Τι με καίει;

Με καίει.. ο ήλιος. Είναι πολύ δυνατός σήμερα. Διανύουμε μέρες καύσωνα. Κι ένα αεράκι.. Ελαφρύ..Ίσως όχι τόσο ελαφρύ.. Στο μπαλκόνι βλέπω τα πεύκα να κουνιούνται πέρα δώθε απ’ τον αέρα. Χορεύουν.. Τα τζιτζίκια δε σταματούν να τιτιβίζουν. Τραγουδούν.. Η φύση το καλοκαίρι είναι γενναιόδωρη. Δίνεται απλόχερα στον άνθρωπο. Όμορφα είναι!

Ή όχι;

Κάπου στον ορίζοντα καπνός. Όχι τόσο όμορφα.. Πυροσβεστικά ελικόπτερα, μυρωδιά καμένων δέντρων. Μια όαση πρασίνου καίγεται. Κάποιο δάσος. Με πολλά δέντρα, με σπάνια φυτά, με ζώα που έχουν βρει εκεί τα καταφύγια τους. Όλα καίγονται! Για πολλοστή φορά. Από έναν άνθρωπο. Από έναν Άνθρωπο που το έκανε επίτηδες ή κατά λάθος.. Τι σημασία έχει όταν η πράξη επαναλαμβάνεται; Όταν πεθαίνει ένας Άνθρωπος είναι πένθος. Όταν πεθαίνει η φύση είναι απλά Τετέρτη.Τελικά τα πεύκα δε χορεύουν. Τα τζιτζίκια δεν τραγουδούν. Είναι αναστατωμένα.

Απορούν: Δεν είναι τόσο μεγάλες οι διαφορές που έχουμε με τον Άνθρωπο. Γιατί δεν μας αφήνει να ζήσουμε μαζί του;

Τελικά δεν με καίει ο ήλιος. Με καίει να μάθω γιατί ο Άνθρωπος σκότωσε τον «Κωστή» στην Αλόννησο..

 

 

Η Έφη Ρευματά σκηνοθετέι την  παράσταση «Ο Ιδομενέας, ο βασιλιάς της Κρήτης» εντάσσεται στο πρόγραμμα 2021 του θεσμού “Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός” του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

φωτογραφίες: Κοσμάς Ινιωτάκης 

Κείμενο: Δήμητρα Πέτρου

Μπορεί το φθινόπωρο να έχει μπει μονάχα ημερολογιακά κι ο καιρός να συνεχίζει να φορά, ανένδοτος, τα καλοκαιρινά του ρούχα, στο Studio Μαυρομιχάλη, όμως, η Έφη Ρευματά μας προσκαλεί, από τις 7 Οκτωβρίου, σ' ένα μοναδικό "Χειμωνιάτικο ταξίδι", που η ίδια ανεβάζει για πρώτη φορά στη σκηνή. Πρόκειται για το θεατρικό έργο του Σταμάτη Πολενάκη με τον ομώνυμο τίτλο.

Πάνω στο σκηνικό του Νίκου Δεντάκη ζωντανεύει η αληθινή ιστορία του Κλάιστ (Βασίλης Μπατσακούτσας) και της Ενριέττε (Μάρω Μελισσάρη), την οποία αφηγείται μοναδικά ο Δημήτρης Φραγκιόγλου στον ρόλο του ξενοδόχου.

Ο Γερμανός θεατρικός συγγραφέας («Σπασμένη Στάμνα», «Πενθεσίλεια» κ.λ.π ), απελπισμένος από την επαγγελματική του πορεία και πάσχοντας από χρόνια κατάθλιψη, επιθυμεί να κόψει το νήμα της ζωής του. Συναντά τυχαία τη Ενριέττε Φόγκελ, μια παντρεμένη γυναίκα που πάσχει από ανίατο καρκίνο. Πριν,  έχει προτείνει στην ξαδέρφη του μια συμφωνία αυτοκτονίας, την οποία εκείνη αρνήθηκε. Αντίθετα, η Φόγκελ δέχεται με ενθουσιασμό την ιδέα ενός διπλού θανάτου. Ετοιμάζοντας, επιμελώς, τις τελικές λεπτομέρειες, ο Κλάιστ καίει τα υπολείμματα των έργων του. Το μεσημέρι της 21ης Νοεμβρίου του 1811 πηγαίνουν στην εξοχή, στις όχθες της  λίμνης Wannsee, νοτιοδυτικά του Βερολίνου. Εκεί ο Κλάιστ πυροβολεί, πρώτα, η Φόγκελ κι έπειτα τον εαυτό του.

Την προηγούμενη μέρα είχαν κάνει πρόβα αυτοκτονίας στο πανδοχείο Στίμμινγκ κι είχαν αφήσει επιστολές στον πανδοχέα για να σταλούν στα δικά τους πρόσωπα. Ο ίδιος, φυσικά, δεν γνώριζε τίποτα.

Σήμερα, μπορεί  κάποιος να φτάσει στον τάφο του Heinrich von Kleist και της Henriette Vogel πηγαίνοντας με το τρένο μέχρι τη στάση του S-bahn Wannsee. Από εκεί ο τάφος τους απέχει περίπου 10 λεπτά με τα πόδια. Υπάρχουν, μάλιστα, κι ακουστικά για να ακούσει κάποιος τις σχετικές με την αυτοκτονία καταθέσεις, καθώς και πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του συγγραφέα. Κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου, ημέρα της επετείου του θανάτου τους, διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις στο σημείο του τάφου.

Εμείς πήραμε μια πρώτη γεύση για όλα όσα θα δούμε στο θέατρο της οδού Μαυρομιχάλη, παρακολουθώντας ένα απολαυστικό πέρασμα, μια εβδομάδα πριν την πρεμιέρα.

Ο ίδιος ο συγγραφέας ήταν παρών στην πρόβα δηλώνοντας ενθουσιασμένος για το πρώτο ανέβασμα του έργου του. Έχει προηγηθεί μόνο ένα αναλόγιο, τον Σεπτέμβριο του 2016, στο Θέατρο Τέχνης, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ "Αναλόγιο", σε μορφή αναλογίου, (ερμηνεία: Νίκος Αναστασόπουλος, Ιλιάνα Παζαρζή, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, σκηνοθεσία: Αθηνά Στούρνα), αλλά δεν το έχουμε ξαναδεί ως μια ολοκληρωμένη σκηνική πρόταση.

Η Έφη Ρευματά, από την καρέκλα του σκηνοθέτη, εστιάζει στην τελευταία  σκηνή του έργου δίνοντας  κάποιες, ακόμη, οδηγίες στους ηθοποιούς. Τη ρωτάω τι τη γοήτευσε στο έργο του Σταμάτη Πολενάκη και θέλησε να το σκηνοθετήσει.

«Το έργο είναι ένα ταξίδι στον χρόνο και την ιστορία, φωτίζοντας ανθρώπινες πράξεις και τις συνέπειές τους. Αναφέρεται σε δύο πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στον ίδιο τόπο με διαφορά ενός αιώνα. Το δεύτερο, μάλιστα, γεγονός σημάδεψε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων μιας κι αποτελεί μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Παράλληλα, διαδραματίζεται και μια φανταστική ιστορία, που δένει αυτά τα δύο τραγικά γεγονότα και που θα μπορούσε να είναι η συνέπειά τους.

Το «Χειμωνιάτικο ταξίδι» αποδεικνύει σε όλους τους «επιβάτες» του, πώς το πέρασμα του ανθρώπου απ’ τη Γη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια καταγραφή των ικανοτήτων του ανθρώπινου είδους από την καλύτερη μέχρι τη χειρότερη εκδοχή τους. Θέλω να πιστεύω πώς καμιά φορά, παρακολουθώντας μια παράσταση, μπορεί να βγαίνουμε απ’ το θέατρο λίγο καλύτεροι άνθρωποι. Αυτή τη δυνατότητα μας τη δίνει το έργο του Σταμάτη κι αυτό είναι που με γοητεύει περισσότερο σε αυτό. Άλλωστε, πολλές φορές ο άνθρωπος διορθώνεται καλύτερα με τη θέα του κακού, παρά με το παράδειγμα του καλού», μου απαντά.

Λίγα λεπτά αργότερα σηκώνεται για να δώσει μερικές ακόμη οδηγίες στη μουσικό της παράστασης. Η  Μάγκυ Μελισσάρη συμπληρώνει την ατμόσφαιρα της παράστασης. «Βλέπω ότι επιλέγετε ζωντανή μουσική για την παράστασή. Ποια κομμάτια και πώς επιλέχθηκαν;», ρωτάω την Έφη Ρευματά:

«Πράγματι,  θα υπάρχει πιάνο που θα συνοδεύει τις αφηγήσεις των ηθοποιών. Μαζί με τη μουσικό Μάγκυ Μελισσάρη επιλέξαμε τρία κομμάτια του Σούμπερτ, δύο από τον κύκλο τραγουδιών με τίτλο Winterreise (χειμωνιάτικο ταξίδι), το Gute Nacht (Καληνύχτα) και το Eisamkeit (Μοναξιά) κι αυτά συνοδεύουν τους πρωταγωνιστές μας στο ταξίδι τους στην αιωνιότητα, αλλά και το Opus 100, που θυμίζει βηματισμό στρατεύματος, γιατί δυστυχώς αυτός ο συνθέτης, εν αγνοία του, με τη μουσική του συνόδεψε τους Ες Ες να σφραγίσουν αμετάκλητα τη μοίρα του κόσμου ένα ήρεμο πρωινό στη λίμνη Βάνζεε. Όπως λέει κι η Ενριέττε: «Αλλά, τότε, εμείς ούτε να φανταστούμε κάτι τέτοιο δε θα μπορούσαμε. Ούτε κι ο Σούμπερτ, ασφαλώς, θα μπορούσε».

Λίγο μετά το πρώτο πέρασμα, η Βάσια Χρονοπούλου, η οποία πέρα από βοηθός σκηνοθέτη, έχει επιμεληθεί κι όλα τα κουστούμια της παράστασης κάνει μερικές αναπροσαρμογές στο παλτό της κυρίας Φόγκελ. «Μπορεί να βρισκόμαστε λίγο πριν την πρεμιέρα, αλλά συνέχεια ανακαλύπτουμε πράγματα», μου λέει η Βάσια με ενθουσιασμό γι' αυτή της τη συνεργασία.

Ετοιμάζουμε κι εμείς βαλίτσες, λοιπόν, δίνοντας ραντεβού στο Studio Μαυρομιχάλη τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη για 20 παραστάσεις.

 Η Εφη Ρευματά που ήταν βοηθός σκηνοθέτη στον υπέροχο "Κύκλωπα'' του Παντελή Δεντάκη -θα παιχθεί και στο Ηρώδειο την Πέμπτη 7/9-  αλλά την απολαύσαμε και επί σκηνής σ' ένα ρόλο κομπάρσου στο πλευρού του Οδυσσέα (Άννα Καλαϊτζίδου) ετοιμάζεται να παρουσιάσει την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά με τίτλο «Χαιρετίσματα στην Μπέρθα». Η παράσταση αποτελείται από τα τρία μονόπρακτα του Τέννεση Ουίλλιαμς: «Το σκοτεινό δωμάτιο», «Γιατί καπνίζεις τόσο πολύ Λίλλυ», «Χαιρετίσματα από την Μπέρθα», ενωμένα σε ένα ενιαίο έργο ενώ, κατά την διάρκειά της, ακούγονται αποσπάσματα από τα μονόπρακτα: «Προς κατεδάφιση» και «Λαίδη Φθειροσόλ» του ίδιου συγγραφέα από τις φωνές των ηθοποιών:

-

Γιώργου Νινιού (συγγραφέας - πατέρας)

-

Βάσιας Χρονοπούλου (μικρή Μπέρθα)

 

Λευτέρη Βενιάδη (μικρός Τσάρλι)

 

Σημείωμα της σκηνοθέτιδος 

 

Η Μπέρθα είναι ηρωίδα του Τέννεσση Ουίλλιαμς. Η Τίνα, και η Λίλλυ, είναι κι αυτές ηρωίδες του ίδιου συγγραφέα. Και κάθε μία απ’ αυτές θα μπορούσε να είναι η Μπέρθα. Διαβάζοντας τα τρία μονόπρακτα του Τέννεσση Ουίλιαμς: «Το σκοτεινό δωμάτιο», «Γιατί καπνίζεις τόσο πολύ Λίλλυ» και «Χαιρετίσματα από την Μπέρθα», συναντάς την ίδια εύθραυστη, φοβισμένη γυναίκα. Αντιμέτωπη με την μοναξιά, την τρέλα, τα πάθη της, αντιμέτωπη με την ίδια την ζωή της. Καταπιεσμένη και σημαδεμένη από τον περίγυρό της, την αυταρχική μητέρα της, τον απόντα ποιητή πατέρα της, τον άντρα που έχει σημαδέψει για πάντα την ζωή της (Τσάρλι). Την βλέπεις μικρή και αμέσως σου έρχεται στο μυαλό το «Προς κατεδάφιση»: είναι η Γουίλλυ! Την βλέπεις μεγάλη και την αναγνωρίζεις: είναι η «Λαίδη Φθειροσόλ».

 

 

Οι ηρωίδες του Τέννεση Ουίλλιαμς είναι ο ίδιος ο συγγραφέας τους! Ενώνοντας τα παραπάνω μονόπρακτα του ξεχωριστού αυτού δημιουργού σε ένα ενιαίο έργο, συναντάμε την Μπέρθα και το περιβάλλον της σε μια διαδρομή ζωής, όπου μέσα από διαφορετικές ηλικίες, γνωρίζουμε την αφετηρία της και ανιχνεύουμε την κατάληξή της. Στην πραγματικότητα όμως, προσπαθούμε να κατανοήσουμε έναν απ’ τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς του εικοστού αιώνα, αλλά και να «αγγίξουμε» όλους αυτούς τους τραυματισμένους ανθρώπους που αντιπροσωπεύει και τούς χρίζει πρωταγωνιστές του, που ακόμα και τώρα -μισό αιώνα μετά- δεν σταματούν να μας συγκινούν, αλλά και να μας θυμίζουν ότι η μοναξιά δεν αποτελούσε «προνόμιο» μόνο της κοινωνίας και της εποχής του Τέννεση Ουίλλιαμς.

Στέλνουμε…

 

«Χαιρετίσματα στην Μπέρθα»

«Χαιρετίσματα στον Τέννεση»

 

 Έφη Ρευματά

 

 

Η ταυτότητα της παράστασης

Μετάφραση: Θωμαΐς Κρητικού, Μάρω Μελισσάρη

Απόδοση-Διασκευή-Σκηνοθεσία: Έφη Ρευματά

Βοηθός σκηνοθέτη: Βάσια Χρονοπούλου

Παίζουν: Θωμαΐς Κρητικού, Μάρω Μελισσάρη

Προβολή-Επικοινωνία: Νατάσα Παππα

Διάρκεια:70 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

 

Φωτισμοί: Δημήτρης Μπαλτάς

Κοστούμια: Ιόλη Μιχαλοπούλου

Μουσική: Λευτέρης Βενιάδης

 

 

 

 

Για 10 μόνο παραστάσεις Προγραμματισμένη πρεμιέρα: Δευτέρα  02 Οκτωβρίου 2017 

 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Δευτέρα & Τρίτη στις 21.

Πρώτη παράσταση: Δευτέρα 02 Οκτωβρίου 2017

Τελευταία παράσταση: Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2017

 Τιμές εισιτηρίων

 Κανονικό: 10,00 ευρώ

 

Φοιτητικό-Θεατών άνω των 65: 8,00 ευρώ

Ανέργων-Ατόμων με ειδικές ανάγκες-Ατέλειες: 5,00 ευρώ

 

Για κρατήσεις θέσεων-πληροφορίες

Τηλ.: 210 6453330 (ώρες ταμείου, 10.00-13.00 και 17.00-21.00)