Από την Αριλένα Δημητρίου

9 γυναίκες, 9 μαρτυρίες μας αποκαλύπτουν πόση δύναμη κρύβει μέσα του ένας άνθρωπος. Καθισμένες σε ένα κύκλο, που θυμίζει μία παρέα φίλων, ξεκινάνε να λένε ιστορίες από τα περασμένα. Μόνο η παρουσία της νοσοκόμας, πάνω στο θεατρικό σανίδι, προδίδει τι πρόκειται να ακολουθήσει. Χρησιμοποιώντας ως όπλα τους το τραγούδι, το χιούμορ, αλλά και τον αυτοσαρκασμό, αυτές οι γυναίκες δεν μας μιλάνε για τον καρκίνο, αλλά για τον δρόμο που κάνανε για τον κερδίσουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η φράση «Να ζήσει ο Άγιος Σάββας», που αναφωνούν, τραγουδώντας και χορεύοντας.

Κάθε μία μπαίνει στην σκηνή, κρατώντας ένα αντικείμενο- σύμβολο. Το κάθε αντικείμενο είναι και το αφηγηματικό εργαλείο, που κάνει την πλοκή να προχωρήσει, καθώς με αφορμή αυτό ξεκινάει η προσωπική μαρτυρία της κάθε γυναίκας. Μέσα στης ιστορίες παρεμβάλλονται τραγούδια και μία απαγγελία της «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη, που δένει τις μαρτυρίες-ντοκουμέντα, δίνοντας στο «έργο» το θεατρικό στοιχείο που χρειαζόταν, για να σταθεί επί σκηνής. Με αποκορύφωμα το αφηγηματικό εύρημα της παρομοίωσης των σταδίων συντήρησης των φύλλων ενός βιβλίου με τα στάδια θεραπείας ενός καρκινοπαθή. Η παρομοίωση γίνεται από μία γυναίκα, που είναι στην πραγματική της ζωή συντηρήτρια έργων τέχνης, αλλά και καρκινοπαθής.

Η παράσταση « Παρ’ όλα αυτά» πέρα από την θεατρική της υπόστασης και την αξία της ως μέσο ευαισθητοποίησης του κοινού απέναντι στην επάρατη νόσο έχει και μία ακόμα αξία: Καταδεικνύει την μεγάλη βιωματική δύναμη της τέχνης. Αν πηγαίνατε σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση για το καρκίνο, όταν τα φώτα σβήνανε , θα ήταν σαν να έφευγε μαζί και το πρόβλημα. Ωστόσο, ένα θεατρικό θέαμα γεννά συναισθήματα, σε αφυπνίζει, σου προκαλεί δυσφορία, σου δίνει ακόμα και θάρρος και το μεγάλο ατού αυτού του εγχειρήματος είναι ακριβώς αυτό: Καταφέρνει με ένα μοναδικό τρόπο να σε κάνει να «βιώσεις» το πρόβλημα, να νιώσεις ότι ένιωσαν εκείνοι οι άνθρωποι που το πέρασαν, και τελικά να συμπάσχεις πραγματικά. Έτσι, όταν θα γυρίσεις σπίτι, μπορεί να μην σου τριβελίζει το μυαλό όλη την ημέρα, αλλά κάποια στιγμή κάποιο τυχαίο γεγονός θα το επαναφέρει στην μνήμη σου, και οι αλληγορίες τις παράστασης, όπως εκείνης με την συντήρηση του χαρτιού ενός βιβλίου, δεν θα έχει πάει χαμένη.

Η παράσταση εντάσσεται στο πλαίσιο δράσεων του Κέντρου για την Υποστήριξη, την Εκπαίδευση και την Έρευνα στην Ψυχοκοινωνική Ογκολογία (ΚΕ.Υ.Ε.Ε.Ψ.Ο.) της Ε.Α.Ε. για την υποστήριξη των ασθενών που επιβίωσαν της ασθένειας του καρκίνου, υπό την επιστημονική ευθύνη του Ιωάννη Ντίνου, Κλινικού Ψυχολόγου.

Συμμετέχουν: Καλλιόπη Γανιάρη, Ελένη Γιαννακούρου, Τζένη Δούπη, Θάλεια Νταλούκα, Γιώτα Παπαδάκη, Μάρα Παυλοπούλου, Μαίρη Τσουκαλά, Στέλλα Χατζημιχαήλ, Φωτεινή Χάψα

Σκηνοθετική επιμέλεια: Γεωργία Μαυραγάνη   

Βοηθοί σκηνοθέτη: Ναζίκ Αϊδινιάν, Δανάη Σπηλιώτη

Σκηνογραφική επιμέλεια: Άρτεμις Φλέσσα, Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Φωτογραφίες-Βίντεο: Χριστίνα Ζαχοπούλου, Χάρης Ακριβιάδης

Η δράση είναι καθ’ολοκλήρου παραγωγή της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας.

*Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στο Θέατρο Από Μηχανής όπου και την παρακολουθήσαμε και στις 17 Ιουνίου θα ανέβει στην Πειραιώς 260, στην αίθουσα Η, στα πλαίσια του Φεστιβάλ ΑΘηνών. 

Ολα τα έσοδα θα διατεθούν στην Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία.