Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Ποιοι είναι επιτέλους αυτοί οι Γιαλήτες; (Συνέντευξη)

Από τη Μυρτώ Παπαϊωάννου

Φωτογραφίες: Άννα Κόκα

Στο θέατρο Φούρνος, από την Τετάρτη 23 Οκτωβρίου και για είκοσι παραστάσεις θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την παράσταση της ομάδας Άλμπατρος «Γιαλήτες ή αλλιώς αλήτες του γιαλού», σε κείμενο και σκηνοθεσία του Γιάννη Κόκα.

Η νεοσύστατη καλλιτεχνική ομάδα συστήνεται στο κοινό μ’ ένα έργο, το οποίο βάζει στο επίκεντρο την πιο δυνατή σχέση του ανθρώπου, τη φιλία. Οι Άλμπατρος μας υπόσχονται πολύ γέλιο αλλά και συγκίνηση μέσα από μια ιστορία καθημερινών ανθρώπων, μια ιστορία της διπλανής πόρτας ή και όχι...Φαντασία, έρωτας και φιλία συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό στη φιλόξενη σκηνή του θεάτρου της οδού Μαυρομιχάλη. 

Πριν την πρεμιέρα της παράστασης  συναντήσαμε τους Γιαλήτες!

Συζητήσαμε με τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς της παράστασης, και ζητήσαμε από τον καθένα ξεχωριστά να μοιραστεί μαζί μας κάποιες δικές τους σκέψεις και βιώματα που αφορούν πάντοτε στον έρωτα και τη φιλία, που αποτελούν και διακύβευμα στο έργο τους. Οι απαντήσεις τους είχαν πολύ ενδιαφέρον, συναίσθημα και πολύ γέλιο..

 gialites 2

Η πρώτη ερώτηση ήταν και η πιο αφοπλιστική:

-          Ποια ήταν η τελευταία φορά που έκλαψες από έρωτα ;

Γιάννης Κόκας, σκηνοθέτης : Η τελευταία φορά που έκλαψα από έρωτα ήταν όταν αποχαιρέτησα φέτος στις διακοπές μου τη Νίσυρο. Ερωτεύτηκα το νησί...

Βαγγέλης Αμπατζής : Μάλλον πριν από ένα χρόνο. Νομίζω δεν είναι πάντα καθαρό για ποιο λόγο κλαίμε. Αν δηλαδή είναι ατόφια για έρωτα, για προδοσία, για αγάπη κλπ.

Εύη Αργυρίου: 14/09/2019.

Γιάννης Βασιλώττος : Πριν μερικούς μήνες όταν γνώρισα μια κοπέλα που με έκανε να νιώθω πως δεν θέλω κάτι άλλο μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Έφυγε για την πόλη της. Δεν μένει Αθήνα. Δυστυχώς.

Αλέξανδρος Κωχ : Ευτυχώς, σχετικά πρόσφατα. Γιατί έρωτας σημαίνει είμαι ζωντανός, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Βερόνικα Μπακόλα: Είχε περάσει κάμποσος καιρός που ήμασταν μακριά με τον φίλο μου και όταν βρεθήκαμε ξανά και περάσαμε μια μέρα πολύ όμορφη μαζί στο τέλος τα έμπηξα.. είναι αυτό το συναίσθημα ότι "ναι ακόμη νιώθω το ίδιο". Ο μεγαλύτερος φόβος για μένα στις σχέσεις είναι μη χάσεις τον έρωτα σου!

Τζιάλα Χριστίνα:Μέσα στον χειμώνα. Έβλεπα αγκαλιά, με καλοκαιρινό έρωτα από τις διακοπές που διήρκησε… και μετατράπηκε και σε χειμερινό έρωτα, διαστημική ταινία. Από το χάος του χρόνου και το γεγονός ότι, από τη δημιουργία του κόσμου, χωροχρονικά συναντηθήκαμε, με έκανε να αισθανθώ υπαρξιακή αγωνία και να κλάψω από έρωτα.

Τσιτσία-Γεωργαντά Κωνσταντίνα:Η τελευταία φορά που έκλαψα από έρωτα ήταν πριν από περίπου ενάμιση χρόνο.

 gialites 3

-          Ποια είναι η καλύτερη έκπληξη που σου’ χουν κάνει φίλοι σου ;

Γιάννης Κ : Όταν ήρθαν έκπληξη πριν δύο χρόνια οι φίλοι μου εκεί που έκανα διακοπές τον Ιούνιο. Και την ίδια χρονιά τους πέτυχα εγώ κατά λάθος τον Αύγουστο!

Βαγγέλης : Ένα πάρτυ έκπληξη για τα γενέθλια μου. Μου έχουν κάνει κάμποσα τέτοια πάρτυ μέσα στα χρόνια όμως εκείνο το θυμάμαι έντονα γιατί το μαγαζί που βρισκόμασταν τότε το θυμάμαι με νοσταλγία μιας και δεν υπάρχει πια. Οι Συχνότητες στα Εξάρχεια.

Εύη : Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη εμπειρία..

Γιάννης Β. : Τίποτα το ιδιαίτερο. Κάποια τούρτα σε κάποιο μαγαζί σε κάποια γενέθλιά μου.

Αλέξανδρος : Ότι μετά από τόσα χρόνια συνεχίζουν να με αγαπούν και να πιστεύουν σε μένα, ότι συνεχίζουμε παρέα.

Κωνσταντίνα:Η καλύτερη έκπληξη που μου έχουν κάνει φίλοι είναι σε μέρα γενεθλίων μου. Ήμουν μόνη, άσχημα ψυχολογικά και ξαφνικά βρέθηκα με πολλούς φίλους τούρτες και πολύ γέλιο! Πάνω στην προσπάθεια τους να καλύψουν τις εκπλήξεις που έρχονταν γινόντουσαν διάφορα ευτράπελα... 3. Έχεις πει κι εσύ στη ζωή σου "πονάω όταν σε βλέπω"

Χριστίνα: Στα 28α γενέθλια μου… Δύσκολη περίοδος της ζωής μου τότε. Η αδερφή μου, οι δύο κολλητές μου και φίλοι αρκετοί μου έκαναν μια καντάδα έκπληξη κάτω από το μπαλκόνι μου. Έχω έρωτα με τις καντάδες!

-          Έχεις πει κι εσύ στη ζωή σου «πονάω όταν σε βλέπω» ;

Γιάννης Κ. : Κάθε φορά που κοιτάω τον καθρέφτη μου το πρωί. Έπειτα μου λέω «Καλημέρα»! και ξεκινάει η μέρα μου...

Βαγγέλης : Όχι.

Εύη : Ναι. Αλλά όσο μεγαλώνω τόσο πιο σπάνια το λέω.

Γιάννης Β. : Δεν το έχω πει. Ασφαλώς το έχω νιώσει. Όπως όλοι νομίζω.

Αλέξανδρος : Δεν ξέρω αν το έχω πει, σίγουρα όμως το χω νιώσει.

Κωνσταντίνα:Δεν έχω πει "πονάω όταν σε βλέπω", αλλά έχω νιώσει το να στεναχωριέται ο άλλος κι ενώ είμαι μια χαρά να κλαίω επειδή πονάει. Να πονάω επειδή πονάει.

Χριστίνα:Το έχω πει με κάθε τρόπο αλλά όχι λεκτικά, στον εφηβικό μου έρωτα. Πόνεσα που δε του είπα ποτέ λεκτικά ότι πονάω. Πολλοί, αν δε το πεις με λέξεις δε καταλαβαίνουν το κάτω κείμενο. Και όταν έκανε οικογένεια… ένιωσα σα να πέθανα χωρίς να έχω εξομολογηθεί.

Βερόνικα:Δε θυμάμαι αν το χω πει, σίγουρα όμως το 'χω νιώσει και σίγουρα έχω πει στις κολλητές μου "πονάω και μόνο που τον βλέπω τυχαία να περνάει τον δρόμο".

gialites 4

-          Ποια ήταν η καλύτερη φάση που έχεις περάσει με παρέα ;

Γιάννης Κ. : Πέρσι το χειμώνα, μια κρύα Παρασκευή, πήγα με τους φίλους μου σε ένα μαγαζί. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ εκείνη τη βραδιά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ και τους φίλους μου εκείνο το βράδυ . Μόνο χαμόγελα και αγάπη.

Βαγγέλης : Με το παρεάκι των φίλων σε διακοπές. Έχουμε βρεθεί αρκετές φορές σε διαφορετικά μέρη που τις θυμάμαι με χαρά και συγκίνηση. Στις πιο "γλυκές" αναμνήσεις βάζω την πρώτη φορά που βρεθήκαμε σε μια παραλία στην Εύβοια με ελάχιστο κόσμο. Ήταν Σεπτέμβρης κι εμείς ανέμελοι.

Εύη : Ξενύχτι σε μπαλκόνι κλαίγοντας, γελώντας, πίνοντας, κλαίγοντας, γελώντας, πίνοντας, κλαίγοντας, γελώντας, πίνοντας.

Γιάννης Β. : Πριν μερικούς μήνες συμμετείχα σε μια ταινία. Μετά το γύρισμα κάθε βράδυ αράζαμε με τους ηθοποιούς και τα παιδιά του συνεργείου σε κάποιο δωμάτιο του ξενοδοχείου που μέναμε και πίναμε μπύρες. Μου έχει λείψει αυτό το παρεάκι.

Αλέξανδρος : Δεν υπάρχει καλύτερη, η κάθε βραδιά, η κάθε φάση που το εγώ ήταν μικρότερο από το εμείς είναι ανεκτίμητη.

 Βερόνικα:Τριήμερο σε μια παραλία που έφτανες μόνο κολυμπώντας ή κάνοντας αναρρίχηση. Ήμασταν εμείς οι 8 που από πριν γνωριζόμασταν μόνο οι 5 και άλλο ένα ζευγάρι παραδίπλα.

Κωνσταντίνα:Η καλύτερη φάση με παρέα δεν είναι μία συγκεκριμένη… Είναι διάφορες στιγμές σε καλοκαιρινές διακοπές σε ελεύθερο camping, όπου πρωταγωνιστούν η ξεγνοιασιά, η χαλαρότητα, το γέλιο!!!

Χριστίνα:Το περασμένο καλοκαίρι εργαζόμουν σε ένα νησί μαζί με δύο φίλες μου. Μετά τη δουλειά πήραμε ένα μπουκάλι κρασί βρήκαμε ένα τέλειο σποτ, έναν ανεμόμυλο, και καθίσαμε να δούμε την πανσέληνο. Το σκηνικό ήταν σουρεαλιστικό. Ο Μήλος ήταν δίπλα σε ένα νεκροταφείο που χωρίς να το ξέρουμε μέσα στα σκοτάδια περάσαμε από μέσα. Ζωή και θάνατος. Και ζωή gialites 5

ΤΟ ΕΡΓΟ :

Ο Αλέξανδρος και η Φανή χωρίζουν. Οι κολλητοί του για συμπαράσταση χωρίζουν και εκείνοι. Τα τέσσερα αγόρια, ο Αλέξανδρος, ο Βαγγέλης,ο Βασίλης και ο Γιάννης και αποφασίζουν να πάνε διακοπές όλοι μαζί σ’ ένα νησί μακριά απ’ όλους κι απ’ όλα, όχι όμως από τον ίδιο τους τον εαυτό.

Προγραμματισμένη Πρεμιέρα 23 Οκτώβρη και κάθε Τετάρτη-Πέμπτη στις 21:00 στο θέατρο Φούρνος

Έως την Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου

Συντελεστές:

Κείμενο-Σκηνοθεσία : Γιάννης Κόκας              

Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Μπησάρα

Βοηθός δραματουργίας : Αλέξης Πετρίχος

Ενδυματολογία/Σκηνογραφία: Ηλέκτρα Σταμπούλου

Χορογραφίες/Κινησιολογία: Παρασκευή Κάπα

Φωτισμοί:Απόστολος Τσατσάκος

Μουσική επιμέλεια:   Χρήστος Παπαδόπουλος

Μουσική διδασκαλία: Έλλη Βασιλάτου

Γραφιστική επιμέλεια: Άννα Κόκα

Ερμηνεύουν (αλφαβητικά): Βαγγέλης Αμπατζής, Εύη Αργυρίου, Γιάννης Βασιλώττος, Γιάννης Κόκας, Αλέξανδρος Κωχ, Βερόνικα Μπακόλα, Χριστίνα Τζιάλλα, Κωνσταντίνα Τσιτσία – Γεωργαντά