Εκτύπωση αυτής της σελίδας

O Κωνσταντίνος Τσονόπουλος Μας Γράφει Για Αυτό Που Τον «Καίει»

Ακούω, συχνά, να λένε ότι σε περίοδο κρίσης ο πολιτισμός  είναι αυτός που πληγώνεται γιατί η χώρα ΠΡΕΠΕΙ να επενδύσει αλλού. Εγώ τους λέω ότι ο πολιτισμός είναι επένδυση.  Λένε ότι ο πολιτισμός δεν είναι ισοβαρής με το δημόσιο χρέος, με την ανεργία, με την κατάρρευση των αγορών, κλπ. Λένε ότι ο πολιτισμός μπορεί να περιμένει. Σκοπός της τέχνης είναι να βοηθήσει τον άνθρωπο να βρει τον τρόπο να κατανοεί πρώτα τον εαυτό του και μετά τον κόσμο. Όσο απομακρυνόμαστε από αυτήν, θα οδηγούμαστε σε αδιέξοδο. Με καίει που δεν επικοινωνούμε. (ένω το έχουμε τόσο ανάγκη) Με καίει που γινόμαστε επικριτικοί σε κάθε νέα προσπάθεια. Με καίει που τιτλοφορούμε καταστάσεις και εγκλωβιζόμαστε στα δημιουργήματα μας. Με καίει που δεν εμπιστευόμασστε. Με καίει που συμπεριφερόμαστε σαν να μας δόθηκαν εκατό ζωές και όχι μία. Με καίει που φανατιζόμαστε. Με καίει που θεοποιούμε ότι μας προβάλλουν σε οθόνες. Με καίει που δεν φερόμαστε με ευγένεια και θάρρος. Με καίει που τα δάση καίγονται και σκεφτόμαστε τα σπίτια τους. Με καίει που ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου είναι ο σκύλος. Με καίει που ο λόγος μας πια δεν έχει καμία αξία. Με καίει που κλείνουμε τα μάτια στην ασχήμια. Με καίει που υπάρχουν φασίστες. Με καίει που δεν μας μαθαίνουν να αγαπάμε. Με καίει που δεν κάνουμε καντάδες. Με καίει που σκουπίζουμε το δάκρυ μας. Με καίει που η φύση είναι για τις ταινίες και του πίνακες. Μου καίει που το γυμνό σώμα αποδεικνύει την γύμνια μας. Με καίει που χάνονται λουλούδια σε πίστες μπουζουκιών. Με καίει που δεν ορίσαμε ως θεό τον ουράνιο έρωτα. Με καίει που χτίζουμε εκκλησίες αντί για θέατρα, μουσεία και εστίες τέχνης. Με καίει που στους τοίχους κρεμάμε εικόνες αγίων και όχι εικόνες ποιητών. Με καίει που δεν υπάρχει πια το κυριακάτικο τραπέζι. Με καίει που επιλέγουμε τον πόλεμο απ’ την ειρήνη.
 
«Πως ντρέπομαι που δεν σκέφτονται οι άντρες και γυρεύουν τον πόλεμο, εκεί που ΄πρεπε να προσπέφτουν γυρεύοντας ειρήνη. Και μένα η γνώμη μου ήταν το ίδιο ξιπασμένη, όπως και σας. Η περηφάνεια μου άλλη τόση. Τώρα όμως βλέπω οι λόγχες που κρατούμε είναι άχυρα. Έτσι, που όσο πιο δυνατοί φαινόμαστε, τόσο λιγότερο είμαστε» Ο.Σαίξπηρ
 
 
Η μουσικοθεατρική παράσταση “από… έρωτα” επιστρέφει!
Μετά τον περσινό, επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων στη μουσική σκηνή Σφίγγα και το άνοιγμα του Adapt Festival, η παράσταση επιστρέφει τις Τρίτες  21 και 28 του Ιανουαρίου.
Υπολογίζεται πως κάθε χρόνο τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι γράφουν τουλάχιστον από ένα ερωτικό γράμμα.
Ή post-it.
Ή ένα σημείωμα στον καθρέφτη του μπάνιου.
Ή έστω ένα μήνυμα στο messenger.
Υπολογίζεται πως ανά τους αιώνες έχουν γραφτεί δεκάδες εκατομμύρια ερωτικά τραγούδια.
Μια μουσικοθεατρική παράσταση εμπνευσμένη από γράμματα απεσταλμένα ή μη, διαβασμένα ή μη και τραγούδια πολυταξιδεμενα… ή μη, με έναν κοινό παρονομαστή…
Γιατί γράφουν οι άνθρωποι;
“από… έρωτα”
Συντελεστές
Ιδέα: Κωνσταντίνος Τσονόπουλος, Ευθύμης Χρήστου
Σκηνοθεσία: Ευθύμης Χρήστου
Συνεργασία στα κείμενα: Δημήτρης Οικονόμου
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Κούδα
Επί σκηνής (αλφαβητικά) οι:
Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Αστέρης Κωνσταντίνου, Όλγα Σκιαδαρέση, Κωνσταντίνος Τσονόπουλος, Βασίλης Ψυλλάς
Φιλική συμμετοχή: Κατερίνα Κούδα
 Guest έκπληξη σε κάθε παράσταση!
 Μουσική σκηνή Σφίγγα
Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής   (είσοδος στον πεζόδρομο Κιάφας 13)
Τηλέφωνο κρατήσεων: 2114096149, 6987844845