«Κρίτσι, κρίτσι, κρίτσι, ποιος τραγανάει το σπίτι; Τι θα φάμε σήμερα άραγε; Μια πορτούλα; Ένα παράθυρο ή μήπως ένα στρουμπουλό ΑΓΟΡΑΚΙ;»
Το παραμύθι «Χένσελ και Γκρέτελ» το συνέλεξαν από τη γερμανική λαϊκή παράδοση οι αδερφοί Γκριμ, οι μεγάλοι παραμυθάδες του 19 αιώνα, και το πρόσθεσαν στη συλλογή των παραμυθιών τους για πρώτη φορά το 1812.
Σύμφωνα με την αρχική ιστορία, τα δύο μικρά αδέρφια τα εγκαταλείπουν στο δάσος οι γονείς τους επειδή δεν έχουν να τα ταΐσουν. Η αφήγηση μοιάζει με αυτή του γνωστού σε μας «Κοντορεβιθούλη» και τη συγκεκριμένη περίοδο λειτουργούσε ως καταγγελία για το πού μπορεί να οδηγήσει η ανέχεια έναν άνθρωπο, και μάλιστα ένα γονιό. Στο δάσος τα παιδιά βρίσκουν ένα σπίτι φτιαγμένο από ζαχαρωτά, αλλά, μόλις πλησιάζουν και αρχίζουν να δοκιμάζουν τα γλυκά, η ιδιοκτήτρια, μια γριά μάγισσα, φυλακίζει τον Χένσελ με σκοπό να τον παχύνει και να τον φάει και απαιτεί από την Γκρέτελ να την υπηρετεί. Η Γκρέτελ στο τέλος ξεγελάει την κακιά μάγισσα, τη ρίχνει στο φούρνο όπου θα έψηνε τον Χένσελ, ελευθερώνει τον αδερφό της και επιστρέφουν σπίτι με τους θησαυρούς της μάγισσας.
Το παραμύθι εκδίδεται ξανά και ξανά (1819, 1840 κ.λπ.), με κάποιες παραλλαγές στην αφήγηση, με κυριότερη αυτή της αλλαγής της μητέρας των παιδιών σε κακιά μητριά.
Το παραμύθι Χένσελ και Γκρέτελ» αποδείχθηκε ένα από τα δημοφιλέστερα των αδερφών Γκριμ και έχει λάβει διάφορες μορφές και αποδόσεις στη διάρκεια του χρόνου, με σημαντικότερη αυτή της ομώνυμης όπερας του Γερμανού συνθέτη Έγκελμπεργκ Χούμπερντινγκ. Το λιμπρέτο για τη συγκεκριμένη όπερα έχει γράψει η αδερφή του συνθέτη και πάνω σε αυτό βασίστηκε η απόδοση της Κάρμεν Ρουγγέρη για την παράσταση που παίζεται από τον Οκτώβριο του 2017 στο Θέατρο Κιβωτός: «[…] μια ιστορία γεμάτη μηνύματα, μιλάει για τη μανία των παιδιών να κοροϊδεύουν και απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους».
Ο κυρ-Πέτρος ο σκουπάς ζούσε φτωχικά με την καλή αλλά φωνακλού γυναίκα του και δυο τους παιδιά σε ένα μικρό σπιτάκι στην άκρη του δάσους. Ένα πρωινό που ο κυρ-Πέτρος πήγε να πουλήσει τις σκούπες του τα παιδιά πάνω στο παιχνίδι τους έχυσαν το λιγοστό γάλα που φυλούσε η μαμά για να τους φτιάξει ρυζόγαλο. «ΧΑΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ, δεν θέλω να σας βλέπω. Τώρα πώς θα σας φτιάξω ρυζόγαλο;» φώναξε με δάκρυα στα μάτια η μαμά και τα παιδιά έτρεξαν στο δάσος να μαζέψουν φράουλες για να την ηρεμήσουν. Τους πρόλαβε το βράδυ όμως, κοιμήθηκαν κάτω από τα αστέρια και την άλλη μέρα…
Η παράσταση είναι μια ακόμα προσεγμένη δουλειά της Κάρμεν Ρουγγέρη και των συνεργατών της, με έμφαση στον απλό, καθαρό λόγο, που προσπαθεί να περάσει διδάγματα στους μικρούς θεατές για τη ζωή, τη διαφορετικότητα, τη δύναμη της αγάπης. Τα σκηνικά και τα κοστούμια (Χριστίνα Κουλουμπή) είναι καλοφτιαγμένα, φωτεινά και χαρούμενα. Τα τραγούδια και οι μουσικές επιλογές προσεγμένα (Ανδρέας Κουλουμπής). Οι χορογραφίες και η κίνηση των ηθοποιών καλοδουλεμένες (Πέτρος Γαλλίας).
Από την παράσταση ξεχωρίζουμε τις πολύ ωραίες φυσικές φωνές των ηθοποιών-τραγουδιστών (Αθηνά Δημητρακοπούλου, Ιωάννης Κοντέλλης, Εστέλλα Κοπάνου, Κωνσταντίνα Λιναρδάτου, Ιουστίνα Μάτσιασεκ, Ίρις-Φιόνα Νικολάου, Νικόλας Παπακωνσταντίνου). Η Γκρέτελ ιδιαίτερα είχε εξαιρετικό έλεγχο, χορεύοντας και τραγουδώντας ταυτόχρονα. Από τις ερμηνείες –όλοι οι ρόλοι ήταν καλοδουλεμένοι και η επιλογή των ηθοποιών-τραγουδιστών ήταν επιτυχής– πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στην απολαυστική μέσα στην υπερβολή της κακιά μάγισσα.
