Το βιβλίο του Γιώργου Φραγκάκη, «Φ», βρέθηκε στα χέρια μου από μια κοινή μας φίλη.
Μου έκανε εντύπωση το σκίτσο* στο εξώφυλλο, ένα αγορίστικο κεφάλι φτιαγμένο με μολύβι και λίγες γραμμές από κόκκινο (μπικ θέλω να φαντάζομαι) εκεί που είναι το λευκό του ματιού. Σε κοιτάει βαθιά, ως αναγνώστη που πιάνεις στα χέρια σου αυτό το βιβλίο, ο νεαρός του εξωφύλλου, όπως στα πολύ βαθιά σε βάζει και το βιβλίο το ίδιο όταν αρχίσεις την περιπέτεια της ανάγνωσής του.

Το «Φ» είναι ένα άγριο μυθιστόρημα, μια βιογραφική κραυγή του ήρωα, Φίλιππου που αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Ενώ είναι σε κώμα αναλογίζεται και μας παρουσιάζει τη ζωή του. Η μαεστρία του συγγραφέα καταφέρνει να κάνει το «Φ» κάτι περισσότερο από ένα δραματικό ανάγνωσμα ενός αυτόχειρα. Το «Φ» είναι κάλλιστα και ένα εσωτερικό ταξίδι για κάθε ξεχωριστό αναγνώστη αφού μέσα στις σελίδες του μπορεί να κάνει τις συνδέσεις και τις αναφορές και να αναπολήσει τη δική του ζωή.

Χωρίς μελοδραματισμούς, χωρίς κλισέ και με έναν γρήγορο ρυθμό ο συγγραφέας του «Φ», βυθίζει τον ήρωά του στους εφιάλτες που αποτελούν τα θραύσματα της ζωής του. Παίζει με τους χαρακτήρες και τα σύμβολα, και δημιουργεί μια ατμόσφαιρα ενός ψυχολογικού θρίλερ (μάλλον πάντα θέλω να βάζω μια «ετικέτα» σε ό,τι διαβάζω).

Μέσα από τα «προβλήματα» του ήρωα, ο συγγραφέας, καταφέρνει να μιλήσει για θέματα που απασχολούν την κοινωνία όπως η βία και εκφοβισμός μέσα στην οικογένεια – και όχι μόνον αυτά, με έναν πολύ ιδιαίτερο και καθόλου «διδακτικό» λόγο και τρόπο.

Το βιβλίο ξεκινάει με μία Εισαγωγή από την κυρία Τζένη Φουντέα-Σκλαβούνου, που έχει κάνει και την επιμέλεια του. Προσωπικά θα προτιμούσα το πραγματικά πολύ καλογραμμένο κείμενό της να διαβαστεί ως επίλογος και ο κάθε αναγνώστης να πάρει το ρίσκο της δικής του ανάγνωσης και «συνομιλίας» με το έργο.

Ο Γιώργος Φραγκάκης με το «Φ» (εκδόσεις Σμίλη) κάνει την παρθενική του εμφάνιση στη συγγραφή και θέλω πολύ να διαβάσω και το δεύτερο βιβλίο που όπως μου είπε είναι σχεδόν έτοιμο.
Μέχρι τότε όμως προτείνω να γνωρίσουμε τον συγγραφέα μέσα από και από την άλλη του ιδιότητα: του Ψυχοθεραπευτή.

Πώς είσαι στην καθημερινότητά σου;

Στο μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου συνδέομαι με τους πελάτες μου κατά τις θεραπευτικές μας συνεδρίες ενώ στα μικρά διαλείμματα μελετώ τα κείμενά μου. Αυτές οι δύο διαδικασίες φαίνεται να έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Για παράδειγμα, ο τρόπος που προσεγγίζω έναν πελάτη δεν είναι πολύ διαφορετικός από τον τρόπο που προσεγγίζω έναν λογοτεχνικό ήρωα όπως τον Φίλιππο, τον βασικό ήρωα του βιβλίου μου «Φ». Τα αρχικά στάδια γραφής είναι πράγματι πιο διερευνητικά. Μόλις βυθιστώ όμως σε εκείνον και την εμπειρία του, το έργο είναι πιθανό να με μεταφέρει σε ένα σημείο τόσο έντονου νοήματος και ουσίας στο οποίο επιθυμώ να δώσω όλο μου τον εαυτό, παρουσιάζοντας αυτή την πολύ προσωπική και εσωτερική διαδικασία στους αναγνώστες μου με όσο πιο άρτιο λόγο μπορώ.

Το γράψιμο είναι για σένα…;

Η συγγραφή για μένα είναι μια πολύ «συνειδητή» πράξη. Αναζητώ την ιδανική φωνή και την ιδανική μορφή μέσω των οποίων θα διηγηθώ έναν προσωπικό μου αγώνα προς την αναγνώριση του διαφορετικού, την εσωτερική μου μάχη με τις ίδιες μου τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα, την προσπάθειά μου για διεύρυνση και τη μεταφορά μιας συνθήκης που αισθάνομαι πως έχει νόημα να ειπωθεί στη σημερινή μας κοινωνία. Η γραφή δεν είναι ούτε ένα δώρο προς τον εαυτό ούτε ένα δώρο προς τους άλλους. Είναι ένα δώρο προς μια πιο αφυπνισμένη κοινωνία.

Διαβάστε την υπόλοιπη συνέντευξη στο viewtag.gr