Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Λένα Παπαληγούρα: «Όλοι οι ηθοποιοί γνωρίζουμε τι έχουμε καταφέρει σε μια παράσταση, δεν χρειαζόμαστε τις κριτικές»

Από την Αριλένα Δημητρίου

Έχοντας ως κεντρικό θέμα την ιστορία της Γερμανίας μετά την ήττα του Χίτλερ, το αριστούργημα του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ «Ο γάμος της Μαρίας Μπράουν» διασκευάζεται από τον Γιώργο Σκεύα με πρωταγωνίστρια τη Λένα Παπαληγούρα και έναν εξαιρετικό θίασο επί σκηνής.

Η ηθοποιός, ντυμένη με τα υπέροχα χειροποίητα κοστούμια του Άγγελου Μέντη, φωτογραφίζεται στο Θέατρο Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής και μιλάει στο texnes-plus για τις δυσκολίες της μεταφοράς ενός κινηματογραφικού έργου στο θεατρικό σανίδι, για τις κριτικές θεάτρου, για τις νέες καλλιτεχνικές διαδρομές που ανοίγει η παράσταση και για τον Λευτέρη Βογιατζή.

 

 

 

Την ιστορία της παράστασης τη γνωρίσαμε μέσα από τη θρυλική ταινία του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ. Είναι μεγαλύτερη η δυσκολία όταν οι θεατές έχουν κατά νου και την κινηματογραφική παραγωγή;

Κατ’ αρχάς σίγουρα υπάρχει δυσκολία για τους ίδιους τους δημιουργούς, καθώς η κινηματογραφική εικόνα με έναν τρόπο σε στοιχειώνει. Πρέπει λοιπόν οι συντελεστές της παράστασης να σε βοηθήσουν ώστε να ξεφύγεις από αυτή. Θέλαμε να δημιουργήσουμε τη δική μας Μαρία Μπράουν, τους δικούς μας ήρωες, γενικά να αντιμετωπίσουμε το κείμενο σαν κάτι καινούργιο. Ο Γιώργος, ως ντετέκτιβ, αναζήτησε λεπτομέρειες στην ίδια την ταινία, καθώς και σε άλλες ταινίες του Φασμπίντερ. Επίσης, ανέτρεξε σε μαρτυρίες της εποχής και προέκυψε εκ νέου ένα θεατρικό κείμενο. Φυσικά βασίζεται εξ ολοκλήρου στην ταινία, όμως υφίστανται και οι  απαιτούμενες ελευθερίες. Όσον αφορά τους θεατές, αρκετοί είναι εκείνοι που έχουν δει την ταινία, αλλά υπάρχουν και πολλοί που δεν την έχουν παρακολουθήσει. Νομίζω πως αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι όσοι δεν την έχουν δει επιθυμούν να τη δουν, ενώ όσοι την έχουν δει μιλάνε για ένα καινούργιο θεατρικό έργο. Όποιος την έχει παρακολουθήσει πολύ πρόσφατα διαπιστώνει ότι δεν προσπαθήσαμε να αναπαραγάγουμε τον τρόπο παιξίματος των ηθοποιών ή την ατμόσφαιρα της ταινίας. Επιχειρήσαμε να προσφέρουμε στο κοινό κάτι άλλο, εξίσου ταιριαστό, αλλά δικό μας δημιούργημα. Και αυτό το κάναμε διότι θεωρούμε πως είναι διαφορετικό να εκφράζεσαι με ένα μέσο που σου δίνει τη δυνατότητα να διαμορφώσεις μια ολόκληρη πραγματικότητα με όχημα την εικόνα και τους χώρους στους οποίους εκτυλίσσεται η δράση και διαφορετικό να εκφράζεται μέσω του θεάτρου. Στο θέατρο το μοναδικό σου όπλο είναι τα συναισθήματα που μεταδίδουν οι ηθοποιοί, ενώ ο χώρος όσο και να αλλάξει παραμένει κατά βάση ίδιος.

 

 

 Είχες δει την ταινία; Σε επηρέασε ερμηνευτικά η προσέγγιση της Χάνα Σιγκούλα;

Ο ρόλος μου με δυσκόλεψε επειδή έχει γραφτεί σχεδόν πάνω στη Χάνα Σιγκούλα. Κατά κάποιο τρόπο τον έχει στοιχειώσει. Ωστόσο όλα αυτά αναγκάστηκα να τα ξεχάσω και να αφεθώ ελεύθερη, με τη βοήθεια του Γιώργου Σκεύα. Έτσι δημιουργήσαμε τη δική μας Μαρία Μπράουν. Την απόσταση και τη σκληρότητα του προσώπου, που στην ταινία είναι εμφανή μέσα από το κινηματογραφικό καδράρισμα, εγώ πρέπει να τα μεταδώσω διαφορετικά, καθώς το θέατρο είναι ένα άλλο μέσο. Οπότε σίγουρα επηρεάστηκα, αλλά δεν με κυρίευσε. Γιατί, αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο, θα είχα αδρανοποιηθεί.

 

 

 

Η Μαρία Μπράουν δεν αγαπάει, δεν ερωτεύεται πέρα από την πετυχημένη της περσόνα (το χρήμα, τη δόξα κ.λπ.), ωστόσο είναι έτοιμη να τα παραδώσει όλα στο σύζυγό της, τον μόνο άντρα που πόθησε πραγματικά. Δουλεύοντας με την ηρωίδα πώς δικαιολογείς τη στάση της;

Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον σε αυτή την προσωπικότητα είναι ότι είναι πολύ αντιφατική. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι μια αδίστακτη γυναίκα, η οποία είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα προκειμένου να υλοποιήσει το υλιστικό όνειρό της. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει και ένα κομμάτι του εαυτού της που είναι αθώο, πιστό και ρομαντικό. Η πίστη και η προσήλωση στον άντρα της και στον έρωτα κατά κάποιο τρόπο εξυγιαίνει τη Μαρία. Διαφορετικά θα ήταν μια κοινή ηρωίδα, η οποία απλώς πατάει επί πτωμάτων για να πετύχει το σκοπό της. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μια πιο πολύπλοκη προσωπικότητα, που θέλει μεν να πετύχει, αλλά ενδόμυχα αναρωτιέται αν αυτό είναι ψευδαίσθηση. Πρέπει να πιστέψει πως είναι ψευδαίσθηση για να τα καταφέρει. Η Μαρία κάνει τα πάντα γι’ αυτό τον έρωτα και, όταν τελικά προδίδεται, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να οδηγηθεί στο τέλος της. Είναι σαν να χάνει την αξία όλης της ζωής της γι’ αυτό τον έρωτα και αυτό είναι ένα πολύ περίεργο στοιχείο της ψυχοσύνθεσής της, και ταυτόχρονα πολύ συγκινητικό. Όλα αυτά τα αντιφατικά χαρακτηριστικά με γοήτευσαν.

 

 

 

Αν και νέα στο χώρο, πρωταγωνιστείς πάντα σε αξιόλογες παραστάσεις ρεπερτορίου ‒«Τρεις αδερφές» του Τσέχοφ‒, σε δύσκολα σύγχρονα έργα ‒«Blasted» της Σάρα Κέιν ‒, σε αρχαίο δράμα ‒«Ιφιγένεια» το καλοκαίρι‒, παρ’ όλα αυτά νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που μια παράσταση είναι όλη πάνω σου ‒ με εξαίρεση την «Κατερίνα». Αισθάνεσαι ότι κινείσαι σε ένα νέο καλλιτεχνικό μονοπάτι ή ότι είσαι πιο ώριμη καλλιτεχνικά;

Δεν το σκέφτομαι ακριβώς έτσι. Δεν σκέφτηκα πότε ότι είναι πάνω μου η παράσταση. Ούτε στην «Κατερίνα» είχα αυτή την αίσθηση. Στην «Κατερίνα», για παράδειγμα, θεωρούσα ότι ήμουν επιφορτισμένη με ένα μεγάλο κομμάτι του κειμένου, όχι όμως ότι η παράσταση ήταν όλη πάνω. Πιστεύω πως όλα τα πρόσωπα έχουν ιδιαιτερότητες, ενδιαφέρον και ένα τεράστιο βάθος για εξερεύνηση. Ωστόσο στη συγκεκριμένη παράσταση νιώθω πως βαδίζω σε ένα νέο καλλιτεχνικό μονοπάτι. Αυτό δεν έχει σχέση με το ρόλο καθαυτό, αλλά με το ότι μου ζητήθηκε κάτι τελείως διαφορετικό από ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα. Έπρεπε να μεταμορφωθώ σε ένα άλλο πρόσωπο. Ήταν μια δημιουργική διαδικασία, καθώς με τη βοήθεια του Γιώργου προσπαθήσαμε να ανακαλύψουμε ένα νέο περπάτημα, μια νέα φωνή, μια έκφραση ενός προσώπου παγωμένου συναισθηματικά, που επιλέγει να λέει λίγα και να εννοεί πολλά. Όλα αυτά είναι μια καινούργια διαδρομή για μένα, ένα προσωπικό ρίσκο. Επειδή η «Κατερίνα» έχει παιχτεί τόσο καιρό και έχει αγαπηθεί τόσο πολύ, ήθελα να την αφήσω πίσω και να ρισκάρω. Μερικές φορές ο κόσμος περιμένει από σένα το ίδιο πράγμα, αυτό που αγάπησε. Ήταν ένα στοίχημα για μένα να κινηθώ σε καινούργια μονοπάτια. Δεν με ένοιαζε το αποτέλεσμα αλλά η διαδικασία.

 

 

Διαβάζεις κριτικές; Σε επηρεάζουν όσα γράφονται;

Φυσικά. Μου φαίνεται πάρα πολύ δύσκολο να μη σε αγγίζουν οι κριτικές. Απλώς προσπαθώ να επηρεάζομαι όσο το δυνατόν λιγότερο και από τα αρνητικά και από τα θετικά σχόλια. Μόνο έτσι αφοσιώνεται κανείς στη δουλειά του. Χαίρομαι όταν κάποιος διακρίνει την ανάγκη μου να κάνω κάτι νέο. Πολλοί έγραψαν ότι είναι ένα διαφορετικό πρόσωπο από μένα και αυτό είναι μεγάλη επιβράβευση. Πιστεύω πως κατά βάθος ξέρουμε ποια παράσταση μας βοηθάει να εξελιχθούμε και με ποια παραμένουμε στάσιμοι. Όλοι οι ηθοποιοί γνωρίζουμε τι έχουμε καταφέρει σε μια παράσταση, δεν χρειαζόμαστε τις κριτικές. Είναι δύσκολο κάθε βράδυ να κατασκευάσεις κάτι που απαιτεί να δοθείς ψυχή τε και σώματι, γι’ αυτό προσπαθώ να μένω ανεπηρέαστη από τις κριτικές.

 

Με τον Λευτέρη Βογιατζή δεν πρόλαβες να συνεργαστείς. Πώς είναι να παίζεις στο θέατρό του; Έχεις κάποια ανάμνηση από εκείνον;

Είναι πολύ συγκινητικό που βρισκόμαστε σε αυτό το θέατρο. Στο συγκεκριμένο θέατρο έχω δει τις παραστάσεις που με καθόρισαν ως ηθοποιό. Είναι το σπίτι που κάθε ηθοποιός ονειρευόταν να έχει. Είναι μεγάλη τιμή να παίζω σε αυτό. Με τον Λευτέρη Βογιατζή δεν πρόλαβα να συνεργαστώ. Είχαμε κάνει δύο μήνες πρόβα για τον «Αμφιτρύωνα», αλλά μετά αρρώστησε και οι πρόβες διακόπηκαν. Είναι περίεργο, επειδή δεν μπόρεσα να δουλέψω ολοκληρωμένα μαζί του. Η διαδικασία διακόπηκε βίαια. Ακολούθησε η αρρώστια του. Πάντα αισθανόμουν πως αυτό έχει μείνει ημιτελές, ανολοκλήρωτο μέσα μου. Τώρα νιώθω πως αυτός ο κύκλος κλείνει και ένας καινούργιος ανοίγει. Πέρα από όλα αυτά, είναι και ένα μαγικό θέατρο.

 

Επόμενα σχέδια

Θα συμμετάσχω στον «Ηλίθιο» του Ντοστογιέφσκι, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Η παράσταση έχει προγραμματιστεί για μετά το Πάσχα ‒ Απρίλιο έως Ιούνιο.

 

 

 Τη φωτογράφηση για το Texnes-plus έκανε ο Κοσμάς Ινιωτάκης.

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία