Το κορυφαίο έργο του βραβευμένου με Πούλιτζερ Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα, Τενεσί Ουίλιαμς, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο.

Έναρξη: 12 Nοεμβρίου

Η Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» ξεκινά τη νέα θεατρική περίοδο με ένα αριστούργημα της παγκόσμιας δραματουργίας, το Λεωφορείον ο πόθος, του Τενεσί Ουίλιαμς, το οποίο παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου.

Νέα Ορλεάνη, τέλη της δεκαετίας του 1940. Η Στέλλα και ο Στάνλεϊ Κοβάλσκι, δύο άνθρωποι από διαφορετικούς κόσμους – η Στέλλα κόρη μιας ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας του Νότου, ο Στάνλεϊ ένας τραχύς Πολωνός μετανάστης δεύτερης γενιάς – ζουν έναν παθιασμένο έρωτα σε μια γοητευτικά παρηκμασμένη συνοικία της πόλης υπό τους μελαγχολικούς ήχους της τζαζ. Αυτό μέχρι τη στιγμή που στο σπίτι τους φτάνει η Μπλανς Ντυμπουά, η αδελφή της Στέλλας. Η Μπλανς στις αποσκευές της φέρνει όλη την απελπισία της χαμένης ζωής της, τα οικογενειακά βάρη που την τσάκισαν, έναν εύθραυστο ψυχισμό που την κάνει να προτιμά να ζει στη φαντασία αντί στην οδυνηρή πραγματικότητα. Η ματαίωση, η αποτυχία και ο χρόνος που περνά αδυσώπητα στοιχειώνουν το πολυδιάστατο έργο του Ουίλιαμς, που αντανακλά έναν σκληρό κόσμο ο οποίος αποβάλλει ή καταστρέφει όποιον δεν μπορεί να ενσωματωθεί.

Το έργο γράφτηκε το 1947 και έκανε πρεμιέρα στο θέατρο Ethel Barrymore στη Νέα Υόρκη, σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν. Το 1951 γνώρισε παγκόσμια επιτυχία με τη μεταφορά του στον κινηματογράφο από τον ίδιο σκηνοθέτη και με πρωταγωνιστές την Βίβιαν Λη (Μπλανς) και τον Μάρλον Μπράντο (Στάνλεϊ). Έκτοτε έχει γνωρίσει αναρίθμητες αναβιώσεις στις σκηνές όλου του κόσμου, εντούτοις είναι η πρώτη φορά που το έργο ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο.

Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Θανάσης Σαράντος
Σκηνικά: Άση Δημητρολοπούλου
Κοστούμια: Λίνα Μότσιου
Μουσική: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης
Κίνηση: Εύη Οικονόμου
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Κακαβούλας
Σύμβουλος δραματουργίας: Μάρκος Τσούμας
Βοηθός σκηνογράφου: Φανή Παϊτάκη
Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Τάμπλερ
Βοηθός σχεδιασμού ήχου: Τάσος Μπακασιέτας

Διανομή (αλφαβητικά)
Γιατρός: Άγγελος Ανδριόπουλος
Μιτς: Ιερώνυμος Καλετσάνος
Μάργκαρετ-Νοσοκόμα: Ίντρα Κέιν
Πάμπλο: Λάμπρος Κτεναβός
Στιβ: Νικόλας Μακρής
Ευνίκη-Μεξικάνα: Πηνελόπη Μαρκοπούλου
Στέλλα: Νάνσυ Μπούκλη
Mπλανς: Κωνσταντίνα Τάκαλου
Στάνλεϊ: Αποστόλης Τότσικας
Νέος: Γρηγόρης Φρέσκος
Μουσικοί επί σκηνής: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης, Γιάννης Παπαναστασίου
Φωτογραφίες προγράμματος: Ανδρέας Σιμόπουλος

Σημείωση: Οι Σκηνές του Εθνικού Θεάτρου λειτουργούν ως αμιγείς χώροι για εμβολιασμένους και νοσήσαντες. Η είσοδος των θεατών θα γίνεται αυστηρά με την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης.
Λόγω των έκτακτων συνθηκών, ο προγραμματισμός της πρεμιέρας και των παραστάσεων ενδέχεται να τροποποιηθεί.

Hμέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 19:30.
Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices.gr και στο  210.7234567 (με χρήση πιστωτικής-χρεωστικής κάρτας)
Πληροφορίες: Ταμεία κτηρίου Τσίλλερ (Αγίου Κωνσταντίνου 22-24), τηλ. 210.5288170-171

Από τη Γιώτα Δημητριάδη

Τι σημαίνει σπουδαίο κείμενο; Νομίζω, για τον καθένα μας, κάτι διαφορετικό. Για τη γράφουσα είναι ένα κείμενο που μπορεί να σταθεί στο σήμερα και να μας αφορά μ’ οποιοδήποτε τρόπο.

Το γέλιο, και δη το άγριο γέλιο, είναι η μοναδική απάντηση στη σκληρή σύγχρονη πραγματικότητα, που μας ρούφα αδυσώπητα το οξυγόνο αντικαθιστώντας το με τοξικές σκέψεις και μόνιμα υπαρξιακά αδιέξοδα. Γι’ αυτό μας αφορά, ακόμα περισσότερο, σήμερα το έργο του  Κρίστοφερ Ντουράνγκ, «Γελώντας άγρια».

Η ιστορία είναι τοποθετημένη στη δεκαετία του ’80 κι είναι διαποτισμένη από την κουλτούρα της συγκεκριμένης δεκαετίας. Τα θέματα της μοναξιάς, της σεξουαλικότητας, της πνευματικής αρρώστιας, με τα οποία καταπιάνεται ο συγγραφέας, είναι όλα επίκαιρα και το έργο έχει καταφέρει να παραμείνει διαχρονικό.

Ο τίτλος του «Γελώντας Άγρια» είναι μια αναφορά στο «Ευτυχισμένες μέρες» του Σάμιουελ Μπέκετ, γεγονός, που αξιοποιήθηκε μοναδικά στην παράσταση της Νάνσυ Μπούκλη και του Πάνου Παπαδόπουλου.

Το μπεκετικό τοπίο είναι παρόν σ’ όλη τη διάρκεια, τόσο με την υποστήριξη των βιντεοπροβολών και των αποσπασμάτων από τη ζωντανή ηχογράφηση της παράστασης, την οποία σκηνοθέτησε το 1980 ο Αλέξης Μινωτής με Γουίνι τη Βάσω Μανωλίδου, όσο και με τη σκηνοθετική αξιοποίηση των σιωπών και των τρομερών εναλλαγών μεταξύ κωμικού και τραγικού.

Ο ίδιος ο Ντουράγκ ξεκαθαρίζει μέσα στο κείμενο, ότι ο τίτλος προέρχεται από το έργο του Μπέκετ, έτσι μέσα από κωμικές καταστάσεις και πολύ γέλιο, οι δύο ήρωες, ο «άντρας» κι η «γυναίκα», μια επίσης συγγραφική πρακτική του Μπέκετ, ζουν βίους παράλληλους, αλλά με κοινό πυρήνα το χάος που δημιουργείται στην ψυχή με τη μοναξιά και τον φόβο.

Εξαιρετική κι η μουσική επιλογή των κομματιών «Υou don't bring me flowers» και «Bette Midler 'Hello In There», ερμηνευμένα μοναδικά από την αισθησιακή φωνή της Βarbara Streisand και την καθηλωτική ερμηνεία της μέσω βιντεοπροβολών.

Η Νάνσυ Μπούκλη κι ο Πάνος Παπαδόπουλος έκαναν μια γενναία διασκευή, αφαιρώντας αρκετό κείμενο από τη δεύτερη πράξη. Οι ερμηνείες τους είναι μοναδικές κι η σκηνική τους χημεία αδιαμφησβήτητη.

Η Νάνσυ Μπούκλη συγχρονίζεται άψογα με το κείμενο του Ντουράνγκ κι έχει δουλέψει εξαιρετικά με τους δύσκολους συνειρμούς και τις ξαφνικές συναισθηματικές διακυμάνσεις της ηρωίδας της, ώστε κάθε έκφανση του χαρακτήρα να πείθει αβίαστα. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός, ότι αν και μιλάμε για μια από τις πιο όμορφες Ελληνίδες ηθοποιούς, την παρακολουθούμε να απολαμβάνει να τσαλακώνεται.

Ο Πάνος Παπαδόπουλος, έχοντας ξεχωρίσει, ήδη, σε πολλές παραστάσεις («Το έξυπνο πουλί», «Ο επιθεωρητής»  κ.α) είναι ένα πολυτάλαντο πλάσμα, με εντυπωσιακή σκηνική άνεση. Αν καταφέρει να αποφύγει τον σκόπελο μια κωμικής μανιέρας, που τον ακολουθεί, κι εστιάσει σε μια πιο εσωτερική ερμηνεία θα θριαμβεύσει στο μέλλον. Στη συγκεκριμένη παράσταση υπήρξαν σκηνές με εντυπωσιακές ποιότητες στην ερμηνεία του, κυρίως, η γνήσια συγκίνηση, που κατάφερε να μεταφέρει στο τέλος του έργου.

Οι δύο τους συνυπογράφουν τα σκηνικά και τα κουστούμια της παράστασης και με μια απλή ιδέα δίνουν την αίσθηση ενός οικείου τόπου.

Η Χριστίνα Μουμούρη έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στους φωτισμούς.

Στην  παράσταση παρακολουθούμε και τη Μάρα Βλαχοπούλου, σ’ έναν βουβό ρόλο, ο οποίος πιστεύω ότι θα μπορούσε να αξιοποιηθεί περισσότερο σκηνοθετικά.

Συνολικά, μιλάμε για μια απολαυστική παράσταση με φρενήρεις ρυθμούς, πολύ γέλιο αλλά και συγκίνηση, που αξίζει να είναι στο πρόγραμμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και την επόμενη σεζόν.

Νάνσυ Μπούκλη:«Θέλω Να Οδεύω Προς Το Φως Και Την Καθαρότητα»

 

Σ’ έναν χώρο ακαθόριστο, δύο άνθρωποι καθορισμένοι, αναπνέουν. Το θέμα της συζήτησης, η πραγματικότητα, η ζωή τους τώρα. Ποια είναι αυτά που λέγονται και ποια είναι αυτά που κρύβονται; Ψαχουλεύουν το παρόν, «γελώντας άγρια εν τω μέσω αδυσώπητης θλίψης, εις τον αιώνα των αιώνων, αμήν».

«Πάντα να αναπνέεις. Αυτή είναι η βάση της ζωής. Η αναπνοή.

Αν δεν αναπνέεις, πεθαίνεις. Εισπνοή-Εκπνοή.

Σας αγαπώ, ματς μουτς»!

 

Βρισκόμαστε σ’ ένα πάρτι μασκέ, σε κάποιο σπίτι. Είμαστε όλοι καλεσμένοι σ’ αυτό το πάρτι. Οι δύο ηθοποιοί και οι προσωπικότητές τους συνομιλούν, απευθύνονται, λέγοντας αλήθεια, μεταδίδουν την προσωπική τους ιστορία. Οι σιωπές, οι παύσεις και οι παραφωνίες, όπου χρειάζονται, είναι πάντα ωφέλιμες, μέρος της ιστορίας. Προς την απλότητα, το παιχνίδι, την ελευθερία, τη ζωή.

Ένα κείμενο διασκεδαστικό μ’ έναν ευφυή τρόπο, αφού δεν ξέρεις με τι να γελάσεις και με τι να κλάψεις τελικά από όλα αυτά που ακούς.

 

 

Συντελεστές της παράστασης

Μετάφραση: Χριστίνα Παπαδάκη - Δημήτρης Φραγκιόγλου

Σκηνοθεσία-Διασκευή-Σκηνικός Χώρος-Κοστούμια: Νάνσυ Μπούκλη, Πάνος Παπαδόπουλος

Βοηθός παράστασης: Μάρα Βλαχοπούλου Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Νάνσυ Μπούκλη Πάνος Παπαδόπουλος

ΧΩΡΟΣ

Κάτω Χώρος Θέατρο του Νέου Κόσμου

Από 6.5.2019 έως 4.6.2019

 

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 70 λεπτά

ΜΕΡΕΣ / ΩΡΕΣ

Δευτέρα 21:15

Τρίτη 21:15

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Κανονικό 13€

Μειωμένο 10€

 

Διαβάστε επίσης:

Νάνσυ Μπούκλη:«Θέλω Να Οδεύω Προς Το Φως Και Την Καθαρότητα»

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ

Κάθε Σάββατο στις 12:00 για 12 συναντήσεις από τις 2/2/19 μέχρι τις 20/4/19

Η Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης - Δήμητρας Χατούπη «δήλος» θα πραγματοποιήσει κύκλο ειδικών μαθημάτων για όσους ενδιαφέρονται να εμβαθύνουν τη γνώση τους μέσα από συγκεκριμένες τεχνικές. Τα ειδικά αυτά μαθήματα θα ξεκινήσουν στις 2 Φεβρουαρίου 2019, κάθε Σάββατο ή Κυριακή και ο κύκλος τους θα είναι τρίμηνος (12 μαθήματα).

Ένα απ’ αυτά τα ειδικά μαθήματα θα είναι και της Νάνσυς Μπούκλη.

Τίτλος Σεμιναρίου: Ο Μίμος των Φωνών

«Ένας οικογενειάρχης που επί δεκαετίες ήταν γνωστός και αγαπητός για το ασυνήθιστο οικογενειακό πνεύμα που τον διέκρινε και που ένα πολύ ζεστό και υγρό απόγευμα Σαββάτου δολοφόνησε τα τέσσερα από τα έξι του παιδιά, είπε στο δικαστήριο πως είχε διαπιστώσει ξαφνικά ότι τα παιδιά του ήταν πάρα πολλά».

Ο μίμος των φωνών είναι ένα βιβλίο του Τόμας Μπέρνχαρντ, με πολλές μικρές ιστορίες. Παρακολουθούμε στιγμές από ζωές και καθημερινότητες ανθρώπων. Τι είναι άραγε αληθινό και τι ψέμα απ’ όλα αυτά; Τι είναι παράλογο και τι όχι; Έχουν συμβεί πραγματικά αυτά τα γεγονότα; Ό,τι αποφασίσουμε, είναι!

Ως άλλοι μίμοι των δικών μας φωνών, θα εξερευνήσουμε τους τρόπους που μπορεί να ειπωθεί μια ιστορία. Ένας είναι ο τρόπος, η απεύθυνση!

Όλα από την αρχή. Από την ανάγνωση. Από την πρώτη ανάσα. Πως αντιμετωπίζουμε ένα κείμενο πρακτικά, πως το απευθύνουμε και γιατί;

Μαζί θα το βρούμε. Πάντα μαζί το βρίσκουμε. Δεν γίνεται μόνοι μας. Με την εμπλοκή του σώματος και της φωνής. Στήριγμά μας, το σύμπαν, ο συμπαίκτης μας στο πινγκ πονγκ. Με την ξεχωριστή προσωπικότητά μας, ως βασικό εργαλείο. Και χιούμορ!

Ας εξ-ασκηθούμε χωρίς να ψάχνουμε το αποτέλεσμα. Με συνεχή αναρώτηση και ψάξιμο. Κυριολεκτικά και μόνο λέγοντας αλήθεια, μεταδίδοντας με όλη μας την ανάσα και όλο μας το σώμα σε τάση, αυτές τις ιστορίες που είναι πολύ σημαντικές. Θέτοντας ερωτήματα και παίρνοντας τις απαντήσεις από το κείμενο. Στο παρόν. Κινητήριος δύναμη, ο λόγος που μιλάμε. Για να ακουστούμε! Να δούμε τι και πώς οι λέξεις «σημαίνουν».

Οδηγίες:

1. Να είστε τα Σάββατα στις 12.00, για δύο ώρες, στη σχολή «Δήλος»

2. Να φοράτε άνετα ρούχα, ανάλογα με τη διάθεση σας εκείνη την ημέρα.

3. Να έχετε προμηθευτεί το βιβλίο ‘Ο Μίμος των Φωνών'.

4. Να έχετε διαλέξει τις 3 αγαπημένες σας ιστορίες από το βιβλίο.

5. Να έχετε μάθει απέξω 1 έως 3 από τις αγαπημένες σας ιστορίες.

6α. Να ξέρετε ένα ή και περισσότερα τραγούδια.

6β. Οποίος γνωρίζει κάποιο μουσικό όργανο που μετακινείται εύκολα, ας το έχει μαζί του.

7. Να έχετε μαζί σας ένα αντικείμενο, που σας ήρθε στο μυαλό όταν διαβάζατε τις ιστορίες.

8. Να έχετε μαζί σας μία φωτογραφία, που σας ήρθε στο μυαλό όταν διαβάσατε τις ιστορίες.

9. Να έχετε μαζί σας ένα σημειωματάριο και ένα στυλό ή ένα μολύβι.

10. Και νερό.

*Διεύθυνση Σχολής Θεάτρου «Δήλος»: Ελευσινίων 11, Μεταξουργείο.

Το σεμινάριο απευθύνεται σε ηθοποιούς και σπουδαστές δραματικών σχολών. Το συνολικό κόστος για τις 12 συναντήσεις είναι 80 ευρώ.

Πληροφοριες:

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

2105203562

6972287889

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΠΟΥΚΛΗ ΝΑΝΣΥ

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πύργο-Ηλείας, οπού παράλληλα με

το σχολείο, παρακολουθούσε μαθήματα πιάνου και θεωρίας μουσικής στο “Ελληνικό Ωδείο”. Ύστερα ήρθε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται.

Αριστούχος απόφοιτος της Ανώτερης Ιδιωτικής Σχολής Δραματικής

Τέχνης «δήλος», της Δήμητρας Χατούπη.

Έχει συνεργαστεί στο θέατρο με τον Δημήτρη Λιγνάδη(Πεερ Γκυντ- Εθνικό Θέατρο), Γιώργο Κιμούλη(Επικίνδυνες Σχέσεις- Θέατρο Άλμα), Ηλέκτρα Ελληνικιώτη(Θέλετε να χορέψομε Μαρία;- Θέατρο της Οδού Κυκλάδων), Bijoux de Kant(Περι Φύσεως- Bios Main), Γιώργο Σαχίνη και Ειρήνη Αλεξίου(Dourgouti Island Hotel-Γειτονιά Δουργουτίου και Λεπίς- Παλιό Βρεφοκομείο Αθηνών), Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο(Η Κοιμωμένη Ξύπνησε- Θέατρο Ρεματιάς), Πάρη Μαντόπουλο(1000+1 Νύχτες- ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης), Θωμά Μοσχόπουλο(Τραχίνιες- Εθνικό Θέατρο), Βάσια Ατταριάν(Γιατί Σκότωσα την Καλύτερή μου Φίλη- Θέατρο 104), Γκάυ Στεφάνου(Τρίκυ- Ίδρυμα Μ.Κακογιάννης), Γρηγόρη Χατζάκη(Ερωτόκριτος Α/V- Θέατρον/ Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού), Κώστα Γάκη(Δε μιλάμε γι’ αυτά- Θέατρο του Νέου Κόσμου).

Στον κινηματογράφο, έχει συμμετάσχει σε αρκετές μικρού μήκους ταινίες νέων δημιουργών και στην μεγάλου μήκους ταινία “1968”, του Τάσου Μπουλμέτη.

Το 2017 σκηνοθέτησε την πρώτη της θεατρική παράσταση, «ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ», του Δανηίλ Χαρμς, όπου παίχτηκε για δύο χρόνια. Το 2018 σκηνοθέτησε στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών, την παράσταση “Γ_ν_ _’_ _(διαβάζεται γυνή)”.

Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής με τη χρήση μάσκας, με τον Σίμο Κακάλα και την Έλενα Μαυρίδου. Υποκριτικής και σκηνοθεσίας με τον Ακύλλα Καραζήση.

Επίσης, μέχρι τα 20 της χρόνια, παρακολουθούσε κινηματογραφικά σεμινάρια σκηνοθεσίας, λήψης και μοντάζ, σε Ελλάδα, Κύπρο, Ν. Κορέα, Ουγγαρία, Σερβία, Βερολίνο, στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αρχαίας Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους.

Aυτήν την περίοδο συμμετέχει στην τηλεοπτική σειρά «Ο Πρίγκιπας της Φωτιάς» σε σκηνοθεσία Χρήστου Δήμα και σενάριο Γιώργου Κυρίτση. Επίσης, πρόκειται να σκηνοθετήσει και να παίξει μαζί με τον Πάνο Παπαδόπουλο το έργο «Γελώντας Άγρια», του Κ.Ντουράνγκ στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

Νάνσυ Μπούκλη:«Θέλω Να Οδεύω Προς Το Φως Και Την Καθαρότητα»

 

Είναι η πανέμορφη Σόλβαϊγ, η ιδανική σύντροφος για τον «Πεερ Γκυντ» που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Λιγνάδης στη κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Με μια ερμηνεία μεστή και ουσιαστική κλέβει τις εντυπώσεις. Η Νάνσυ Μπούκλη δεν είναι μόνο λαμπερή στη σκηνή αλλά και στη ζωή, τη συνάντησα στο κέντρο της γιορτινής Αθήνας, όπου και φωτογραφήθηκε για το texnes-plus και μιλήσαμε για την μέχρι τώρα εντυπωσιακή τολμώ να πω παρουσία της στα θεατρικά δρώμενα. 

 

Πόσο κοντά αισθάνεσαι στην ηρωίδα που υποδύεσαι στη κεντρική σκηνή του εθνικού θεάτρου;

Σόλβαϊγ στα Νορβηγικά σημαίνει δρόμος προς τον ήλιο, το φως. Κι εγώ προς τα εκεί θέλω να οδεύω, προς το φως και την καθαρότητα.

 

Η Σόλβαϊγ είναι η ιδανική σύντροφος για τον Πεερ Γκυντ που τον περίμενε μέχρι το τέλος. Πιστεύεις σ’ αυτούς τους έρωτες; 

Πιστεύω πως η γυναίκα αυτή καταλήγει να είναι κάτι παραπάνω από μια ιδανική σύντροφος. Συμβολικά, είναι η σωτηρία. Μόλις τη συναντά στο τέλος ο Πεερ Γκυντ, «βλέπει». Με την αγάπη της, εκείνος περνάει στην ολοκλήρωση. Τον λούζει το φως. Καταλαβαίνει πως τον εαυτό σου τον βρίσκεις, αν πάψεις να τον τοποθετείς στο κέντρο του κόσμου και αν αισθανθείς πως η δικιά σου ολοκλήρωση περνάει μέσα από το ‘εσύ’, από τις ζωές των άλλων.

 

Ο Πέερ Γκυντ παλεύει με το όνειρο και τον πειρασμό επιμένοντας με το πείσμα μικρού παιδιού να ζήσει τη ζωή του «ως αυτοκράτωρ του εαυτού του» μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι σε όλη του τη ζωή υποκρινόταν ότι είναι κάποιος άλλος. Πόσο εφικτό είναι κάτι τέτοιο σήμερα;

Δεν υποκρινόταν πως είναι κάποιος άλλος. Αυτό που τον βασάνιζε σε όλη τη ζωή του ήταν να καταλάβει τι σημαίνει να είσαι ο εαυτός σου. Να μην σε νοιάζει ο υπόλοιπος κόσμος, παρά μόνο ο εαυτό σου -και το ζήτημα είναι να επιβιώνεις ή να είσαι αληθινός στον εαυτό σου. Κατά τον βασιλιά των ξωτικών, ο Πεερ επέλεξε να πάρει τον δρόμο της πρώτης επιλογής.

 

Πέρσι με τα «Περιστατικά» έκανες το σκηνοθετικό σου ντεμπούτο. Η παράσταση θα συνεχιστεί και φέτος. Τι προσδοκούσες μ’ αυτή και τι τελικά αισθάνεσαι ότι κατάφερες;

Όταν διάβασα τα «Περιστατικά» για πρώτη φορά, ήµουν σίγουρη πως αυτές τις ιστορίες, είναι µεγάλη ανάγκη να τις µοιραστώ. Αυτό θα ήθελα και φέτος. Η παράσταση να ιδωθεί και να ευχηθεί Περαστικά!

 

Θέλεις να συνεχίσεις με τη σκηνοθεσία ή ήταν ένα πείραμα;

Θέλω πολύ να συνεχίσω! Υπάρχουν ακόμα κάποιες ιστορίες που φαντάζομαι και θέλω πολύ να ειπωθούν.

 

 

Πόσο εύκολα ή δύσκολα είναι τα πράγματα για μια νέα ηθοποιό στην Ελλάδα της κρίσης;

Κάποιες φορές είναι εύκολα και κάποιες δύσκολα. Όπως είναι για όλους τους ανθρώπους. Αναλόγως τον τρόπο και την οπτική που τα βλέπεις.Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη και με πολλή χαρά. Και αν απογοητεύομαι καμιά φορά δεν πειράζει, όλα μέσα στο παιχνίδι είναι.

Ποια ήταν τα πιο ωραία Χριστούγεννα της ζωής σου;

Όλα όσα έφαγα καλά και γέλασα πολύ!

 Τι εύχεσαι για τη νέα χρονιά;

Να είναι νέα και να ζούμε στο παρόν.

 

 

Η Νάνσυ Μπούκλη παίζει στην παράσταση "Πέερ Γκυντ" του Χένρικ Ιψεν σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη στη κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. 

Στις 17/1 θα κάνουν πρεμιέρα τα "Περιστατικά" του Δανιήλ Χαρμς σε δική της σκηνοθεσία στο Tempus Verum. 

Φωτογράφηση για το Texnes-plus Κοσμάς Ινιωτάκης 

Συνέντευξη Αριλένα Δημητρίου

 

Κείμενο: Γιώτα Δημητριάδη, Δημήτρης Χαλιώτης

Το πρώτο μέρος δεν ήταν αρκετό και στο δεύτερο σίγουρα δεν θα συμπεριληφθούν όλοι, καθώς ηθοποιοί που στέκονται δίπλα σε πρωταγωνιστές και πολλές φορές καταφέρνουν να κλέψουν ακόμα και την παράσταση ξεπηδούν συνεχώς στις αθηναϊκές σκηνές. Με πολλά ή λιγότερα χιλιόμετρα στη θεατρική τους καριέρα, ξεχωρίσαμε ορισμένους που θεωρούμε πως δικαίως μας κέντρισαν την προσοχή.

 

Μαρία Διακοπαναγιώτου, «Αυτή η νύχτα μένει» (Τεχνόπολις)

Αν μιλούσαμε με όρους πίστας, θα ήταν το «πρώτο όνομα», παρόλο που υποδύεται ένα δεύτερο ρόλο στη θεατρική διασκευή του «Αυτή η νύχτα μένει» που σκηνοθετεί η Κίρκη Καραλή. Η εκρηκτικά ταλαντούχα Μαρία Διακοπαναγιώτου μοιάζει να ήρθε κατευθείαν από τα μπουζούκια της αθάνατης ελληνικής επαρχίας των 80s. Φωνή, παρουσία, στάση σώματος, τρόπος έκφρασης, το λαϊκό αντικατοπτρίζεται με απόλυτο τρόπο πάνω της. Η ερμηνεία της είναι απολαυστική. Είναι αδύνατο να μην την ξεχωρίσεις.

 

Νάνσυ Μπούκλη, «Επικίνδυνες σχέσεις» (Θέατρο Άλμα)

Στη σκηνή του Θεάτρου Άλμα βρίσκουμε τον Γιώργο Κιμούλη στο γνωστό και προκλητικό έργο του Πιερ Σοντερλό ντε Λακλό «Επικίνδυνες σχέσεις». Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα σε μορφή επιστολών, το οποίο εκδόθηκε το 1782, γνώρισε τεράστια επιτυχία και απαγορεύτηκε το 1825, επί κυβερνήσεως Καρόλου Ι΄, ως «επικίνδυνο». Παράλληλα απαγορεύτηκαν τα έργα του Βολταίρου, του Μοντεσκιέ, του Ρουσό και του Μπομαρσέ. Η απαγόρευσή του ίσχυσε ουσιαστικά καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα.

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο του υποκόμη Βαλμόν, του τρελού καρδιοκατακτητή που έχει ως στόχο της ζωής του να παίζει με τις γυναίκες. Ένα από τα θύματά του είναι και η Σεσίλ, την οποία υποδύεται η ταλαντούχα Νάνσυ Μπούκλη. Η ερωτική της σκηνή με τον Γιώργο Κιμούλη είναι ίσως η καλύτερη σκηνή της παράστασης. Η ηθοποιός εμπλουτίζει την ατμόσφαιρα με τη μοναδική της ενέργεια, το μπρίο και τη σκηνική της γοητεία.

.

 Κωνσταντίνος Μωραΐτης, «Ο φόβος τρώει τα σωθικά» (Θέατρο Τέχνης)

Υποδυόμενος επτά διαφορετικούς –απολύτως αντίθετους μεταξύ τους– ήρωες στην παράσταση του Σίμου Κακάλα που μεταφέρει στη σκηνή την υπέροχη ταινία του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, ο Κωνσταντίνος Μωραΐτης καταφέρνει να είναι το ίδιο πειστικός, χωρίς καμία ριζική μεταμόρφωση και δίχως καμία υπερβολή. Το βλέμμα του, ο τόνος της φωνής του, η στάση του σώματός του λειτουργούν σαν μια αόρατη μάσκα που του επιτρέπει να περνά από τον έναν ήρωα στον άλλο. Υπηρετώντας πιστά τη σκηνοθεσία του Κακάλα, καταφέρνει να ξεχωρίσει παραμένοντας αναπόσπαστο κομμάτι του συνόλου. Και αυτό μόνο εύκολη υπόθεση δεν το λες.

 

 

Ορόρα Μαριόν και Αλέξανδρος Μυλωνάς, «Αύγουστος» (Θέατρο Δημήτρης Χορν)

Στον «Αύγουστο» θαυμάζει κανείς πόσο άρτια λειτουργούν οι σκηνές συνόλου και γι’ αυτό τα εύσημα ανήκουν τόσο στον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη για τη σκηνοθεσία του όσο και στην ομάδα των ηθοποιών που συμμετέχουν. Από τους δεύτερους ρόλους τις εντυπώσεις κλέβει η Ορόρα Μαριόν από την πρώτη κιόλας σκηνή ως Ινδιάνα νοσοκόμα. Η νεαρή ηθοποιός μοιάζει να έχει χτίσει έναν ολόκληρο χαρακτήρα τόσο διαφορετικό από όλη την οικογένεια Γουέστον και η παρουσία της στη σκηνή, αν και διακριτική, τραβά τα βλέμματα.

Εξαιρετικός και ο πολύπειρος Αλέξανδρος Μυλωνάς. Με έναν πολυεπίπεδο χαρακτήρα εκμαιεύει με ευκολία τόσο το γέλιο όσο και τη συγκίνηση του κοινού.

 

Γιώργος Σύρμας, «Γενικός Γραμματεύς» (Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου)

Η Σοφία Μαραθάκη πειραματίζεται πάνω στο «Γενικό Γραμματέα» του Ηλία Καπετανάκη, μια κωμωδία γραμμένη στα τέλη του 19ου αιώνα, και ο νεαρός Γιώργος Σύρμας κλέβει τις εντυπώσεις με το μπρίο και την ενέργεια με την οποία υποδύεται διαφορετικούς ήρωες του έργου. Μοιάζει να διαθέτει σπάνια κωμική στόφα, γκελ στο κοινό, αλλά και μέτρο, αφού ποτέ δεν χάνει τον έλεγχο υποκύπτοντας σε μπαλαφάρες. Είτε συμφωνήσεις είτε όχι με την παράσταση της Μαραθάκη, οφείλεις να παραδεχτείς ότι ο Γιώργος Σύρμας ξεχωρίζει μένοντας πιστός στη σκηνοθετική γραμμή.

 

 Στέλλα Γκίκα, «Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν;» (Θέατρο Σφενδόνη)

 H Ρούλα Πατεράκη και η Ρένη Πιττακή ως άσπονδες γηραιές αδερφές και πρώην σταρ της showbiz έδωσαν ρεσιτάλ στη θεατρική μεταφορά του διάσημου κινηματογραφικού θρίλερ του 1962, αν και η σκηνοθεσία δεν ευνόησε την παράσταση ώστε να απογειωθεί. Σημαντική ήταν και η συμβολή των δεύτερων ρόλων. Ξεχωρίσαμε τη Στέλλα Γκίκα ως Έντα, απόλυτα πειστική και αποφασιστική ως η νοσοκόμα-βοηθός που φτάνει σε σημείο αυτοθυσίας για την κυρία της.

 

 

Κώστας Νικούλι, «Καλιγούλας» (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά)

 Μια σπουδαία ερμηνεία μάς χαρίζει ο Γιάννης Στάνκογλου ως Καλιγούλας στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Στο πλάι του μια πολύτιμη Θεοδώρα Τζήμου στο ρόλο της Καισώνιας και ένας καλοδουλεμένος θίασος. Ο νεαρός Κώστας Νικούλι ως Σκιπίωνας δίνει μια μεστή ερμηνεία, ως alter ego του σκληρού αυτοκράτορα –  οι κοινές τους σκηνές είναι από τις πιο δυνατές της παράστασης. «Δυστυχία μου είναι ότι καταλαβαίνω τα πάντα», ομολογεί κάποια στιγμή έχοντας σκιαγραφήσει έναν πολύ ενδιαφέροντα παλλόμενο ψυχικά χαρακτήρα που δίνει μάχη για τη συγχώρεση και τη λύτρωση. Ο νεαρός ηθοποιός εμφανίζεται παράλληλα και στο «Ρομπέρτο Τσούκο» στο Θέατρο Τέχνης

 

 

Μαίρη Σαουσοπούλου, «Φιλιώ Χαϊδεμένου» (Θέατρο Βεάκη)

Μια δυνατή ιστορία που αφορά όλους τους Έλληνες ζωντανεύει στη σκηνή του Θεάτρου Βεάκη. Η Δέσποινα Μπεμπεδέλη συγκινεί με τη συγκλονιστική της ερμηνεία, με συνοδοιπόρο της σε αυτό το ταξίδι τον Ζαχαρία Καρούνη, που ντύνει με όμορφες μελωδίες το προσφυγικό δράμα. Στο πίσω μέρος της σκηνής ο θίασος δίνει σάρκα και οστά στις αφηγήσεις της Φιλιώς. Ξεχωρίσαμε τη Μαίρη Σαουσοπούλου που υποδύεται τη μητέρα της.

Είναι αξιομνημόνευτος ο τρόπος με τον οποίο αγκαλιάζει το νεκρό κεφάλι του συζύγου της και ζητά να ρίξει λίγο χώμα στα μάτια του. Λιτή, ουσιαστική και καθηλωτική ερμηνεία.

 

Διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος του αφιερώματος "Οι δεύτεροι ρόλοι που κλέβουν την παράσταση" 

 

 

Το 2016 σε λίγα εικοσιτετράωρα θα είναι παρελθόν. Λίγο πριν από την εκπνοή του χρόνου ζητήσαμε από αγαπημένους μας ηθοποιούς να φτιάξουν τα δικά τους «Αλφαβητάρια» της χρονιάς που πέρασε, κάνοντας έτσι, με τη βοήθεια των  είκοσι τεσσάρων γραμμάτων μια μικρή ανασκόπηση στο 2016. 

Αλφαβητάρια, αισιόδοξα, απαισιόδοξα, με χιούμορ, με παιγνιώδη διάθεση, με σκέψεις, με προβληματισμούς για όλα όσα βιώνουμε. Λέξεις και φράσεις της καθημερινότητας αλλά και σπουδαία γνωμικά θα περάσουν από την οθόνη σας…

Και μπορεί όλοι να είμαστε διαφορετικοί, όμως αυτή η χρονιά είχε έναν κοινό συντελεστή δυσκολίας… Αυτό μόνο θα σας πω και θα σας αφήσω να παίξουμε το καθιερωμένο μας παιχνίδι. Ποια λέξη λοιπόν είναι κοινή στα περισσότερα αλφαβητάρια;

 

Οι σκέψεις της Λένας Παπαληγούρα για την χρονιά που πέρασε:

Α-νάγκη. Τόσοι άνθρωποι γύρω μας πεινάνε που κρυώνουν. Θυμώνω και θλίβομαι. Εύχομαι με όλη μου την καρδιά το 2017 να μην υπάρχει άνθρωπος που να χρειάζεται να κοιμάται στο δρόμο, κανένας άνθρωπος που να πεινάει.

Β-ιασύνη. Όλο τρέχω να προλάβω και όλο αργώ. Τι βάσανο

Γ-ιατί; Γιατί; Γιατί; Από παιδί όλο ρωτάω

Δ-ιάβασμα. «Επικίνδυνος οίκτος» του Στέφαν Τσβάιχ. Υπέροχη αναγνωστική εμπειρία.

Ε-λπίδα. Με νύχια και με δόντια παλεύω να τη διατηρήσω. Είναι ο μόνος τρόπος να ξυπνάω το πρωί.

Ζ-αΐρα. Το όνομα της μάνας μου.

Ή-λιος. Φως.

Θ-έατρο. Η δουλειά μου, που με ζορίζει, αλλά με γεμίζει χαρά.

Ι-στός. Εύκολο το μπέρδεμα, δύσκολο το ξεμπέρδεμα.

Κ-αλοκαίρι. Κρατάω καλά φυλαγμένες τις στιγμές του καλοκαιριού. Τον ήλιο και τη θάλασσα. Στα ζόρια και στις κακοκαιρίες με κάνουν δυνατή.

Λ-ένα Παπαληγούρα.

Μ-αρζαβέλ. Ο πρωταγωνιστής του έργου του Ευγένιου Λαμπίς, που κάνουμε αυτή τη στιγμή πρόβα. Ο Μαρζαβέλ και το ζωτικό του ψεύδος.

Ν-ερό. Μεγάλη και μόνιμη ανάγκη για να ξεδιψάσω.

Ξ-έρω. Δεν ξέρω, αλλά παλεύω να μάθω.

Ο-υρανός. Όταν τον κοιτάζω, γαληνεύω.

Π-αραμύθι. Όσο και αν μεγαλώνω τα παραμύθια τα έχω ανάγκη.

Ρ-οή. Την αναζητώ διαρκώς, στη σκηνή και στη ζωή μου.

Σ-ιωπή. Άλλοτε με ηρεμεί, άλλοτε με τρομάζει.

Τ-αξίδια. Κυριολεκτικά και μεταφορικά τα έχω πάντα ανάγκη.

Ύ-πνος. Ξυπνώντας ένα πρωί ο Γκρέγκορ Σάμσα, έπειτα από έναν ταραγμένο ύπνο, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε ένα τεράστιο έντομο (Φραντς Κάφκα).

Φ-ωνή. Αγαπώ το θέατρο που δίνει χώρο, χρόνο και φωνή σε όσους δεν τα έχουν στη ζωή τους.

Χ-άος. Το χάος μέσα και γύρω μου.

Ψ-υχή. Ταξιδεύει διαρκώς.

Ω-ραίος. Αυτός που έρχεται στην ώρα του.

 

 

Οι σκέψεις της Λουκίας Μιχαλοπούλου για την χρονιά που έφυγε:

 Α -Αλαζονεία ..αποφάσισα πως είναι η λέξη που με ενοχλεί περισσότερο

 Β-Βουτιές στην θάλασσα..στον εαυτό μου ..

 Γ-Γαλήνη..λέγεται η ηρωίδα που παίζω στην ταινία LIve Better.

 Δ-Δουλειά..γιατί αλλιώς δε γίνεται.

 Ε-Ελλάδα..χωρίς προοπτική.

 Ζ-Ζωή,όνειρα απογοητεύσεις ελπίδες δυστυχία  ευτυχία ..

 Η-Ήλιος..,το καλοκαίρι..θάλασσα  απρόβλεπτη ..μου λείπει.

 Ι-Ίωση κάνεις δεν γλιτώνει.  

 Κ-Καλοσύνη συνάντησα ανθρώπους που γλύκαναν την ψυχή μου.

 Λ-Λουκία το όνομά μου αρχίζω να το συμπαθώ...

 Μ-Μανούλα την αγαπάμε κ ας μας εκνευρίζει

 Ν-Νεράιδες είναι μια από τις κοριτσίστικες αγάπες μου έχω συλλογή ..

 Ξ-Ξιφασκία θέλω να ξεκινήσω..

 Ο-Όπερα μ' αρέσει να ακούω τα πρωινά που ξυπνάω άκεφη..

 Π-Πατέρας μου λείπει...

 Ρ-Ράκος αισθάνομαι τον τελευταίο μήνα....

 Σ-Σούρουπο η αγαπημένη μου ώρα.. 

 Τ-Ταινίες με μανία βλέπω και χάρηκα που μόλις τελείωσα γυρίσματα για 2 ταινίες που πιστεύω πολύ..

 Υ-Υπνοςςς είμαι σε φάση που θέλω να κοιμάμαι πολύ..

 Φ-Φόβος πάντα στο πλάι μου..

 Χ-Χωρισμός η λέξη που με διαλύει..

 Ψ-Ψώνια η αμαρτία μου...

 Ω-Ωροσκόπος ιχθύς με δίδυμος  είμαστε τέσσερις ζωή να χουμε......καλή χρονιά!

 

Οι σκέψεις του Βασίλη Παλαιολόγου για την χρονιά που έφυγε:

 Α-Αφθονία....(σε)....να τα έχουμε όλα!!!

Β-Βιώματα...μόνο έτσι ζούμε πραγματικά!!!

Γ-Γιατί;...(το) δεν έχει πάντα απάντηση.

Δ-Δεκτικοί πρέπει να είμαστε.

Ε-Ευτέλεια....καλό είναι να την αποφεύγουμε.

Ζ-ΖΩΗ μου!

Η-Ηθική...ας την κρατήσουμε ακέραια!!!

Θ-Θ Ε Ω Ν Η ....μου λείπει!!!

Ι-Ιδανικά (τα)...σε υψηλό επίπεδο.

Κ-Κέφι...αμείωτο να είναι.

Λ-Λεφτά...καλοδεχούμενα.

Μ-Μοιράζομαι...σημαντικό για υγιής κοινωνίες.

Ν-Νίκες....οι μικρές καθημερινές, κερδίζουν τους πολέμους.

Ξ-Ξεγνοιασιά....είναι απαραίτητη.

Ο-Όραμα...αλίμονο αν δεν έχουμε.

Π-Πίστη...σε ότι θέλει ο καθένας.

Ρ-Ρήξεις...μπορεί να συμβούν μπορεί και όχι.

Σ-Σκεπτόμενοι άνθρωποι...ζουν ανάμεσά μας.

Τ-Τέλος...κάποια στιγμή έρχεται

Υ-Υπομονή...τεράστια αρετή.

Φ-Φως στις ζωές μας.

Χ-Χαρούμενες στιγμές.

Ψ-Ψυχές...γύρω μας.

Ω-Ω ...ανεστραμμένο συμβολίζει τη μονάδα ηλεκτρικής αγωγιμότητας.

 

Οι σκέψεις της  Ράνιας Παπαδάκου  για την χρονιά που έφυγε:

 

Α-"Ανάγκη...τι μυτερή βελόνα"! που λέει κ ο Shakespeare . Όλα φωτίστηκαν διαφορετικά,μέσα από το πρίσμα της"ανάγκης".Συγχωροχάρτια στον εαυτό μας κ στους άλλους

Β -Βαλίτσες ! Πολλές ετοιμάστηκαν μέσα  στη χρονιά που έφυγε.Στην πραγματικότητα ή στη σκέψη,η τάση φυγής ήταν πιο έντονη από ποτέ.

Γ -Γελαστή κ γελασμένη, αυτή ήταν η αίσθηση μου, παραφράζοντας του στίχους του 'Αλκη Αλκαίου. 

Δ-Δύναμη :Μ'αρέσει πολύ αυτό του Jimi Hendrix : "Όταν η δύναμη της αγάπης ξεπεράσει την αγάπη για δύναμη,ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη".

Ε-Έρωτας,αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο !!! Το απόλυτο ξόρκι 

Ζ -Ζόρι ! Παντού ! Σαν να έχει κολλήσει μια παγκόσμια μηχανή κ να αγκομαχάει...

Η- Ήττα . Προσπαθώ να την αντιμετωπίζω  πάντα σαν κάτι προσωρινό,άλλωστε πάντα πίστευα οτι η ήττα κ η νίκη είναι δυο όψεις του  ίδιου νομίσματος τελικά,αν επικεντρωθείς στις λεπτομέρειες.

Θ- Θαύματα .Συντάσσομαι με τον Αntoine de Saint- Exupery που λέει οτι τα πραγματικά,κάνουν λίγο θόρυβο. Το πιστεύω ακράδαντα

Ι- Ιδιοκτησία. Βασανισμένη,πολύπαθη λέξη κ έννοια .

Κ-Καλοσύνη ! Τόσο αφοπλιστική κ ερωτεύσιμη ! Μόνο αυτήν αναζητώ πια στους ανθρώπους

Λ- Λόγια !!!! Χωρίς συγκεκριμένα ...

Μ- Μουσική. Φροντίζω κ επενδύω μουσικά έστω κ νοερά τις στιγμές μου κ ευτυχώς ακόμα τη βάζω πάντα δυνατά κ εκτονώνομαι 

Ν-Ναυάγια : Κυριολεκτικά κ μεταφορικά ασκούσαν παιδιόθεν πάνω μου,μια ακατανίκητη έλξη

Ξ-Ξανά : Μου  βγάζει μια αισιοδοξία, μια δύναμη κ μια ελπίδα  αυτή η λεξούλα

Ο-Ομορφιά : Σαν τον Βaudelaire κ εγώ ,δε μπορώ να συλλάβω κάποιο τύπο ομορφιάς ,στον οποίο δεν υπάρχει μελαγχολία . 

Π- Πάθος. Αλλιώς γιατί ;;;

Ρ-Ρατσισμός. Δεκάδες μικροί εμφύλιοι παντού,καθημερινά,γύρω μας,τόσο κοντά μας,σε τόσες πτυχές της καθημερινότητας μας που είναι σοκαριστικό κ τρομακτικό.

Σ-Σοκολάτα . Η παυσίπονη !!! Βοήθεια μας...

Τ-Τώρα. Έχοντας μια τάση να σέρνω πολύ παρελθόν μαζί μου,προσπαθώ να εξοικειωθώ μαζί του κ να το εκτιμήσω.

Υ-Ύλη. Υπερεκτιμημένη .Υπέρβαση . Αυτά τα τρία μαζί  !!!

Φ-"Φαίνεσθαι ". Πόσες θυσίες,πόσα θύματα  στο βωμό του...

Χ- Χαρά !!! Ανάγκη κ ευχή !!!

Ψ-Ψέματα. Τα ζωτικά τα δικά  σου τα πιο επικίνδυνα

Ω-Ώπα . Στο παρκάρισμα, στις συναλλαγές,αλλά κυρίως στο κέφι για να κάνουμε φινάλε αισιόδοξο...

 

Οι σκέψεις της Άνδρη Θεοδότου για την χρονιά που έφυγε:

Α-Αγκαλιά

Β-Βράδια δύσκολα

Γ-Γιαγιά αντίο

Δ-Διώνη-Δημήτρης

Ε-Ελλάδα κράτα γερά

Ζ-Ζωή να έχουμε

Η-Ησυχία στο πλατό

Θ-Θεσσαλονίκη at Christmas time

Ι-Ιδιαιτερότητες ...

Κ-Κύπρος!!!!!

Λ-Λίγη αγάπη παραπάνω

Μ-Μπάμπαλη στο καμαρίνι

Ν-Νέα σχέδια

Ξ-Ξύπνημα νωρίς, πολύ νωρίς

Ο-Οικογένεια

Π-Πρόβες,πρόβες....

Ρ-Ρρρρ (όπως στα κόμιξ)

Σ-Σέρλοκ Χόλμς

Τ-Τρέχουμε τώρα

Υ-Υπομονήηηη

Φ-Φιλιώ Χαϊδεμένου

Χ-Χέρια φιλικά

Ψ-Ψωμί της μαμάς το Χειμώνα

Ω-Ώρες ατέλειωτες μαζί τους

 

Οι σκέψεις του Αλέξανδρου Καλπακίδη για την χρονιά που πέρασε

Α –Αλληλεγγύη: Είναι αυτό που θα μας κρατήσει  όρθιους.

Β – Βλακεία: Πρέπει να την καταπολεμήσουμε.

Γ- Γέλιο: Το χάσαμε! Πρέπει να αντισταθούμε.

Δ- Δυσκολία: Δεν υπάρχει!

Ε- Ελλάδα: Όταν λέω Ελλάδα, Ελλάδα! Στην υγειά μας ρε!!

Ζ- Ζωή: Υποτιμημένη έννοια τα τελευταία χρόνια.

Η- Ήλιος: Μην μου τον σκιάζετε.

Θ-Θεοί: Πόσοι πια…???!!!

Ι- Ιμπεριαλισμός: Αυτός μας έφαγε!

Κ- Κουβέντα: Μου λείπει!

Λ- Λευτεριά: Τι ωραία λέξη!

Μ- Μίσος: Είδαμε αρκετό την χρονιά που πέρασε. Ας ελπίσουμε να δούμε λιγότερο την χρονιά που έρχεται.

Ν- Νίκη: Η νέα μου θεατρική δουλειά για το 2017! Βλέπε ΄΄Νίκη του Χρήστου Χωμενίδη΄΄

Ξ- Ξένος: Όλοι ξένοι είμαστε.

Ο- Ομορφιά: Μέσα στην ψυχή μας.

Π-Παγκάκι: Η παράστασή μας!!! 

Ρ- Ρατσισμός: Άνοδος…Γιατί;

Σ-Στωικός: Παραμένω!

Τ- Ταξίδι: Καλοκαίρι του 2016: Φιλαδέλφεια, Ατλάντικ Σίτυ, Ουάσιγκτον, Νέα Υόρκη. Τέλεια!!

Υ- Ύμνος: Στην ζωή!

Φ- Φώτα: Πολλά στην σκηνή.

Χ- Χαρά: Το Θέατρο!

Ψ- Ψέμα: Μακριά από εμάς.

Ω-Ωχ!!!

 

Οι σκέψεις της Κίττυ Παϊταζόγλου για την χρονιά που πέρασε:

Α- Aνάγκη και Αφοσίωση : Ο,τιδήποτε μου φαίνεται αληθινό και άξιο, πάντα βλέπω να ξεπηδάει από μιαν ανάγκη. Και μιαν αφοσίωση.

Β- Βαριέμαι: Τους μεγάλους μονολόγους, την αυτολύπηση, την απολυτότητα. Τον εαυτό μου, όταν κολλάει εμμονικά σε κάτι.

Γ- Γνώμες: Πήξαμε στις γνώμες. Λόγια που δεν αναλαμβάνουν ευθύνη. Μόνο οι πράξεις  έχουν νόημα.

Δ-Διαψεύσεις: Πολιτικές. Ηθικές. Συναισθηματικές. Μαζεύτηκαν αρκετές φέτος.

Ε –Ελλάδα: Δεν ξέρω πότε σε αυτή την -κατά τ’άλλα υπέροχη- χώρα θα μπορέσουμε να κάνουμε σταθερά βήματα προς κάτι, κι όχι μονίμως νευρωτικά, κυκλοθυμικά και αποσπασματικά.

   -Έμπνευση: Δεν ξέρεις πότε θα έρθει, μα πρέπει κάθε μέρα να παλεύεις να είσαι εκεί μήπως και έρθει.

Ζ- Ζαριά: Η τύχη. Το σωστό timing. Δεν είμαστε κι οι καλύτεροι φίλοι. 

Η-Ηθοποιός: «Αυτός που παλεύει να συναντηθεί με κάτι που δεν υπάρχει. Κάτι νεκρό»

   -Ήρωες: Όλοι όσοι ρισκάρουν. Αληθινά ρισκάρουν.

Θ- Θαύματα: Πιστεύω πολύ στα μικρά, καθημερινά θαύματα (μα και στα μεγάλα και ανεξήγητα)

 Ι-Ιστορίες: Όταν όλα έχουν ειπωθεί, μένει ο τρόπος και ο χρόνος που λέγονται οι ιστορίες για να μας αγγίξουν ξανά.

Κ- Κάφκα: «..Πήραμε τη ζωή μας λάθος», μόνο που «δεν αλλάξαμε ζωή». Το είδε όλο το παράλογο του κόσμου μας. Νιώθω χαρά μεγάλη που συμμετέχω στην παράσταση αυτή της «Δίκης» του Κάφκα, στο Θέατρο Πόρτα, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.

Λ- Λάθη: Με αυτά προχωράμε μπροστά. Όχι με τα σωστά. Με τα λάθη και τις απώλειες.

Μ-Mαρία: Aγαπημένη φίλη και φωτεινό πρότυπο για πολλά πράγματα.

    -Mαλακότητα: Έχω μια έμφυτη αγωνία για όλα, μαθαίνω όμως τελευταία  πώς να μπαίνω  μαλακά  στα πράγματα. Στη ζωή. Και στην τέχνη.

Ν-Ντροπές: Συνεχείς. Κοριτσίστικες και ενήλικες. 

Ξ- Ξενοφοβία: Όλα ξεκινούν από την έλλειψη παιδείας και επιστρέφουν σε αυτή.

Ο-Ομάδα: Νομίζω μόνο με το «μαζί» μπορεί να γίνει κάτι. Στην ομάδα δε σημαίνει ότι ισοπεδώνονται οι προσωπικότητες, ίσα-ίσα, καθένας φέρνει τον εαυτό του στα καλύτερά του και μαζί με τον άλλον τον πάει ακόμα πιο πέρα. Όταν έχεις κοινούς κώδικες, εμπιστοσύνη, τότε ρισκάρεις να εκτεθείς κι άλλο. Να εκτεθείς μαζί με τον άλλον.

Π-Πατάρι Πρότζεκτ (Patari Project): Η απόδειξη του πώς το «μαζί» μπορεί να δημιουργήσει μαγεία. 

 Ρ-Ρουτίνα: Καταλαβαίνω πια πως, ίσως, έχει μια γλύκα και μια ασφάλεια.

Σ-Σύνορα: Aνοιχτά.

Τ-Τέχνη: Λέει κάπου ο Σεφέρης πως «η Τέχνη είναι μια απέραντη αλληλεγγύη». Σε αυτό θέλω να προσθέσω: Aν όχι έτσι, τότε ας το αφήσουμε καλύτερα.

  -Tαξίδια: Στην Αργεντινή. Στο Βιετνάμ. Στις λίμνες στον Καναδά. Μελλοντικοί αγαπημένοι προορισμοί.

Υ-Υγεία: Ένα καθόλου αυτονόητο αγαθό.

Φ-Φως: Να κοιτάς με φως ακόμα και το πιο βαθύ σκοτάδι.

Χ-Χιούμορ: Σχετικοποιεί και παρηγορεί. Ενίοτε. Το ψάχνω πολύ στους ανθρώπους.

Ψ- Ψάχνω: Άρα κάποια στιγμή θα βρω κιόλας.

Ω-  Ώπα!: Έτσι, χωρίς λόγο, για να τελειώσουμε περήφανα και με χαρά!

 

Οι σκέψεις της Εύας Οικονόμου- Βαμβακά για την χρονιά που έφυγε:

Α-Ανέφικτο, για αυτό που τελικά ενεργοποιείς πάντα όλες σου τις δυνάμεις.

Β-Βρικόλακας. Μικρός. Ο Ρούντιγκερ.  Όταν ήμουν μικρή ήταν το αγαπημένο μου βιβλίο και αν με ρωτούσες τι θα γίνω όταν μεγαλώσω απαντούσα «μικρός βρικόλακας» και τρόμαζα τον κόσμο. 

Γ-Γόνατο. Σημείο ευαίσθητο του σώματος, αν δεν το προσέξεις σε αφήνει συχνά πίσω. 

Δ-Δρόμος. Πορεία  προς κάτι. Φυγή.

Ε-Έρωτας. Δικαιωματικά.

Ζ-Ζάρι. Τύχη, αυτό μου με τίποτα δεν ελέγχεις.

Η-Ήλιος. Γιατί το φως του είναι βασικός συντελεστής της ανθρώπινης ευτυχίας. 

Θ-Θέατρο. Επίσης δικαιωματικά. Έχει βαφτίσει για πάντα τα Θ μου, εξορίζοντας ακόμα και τη Θάσο και το Θάνατο από αυτά.

Ι-Ίμερος. Μυθικός θεός του έρωτα, η αγάπη του κληρονομιά από το μπαμπά μου.

Κ-Καλοκαίρι. Μετράς πάντα 9 μήνες ανάποδα για να έρθει. Το τέλος του χρόνου και ας βρίσκεται στο μέσο του. 

Λ-Λωτός. Μυστήριο φρούτο. Από όλες τις απόψεις. 

Μ-Μαύρο. Χιόνι. Δε θα μπορούσε αλλιώς. Η παράστασή μας - κάθε νιφάδα του αγάπη. 

Ν-Νησί. Ο τόπος μου, η Θάσος.

Ξ-Ξανά. Δεύτερη ευκαιρία. Δε θα πάψω ποτέ να τη ζητάω.

Ο-Όλο. Ολοκληρωμένο, τελειωμένο, άπληστο και άψογο.

Π-Πόρτα. Έξοδος, είσοδος, αλλαγή επιπέδου. Τελευταία… και θέατρο. 

Ρ-Ρακούν. Το γνωστό. Που βοηθάει στην κατανάλωση γλυκών. 

Σ-Σφυρίχτρα. Η λέξη που έβαζα πάντα στην κρεμάλα και δεν την έβρισκε κανείς.  

Τ-Τρόπος. Μέθοδος. Μονοπάτι που δύναται ασφαλώς ή επισφαλώς να οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. 

Υ-Υπερ -θεματίζω, -βάλλω, -αναλύω. Όλα στον υπερ-θετικό.

Φ-Φιμπονάτσι.  Η αγαπημένη μου ακολουθία. Ό,τι πιο γοητευτικό έχω συναντήσει. 

Χ-Χτένα. Σύμμαχος. Θα ήθελα να γνωρίσω τον εφευρέτη της. 

Ψ-Ψάρι. Δεν ξέρω γιατί αυτό, τα φοβάμαι και λίγο. 

Ω-Ώρα. Περνάει, χάνεται, πάντα θες μια ή και πολλές παραπάνω. 

 

Οι σκέψεις της Μαρίας Τζάνη για την χρονιά που έφυγε:

Α-Αγάπη:Πήρα και έδωσα το 2016 και το «κατάλαβα» περισσότερο από τις άλλες  χρονιές.

Β- Βαρεμάρα: Βαρέθηκα λιγότερο από κάθε άλλη χρονιά.

Γ-Γάτος: Ένα χρόνο παρέα με τον γάτο μου τον Μπιρμπίλη.

Δ-Διακοπές: Πήγα στην Σχοινούσα με τους φίλους μου. Τέλεια!

Ε- Εξωγήινοι  Ούτε φέτος δεν ήρθαν.

Ζ- Ζάχαρη: Θα μπορούσα να είχα φάει και λιγότερη.

Η-Ήλιος: Φωτοσύνθεσα όσο γινόταν.

Θ-Θάλασσα: Πολλά μπάνια.

Ι- Ικανοποίηση: Υπήρξαν στιγμές που ένοιωσα.

Κ- Κρήτη: Πήγα στο σπίτι μου πολλές φορές.

Λ-  Λάθη: Καλά, κάθε χρόνο έκανα, κάνω και θα κάνω.

Μ-Μάθημα: Ένα μάθημα ήταν για μένα όλο το 16’, άσε που αντάλλαξα και πολλά μαθήματα.

Ν-Ντιβάνι: η ιντερνετική μου εκπομπή “Στο Ντιβάνι με την Τζάνη”

Ξ-Ξυπνητήρι:Κάθε πρωί χτυπάει να πάω να παίξω στο «Σέρλοκ Χόλμς και το γαλάζιο ρουμπίνι»

Ο-Ομοιοπαθητική: Βρήκα την υγειά μου!

Π-Πόρτες: Άνοιξαν καινούργιες.

Ρ-Ραβδί: Να είχα ένα μαγικό να πραγματοποιούσα όνειρα ανθρώπων

Σ-Συνεργασίες: Δούλεψα παρέα με ωραίους ανθρώπους.

Τ-Ταξίδια: Δεν πήγα στο εξωτερικό,θα πάω το 2017

Υ- Ύπνος: Άρχισα να κοιμάμαι νωρίς 

Φ-Φροντίδα: Το 2016 με φρόντισα!

Χ-Χάρος: Πήρε πολύ κόσμο φέτος.

Ψ- Ψέμματα:Αλήθεια  δεν είπα ούτε ένα!

Ω-Ώρα: Δεν βλέπω την ώρα να έρθει το 2017 να δω τι θα μας φέρει…

 

 

 Οι σκέψεις της Αρκαδίας Ψάλτη για την χρονιά που πέρασε

Α -αμνήμονας άμμος

Β -βάτραχος

Γ-γιόλο

Δ-δάσος

Ε-έρημος

Ζ-ζάφτι

Η-ήλιος

Θ-θόλος

Ι-ικέτης

Κ-καπέλο

Λ-λάφυρο λούνα παρκ

Μ-μάρτυρας

Ν-ναός

Ξ-ξίφος

Ο-όπερα

Π-πειρατής

Ρ-ρόσο αντίκο

Σ-σιρόπια

Τ-τυφλά

Υ-υφαντό

Φ-φύτρο

Χ-χιόνι

Ψ-ψηλά

Ω-ωκεανός που θα βγω

 

Οι σκέψεις της Νάνσυ Μπουκλη για την χρονιά που έφυγε:

Α- Αλησµονώ και χαίροµαι

Β- Bios

Γ- Γεµάτη

Δ- Δέκα β.

Ε- Εδώ παρόν

Ζ- Ζω Ή

Η- ΉλιοςΉλιοςΉλιος

Θ- Θέλετε να χορέψοµε Μαρία;

Ι- Ιρίακολακ

Κ- ΚιΚ µπόξινγΚ

Λ- Λευκάδα

Μ- Μουσική

Ν- Ντι Τζέι

Ξ- Ξξξξ

Ο- Όλα

Π- Περί φύσεως

Ρ- Ρωτώντας πας στην πόλη

Σ- Συντονίζ.ω,ονται,µος

Τ- Τώρα

Υ- Υπόθεση

Φ- Φωτιά

Χ- Χωρίς

Ψ- Ψέµµατα

Ω- Ωραία!

 

Οι σκέψεις του Χρήστου Καρασαββίδη για την χρονιά που έφυγε:

Α - Αγάπη: χωρίς αυτό, ούτε ανάσα

Β - Βία: στις ζωές, στις σχέσεις, στους δρόμους. Γιατί;

Γ - Γυναίκες: η έμπνευση

Δ - Δημιουργία: οφείλουμε να ξαναδημιουργήσουμε τον κόσμο μας

Ε - Ερωτευμένο θέατρο: το ωραιότερο είδος θεάτρου

Ζ - Ζωή: ωραία

Η - Ηθοποιός: επάγγελμα κι όχι χόμπι

Θ - Θράσος: καλώς εννοούμενο, χρειάζεται πίστη στις ικανότητές μας

Ι - Ιδέες: αμέτρητες

Κ - Κάπνισμα: δυστυχώς δυσκολεύομαι πολύ να το μειώσω

Λ - Lolita Reversed: διασκευάζω ελεύθερα και σκηνοθετώ την ιστορία της Λολίτας του Ναμπόκοφ, απόν Απρίλιο, για την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και υπόσχομαι πως θα καταθέσω ένα διαφορετικό θέατρο.

Μ - Μυαλό: επιθετικό κι αποκλίνον

Ν - Νομίζω: γενικώς

Ξ - Ξενοφοβία: Είναι ντροπή μας

Ο - Όραμα: μαζί με τον έρωτα, οι δυο λόγοι που ζούμε

Π - Περσινές Βροχές: ο μονόλογος που έγραψα και σκηνοθέτησα, η πρώτη μου ολοκληρωτική δημιουργία, η αρχή των πάντων, η παράσταση που νιώθω τρομερά περήφανος για το κάθε της δευτερόλεπτο

Ρ - Ρίσκο: σε οτιδήποτε

Σ - Σκηνοθεσία: δημιουργική, αλλιώς δεν έχει νόημα οτιδήποτε

Τ - Ταλέντο: το νέο

Υ - Υποκριτική: επιστήμη

Φ - Φωνές: διαφορετικές κι απαραίτητες για να πάμε μπροστά

Χ - Χωρισμοί: συμβαίνουν

Ψ - Ψυχή: όταν λείπει από μια παράσταση, αποκλείεται να είναι καλή

Ω - Ώριμος: δεν είμαι

 Οι σκέψεις της Άρτεμις Γρύμπλα για την χρονιά που πέρασε:

Α-χ. Αχ, 2016.

Β-αχ. Βαχ, 2016.

Γ-γάτα, η τελευταία μαύρη. Του Ευγένιου Τριβιζά, στο Θέατρο Άλφα Ιδέα. Το 2016 ένωσε ξανά την αγαπημένη γατοπαρέα και μας χάρισε μοναδικές στιγμές εντός και εκτός σκηνής.

Δ-δίαιτα. Άλλη μια χρονιά φεύγει χωρίς πετυχημένη δίαιτα.

Ε-εκδρομή. Τη ζητάω επίμονα ολόκληρο το 2016. Μια εκδρομή δεν μου χαρίστηκε, αλλά με αισιοδοξία κοιτάω το χάρτη και σχεδιάζω το 2017.

Ζ-ζαβολιές. Το 2016 ήταν γεμάτο από αυτές, ευτυχώς.

Η-ήθελα. Το 2016 ήθελα να… αλλά αποχαιρετάμε το δαιμονισμένο έτος και μαζί την αναβλητικότητα. Ελπίζω.

Θ-θεία. Έγινα θεία! Κλασική Ελληνίδα θεία, με τρέλα και υστερία. Το πρώτο μου ανίψι είναι το πιο όμορφο και έξυπνο μωρό του κόσμου. Δείχνω τις φωτογραφίες της συνέχεια σε όλους, τις έχω ντέσκοπ, μπακγκράουντ, στο κινητό, στο πορτοφόλι, στο ψυγείο, και δεν χάνω ευκαιρία για ρουφηχτά φιλιά σε χεράκια και μπουτάκια.

Ι-Improv/λατινικό μεν, αλλά καμία άλλη λέξη δεν μπορεί να έρθει στην επιφάνεια από τότε που το Improv μπήκε δυναμικά στη ζωή μου. Μία αποκάλυψη του 2016 που χρωστάω σε αγαπημένους φίλους και με οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε γέλια μέχρι δακρύων κάθε Κυριακή βράδυ!

Κ-ουίντα. Το σπίτι που φτιάξαμε για μπαρ ή το μπαρ που έγινε σπίτι. Κυριαρχεί σε κάθε κάπα, σε κάθε μέρα και κάθε μπίρα, με τη ζεστασιά, τη χαρά και τις στιγμές που μας προσφέρει

Λ-λάθη. Γεμάτο λάθη αλλά και λαμπρές στιγμές.

Μ-μελομακάρονα. Το 2016 θα μείνει στην προσωπική μου ιστορία ως η πρώτη και ελπίζω τελευταία χρόνια που έφαγα ολόκληρο το ταψί με τα μελομακάρονα που έφτιαξα.

Ν-Ναι και. Η βασική αρχή του Improv ήρθε και προσγειώθηκε στη ζωή μου σαν κεραυνός. Λέμε ναι σε ό,τι μας έρχεται και βάζουμε δίπλα ένα και, συνεχίζοντας. Βασική οδηγία πάνω και κάτω από τη σκηνή.

Ξ-απλίνι. Όλα τα Ξ οδηγούν στο μοναδικό σκυλί που με συντροφεύει και το 2016 κλείσαμε έναν καταπληκτικό χρόνο παρέα, από τότε που με περιμάζεψε από τον δρόμο και κουρνιάσαμε στο λευκό μου καναπέ, με αποτέλεσμα τίποτα πια να μην είναι το ίδιο. Αποκορύφωνα η αλλαγή του χρώματος του καναπέ, που είναι λευκός μόνο στις μακρινές αναμνήσεις.

Ο-ΟΡΕΓΑΜΩΤΟΚΕΡΑΤΟ, η λέξη μου στις περισσότερες εκπνοές.

Π-αντρειά. Το 2016 ήταν έτος γάμων. Γάμοι έγιναν, γάμοι σχεδιάστηκαν, γάμοι, γάμοι παντού! Το 2016, επίσημο έτος παντρειάς.

Ρ-αντεβού. Η μεγάλη μου αποτυχία: δεν κατάφερα να είμαι στην ώρα μου ούτε σε ένα.

Σ-υνεργάτες. Η χρονιά φεύγει και με βρίσκει πολύ πλουσιότερη σε όμορφες συνεργασίες και αγαπημένους συνεργάτες, τους οποίους ελπίζω να ξανασυναντήσω σύντομα.

Τ-ραγωδία. Η λέξη που είπα πιο συχνά μέσα στη χρονιά.

Υ-στέρνια Τήνου. Επιστροφή για λίγο στο μαγικό νησί με τις αγαπημένες μου φίλες. Δύο μέρες όαση μέσα στη χρονιά, με κοκτέιλ και αλμύρα.

Φ-ίλοι και φιλιά. Συντροφιά στις δύσκολες και στις όμορφες μέρες

Χ-ριστίνη. Το 2016 ανήκει εξ ολοκλήρου στην ανιψιά μου που ήρθε στη ζωή το Φεβρουάριο και έκτοτε στολίζει τις μέρες μας και κρατά στα μικροσκοπικά χοντροχεράκια της τις καρδιές μας.

Ψ-ιτ κοπελιά. Αυτή η μάστιγα και το 2016.

Ω-ριμότητα. Το 2016 μου πρόσφερε τη γνώση ότι δεν υπάρχουν καλές και κακές χρονιές. Όσο μεγαλώνεις τόσο τα πράγματα πάνε προς το χειρότερο.

  

 Η λέξη ΖΩ-ΖΩΗ νίκησε και φέτος, γιατί όσο δύσκολες και αν είναι οι χρονιές μας, η ζωή πάντα θα μας ξεπερνά! 

Γιατί πολύ απλά τελικά «Ζωή: (είναι) ωραία» ή «Ζω Ή» και ας μην κάνουμε «Ζ-ζάφτι» πολλά. Ακόμα και αν δεν τηρούμε την υπόσχεση ότι «Ζάχαρη: Θα μπορούσα να είχα φάει και λιγότερη». Γιατί τελικά τι είναι και η ζωή; «Ζάρι. Τύχη, αυτό μου με τίποτα δεν ελέγχεις». Με άλλα λόγια «Ζαριά: Η τύχη. Το σωστό timing. Δεν είμαστε κι οι καλύτεροι φίλοι» και όμως «Ζωή: Υποτιμημένη έννοια τα τελευταία χρόνια» και δυστυχώς «Ζ-Ζόρι! Παντού! Σαν να έχει κολλήσει μια παγκόσμια μηχανή και να αγκομαχάει...», αλλά ερωτεύεσαι και λες «Ζ-ΖΩΗ μου!» και μπορεί και να τη λένε «Ζ-αΐρα. Το όνομα της μάνας μου» και μετά πάλι «Ζωή, όνειρα απογοητεύσεις ελπίδες δυστυχία, ευτυχία» Στο φινάλε όμως; 

«Ζ-Ζωή να έχουμε» και με«Ζαβολίες» να ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ! 

Το 2017 να δημιουργήσετε το αλφαβητάρι που ονειρεύεστε και σας αξίζει!