ερωτευμένος Σαίξπηρ» : Όλα όσα δήλωσαν οι συντελεστές της παράστασης

Από τον Σπύρο Σιακαντάρη

Την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου, μετά τις 3 το μεσημέρι, πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη τύπου για την παράσταση «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» που σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας, με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο στον ομώνυμο ρόλο.

Η παράσταση , η οποία βασίζεται στην οσκαρική ταινία του 1998 «Shakespeare in love», διασκευασμένη για το θέατρο με το αριστουργηματικό κείμενο του Lee Hall,

παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε παραγωγή της People Entertainment Group από τις 2 Νοεμβρίου 2018 στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος».

Η παράσταση αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς πρόκειται για μια πραγματικά υπερπαραγωγή με 25 ηθοποιούς, 300 κοστούμια και 28 διαφορετικά σκηνικά.

Ο σημαντικός σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας θεωρεί «Η ταινία δεν πέτυχε επειδή ήταν μια αγιογραφία του Σαίξπηρ, αλλά γιατί είχε χιούμορ και αντιμετώπισε τον Σαίξπηρ σαν απλό άνθρωπο. Επειδή οι Άγγλοι αντιμετωπίζουν τον Σαίξπηρ όπως εμείς τον Παπαδιαμάντη ή τον Σολωμό και δεν τολμούν να κάνουν πράγματα, γι' αυτό και ήταν οι Αμερικάνοι Μαρκ Νόρμαν και Τομ Στόπαρντ που τόλμησαν να δημιουργήσουν τη ζωή του»

Ο θεατρικός συγγραφέας Λη Χολ έχει κάνει τη θεατρική απόδοση του έργου και είναι πολύ γνωστός στο θεατρικό κοινό από τη συγγραφή του «Billy Elliot» αλλά και του «Μαγειρεύοντας με τον Elvis», σε ένα εξαιρετικά επιτυχημένο ανέβασμα στη χώρα μας στο θέατρο Διάνα, εκεί είχαν συναντηθεί και πάλι ο Γιάννης Κακλέας και ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος.

«Μέσα από την προσωπικότητα του Σαίξπηρ κάνουμε ένα ταξίδι στην τέχνη μας, στους έρωτές μας, στα πάθη μας, στα μοιονεκτήματά μας και στη ματαιοδοξία μας. Πρόκειται για ένα ταξίδι, όπου με αφορμή τον ίδιο τον Σαίξπηρ μιλάμε για το θέατρο» ανέφερε ο σκηνοθέτης και συμπλήρωσε «Εάν ο Σαίξπηρ δεν είχε βιώσει την εμπειρία του έρωτα, την απώλεια του έρωτα και τη βαθιά αίσθηση της αγάπης για μια γυναίκα, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο, δεν θα ήταν ο Σαίξπηρ όπως τον ξέρουμε, αλλά θα ήταν ένας απλός κωμωδιογράφος. Ο Σαίξπηρ για εμένα είναι ένας συγγραφέας που ξέρει να διαβάζει την ανθρώπινη ψυχή σε βάθος».

Ο Γιάννης Κακλέας χαρακτήρισε το έργο ως «Μια κωμωδία με όλα τα συστατικά του δράματος αλλά το βαθύ υπόστρωμα είναι το χιούμορ. Βλέπουμε τη ζωή αυτού του πολύ σπουδαίου συγγραφέα με μια ελαφρότητα, και αυτό το κάνει ιδιαιτέρως γοητευτικό αλλιώς θα ήταν απλά μια ανιαρή κωμωδία ενός φαινομένου της Αναγέννησης.»

Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος όταν προβλήθηκε η ταινία ήταν νέος ηθοποιός, την είχε δει και είχε μαγευτεί. Θεωρεί οτι τους καλλιτέχνες τους μαγεύουν λίγο περισσότερο από τους υπόλοιπους θεατές αυτού του είδους τα έργα.

Όταν ήρθε η πρόταση για το θεατρικό «Ένιωσα μεγάλη χαρά, γιατί ήταν μια ευκαιρία για εμάς να μπούμε σε μια μηχανή του χρονου και να γνωρίσουμε, παρότι πρόκειται για μυθοπλασία, τα πραγματικά υπαρκτά πρόσωπα του έργου. Μια φανταστική ιστορία που όμως ο θεατης βλέποντας την θα πει: Έτσι θα μπορούσε να είναι, έτσι θα μπορούσε να έχει γράψει ο Σαίξπηρ το Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Είναι πολύ όμοια τα πράγματα και τα συναισθήματα, οι καταστάσεις ων ηθοποιών εκείνων με αυτά που βιώνουμε σήμερα» και συμπλήρωσε «Σε αυτές τις δύσκολες εποχές που ζούμε είναι ένα πολύ όμορφο παραμύθι που θα κάνει τους θεατές να ταξιδεψουν μαζι μας».

Μέσα στα πραγματικά πρόσωπα παρουσιάζεται και η προσωπικότητα της Βασίλισσας Ελισάβετ Α΄, στην οποία οφείλει η Αγγλία την ύπαρξη του θεάτρου καθώς το υποστήριζε θερμά. Ιστορικά από την εποχή της και έπειτα το θέατρο γίνεται επαγγελματικό ενώ μέχρι τότε θεωρούνταν ερασιτεχνικό και οι γυναίκες για πρώτη φορά μπορούν να εργαστούν ως ηθοποιοί. Στην ταινία την Βασίλλισα υποδύθηκε η Τζούντι Ντέντς, κερδίζοντας το Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου, για μια ερμηνεία μόλις έντεκα λεπτών μια από τις συντομότερες που έχουν λάβει ποτέ Όσκαρ. Στη σκηνή την Βασίλισσα Ελισάβετ Α' θα υποδυθεί η Μπέτυ Λιβανού η οποία ανέφερε χαρακτηριστικά «Ήταν εξαιρετική η σύλληψη του συγγραφέα να περιγράψει, όχι μόνο το πώς εμπνεύστηκε ο Σαίξπηρ τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα αλλά και για όλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα γύρω από την εποχή του ελισαβετιανού θεάτρου. Η Ελισάβετ ήταν μια μεγάλη μορφή, την αγγίζεις δύσκολα. Ο συγγραφέας την βάζει στο έργο να δίνει τη λύση. Τη λύση που εν δυνάμει θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πρόδρομος για τη συμμετοχή της γυναίκας στο θέατρο που εκείνη την εποχή θεωρούταν αδιανόητη και απαγορευόταν» Συμπλήρωσε για την παράσταση «Αυτό που θα δείτε θα είναι μια ευχάριστη κωμωδία που, με τρόπο γλαφυρό, περιγράφει τη μυρωδιά των παρασκηνίων του ελισαβετιανού θεάτρου. και αυτό μου φαίνεται πάρα πολύ ενδιαφέρον».

Η Μίνα Αδαμάκη θα υποδυθεί το ρόλο της παραμάνας. «Το έργο μας είναι συναρπαστικό, θέτει πάρα πολλά θέματα με ένα τρόπο ανάλαφρο αλλά ύπουλα βαθύ και εσωτερικό. Δε σε αφήνει να βουλιάξεις σε κάτι σκοτεινό αλλά το σκοτεινό και το σκοτάδι υπάρχει και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Ο Σαίξπηρ είναι αξεπέραστος και έχει γράψει τη μεγαλύτερη και διαχρονικά συγκινητική ερωτική ιστορία. Οι θεατές θα έχουν την τύχη να δούνε πως γίνεται μια παράσταση, τι τους απασχολεί, βλέπεις ανθρώπους με όλα τους τα πάθη, τις ανασφάλειες, και ξαφνικά δημιουργούνε μαγεία. Εντέχνως ο συγγραφέας βάζει την Βασίλισσα να βάλει το στοίχημα

«Μπορεί το θέατρο και η τέχνη γενικότερα να εκφράσει την αλήθεια και το βάθος του έρωτα και της ζωής;».

Ο Σαίξπηρ στο έργο συναντά τον έρωτα στο πρόσωπο της Βιόλας. Στη σκηνή θα την υποδυθεί η Έλλη Τρίγγου. «Για πρώτη φορά βρίσκομαι σε τόσο μεγάλο θεατρο, με τόσα τεχνικά μέσα, με ένα μεγάλο θίασο. Κανω συνεχώς παραλληλισμούς, το έργο μας συμβαίνει και στη ζωή μας κυριολεκτικά. Έχουμε περάσει από ένα τσουνάμι για να γίνει αυτή η παράσταση. Με συγκινεί να βλέπω όλη αυτή την ένωση των καλλίτεχνών και πιστέυω το αποτέλεσμα θα μας ανταμείψει και εμάς και τους θεατές» δήλωσε η νεαρή ηθοποιός, φανερά ενθουσιασμένη.

Ο σκηνογράφος Μανόλης Παντελιδάκης ανέφερε «Βρισκόμαστε σε ένα τεχνολογικά προηγμένο θέατρο που επιτρέπει να κάνεις χρήση της τεχνολογίας και να καταφέρεις να δείξεις το παρελθόν με ένα τρόπο πολύ πιο σύγχρονο. Το ιδιαίτερο είναι ότι θα δούμε πολλά θέατρα μέσα στο θέατρο αλλά και τα παρασκήνια αυτών».

Ο Γιάννης Κακλέας έκλεισε τη συνέντευξη τύπου με την ακόλουθη δήλωση που θα συζητηθεί: "Ο Ερωτευμένος Σαίξπηρ είναι μια παράσταση πρόταση στη θεατρική Αθήνα, μια Αθήνα που κρυφά πανικόβλητη κρύβεται πίσω από τις ελληνικές ταινίες για να κάνει επιτυχίες. Είναι μια πρόταση ρεπερτορίου για την οποία είμαστε πολύ υπερήφανοι που την πραγματοποιούμε. Οι καιροί είναι δύσκολοι αλλά εμείς διαλέγουμε ένα δρόμο θεατρικό και το εννοώ."

Πρεμιέρα Παρασκευή 2 Νοεμβρίου στο "Θέατρον"του Ελληνικού Κόσμου.

Διαβάστε περισσότερα...

21 Σεπτεμβρίου 2018
Νέα

Ο Γιάννης Κακλέας φέρνει στο θέατρο Κιβωτός μια συμμορία που σκοτώνει με το γέλιο!

Τον Οκτώβριο στο θέατρο Κιβώτου παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα η μαύρη κωμωδία "Η συμμορία των πέντε"(The Ladykillers) σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.

Οι σκηνές πρωταγωνίστηκαν στον εκλεκτό κόσμο των θεατών που έχουν ξεχωρίσει τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση για τις κωμικές ικανότητές τους: Θανάσης Τσαλταμπάσης, Γιάννης Μποστατζόγλου, Αγόριτσα Οικονόμου, Κώστας Αποστολάκης, Στέλιος Πέτσος, Κώστας Φλωκάτουλας και Στέλιος Ιακώβης.

Το έργο έκανε πρεμιέρα το 2011 στο Λονδίνο με εξαιρετική επιτυχία. Ο συγγραφέας Graham Linehan διασκεύασε τη μαύρη κωμωδία του William Rose που είχε γυρίσει το 1955 με πρωταγωνιστές, μεταξύ άλλων, τους Alec Guinness και Peter Sellers. Η ταινία αγαπήθηκε από το κοινό, έγινε δεκτή από τους κριτικούς και θεωρείται πλέον κλασικό δείγμα της βρετανικής κωμωδίας.

Το 2004 οι Joel και Ethan Coen έγραψαν και σκηνοθέτησαν το remake της ταινίας με τον πρωταγωνιστή τον Tom Hanks, αλλά η ταινία δεν κατόρθωσε να παραμείνει ισοδύναμη με την πρωτότυπη που άφησε εποχή.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Παριστάνοντας τους ερασιτεχνικούς χορευτές, ο δάσκαλος Μάρκους και η γκρουπ του νοικιάζουν την σοφίτα του σπιτιού της γλυκιάς αλλά πανέμορφης γιορτής που ζει με μοναδική παρέα στον παπαγάλο της. Ο Μάρκους έχει σχεδιάσει την τέλεια ληστεία μιας χρηματικής αποστολής και στο σχέδιο μπλέκεται, χωρίς την θέλησή της, και την σπιτονοικοκύρα. Το "τέλειο" σχέδιο όμως χτυπάει και η κατάσταση παίρνει απρόβλεπτη και καταξιωτική τροπή γιατί η ομάδα των Πέντε δεν είχε υπολογίσει έναν απρόβλεπτο, αλλά καθοριστικό παράγοντα: το καλοκαθαρισμένο παλιά ...

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΚΛΕΑΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΚΗΝΙΚΑ: ΜΑΝΟΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΑΚΗΣ

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΧΑΡΛΑΥΤΗΣ

ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΦΡΟΣΩ ΛΥΤΡΑ

ΦΩΤΙΣΜΟΙ: ΣΑΚΗΣ ΜΠΙΡΜΠΙΛΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΧ. ΝΙΒΟΛΙΑΝΙΤΗΣ - ΑΛΕΞ. ΧΡΗΣΤΑΡΑΣ

ΚΙΝΗΣΙΟΛΟΓΙΑ: ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΤΡΟΜΠΟΥΚΗ

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: ΝΟΥΡΜΑΛΑ ΗΣΤΥ

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ: ΕΛΙΝΑ ΔΡΑΚΟΥ

ΠΑΙΖΟΥΝ (ΜΕ ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ)

ΚΩΣΤΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ