Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 
Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.
 
Τρυφωνία Αγγελίδου: Νερό. Πολύ νερό.
 
Διαμαντής Αδαμαντίδης: Συνήθως έχω ένα μπουκάλι με νερό και κάποιο ποτήρι με καφέ. Αρκετές φορές θέλω μαζί μου και τα ακουστικά μου, για να ακούω μουσική.
 
Γιάννης Σαμψαλάκης: Η αλήθεια είναι ότι το αντικείμενο που δεν λείπει ποτέ από το καμαρίνι μου είναι τα τσιγάρα μου.
 
Μαρία Χάνου: Πάντα έχω μαζί μου πέρα από τα τσιμπιδάκια και το μακιγιάζ μου, νερό, βελόνες και κλωστές, για παν ενδεχόμενο και μία κούπα με καφέ.
 
 
 

Μαρία Ξάνου

 

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.

Τριφωνία Αγγελίδου: Κάτω από ένα μεγάλο πλατάνι στο Πήλιο και στο βάθος η θάλασσα. Στο θέατρο Αλώνι στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας.
 
Διαμαντής Αδαμαντίδης: Δεν θα έλεγα ότι έχω υπάρξει σε ωραία καμαρίνια όσο σε αστεία καμαρίνια. Σε χώρους που δεν είναι προορισμένοι γι αυτή τη δουλειά. Με την Εταιρεία Θεάτρου Θέση, έχοντας παίξει κυριολεκτικά παντού, έχουμε βρεθεί να αλλάζουμε ρούχα και να προετοιμαζόμαστε στα πιο απίστευτα μέρη: αποθήκες, τουαλέτες, γήπεδα μπάσκετ, στον υπόγειο χώρο μιας εκκλησίας ενώ από πάνω γινόταν μια κηδεία, δεν έχει τελειωμό. Τις περισσότερες φορές, πέντε άτομα στριμωγμένα στους πιο απίστευτους χώρους!
 
Γιάννης Σαμψαλάκης: Ως χώρος, στο ΚΘΒΕ. Ήταν μεγαλύτερο από το σπίτι μου...
 
Ως προς το με ποιους συναδέλφους, με την ομάδα μου. Έχει τύχει να αλλάζουμε σε αντίσκηνα, σε χωράφια, σε τουαλέτες, σε αποθήκες, σε γραφεία διευθυντών σχολείων, στη Βουλή. Με την ομάδα μου είχε πλάκα!
 
  
Μαρία Χάνου: Το πιο ωραίο καμαρίνι για μένα, είναι αυτό που έχει καλή παρέα. Με την ομάδα μας, Εταιρεία θεάτρου Θέση, έχουμε βρεθεί σε ένα σωρό καμαρίνια, άλλα αξιοπρεπή, άλλα λιγότερο, όμως δεν μας ένοιαζε και πολύ , γιατί είχαμε καλή παρέα.
 
 

 

sampsalakis texnes plus

 

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

 Tριφωνία Αγγελίδου: Το πιο ωραίο; Με τους ανθρώπους που συνεργάζεσαι καλά. 
Το πιο εντυπωσιακό; Το καμαρίνι της Sarah Bernhardt στοThéâtredelaVille.
 
Διαμαντής Αδαμαντίδης: Σε σχέση με όσα έχω συναντήσει όπως έγραψα και παραπάνω, θα πω πως όμορφα ήταν τα καμαρίνια στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Εκεί πέρα βλέπεις ξαφνικά πέντε ανθρώπους να διαπληκτίζονται για το ποιός θα κάτσει στο ανάκλιντρο!
 
Γιάννης Σαμψαλάκης: Το πιο ωραίο καμαρίνι το είδα πρόσφατα όταν πήγα να πω συγχαρητήρια σε μια συνάδελφο και μπήκα σε έναν παράδεισο με γλυκά, φαγητά και ποτά. Ονόματα δεν λέω. 
 
Μαρία Χάνου: Τον πιο όμορφο χώρο για να ετοιμαστώ πριν από παράσταση, τον είδα στο Ανοιχτό θέατρο Λευκάδας. Ήταν καλοκαίρι, ο χώρος που βαφόμασταν ήταν υπαίθριος, δίπλα στη θάλασσα, ο ήλιος σιγά σιγά έδυε και μες την ησυχία, αρχίσαμε να ακούμε τους θεατές να μπαίνουν στο θέατρο, ήταν μαγική εμπειρία.

 Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

 
Τριφωνία Αγγελίδου: Οι στιγμές στο καμαρίνι πριν από κάθε πρεμιέρα. Η ίδια αγωνία και χαρά κάθε φορά.
 
Διαμαντής Αδαμαντίδης: Την πρώτη χρονιά που είχαμε έρθει στην Αθήνα και παίζαμε το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» στο Θέατρο Θησείον. Σχεδόν κάθε πρωί στο ίδιο τραπέζι, έχοντας συγκεκριμένες θέσεις ο καθένας που δεν άλλαξαν ποτέ, να πίνουμε καφέ και να ετοιμαζόμαστε. Και να προσπαθώ να καταλάβω πως γίνεται να ρίχνει τόσο γέλιο ένας άνθρωπος στις 8 η ώρα το πρωί.
 
Γιάννης Σαμψαλάκης: Η πιο ωραία ανάμνηση είναι από το καμαρίνι στο Θέατρο Θησείο. Θυμάμαι και νοσταλγώ την “αθωότητα” και την “λύσσα” που είχαμε τότε που μόλις είχαμε κατέβει από την Θεσσαλονίκη με την πρώτη μας παραγωγή, το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» και καθόμασταν σε ένα μεγάλο τραπέζι μέσα στο καμαρίνι και κάναμε σχέδια...
 
 
Μαρία Χάνου: Ένα από τα θετικά του να είσαι σε μια θεατρική ομάδα, είναι η οικειότητα που αναπτύσεις με του συναδέλφους σου. Με την Εταιρεία θεάτρου Θέση, δουλεύουμε χρόνια μαζί κι έχουμε μοιραστεί πολλές εμπειρίες και αναμνήσεις. Ξεχωρίζω τις στιγμές, που ενώ ο καθένας μπορεί να κάνει την δική του προσωπική προετοιμασία πριν την παράσταση, μπορεί ταυτόχρονα να τραγουδάει μαζί με τους υπόλοιπους ένα τραγούδι, χωρίς απαραίτητα να τους κοιτάει ή να τους απευθύνεται, απλά τραγουδάμε όλοι μαζί.
 
 
 Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.
 
Τριφωνία Αγγελίδου: Φύγαμε!
 
Διαμαντής Αδαμαντίδης: Μια ομαδική αγκαλιά και δυο-τρία άλματα.
 
Γιάννης Σαμψαλάκης: Πάντα πίνω νερό και πάντα ελέγχω αν έχω ξεχάσει να φορέσω κάτι (το έχω κάνει). 
 
 Μαρία Χάνου: Πριν βγω από το καμαρίνι, παίρνω μία βαθιά ανάσα και κλείνω το φως.
 

aggelidou texnes plus

Η Εταιρεία Θεάτρου Θέση, μετά το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» και τον «Δον Κιχώτη», παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το θεατρικό έργο «Το Σύστημα του Πόντζι» του Νταβίντ Λεσκό, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα, στο θέατρο 104 κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:15.


«Δια μέσου του Πόντζι ιστορείται ο αιώνας που ακολουθεί
 όχι από τη σκοπιά της ουτοπίας, ούτε της πολιτικής ούτε των πολέμων,
αλλά από τη σκοπιά του χρήματος».        
David Lescot

 

To systima tou Pontzi texnes plus2

 

Η Εταιρεία Θεάτρου Θέση, μετά το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» και τον «Δον Κιχώτη», παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το θεατρικό έργο «Το Σύστημα του Πόντζι» του Νταβίντ Λεσκό, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα, στο θέατρο 104, απ’ τις 25 Ιανουαρίου.
Γραμμένο το 2012 «Το Σύστημα του Πόντζι» αφηγείται την αληθινή ιστορία του Τσαρλς Πόντζι, ενός Ιταλού μετανάστη, που το 1903, σε ηλικία 21 ετών, φτάνει στην Αμερική με δυο δολάρια στην τσέπη, κατορθώνοντας μέχρι το 1920 να γίνει ένας απ’ τους σημαντικότερους επενδυτές της εποχής του, με εισοδήματα που άγγιζαν τα 250.000 δολάρια τη μέρα. Την 1η Νοεμβρίου του ίδιου έτους, ο Πόντζι δήλωνε ένοχος για απάτη, με 85 κατηγορίες να εκκρεμούν εις βάρος του.

 

To systima tou Pontzi texnes plus3


Ο Πόντζι έδωσε το όνομά του σ’ ένα απ’ τα πιο γνωστά, μη βιώσιμα επενδυτικά συστήματα, το «Σχήμα Πόντζι» (Ponzi Scheme), που αναφερόταν σε οποιαδήποτε χρηματική απάτη στηριζόταν σε «πυραμίδα» επενδυτών. Μια μέθοδος με προοπτικές κέρδους για επιχειρήσεις-φαντάσματα, που προέρχονταν από την άμεση πληρωμή τόκων στους πρώτους επενδυτές, με τα χρήματα των επόμενων.
O ίδιος ο Πόντζι πίστευε ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και πως αν η ζωή δε σου δίνει ένα σύστημα αξιών, φτιάχνεις το δικό σου». Ανικανοποίητος και άπληστος,   καταπατώντας κάθε κανόνα ηθικής αλλά και... ανηθικότητας, χρησιμοποίησε την απάτη για να ανελιχθεί σε μια ταξική κοινωνία. Ο πόθος του για πλούτο ήταν μια σπείρα δίχως τέλος. Το σχήμα κατέρρευσε τον Αύγουστο του 1920, έπειτα από δημοσίευμα της εφημερίδας The Boston Post, που αποκάλυπτε την εμπλοκή του Πόντζι σε οικονομικό σκάνδαλο τράπεζας του Μόντρεαλ την περασμένη δεκαετία.
Με όχημα το σωματικό θέατρο, το χιούμορ, τη χορικότητα και τον διάλογο μουσικής και λόγου, τέσσερις ηθοποιοί ενσαρκώνουν 60 ρόλους σε μια μουσική κωμικοτραγική παράσταση για την πρώτη οικονομική φούσκα όλων των εποχών, στα συντρίμμια της οποίας στηρίχθηκε η σύγχρονη παγκόσμια οικονομία. «Το Σύστημα του Πόντζι» είναι μια παράσταση για όλους τους συμβιβασμούς με αυτά που έχουμε ή σε περιπτώσεις σαν του Πόντζι... με αυτά που δεν έχουμε.

 

To systima tou Pontzi texnes plus4

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Γεννημένος το 1971, ο Νταβίντ Λεσκό είναι συγγραφέας, σκηνοθέτης και μουσικός. Η γραφή του, όπως και η σκηνική του εργασία, αναζητούν τρόπους ενσωμάτωσης μη δραματικών μορφών στο θέατρο, όπως η μουσική. Το 2008 απέσπασε το βραβείο Νέου Ταλέντου της SACD (Εταιρεία Δραματικών Συγγραφέων και Συνθετών) και το Grand Prix δραματικής λογοτεχνίας για το έργο L’ Européenne.  Ερμηνεύοντας ο ίδιος το κείμενό του La Commission centrale de l' Enfance, απέσπασε το βραβείο Molière θεατρικής αποκάλυψης της χρονιάς 2009. Συνεργαζόμενος με το Théâtre de la Ville του Παρισιού, συμμετείχε σε πλήθος φεστιβάλ. Τα έργα του κυκλοφορούν απ’ τις Εκδόσεις Actes Sud-Papiers, ενώ έχουν μεταφραστεί και παίζονται στα αγγλικά, τα γερμανικά, τα πορτογαλικά και τα ισπανικά.

To systima tou Pontzi texnes plus5

Συγγραφέας: Νταβίντ Λεσκό
Mετάφραση: Έρση Βασιλικιώτη
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Σιώνας
Επιμέλεια Κίνησης: Χρυσάνθη Μπαδέκα
Μουσική-Sound Design: Διαμαντής Αδαμαντίδης
Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη
Φωτισμοί: Nίκος Βλασόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Στέφανος Πίττας
Β' βοηθός Σκηνοθέτη: Λυδία Βύρλα
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Επικοινωνία: Ελεάννα Γεωργίου & Ανζελίκα Καψαμπέλη
Παίζουν: Τρυφωνία Αγγελίδου, Διαμαντής Αδαμαντίδης, Γιάννης Σαμψαλάκης, Μαρία Χάνου
Η παράσταση επιχορηγείται απ’ το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού
Φωτογραφίες (high res): http://bit.ly/35xrm7i

Teaser: http://bit.ly/34w6wUv

Μέρες και ώρα παραστάσεων: Από 25 Ιανουαρίου έως 1 Μαρτίου, Σάββατο και Κυριακή στις 21:15

Τιμές Εισιτηρίων: Κανονικό: 12€, Μειωμένο (φοιτητικό, πολυτέκνων, ΑμεΑ): 10€, Ανέργων, Ατέλεια: 5€

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

Ροή Ειδήσεων

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία