Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Είδα την «Αρχή του Αρχιμήδη», σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου Κύριο

 Από τον Αναστάση Πινακουλάκη

Το «El Principio de Arquímedes» (Η αρχή του Αρχιμήδη) του Josep Maria Miro ανεβαίνει για μόλις δεύτερη φορά σε ελληνική σκηνή σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανούηλ.
Είναι η δεύτερη συνεργασία ων Μαυρογεωργίου-Χατζηεμμανουήλ (Solo Theatro) σε δύο χρόνια μετά το «Χελιδόνι» (La Golondrina) του Guillem Clua, το οποίο μάλιστα θα ξαναπαιχτεί για έναν τρίτο κύκλο παραστάσεων στο Μικρό Γκλόρια.  Ο Miro διακρίθηκε το 2011 με το βραβείο Born για το έργο «Η αρχή του Αρχιμήδη», ενώ μετράει ήδη μια δεκάδα από βραβεία για το σύνολο της δραματουργίας του. 
Το έργο πραγματεύεται ένα πολύ αμφιλεγόμενο περιστατικό που λαμβάνει χώρα σ’ ένα κολυμβητήριο –εξού κι ο τίτλος-αναφορά στον Αρχιμήδη- που παίρνει μια παραβατική χροιά. Ο Τζόρντι, ένας προπονητής κολύμβησης, δίνει ένα φιλί στο στόμα σ’ ένα αγόρι γύρω στα 7 χρονών επειδή (όπως ισχυρίζεται) φοβόταν να κολυμπήσει χωρίς σωσίβιο. Ο ίδιος δεν βλέπει κάτι μεμπτό στην τρυφερή αυτή πράξη. Οι γονείς των παιδιών συσπειρώνονται και ζητούν εξηγήσεις από την διεύθυνση του κολυμβητηρίου. Που βρίσκεται όμως η αλήθεια; 
Ο Josep M. Miro ακολούθησε μια πολύ ενδιαφέρουσα και γεμάτη suspense αφηγηματική διάταξη. Ακολουθεί μια μη γραμμική αφήγηση, κόβοντας τις σκηνές απότομα, αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα συνέχειας. Στην εξέλιξη της πλοκής, οι σκηνές επανέρχονται για να συμπληρωθούν, δίνοντας νέες οπτικές γωνίες. Αυτή η αφηγηματική επιλογή ανοίγει το έργο στην αντιληπτική και κριτική ικανότητα του θεατή και ταυτόχρονα κλείνει το μάτι στην αστυνομική λογοτεχνία. Ο Τζόρντι είναι αθώος ή ένοχος, τρυφερός ή διεστραμμένος; Το πολύ ελκυστικό «ξεφλούδισμα του κρεμμυδιού» όσον αφορά του χαρακτήρες του έργου δεν είναι καθόλου εύκολη ή προβλέψιμη υπόθεση. Οι ήρωες δεν είναι μονοκόμματα η αλήθειά τους, αλλά οι φωτοσκιάσεις αυτής. 
 
H Arxi tou Arximidi photo by Yiannis Karabatsos 5
Η παράσταση
Σε αυτή τη διαδικασία αποσαφήνισης της ιστορίας, καθοριστικό ρόλο παίζει το σκηνοθετικό έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου. Ο σκηνοθέτης όχι μόνο υπηρετεί την ροή της αφήγησης του συγγραφέα, αλλά φλερτάρει περαιτέρω με το παιχνίδι των οπτικών γωνιών των δραματικών προσώπων. Τρεις φορές ανάμεσα στις σκηνές, αλλάζει σε πλήρες σκοτάδι τις προσόψεις της σκηνογραφίας και τον σκηνικό του χώρο συνεπακόλουθα. Δεν επαναπαύεται στο γερό δραματουργικό υλικό που έχει στα χέρια του, δίνοντας μια εύκολη «λύση» στο θεατή. Πετυχαίνει άψογα να παίξει με την προνομιακή θέαση και θέση του θεατή αλλά και την θέαση των δραματικών προσώπων από τα υπόλοιπα πρόσωπα. Με άλλα λόγια, έχουμε τη δυνατότητα να δούμε την διαχείριση της «επίμαχης» πράξης, από πολλές πλευρές, προτού πάρουμε τη μία ή την άλλη θέση. Έτσι, το τελικό αποτέλεσμα κερδίζει σε δραματικό suspense και σε μια περιδιάβαση στα λεπτά όρια ανάμεσα στη νομιμότητα και την παραβατικότητα, την ηθική και την διαστρέβλωση αυτής. 
Η διαχείριση του σκηνικού χώρου είναι μαθηματικά υπολογισμένη «εκπαιδεύοντας» τον θεατή να παρατηρήσει και να οδηγηθεί στον μίτο της ιστορίας και συνεπώς στον πάτο του παγόβουνου. Από ένα σημείο και μετά κάθε σκηνικό αντικείμενο αποκτά ξεχωριστό νόημα για τον θεατή κι αποτελεί κλειδί για την εξέταση αυτής της υπόθεσης. Το ρεαλιστικό σκηνικό της Θάλειας Μέλισσα φωτίζεται άψογα από τις λάμπες φθορίου (φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου) δίνοντας ένα ψυχρό, σχεδόν ανακριτικό σκηνικό περιβάλλον. 
 
 
Ο Μιχάλης Συριόπουλος (βραβείο Χορν 2019) είναι ο πρωταγωνιστής της παράστασης, υποδυόμενος τον Τζόρντι, τον προπονητή που φίλησε το ανήλικο αγόρι. Ο δημοφιλής στο αθηναϊκό κοινό ηθοποιός από τις παραστάσεις του Μοσχόπουλου («Η δίκη του Κ», «Καντιντ) δίνει μια συλλεκτική ερμηνεία χωρίς ευκολίες. Ο Τζόρντι του είναι σημεία «ο άνετος προπονητής» που κομπάζει την «φαλλική» του υπεροχή, σε σημεία ο τυπικός κατηγορούμενος ενός δικαστικού δράματος, ενώ στο τελευταίο μέρος του έργου γίνεται η σκιά του εαυτού του. Δεν είναι απλώς ένας δεινός ερμηνευτής, αλλά ένας πολύ έξυπνος αίλουρος που μπορεί να πηδήσει από τη μία ψυχική διάθεση και συμπεριφορά στην άλλη ξανά και ξανά χωρίς να προδώσει τα πιο μύχια στοιχεία του χαρακτήρα του. Ο Τζόρντι του ενώ φέρεται ως εξωστρεφής κι άνετος, αποδεικνύεται ένας αινιγματικός άντρας που θα μπορούσε να είναι ένοχος για ηθικά μεμπτά πράγματα. Το ενδιαφέρον –κατά τη γνώμη μου- είναι πως δεν φτάνουμε σε κάποια «κάθαρση» αλλά ούτε σ’ ένα ανατρεπτικό τέλος. Ο Τζόρντι καταλήγει στο χείλος ενός γκρεμού που δεν έχει καν συμπαγές έδαφος. Ρέει σαν το υδάτινο στοιχείο στο οποίο έχει αφοσιωθεί επαγγελματικά. 
 
Ο Miro πολύ σοφά παραμένει πολιτικώς ορθός και δεν αναλώνεται σε μια γραφή που παραπέμπει σε ανακριτική διαδικασία με μονοδιάστατες αναγνώσεις και ηθικολογίες. Χωρίς να στερεί από τη γραφή του το νυστέρι, δεν θεραπεύει ούτε σκοτώνει τον ασθενή του αλλά δίνει στον θεατή αυτό το νυστέρι καλώντας τον να δίνει ο ίδιος στην ουσία των πραγμάτων.
 
H Arxi tou Arximidi photo by Yiannis Karabatsos 1
Η Μαρία Φιλίνη δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία ως Άννα, η διευθύντρια του κολυμβητηρίου. Σταθερή συνεργάτης του Skrow Theater, εμφανίστηκε πιο ώριμη από ποτέ. Συνθέτει μια σειρά από ποιότητες που δείχνουν την ανθρώπινη πλευρά του χαρακτήρα της που είναι επιφορτισμένος μ’ ένα εκτελεστικό έργο. Αναλαμβάνει τον στυγνό ρόλο του ανακριτή και σε σημεία τον συμβουλευτικό χαρακτήρα ενός συναδέλφου.  
Ο Γιάννης Σοφολόγης υποδύεται τον άλλο προπονητή του έργου, που δείχνει έναν άλλο τύπο υπαλλήλου, αυτού που επικεντρώνεται στην δουλειά του και δεν δείχνεται. Η χαριτωμένη αφέλεια που δίνει στον χαρακτήρα του, αποτελεί ένα απαραίτητο αντιστικτικό στοιχείο στον δραματικό πρωταγωνιστή. Δεν είχε ωστόσο μια ιδιαίτερη δυναμική στη μετάβασή του από υποστηρικτή σε αντίμαχο αυτού. 
 
Τέλος, ο Σεραφείμ Ράδης υποδύεται τον πατέρα ενός μαθητή. Η περιορισμένη του παρουσία και η αρχική μετρημένη του ερμηνεία, δυστυχώς δεν φτάνει ποτέ στο τραχύ θυμοειδές που περιγράφεται στην τελευταία σκηνή του έργου με αποτέλεσμα να μην φαίνεται τόσο αναγνωρίσιμος πολιτισμικά. Ίσως βέβαια δεν προσφέρεται κι ο ρόλος του δραματουργικά για μια εξισορροπημένη κορύφωση όπως τα υπόλοιπα πρόσωπα. 
Έχοντας δει την παράσταση «Η αρχή του Αρχιμήδη» δικαιολόγησα μέσα μου γιατί έγινε talk of the town, τόσο στο σύνολο όσο και στο μεγάλο ατού που λέγεται Μιχάλης Συριόπουλος. Θα ήθελα να σταθώ ωστόσο εξίσου στην πολυδιάστατη και στοχευμένη σκηνοθεσία του Μαυρογεωργίου που είτε ως δραματουργός είτε ως σκηνοθέτης προτείνει δυναμικά ένα εντελώς σύγχρονο ρεπερτόριο. Στην «αρχή του Αρχιμήδη» τα πάντα είναι ανοιχτά προς εξέταση και η δραματουργία αναπτύσσεται ενδόμυχα στον θεατή. 
 
 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία