Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 
Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Αγαπά το θέατρο, το σχολείο και τα παραμύθια. Τα συνδύασε όλα και όταν μεγάλωσε αποφάσισε να κάνει το μάθημα της θεατρικής αγωγής στο δημοτικό σχολείο. Στο σχολείο φτιάχνει με τα παιδιά φανταστικούς κόσμους για να ζήσουν μέσα σε αυτούς. Τα βράδια γράφει παραμύθια για να τα διαβάζουμε όλοι μαζί! Από τις εκδόσεις διάπλαση κυκλοφορούν "Της μουσικής το παραμύθι" κι "Ο Άνιχνος". Τον ελεύθερο χρόνο της βλέπει παραστάσεις και σκαρφίζεται παιχνίδια για να παίξουμε με αυτές. "Μια φορά κι έναν καιρό μια παράσταση ιδέες δίνει εκατό!"

E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Ο Ηλίας Καρελλάς είναι πάντοτε εγγύηση, είτε πρόκειται για θέατρο σκιών, είτε για παιδικό θέατρο. Αλλά αυτήν την φορά το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες! Η ζωντανή μουσική των String demons απογείωσε την παράσταση στο Θέατρο Κάππα με την θεσπέσια φωνή της Λυδίας Μπουντούνη να αφήνει άφωνο το κοινό. Ήχοι παραδοσιακοί, κλασσικοί, ρεμπέτικο, heavy metal, όλα εναρμονισμένα στις ανάγκες της παράστασης!

Για άλλη μια φορά το παιχνίδι με τις σκιές ενσωματώνεται άψογα στη σκηνοθεσία ενώ ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η σκηνή του πολέμου. Μια χορογραφία με σύρματα έδωσε όλη τον παραλογισμό του πολέμου. Σύρματα που υψώνουμε ανάμεσα σε χώρες, ανάμεσα σε ανθρώπους, ανάμεσά μας. Για να κλειστούμε τελικά εμείς οι ίδιοι μέσα σε αυτά τα συρματοπλέγματα.

Ο Λευτέρης Ελευθερίου υπέροχος Συρανό ντε Μπερζεράκ!

2cyrano karellas 2019 gerasimopoulou IMG 9594

Άψογοι επίσης και οι υπόλοιποι ηθοποιοί, Κατερίνα Αθανασιάδη, Χρήστος Καπενής, Φάνης Παυλόπουλος. Πολλά μπράβο και στους χορευτές Κατερίνα Γεβετζή και Ναπολέων Μανάτο.

Η ομορφιά και πώς αυτή ορίζεται και το αιώνιο θέμα της αγάπης και της αποδοχής αποτελούν την βαθύτερη ουσία του Συρανό. Του Συρανό που η αγάπη του για την Ρωξάνη είναι τόσο μεγάλη ώστε να θυσιάσει την δική του ευτυχία για την δική της. Χαίρεται να την βλέπει χαρούμενη και όταν ο ανταγωνιστής του πεθαίνει δεν σπεύδει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία αλλά αντίθετα πονά για την απώλεια μαζί με την Ρωξάνη. Η αγάπη είναι πολύπλοκη στα δικά μας μάτια αλλά τόσο ξεκάθαρη στα μάτια ενός ποιητή κι ενός παιδιού.

Κρατάω σαν πολύτιμο θησαυρό τα λόγια του 6χρονου γιου μου μετά την παράσταση «Μαμά αφού ο ντε Γκις αγαπούσε την Ρωξάνη γιατί έστειλε τον άντρα της στον πόλεμο;». Γιατί για ένα παιδί κι έναν ποιητή, όπως ο Συρανό όταν αγαπάς σκέφτεσαι πρώτα αυτόν που αγαπάς και μετά τον εαυτό σου.

Παιχνίδια με σκιές κατά τη διάρκεια της παράστασης και παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε. Συρανό ντε Μπερζεράκ του Εντμόν Ροστάν. Υπάρχει μια πολύ όμορφη διασκευή του έργου για παιδιά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο με υπέροχη εικονογράφηση!

 sirano

ΜΕΤΑ…

  • Από δω ο καλύτερός μου φίλος: Μπορεί να παιχτεί με έναν ή πολλούς παίχτες. Αν παίζει μόνο ένας τότε ζωγραφίζει τον φανταστικό καλύτερό του φίλο, ενώ αν παίζουν περισσότεροι, ο παρουσιαστής μας δείχνει τον καλύτερό του φίλο (τον άλλο παίκτη) τον οποίο φροντίζει να καθοδηγήσει- ντύσει ανάλογα. Γιατί το μυστικό σε αυτό το παιχνίδι είναι ότι ο καλύτερος φίλος έχει μια ιδομορφία. Μπορεί να εχει μεγάλη μύτη (σαν τον Συρανό), τεράστια αυτιά, να περπατά ανάποδα, να φτερνίζεται αντί να μιλά, να είναι από έναν μακρινό πλανήτη όπου είναι σύνηθες να τρως σύννεφα και άλλα πολλά. Ο παρουσιαστής εκθειάζει τον καλύτερό του φίλο και μας εξηγεί γιατί αυτό το διαφορετικό στοιχείο πάνω του τον κάνει τόσο ξεχωριστό!

 

  • Ο διπλός εαυτός μου: Η σκηνή κάτω από το μπαλκόνι όπου φαίνεται ο Κριστιάν ενώ μιλά ο Συρανό στάθηκε αφορμή να θυμηθώ αυτό το παιχνίδι. Για το παιχνίδι αυτό χρειάζονται οπωσδήποτε δύο. Τα δυο παιδιά στέκονται το ένα πίσω από το άλλο και χρησιμοποιώντας ένα πανί ή ένα τεράστιο μπουφάν/ ζακέτα/ πανωφόρι κρύβουμε το παιδί που στέκεται μπροστά. Αφήνουμε να φαίνονται τα χέρια του παιδιού που στέκεται μπροστά και το κεφάλι του παιδιού που στέκεται πίσω. Έτσι ενώ μιλά το «κεφάλι» οι κινήσεις γίνονται από τα «χέρια». Ο συντονισμός δεν είναι εύκολος καθώς οι δυο παίκτες δεν έχουν συννενοηθεί για το τι θα μιλήσουν και το αποτέλεσμα ξεκαρδιστικό!

Τι κοιτάς; Ε τι κοιτάς; Πώς πρέπει να ‘μαι για να μ’ αγαπάς;

Η μεγαλύτερη αλήθεια κρύβεται στους τελευταίους στίχους που ακούγονται από όλο τον θίασο και ξεσηκώνουν το κοινό. Έχει τελικά σημασία η μύτη μας, τα αυτιά μας και τα ρούχα μας; Αυτά καθορίζσουν το κατά πόσο είμαστε αποδεκτοί; Αυτά εξασφαλίζουν την αγάπη των άλλων; Ή μήπως τελικά η ουσία βρίσκεται αλλού; Σε έναν κόσμο όπου η εξωτερική εμφάνιση έχει φτάσει να καταπιέζει αυτούς που αναλώνονται στο κυνήγι της, ο Συρανό δίνει μια άλλη διάσταση της αγάπης!

           

Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Η ομάδα Κοπέρνικος μας ενθουσιάζει και πάλι κι αυτή την φορά…γιορτινά στο Θεάτρο Olvio! Την παράσταση μπορείτε να δείτε και αυτή την Κυριακή 12 Ιανουαρίου. Ένα ξωτικό αποδιωγμένο, τιμωρημένο για σφάλμα βαρύ, βρίσκεται στην Πόρτα του Δαναού Στρίγκου, εργοστασιάρχη παιχνιδιών και γνωστού τσιγκούνη. Γέλιο, συγκίνηση και αγάπη πλημμύρισε η αίθουσα του Olvio και συνιστούμε ανεπιφύλακτα να μην την χάσετε! Θα μάθουμε από αυτό το γλυκύτατο ξωτικό ότι τα Χριστούγεννα είναι μοίρασμα, είναι αγάπη, είναι περισσότερο να δίνεις και λιγότερο να παίρνεις.

Ο Γκάυ Στεφάνου υπογράφει την σκηνοθεσία κι αυτό αποτελεί από μόνο του εγγύηση! Εργοστάσιο παιχνιδιών, παιδικά δωμάτια, βουνά, κατσίκες και ποτάμια ζωντανεύουν μπροστά μας. Εξαιρετικοί όλοι οι ηθοποιοί, Γιάννης Δρακόπουλος, Γιώργος Κισσανδράκης, Μιχάλης Πανάδης και Σωσώ Χατζημανώλη, καθως και η κούκλα Πι. Ειδικά η ερμηνεία του Γιάννη Δρακόπουλου μας έκανε να ξεκαρδιστούμε στα γέλια.

Σε στίχους Εμης Σίνη και μουσική του Άγγελου Αγγέλου η ζωντανή μουσική της παράστασης.

Η περίοδος των Χριστουγέννων είναι η πιο μαγική του χρόνου. Κι αν έχεις παιδιά την ζεις λιγάκι διαφορετικά, αφού βλέπεις τα πράγματα μέσα από τα δικά τους μάτια. Χριστούγεννα= παιχνίδια! Κι αφού τα δώρα- παιχνίδια τα ανέλαβε ο Ροτοτιπ, εμείς εδώ θα προτείνουμε παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση!

ΠΡΙΝ…IMG 57c9a29d77ad053612f94a59ee47f111 V

  • Ζωγραφίζουμε. Αφού ανακοινώσετε τον τίτλο της παράστασης μπορείτε να ζητήσετε από τα παιδιά σας να ζωγραφίσουν πώς φαντάζονται ότι θα ήταν ένα ξωτικό στην πόρτα σας. Κι αλήθεια εδώ που τα λέμε γιατί ήρθε αυτό το ξωτικό; Τι θέλει; Πώς βρέθηκε έξω από την δική σας πόρτα;

ΜΕΤΑ…

  • Παιχνιδάδικο: Χρωστάω την ιδέα σε έναν συνάδελφο θεατρολόγο κι είναι ένα παιχνίδι που πραγματικά ενθουσιάζει τα παιδιά. Ο ενήλικος είναι ένας ελεγκτής παιχνιδιών. Φτάνει σε μια αποθήκη γεμάτη με κουρδιστά παιχνίδια προκειμένου να ελέγξει ότι δεν είναι χαλασμένα. Τα παιδιά- παιχνίδια είναι ακίνητα και πρέπει να κουνηθούν και να βγάλουν ήχο μόνο όταν τα «κουρδίσει» ο ελεγκτής. Αν κάποιο «παιχνίδι» μιλήσει ή κουνηθεί πριν το κουρδίσουν τότε θα καταλήξει στον κάδο ανακύκλωσης. Κουρδίστε τα και δείτε να ζωντανεύουν μπροστά σας μπαλαρίνες, ζώα, μαχητές πυγμαχίας, ακόμα και τρένα!
  • Η συνέντευξη: Κακά τα ψέμματα! Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή των παιχνιδιών. Αυτά είναι οι πρωταγωνιστές κι αυτά πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο. Ας τους καλέσουμε λοιπόν στο πιο διάσημο τηλεοπτικό πρόγραμμα «Συνέντευξη στο παιδικό υπνοδωμάτιο». Το αγαπημένο παιχνίδι των παιδιών κάθεται αναπαυτικά στην καρέκλα και δια στόματος παιδιού θα απαντήσει σε όλες της ερωτήσεις του παρουσιαστή (η μαμά, ένας φίλος, ένας αδερφάκι αλλά ακόμα και το ίδιο το παιδί σε διπλό ρόλο μπορεί να είναι ο παρουσιαστής). Από πού κατάγεται το παιχνίδι αυτό; Πώς ήταν η ζωή του εκεί; Πώς περνά εδώ; Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή του;

Ας ανοίξουμε αυτές τις μέρες την πόρτα μας στα «έκπτωτα ξωτικά» κι ας τα ακούσουμε! Θα δούμε μια άλλη διάσταση της ζωής κι ίσως επανεξετάσουμε τι είναι και τι όχι σημαντικό. Και τα ξωτικά δεν είναι καλικάντζαροι! Μπορούν να μείνυν μαζί μας και μετά τα Φώτα! Να μας μάθουν να προσφέρουμε και να δίνουμε…

           

Ο Τζιάνι Ροντάρι έχει χαραχτεί στη μνήμη μας όχι τόσο ως δάσκαλος και δημσιογράφος, όσο ως συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Η ομάδα Τόπι επιλέγει φέτος να φέρει στην σκηνή 7 ιστορίες του από τα βιβλία «Παραμύθια από το Τηλέφωνο» και «Παραμύθια για να σπάτε κέφι».

Οι ηθοποιοί Στέλιος Ξανθουδάκης, Εύη Καρρά, Στέλλα Μαγγανά και Δημήτρης Πλειώνης, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του τελευταίου, ζωντανεύουν με κέφι επτά επίκαιρες και διαχρονικές ιστορίες ενός σύγχρονου παραμυθά. Η μουσική του Νάσου Σωπύλη κάνει τους θατές να χορεύουν από τις θέσεις τους κι ενίοτε και όρθιοι!

Η διαδραστικότητα της παράστασης πέρα από το κέφι και τον ρυθμό που δίνει, πέρα από την διασκέδαση, επιτελεί κι έναν άλλο ρόλο. Ο ίδιος ο Ροντάρι στο βιβλίο του «Η Γραμματική της Φαντασίας» αναφέρει ότι: Οι ιστορίες με το παιδί για να είναι πιο «αληθινές», πρέπει να έχουν οπωσδήποτε την «ιδιωτική» πλευρά τους…οι λέξεις πρέπει να είναι γεμάτες με οικογενειακούς υπαινιγμούς. Και κάπως έτσι οι ιστορίες που είδαμε από την ομάδα Τόπι έγιναν δικές μας. Γιατί μιλήσαμε για αυτές, είχαν τα ονομάτά μας και τους γονείς μας και γιατί παίξαμε κι εμείς εκεί!

Ο Ροντάρι μίλησε πολύ νωρίς για τη σχέση θεάτρου και παιχνιδιού. Σε ένα από τα παιχνίδια επινόησης ιστοριών (Η Γραμματική της Φαντασίας) γράφει: Ένα τέτοιο παιχνίδι είναι ήδη θέατρο, είναι η ελάχιστη μονάδα δραματοποίησης. Παιχνίδια λοιπόν για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση!!!!

 

 paramuthisgianaspatekefi studiomavromixali 1 2018 UGNS1W

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε. Οτιδήποτε από τον Ροντάρι. Γιατί ό,τι κι αν διαβάσετε σίγουρα θα το διασκεδάσετε μικροί και μεγάλοι. Τώρα αν θέλετε να πάτε προετοιμασμένοι στην παράσταση διαβάστε τα βιβλία «Παραμύθια από το Τηλέφωνο» (εκδ. Μετάιχμιο) και «Παραμύθια για να σπάτε κέφι» (εκδ. Κέδρος). Ειδικά το «Παραμύθια για να σπάτε κέφι» είναι μια συλλογή παραμυθιών που θα σας διασκεδάσει ιδιαίτερα καθώς για κάθε ιστορία υπάρχουν τρεις διαφορετικές εκδοχές για το τέλος. Διαλέξτε ποια σας αρέσει πιο πολύ κι αν έχετε όρεξη γράψτε κι ακόμα ένα τέλος εσείς!

vivlio

ΜΕΤΑ…

  • Παραμύθια από την ανάποδη: Η ιδέα ανήκει στον Τζιάνι Ροντάρι. Αν σας άρεσε η ιστορία της «Πρασινοσκουφίτσας» μπορείτε να πάτε ένα ακόμα βήμα πιο πέρα. Αντί να μπερδέψετε απλώς ένα παραμύθι, μπορείτε να ανατρέψετε εντελώς το θέμα του. Η Χιονάτη που συναντά όχι εφτά νάνους, αλλά εφτά γίγαντες ληστές και γίνεται τελικά αρχηγός της συμμορίας. Μια παλιοτεμπέλα Σαχτοπούτα που φέρνει σε απόγνωση την καλή μητριά της. Μια Κοκκινοσκουφίτσα που παγιδεύει με κόλπο τον καημένο λύκο και τελικά τον βασανίζει κάνοντάς τον νούμερο για το περιπλανώμενο τσίρκο της. Οι ιδέες αμέτρητες. Πάνω στην ιδέα αυτή βασίζεται άλλωστε και το πασίγνωστο παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά «Τα τρία μικρά λυκάκια».

  • Το μαγικό αν…: Παρμένο από τη μέθοδο του Στανισλάβσκυ το μαγικό «αν…» μπορεί να γίνει η βάση του θεάτρου, της τέχνης και της επιστήμης. Αν ήμουν κάποιος άλλος…Αν δεν υπήρχε ο τέταρτος τοίχος στο δωμάτιο και όλοι με έβλεπαν…Αν μπορούσα να αλλάξω αυτό ή εκείνο…Οι περισσότερες ιστορίες προκύπτουν από αυτήν την μικρή λεξούλα, το «αν»…Με αυτήν ενεργοποιείται η φαντασία. Τι θα συνέβαινε εάν έβγαιναν οι άνθρωποι από την τηλεόραση; Τι θα συνέβαινε εάν υπήρχε μια μηχανή που έκανε όλα τα μαθήματα; Στο παιχνίδι δεν υπάρχουν λάθη και στην φαντασία δεν υπάρχουν όρια. Ξεκινήστε με τις πιο απλές ερωτήσεις και θα προκύψουν οι πιο σπουδαίες ιδέες! Τι θα συνέβαινε αν μια μέρα δεν έβγαινε ο ήλιος; Τι θα συνέβαινε αν ξαφνικά όλοι ξεκινούσαν να περπατούν με τα χέρια;

Ο Ροντάρι ήταν υπέρμαχος των αξιών που πρεσβεύει η παιδική ηλικία. Κι ειλικρινά δεν μπορώ να βρω τίποτα πιο ταιριαστό από τα δικά του λόγια για να υπερασπιστώ την ανάγκη των παιδιών για παιχνίδι κι ευχάριστες στιγμές. «…είναι ανάγκη το παιδί να κάνει προμήθειες αισιοδοξίας και εμπιστοσύνης, για να προκαλέσει τη ζωή».

Από τη Σπυριδούλα Μπιρμπίλη

 «Μικρός Πρίγκιπας», παραμύθι τόσο γνωστό και τόσο διαδεδομένο όπως η Κοκκινοσκουφίτσα. Γλώσσα λιτή κι απέριττη που κρύβει την ουσία του κόσμου, την αλήθεια που κατέχουμε ως παιδιά και χάνουμε μεγαλώνοντας. Η ομάδα των 5 εποχών παρουσιάζει για 2η χρονιά, στο Θέατρο 104 το αριστούργημα του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ και μάλιστα με τρόπο που του κολλάει γάντι και του έρχεται…κουτί! Μικρός Πρίγκιπας με όρους θεατρικού παιχνιδιού. Μια παράσταση διαδραστική όπου συμμετέχουν ενεργά όχι μόνο οι μικροί, αλλά και οι μεγάλοι!

Την σκηνοθεσία και τον σχεδιασμό των δραστηριοτήτων κάνει η Σοφία Παπαδοπούλου, η οποία ασχολείται ενεργά με το θεατρικό παιχνίδι και μέσω αυτού μυεί το ανήλικο κοινό της στο θέατρο. Με κέφι και διάθεση παιχνιδιάρικη ξεσηκώνει μικρούς και μεγάλους. Κι αν δεν χορτάσετε παιχνίδι στον Μικρό Πρίγκιπα σας περιμένει για ένα δεύτερο γύρο διαδραστικής παράστασης με την παράσταση «Χριστουγεννιάτικα Παιχνιδομαγέματα».

Στον «Μικρό Πρίγκιπα» δεν γίνεται να μην αναφερθούμε στον… Μικρό Πρίγκιπα, κατά κόσμον Μιράντα Ζησιμοπούλου που κατάφερε να μας μαγέψει και να μας παρασύρει στο μαγικό του ταξίδι στους πλανήτες του γαλαξία αυτού. Παρουσία αέρινη που με ηρεμία μετέφερε όλα τα νοήματα που κουβαλά ο Μικρός Πρίγκιπας ως σύμβολο. Δίπλα της ο Μιχάλης Κατσούδας ανταποκρίνεται άριστα στους πολλαπλούς του ρόλους. Αγάπη κι επικοινωνία με το παιδί φαίνεται να είναι το μυστικό τους και τελικά τα παιδιά το εισπράττουν.

Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι το σύμβολο του παιδιού. Είναι το αιώνιο παιδί, αυτό που κρύβουμε μέσα μας και δεν το αφήνουμε να ακουστεί. Ένας τρόπος υπάρχει να το θυμηθούμε. Παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση!!!!

 

PA310294 little prince small size

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε. «Ο Μικρός Πρίγκιπας» του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ. Οι εκδόσεις πολλές, ακόμα και τρισδιάστατη έκδοση υπάρχει. Και μην το διαβάσετε μια φορά. Βάλτε το σε θέση περίοπτη και γυρίζετε συχνά να ξανασυναντάτε τον ήρωα και όσους συναναστράφηκε. Κι αν τα παιδιά σας είναι λίγο μεγαλύτερα υπάρχει και οπτικοακουστικό υλικό. Η ομώνυμη ταινία του Μαρκ Όσμπορν (2015) όπου με εφαλτήριο το παραμύθι του Μικρού Πρίγκιπα μας μιλά για τη σημερινή κοινωνία αλλά και για το ταξίδι της ενηλικίωσης.

 prigipas

Ξεχωρίζει το βιβλίο των εκδόσεων Πατάκη με τις κινούμενες εικόνες του.

 

  • Ζωγραφίζω…λίγο διαφορετικά: Ο Πικάσο είχε πει «Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το θέμα είναι πώς θα παραμείνει καλλιτέχνης μεγαλώνοντας... Μου πήρε τέσσερα χρόνια να ζωγραφίσω σαν το Ραφαήλ, αλλά μια ολόκληρη ζωή για να ζωγραφίσω σαν παιδί». Ας ελευθερώσουμε λοιπόν το ταλέντο του παιδιού μας μετά την αφήγηση και λίγο πριν την παράσταση. Πώς θα ζωγράφιζαν τα παιδιά σας ένα βόα που χωνεύει έναν ελέφαντα; Ή πως θα ζωγράφιζαν ένα αρνί;

Εδώ βλέπετε ξεκάθαρα έναν ελέφαντα μέσα σε ένα βόα. Σχέδια από ζωγράφους 4 και 6 ετών.

 

zografiki

 

ΜΕΤΑ…

  • Αυτοσχεδιασμός: Ο Μικρός Πρίγκιπας συνάντησε στο ταξίδι του διάφορους τύπους ανθρώπων. Τον ματαιόδοξο, τον άπληστο, τον σοβαρό και τον αρχηγό. Ας δημιουργήσουμε ακόμα μια στάση στο ταξίδι του κι ας συναντήσει στον πλανήτη Α2019 έναν τύπο που θα φτιάξουμε εμείς. Θα γίνουμε μικροί συγγραφείς, θα δημιουργήσουμε έναν ρόλο κι έπειτα θα τον ενσαρκώσουμε. Η διανομή είναι δική σας υπόθεση. Ίσως να είστε εσείς ο Μικρός Πρίγκιπας, ίσως να είστε ο καινούριος ρόλος. Διαλέξτε τα κατάλληλα αξεσουάρ, ένα σκηνικό και να μια ακόμα περιπέτεια στο θεατρικό ταξίδι του Μικρού Πρίγκιπα.

  • Ένα γράμμα από το διάστημα: Πολλές φορές εμείς οι μεγάλοι ρωτάμε τα παιδιά που νομίζουν ότι πήγε ο Μικρός Πρίγκιπας. Συνήθως απαντούν ότι γύρισε τον πλανήτη του και στο τριαντάφυλλό του. Τι κάνει όμως τώρα; Μπορείτε να τους ζητήσετε (αν είναι σε ηλικία που ξέρουν να γράφουν) να γίνουν εκείνα ο Μικρός Πρίγκιπας και να σας γράψουν ένα γράμμα περιγράφοντας τη ζωή του μετά την αναχώρησή του από τη Γη. Πού βρίσκεται; Τι κάνει το τριαντάφυλλό του; Πώς περνά η μέρα του; Ή αν το παιδί είναι μικρό μπορεί να ζωγραφίσει το μέρος που βρίσκεται ο Μικρός Πρίγκιπας, σα να μας στέλνει μια φωτογραφία. Ιδού μια ιδέα από ένα 6χρονο θεατή:

Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι στον πλανήτη του και φρονίζει το τριαντάφυλλό του. Σήμερα ήρθε επίσκεψη η «Μόδα» (= ο ματαιόδοξος) και ο Μικρός Πρίγκιπας του δείχνει τον πλανήτη του. Η Μόδα όταν είδε το λουλούδι είπε ότι είναι πιο όμορφο από αυτήν.

«Είναι ο καιρός που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου, που το κάνει σπουδαίο». Ας το θυμόμαστε συχνότερα εμείς οι γονείς πώς οι σχέσεις χτίζονται με τον χρόνο που περνάς με κάποιον κι ας παίζουμε λιγάκι περισσότερο…

 

 triantafili

Από τη Σπυριδούλα Μπιρμπίλη

Σε μια εποχή που οι αξίες περνούν κρίση και ο καθένας τρέχει να προλάβει υποχρεώσεις, επιθυμίες και ανάγκες το παραμύθι της Παπλωματούς μας θυμίζει ότι τα «τέρατα» της καθημερινότητας μπορούν να καταπολεμηθούν μόνο αν αποφασίσουμε να συμπαρασταθούμε στον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη.

Η Μαριάνα Τόλη άφησε σπουδαίο έργο πίσω της και τιμώντας την απουσία της, οι συνεργάτες της αναβιώνουν το έργο που διασκεύασε και σκηνοθέτησε η ίδια. Στο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου ο εννιαμελής θίασος* κατορθώνει με τα τραγούδια και τον χορό να μας κάνει να ταξιδέψουμε μαζί με την παπλωματού και να γίνουμε κι εμείς κοινωνοί του έργου της και της προσφοράς της. Υπέροχες οι ερμηνείες όλων, αλλά πιο αγαπημένος των παιδιών είναι νομίζω ο Σωκράτης Μαιδώνης που μας κάνει να σκάσουμε από τα γέλια στον ρόλο του κακού βασιλιά.

Τα κουστούμια του Μιχάλη Σδούγκου μαγεύουν τα παιδιά. Και σε ένα μιούζικαλ δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στις εξαιρετικές χορογραφίες του Αλέξανδρου Κουζίτσκιν.

Βλέπουμε την παπλωματού να αλλάζει μετά το ταξίδι της και να καταλαβαίνει ότι αυτό που έχει αξία είναι η προσφορά. Ας ζήσουμε λοιπόν κι εμείς το ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση με παιχνίδια.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε. «Το δώρο της Παπλωματούς» και «Το ταξίδι της Παπλωματούς» του Jeff Brumbeau (εκδόσεις Άγκυρα) Αν δεν τα έχετε ήδη διαβάσει κάντε το οπωσδήποτε. Δυο υπέροχα παραμύθια που μιλάνε για την αξία της προσφοράς. Γιατί τελικά η ευτυχία βρίσκεται σε αυτά που δίνεις κι όχι σε αυτά που παίρνεις.

 

  • Το δώρο: Μέρες που έρχονται όλοι προσπαθούμε να μάθουμε στα παιδιά πόσο σημαντικό είναι να προσφέρεις σε όσους έχουν ανάγκη. Εδώ εμείς θα σας προτείνουμε ένα παιχνίδι για «εικονικά δώρα». Παίξτε αυτό το παιχνίδι μαζί με το παιδί, αλλάζοντας ρόλους. Την μια φορά είστε εσείς ο δωρητής και το παιδί ο αποδέκτης και μετά αντίστροφα. Ο δωρητής δημιουργεί ένα φανταστικό αντικείμενο και το προσφέρει στον αποδέκτη. Ο αποδέκτης παίρνει το αντικείμενο κι αντιδρά ανάλογα. Μπορείτε να χαρίσετε βιβλία, μπάλες, ξυλομπογιές, πατίνια αλλά και σκύλους, λιοντάρια και αεροπλάνα!

ΜΕΤΑ…

  • Σωματική- συναισθηματική έκφραση: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Η παπλωματού άλλεξε στάση όταν πέρασε το τείχος που την χώριζε/ προστάτευε από τον έξω κόσμο. ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ. Χωρίζουμε τον χώρο στα δύο. Το ένα μισό αντιπροσωπεύει τον κόσμο της ελευθερίας, της ασφάλειας και της ευημερίας. Το άλλο μισό τον κόσμο της καταπίεσης, της ανασφάλειας, του πολέμου, των ξεριζωμών και της φτώχιας. Ζητάμε από κάθε μέλος της ομάδας να αισθανθεί με όλο του το σώμα κάθε κόσμο και στη συνέχεια να περάσουν όλοι αργά τα σύνορα του ενός κόσμου και να μπουν στον άλλο. Τι αλλαγές γίνονται, στο σώμα, πώς αλλάζει η έκφραση του προσώπου σταδιακά, πώς αισθανόμαστε.
  • Ζωγραφίζω: Κι αφού η Παπλωματού τελειώσει και ο βασιλιάς πάρει το «πάπλωμα», για να κρατήσετε λίγο ακόμα τη μαγεία της παράστασης μπορείτε να φτιάξετε στο σπίτι σας το μαγικό «πάπλωμα». Ζωγραφίστε σε χαρτί τα διαφορετικά κομμάτια του παπλώματος κι ίσως κάποια από αυτά να περιέχουν λέξεις αγάπης και συμπόνοιας αντί για χρώματα. Μπορείτε ακόμα να ενώσετε μικρά κομμάτια υφάσματος ή να κολλήσετε διάφορα υλικά σε χαρτί του μέτρου. Υλικά που θα καταπολεμούσαν την φτώχεια. Μην βάζετε όρια στην φαντασία. Ίσως το δικό σας «πάπλωμα» να έχει πάνω κολλημένα όσπρια, κομμάτια ζεστού υφάσματος, φράσεις παρμένες από τα παραμύθια, συννεφάκια ονείρων και λίγη κορδέλα από το μπαλόνι της ελπίδας που αφήσαμε ελεύθερο στον ουρανό.

Μακάρι τα λόγια της παπλωματούς να ηχούν στα αυτιά μας για χρόνια και να τα ακολουθούμε πάντα· «Κάνε το καλό».

           

 *Παίζουν και τραγουδούν οι ηθοποιοί: Παπλωματού : Λητώ Αμπατζή, Άπληστος Βασιλιάς : Σωκράτης Μαιδώνης, Μοδίστρα-Νεράιδα: Δήμητρα-Ιόλη Εξάρχου Αρκούδα-Ένορκος-Παλιατζής: Σταύρος Μπέκας Πουλί –Πλούσια κυρία: Ελεάννα Κόλλια Δικαστής-Αυλικός: Αντώνης Παπαδάκης Κυρία της αυλής-Κορίτσι: Πηνελόπη Σκαλκώτου Αγοράκι-Αυλικός-Ένορκος: Στέφανος Λούρος Γριούλα-Κυρία της αυλής: Ντόρα Γκέγκα

Ιστορίες αγαπάμε, ιστορίες ξεκινάμε,

Αλλά μια συγκεκριμένη την αγαπάμε πιο πολύ…

Πιο αληθινή εισαγωγή δεν θα μπορούσα να γράψω. Με αυτά τα λόγια ξεκινά η ομάδα «Μικρός Νότος» την παράσταση και αυτή είναι και η δική μου αλήθεια. Αν έπρεπε κάποτε να διαλέξω ένα μόνο παραμύθι θα ήταν «Ο ραφτάκος των λέξεων» του Αντώνη Παπαθεοδούλου. Κι είναι τεράστια η χαρά μου που είδα την ομάδα «Μικρός Νότος» να μεταφέρουν στην σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, όχι μόνο το παραμύθι, αλλά και τα νοήματά του, την ατμόσφαιρά του, την μαγεία του και την αλληλεπίδραση του παραμυθιού με το κοινό.

raftakos texnesplus3

Και για να πιάσουμε το νήμα από την αρχή ας ξεκινήσουμε με τα όργανα! Καχόν, μελλόντικα, μεταλλόφωνο, κουίκα, κιθάρα, αυγά, ζίλιες, καστανιέτα, αφρικανικό σέικερ, βροντή, βροχή και μουσική γαβάθα. Με αυτά το παραμύθι ζωντανεύει και εμείς ταξιδεύουμε στο μικρό χωριό του ραφτάκου και στην πόλη αργότερα. Η ζωντανή μουσική είναι ένα από τα μεγάλα ατού της παράστασης και θα το διαπιστώσετε όταν τα μικρά σας ανέβουν στην σκηνή μετά το τέλος για να γνωρίσουν τα μουσικά όργανα.

Ο Νίκος Αξιώτης, ο Δημήτρης Γιαννής και η Γιούλη Καρναχωρίτη είναι μια ομάδα γεμάτη κέφι και αγάπη για τα παιδιά. Πριν ακόμα ξεκινήσει η παράσταση είναι εκεί για να μας καλοσωρίσουν, να αστειευτούν με τα παιδιά και να δημιουργήσουν ένα κλίμα θετικό, εγκάρδιο και φιλικό. Η παρουσία τους στην σκηνή πληθωρική μεταφέρει τους θεατές στην πόλη του ραφτάκου και μας κάνουν κοινωνούς της αλήθειας του. Μαζί με το κοινό κατορθώνουν το ακατόρθωτο (ξεπαγώνουν ακόμα και την Σμαρώ!), γιατί οι λέξεις ενώνουν τους ανθρώπους. Όπως τα υλικά του ραφάκου που ήταν απλά, έτσι κι οι συντελεστές της παράστασης με υλικά απλά, χωρίς περιττά φτιασίδια, με το σώμα, την φωνή, το χιούμορ τους και την αγάπη τους για τα παιδιά δημιουργούν μια παράσταση «χειροποίητη» που ζεσταίνει τις καρδιές μας.

Ο Αντώνης Παπαθεοδούλου ξέρει το μυστικό του ραφτάκου. «Οι λέξεις είναι αυτές που ζεσταίνουνε, δροσίζουν κι ομορφαίνουν πιο πολύ από όλα τα υλικά του κόσμου». Παιχνίδια με λέξεις λοιπόν για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση!

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε. Αν δεν έχετε ήδη διαβάσει το ομώνυμο παραμύθι του Ανώνη Παπαθεοδούλου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο μην χάνετε καιρό! Διαβάστε το όχι μία, αλλά χίλιες μία φορές. Και σαν έξτρα «εργασία» διαβάστε και το βιβλίο «Οι λέξεις δεν είναι για να πληγώνουμε» της ElizabethVerdickαπό τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο που μιλά για τη δύναμη των λέξεων.

lekseis

  • Ζωγραφίζω: Πριν πάτε στην παράσταση, αναλόγως του καιρού σκεφτείτε τι θα χρειαστείτε από ρουχισμό και φτιάχτε το με λέξεις. Αν είναι μια κρύα μέρα με τι θα πλέκατε το πουλόβερ σας; βρείτε τις πιο ζστές σας λέξεις και «φτιάχτε το». Αν βρέχει πώς θα φτιάχνατε την ομπρέλα σας; Κι αν φυσά ποιες λέξεις είναι οι πιο «αντιανεμικές»;

ΜΕΤΑ…

  • Οι λέξεις στην καθημερινότητα: ΠΡΟΣΟΧΗ! Αυτό είναι παιχνίδι για μεγάλους J Μια μικρή «σκανταλιά» για να φτιάξουμε το κέφι των μικρών μας. Οι λέξεις ζεσταίνουν, δροσίζουν, αγαπάνε και φροντίζουν. Οι λέξεις φέρνουν κοντά ή πληγώνουν, έχουν συναισθήματα ή αδιαφορούν. Κι αν πιστεύετε στη δύναμη των λέξεων χρησιμοποιείστε τες. Ένα μήνυμα μέσα στο κολατσιό του παιδιού σας, μια μικρή λεξούλα τυλιγμένη γύρω από το μολύβι που γράφει την ορθογραφία του, ένα μικρό σημείωμα στην τσέπη του μπουφάν, μια λέξη ζωγραφισμένη ανάμεσα στις πιτζάμες. Και θα νιώθουν πώς είστε πάντα εκεί κοντά τους. Που ξέρετε ίσως τους παρασύρετε στο παιχνίδι κι αρχίσετε να βρίσκετε μικρές λεξούλες παντού. Μια επικοινωνία μυστική που θα έχει δημιουργηθεί λέξη λέξη!
  • Κυνηγητό με τις λέξεις: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Τα παιδιά διαλέγουν μια λέξη και την βάζουν επάνω τους ή την κρατάνε σε ένα χαρτάκι στην τσέπη τους. Μπορεί να δοθεί οδηγία , π.χ. λέξεις που ζεσταίνουν, λέξεις μακρινές, λέξεις που γελάνε, ή να αφεθούν ελεύθερα τα παιδιά να γράψουν ό,τι θέλουν. Ένα παιδί γίνεται συγγραφέας και κυνηγά τις λέξεις που διαρκώς του φεύγουν. Όποια παιδιά πιάσει, αντιπροσωπεύουν μια λέξη. Στο τέλος όσες λέξεις έχει «συλλάβει», προσπαθεί να τις βάλει σε τέτοια σειρά, ώστε να σχηματίζουν μια πρόταση, να βγάζουν κάποιο νόημα. Μπορεί να προκύψει μια πολύ όμορφη συλλογική ιστορία στο τέλος.

Στις πόλεις αυτές τις μεγάλες που ζούμε, «που τα σπίτια είναι τόσο κοντά κι οι καρδιές μακριά» ο ραφτάκος τραγουδά συνταγή πανάρχαιη και μαγική!

Λεξιπλέκω, λεξιράβω της αγάπη ράμματα

Ένα ένα γραμματάκι, λέξεις, πλέξεις, γράμματα.

Οι κλωστές του λέξη λέξη περασμένες στην κλωστή.

Και τελικά καταλήγουμε να τραγουδάμε κάτω από μια τεράστια κουβέρτα

Μι και άλφα, ζήτα, γιώτα

Φτιάχνουν όλα το ΜΑΖΙ!

Ας φτιάξουμε επιτέλους το ΜΑΖΙ γιατί όλοι έχουμε να προσφέρουμε αν μη τι άλλο τις λέξεις μας!

           

Έβαλα μέλι, ζάχαρη και μεταξένια χτένια

Και παραμύθι έφτιαξα για να το πω σε σένα.

Μήλο μου και μανταρίνι κείνο που παμε θα γίνει.

Η Βίκυ Θαλασσινού μας ετοίμασε ένα παραμύθι σε δεκαπεντασσύλαβο στίχο με ζωντανή μουσική και συμμετοχή των παιδιών στη σκηνή του θεάτρου« Βαφείο- Λάκης Καραλής»

Ένα παραμύθι που μιλά για την κακία, το μίσος, την ζήλια και όλα όσα μας δηλητηριάζουν. Πώς κατάφεραν όλα αυτά και πέρασαν από τα παραμύθια στη μυθολογία και μετά να φωλιάσανε στην ιστορία; Το μήλο της Χιονάτης γλίστρησε από το παραμύθι, πέρασε κάμπους και βουνά και να! Αν για όλα φταίει αυτό το μήλο τότε μπορούμε να το νικήσουμε! Κι είναι αυτό το σπουδαιότερο μήνυμα του έργου κατά τη γνώμη μου. Εμείς έχουμε τη δύναμη να διαλέξουμε αν θα δαγκώσουμε ή όχι το δηλητηριασμένο μήλο…

Η Λήδα Γρηγοριάδου με το λαούτο και την υπέροχη φωνή, η Βίκυ Θαλασσινού και η Δώρα Θωμοπούλου μας ταξίδεψαν με ένα μήλο σε χρόνους και τόπους διαφορετικούς. Μας προσκάλεσαν να χορέψουμε σε γάμους, να κάνουμε παρελάσεις, μας δίδαξαν πώς να φερόμαστε μπροστά σε ένα μαγικό καθρέφτη και τελικά μας έμαθαν να τραγουδάμε τραγούδια μαγικά που αλλάζουνε τον κόσμο. Κι αν δεν αλλάξει το θέατρο τον κόσμο, αν δε σου δώσει την σπίθα της θέλησης να τον αλλάξεις, ποιος άλλος μπορεί να το κάνει καλύτερα;

«Ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα», ολόσωστη παροιμία για την σωματική μας υγεία. Εμείς εδώ θα παραφράσουμε λίγο και θα πούμε «Ένα παιχνίδι την ημέρα την λύπη κάνει πέρα». Παινχίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση για να κρατήσουμε μακριά τα «δηλητηριασμένα μήλα»!

ΠΡΙΝ…

  • Αφήγηση και μήλα. Ας ξεκινήσουμε με τη Χιονάτη. Και μετά όπου βρείτε μήλο πείτε την ιστορία του! Ο Αδάμ κι η Εύα. Το μήλον της Έριδας στους γάμους του Πηλέα. Τα μήλα των Εσπερίδων κι ο Ηρακλής. Το μήλο που έπεσε στο κεφάλι του Νεύτωνα. Αλλά έχει και τραγούδια και παροιμίες το μενού. Τραγουδείστε Το «Μήλο μου κόκκινο», και πείτε μετά και καμιά παροιμία: «Ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα», «Το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει». Αν δεν σας φτάνουν αυτά θυμηθείτε και την Μηλίτσα από την Ντενεκεδούπολη και τον Αιμίλιο το Μήλο από την Φρουτοπία. Ας μην ξεχνάμε ότι κατάγεται και από το μήλο που έπεσε στο κεφάλι του Νεύτωνα.
  • Ζωγραφίζω: Προτείνουμε να ζωγραφίσετε το δηλητηριασμένο μήλο της Χιονάτης. Μπορείτε να ετοιμάσετε δυο ζωγραφιές. Μία το μήλο της Χιονάτης εξωτερικά και μία πώς μοιάζει εσωτερικά. Ο εξάχρονος γιος μου ζωγραφίζοντας το εσωτερικό του μήλου μονολογούσε: Το μαύρο σκουλήκι της κακίας με γλώσσα κοφτερή και αγκάθια αιχμηρή. Μαύρο και κακία, ζήλια και απογοήτευση, θυμός και θλίψη.

paidiki zografia

 

 

 

 

 

 

ΜΕΤΑ…

  • Τι συνέβη μετά... (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). «Κι όλοι ζήσαν καλά κι εμείς καλύτερα» και μετά; Τι έγινε το μήλο της Χιονάτης που προκάλεσε τόσο κακό; Εκείνο το μπιζέλι από την πριγκίπισσα και το μπιζέλι που ήταν η αιτία να καταλάβουν την βασιλική της καταγωγή που βρίσκεται; Και μιας και μιλάμε για λαχανικά τι έγινε η φασολιά του Τζακ; Οι μπότες του γίγαντα που κατέληξαν αφού τις φόρεσε ο παπουτσωμένος γάτος και ο Κοντορεβιθούλης; Διαβάστε το αγαπημένο σας παραμύθι, βρείτε ένα μικρό στοιχεία που κανείς μέχρι τώρα δεν το είχε προσέξει, πάρτε το και φτιάχτε το δικό σας παραμύθι. Κι αν ανακατέψετε και πολλά παραμύθια, μύθους, ιστορίες και τραγούδια ακόμα καλύτερα!

Δηλητηριασμένα μήλα υπάρχουν πάντα και παντού. Στα παραμύθια, στους μύθους, στην ιστορία και στην καθημερινότητά μας. Ας επιλέξουμε να μην τα δαγκώσουμε κι ας τραγουδήσουμε όλοι μαζί ενωμένοι τραγούδια μαγικά που διώχνουν την κακία μακριά!

           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η μουσικοθεατρική παράσταση «Το κίτρινο βαγόνι» είναι ένα συμβολικό ταξίδι σε καταστάσεις τόσο καθημερινές που είναι αδύνατον να μην ταυτιστείς! Αναρωτιέμαι αν υπάρχει έστω ένας γονιός στον κόσμο που λίγο πριν τον ύπνο δεν έχει ακούσει τις φράσεις «πεινάω, βαριέμαι, θέλω να παίξω, δε νυστάζω». Και την ίδια στιγμή που τα ακούς αυτά βλέπεις βλέφαρα να γέρνουν από τον ύπνο. Ένα κίτρινο βαγόνι που ξεκινά και σταματά με μουσική, σαν τα νανουρίσματα πριν τον ύπνο. Ένα βαγόνι που θα σε πάει εκεί που θες αφού κάνεις μερικές στάσεις γιατί πάντα πριν τον ύπνο χρειάζεται να κάνεις «ταξίδια»· μια ανασκόπηση της ημέρας και να σχεδιάσεις την αυριανή και όλα αυτά στη σκηνή του Πόλις Πολυχώρος. 

Οι μουσικές της παράστασης απόλυτα ταιριαστές με τους σταθμούς του βαγονιού, μας ταξιδεύουν στην Κάτω Ιταλία, στην Ισπανία, στην Αργεντινή και στην Άπω Ανατολή πριν μας αφήσουν τελικά στο κρεβάτι μας. Κι όλα αυτά με ζωντανή μουσική, την Μπαρτζόκα Κατερίνα στο πιάνο και την Χριστίνα Σουβαλτζή στο ακορντεόν. Δίπλα τους οι ηθοποιοί Βασίλης Μπατσακούτσας και Φακάλου Ελεάνα που με το κέφι τους παρασύρουν τους μικρούς θεατές στον δικό τους φανταστικό κόσμο.

Ο Νέστορας ο μηχανοδηγός (αν τον λένε και Νέστορα δηλαδή…) επινοεί ένα σωρό παιχνίδια για να γίνει η καθημερινή ρουτίνα πιο διασκεδαστική. Εμείς θα σας προτείνουμε μερικά παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ…τα παιχνίδια του Νέστορα!

 

ΠΡΙΝ…

  • Ταξιδεύουμε με ιστορίες: Τα βιβλίο «Παραμύθια για καληνύχτα» της Νίνας Γεωργιάδου (εκδ. Οξυγόνο) είναι ιστορίες ειδικά σχεδιασμένες για α ταξιδέψουν τα μικρά σας πριν τον ύπνο. Ευχάριστες εικόνες και ταξιδια σε μέρη φανταστικά που είναι η καλύτερη προετοιμασία για όμορφα όνειρα!

 

paramythia gia kalinychta normal

  • Ακούω τον κόσμο: Μια ωραία ιδέα είναι να ακούσετε μουσικές και τραγούδια από διάφορες χώρες κι εποχές. Δεν είναι ανάγκη να είστε μουσικός για να γνωρίζετε ότι το ταγκό προέρχεται από την Αργεντινή ή ότι η ταραντέλα είναι μια παραδοσιακή μυσική της Νότιας Ιταλίας. Διαλέξτε μια χώρα στον χάρτη κι έπειτα με την βοήθεια της τεχνολογίαςκαι του ίντερνετ ακούστε τις πιο χαρακτηριστικές μουσικές αυτού του τόπου. Θα μπορούσατε να τις χορέψετε κιόλας αυτοσχεδιάζοντας τα δικά σας βήματα.

ΜΕΤΑ…

  • Μαμά βαριέμαι: Η φράση που είναι προάγγελος της γκρίνιας. Όχι ότι είναι κακό να βαριέσαι, ίσα ίσα είναι και πολύ δημιουργικό. Όμως ένα παιδί μέσα στα τόσα που πρέπει να μάθει πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται και να επωφελείται και από τις στιγμές της ανίας. Από την βαρεμάρα λένε καινούριες έρευνες ξεπηδούν οι πιο δημιουργικές στιγμές. Αυτό που μπορείτε να κάνετε λοιπόν είναι να ετοιμάσετε ένα βάζο με απλές δραστηριότητες για στιγμές βαρεμάρας και να δίνετε στο παιδί την δυνατότητα να διαχειριστεί την ανία του. Το δικό μας βάζο «Μαμά βαριέμαι…» έχει χαρτάκια που γράφουν: ζωγραφίζω τον μελλοντικό μου εαυτό, φτιάχνω το γεναιολογικό μου δέντρο, τακτοποιώ την ντουλάπα μου, πλένω τις κούκλες μου ή τα αυτοκινητάκια μου, βάφω τα νύχια της μαμάς, κάνω μια ορχήστρα με αντικείμενα της κουζίνας και πολλά άλλα…
  • Λίγο τραγούδι ακόμα…Το κίτρινο βαγόνι χρειαζόταν τραγούδι για να ξεκινήσει. Ωραίο καύσιμο και διασκεδαστικό! Εμείς στην οικογένεια υιοθετήσαμε την συνήθεια. Το πρωί που η κόρη μου ζητά να την μεταφέρω αγκαλιά από το κρεβάτι στην πολυθρόνα αντί για εισητήριο ζητάω τραγούδι. Μπορείτε να ζητάτε τραγούδι για να σερβίρετε το φαγητό ή για να ξεκινήσετε να ελέγξετε τις εργασίες του σχολείου. Πιστέψτε με η μουσική δίνει ενέργεια και θετική διάθεση κι όλα ξεκινούν σίγουρα καλύτερα και διασκεδαστικότερα με ένα τραγούδι. Το καλό είναι ότι δεν είναι ανάγκη να ξέρετε πολλά. Ένα τραγούδι αρκεί όπως μάθαμε και στο «κίτρινο βαγόνι». Και μια ακόμα ιδέα μόνο για γονείς. Την χρωστάω στην δασκαλα των παιδιών μου. «Μουσική μαζέματος» και τα παιχνίδια μπαίνουν στην θέση τους πριν ακόμα τελειώσει το κομμάτι!

Θυμάμαι ως παιδί που η κουβέρτα μου είχε πάνω ένα άλογο κι εγώ έκανα ότι ίππευα και ταξίδευα. Συνήθως πήγαινα στη γιαγιά. Αν και πέρασαν χρόνια κι η κουβέρτα μου δεν έχει πια άλογο τα ταξίδια πριν τον ύπνο είναι πάντα τα πιο δημιουργικά κι αγχολυτικά. Μουσική και παιχνίδι και οι μέρες φτάνουν στο τέλος τους με περισσότερη χαρά όπως όταν ήμασταν παιδιά. Μπείτε στο κίτρινο βαγόνι και καλά σας ταξίδια!

           

Η Κέλλυ Σταμουλάκη μας παρουσιάζει φέτος την μεγάλη της επιτυχία «Ως την άκρη του ονείρου». Σε πρωτότυπη μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα (στον οποίο είναι κι αφιερωμένη η παράσταση) και με τον ερμηνευτή Βασίλη Λέκκα στο ρόλο του φύλακα άγγελου θα συγκινηθούμε, θα γελάσουμε και θα ταξιδέψουμε μαζί με την μικρή Πετρίνα…ως την άκρη του ονείρου!

Ακολουθώντας την δομή παραμυθιού, η Κέλλυ Σταμουλάκη μας παρουσιάζει ένα ταξίδι ενηλικίωσης όπου βοηθοί του ήρωα, (της ηρωίδας στην συγκεριμένη περίπτωση), είναι η αγάπη, η υπομονή και η πίστη. Πίστη στο ότι υπάρχουν φύλακες άγγελοι, πίστη στους ανθρώπους, πίστη ότι όλα τελικά θα πάνε καλά. Και πηγαίνουν καλά! Γιατί τα παιδιά, κι εμείς οι μεγάλοι, έχουμε ανάγκη να μας πει κάποιος ότι όλα θα πάνε καλά. Έχουμε ανάγκη να μας διαβάσουν παραμύθια κι αυτό κάνει η Κέλλυ Σταμουλάκη.

Παραμυθένια και τα κουστούμια του Μάριου Καραβασίλη, όπως επίσης και τα σκηνικά του Γιώργου Λυντζέρη. Τα σκηνικά πλαισιώνουν με αριστοτεχνικό τρόπο η ζωντανή μουσική με τα δεκάδες μουσικά όργανα. Πνευστά και κρουστά, αρμόνιο και βιολεντσέλο, ακόμα και άρπα (!) μας ταξιδεύουν σε δάση και σε λίμνες με βατράχια κι αγριόκοτες, σε βροχή και σε φωτιά.

Ο δεκαμελής θίασος συνεργάζεται άψογα και ανταποκρίνεται τόσο στο υποκριτικό μέρος όσο και στο μουσικό, αφού οι ηθοποιοί παίζουν μουσικά όργανα και τραγουδούν ζωντανά. Πέρα από την Νέλλη Γκίνη και τον Βασίλη Λέκκα, ξεχώρισαν ο Νικόλας Μπράβος (υποκριτικά και μουσικά) και η Έλενα Δελακούρα. Και φυσικά ακόμα γελάμε με τα παιδιά μου με τις ατάκες του Τζερόμ Καλούτα και την ξεκαρδιστική ερμηνεία του!

Η μικρή Πετρίνα παρόλες τις ατυχίες και τις δυσκολίες δεν χάνει την πίστη της και την αισιοδοξία της. Ξεκινά το ταξίδι της για να βρει τον παππού της, τις ρίζες της και τη οικογένειά της. Σε έναν κόσμο παιδικό, που μπορείς να σβήσεις μια φωτιά με κουβαδάκια, εμείς προτείνουμε παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση ώστε η μαγεία και το όνειρο να κρατήσουν λίγο ακόμα!

ΠΡΙΝ…

 

72917101 541446280016009 7060659143492763648 n

  • Αφήγηση. Το θεατρικό έργο «Ως την άκρη του ονείρου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάπλαση μαζί με το cd με την πρωτότυπη μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Αν δεν θέλετε να χαλάσετε την έκπληξη μπορείτε απλώς να το ξεφυλίσσετε και να φανταστείτε την δική σας ιστορία βλέποντας τι εικόνες. Ή μπορείτε ακόμα να διαβάσετε την ιστορία μέχρι τη μέση και μετά να φανταστείτε το δικό σας τέλος!

 

  • Ζωγραφίζω: Ο τίτλος του έργου μας δίνει αφορμή να παίξουμε με όνειρα. Ας ζωγραφίσουμε το πιο τρελό μας όνειρο, την πιο μεγάλη μας επιθυμία κι ας σκεφτούμε μετά τρόπους να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα!

ΜΕΤΑ…

  • Φτιάχνω τα δικό μου παραμύθι. Στο εμπόριο και στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλά παινχίδια με παραμυθοκάρτες οι οποίες βασίζονται σις καρτέλες του Προπ. Διαλέχτε λοιπόν τον δικό σας ήρωα- ηρωίδα, σκεφτείτε το πρόβλημα που τον αναγκάζει να μετακινηθεί, βρείτε έναν βοηθό και αφού κάνει το ταξίδι του και ζήσει τις περιπέτειές του, δώστε το δικό σας τέλος. Το παραμύθι σας είναι κιόλας έτοιμο!
  • Ηχοϊστορία. Στην παράσταση η μουσική κυριαρχεί. Το δάσος το οποίο διασχίζει η Πετρίνα ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας χάρη στα μουσικά όργανα που παίζονται επί σκηνής. Γιατί να μην φτιάξουμε λοιπόν την δική μας ηχοϊστορία; Αρχικά σκεφτείτε μαζί με τα παιδιά μια τοποθεσία. Ένα δάσος, μια σπηλιά, μια παραλία, ή ένα σχολείο. Τί ήχοι ακούγονται συνήθως εκεί; Αντικείμενα του σπιτιού και το σώμα μας μπορούν να γίνουν τα αυτοσχέδια μουσικά όργανα που θα ντύσουν μουσικά αυτές τις τοποθεσίες.

Η Πετρίνα αντιλαμβάνεται μέσα από το ταξίδι της ότι η ζωή έχει αξία όταν προσπαθείς για όσα επιθυμείς. Όταν όλα εμφανίζονται «μαγικά» μπροστά σου η ζωή μοιάζει πιο σύντομη, «δεν ζεις»! Θα καταλάβει ότι η αγάπη είναι η κινητήριος δύναμη της ζωής και ότι όλοι, ξένοι και ντόπιοι, είμαστε άνθρωποι. Η Πετρίνα θα μας μάθει ότι ζωή σημαίνει να προσπαθείς, να αγαπάς, να πιστεύεις και να συνεχίζεις ως την άκρη του κόσμου για να κατακτήσεις το όνειρό σου!

           

Αν κι η θεατρική σεζόν των παιδικών θεάτρων τελείωσε, γράφω για το «Το πιο τρελό τριήμερο» της Κέλλυς Σταμουλάκη, καθώς αγγίζει ένα θέμα που θα απασχολήσει γονείς και παιδιά στις διακοπές. Τα σχολεία έκλεισαν και «το πιο τρελό δεκαπενθήμερο» έφτασε. Αλλά ενώ κάποτε οι διακοπές σήμαιναν μπάλα στην πλατεία, φίλους και βόλτες, τώρα σημαίνει άπειρες ώρες μπροστά σε οθόνες. Το θέμα της υπερβολικής χρήσης της τεχνολογίας θίγει με το φετινό της έργο η Κέλλυ Σταμουλάκη και το καλύτερο είναι ότι έχει και τη λύση του προβλήματος! Παιχνίδι! Μέσα από τα στόματα των ηθοποιών μας λέει: παίξτε με τα παιδιά, γίνετε ένα μαζί τους, ακούστε τα και όλα θα πάνε θαυμάσια.

Τα σκηνικά και τα κουστούμια της Δέσποινας Βολίδη εναρμονίζονται άριστα με τον σύγχρονο χαρακτήρα του έργου. Η μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα όπως πάντα υπέροχη και σύμφωνη με το νεανικό πνεύμα. Ο Μαυρίκιος Μαυρικίου ντυμένος πιάνο συντονίζει τα πάντα επί σκηνής. Ο Πασχάλης Τσαρούχας και η Νέλλη Γκίνη πλαισιωμένοι από μια ομάδα υπέροχων, νέων παιδιών μας χαρίζουν ένα ξεκαρδιστικό δίωρο διάλειμμα από την καθημερινότητα, παρουσιάζοντάς μας…την καθημερινότητα αλλιώς!

Στην παράσταση η γιαγιά του Ιάσονα μας λέει ότι «το παιχνίδι είναι ο τρόπος για να μάθουν οι άνθρωποι τον κόσμο». Ιδού μερικά παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Φανταζόμαστε: Συζητάμε με τα παιδιά πώς θα φανταζόταν το πιο τρελό τους τριήμερο. Τι θα ήθελαν να κάνουν; Που θα ήθελαν να πάνε; Αν οι απαντήσεις δεν περιλαμβάνουν υπολογιστές, tabletκαι ηλεκτρονικά παιχνίδια, είστε σε καλό δρόμο. Στη συνέχεια μπορείτε να ζωγραφίσετε την πιο όμορφη στιγμή του δικού σας φανταστικού τριημέρου. Ίσως είναι η στιγμή που εκτοξεύεστε στο φεγγάρι ή η στιγμή που δυο καγκουρό πίνουν τσάι στον κήπο μαζί σας. Δικό σας είναι το τριήμερο, κάντε το όσο πιο τρελό μπορείτε!

ΜΕΤΑ….

  • Διαβάζουμε: «Το πιο τρελό τριήμερο» της Κέλλυς Σταμουλάκη από τις εκδόσεις Διάπλαση. Διαβάστε το, ακούστε το cdμε τα τραγούδια της παράστασης κι αφήστε τη μαγεία να συνεχίζει να σας ταξιδεύει.

to pio trelo trihmero

  • Το παλιό μπαούλο: Ένα μπαούλο (ή βαλίτσα) με αξεσουάρ και παλιά ρούχα είναι τόσο απαραίτητο σε ένα σπίτι με παιδιά, όσο και τα υπόλοιπα παιχνίδια. Μεταμφιέσεις που ξεκινούν με ένα απλό καπέλο καταλήγουν σε παιχνίδια με πράκτορες και κρυμμένους θησαυρούς. Γι’ αυτό πριν πετάξετε οτιδήποτε σκεφτείτε να του δώσετε μια δεύτερη ευκαιρία στο μπαούλο μεταμφίεσης και ξεκινήστε εσείς οι ίδιοι το παιχνίδι.

Ένα είναι το μυστικό με τα παιδιά. «Να μην τα ακούμε με τα αυτιά αλλά με την ψυχή». Και τότε όλα τα τριήμερα θα είναι τρελά και μαγικά!

Η μαγεία ξεκινά μπαίνοντας στην αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής. Μια τεράστια πολύχρωμη σκηνή (σκηνικά Θάλεια Μέλισσα), κίτρινος φωτισμός (στους φωτισμούς η Στέλλα Κάλτσου) και μαξιλάρες που σε κάνουν να νιώσεις σαν βεδουίνος στην έρημο. Η 4χρονη κόρη μου είπε διασχίζοντας τον διάδρομο για να μπούμε στην αίθουσα ‘’Μαμά από εδώ ξεκινά ο παραμυθένιος κόσμος;’’.

Και πράγματι πρόκειται για έναν παραμυθένιο κόσμο. Ένα παραμύθι, που οι ηθοποιοί υπηρετούν λιτά και απέριττα όπως πρέπει να υπηρετούνται τα παραμύθια. Χωρίς πολλά φτιασίδια, με μόνο σύμμαχο το σώμα και την φωνή μας παραδίδουν το παραμύθι για να το κάνουμε δικό μας και στη συνέχεια να το αφηγηθούμε κι εμείς. Και δεν είναι παράδοξο που διάλεξαν ένα ανέκδοτο παραμύθι για να μας παρουσιάσουν. Γιατί στην ουσία τους τα παραμύθια έτσι μεταδίδονται. Από στόμα σε στόμα. Έτσι ζουν και αναπνέουν. Μέσα από τις αφηγήσεις του καθενός μας. Μοναδική συνοδοιπόρος του παραμυθιού η μουσική (Νίκος Κυπουργός), αλλά αυτή, σαν πανάρχαιη τέχνη και του λόγου της, έχει το δικαίωμα να βρίσκεται εκεί και να γίνεται ένα με το παραμύθι.

fteroto alogo

Άριστη η σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου μας μεταφέρει με το διασκευασμένο από την Άνδρη Θεοδότου παραμύθι του Νίκου Καζαντζάκη στη μακρινή Ανατολή, εκεί που πάντα συμβαίνουν θαύματα. Ο δωδεκαμελής θίασος συνεργάζεται για να αποδώσει όλους τους ρόλους και αυτό που εισπράττει ο θεατής είναι η συνεργασία και ένα αρμονικό αποτέλεσμα. Το γεγονός ότι ο χώρος της σκηνής που παίζουν οι ηθοποιοί είναι τόσο μεγάλος σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι μέσα στον κόσμο του παραμυθιού κι όχι ότι παρακολουθείς παράσταση.

Πολύ πολύ παλιά, πριν ακόμα οι άνθρωποι γίνουν σοφοί όπως σήμερα, οι αλήθειες βρίσκονταν στα παραμύθια και μέσω αυτών μεταδίδονταν η γνώση του κόσμου. Αυτά ήταν η διασκέδαση και η παρηγοριά των ανθρώπων. Με παιχνίδια απλά, όπως ταιριάζει στην τέχνη του παραμυθά, προτείνουμε να συνοδεύσουμε το ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ της παράστασης.

 

ΠΡΙΝ…

  • Το φτερωτό άλογο: Μεγάλη αναστάτωση προκάλεσε στην οικογένεια ο τίτλος της παράστασης. Θα υπήρχε φτερωτό άλογο; Κι αν ναι πώς θα το έδειχναν; Μήπως θα υπήρχε ένα ψεύτικο άλογο κρεμασμένο με σκοινιά από το ταβάνι; Αυτές τις κουβέντες είχαμε εμείς πριν την παράσταση. Θα μπορούσατε με αφορμή τον τίτλο να γίνετε για λίγο σκηνοθέτες- σκηνογράφοι και να σκεφτείτε μαζί με τα παιδιά σας τρόπους για να παρουσιαστεί ένα «φτερωτό άλογο» στη σκηνή.

 alogo

ΜΕΤΑ…

  • Αυτοσχεδιασμός: Το φτερωτό άλογο που χάρισε ο Ινδός στον βασιλιά της Περσίας έγινε αφορμή για μια απίστευτη περιπέτεια του διαδόχου. Μετά κάπου το έκρυψαν και εντελώς τυχαία το βρήκαμε εμείς! Που ήταν κρυμμένο και πώς το ανακαλύψαμε; Και σε ποια καινούρια περιπέτεια μας ταξίδεψε; Μήπως σε μια μακρινή κι εξωτική χώρα ή κάπου στο διάστημα; Μήπως τα φτερωτά άλογα σε ταξιδεύουν σε χώρες παραμυθιών; Μπορείτε να απλώς να γράψετε την ιστορία σας ή ακόμα καλύτερα να την παρουσιάσετε. Όπως είδατε δεν χρειάζονται πολλά πράγματα. Το σώμα σας και η μουσική είναι αρκετά για να αφηγηθούμε/ παρουσιάσουμε το παραμύθι μας.

Σαν όλα τα παραμύθια έτσι κι αυτό τελειώνει με το θρίαμβο της αγάπης. Γιατί τα παραμύθια ασχολούνται με τα σοβαρά του κόσμου με τρόπο απλό. Και τι πιο σοβαρό και πιο σημαντικό από την αγάπη! «Είναι μάγος; Είναι άγγελος;» ρωτάνε όλοι στο τέλος. «Τίποτε από αυτά. Είναι ο άντρας της».

           

Γη και αέρας και φωτιά

Δε με σταματάνε,

Την αγάπη μου θα βρω

Κρυμμένη όπου και να ‘ναι.

Μουσική και φίλοι είναι η συνταγή

Πανικός και γέλια μέχρι το πρωί

Την ζωή θα φάμε σαν παγωτό

Και το βράδυ θα ‘ναι καταπληκτικό!

Η παράσταση αυτή… Όχι μισό λεπτό λάθος. Δεν πρόκειται για παράσταση…Θα έλεγα καλύτερα συναυλία ή πάρτυ!!!! Οι Burger Project με το γνωστό τους κέφι και με «τρέλα» απογειώνουν τη διάθεσή μας και τελικά το θέατρο μετατρέπεται σε συναυλιακό χώρο με πιτσιρίκια να χορεύουν όρθια σε ξέφρενους ρυθμούς και γονείς που (πολύ θα ήθελαν να σηκωθούν) να χορεύουν καθιστοί.

Οι Προφέσορ Cosmic, Αλ Μαλαπόλας, Έλεν Τρέλεν και Μίστερ Φίνγκερ είναι τα alter ego των κατά κόσμον Θάνου Κοσμίδη, Αλέκου Γεωργόπουλου, Έλενας Ιωάννου και Αλέξη Ιωάννου. Συνθέτουν μια παράσταση με υπόθεση…μουσική. Μας ταξιδεύουν με… μουσική. Και τελικά η λύση του προβλήματός τους βρίσκεται στη…μουσική!

Η παράσταση, είναι άκρως διαδραστική γιατί οι φίλοι στην ανάγκη φαίνονται! Θα χρειαστεί να βοηθήσετε αρκετές φορές τους Burger Project, αλλά μην ανησυχείτε. Δεν χρειάζεστε μουσικές γνώσεις. Το μόνο που χρειάζεστε είναι κέφι και όρεξη για παιχνίδι.

Όλη η παράσταση είναι θεότρελη κι αν θέλετε να μην σταματήσει ποτέ το κέφι έχουμε παιχνίδια ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: «Της Μουσικής το παραμύθι» από τις εκδ. Διάπλαση είναι ένα παραμύθι που μιλά για την αξία της μουσικής στη ζωή μας. Όταν η μουσική χάνεται ο κόσμος γίνεται θλιβερός (κάτι σαν την ασθένεια της «ξινίλας» του Κορνήλιου και της Βεατρικής στην παράσταση). Μα όλα θα πάνε καλά τελικά γιατί τη Μουσική μπορούμε να την βρούμε παντού, αρκεί να έχεις φαντασία και δημιουργικότητα. Στο τέλος μάλιστα της ιστορίας οι φίλοι παίζουν μαζί μουσική με διάφορα αυτοσχέδια όργανα, κάτι σαν το «παρεόφωνο» …

mousikis paramu8i small

  • Χορεύουμε: Στην παράσταση που θα παρακολουθήσετε θα χορέψετε πολύ! Καλύτερα λοιπόν να πάτε προετοιμασμένοι. Βάλτε τα cdτων BurgerProjectστο σπίτι και ξεκινήστε να κάνετε προπόνηση. Δοκιμάστε νέες φιγούρες, διασκεδάστε μα να προπονηθείτε και να «παγώνετε» όταν σταματά η μουσική!

ΜΕΤΑ…

  • Φτιάχνω τη δική μου ορχήστρα: Μαράκες από ρολά υγείας γεμισμένα με ρύζι και φακές, κιθάρες με λάστιχα περασμένα σε κουτιά από χαρτομάντηλα αυτοκινήτου, αλλά και κατσαρολικά, κουτάλες και κουταλάκια, χαρτιά και γιατί όχι;… το ίδιο μας το σώμα! Όλα αυτά πάρτε τα, καλέστε φίλους και φτιάξτε την δική σας ορχήστρα! Με ρυθμό ή «στο γάμο του Καραγκιόζη» σημασία έχει να περάσετε καλά και να διασκεδάσετε!
  • Κατασκευή: Οι BurgerProjectταξιδεύουν με το όχημά τους, το μπιφτεκοκίνητο όπως θα ακούσετε. Κρατείστε σημειώσεις και όταν γυρίσετε σπίτι ζωγραφίστε το όπως εσείς φαντάζεστε. Ακόμα καλύτερα μη μείνετε στα σχέδια, κατασκευάστε το κιόλας! Μαξιλάρια, καναπέδες, κουτάλες, υφάσματα, τηγάνια και καπάκια δεν είναι μόνο αυτό που φαίνονται. Λίγη φαντασία και γίνονται πρώτης τάξεως εξαρτήματα του φανταστικού αυτοκινήτου που πάει παντού!

Φεύγοντας από το θέατρο Πόρτα ένα κορίτσι εξηγούσε σε μια φίλη του (συζήτηση 5χρονων να τονίσω) ότι « ξινίλα είναι κατσουφιά». Προσοχή προσοχή λοιπόν! Αν υποψιάζεστε ότι πάσχετε από τέτοιου είδους ασθένεια μην χάσετε την παράσταση! Είναι άμεση ανάγκη να την παρακολουθήσετε και πιστέψτε με. Θα γιατρευτείτε!

           

 Μ ο υ σ ι κ ή κ α ι   Φ ί λ ο ι 
Burger Project 
Από 4 έως 104 χρόνων2
2ος χρόνος



Μουσική-Σενάριο-Σκηνοθεσία: The Burger Project
Κείμενα: Θάνος Κοσμίδης
Σκηνοθετική υποστήριξη: Γιάννης Σαρακατσάνης 
Κοστούμια: The Burger Project
Σκηνικά- Μάσκες -Κούκλες: Playroom
Φωτισμοί: Θάνος Κοσμίδης
Επιμέλεια ήχου: Αντώνης Νικηφόρος
Φωτογραφίες: Θοδωρής Βρανάς, Nick Zarago 

Παίζουν: Αλέξης Ιωάννου (κιθάρα, τραγούδι), Θάνος Κοσμίδης (πλήκτρα, τραγούδι), Έλενα Ιωάννου (τύμπανα, φωνητικά), Αλέκος Γεωργουλόπουλος (ηλεκτρικό μπάσο, φωνητικά) 
Μέρα και ώρα παραστάσεων: Σάββατο στις 12:00 μ.μ. 
Διάρκεια: 90 λεπτά (με διάλειμμα)

Σε μια παράσταση για τους φόβους το μόνο που δεν περιμένεις να ακούσεις είναι η φράση «Σβήσε το φως». Ένα κείμενο με χιούμορ, έμπνευση και ανατροπή που κάνει μικρούς και μεγάλους να ξεκαρδίζονται στα γέλια. Οι συγγραφείς της ομάδας Κοπέρνικος, Έμη Σίνη και Άγγελος Αγγέλου, μας χαρίζουν μια φανταστική, τρυφερή και ξεκαρδιστική παράσταση.

Απολαυστικοί και υπέροχοι οι Ελισσαίος Βλάχος και Βασίλης Χατζηδημητράκης παραλίγο να μας «πεθάνουν» από τα γέλια. Ανταποκρίνονται άριστα σε όλους τους ρόλους (και δεν είναι και λίγοι!). Τα κουστούμια της Όλγας Μπρούμα εξυπηρετούν άριστα το πνεύμα της λιτής παράστασης.

Ιδιαίτερα εμπνευσμένη η ιδέα με το θέατρο σκιών στην παράσταση. Γιατί τελικά το σκοτάδι μπορεί να γίνει διασκεδαστικό και παιχνιδιάρικο. Γιατί λοιπόν να το φοβόμαστε;

Λίγο πριν σβήσουν τα φώτα προτείνουμε παιχνίδια για ΠΡΙΝ την παράσταση και μερικά παιχνίδια για ΜΕΤΑ.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: «Ο Γιάννης που δεν ήξερε τον φόβο», ένα λαϊκό παραμύθι για τον ατρόμητο Γιάννη. Γιατί όπως λέει κι ο πρωταγωνιστής Μάξιμος στην παράσταση «αν ρωτήσεις τα παιδιά θα σου πουν ότι δεν φοβούνται τίποτα». Υπάρχουν φυσικά και δεκάδες βιβλία για τους φόβους αν θέλουμε να προσεγγίσουμε το θέμα από την άλλη πλευρά, όχι του ατρόμητου αλλά αυτού που φοβάται. Επιλέγω το «Το σκοταδάκι που φοβόταν» (Ασπασία Πρωτογέρου, εκδ. Polaris) γιατί…Το γιατί θα το καταλάβετε στην παράσταση. Επίσης εξαιρετικό το «Ποιος φοβάται τον Μπαμπούλα;» της Κριστίνα Νεστλίγκερ από τις εκδ. Διάπλαση. Ένα βιβλίο που με αριστοτεχνικό τρόπο μας βάζει να σκεφτούμε πώς τελικά γεννιούνται οι φόβοι.
  • Παντομίμα: «Όλοι οι φόβοι στο καπέλο». (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Ο εμψυχωτής λέει στα παιδιά να γράψουν έναν φόβο σε ένα χαρτάκι και έπειτα βάζουν όλα τα χαρτάκια σε ένα καπέλο. Ο φόβος δεν είναι ανάγκη να είναι δικός τους. Εναλλακτικά μπορεί ο εμψυχωτής να έχει γράψει φόβους. Στη συνέχεια κάθε παιδί παίρνει έναν φόβο και προσπαθεί με κίνηση και χωρίς λόγο να κάνει τους άλλους να καταλάβουν τι φόβο έχει. Στη συνέχεια μπορούν τα παιδιά να ενωθούν σε ομάδες και να διαλέξουν έναν φόβο τον οποίο θα δραματοποιήσουν.

ΜΕΤΑ…

  • Αυτοσχεδιασμός: Οι κακόμοιροι οι φόβοι στην παράσταση έχουν καταρομάξει με τον φακό του Μάξιμου. Φαντάσματα και ζόμπι, σκελετοί και μούμιες, ακόμα και βρυκόλακες μας παρουσιάζουν έναν άλλο εαυτό. Η προγιαγιά του Μάξιμου εμφανίζεται θιγμένη στην σκηνή από την συμπεριφορά του δισέγγονού της που την έχει μετατρέψει εντελώς αναίτια σε έναν φόβο. Ώρα να αντιμετωπίσουμε τους δικούς μας φόβους και να συνομιλήσουμε μαζί τους. Τι θα μας έλεγαν οι φόβοι μας αν μπορούσαν να μιλήσουν; Τι θα μας έλεγε η κατσαρίδα, το ποντίκι, τα μικρόβια και το ύψος; Ας τους δώσουμε φωνή και ποιος ξέρει; Μπορεί τελικά και να συμφιλιωθούμε μαζί τους. Τα παιδιά σε ρόλο φόβων ανεβαίνουν ανεβαίνουν στην σκηνή και μας λένε τα παράπονά τους, μας περιγράφουν τη ζωή τους κι ίσως μας εκμυστηρευτούν και τους δικούς τους φόβους. Μπορούν οι φόβοι να μιλάνε σε τηλεοπτικό δελτίο ή να μιλάνε με κάποιον άλλον φόβο στο τηλέφωνο, να γράφουν ένα γράμμα ή να τα συζητάνε μεταξύ τους.
  • Ζωγραφίζουμε: Που ζουν άραγε οι φόβοι; Πώς είναι η χώρα τους και ποιοι κατοικούν εκει; Ας ζωγραφίσουμε τους φόβους μας κι ας τους ξορκίσουμε με αυτόν τον τρόπο.

svise to fos 2

  • Προτείνω λύσεις: Σκεφτείτε όσους φόβους μπορείτε και στη συνέχεια ψάξτε τρόπους με τους οποίους μπορείτε να τους αντιμετωπίσετε. Π.χ.: Φοβάμαι το σκοτάδι- ανάβω το φως. Φοβάμαι τα ύψη- δεν κοιτάζω κάτω. Φοβάμαι τα μπαλόνια- κάνω κατασκευές με ξεφούσκωτα μπαλόνια. Φοβάμαι τα φαντάσματα- έχω ένα αρκουδάκι φύλακα ή ντύνομαι εγώ φάντασμα. Φοβάμαι τα σκυλιά- μαθαίνω για αυτά και προσπαθώ να τα γνωρίσω καλύτερα. Φτιάξτε κάρτες με φόβους και κάρτες με λύσεις για να τους αντιμετωπίσετε κι έπειτα ενώστε τα παζλ. Παζλ φόβων και «γιατρικών».

Ο Μάξιμος ξεπερνά τον φόβο του, σβήνει το φως και τελικά «σβήνει» έτσι και τον φόβο των άλλων. Την ημέρα που παρακολούθησα την παράσταση παρακολουθούσε και ένα σχολείο παιδιών που είχαν φτάσει στην χώρα μας «με τις βάρκες». Βλέποντάς τα συνειδητοποίησα ότι ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούν από τους φόβους τους είναι η λύση που μας δίνει το έργο. Οι φόβοι τρέφονται και μεγαλώνουν από την άγνοια και τις προκαταλήψεις. Μόνο ξεπερνώντας τους δικούς μας φόβους θα καταφέρουμε μαζί να νικήσουμε και τους φόβους των άλλων…

           

Χίλιους δεκατρείς θα βρεις να σου πουν δεν μπορείς

Κι ανάποδα όλα να ρθουν κοίτα μπροστά

Χέρια θα βρεις να πιαστείς

 Αίθουσα Διδασκαλίας, Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Για παιδιά 4-10 ετών
Κάθε Κυριακή στις 15:00, Διάρκεια: 70 λεπτά
Εισιτήρια: € 10, € 8 (ομαδικό)

Ποτέ ξανά δεν θα’μαστε μόνοι, 
άμα κοιτάμε τι μας ενώνει.
Μοιάζουμε μα είμαστε ίδιοι
Εμείς κοινό και εσείς θεατρίνοι.

Η ιστορία του «Πρίγκιπας και φτωχός» του Μαρκ Τουέιν είναι γνωστή και η υπόθεσή της έχει εμπνεύσει κατά καιρούς σενάρια ταινιών. Ένας πρίγκιπας κι ένας φτωχός που μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό αλλάζουν θέσεις κι ο ένας βλέπει τη ζωή μέσα από τα μάτια του άλλου. Ο πρίγκιπας ζει ανάμεσα στους φτωχούς βιώνοντας τις δυσκολίες τους, κι ο φτωχός προσπαθεί με την αναπάντεχη δύναμη που αποκτά να βοηθήσει το λαό γνωρίζοντας ποια είναι τα προβλήματά του.

Ένα έργο που μιλάει για την ανισότητα στην κοινωνία, για την αδικία και τη δικαιοσύνη, την φιλία, την αλληλεγγύη, την εξουσία και πάνω απ’ όλα δίνει την ελπίδα ότι όλα μπορούν να αλλάξουν με πίστη κι επιμονή. Τελικά μπορεί ο φτωχός να γίνει πρίγκιπας ακόμα κι αν όλοι προσπαθούν να τον πείσουν ότι το όνειρό του δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί.

Η σκηνοθεσία της Σοφίας Βγενοπούλου κατορθώνει να περάσει στο παιδικό κοινό τα μηνύματα του έργου. Η μουσική και τα τραγούδια του Τριανταφύλλου δίνουν ένα άρωμα μιούζικαλ στην παράσταση με στίχους που αναδιεκνύουν τις μεγάλες αλήθειες του έργου.

Τα σκηνικά της Ελ.Μανωλοπούλου, με τα χάρτινα περιγράμματα παραπέμπουν σε κόμικ και τα κουστούμια κατορθώνουν να σε μεταφέρουν στον αγγλικό 16ο αιώνα.

Ο 15μελής θίασος λειτουργεί σαν μια ομάδα και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό.

Τα δυο αγόρια ξεκινούν ένα παιχνίδι που τελικά αποδεικνύεται μάθημα ζωής και για τους δυο. Γιατί τα παιχνίδια τελικά είναι πρόβες ζωής και μας βιηθούν να μπούμε στη θέση του άλλου. Ας δούμε μερικά παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

 w22 110419ELG3943

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: «Πρίγκηπας και φτωχός» του Μαρκ Τουέιν. Ειτε ολόκληρο το μυθιστόρημα, είτε σε διασκευή για παιδιά, είτε σε θεατρική διασκευή αξίζει να το έχετε στη βιβλιοθήκη σας. Προτείνουμε τη θεατρική διασκευή της Κέλλυς Σταμουλάκη από τις εκδόσεις Διάπλαση.

prigkipas ftwxos SMALL

  • Κατασκευή: Αφού τα παιδιά μάθουν για την ιστορία του πρίγκιπα και του φτωχού τους ζητάμε να μας ζωγραφίσουν ή να κατασκευάσουν τους δυο ήρωες. Εστιάζουμε στο γεγονός ότι και οι δυο ήρωες κατασκευάστηκαν με τα ίδια υλικά: μολύβι και χρώματα αν είναι ζωγραφιστοί, κόλλα, χαρτόνια κι υφάσματα αν είναι κατασκευές. Στην ουσία τους είναι ίδιοι. Αυτό που τους κάνει να φαίνονται διαφορετικοί είναι εξωτερικά χαρακτηριστικά που τους προσθέσαμε. Με την συζήτηση αυτή τα παιδιά προσέχουν περισσότερο τις ομοιότητες και λιγότερο τις διαφορές.

ΜΕΤΑ…

  • Αυτοσχεδιασμός: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Το μυστικό του έργου είναι ότι ο ένας μπαίνει στη θέση του άλλου. Έτσι κατορθώνουν να κατανοήσουν τις δυσκολίες και τελικά να κάνυν όσα περνούν από το χέρι τους για να καλυτερεύσει ο κόσμος. το θέατρο διαθέτει αυτήν ακριβώς τη δύναμη, να σε κάνει να μπαίνεις στη θέση του άλλου, να αποκτάς ενσυναίσθηση. Το παιχνίδι ονομάζεται Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΤΑΜΠΕΛΑ. Είναι ένα ομαδικό παιχνίδι ιεραρχίας που στοχεύει να εκδηλωθούν οι συμπεριφορές των παιδιών απέναντι στο στερεότυπο του φτωχού/ ζητιάνου. Ζητήστε από την ομάδα σας να σταθεί σε μια γραμμή, ο ένας πίσω από τον άλλο, για να τους κολλήσετε στο μέτωπο ένα αυτοκόλλητο χαρτάκι. Όλα τα χαρτάκια που έχετε ετοιμάσει έχουν ζωγραφισμένο πάνω τους κάτι, έναν ήλιο ή ένα λουλούδι, ή έχουν γραμμένη τη λέξη ζητιάνος. Φροντίστε να είναι ισόποσα μοιρασμένα τα σχέδια. Εξηγήστε ότι όλοι θα αποκτήσουν μια ταυτότητα με μια «ταμπέλα» που δε θα γνωρίζουν τι γράφει. Θα μπορούν όμως να διαβάσουν τι γράφουν οι ταμπέλες που έχουν οι άλλοι. Κολλήστε τα χαρτάκια στα μέτωπα. Ζητήστε από τα παιδιά να κινηθούν ελεύθερα στον χώρο και να ανταλλάξουν χαιρετσιμούς με τους άλλους, ανάλογα με αυτό που βλέπουν στο μέτωπό τους. Για παράδειγμα, βλέπω το λουλούδι, χαιρετώ μυρίζοντας την ευωδία που αναδίδουν τα μαλλιά του.

DSC07475

  • Ζητήστε απο κάθε παιδί να προσπαθήσει να καταλάβει σε ποιά ομάδα ανήκει από τις αντιδράσεις των άλλων όταν το συναντούν. Ταυτόχρονα χαιρετά με διαφορετικούς τρόπους και το ίδιο. Αφήστε την ομάδα να ανιχνεύσει τις ταυτότητες των παικτών και να δημιουργήσει υποοομάδες με βάση όσα καταλαβαίνουν για τον εαυτό τους από τη συμπεριφορά των άλλων. Μόλις δημιουργηθούν οι υποοομάδες, συζητήστε με τα παιδιά πώς ένιωθαν όταν τους χαιρετούσαν οι άλλοι. Π.χ. βίωσαν αποδοχή, εγκαρδιότητα, θαυμασμό, φιλική διάθεση, απόρριψη, περιφρόνηση, ανόρεχτη και συγκαταβατική στάση, φιλοξενία, απέχθεια, άρνηση, αποστροφή, αδιαφορία ή κάτι άλλο; Δώστε την ευκαιρία σε όλα τα παιδιά να περιγράψουν τι ένιωσαν και να ανταλλάξουν εμπειρίες μεταξύ τους. Αν το επιθυμούν, ζητήστε από τα παιδιά να το ξαναπαίξουν με καινούριους ρόλους- ταμπέλες. Προσκαλέστε τμηματικά κάποια παιδιά να βγουν από το παιχνίδι και να παρατηρήσουν τη συμπεριφορά και τη σωματική γλώσσα των παικτών. Στη συνέχεια, ξαναμπαίνουν στο παιχνίδι για να τους παρατηρήσουν κάποιοι άλλοι. Έτσι δίνετε μια ευκαιρία στα παιδιά της ομάδας μέσα από τη σύμβαση του παιχνιδιού να έρθουν στη θέση του «άλλου».
  • Κάνε ένα βήμα μπροστά: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Ξεκινάμε ρωτώντας τα παιδιά αν έχουν φανταστεί πώς είναι να είσαι κάποιος άλλος. Εξηγούμε ότι σε αυτή τη δραστηριότητα θα φανταστούν πώς παίζουν το ρόλο κάποιου άλλου παιδιού. Δίνουμε στα παιδιά ένα χαρτάκι με τη νέα τους ταυτότητα (ηλικία, φύλο, κοινωνική θέση, που ζει κι άλλες χρήσιμες λεπτομέρειες). Αφού δώσουμε λίγο χρόνο και δραστριότητες για χτίσιμο κι ενδυνάμωση του ρόλου (σχεδιάζει το δωμάτιό του, τα πράγματά του, ρωτάμε τι κάνει και πώς περνά η μέρα του ως ρόλος) στέκονται το ένα δίπλα από το άλλο, σαν σε γραμμή εκκίνησης. Ο εμψυχωτής περιγράφει κάποιες καταστάσεις που μπορούν να συμβούν σε ένα παιδί (πας κάθε χρόνο διακοπές; Έχεις τηλεόραση σπίτι; Πηγαινεις σχολείο; Παρακολουθείς κάποιες εξωσχολικές δραστηριότητες; κλπ). Αν η αναφορά αντιστοιχεί στο άτομο που φαντάζονται ότι ενσαρκώνουν κάνουν ένα βήμα μπροστά αλλιώς παραμένουν στη θέση τους. Στο τέλος της δραστηριότητας κάθε παιδί περιγράφει το ρόλο που του δόθηκε και συζητάμε πώς αισθάνθηκαν όταν οι άλλοι προχωρούσαν ή έμεναν πίσω. Αισθάνθηκαν αδικία; Τι δίνει σε μερικούς ανθρώπους περισσότερες ευκαιρίες από ότι σε άλλους; (Από το εγχειρίδιο Δραστηριότητες βιωματικής μάθησης στα ανθρώπινα δικαιώματα και τους πρόσφυγες)

Το έργο είναι ένας ύμνος στην αλληλεγγύη και στο έλεος που οφείλουμε να δείχνουμε όταν βρεθούμε σε θέση ισχύος. Η αγάπη, κινητήρια δύναμη του κόσμου ετούτου, η αγάπη που μετακινεί βουνά, η αγάπη που εξυμνήθηκε σε όλες τις μορφές τεχνης, είναι κι εδώ κυρίαρχη δύναμη. Αγάπη προς τον συνάνθρωπο κι όλα μπορούν να διορθωθούν!

           

Οι καρδιές μας δεν χορταίνουν με μίσος,

λίγο έλεος αν δείχναμε ίσως

να γινόταν ο κόσμος αλλιώς.

Η συμπόνια μας γέφυρες χτίζει

Για να έρθουν κοντά ν’ αγγιχτούν…

Η Κάρμεν Ρουγγέρη μας συστήνει στο θέατρο Κιβωτός, τον πατέρα του βαλς, τον Γιόχαν Στράους. Η υπέροχη μουσική του αυστριακού συνθέτη ντύνει τα έξι παραμύθια και ταξιδεύει το κοινό στους χορούς των παλατιών.

Οι αξίες που μεταφέρουν τα λαϊκά παραμύθια είναι αδιαμφισβήτητες και δεν χρειάζονται ανάλυση. Η επιλογή των παραμυθιών είναι εξαιρετική. Πολύ γνωστά παραμύθια και άλλα λιγότερο γνωστά, κατανοητά και με χιούμορ, κερδίζουν τα παιδιά και τα καθηλώνουν για δυο ώρες.

Όλη η ομάδα των ηθοποιών συνεργάζεται αρμονικά και ανταποκρίνονται τόσο στο ρόλο του ηθοποιού όσο και σε αυτό του τραγουδιστή αφού το έργο βασίζεται στη μουσική. Ξεχωρίζει με την φωνή της η Άντα Αθανασοπούλου η οποία έχει και εξαιρετική χημεία με τους μικρούς θεατές.

Στα πολύ θετικά της παράστασης τα υπέροχα κουστούμια της Χριστίνας Κουλουμπή. Ειδικά οι ευφάνταστες περούκες και τα καπέλα κερδίζουν τις εντυπώσεις.

Παραμύθια, παιδιά και παιχνίδι είναι μια τριάδα αδιάσπαστη. Πριν παρασυρθείτε από τη μουσική του Στράους και αφού δείτε έξι υπέροχα λαϊκά παραμύθια προτείνουμε παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

 1 ΤΟ ΒΑΛΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: «Ο Ρένος και η μουσική»: Μια σειρά μουσικών βιβλίων από τις εκδόσεις Πατάκη. Μπορεί να μην υπάρχει ο Ρένος και ο Στράους αλλά μέσα από τη σειρά αυτή μπορούν τα παιδιά να γνωρίσουν σπουδαίους συνθέτες όπως ο Μότσαρτ και ο Βιβάλντι. Το βιβλίο «Το βαλς με τα παραμύθια» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάρμινα αν θέλετε να το διαβάσετε πριν ή μετά την παράσταση και συνοδεύεται από cdγια να γνωρίσετε τον Στράους καλύτερα.

o renos kai i tzaz moysiko biblio 9789601671024 200 1219381

  • Κουίζ παραμυθιών: Για να μην πάτε απροετοίμαστοι στην παράσταση κάντε πρώτα ένα κουίζ παραμυθιών για να δείτε πόσα παραμύθια γνωρίζετε. Πάρτε εσείς το ρόλο των ηρώων/ -ίδων και φτιάξτε μικρές προτάσεις (εύκολες ή δύσκολες ανάλογα με την ηλικία και τις γνώσεις των παιδιών) και ξεκινήστε το τηλεπαιχνίδι. Μπορείτε να παίξετε το παιχνίδι στο δρόμο για το θέατρο. Από ποια παραμύθια ξεπήδησαν αυτοί οι ήρωες; «Είμαι μικρή σε ηλικία, κάπως ανυπάκουη και μου αρέσει να φοράω συνέχεια το ίδιο παλτό». «Είμαι γλιτσερός, ζω σε βάλτο αλλά φοράω κορώνα». «Ο μπαμπάς αν και βασιλιάς γκρινιάζει συνέχεια που χαλάνε τόσο εύκολα τα παπούτσια μας». Απαντήσεις δε θα δώσω, πρέπει να μελετήσετε αν δεν βρήκατε τις λύσεις.

ΜΕΤΑ…

  • Αυτοσχεδιασμός: (Για μεγαλύτερες ομαδες/ εκπαιδευτικούς). «Παραμύθι σε ένα λεπτό». Στην παράσταση βλέπουμε έξι παραμύθια τα οποία είναι δοσμένα με σύντομο τρόπο χωρίς ωστόσο να χάνεται κάτι από την ουσία τους. Στο παιχνίδι «Παραμύθι σε ένα λεπτό» τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες και πρέπει να παρουσιάσουν στους υπόλοιπους ένα γνωστό παραμύθι σε ένα μόνο λεπτό. Με αφηγητή ή χωρίς, με αφαίρεση δευτερευόντων ρόλων, μιλώντας γρήγορα και «τρέχοντας» πολλοί προλαβαίνουν! Ακόμα όμως κι αν δεν τα καταφέρουν κι ο εμψυχωτής ανακοινώσει τη λήξη του ενός λεπτού σίγουρα είναι διασκεδαστικό.
  • Κατασκευή: Αφού δείτε και θαυμάσετε τα μαγευτικά κουστούμια και τις περούκες της παράστασης μπορείτε να σχεδιάσετε στο σπίτι τις δικές προτάσεις για το αγαπημένο σας παραμύθι. Πάρτε χαρτί του μέτρου, αλουμινόχαρτο, εφημερίδες, βαμβάκι και ό,τι άλλο έχετε και ξεκινήστε δουλειά. Τα δικά μας κουστούμια ήταν αυτά και έγιναν για μια μελλοντική παράσταση της Χιονάτης.

 

 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Στράους. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Κάρμεν που ένωσε τις ιστορίες τους κι έντυσε τα παραμύθια με κλασική μουσική. Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…

 

Παίζουν και τραγουδούν οι ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά):

Άντα Αθανασοπούλου, Αθηνά Δημητρακοπούλου, Ιουστίνα Μάτσιασεκ, Λάμπρος Παπαγεωργίου, Αντώνης Παπαδάκης, Νικόλας Παπακωνσταντίνου, Ορφέας Τσαρέκας

Η μαγεία στην παράσταση αυτή ξεκινά από την είσοδο στο θέατρο. Δηλαδή όχι στο θέατρο, στο βαγόνι! Και μόνο ο χώρος εξάπτει την φαντασία των παιδιών, μιλάνε για ταξίδια και τρένα και αναρωτιούνται αν το τρένο είναι αληθινό (εννοώντας αν μπορεί να ταξιδέψει). Η ομάδα Κοπέρνικος έχει πια καθιερωθεί στη συνείδηση των θεατών ως η ομάδα των επιτυχιών. Και η παράσταση «Δυο ξεροκέφαλες κουτάλες» απλώς το επιβεβαιώνει.

Οι ηθοποιοί άψογοι στους ρόλους τους, έχουν ήδη κερδίσει το κοινό τους, γονείς και παιδιά, πριν ακόμα ξεκινήσει η παράσταση. Με χιούμορ και κέφι, γεμάτοι ενέργεια, καλοσωρίζουν τους επισκέπτες, κάνουν αστεία και δημιουργούν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Πολλά συγχαρητήρια και μπράβο στους Δημοσθένη Ξυλαρδιστό, Φοίβο Συμεωνίδη και Φίλιππο Τσαουσέλη που κατορθώνουν ακόμα και τις συστάσεις για ησυχία και τις κάνουν παιχνιδιάρικα.

Η σκηνοθεσία του Γκάυ Στεφάνου εναρμονίζεται με τον χώρο και αισθάνεσαι ότι η παράσταση αυτή δε θα μπορούσε να είχε παιχτεί πουθενά αλλού εκτός από το Τρένο στο Ρουφ. Και η αίσθηση γίνεται πεποίθηση όταν το τρένο ξεκινά… Ετοιμαστείτε λοιπόν για το πιο τρελό, ξεκαρδιστικό και αναπάντεχο ταξίδι. Ένα ταξίδι που μας μαθαίνει ότι όσο μεγάλοι κι αν είμαστε, δεν τα ξέρουμε όλα. Ότι πρέπει να ακούμε, κι ότι η συνεργασία έχει πάντοτε καλύτερα αποτελέσματα. Κι αυτό το αποδεικνύει περίτρανα η ομάδα Κοπέρνικος.

Ο μικρός πρίγκηπας ζητά απεγνωσμένα λίγο χρόνο για παιχνίδι, αλλά ο βασιλιάς πατέρας του επιμένει ότι το κρυφτό είναι χάσιμο χρόνου. Εμείς όμως που γνωρίζουμε την αξία του παιχνιδιού σας παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: «Δυο ξεροκέφαλες κουτάλες». Το βιβλίο των Άγγελου Αγγέλου και Έμης Σίνη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Αν θέλετε να έχετε μια ιδέα πριν την παράσταση μπορείτε να το διαβάσετε. Το θέμα του γονέα- ενήλικα που προσπαθεί να εφοδιάσει το παιδί του με γνώσεις και δεξιότητες αλλά και το πώς έχουμε παραμερίσει την αξία της αλληλεπίδρασης με τους άλλους ανθρώπους, πραγματεύεται επίσης, με διαφορετικό τρόπο, η ταινία animation«Ο μικρός πρίγκηπας» (2015).

101479

  • Κατασκευάζουμε: Στην παράσταση που θα παρακολουθήσετε θα γίνει πολύ λόγος για φαγητά. Θα σας ανοίξει η όρεξη για την ακρίβεια. Τι θα λέγατε για λίγη μαγειρική με τα παιδιά πριν πάτε στο θέατρο; Δώστε τους την ευκαιρία να μυρίσουν μπαχαρικά, να γευτούν νέες γεύσεις, να ανακατέψουν και να νιώσουν την χαρά της δημιουργίας. Κι επειδή τα πάντα είναι παιχνίδι, μπορείτε να μεταρέψετε την ξύλινη κουτάλα σας σε μια ξεροκέφαλη κουτάλα- μάγειρα για να στολίσετε την κουζίνα. Πώς φαντάζονται μια ξεροκέφαλη κουτάλα; Κολλήστε μάτια, φτιάξτε της καπέλο και ποδιά και κρεμάστε την στον τοίχο για να θυμάστε την παράσταση.

 001

ΜΕΤΑ…

  • Άλλα λέω άλλα σκέφτομαι: Οι δυο μάγειρες ταξιδεύουν στην χώρα της σκέψης για να βρουν τι είναι τελικά αυτό που θέλει να φάει ο πρίγκηπας. Και οι θεατές διαπιστώνουμε ότι άλλα λένε κι άλλα σκέφτονται. Ένα πολύ αστείο παιχνίδι είναι σε ζευγάρια ένας να είναι ο «ηθοποιός» και ο άλλος η σκέψη του (που αποσιωπάται) και μιλά σιγά σιγά, αλλά να ακούγεται. Τι λέει φωναχτά και τι σκέφτεται πραγματικά ένα παιδί που γυρίζοντας σπίτι του θέλει οπωσδήποτε να παρακολουθήσει μια εκπομπή στην τηλεόραση, αλλά πέφτει πάνω σε απρόσμενη επίσκεψη συγγενών; Συνάντηση αρειανού με ένα γήινο. Συνομιλία και σκέψεις ενός παιδιού με τη γιαγιά του που τού έφερε για δώρο Χριστουγέννων ένα παλιομοδίτικο πουλόβερ.Θα ήταν αστείο να μη σταματά καθόλου η λεκτική παλίρροια, είτε είναι έκφραση της σκέψης, είτε της ομιλίας.
    • Παιχνίδι συνεργασίας…«Εμένα με νοιάζει» (Για μεγαλύτερες ομάδες- εμψυχωτές). Ο εμψυχωτής λέει μυστικά σε κάθε παιδί έναν αριθμό. Στη συνέχεια ξεκινά την αφήγηση μιας ιστορίας (στην περίπτωση αυτή η ιστορία σχετίζεται με την παράσταση), τα παιδιά παριστάνουν με κίνηση και χωρίς ήχο την ιστορία και κάθε φορά που αναφέρει έναν αριθμό το παιδί με το νούμερο αυτό κάνει πώς πέφτει κι οι άλλοι πρέπει να το προλάβουν και να το στηρίξουν. Π.χ: Μια φορά κι έναν καιρό συγκεντρώθηκαν σε μια χώρα πολλοί ξακουστοί μάγειρες για να λάβουν μέρος σε ένα διαγωνισμό. Πηγαίνοντας στην κουζίνα για να ξεκινήσουν το μαγείρεμα ο μάγειρας νούμερο 6 πάτησε μια μπανάνα που είχε πέσει κάτω και γλίστρησε. Στη συνέχεια ξεκίνησαν αν μαγειρεύουν. Τότε άρχισε να ακούγεται έντονος βήχας. Δεν ήξεραν βλέπετε ότι ο μάγειρας 13 είχε αλλεργία στο ροζ πιπέρι και τον πρόλαβαν στο τσακ πριν λιποθυμήσει… Τελικά στον διαγωνισμό κέρδισαν γιατί συνεργάστηκαν κι έτσι ο βασιλιάς οργάνωσε ένα γλέντι προς τιμήν τους. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να μην πέσει κανένα παιδί κάτω και να συνεργαστούν. Αν κάποιος πέσει μπορεί να μένει εκτός για ένα γύρο (είναι στο νοσοκομείο) και να επιστρέφει μετά.

Ο βασιλιάς κατεβαίνει τελικά από το βάθρο του, αναγνωρίζει ότι δεν ξέρει τα πάντα και καταλαβαίνει την αξία της συνεργασίας και του παιχνιδιού. Μάλιστα αποφασίζει να παίξει μαζί με το γιο του. Ας γίνει η παράσταση αυτή η αφορμή να ακούσουμε τα παιδιά και να παρασυρθούμε μαζί τους στα σημαντικά της ζωής.

           

Ό,τι και να σου πούνε

Δυο χέρια δεν αρκούνε,

Αυτιά χρειάζονται ανοιχτά ν’ ακούνε.

 

Ο μεγάλος ποιητής Σαίξπηρ μπορεί να έγραψε έργα για μεγάλους, αλλά οι αλήθειες τους απευθύνονται σε όλους. Κι έτσι εδώ έχουμε το αντίστροφο των παραμυθιών (επίσης φορείς πανανθρώπινων αληθειών και διαχρονικών αξιών), ένα έργο για μεγάλους που διασκευάζεται για παιδιά. Η δικαιοσύνη, η αποδοχή του διαφορετικού, η αγάπη και η δύναμή της, το χρήμα και η φιλία είναι μερικές από τις αξίες που πραγματεύεται η κωμωδία του μεγάλου δραματουργού.

Η διασκευή του έργου από την Ελένη Βλάχου, η οποία υπογράφει και τη σκηνοθεσία, κατορθώνει να μεταφέρει τα νοήματα του ποιητικού λόγου του Σαίξπηρ με απλό τρόπο στους μικρούς θεατές. Η φράση «Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός», ο μονόλογος του Σάιλοκ για την διαφορετικότητα και η σκηνή του δικαστηρίου αποδίδονται με απλό και κατανοητό τρόπο. Ιδιαίτερη μνεία και συγχαρητήρια στην επιλογή της να μην ακουστεί η καταγωγή του Σάιλοκ. Ακούγεται μονάχα ότι είναι «από αλλού, από μακριά» και με αυτόν τον τρόπο ο Σάιλοκ γίνεται η ενσάρκωση του ξένου και διαφορετικού που στο πρόσωπό του μπορούμε να δούμε όλους όσους περιθωριοποιούνται στο πέρασμα των εποχών και σήμερα.

Η ζωντανή μουσική του Ηλία Βαμβακούση και τα κουστούμια της Βασιλικής Σύρμα δίνουν ζωντάνια σε ένα κλασικό έργο διατηρώντας ταυτόχρονα τη μαγεία του παρελθόντος.

Πριν ξεκινήσει το έργο, οι ηθοποιοί βρίσκονται επί σκηνής σε ρόλο παιδιών που παίζουν. Τελικά αποφασίζουν να παίξουν ένα θεατρικό έργο, τον «Έμπορο της Βενετίας». Αφού παίζουν οι ηθοποιοί, ας παίξουμε κι εμείς! Παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: «Ο έμπορος της Βενετίας». Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος μια διασκευή (αφισοβιβλίο) για παιδιά από την Σοφία Ζαραμπούκα. Μπορούμε όμως να αφηγηθούμε κι εμείς στα παιδιά την ιστορία με απλά λόγια.
  • Ο Σαίξπηρ και η εποχή του: Με αφορμή τον Έμπορο της Βενετίας μπορείτε να μιλήσετε στα παιδιά για τον μεγάλο θεατρικό συγγραφέα Σαίξπηρ, την εποχή του, τα έργα του και το γνωστό Globetheatre. Πληροφορίες, εκτός από αυτά που ήδη γνωρίζετε, θα βρείτε άφθονες στο διαδίκτυο. Έργα του όπως «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», «Άμλετ», είναι έργα που έχουν επηρεάσει όχι μόνο την παγκόσμια λογοτεχνία και την θεατρική σκηνή αλλά έχουν εισχωρήσει στη γλώσσα και την καθημερινότητά μας με φράσεις, παρομοιώσεις, μεταφορές και γνωμικά. Από το BBCκυκλοφορούν 12 έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ σε κινούμενα σχέδια, ειδικά διασκευασμένα για παιδιά και μεταγλωττισμένα στα ελληνικά.

ΜΕΤΑ…

  • Διάδρομος της συνείδησης: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Ο διάδρομος της συνείδησης είναι μια τεχνική του εκπαιδευτικού δραματος (dramaineducation) η οποία χρησιμοποιείται σε διλημματικές καταστάσεις, προκειμένουν να τονιστεί το δίλημμα του ήρωα και να φωτιστούν όλες οι οπτικές. Η σκηνή της δίκης του Σάιλοκ είναι η πιο δυνατή του έργου. Όταν ο Σάιλοκ τελικά «χάνει» τη δίκη ο δικαστής πρέπει να αποφασίσει αν θα του πάρουν όλη την περιουσία (αφού ήταν έτοιμος να σκοτώσει άνθρωπο) ή αν θα του χαρίσουν τη μισή περιουσία με τον όρο να απαρνηθεί κάθε στοιχείο της προσωπικής του ταυτότητας και να γίνει όμοιος με τους άλλους. Απόφαση δεν θα παρθεί επί σκηνής. Είναι ένα δίλημμα που επανέρχεται στο τέλος του έργου χωρίς να μάθουμε τι γίνεται τελικά. Ακούγονται πολλές γνώμες κι απόψεις. Ο εμψυχωτής θα μπορούσε να βάλει τα παιδιά σε δυο αντικρυστές σειρές κι ανάμεσά τους να περνά με αργά βήματα ο δικαστής (εμψυχωτής). Οι δυο σειρές λένε όσα σκέφτονται και στο τέλος μπορεί να αποφασίσουν τι θα κάνουνμε τον Σάιλοκ.
  • Ώρα να γράψουμε… Μια εξαιρετική ιδέα για παιχνίδι υπάρχει στο διαδίκτυο (http://paidiki-logotexnia.blogspot.com). Ο Σάιλοκ χάνει στο δικαστήριο, επειδή στη συμφωνία που υπέγραψε με τον Αντόνιο δεν είχε φροντίσει να καλύψει όλες τις λεπτομέρειες (έχει δικαίωμα να κόψει κρέας αλλά χωρίς να χυθεί αίμα). Με τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων, μπορούμε να συζητήσουμε για το πόσο σημαντικό είναι να προσέχουμε σε τι συμφωνούμε. Στη συνέχεια μπορούμε ανά ομάδες να επιχειρήσουμε να κατασκευάσουμε «πονηρά» συμβόλαια με τα οποία φαίνεται να δεσμευόμαστε σε κάτι, το οποίο όμως στην πράξη είναι αδύνατο να παραχωρήσουμε. π.χ. - στο διάλειμμα θα σας δώσουμε τη μπάλα μας! (όμως δεν διευκρινίσαμε σε ποιο διάλειμμα) - όποιος διαβάσει χωρίς ανάσα μια παράγραφο, είναι αρχηγός! (όμως χωρίς ανάσα δεν ακουγόμαστε)

            Αν έπρεπε να κρατήσω μια σκηνή από το έργο θα ήταν εκείνη του μονόλογου του Σάιλοκ που μιλά για την διαφορετικότητα. Για δυο λόγους. Πρώτον γιατί μέσα από αυτόν τον μονόλογο ο συγγραφέας μας δείχνει την οπτική γωνία του «κακού», φωτίζοντας τις πράξεις του και τις σκέψεις του πίσω από αυτές. Δεύτερον γιατί στη σημερινή πολυπολιτισμική κοινωνία (όπως η Βενετία του Σάιλοκ) ο μονόλογος αυτός μας φέρνει αντιμέτωπους με τα δικά μας πιστεύω, τα δικά μας λάθη και τι δικές μας ευθύνες απέναντι στον διαφορετικό συνάνθρωπο.

Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Η θεατρική ομάδα Μποέμ παρουσιάζει στο Θέατρο Σταθμός, το παραμύθι της Γεωργίας Παρασκευά ‘’Η επιστροφή των παραμυθιών’’ (εκδόσεις Δωδώνη). Οι ήρωες των παραμυθιών, τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά πολίτες της ίδια ‘’χώρας’’ ενώνονται μπροστά στον κίνδυνο της εξαφάνισής τους από την τεχνολογία. Ενωμένοι νικούν και τελικά καταφέρνουν να κάνουν την τεχνολογία σύμμαχό τους. Γιατί ο ‘’κακός’’ στα παραμύθια (εδώ η τεχνολογία) δεν είναι ποτέ ένας μονοδιάστατος ήρωας και πάντα είναι η κινητήριος δύναμη για να ενεργοποιήσει τον ήρωα.

Από την πενταμελή ομάδα των ηθοποιών ξεχωρίζω τον Πάνο Καλατζή για τις υποκριτικές του ικανότητες. Σε ρόλο κακού, αλλά και καλού κατορθώνει να μας πείσει και ταυτόχρονα μας κάνει να γελάσουμε πολύ.

Η σκηνοθεσία της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου προσιτή στους νεαρούς θεατές. Προσωπικά μου φάνηκε κάπως ελλιπής η μουσική επένδυση και θα ήθελα μάλλον κάτι παραπάνω σε αυτό το κομμάτι της παράστασης.

Ευχάριστη έκπληξη η εμφάνιση των ηθοποιών μετά το τέλος της παράστασης για να μιλήσουν με τα παιδιά. Άμεσοι και με χιούμορ προσεγγίζουν τα παιδιά με αγάπη και είναι εκεί για να ακούσουν τα πάντα.

Η συγγραφέας Γεωργία Παρασκευά παίζει με τα παραμύθια και τελικά μας χαρίζει ένα καινούριο παραμύθι. Ας παίξουμε κι εμείς παιχνίδια ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Παραμύθια: Η παράσταση βασίζεται στα παραμύθια. Αν δεν έχετε διαβάσει ήδη αρκετά τουλάχιστον μην πάτε απροετοίμαστοι. Έγκυρες πηγές λένε ότι πρέπει να γνωρίζετε τα παραμύθια της Ωραίας Κοιμωμένης, της Αλίκης στην χώρα των θαυμάτων, του Πήτερ Παν κι αν έχετε χρόνο θυμηθείτε και το τζίνι του Αλλαντίν και τον Κακό Λύκο. Μια καλή ιδέα για να τεστάρετε τις γνώσεις σας είναι το γνωστο παιχνίδι brainbox που κυκλοφορεί σε έκδοση ‘’Μια φορά κι έναν καιρό’’. Κι αν ήδη ξέρετε πολλά παραμύθια μπορείτε να διαβάσετε μια διαφορετική εκδοχή τους. ‘’Τα παραμύθια ανάποδα’’ του Ρόαλν Νταλ (εκδ.Ποταμός) θα κινήσουν το ενδιαφέρον μεγαλύτερων παιδιών που θεωρούν τα παραμύθια ‘’παιδικό ανάγνωσμα’’

large 20150810105735 brainbox mia fora enan kairo

  • Παντομίμα: Αινίγματα με παραμύθια. Κάποιος κάνει μια χαρακτηριστική κίνηση/ σκηνή από ένα παραμύθι μόνο με κίνηση χωρίς λόγο και οι υπόλοιποι μαντεύουν για ποιο παραμύθι πρόκειται. Είναι επιτυχημένη η παντομίμα όταν το ‘’κοινό’’ βρει το παραμύθι. Π.χ. Η Κοκκινοσκουφίτσα κόβει λουλούδια, η Χιονάτη τρώει το δηλητηριασμένο μήλο και πεθαίνει, η Ωραία Κοιμωμένη τρυπιέται με το αδράχτι, ο Κοντορεβιθούλης ρίχνει ψίχουλα για να βρει το δρόμο.

ΜΕΤΑ…

  • Παραμυθοσαλάτα: Στο εμπόριο κυκλοφορούν διάφορα βιβλία παραμυθοσαλάτας. Η λογική τους είναι να ανακατέψουμε ήρωες, καταστάσεις και φινάλε και να προκύψουν έτσι διαφορετικά παραμύθια. Τι θα λέγατε να προσπαθήστε να φτιάξετε την δική σας παραμυθοσαλάτα; Ιδέες πολλές. Ένας ήρωας παραμυθιού βρίσκεται σε ένα άλλο παραμύθι κατά λάθος ή ως επισκέπτης, βλέπουμε τι γίνεται μετά το τέλος ενός παραμυθιού (πού πήγε η Σταχτοπούτα αφού παντρεύτηκε τον πρίγκηπα;), ένας δευτεροήρωας (τα αδέρφια του Κοντορεβιθούλη) αποκτούν ξαφνικά πρωταγωνιστικό ρόλο ή ακόμα και συνέντευξη με έναν ήρωα παραμυθιού.

(‘’Φτιάξε τη δική σου παραμυθοσαλάτα’’, εκδ. Άμμος. ‘’Παρα-μύθοι στο μίξερ’’, εκδ.Νίκας, ‘’Με ένα ΦΙ και ένα ΠΙ φτιάχνω παραμύθια’’, εκδ.Ελληνικά Γράμματα)

 

paramuthosalata

  • Για μεγαλύτερες ομάδες/ εμψυχωτές: ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ. Ο εμψυχωτής λέει στα παιδιά να φτιάξουν ένα παραμυθένιο δελτίο ειδήσεων που να έχει είτε όλους, είτε κάποιους από τους τομείς των δελτίων ειδήσεων (πολιτικά, ειδήσεις απ’ όλο τον κόσμο, κοσμικά, πολιτιστικά, καιρός, αθλητικά, χρηματιστήριο και γιατί όχι; Διαφημίσεις!). Μπορούννα χρησιμοποιήσουν παραμύθια (κλασικά και μη), μύθους και ό,τι άλλο φανταστούν. Στη συνέχεια θα παρουσιάσουν το δελτίο ειδήσεων. Ένας παίκτης θα είναι ο κύριος παρουσιαστής, ένας άλλος θα είναι ειδικός τον οποίο έφεραν στο δελτίο για να δώσει τη γνώμη του, και ένας τρίτος παίκτης είναι ο ρεπόρτερ στη σκηνή των γεγονότων. Ο ρεπόρτερ πρέπει να πάρει συνέντευξη από διάφορους μάρτυρες ή από χαρακτήρες που εμπλέκονται στην ιστορία, και όλοι αυτοί οι ρόλοι θα παίζονται από άλλα παιδιά της ομάδας. (Εάν έχουμε μικρή ομάδα ένας παίκτης μπορεί να έχει όλους τους ρόλους των συνεντευξιαζόμενων). Ίσως οι συνεντευξιαζόμενοι να είναι απλώς μάρτυρες που είδαν το γεγονός (όπως π.χ. η περίεργη γειτόνισσα της Κοκκινοσκουφίτσας), ή παλιοί φίλοι/ αγαπημένοι των κεντρικών χαρακτήρων ή οι δάσκαλοί τους στο δημοτικό σχολείο.Έτσι στα αθλητικά έχουμε το μύθο του Λαγού και της Χελώνας, στον καιρό τον μύθο του Ανέμου και του Ήλιου, στα πολιτικά την αντιδικία Σταχτοπούτας-μητριάς για την εξουσία και στα κοσμικά την ανακύρηξη της Χιονάτης ως ομορφότερης στον κόσμο.

            Ο 5,5 ετών γιος μου μερικές μέρες μετά την παράσταση ξύπνησε ένα πρωινό και μου αφηγήθηκε ένα τέλειο όνειρο (όπως είπε χαρακτηριστικά) που είδε. ‘’Όλοι οι ήρωες των παραμυθιών ήταν λέει μαμά μαζεμένοι σε ένα σταθμό τρένου’’. Εμπρός λοιπόν ας ανεβούμε στο τρένο των παραμυθιών κι ας έχουμε την τεχνολογία αρωγό. Κι όπως λέει και το τζίνι: ‘’Να θυμάστε ότι όλοι έχουμε ανάγκη από λίγο παραμύθι’’…

Θέατρο Σταθμός
(Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα, στάση ΜΕΤΡΟ-Μεταξουργείο

Παραστάσεις: Κάθε Κυριακή στις 3.00μ.μ.

 

Από Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Όταν πάτε σπίτι όλοι
να προσέξετε
όλα γίνονται Μορμόλης
για να παίξετε.

mormolis texnesplus2

Ο Μορμόλης του Ράινερ Χάχφελντ ανέβηκε στο ‘’θέατρο Γκριπς’’ της πρώην Δυκής Γερμανίας το 1969. Ένα έργο που δείχνει μια στροφή στο παιδικό θέατρο δίνοντάς του κοινωνικές προεκτάσεις. Η Συντεχνία του Γέλιου από την άλλη πλευρά έχει ‘’προϊστορία’’ σε αυτό το είδος θεάτρου για παιδιά, όπου μέσα από το πρίσμα του γέλιου και μέσω νέων παιδαγωγικών προσεγγίσεων τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με σύγχρονες αλήθειες.

45 χρόνια μετά την πρώτη παράσταση του θιάσου της Ξένιας Καλογεροπούλου ο Μορμόλης επιστρέφει! Ήταν συγκινητικό ότι μπροστά μου καθόταν μια κυρία η οποία είχε δει την πρώτη παράσταση με τον γιο της και τώρα έφερνε τον εγγονό της…Γιατί ο Μορμόλης είναι πάντα επίκαιρος αφού τα παιδιά είναι πάντα παιδιά και οι μεγάλοι πάντα…μεγάλοι. Αν και υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης για τους μεγάλους, όπως το ζεύγος Χαζοπέτρου που στο τέλος δείχνουν να αντιλαμβάνονται πλήρως τους ‘’κανόνες του παιδικού παιχνιδιού’’.

Ο Μορμόλης είναι ουσιαστικά το παιχνίδι των παιδιών, η φαντασία τους, και η σκηνοθεσία οφείλει να γίνει με όρους θεατρικού παιχνιδιού και αποστασιοποίησης. Οι σκηνοθέτες Γιώργος Παλούμπης και Βασίλης Κουκαλάνι πέτυχαν με την σκηνοθεσία τους να διατηρήσουν τη λεπτή ισορροπία μεταξύ παράδοσης (μιλάμε για ένα έργο μισού αιώνα) και σύγχρονης οπτικής.

Σε αυτό βοήθησαν πάρα πολύ θεωρώ τα σκηνικά και τα κουστούμια των Αλεξάνδρα Σιάφκου και Αριστοτέλη Καρανάνου, τα οποία παραπέμπουν στη δεκαετία του 1970 και ταυτόχρονα θυμίζουν παιδικό παιχνίδι όπου όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να μεταμορφωθούν.

Τα τραγούδια του Γιάννη Σπανού δεν χρειάζονται καμία ιδιαίτερη μνεία από εμένα. Το ‘’Μπράβο’’ του και η ανταμοιβή του είναι οι χιλιάδες παιδικές φωνές που έχουν τραγουδήσει τον Μορμόλη όλα αυτά τα χρόνια.

Η ομάδα των ηθοποιών με τα απολύτως απαραίτητα σκηνικά και κουστούμια, χωρίς υπερβολές και με πολλή φαντασία κατορθώνει να μας μεταφέρει από την αρχική ρομαντική ατμόσφαιρα του παραμυθιού στο σύγχρονο παιδικό κόσμο. Όμορφες ερμηνείες, αρμονική συνεργασία και ευχάριστο κλίμα που παρασύρει τους θεατές στα μυστικά της παιδικής ηλικίας.Βασιλική Διαλυνά, Βάσια Λακουμέντα, Φώτης Λαζάρου, Θέμος Σκανδάμης, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος και Αντώνης Χρήστου δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό επί σκηνής!

Ο Μορμόλης δεν είναι παρά η φαντασία των παιδιών. Είναι ό, τι αυτά θέλουν να είναι. Αρχικά ένα κουτί και μετά ένα μπουρί σόμπας. Ο Μορμόλης είναι το παιχνίδι αυτοπροσώπως. Παιχνίδι ο Μορμόλης, παιχνίδια και εμείς για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Ακούμε: Αυτήν την φορά θα πρωτοτυπήσουμε. Η πρώτη δραστηριότητα δεν είναι για τα παιδιά, αλλά για τους γονείς. Παιδιά από τον παιδικό σταθμό ακόμα, το νηπιαγωγείο και το δημοτικό ξέρουν τον Μορμολη απέξω, γι’ αυτό προσοχή: Για να μην πάτε απροετοίμαστοι στην παράσταση ξανακούστε το cdτου Γιάννη Σπανού με τα τραγούδια του Μορμόλη.

mormolis 1

  • Ζωγραφική: Είτε ξέρετε την ιστορία του Μορμόλη, είτε όχι, μπορείτε πριν την παράσταση να προσπαθήσετε να τον φανταστείτε. Πώς είναι αυτός ο Μορμόλης που τόσο ανακατεύει τις ζωές των μεγάλων; Πώς φαντάζονται τα παιδιά σας αυτό το πλάσμα με το περίεργο όνομα; Ζωγραφίστε τον και αν νιώθει μόνος του ίσως να μπορούσατε να του φτιάξετε κι άλλον έναν Μορμόλη για παρέα. Άλλωστε και στο τέλος του έργου ο Μπουρίνιας θα μας χαρίσει και δυο και τρεις και τέσσερις Μορμόληδες!

 mormolis fot

ΜΕΤΑ…

  • Για μεγαλύτερες ομάδες/ εμψυχωτές: Στον Μορμόλη όλες οι παρεξηγήσεις συμβαίνουν γιατί οι μεγάλοι αδυνατούν να συλλάβουν ότι ο Μορμόλης είναι ένα κουτί. Για να μην γίνετε λοιπόν κι εσείς σαν τον κύριο και την κυρία Χαζοπέτρου σας προτείνουμε ένα παιχνίδι όπου όλα είναι άλλο από αυτό που φαίνονται να είναι… ΜΕ ΑΛΛΗ ΧΡΗΣΗ. Ο εμψυχωτής φέρνει μερικά αντικείμενα, π.χ. μια ομπρέλα, ένα παπούτσι, ένα ύφασμα κ.τ.λ. Ζητάει από τα μέλη της ομάδας να δείξουν διάφορες χρήσεις του αντικειμένου μεταμορφώνοντάς το σε κάτι άλλο από αυτό που είναι. Μπορούν επίσης να προσθέσουν μια μικρή φράση για να κάνουν πιο φανερή τη νέα χρήση, π.χ. μια προτεταμένη ομπρέλα δεν είναι απαραίτητα ένα ξίφος, αλλά γίνεται συνοδευόμενη από το ‘’Κύριε, είστε έτοιμος να υπερασπιστείτε την τιμή σας;’’. Με τον ίδιο τρόπο οι ομάδες θα πρέπει μετά να κάνουν ένα σύντομο αυτοσχεδιασμό χρησιμοποιώντας όλα τα αντικείμενα που έχει φέρει ο εμψυχωτής. Για κάτι πιο ανταγωνιστικό θα μπορούσε ένα παιδί να είναι ο κριτής (ή και ο εμψυχωτής για μικρότερα παιδιά). Οι υπόλοιποι παίκτες χωρίζονται σε δυο ομάδες, την ομάδα Α και την ομάδα Β. Οι δυο ομάδες κάθονται αντικριστά και έχουν την πλάτη τους γυρισμένη στον κριτή. Ο κριτής τοποθετεί ένα αντικείμενο καθημερινής χρήσης στη μέση. Όταν χτυπήσει τα χέρια του οι δυο ομάδες γυρνάνε και βλέπουν το αντικείμενο. Όταν το δουν ένας παίκτης από την ομάδα Α παίρνει το αντικείμενο και το χρησιμοποιεί με ένα ασυνήθιστο τρόπο. Για παράδειγμα, εάν είναι ένα κουτάλι, το χρησιμοποιεί σαν κιθάρα. Ο κριτής προσπαθεί να μαντέψει ως τι χρησιμοποιεί το αντικείμενο. Όταν ο κριτής το βρει, τότε ένας παίκτης από την ομάδα Β έρχεται και χρησιμοποιεί με ένα διαφορετικό τρόπο το αντικείμενο, π.χ. σαν οδοντόβουρτσα. Όταν ο κριτής μαντέψει σωστά ο παίκτης γυρίζει πίσω στην ομάδα του κι έρχεται ένας άλλος παίκτης πάλι από την ομάδα Α. Το παιχνίδι συνεχίζεται με το ίδιο αντικείμενο έως ότου κάποια ομάδα να μην μπορεί να βρει μια άλλη χρήση για το αντικείμενο. Τότε ανακηρύσσεται νικήτρια η άλλη ομάδα. Το παιχνίδι συνεχίζεται με τρία διαφορετικά αντικείμενα. Οι ομάδες πρέπει να προσπαθούν να χρησιμοποιούν όσο καλύτερα γίνεται το αντικείμενο ώστε ο κριτής να μαντεύει σωστά. Αν ο κριτής δεν μπορεί να μαντέψει τότε σημαίνει ότι η ομάδα έχασε.

theatriko paixnidi

  • Παιχνίδι φαντασίας: Γυρνώνας στο σπίτι βρείτε τον δικό σας Μορμόλη. Τι θα μπορούσε να γίνει Μορμόλης αυτό το Σαββατιάτικο απόγευμα και τι θα σας έλεγε; Είναι σίγουρο πώς ό,τι σας πει ο Μορμόλης είναι πολύ σημαντικό, γιατί στην ουσία είναι αυτό που σας λέει το παιδί σας. Γι’ αυτό να τον ακούτε τον Μορμόλη!

            Το τραγούδι που δέχτηκε το πιο ηχηρό χειροκρότημα ήταν το ‘’Με πιάνει το παράπονο και κλαίω’’. Ίσως γιατί ακόμα κι εμείς οι παρεξηγημένοι μεγάλοι αντιλαμβανόμαστε ότι λέμε περισσότερα ‘’ΜΗ’’ από όσα θα θέλαμε κι επιβάλλουμε περισσότερα ‘’ΠΡΕΠΕΙ’’ από όσα πραγματικά πιστεύουμε. Είναι σίγουρο ότι αγαπάμε τα παιδιά μας και τα ακούμε, απλώς ίσως μερικές φορές η βιασύνη της καθημερινότητας δε μας αφήνει να κάνουμε όσα θα θέλαμε και πέφτουμε στην παγίδα της ευκολίας των ‘’πρέπει και μη’’. Τι θα γινόταν όμως αν αφήναμε για λίγο τον Μορμόλη να μπει στην ζωή μας, να την ανακατέψει και να την πασπαλίσει με λίγη ζαβολιά και πολύ διασκέδαση; Και τότε όλοι οι φράχτες, μεταφορικοί και κυριολεκτικοί θα καταρρεύσουν!

Με πιάνει το παράπονο και λέω
δε θα ‘ρθει κάποτε η στιγμή
να ρίξουν τα παιδιά τους φράχτες
κάτω να μπουν και να χαρούν τη γη

 

 Διαβάστε επίσης:

 

Γιώργος Παλούμπης:«Δεν Αντέχω Τους Εγωκεντρισμούς Που Εμφανίζονται Με Τη Μορφή Μιας Δήθεν Ανασφάλειας Και Έχουν Ως Στόχο Να Τραβήξουν Την Προσοχή»

Είσαι τα δέντρα που σκαρφάλωσες, είσαι οι θάλασσες που πέρασες,

Είσαι οι δρόμοι που περπάτησες, είσαι εκείνα που ονειρεύτηκες.

Πάντα η καρδιά θα χτυπά, θα ‘σαι εκείνος που κρύβεις

Κάπου εκεί βαθιά…

Χριστούγεννα χωρίς ‘’Χριστουγεννιάτικη ιστορία’’ και Σκρουτζ είναι σαν Χριστούγεννα χωρίς…αγάπη! Αυτός είναι ο ένας λόγος που πρέπει να παρακολουθήσετε την παράσταση του Εθνικού θεάτρου. Ο δεύτερος λόγος είναι η όμορφη σκηνοθεσία, συνδυασμένη με υποκριτικό ταλέντο, εξαιρετικούς φωτισμούς και αστραφτερά κουστούμια.

Η ιστορία του Εμπενέζερ Σκρουτζ, του πασίγνωστου τσιγκούνη που απεχθάνεται τα Χριστούγεννα, έρχεται για να μιλήσει στις καρδιές όλης της οικογένειας. Μας μιλά για την αγάπη στον συνάνθρωπο αλλά και για την πορεία μας ως άνθρωποι. Που έχουμε φτάσει; Γιατί είμαστε αυτό που είμαστε; Μπορούμε να αλλάξουμε αν θέλουμε και πώς τελικά φτάνουμε να θέλουμε να αλλάξουμε; Ο Γιάννης Μόσχος επιτυγχάνει με την διασκευή και την σκηνοθεσία του να μας παρουσιάσει ένα έργο για όλη την οικογένεια. Ο καθένας θα πάρει αυτό που χρειάζεται και αυτό που μπορεί να αντιληφθεί, αλλά όλη η οικογένεια θα φύγει σίγουρα μαγεμένη από την Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.

Το σκηνικό της Τίνας Τζόκα, λειτουργικό και μαγικό, παραπέμπει σε Χριστούγεννα μιας άλλης εποχής της Αγγλίας. Η περιστρεφόμενη σκηνή μου θύμισε τον ‘’κύκλο’’ που κάνει η ζωή μας πολλές φορές, κι ακόμα κι αν δεν ηταν αυτή η πρόθεση της σκηνογράφου, θεωρώ ότι ένα σκηνικό που ‘’μιλάει’’ στην καρδιά του θεατή είναι ένα επιτυχημένο σκηνικό. Όσον αφορά τα κουστούμια, θα μιλήσω ως μαμά που εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι τα παιδιά δεν φοβήθηκαν τα φαντάσματα. Αν και υπήρχε η ανησυχία από μέρους των παιδιών μου για τα ‘’φαντάσματα’’ τελικά μέσα από τα εντυπωσιακά αλλά ανθρώπινα κουστούμια τους, εστιάσαμε στον ρόλο τους και όχι στην όψη τους κι αυτό θεωρώ ότι ήταν ένα μεγάλο στοίχημα που κερδήθηκε.

Μιλώντας για φαντάσματα να υπογραμμίσω ότι ήταν εξαιρετικό το σκηνοθετικκό εύρημα του τρίτου φαντάσματος. Δεν ξέρω αν τελικά οι άνθρωποι αλλάζουν. Αν όμως αυτό μπορεί να συμβεί, είμαι πεπεισμένη ότι θα συμβεί από αγάπη κι όχι από φόβο. Κι ίσως τελικά οι μεγάλες αλλαγές στην ζωή μας να οφείλονται σε κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο. Θεωρώ πιο πιθανό ο Σκρουτζ να άλλαξε επειδή θυμήθηκε πώς ήταν να αγαπά κάποιον παρά επειδή τρόμαξε από ένα απόκοσμο πλάσμα.

Όλη η ομάδα των ηθοποιών είναι άψογη και άριστα συγχρονισμένη.Θα ξεχώριζα τον Χρήστο Στέργιογλου (Μπομπ Μάρλευ), τον Αλέξανδρο Μυλωνά (Σκρουτζ), τον Λαέρτη Μαλκότση (αφηγητής) και τον Παναγιώτη Παναγόπουλο (φάντασμα τωρινών Χριστουγέννων).

Θα ήταν παράλειψη σε ένα μιούζικαλ να μην αναφερθώ στην πρωτότυπη μουσική του Θοδωρή Οικονόμου και στους υπέροχους στίχους του Σταύρου Σταύρου. Τέλος, οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου πρόσθεσαν ένα λιθαράκι ακόμα στη μαγευτική ατμόσφαιρα του έργου, ειδικά στην εμφάνιση του φαντάσματος των φετινών Χριστουγέννων.

Και για να κρατήσει η μαγεία των Χριστουγέννων πιο πολύ προτείνουμε παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: ‘’Χριστουγεννιάτικη Ιστορία’’ του Ντίκενς στην αυθεντική της μορφή, σε διασκευή, κόμικ, ή ό,τι άλλο θέλετε. Μην αφήνετε τα χριστουγεννιάτικα βράδια σας χωρίς την μαγεία του Εμπενέζερ Σκρουτζ!

978 618 03 0668 2 1

  • Φανταζόμαστε: Ο Σκρουτζ είναι ένας άνθρωπος που κατά βάση τσιγκουνεύεται τα συναισθήματά του. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Τα παιδιά έχουν το χάρισμα της ενσυναίσθησης και της αλληλεγγύης. Μπορείτε λοιπόν να σκεφτείτε και να γράψετε μια μικρή ιστοριούλα από το παρελθόν του Σκρουτζ. Κάτι που δεν υπάρχει στο έργο. Πώς ήταν ο Σκρουτζ παιδί, τι του είχε συμβεί κι έγινε έτσι μετά; Ένας μικρός Ντίκενς ίσως να βρίσκεται κάπου ανάμεσά μας.

ΜΕΤΑ…

  • Για μεγαλύτερες ομάδες- εκπαιδευτικούς.: Μετά ην επίσκεψη του τρίτου φαντάσματος ο Σκρουτζ, κατά κόσμον Αλέξανδρος Μυλωνάς, τρέχει να ‘’προλάβει’’ τα Χριστούγεννα. Δεν είναι πια ο ηλικιωμένος Εμπενέζερ Σκρουτζ, είναι ένας άνθρωπος ελεύθερος από έννοιες, γεμάτος αγάπη. Ο εμψυχωτής χωρίζει τον χώρο σε τέσσερα τεταρτημόρια και ορίζει πώς περπατάμε σε καθένα από αυτά. Στο 1ο τετράγωνο περπατάμε σαν παιδιά χαρούμενα κι ανέμελα (όπως ήταν ο Σκρουτζ ως παιδί). Στο 2ο τετράγωνο σαν στενοχωρημένοι (όπως ο Σκρουτζ όταν ήταν μόνος στο σχολείο). Στο 3ο σαν ένας ενήλικος με έννοιες και προβλήματα (ο Σκρουτζ στην ενήλικη ζωή του) και στο 4ο σαν κάποιος που μόλις ξύπνησε από ένα όνειρο (καλό ή κακό;). Βάζουμε μουσική και σε όποιο τετράγωνο είμαστε περπατάμε ανάλογα.
  • Ζωγραφική: Ο Εμπενέζερ Σκρουτζ παιδί, ο Εμπενέζερ Σκρουτζ ερωτευμένος νέος, ο Εμπενέζερ Σκρουτζ τσιγκούνης μεσήλικας και ο Εμπενέζερ Σκρουτζ το πρωινό των Χριστουγέννων μετά την επίσκεψη των φαντασμάτων. Πώς θα ζωγράφιζαν τα παιδιά τον Σκρουτζ σε καθεμιά από αυτές τις 4 στιγμές του;

            Το εργο του Ντίκενς είναι διαχρονικό γιατί οι βαθύτερες αλήθειες του μας αφορούν ακόμα. Αν έπρεπε να επιλέξω ένα από τα νοήματά του θα ήταν αυτό που το πνεύμα του παρόντος είπε στον Σκρουτζ: ‘’Αρνήθηκες κάθε ευθύνη για τον κόσμο γύρω σου, αλλά έβγαλες όσα περισσότερα μπορούσες από αυτόν’’. Φοβάμαι ότι ο Σκρουτζ δεν είναι παρά η προσωποποίηση του κόσμου μας. Ίσως αν ο καθένας μας ξεχωριστά παίρναμε την ευθύνη που μας αναλογεί, τα φετινά Χριστούγεννα να ήταν ομορφότερα για πολλούς συνανθρώπους μας. Γιατί…

Κάπου εκεί που ζει η αγάπη, έλα και κράτα μου το χέρι εκεί να με πας.

Διαβάστε επίσης:Είδα Τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» Σε Σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

Ροή Ειδήσεων

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία