Τρία Όσκαρ και εννέα υποψηφιότητες, Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ των Καννών, Χρυσή Άρκτος στο Φεστιβάλ του Βερολίνου και πολλά άλλα. Τα βραβεία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν μοιάζουν απλοί τίτλοι μπροστά στην τεράστια αξία του έργου του Σουηδού δημιουργού για την ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου και θεάτρου. Ο Μπέργκμαν, μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του καλλιτεχνικού κόσμου και ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες και σεναριογράφους του 20ού αιώνα, έρχεται στο ERTFLIX με τρεις σπουδαίες ταινίες-σταθμούς της ζωής του: τις «Άγριες Φράουλες», τη «Φθινοπωρινή Σονάτα», και το «Φάννυ και Αλέξανδρος».

Με τη βαθιά ψυχαναλυτική ματιά του και με το ξεχωριστό, προσωπικό του στίγμα, ο Μπέργκμαν αποκαλύπτει με τον φακό του τα πιο ενδόμυχα μέρη των ανθρώπινων σχέσεων, καθώς και την πάλη του ανθρώπου με τον θεό και με την ίδια του την ύπαρξη.

Τα αριστουργήματα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν παίζουν τώρα στην οθόνη του ERTFLIX!

«Άγριες Φράουλες»-(Wild Strawberries)

Είναι το άνοιγμα μιας πόρτας ικανό να φέρει τα παιδικά χρόνια στο σήμερα; Η ταινία την οποία ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν εμπνεύστηκε από ένα ταξίδι στη γενέθλια πόλη του, την Ουψάλα, αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της φιλμογραφίας του. Η ταινία είναι ένα ταξίδι ενδοσκόπησης και αναζήτησης στη σουηδική επαρχία, που παρακολουθεί τον ηλικιωμένο ιατρό Άιζακ Μποργκ να κατευθύνεται με το αυτοκίνητό του προς την πόλη Λουντ, όπου θα τιμηθεί από το παλιό του πανεπιστήμιο για την 50χρονη καριέρα του. Στη διαδρομή, έπειτα και από έναν εφιάλτη που θα τον προβληματίσει, ο γιατρός θα συναντήσει διάφορα πρόσωπα, τα οποία συνειρμικά θα τον φέρουν αντιμέτωπο με τα όνειρα του παρελθόντος και τις μνήμες μιας ζωής που έχει μείνει πίσω.

Σκηνοθεσία – Σενάριο: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
Πρωταγωνιστούν: Βίκτορ Σιέστρομ, Ίνγκριντ Τούλιν, Μπίμπι Άντερσον

«Φθινοπωρινή Σονάτα»-(Autumn Sonata)

Δραματική ταινία, συμπαραγωγής Γερμανίας-Σουηδίας-Μεγάλης Βρετανίας 1978

Η Ίνγκριντ Μπέργκμαν συναντά τον μεγάλο δημιουργό, στην ταινία όπου ερμήνευσε τον τελευταίο της ρόλο στη μεγάλη οθόνη. Σε ένα σχεδόν «κλειστοφοβικό» σκηνικό, η ιστορία μιας κόρης και η σχέση με τη μητέρα της μπαίνει στο μικροσκόπιο του Σουηδού σκηνοθέτη. Η ταινία, που συνδέεται θεματικά με τις δημιουργίες του Μπέργκμαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και ανατέμνει τις ταραχώδεις οικογενειακές σχέσεις των ηρώων, δείχνει πώς η συνάντηση μίας μάνας και μίας κόρης εξελίσσεται σε μια τρομερή σύγκρουση, μέσα από μια σειρά εξομολογήσεων που ξεχειλίζουν ταυτόχρονα από αγάπη και μίσος.

Σκηνοθεσία – Σενάριο: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
Πρωταγωνιστούν: Ίνγκριντ Μπέργκμαν, Λιβ Ούλμαν, Λένα Νίμαν

«Φάννυ και Αλέξανδρος»-(Fanny and Alexander)

Δραματική ταινία συμπαραγωγής Σουηδίας-Γαλλίας-Γερμανίας 1982

Η ταινία που θεωρήθηκε από τον Μπέργκμαν ως το δημιουργικό του «φινάλε», βραβεύτηκε με Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, σκηνογραφίας, ενδυματολογίας και φωτογραφίας. Πρόκειται για ένα έπος με αυτοβιογραφικά στοιχεία, που παρακολουθεί τη ζωή μιας ευκατάστατης θεατρικής οικογένειας, συγκεντρώνοντας τις στιλιστικές και θεματικές αναφορές όλου του έργου του δημιουργού. Η Φάννυ και ο Αλέξανδρος, παιδιά μιας οικογένειας θεατρίνων, μεγαλώνουν ευτυχισμένα σε ένα ιδανικό περιβάλλον, μέχρι που η ζωή τους συγκλονίζεται από την απώλεια του πατέρα τους. Μέσα από τα μάτια των δύο αδελφών γνωρίζουμε όχι μόνο την ταραχώδη ζωή της οικογένειάς τους, αλλά και της έντονες μεταβολές και συγκρούσεις της σουηδικής κοινωνίας κατά τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα.

Σκηνοθεσία – Σενάριο: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
Πρωταγωνιστούν: Περνίλα Άλβιν, Μπερτίλ Γκουβέ, Ζον Μέλμσε.

Απολαύστε τις αριστουργηματικές ταινίες του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν εδώ.

Το ERTFLIX είναι διαθέσιμο σε εφαρμογή για Samsung, LG, Android τηλεοράσεις και Android TV boxsets. Είναι επίσης διαθέσιμο στο ertflix.gr, σε όλες τις smart τηλεοράσεις πατώντας το κόκκινο κουμπί, καθώς και σε κινητά και τάμπλετ με τις δωρεάν ERTFLIX εφαρμογές για iOS, Android και κινητά Huawei.

Επίσης, η δωρεάν ψηφιακή πλατφόρμα της ΕΡΤ είναι προσβάσιμη και για τους συνδρομητές της Cosmote TV.

Για τα καλοκαίρια που πίστεψες πως όσα γεννιούνται πεθαίνουν. Και για εκείνα που το ξέρες ότι θα σαι για πάντα.

Για τα ζεστά μεσημέρια που τα πέρασες με ίσκιο και φιλιά κάτω από αρμυρίκια. Και για τον ήλιο που (σου) έκαψε τις πατούσες.

Για κάτι παιχνίδια μέσα στη θάλασσα. Για μπράτσα που φουσκώνανε. Για μάτια που ζωντανεύανε. Για κύματα μπλε που ποτέ δεν τα έκανες πράσινα. Γιατί το πράσινο –εσύ- το αγαπούσες.

Για τον Λέοναρντ Κοένπου ποτέ δεν χόρεψες. Και για την Μαριάν που αποχαιρέτησες -κι εσύ.

Για τα φθινόπωρα που ποτέ δεν (σου) ήρθανε. Και για τη δροσιά που δεν λέει να σε δροσίσει.

Το καλοκαίρι με τη Μόνικα

ΣΟ Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, εν έτει 1953, πριν –ακόμα- αλλάξει τον ρου της κινηματογραφικής ιστορίας, αφηγήθηκε την ιστορία ενός καλοκαιρινού έρωτα που βάλθηκε να τα βάλει με τα φθινόπωρα και τους χειμώνες που –πεισματικά- έρχονται. Η εφηβική ορμή και το αυτονόητο της απόρριψης των πάσης φύσεως χθες ως συστατικό στοιχείο του έρωτα, οδηγούν το κορίτσι και το αγόρι σε μια θερινή απόρριψη των πάσης φύσεως κατεστημένων που, όμως, θα μετατραπεί σε αιώνια επιστροφή στην καθημερινότητα ως οριστική καταδίκη του πάθους.

Ένας –ακόμα- εφηβικός έρωτας που πίστεψε στο για πάντα. Κι ένα για πάντα που αποφάσισε να εκτελέσει στυγνά την αυτονόητη απάντηση του. Κι ένας Μπέργκμαν που βάλθηκε να αποδομήσει τα καλοκαιρινά μας πάθη και να μας ρίξει με δύναμη τη σφαλιάρα του οριστικού τέλους τους.

Η πράσινη αχτίδα

Είναι Ιούλιος και τριγυρνάς μόνη στο Παρίσι. Ο Ερίκ Ρομέρ σε πετυχαίνει στα Ηλύσια Πεδία ή στη Μονμάρτη. Εσύ πλήττεις και ο ήλιος βαράει κατακούτελα. Ο Σηκουάνας είναι όμορφος. Ο Ρομέρ σε έχει πάρει στο κατόπι. Δεν τον βλέπεις. Ούτε και θα τον δεις. Θα σε κάνει ταινία. Είσαι η Ντελφίν και δεν είσαι καλά. Γιατί είναι Ιούλιος και τριγυρνάς μόνη στο Παρίσι.

OΕρίκ Ρομέρ, επιστρέφει, το 1986, με μία ακόμα ταινία αφιερωμένη σε μία από τις τέσσερις εποχές. Και επιλέγοντας, εδώ, το καλοκαίρι, μας αφηγείται την ιστορία της Ντελφίν. Μια ιστορία θερινής ραστώνης και αναζήτησης του έρωτα ως αντίδοτο στην καλοκαιρινή πλήξη.

Αν οι (θερινές) ελπίδες πεθαίνουν πάντα τελευταίες κι αν οι καλοκαιρινοί έρωτες είναι για να γίνονται, ο Ερίκ Ρομέρ και τα παρισινά στενά είναι εδώ για να μας πείσουν πως τα παράλληλα σύμπαντα κάπου συναντιούνται. Και πως οι άδειες πόλεις και οι θερινές μοναξιές υπάρχουν μόνο για να τις μοιράζεσαι.

Το μυστικό του βράχου των κρεμασμένων

Ένας από τους σκηνοθέτες-άρχοντες της εξισορρόπησης του αποκαλούμενου εμπορικού σινεμά με την –όσο το δυνατό- αντικειμενική ποιότητα, ο Peter Weir, το 1975, μας παρέδωσε μία από τις πλέον ατμοσφαιρικές και αινιγματικές του ταινίες. Ξεκινώντας εδώ, από την εξαφάνιση ενός γκρουπ έφηβων μαθητριών σε σχολική εξόρμηση για πικνίκ στη φύση, ο Weir καταλήγει εδώ σε έναν στοχασμό για τη φύση της εφηβικής ψυχής και των ερωτικών (μας) ξυπνημάτων.

Ένα καλοκαιρινό εφηβικό πικνίκ, όμορφα κορίτσια και σεξουαλικότητα που (πρωτο) φουντώνει. Κι όσα δεν πρόδωσαν τα εφηβικά ξυπνήματα, τα κατάπιε –εδώ- η φύση. Τα κορίτσια εξαφανίζονται και ο Peter Weir μας κοιτάζει στα ενήλικα (μας) μάτια και μας μιλάει για το σκληρό πρόσωπο όλων εκείνων των πόθων που –μόνο- κυοφορήσαμε.

Η περιφρόνηση

Το 1963, ο Γκοντάρ αφηγήθηκε στην 7^η τέχνη την ιστορία του τραγικού έρωτα της Καμίλ και του Πολ με φόντο την ιταλική ακροθαλασσιά. Ο Πολ (Μισέλ Πικολί) και η Καμίλ (Μπριζίτ Μπαρντό) βρίσκονται στο Κάπρι για τα γυρίσματα ταινίας της οποίας το σενάριο υπογράφει ο Πολ. Και ό,τι ξεκινάει σαν απόλυτο «κούμπωμα» σωμάτων κι επιθυμιών, αποδομείται με διαδικασίες συνοπτικές, όταν ο Πολ θα μπλέξει την τέχνη με τον έρωτα. Και η Καμίλ, το αντικείμενο των παροντικών πόθων, Πολ, με ένα κάποιο ερωτικό μέλλον στα χέρια του παραγωγού της ταινίας.

Ο άντρας, η γυναίκα, ο επίδοξος εραστής, το Κάπρι, η μισοτελειωμένη ταινία και ο Γκοντάρ ως ο απόλυτα ομαλός κινηματογραφικός μπανιστιρτζής. Μισέλ Πικολί και Μπριζίτ Μπαρντό στο ρόλο του ερωτευμένου ζεύγους, προσπαθούν να βγάλουν καθαρό το μέλλον του έρωτα τους σε ένα απόλυτα θερινό σκηνικό. Μια ταινία για το άπειρο της καλοκαιρινής ομορφιάς και το πεπερασμένο του τραγικού έρωτα.

Να με φωνάζεις με το όνομα σου

Ο Λούκα Γκουαντανίνο, τρία χρόνια πριν, με άξιους συμμάχους το σενάριο του Τζέιμς Άιβορι και τους Τιμοτέ Σαλαμέ και Άρμι Χάμερ, μας χάρισε έναν από τους πλέον όμορφους κινηματογραφικούς θερινούς έρωτες. Χρησιμοποιώντας ως ιδανικό σκηνικό ένα περιβάλλον αστικό και μια εκπάγλου καλλονής βίλα, ο σκηνοθέτης, εδώ, μιλά ανοιχτά για τον έρωτα ως θερινή παράδοση άνευ όρων στην αλήθεια (μας).

Έφηβος ερωτεύεται ενήλικο μαθητή του πατέρα του στην απόλυτη ομορφιά της ιταλικής επαρχίας. Ο Λούκα Γκουαντανίνο, εδώ, παρέδωσε στην κινηματογραφική ιστορία ένα ταξίδι σε ένα μπαρόκ ερωτικό σκηνικό. Και έπλασε, τελικά, μια ταινία για όλα τα εκείνα τα θερινά πάθη που ενδώσαμε και τελικά –αναπόδραστα- προδώσαμε.

Έχοντας εγγραφεί στο μυαλό μας μέσα από την σπαρακτική κραυγή της Όρσας στην ταινία «Μικρά Αγγλία», αλλά και την εκπληκτική της ερμηνεία ως «Βοσκοπούλα» στο θέατρο του Νέου Κόσμου, η Πηνελόπη Τσιλίκα μας συστήνεται ξανά στον ρόλο της νεαρής ηθοποιού Άννα σε μια διασκευή της γνωστής ταινίας του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, «Μετά την Πρόβα». Το έργο θα ανέβει στη σκηνή του Θεάτρου της οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής με αφορμή τα 100 χρόνια από την γέννηση του μεγάλου Σουηδού σκηνοθέτη. Πρωταγωνιστώντας σε μία θεατρική διασκευή ενός έργου, που ξεκίνησε ως τηλεοπτική ταινία το 1984, η Πηνελόπη μοιράζεται τις σκέψεις της για τις δομικές διαφορές του κινηματογράφου με το θέατρο, για τη σύνδεση του θεάτρου με την καθημερινότητα που μας περιβάλλει, και αποκαλύπτει την μεγάλη πρόκληση, που αντιμετώπισε παίζοντας την νέα ταινία του Βαρδή Μαρινάκη, «Ζίζοτεκ».

 

 

Η Υπόθεση:

Το έργο «Μετά την πρόβα» είναι η συνάντηση ενός σκηνοθέτη με μια ηθοποιό ύστερα από μία πρόβα, που έχουν κάνει μαζί. Ο σκηνοθέτης, Χένρικ Βόγκλερ, έχει παραμείνει στο θέατρο, και ενώ όλοι έχουν φύγει η νεαρή Άννα –ο χαρακτήρας που υποδύομαι- χρησιμοποιεί σαν πρόφαση πως έχει χάσει το βραχιόλι της στην διάρκεια της πρόβας για να τον συναντήσει. Μέσα σε αυτή την συνάντηση, ξετυλίγεται ένα μεγάλο νήμα, που αφορά τόσο την επαγγελματική τους σχέση, όσο και τις προσωπικές τους σχέσεις. Το παρελθόν της Άννας συνδέεται άρρηκτα με τον σκηνοθέτη, καθώς ο Βόγλερ ήταν και στενός φίλος των γονιών της.

 

Το έργο:

Το «Μετά την Πρόβα» είναι ένα έργο φαινομενικά για το θέατρο. Αυτό, όμως, που κάνει ο σκηνοθέτης του, Περικλής Μουστάκης, είναι το κάνει μία παράσταση για την ζωή. Δηλαδή, ο Περικλής έχει δημιουργήσει ένα κόσμο, όπου υπάρχουν άνθρωποι πάνω στην σκηνή που διαπραγματεύονται θέματα, που δεν έχουν να κάνουν μόνο με την αμιγή επαγγελματική σχέση ηθοποιού-σκηνοθέτη, αλλά και την σχέση του ανθρώπου με τον θεό, τη σχέση του με τον άλλον άνθρωπο, την σχέση μίας κόρης με την μητέρα της. Έχει να κάνει με το πώς διαχειριζόμαστε όλες αυτές τις ανθρώπινες σχέσεις. Βλέπουμε στην σκηνή την πιθανότητα μίας ερωτικής σχέσης μεταξύ του Βόγκλερ και της Άννας. Μέσα από αυτή την συνάντηση, αυτή η ερωτική σχέση δεν γίνεται, αλλά επειδή έγινε αυτή η συνάντηση, η Αννα φεύγει από εκεί ένας διαφορετικός άνθρωπος. Όλη αυτή η συνάντηση επι σκηνής είναι μία διαδρομή και του σκηνοθέτη, και της ηθοποιού και της μητέρας της ηθοποιού, που την υποδύεται η Μαρία Ναυπλιώτου. Μία διαδρομή συνείδησης! 

 

Θέατρο και Ζωή:

Στη διάρκεια της συζήτησης της Άννας Έγκερμαν με τον Χένρικ Βόγκλερ, βλέπουμε πως οι άνθρωποι, ακόμα και όταν δεν είναι ηθοποιοί, παίζουνε ρόλους στην κοινωνική τους ζωή. Μου προξενεί τεράστιο ενδιαφέρον το πως στην κοινωνική μας ζωή φοράμε μία μάσκα και δεν δείχνουμε το κανονικό μας πρόσωπο, δεν εκφραζόμαστε όπως θα θέλαμε. Εκφραζόμαστε με τον τρόπο που θα μας κάνει αρεστούς και αποδεκτούς. Αυτό για μένα είναι μία ιδιαίτερη σύνδεση του θεάτρου με την πραγματική ζωή.

 

 

 

Μία ταινία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν που σε συνεπήρε:

Έχει βγάλει τόσο πολλές. Ωστόσο, αυτή που μου ήρθε πρώτη στο μυαλό είναι το «Κραυγές και Ψίθυροι», και για να μου ήρθε πρώτη κάτι θα σημαίνει αυτό. Είναι μια ταινία, που βλέπει από πολύ κοντά και με αφοπλιστική ειλικρίνεια τις οικογενειακές σχέσεις. Πρωταγωνιστούν τρεις αδελφές, εκ των οποίων η μία είναι ετοιμοθάνατη. Ο Μπέργκμαν μέσω μιας κρίσιμης οικογενειακής στιγμής αποκαλύπτει το ψυχολογικό πορτρέτο της καθεμίας με ένα δικό του μοναδικό τρόπο.

 

Μετά από μία πραγματική πρόβα:

Γυρίζω σπίτι και ξεκουράζομαι.

 

Αγαπημένη ατάκα από το έργο:

Θα πω πάλι την πρώτη, που μου έρχεται… «Ποιος με ξεγέλασε και με έβαλε να υποκρίνομαι συναισθήματα;» Έχει πάλι να κάνει με αυτό που σου είπα στην αρχή, ότι οι άνθρωποι υποκρίνονται συναισθήματα, παίζοντας ρόλους. Είναι κάτι που το βλέπω σε όλους τους ανθρώπους γύρω μου.  Και έχω τον ίδιο προβληματισμό με την Άννα: Πως και κανένας δεν μου είπε από την αρχή να μην το κάνω, αλλά ξεγελάστηκα και υποκρίνομαι.

 

Θέατρο VS Κινηματογράφου:

Το πιο σημαντικό στοιχείο στο θέατρο είναι ο λόγος. Διαπραγματευόμαστε μέσω του λόγου επί σκηνής ζητήματα που έχουν μεγάλη αξία και προβληματίζουν βαθιά. Επίσης, το απίστευτο με το θέατρο είναι πως ξέρεις πως από τις εννέα μέχρι τις έντεκα θα δημιουργηθεί ένα κόσμος μέσα σε ένα δωμάτιο, μία ξεχωριστή στιγμή, στην οποία κανένας άλλος, που βρίσκεται απ’ έξω, δεν θα έχει την ευκαιρία να την βιώσει ακριβώς ίδια. Στον κινηματογράφο, από την άλλη, υπάρχει το μεγάλο ατού της εστίασης. Μπορείς να εστιάσεις στα βλέμματα, στις λεπτομέρειες, ενώ παράλληλα έχεις μία μεγαλύτερη δυνατότητα σύνθεσης.

 

 

 

Ζίζοτεκ

Το «Ζίζοτεκ» είναι μία καινούργια ταινία που κάναμε με τον Βαρδή Μαρινάκη. Είναι η ιστορία ενός αγοριού. Παρακολουθούμε την ζωή του για λίγες μέρες στο σπίτι με την μητέρα του. Οι δύο τους –μητέρα και παιδί- πηγαίνουνε μία εκδρομή. Παίρνουνε το τρένο και φεύγουνε βόρεια στην Ελλάδα, και φτάνουνε σε ένα πανηγύρι της Παναγίας. Εκεί η μητέρα αφήνει το παιδί και φεύγει. Ο μικρός καταλαβαίνει πως έχει εγκαταλειφθεί από την μητέρα του και ξεκινά ένα ταξίδι μέσα στο δάσος για να αναζητήσει νέα οικογένεια. Εγώ υποδύομαι την μητέρα του παιδιού, και αυτό ήταν μεγάλη πρόκληση για μένα. Έπρεπε να προσεγγίσω τον χαρακτήρα μια γυναίκας που εγκαταλείπει το παιδί της, να καταλάβω τον ψυχισμό της και το πώς οδηγήθηκε σε αυτό το σημείο. Παράλληλα, δεν έπρεπε να την κρίνω, αλλά να την καταλάβω για να καταφέρω να υποστηρίξω τον ρόλο. Είχε κάτι όμορφό και ιδιαίτερο αυτό, το να προσπαθήσεις να κατανοήσεις ένα τέτοιο χαρακτήρα, που υπάρχει και στα αλήθεια. Έχουμε δει γυναίκες στην πραγματική ζωή να εγκαταλείπουν τα παιδιά τους και όλοι τις έχουμε κατακρίνει.

 

Επόμενο Βήμα

Η παράσταση «Βρικόλακες» σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κωνσταντάτου, που θα ανέβει στο Φεστιβάλ Αθηνών, στις 17-19 Ιουλίου.  

 

Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας

Συνέντευξη: Αριλένα Δημητρίου

 

Info
Θέατρο της Οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής
Διεύθυνση: Κεφαλληνίας και Κυκλάδων 11, Κυψέλη
Τηλ: 210 8217877

Εισιτήρια
Εισιτήρια:https://www.ticketservices.gr/event/meta-tin-prova-theatro-odoy-kykladon/?lang=el
Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39, Στοά Πεσμαζόγλου
Τηλεφωνικά: 210 7234567

Συμμετέχοντας  στον παγκόσμιο εορτασμό για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (1918-2007), το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής, ανεβάζει το έργο «Μετά την Πρόβα» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Η παράσταση  προβλέπεται να ανέβει στις 12 Απριλίου, με νέα μετάφραση του Χρήστου Μαρσέλλου και σκηνοθεσία  του Περικλή Μουστάκη. Πρωταγωνιστούν οι Περικλής Μουστάκης, Μαρία Ναυπλιώτου και Πηνελόπη Τσιλίκα.

 

Το «Μετά την Πρόβα» ξεκίνησε ως τηλεοπτική ταινία το 1984, με ένα συναρπαστικό επιτελείο ηθοποιών: Έρλαντ Γιόζεφσον, Λένα Όλιν, Ίνγκριντ Τούλιν.Το έργο αναδεικνύει την περιπλοκότητα  της σχέσης ανάμεσα στον σκηνοθέτη και τον ηθοποιό, η οποία ενίοτε αποκτά τον χαρακτήρα της μεταβιβαστικής και αντιμεταβιβαστικής σχέσης ψυχαναλυτή-ψυχαναλυόμενου: Oι εντάσεις ανάμεσα σε σκηνοθέτη και ηθοποιό, μέσα και από την επαναλαμβανόμενη ανάγνωση του έργου• η εμπλοκή της συναισθηματικής ζωής και του ασυνείδητου σκηνοθέτη και ηθοποιών•  η σχέση του θεάτρου με τη ζωή και της ζωής με το θέατρο, αλλά και η  σχέση του θεάτρου με τον θάνατο, είναι μερικά από τα θέματα που αγγίζει το σύνθετο και αποκαλυπτικό αριστούργημα του Μπέργκμαν.

 

Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου

Ο ηλικιωμένος σκηνοθέτης Χένρικ Βόγκλερ –όπως και ο ίδιος ο Μπέργκμαν- ανεβάζει για πέμπτη φορά στη ζωή του, το αινιγματικό Ονειρόδραμα του Στρίντμπεργκ. Τον παρακολουθούμε μετά την πρόβα, στη σκηνή του θεάτρου, να σημειώνει τις παρατηρήσεις του. Ξαφνικά εισβάλλει στη σκηνή η Άννα Έγκερμαν, η νεαρή ηθοποιός που παίζει τον ρόλο της Άγκνες -της κόρης του Ίντρα στο Ονειρόδραμα- με το πρόσχημα ότι της είχε πέσει το βραχιόλι της. Γρήγορα, η συζήτηση μεταξύ τους γίνεται έντονη αναδεικνύοντας τη σχέση  σκηνοθέτη-ηθοποιού σε όλη της την εμβέλεια: Ερωτισμός, εγωισμός, ναρκισσισμός, αβυσσαλέες αντιπαλότητες αλλά και αγιάτρευτα τραύματα και ενοχές, έρχονται  στο φως.

Στην πορεία, εμφανίζεται στη σκηνή η 46χρονη Ράκελ - η νεκρή πια μητέρα της Άννας και πρώην ερωμένη του σκηνοθέτη- μια ωραία, νευρωσική και αλκοολική γυναίκα. Η ξαφνική εμφάνισή της έρχεται να αναδείξει το στοιχείο της επανάληψης  που κυριαρχεί στη ζωή των ανθρώπων και της δομικής ανασφάλειας του ηθοποιού  στη σκηνή του θεάτρου.  

 

Λίγα λόγια για το έργο

Το «Μετά την Πρόβα» θεωρείται αυτοβιογραφία του ίδιου του Μπέργκμαν, γεγονός που πιστοποιείται μέσα από βιβλία του ίδιου του σκηνοθέτη. Ο μεγάλος σουηδός σκηνοθέτης είναι ευρύτερα γνωστός από τις αριστουργηματικές ταινίες του. Δεν είναι πολλοί αυτοί που γνωρίζουν ότι οι σκηνοθεσίες του στο θέατρο είναι εξίσου σημαντικές και εγγράφονται  στις μεγάλες θεατρικές σκηνοθεσίες του 20ου αιώνα. Τα κείμενά του, οι εξαιρετικοί του διάλογοι και πολλά από τα σενάριά του, μεταξύ των οποίων και το «Μετά την Πρόβα», συμπεριλαμβάνονται στο θεατρικό ρεπερτόριο πολλών χωρών σε όλο τον κόσμο.

Το «Μετά την Πρόβα» είναι το πρώτο από τρία έργα που θα ανεβάσει το 2018 το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής, συμμετέχοντας  στο Έτος Μπέργκμαν. Θα ακολουθήσουν: 

1. Σχετικά με τις μαριονέτες και τη ζωή τους, Νοέμβριος 2018, σκηνοθεσία Γιάννης Μόσχος.

2. Μπροστά σ' έναν κλόουν, σκηνοθεσία Γιώργος Σκεύας (δεν έχει οριστεί ακόμα η ημερομηνία).

Και τα τρία έργα έχουν άμεση ή συμβολική- φιλοσοφική σχέση με το θέατρο.

 

Συντελεστές της παράστασης

Μετάφραση: Χρήστος Μαρσέλλος
Σκηνοθεσία: Περικλής Μουστάκης
Δραματουργική επεξεργασία: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Σκηνικά- Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

 

Ερμηνεύουν:

Περικλής Μουστάκης (Χένρικ Βόγκλερ)
Μαρία Ναυπλιώτου (Ράκελ)
Πηνελόπη Τσιλίκα(Άννα Έγκερμαν)

 

Γενικές Πληροφορίες:

Θέατρο της Οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής: Κεφαλληνίας και Κυκλάδων 11, Κυψέλη
Τηλέφωνο Ταμείου: 210 8217877
Ώρες Λειτουργία Ταμείου: Καθημερινά 17.00-21.00

 

Πώληση Εισιτηρίων
https://www.ticketservices.gr/event/kores-epistrofi-theatro-odoy-kykladon
Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39, Στοά Πεσμαζόγλου
Τηλεφωνικά: 210 7234567
Online: www.ticketservices.gr
Σε όλα τα καταστήματα PUBLIC  και στο tickets.public.gr