Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Ταινία της εβδομάδας: Οι Ζωές που δεν έζησα Κύριο

Η  Σάλι Πότερ επιστρατεύει στην καινούρια της ταινία τον ρεαλισμό στην σκηνοθεσία, το τραγικό στο σενάριο και τον Χαβιέ Μπαρδέμ στην ερμηνεία, ευελπιστώντας, μάλλον, να ανανεώσει το αμερικάνικο μελόδραμα. Κι αν, όμως, προσπαθεί να του προσθέσει την ακατέργαστη σκληράδα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου και να του αφαιρέσει την παραφουσκωμένη γκλαμουριά του Χόλιγουντ, η προσπάθεια μένει στα λιμνάζοντα νερά της σεναριακής σύγχυσης, της σκηνοθετικής κοινοτυπίας και της εύκολης συγκινησιακής φόρτισης.

Το σεναριακό εγχείρημα της Σάλι Πότερ περιλαμβάνει, εδώ, τον συνδυασμό τριών διαφορετικών ημερών από τρεις εναλλακτικές πορείες της ζωής ενός άντρα (Χαβιέ Μπαρδέμ). Κι αν το πολυδαίδαλο των ανθρώπινων επιλογών μοιάζει με την κύρια θεματολογία της ταινίας, το σεναριακό καράβι ξεκινάει νωρίς να μπατάρει μία προς τα όνειρα που χάνονται, μία προς το συγγενικό αίμα που «νερό δεν γίνεται» και μία προς τον έρωτα που φεύγει. Με αποτέλεσμα να προσκρούει αναπόδραστα στο παγόβουνο της σεναριακής τρικυμίας εν κρανίω. Μιας τρικυμίας που, προσπαθώντας να καλύψει την απουσία σεναριακής στόχευσης, επενδύει στο εκβιαστικό δάκρυ που δεν καταφέρνει, όμως, ποτέ να το κάνει να τρέξει κορόμηλο.

the roads not teken texnes plus2

 

Η σκηνοθεσία, απεκδυόμενη την λάμψη των ίδιων της των πρωταγωνιστών, ποντάρει σε έναν συνδυασμό ενός πρώιμου Λαρς Φον Τρίερ με το μεγαλεπήβολο του χολιγουντιανού παρόντος. Για να καταλήξει σε μια αυταρέσκεια που ,αν και διατηρεί ψήγματα ομορφιάς, μοιάζει τελικά αποστραγγισμένη από κάθε πρωτοτυπία.

Συμπερασματικά, η Σάλι Πότερ είναι μια σπουδαία καλλιτέχνης που μοιάζει, εδώ, να πιάστηκε στη φάκα σεναριακών και σκηνοθετικών trends, χάνοντας την δική της προσωπική αισθητική.

2/5