Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Η ηθοποιός Καλλιρρόη Μυριαγκού γνωρίζει τι θέλει από τη ζωή της στο θέατρο (και όχι μόνο μέχρι εκεί)

του Γιάννη Παναγόπουλου // πηγή: eretikos.gr/fragilemag/kallirroe-myriagkou-theatro/ 

Η ηθοποιός Καλλιρρόη Μυριαγκού αγαπά πραγματικά τη ζωή της στο θέατρο. Και μετά; Μετά σου δίνει την αίσθηση πως μπορεί να παραμένει γειωμένη στις απαιτήσεις της. Δεν δίστασε να κάψει το χαρτί της υπερέκθεσης, όταν η πόρτα της τηλεόρασης τής ανοιγόταν διάπλατα. Θεωρεί τη συνεργασία της στην παράσταση “Στέλλα Κοιμήσου” του Γιάννη Οικονομίδη καλλιτεχνική πρόκληση “που κάποτε έγινε talk of the town” και παραμένει ως σήμερα ενεργή. Σου δίνει να καταλάβεις πως κάθε θεατρική πράξη, που την πείθει για την αξία της, θα την ακολουθήσει έτοιμη να την υποστηρίξει με όλο της το “είναι”. Αυτή η γυναίκα με το σταθερό ήχο στη φωνή, το βλέμμα που στέκεται ήρεμα σε όσα συμβαίνουν γύρω της, το χαρακτηριστικό χαμόγελο, φέτος, παίρνει πάρει μέρος στο Τρίτο Στεφάνι του Κώστα Ταχτσή που ανέβηκε στο θέατρο Παλλάς σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη.

-Και πριν το τηλέφωνο αρχίσει να γράφει τη συνομιλία μας κάτι έλεγες για τη Μήλο. Για τη σχέση σου με το νησί. Θέλεις να μας πεις κάτι περισσότερο γι’ αυτό;

Εδώ και έξι χρόνια συνεργάζομαι με στην Πειραματική Σκηνή Μήλου. Είναι μια θεατρική ομάδα που μετρά 22 χρόνια παρουσίας. Ξεκινήσαμε με Σέξπιρ, μετά ανεβάσαμε Γκολντόνι, Τσέχοφ. Είχαμε ξεκινήσει πρόβες στο “Περιμένοντας τον Γκοντό” του Μπέκετ, οι οποίες διακόπηκαν λόγω πανδημίας. Με την πρώτη ευκαιρία θα ήθελα να τις ξαναξεκινήσουμε. Να ανεβάσουμε την παράστασή μας. Μέχρι να έρθει η πανδημία κάθε Οκτώβρη παρουσιάζαμε τη δουλειά μας στο φεστιβάλ Ομοσπονδίας Ερασιτεχνικού Θεάτρου Αιγαίου. Φέτος τα πράγματα έχουν γίνει πιο σύνθετα. Όπως και να έχει η όλη εμπειρία στη Μήλο είναι εξαιρετική. Οι άνθρωποι είναι υπέροχοι. Πηγαινοέρχομαι στο νησί όλο τον χρόνο.

•«Έχω προτάσεις για να κάνω τηλεόραση. Μου ζητούν να παίξω κάτι που είχα παίξει στο παρελθόν, τις αρνούμαι γιατί θα ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό. Γι αυτό και δεν ξαναέκανα τηλεόραση από τότε. Θα ήθελα να κάνω κάτι άλλο, να παίξω έναν χαρακτήρα που δεν  έχω ερμηνεύσει και στο παρελθόν»

-Έχεις σκεφτεί ποτέ τι μπορεί να εκφράζει αυτή η ομάδα στους ανθρώπους του νησιού;

Κοίτα, στη Μήλο έχω να κάνω με ανθρώπους που το πρωί βάφουν σπίτια, είναι υδραυλικοί ή ηλεκτρολόγοι που ξυπνούν στις 6 το πρωί για να πάνε στη δουλειά τους και το βράδυ έρχονται μες στην κούραση για να κάνουν πεντάωρες πρόβες. Έχουν, όμως, ένα μεράκι που το κρατούν άσβεστο. Είναι ασκημένοι ηθοποιοί. Έχουμε και ένα μικρό θεατράκι αλλά και το αρχαίο θέατρο του νησιού που ανεβάζουμε τις παραστάσεις μας. Γίνεται  δουλειά και στους εφήβους παρέα με την ψυχοθεραπεύτρια και ηθοποιό Μαίρη Λογοθέτη. Εγώ στη Μήλο νιώθω τρισευτυχισμένη. Και αν υπήρχε ένας τρόπος να κάνουμε αυτό που κάνουμε σε μια πιο μόνιμη  βάση, πληρωνόμασταν καλύτερα από το κράτος, τα πάντα θα ήταν εξαιρετικά. Είναι όμορφο να δουλεύεις με ερασιτέχνες.

-Τους έχεις ρωτήσει ποτέ τι τους αρέσει στο θέατρο; 

Κοίτα, οι νησιώτες δεν έχουν να κάνουν και πολλά πράγματα το χειμώνα. Η Μήλος είναι ένα νησί που το καλοκαίρι οι περισσότεροι δουλεύουν στον τουρισμό, βέβαια υπάρχουν και οι άνθρωποι που δουλεύουν στα μεταλλεία. Η ομάδα μας είναι η διέξοδός τους για τους ανθρώπους που συμμετέχουν. Δεν έχουν και πολλούς τρόπους να διασκεδάσουν στη Μήλο. Το να μαθαίνουν το θέατρο, να εργάζονται γι΄ αυτό και να το αγαπούν με τον τρόπο που το κάνουν, το θεωρώ μαγικό. Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους που καλά καλά δυσκολεύονται να μιλήσουν, να  πέφτουν με τα μούτρα στον ποιητικό λόγο, να τον μαθαίνουν, να τον μελετούν. Η ομάδα έχει απενεργοποιηθεί αυτό το διάστημα. Αφήσαμε το “Περιμένοντας τον Γκοντό” στη μέση. Θα το συνεχίσουμε.

-Ακόμα βλέπω στους δρόμους της Αθήνας την αφίσα που γράφει για την παράσταση του Οικονομίδη “Στέλλα Κοιμήσου” που θα ανεβάζατε στο Θέατρο Βράχων. Είναι έργο που δεν έχω δει ακόμα.

Αυτό ξαναπές το. Δεν έχεις δει το Στέλλα Κοιμήσου;

-Όχι.

Σε ξαναρωτάω, δεν έχεις δει αυτή την παράσταση;

-Όχι. Και εγώ σε ρωτώ γιατί θα έπρεπε να την έχω δει σώνει και καλά;

Την έχει δει όλη η Αθήνα, παίζεται τέσσερα χρόνια και ήταν το talk of the town.

-Τι την έκανε talk of the town;

Αρχικά να πούμε πως ήταν η πρώτη φορά που ο Γιάννης Οικονομίδης σκηνοθέτησε θεατρική παράσταση. Ο τρόπος που δουλέψαμε ήταν μοναδικός. Η όλη παράσταση ήταν ένα πείραμα που πέτυχε. Οι ηθοποιοί βρήκαμε μια κοινή γλώσσα μεταξύ μας. Με την καθοδήγηση του Γιάννη δουλέψαμε πολύ πάνω στον ρεαλισμό σε μια ιστορία που έπρεπε να διηγηθούμε με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Λειτουργούσαμε με βάση τον αυτοσχεδιασμό. Κείμενο για την παράσταση δεν γράφτηκε ποτέ. Αυτά που λέμε, αυτά που παρουσιάζαμε, τα δουλέψαμε στις πρόβες και συνεχίζουμε να τα δουλεύουμε στις παραστάσεις που δώσαμε, θα δώσουμε στο μέλλον. Η παράσταση που πρωτοπαίχτηκε στο Εθνικό Θέατρο το 2016 και μετά στο Θέατρο του Νέου Κόσμου ήταν πραγματικά σπουδαία. Ο Οικονομίδης σε ωθεί να να πειραματιστείς, να κάνεις μη θεατρικά πράγματα. Σε καλεί να ψάξεις να βρεις νέους τρόπους για να υπάρχεις στο “εδώ και τώρα”. Υπήρχαν μέρες που στη σκηνή θα μιλούσα ελάχιστα και άλλες θα έκανα ακριβώς το αντίθετο. Όλα πήγαιναν ανάλογα με τον χρόνο, με τη ροή της παράστασης. Το να μιλήσω επειδή έπρεπε ή επειδή ήρθε η σειρά μου δεν ήταν το ζητούμενο. Ο αυτοσχεδιασμός με τον υπόλοιπο θίασο της παράστασης ήταν διαρκής.

-Σου έχει μείνει κάτι, ένα παράδειγμα της παράστασης που ένιωσες η απόσταση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον ηθοποιό να μικραίνει;

Κοίτα, πάντα μου αρέσει να παρατηρώ και τους ανθρώπους και τον εαυτό μου, όταν παίζω. Μας το έλεγε αυτό και ένας πολύ αγαπημένος μου δάσκαλος, ο Δημήτρης Οικονόμου. Ήταν ηθοποιός του Θεάτρου Τέχνης και μαθητής του Κουν. Μας έκανε το λεγόμενο δικό του τρέινινγκ που έδινε έμφαση στο σωματικό θέατρο. Μας έλεγε να παρατηρούμε πάρα πολύ καλά εμάς την ώρα που παίζουμε σαν να είμαστε ο κουκλοπαίχτης που κινεί τα νήματα κούκλας, του σώματός μας δηλαδή. Έχω δει πολλές φορές το βίντεο από τις παραστάσεις που δώσαμε στο Εθνικό. Σε μια σκηνή τσακώνομαι με την κουνιάδα μου. Είναι η στιγμή που μου πετά ένα μπαστούνι βαρύ και σιδερένιο. Σε παράσταση εκείνο με βρήκε στην πλάτη. Ο πόνος ήταν φοβερός. Γύρισα και της είπα θυμωμένη, λέγοντας την αλήθεια. ¨Με χτύπησες! Με χτύπησες!. Μου έσπασες την πλάτη!” Δεν είπα τα λόγια που έπρεπε να πω είπα άλλα, αυτό που μου συνέβαινε εκείνη τη στιγμή. Στο “Στέλλα Κοιμήσου” ερμηνεύω μια γυναίκα που στο σπίτι τη βρίζουν, που βρίζει, που είναι αλκοολική. Με όλα όσα συμβαίνουν εκεί μαζεύεις ένα υλικό που κολυμπάς μέσα του. Δεν μπορώ να πω πως ταυτίζομαι με τη γυναίκα που ερμηνεύω. Αλλά και μόνο που καλούμαι να ενταχθώ στην ενέργεια μιας γυναίκας που το σώμα της βυθίζεται στις ουσίες και στην κακοποίηση, είναι σαν να μαθαίνω περισσότερα γύρω από εκείνες που έχουν περάσει ή περνούν τα ίδια στην κανονική τους ζωή. Συνδέομαι πνευματικά και ενεργειακά μαζί τους. Δεν μπορώ να το δω αλλιώς. Μπορεί να μην πονώ ψυχικά, όμως θα ήθελα να γίνομαι ένα κανάλι θεραπείας στις γυναίκες που θα δουν την παράσταση και έχουν νιώσει, έχουν βιώσει κάτι αντίστοιχο.

-Τρίτο Στεφάνι του Κώστα Ταχτσή σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη. Οι παραστάσεις ξεκίνησαν στο Παλλάς… 

Πριν με ρωτήσεις θέλω να πω πως έχω χαρεί που παίρνω μέρος σε αυτή τη δουλειά. Με τον Κωνσταντίνο δεν έχουμε συνεργαστεί ποτέ στο παρελθόν, έχουμε κοινούς φίλους και γνωστούς, τον εκτιμώ πολύ.

-Ποια είναι η μικροαστική τάξη στην Ελλάδα; Ποια είναι η ζωή της; Ποιο είναι το προφίλ του Έλληνα μικροαστού;
 
Τα πράγματα είναι μπερδεμένα τώρα. Τουλάχιστον για την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο, τα τέλη της δεκαετίας του 1950 δηλαδή, μικροαστοί είναι εκείνοι που θέλανε να αλλάξουν τάξη. Θα υπηρετούσαν οτιδήποτε θα τους ωθούσε στα πιο πάνω. Το όνειρο του μικροαστού είναι διακαώς και διαρκώς να γίνει αστός.
 
-Έχετε συζητήσει γιατί το Τρίτο Στεφάνι τώρα;
 
Είναι ένα έργο που έχει να κάνει πολύ με τη ζωή. Με το πώς η χαρά και ο θάνατος μπλέκονται στις ζωές όλων μας. Αυτή η σχέση κατά μία έννοια δεν χάνει ποτέ την επικαιρότητά της. Μιλά για τον στρόβιλο της ζωής που όλα συμβαίνουν. Που η ζωή και ο θάνατος μπλέκονται και έτσι υπάρχουμε. Ο Ταχτσής ήταν ο πρώτος που έκανε συγγραφικό ύφος τη γλώσσα των μικροαστών.
 
-Θεωρείς πως είναι μια μεγάλη παραγωγή για τα δεδομένα της εποχής;

Ναι, είναι μεγάλη παραγωγή. Και μπορεί το συγκεκριμένο θέατρο να το υποστηρίξει στο μάξιμουμ.

Για το σίριαλ…

Δεν θέλω να πω κάτι γι’ αυτό. Δεν θέλω να μιλήσω γι΄ αυτό.

-Είσαι μια ηθοποιός του θεάτρου; Κινηματογράφο για παράδειγμα δεν θα ήθελες να κάνεις; 

Κινηματογράφο θα ήθελα. Πέρσι πήρα μέρος στην ταινία Φαντασία του Αλέξη Καρδαρά. Δεν μου έχουν γίνει και πολλές προτάσεις στον κινηματογράφο. Στην τηλεόραση υπάρχουν προτάσεις αλλά επειδή σταθερά επαναλαμβάνουν το ίδιο, κάτι που είχα παίξει στο παρελθόν, τις αρνούμαι γιατί θα ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό. Γι αυτό και δεν ξαναέκανα τηλεόραση από τότε. Θα ήθελα να κάνω κάτι άλλο, να παίξω έναν χαρακτήρα που δεν  έχω ερμηνεύσει και στο παρελθόν.

«Το Τρίτο Στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή στο Θέτρο Παλλάς

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία