Εκτύπωση αυτής της σελίδας

O Νικόλας Σαββίδης Μας Γράφει Γι'αυτό Που Τον «Καίει»

Με καίει που όλα βράζουν και φλέγονται και ζούμε στην ψευδαίσθηση πως όλα είναι υπό έλεγχο. Με καίει η δυσαναλογία, η ανισότητα, τα οξύμωρα και η αδικία που επικρατούν σε ολόκληρη την οικουμένη. Με καίει η θάλασσα που βγάζει ανθρώπους αναζητώντας μια καλύτερη στεριά. Με καίει που ίσως το παιδί δεν γελάσει ξανά.

Με καίει που ψάχνουμε να βρούμε την αλήθεια μας σε ένα νοθευμένο κόσμο. Με καίει που ζούμε σε μια περίοδο που όλα γίνονται τόσο γρήγορα. Που οι σχέσεις φθείρονται, που γίναμε αναλώσιμοι για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας, με αποτέλεσμα να χάνεται το συναίσθημα. Με καίει που δεν μπορούμε να εκφράσουμε αυτά που νιώθουμε μέσα μας, στα σωθικά μας και θεριεύουν, γίνονται δαίμονες.

Με καίει που η τοξικότητα παλεύει με την ενσυναίσθηση. Που δεν μπορούμε να ακούσουμε, να κατανοήσουμε τα λόγια του συνανθρώπου μας και με μια εγωκεντρικότητα γυρίζουμε σελίδα στα δικά μας. Με καίει ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους.

Με καίει που ο φασισμός ακόμη δεν τσακίστηκε. Με καίει που μας ξενίζει κάθε τι διαφορετικό. Με καίει πως ίσως μια μέρα δεν υπάρχω. Με καίει πως ίσως με μέρα δεν υπάρχεις. Με καίει, όμως ελπίζω και ονειρεύομαι!

 

Ο πρωτοεμφανιζόμενος συνθέτης και ερμηνευτής Νικόλας Σαββίδης
παρουσιάζει μαζί με τον στιχουργό Λάζαρο Αντωνιάδη το τραγούδι «Στεριά»
προάγγελος του κοινού τους άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες
δημιουργώντας έναν κύκλο τραγουδιών για την πόλη και τους ανθρώπους της.
 

Πολυμέσα