.."...Ονειρεύομαι μερικές φορές ότι περνάω τις μέρες και τις νύχτες μου δουλεύοντας. Πιστεύω ότι, αν έκανα κάτι τέτοιο, θα ζωγράφιζα ακόμα καλύτερα, με μεγαλύτερη ένταση. Θα έφτανα στο υψηλότερο σημείο των δυνατοτήτων μου, πράγμα που θα καθιστούσε όλα τα άλλα εντελώς περιττά. Και θα ήμουν ελεύθερος κι ευτυχισμένος, επιτέλους..."...
(Λόγια του Βίνσεντ βαν Γκογκ, από το βιβλίο του Jean-Michel Guenassia, «ΤΟ ΒΑΛΣ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ»)

Ονειρεύομαι κι εγώ, οτι θα πετύχω κάποτε, να συνδέσω σε τέτοιο βαθμό την ύπαρξή μου όλη, με την Τέχνη μου. Αγωνία μου, μεγάλη, είναι να καταφέρω να πω το "τραγούδι" μου στον κόσμο. 'Ολοι έχουμε ένα "τραγούδι" μέσα μας που θέλουμε να ειπωθεί. Και ο καθένας μας, το κάνει με τον τρόπο του. Η Υποκριτική Τέχνη, είναι το μέσο που διάλεξε η δική μου η ψυχή, για να πεί το τραγούδι της. Το επάγγελμα του Ηθοποιού και η αφοσίωσή μου σ' αυτό, είναι επίσης και ο τρόπος μου για να δικαιολογώ την ύπαρξή μου σε τούτον εδώ τον κόσμο. Έτσι αισθάνομαι ότι εκπληρώνω το χρέος μου, που δεν είναι άλλο από το να γίνομαι, κάθε μέρα, λίγο καλύτερος από αυτό που ήμουν χθές.

Φέτος κλήθηκα να ενσαρκώσω πάνω στη σκηνή του Θεάτρου "Γκλόρια", ένα υπαρκτό πρόσωπο, έναν ογκόλιθο της Ζωγραφικής Τέχνης, μία εμβληματική φιγούρα που άλλαξε τον ρου της ιστορίας των Τεχνών γενικότερα. Τον Βίνσεντ βαν Γκογκ. Ο Βαν Γκογκ, ήταν ένας παθιασμένος ονειροπόλος με πολύχρωμη ψυχή. Η επιτακτική του ανάγκη να εκφράσει τα συναισθήματά του, τον οδήγησε να ζήσει μία ασκητική ζωή, με σχεδόν εμμονική προσήλωση στην τέχνη του. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι' αυτό, καθώς η έκφραση του εξημμένου του πνεύματος και η ψυχολογική του ένταση, είναι αποτυπωμένες στα έργα του και συγκλονίζουν.

Η Υποκριτική δεν είναι απλά ένα επάγγελμα για μένα. Ορίζει τον τρόπο ζωής μου. Εισχωρεί στην καθημερινότητά μου και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο κομμάτι της. Η "γνωριμία" μου με τον Βαν Γκογκ - μέσω της υποκριτικής - με έφερε ακόμα πιό κοντά στο στόχο μου. Μου φώτισε διαδρομές μέσα μου που δεν είχα ακόμα ιχνηλατήσει. Όταν μελετάς τη ζωή και το έργο μιας τέτοιας προσωπικότητας, αρχίζεις να κατανοείς τον τρόπο σκέψης του και να συντονίζεσαι με τις λειτουργίες του. Η αφοσίωση του Βίνσεντ στην τέχνη του και ο τρόπος που την προσέγγιζε την ώρα της δημιουργικής του εργασίας, με βοήθησαν στο να μπορώ να μετατρέψω την όποια συναισθηματική μου αντίδραση σε εργατοώρες! Με έκανε να διευρύνω τα όρια της Υποκριτικής μέσα μου. Με παρέσυρε σε μια δημιουργική δίνη με το πάθος του. Αντήχησε πολύ δυνατά μέσα μου η φράση του: "Προσπαθώ, πασχίζω, το κάνω με όλη μου την καρδιά."

Αυτό με καίει πιό πολύ από οτιδήποτε άλλο. Να καταφέρνω, κάθε μέρα, να διατηρώ αυτή την επιθυμία μέσα. Και να μπορέσω να την μεταδώσω και σε άλλους. Αυτό είναι για μένα η συνέχεια. Αυτό είναι ζωή...