Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

«Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων [ερωτηματικό]»:Τρυπώσαμε στις πρόβες της ομάδας ARTimeleia

 Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

Όταν ο Lewis Carroll έγραφε το κλασικό αριστούργημα «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» δεν θα μπορούσε να φανταστεί το θεατρικό θαύμα, που θα επιτυγχανόταν 154 χρόνια μετά!

Η Αννίτα Καπουσίζη διασκεύασε, για το θέατρο, το κλασικό παραμύθι, τοποθέτησε ένα ερωτηματικό δίπλα στον τίτλο και μαζί με την ομάδα ARTimelia ετοιμάζονται να παρουσιάσουν μια παράσταση υψηλών προδιαγραφών από την Παρασκευή 10 Μαΐου. 

texnes plus 3 artimeilia

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που συναντώ την Ανίττα, ούτε η πρώτη που παρακολουθώ δουλειά της ομάδας, καθώς η ομάδα, συμπληρώνει φέτος 7 χρόνια λειτουργίας. Όλες οι παραστάσεις της χαρακτηρίζονται από τη διάθεση επαναπροσδιορισμού των σωματικών ορίων ανάπηρων και μη ανάπηρων ηθοποιών επί σκηνής, καθώς και τον πειραματισμό με οπτικοακουστικά μέσα και πρακτικές από άλλα είδη θεάτρου.

Είναι, όμως, η πρώτη φορά που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω πρόβα τους στον φιλόξενο Χώρο Τέχνης 14η Μέρα.

Η εμπειρία μου; Μπορεί να συνοψιστεί σε μια φράση που λέει η Αλίκη της  Κόνυ Ζήκου, σε μια σκηνή της παράστασης : «Πολύ λίγα πράγματα στον κόσμο είναι πραγματικά ακατόρθωτα».

 texnes plus artimeilia

 

Έτσι φαίνεται ότι σκέφτηκε κι η Αννίτα μόλις ξεκίνησε να ασχολείται με ηθοποιούς με αναπηρία. Τη ρωτάω, λοιπόν, πώς ξεκίνησαν όλα.  «Η ομάδα, στην αρχή, ήταν μια θεατρική ομάδα ανθρώπων με αναπηρία και στην πορεία της έγινε μικτή. Ξεκινήσαμε μέσα από τους κόλπους του MDA HELLAS (Σωματείο για τη φροντίδα ανθρώπων με νευρομυϊκές παθήσεις) κι από το 2016 λειτουργούμε ως μικτή ανεξάρτητη θεατρική ομάδα ARTimeleia», μου απαντάει.

«Τι, όμως, σε γοητεύει καλλιτεχνικά;» Επιμένω στην ερώτησή μου κι η Αννίτα μου μιλά, αμέσως, για δυνατότητες, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους: «Οι δυνατότητες που προκύπτουν, μέσα από την αναζήτηση τρόπων έκφρασης,  σε σώματα περιορισμένα κινητικά. Αυτή η αναζήτηση σε οδηγεί σε δρόμους λιγότερο ‘περπατημένους’, αλλά με πολύ περισσότερες επιλογές. Ο στόχος μας δεν είναι να κάνουμε ‘ό,τι μπορούμε με αυτό που έχουμε’, αλλά να ψάξουμε ‘τι μπορούμε να κάνουμε με αυτά που δεν έχουμε’. Αυτά που, κάθε φορά, ανακαλύπτουμε είναι αποκαλυπτικά».

 

prova artimelia

 

 

Πώς, όμως, μιλάμε για δυνατότητες, όταν υπάρχουν πρακτικές δυσκολίες;  Για την Αννίτα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι: «Η βαθιά ριζωμένη κοινωνική αντίληψη της έννοιας της ‘λύπησης’ στη θέα ενός αμαξιδίου. Η αντιμετώπιση των ανθρώπων αυτών ως ‘ήρωες’ κι άρα η προκατειλημμένη αντίληψη για τον άνθρωπο αυτόν ως άνθρωπο, φίλο, εραστή, επαγγελματία».

Όσο ο Κοσμάς Ινιωτάκης φωτογραφίζει τους ηθοποιούς στην πρόβα, έχω στο μυαλό μου ότι πρέπει να κρατήσω σημειώσεις, για να γράψω το κείμενό μου.  Δεν τα καταφέρνω. Απολαμβάνω τόσο πολύ το θέαμα, που εξελίσσεται μπροστά μου.

Τόσο το εικαστικό αποτέλεσμα, όσο κι οι ερμηνείες των:  Σεργκέι Γαβριηλίτσα, Στέλλας Διακάτου, Κόνυ Ζήκου, Ειρήνης Ιωάννου, Ιορδάνη Κασάπογλου, Εύα Λαμπάρα, Μαριλιάνα Λυγερή, Λάμπρου Παπαγεωργίου, Πάνου Πολυπαθέλη και Γιώργου Σταυριανου με έχουν ταξιδέψει στον κόσμο της Αλίκης.

 

 

texnes plusprova artimelia

 

Αυτόματα, έρχεται στο μυαλό μου η Μπλάνς: «Δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία» κι ό,τι είδα αγγίζει τη μαγεία....

Πώς αλλιώς να εξηγήσει το μυαλό, ότι μια κοπέλα με 80% αναπηρία, η Εύα Λαμπαρά, παίζοντας ουσιαστικά με τα μάτια με καθηλώνει!

Τη σκέψη μου, τη μοιράζομαι με την Αννίτα Καπουσίζη: «Υπάρχει ο κίνδυνος να "εκμεταλλευτεί" κάποιος, ακόμα κι άθελά του, τα άτομα με αναπηρία για να επιτύχει τη συγκίνηση;»

Η Αννίτα με αφοπλίζει με την απάντησή της: «Ο κίνδυνος υπάρχει, όταν βλέπεις στους ανάπηρους κάτι ‘εκμεταλλεύσιμο’. Όταν συνεργάζεσαι με ανάπηρους ηθοποιούς με βάση τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τους, τις διαφορετικές ‘ευκολίες’ ή ‘δυσκολίες’ τους, τότε δεν τίθεται τέτοιο θέμα γιατί μιλάμε για ισότιμη συνεργασία, μοίρασμα κι αμοιβαιότητα, όπως συμβαίνει ή θα έπρεπε να συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους»

Πώς αντιμετωπίζει το κοινό τους ανάπηρους ηθοποιούς; «Οι αντιδράσεις του κοινού ποικίλλουν και στέκονται, συνήθως, στα δυο άκρα. Το απόλυτο ξένισμα, αλλά και την πλήρη αποδοχή. Έχει να κάνει με το πόσο ‘ανοιχτός’ είναι κάποιος να δεχτεί μια εικόνα έξω από τα στερεοτυπικά όρια που προσπαθούμε να στριμώξουμε την πραγματικότητα γύρω μας. Όταν αποδεχτούμε ότι το όλον, που μας περιβάλλει κι είμαστε μέρος του, δεν είναι ομοιόμορφο, τότε θ’ έχουμε κάνει ένα βήμα πιο κοντά στην παιδεία, που η συμβίωση των ανθρώπων προϋποθέτει».

Αυθόρμητα τη ρωτάω για την πολιτεία, τι γίνεται; Το υπουργείο δίνει επιχορήγηση;

Κι εδώ η ομάδα φαίνεται ότι δεν έχει ανάγκη: «Δεν την έχω ζητήσει ακόμα, είμαι λίγο επιφυλακτική στη σχέση μου με την Πολιτεία. Η φετινή μας παράσταση υποστηρίζεται ευγενικά από το Ίδρυμα Ιωάννου. Φ. Κωστοπούλου», σημειώνει η σκηνοθέτις.

prova artimeilia 2

Θα κλείσω την ανταπόκρισή της πρόβας - εμπειρίας με μια προσωπική σκέψη. Αγαπώ το θέατρο, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κι ως επαγγελματίας δημοσιογράφος, έχω δει άπειρες παραστάσεις. Αν με ρωτήσετε, λοιπόν, πότε προσωπικά χαίρομαι μια παράσταση θα σας πω όταν συμβαίνουν δύο πράγματα: Όταν με αγγίζει προσωπικά (για οποιονδήποτε λόγο), αν δηλαδή επιτυγχάνει την ενσυναίσθηση κι όταν μετά από την έξοδό μου από το θέατρο, κινητοποιείται ο προβληματισμός μου και μιλάω γι’ αυτήν! Θέατρο, χωρίς συγκίνηση και δεύτερες σκέψεις δεν υπάρχει κι η «Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων [ερωτηματικό]» το επιτυγχάνει με το παραπάνω.

Αποκλειστική φωτογράφιση για το texnes-plus Κοσμάς Ινιωτάκης

 

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Αννίτα Καπουσίζη
Βοηθός σκηνοθέτη: Βασιλική Μουργελά
Φωτισμοί: Απόστόλης Τσατσάκος
Σκηνικά - Κοστούμια: ομάδα ARTimeleia
Επιμέλεια βίντεο- Μοντάζ: Κυρηναίος Παπαδημάτος
Φωτογραφία - Βίντεο: Γιώργος Δανόπουλος
Sound Design: Ηλίας Κουρτμπασίδης
Δημιουργία Αφίσας: Κ.Π

Παίζουν: Σεργκέι Γαβριηλίτσα, Στέλλα Διακάτου, Κόνυ Ζήκου, Ειρήνη Ιωάννου, Ιορδάνης Κασάπογλου, Εύα Λαμπάρα, Μαριλιάνα Λυγερή, Λάμπρος Παπαγεωργίου, Πάνος Πολυπαθέλης, Γιώργος Σταυριανός

Η παράσταση πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου.

Οι παραστάσεις στις 17 και 18 Μαΐου θα είναι μερικώς προσβάσιμες με παράλληλη διερμηνεία στη νοηματική και χρήση υποτίτλων.

Πρεμιέρα: 10 Μαΐου
Παραστάσεις: Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15 (μέχρι την 1η Ιουνίου)
Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ (κανονικό), 5 ευρώ (μειωμένο)

Χώρος Τέχνης 14η Μέρα
Καλλιρόης 10, Αθήνα 117 43
(στάση Μετρό: «Ακρόπολη», στάση τραμ: «Βουλιαγμένη»)
Τηλέφωνα: 2109210077, 6936600100

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία