Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Ο Λευτέρης είναι ένα αυγό. Αρχικά…Γιατί μετά είναι ένα περιστέρι. Ένα περιστέρι δίχως ταίρι και δίχως γονείς. Γι’ αυτό και αναλαμβάνουν να το μεγαλώσουν όλα τα περιστέρια μαζί σα να ήταν δικό τους παιδί. Ο Λευτέρης μεγαλώνει και όταν έρθει η ώρα η αγάπη θα ‘ρθει να τον βρει και θα αποκτήσει ταίρι.

            Ο έμμετρος λόγος κάνει το παραμύθι της Μαρίας Πλεμένου ακόμα πιο προσιτό στα πολύ μικρά παιδιά. Ένας παπαγάλος παραμυθάς μάς παρουσιάζει την ιστορία του Λευτέρη, του μικρού περιστεριού, που αν το καλοσκεφτείς μοιάζει με την ιστορία κι ενός μικρού παιδιού. Οι μικροί θεατές βρίσκουν σημεία ταύτισης με το μικρό περιστέρι. Το μπάνιο του, το τάισμά του, ο ύπνος του, οι πρώτες του λέξεις, είναι μια ρουτίνα γνωστή στα παιδιά και μέσω αυτής ο Λευτέρης γίνεται ένας προσιτός ήρωας. Βλέπουν ότι μπορεί ένα περιστεράκι (ίσως κι ένα παιδάκι;) να μην έχει γονείς και να το μεγαλώσουν κάποιοι άλλοι που θα είναι σαν γονείς του. Κι έπειτα ο Λευτέρης, όταν μεγαλώσει, θα παντρευτεί μια χελιδόνα. Πουλί είναι κι αυτή, τι κι αν δεν είναι περιστέρι; Όπως κι οι άνθρωποι όλοι άνθρωποι είναι, κι ας είναι από άλλες φυλές. Η χελιδόνα έχει κι ένα χελιδονάκι, το παιδάκι της. Κι ο Λευτέρης αποκτά έτσι μια ολόκληρη οικογένεια.

Ένα παραμύθι που θίγει με έμμεσο τρόπο και μέσα από το παράδειγμα των πουλιών θέματα διαφορετικότητας, υιοθεσίας, και αποδοχής του άλλου. Γενναιότητα, τρυφερότητα, αλληλεγγύη και όλες οι αξίες που θέλουμε να εμφυσήσουμε στη νέα γενιά περνάνε αλληγορικά με το παραμύθι του Λευτέρη.

Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Νάντια Δαλκυριάδου, η οποία ήταν μια από τις ηθοποιούς της παράστασης ‘’Θα βγω απ’ το αυγό’’. Καταφέρνει να καθηλώσει το αυστηρό κοινό της που ξέρει να απαιτεί ‘’μεχρι δακρύων’’. Τα σκηνικά και τα κουστούμια της Βίκυς Πάντζιου απλά, λιτά κι απέριττα όπως ταιριάζει σε ένα βρεφικό θέατρο. Χρώμα, υφάσματα και ελάχιστα αξεσουάρ που μεταμορφώνουν τους ηθοποιούς σε πουλιά. Ιδιαιτέρως η Βασιλική Ξένου και η Δάφνη Μαρκάκη κλέβουν τις εντυπώσεις σε ρόλους περιστέρας, χελιδόνας, καρδερίνας και άλλων πετούμενων!

Η διάρκεια της παράστασης ιδανική για τους πολύ μικρούς μας φίλους. Ο μικρότερος θεατής της παράστασης ήταν ένα 4 μηνών βρεφάκι που αν και κοιμήθηκε στη μισή παράσταση, στην άλλη μισή ήταν με τα μάτια στην σκηνή. Ούτε ένα κιχ δεν έβγαλε! Κι επειδή οι θεατρόφιλοι φαίνονται από μικροί μην διστάσετε να πάτε με το μικρό σας. Η παράσταση ενδείκνυται για θεατές από 1,5 έτους!

Οι πολύ μικροί μας φίλοι θα χαρούν ιδιαιτέρως να παίξετε μαζί τους ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση. Άλλωστε η ζωή τους είναι ένα ατελείωτο παιχνίδι!

ΠΡΙΝ…

• Που θα πάμε... Είναι πολύ πιθανό ‘’Ο Λευτέρης, ένα περιστέρι δίχως ταίρι’’ να είναι η πρώτη σας παράσταση. Μπορείτε να προετοιμάσετε το παιδί για το που θα πάτε, τι θα συμβεί εκεί και να μιλήσετε για το τι κάνουμε στο θέατρο. Για τα παιδιά όλα είναι πρωτόγνωρα, οπότε αφιερώστε λίγο χρόνο να μιλήσετε με το παιδί για το διαφορετικό είδος διασκέδασης που ονομάζεται θέατρο, τις διαφορές με την τηλεόραση, και πώς περιμένετε να φερθεί εκεί. Έτσι θα είστε πολύ περήφανοι όταν σε λίγα χρόνια θα πηγαίνει θέατρο και δε θα ζητά να τρώει την ώρα της παράστασης, ούτε θα μιλά με τον διπλανό του.
• Ζωγραφίζω: Μιας και θα δείτε την ιστορία του Λευτέρη, ενός περιστεριού, γιατι δεν ζωγραφίζετε μερικά πτηνά πρν την παράσταση; Πόσα ξέρετε; Σίγουρα τα περιστέρια, τα σπουργίτια και τους παπαγάλους. Οι κότες και οι πιγκουίνοι χωράνε ίσως κι αυτοί στην οικογένεια των πτηνών. Κι αν είστε παρατηρήσετε καλά θα δείτε ότι ακόμα και στην Αθήνα υπάρχουν κοτσύφια και σουσουράδες, γλάροι και κοράκια. Ζωγραφίστε τα όπως μπορείτε και θα σας πω κι ένα μυστικό….Όταν τελειώσει η παράσταση ο παραμυθάς θα φυσήξει μερικά φτερά! Πάρτε τα και κολλήστε τα στις ζωγραφιές σας για να μοιάζουν με αληθινά πουλιά!

ΜΕΤΑ…

• Ξαναπαίξτε την παράσταση… Όταν στα παιδιά αρέσει κάτι θέλουν να το επαναλαμβάνουν. Μπορείτε λοιπόν να χρησιμοποιήσετε ένα λούτρινο κουκλάκι και να ξαναπαίξετε όποιες σκηνές άρεσαν περισσότερο στους μικρούς φίλους ή σε εσάς.

• Διαβάζω:‘’Το πιο μεγάλο βιβλίο για τις οικογένειες’’ των MaryHoffman & RosAsquith(εκδ. Ίκαρος) προτείνεται για παιδιά από 7 ετών. Κατά τη γνώμη μου όμως είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο για όλες τις ηλικίες. Το μικρό του κείμενο και η ζωηρή εικονογράφηση είναι θελκτικά για μικρούς αναγνώστες. Κάθε οικογένεια είναι διαφορετική. Ο Λευτέρης μεγάλωσε σε μια διαφορετική οικογένεια και δημιούργησε μια διαφορετική οικογένεια. Μιας κι η οικογένεια είναι το πρώτο σταθερό κι αναγνωρίσιμο σημείο αναφοράς για ένα παιδί, η αποδοχή των διαφρετικών της τύπων είναι το πρώτο σκαλοπάτι για την αποδοχή της διαφορτικότητας σε όλες τις εκφάνσεις της. Ακόμα κι αν για προσωπικούς λόγους/ πεποιθήσεις θελήσετε να μην διαβάσετε κάποια αποσπάσματα, το βιβλίο αυτό μπορεί να γίνει αφορμή να συζητήσετε με τα παιδιά σας για ευαίσθητα θέματα.

Κι έτσι ο Λευτέρης συνεχίζει το δρόμο του κι η Μαριγώ, η περιστέρα που τον μεγάλωσε, καμαρώνει δίπλα του. Ο Λευτέρης που μεγάλωσε τόσο γρήγορα, μέσα σε μια στιγμή. Το τελευταίο τραγούδι της παράστασης μας θυμίζει ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από τα παιδιά μας. Ας περνάμε μαζί τους όσο περισσότερο χρόνο μπορούμε!

Ένα τόσο δα αυγό

Στην καρδιά μου να τρυπώσει

Να με μάθει ν’ αγαπάω, να γελώ…

Τί με καίει;

Υπάρχει μια παροιμία που λέει «κουκιά τρως, κουκιά μαρτυράς».

Τη σκέφτομαι συχνά τον τελευταίο καιρό..

Μάλλον θα το βλέπετε κι εσείς.Τόσοι άνθρωποι γύρω μας μέσα στο θυμό και στην αγριότητα, στην απαιδευσιά και στην αμορφωσιά, στο φανατισμό και στο μίσος, ποιο χέρι τους τα φύτεψε αυτά; Ποιός τους τα τάισε και μεγαλώνουν και θεριεύουν; Πώς μεγαλώνουν ξαφνικά οι άνθρωποι και γίνονται μισάνθρωποι; Πώς έγινε αυτό;

Καταλαβαίνω πως η ασχημια είναι σύμφυτη με τον ανθρωπο. Κι αν την ταϊσεις λιγάκι μεγαλώνει και καταλαμβάνει μεσα του όλο και περισσότερο χώρο. Και τον κάνει ρατσιστή, κακό, ψεύτη, άδικο, μικρόψυχο, ρουφιάνο, μισάνθρωπο.

Και εμείς τι κάνουμε; Είναι και η ομορφιά σύμφυτη με τον άνθρωπο. Τί κάνουμε τώρα στα δύσκολα εμείς που υπογραμμίζαμε τη φράση του Τσέχωφ «η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο»;

(Τι να κάνει κι η ομορφιά από μόνη της Αντον μου)

Αυτό με καίει, να θρέψουμε λίγο την ομορφιά, το δίκαιο, την καλοσύνη, την λογική, να βγούμε από το καβούκι μας, να αποφασίσουμε οτι η τέχνη έχει και παιδαγωγικό ρόλο και τώρα είναι πιο αναγκαίος απο ποτέ.

Να πάμε κόντρα στην ασχήμια, γίνεται;

Να αυτό με καίει.

Η Νάντια Δαλκυριάδου σκηνοθετεί την παράσταση «Λευτέρης, ένα περιστέρι δίχως ταίρι».Είναι ηθοποιός, συνδημιουργός και ιδρυτικό μέλος της ομάδας Anumati, η οποία ανέβασε την πρώτη παράσταση για βρέφη από 4 μηνών «Θα Βγω απ’ το Αυγό» που συνεχιζεται για 4^η χρονιά. Και οι δύο παραστάσεις παίζονται στο θέατρο Άβατον.