«Το καθημερινό τραγούδι του απείρου» της θεατρικής ομάδας Loxodox, μετά από τη θερμή ανταπόκριση του κοινού και όλες του τις παραστάσεις sold out, επιστρέφει για 6 τελευταίες παραστάσεις στο Μπάγκειον Ξενοδοχείο από 14 έως 29 Μαρτίου 2022, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00!

Τρεις κυρίαρχες αφηγήσεις, τρεις γυναίκες ηθοποιοί, η Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου, η Κατερίνα Ρουσιάκη και η Δήμητρα Σπανούλη αφηγούνται τις ιστορίες μιας ανερχόμενης ηθοποιού και μιας γυναίκας εθισμένης στο αλκοόλ υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Αλκίνοου Δωρή. Κάθε φορά που μέσα στην ιστορία μιλά ένας άνδρας, το ομιλούν υποκείμενο ανατρέπεται με μία καινούρια γυναικεία φωνή.

Το θέμα της νέας παράστασης της θεατρικής ομάδας Loxodox αφορά εξ’ ολοκλήρου την βία με την οποία υποδέχεται η πατριαρχία το γυναίκειο ζήτημα, την απελευθέρωση του γυναικείου λόγου, την καταπίεση, την ανισότητα και την άρνηση να δεχθείς τον άλλον. Η περίοδος της ενασχόλησης της ομάδας με την δραματουργία της παράστασης, συνέπεσε συγκυριακά με το ηφαίστειο του κινήματος #metoo.

Οι καταστάσεις που βιώνουν τα πρόσωπα διέπονται μέσα από ένα ευρύ πεδίο εθισμού, πρόβλημα που βασανίζει την ανθρωπότητα σε τρομακτικό βαθμό. Στο καθημερινό τραγούδι του απείρου παρουσιάζονται δύο είδη εθισμού: ο εθισμός στο αλκοόλ και ο εθισμός σε ένα μοτίβο συμπεριφοράς χωρίς περιεχόμενο, σε μια πνευματική αγκύλωση που καλεί το πρόσωπο να παριστάνει το πληροφορημένο και ευδιάθετο, χωρίς να είναι πραγματικά τίποτα από τα δύο. Ζητήματα που πλήττουν με σφοδρότητα το παρόν μας.

Το νόημα και το συγκινησιακό φορτίο των λέξεων των προσώπων, επικοινωνούν με την απλότητα που έχει η εικόνα ενός ανθρώπου που τραγουδά σε μια θάλασσα ή σε ένα βουνό. Με μοναδικό τους όπλο την αφήγηση και τις τρεις υπέροχες γυναικείες φωνές σε τραγούδια a cappella, οι Loxodox τραγουδούν το δικό τους καθημερινό τραγούδι και αγγίζουν τα μύχια της ψυχής κάθε ανθρώπου.

Σκηνοθετικό σημείωμα:

Ο κόσμος του κινηματογράφου για μια ηθοποιό που ψάχνει εναγωνίως μια δεύτερη ευκαιρία και το ασφυκτικά αποστειρωμένο περιβάλλον της προτεσταντικής εκκλησίας για την γυναίκα ενός εφημέριου, είναι οι δυο ιστορίες που συνυφαίνονται και αποτελούν το σώμα της παράστασης που φτιάξαμε, εμπνεόμενοι από δυο ραδιοφωνικούς μονόλογους του Alan Bennet. Ίσως αυτό που καθιστά σύγχρονο το θέμα και υπό μία έννοια «τωρινό», είναι ο αμιγής γυναικείος λόγος που ψάχνει χώρο να αναπνεύσει, εντός ενός προκαθορισμένου πατριαρχικού ορίου, ενός κλοιού απαξίωσης, χειραγώγησης και στερεοτύπων.

Θα μπορούσαμε να σταματήσουμε εδώ, γράφοντας πως αυτό είναι το θέμα και η υπόθεση. Όμως, υπάρχει και η καθημερινή τραγωδία της ζωής, που γίνεται τραγούδι εσώτερο, τραγούδι διαφυγής των ηρωίδων με ένα αισιόδοξο πέταγμα προς το άπειρο. Εκεί όπου κανείς δεν δεσμεύεται από κανέναν και τίποτα.

Αλκίνοος Δωρής

Ο Αλκίνοος Δωρής γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι αριστούχος απόφοιτος της θεατρολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Παρακολούθησε μετεκπαιδευτικό πρόγραμμα στην θεατροπαιδαγωγική και την δραματουργία στην σχολή Ernst Busch στο Βερολίνο. Στην Γερμανία συνεργάστηκε καλλιτεχνικά με τον Falk Richter στην παράσταση Fear στο θέατρο της Schaubühne το 2016, καθώς και με τους σκηνοθέτες Vinge και Müller στην παράσταση Vildanden στο θέατρο Reinickedorf Nationaltheater.

Έχει εργαστεί ως δραματουργός στις παραστάσεις «Ο Παπαγάλος μου», «R.E.M κήπος», «Μίμοι του Ηρώνδα», σκηνοθεσία Άννα Κοκκίνου, θέατρο Σφενδόνη, καθώς και στην παράσταση «Κάζιμιρ και Καρολίνα», σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά (Θέατρο Bios). Μέλος του διετούς studio δραματουργίας του Εθνικού Θεάτρου υπό την καθοδήγηση της Σύλβιας Λιούλιου.

Το πρώτο του θεατρικό έργο «Η κατακλείδα της γυναίκας» παρουσιάστηκε το 2017 σε μορφή αναλογίου στο Εθνικό Θέατρο με την Αμαλία Μουτούση στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Στο ίδιο θέατρο, το 2018 παρουσιάστηκε σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα, το έργο του «O Aστικός μύθος του Γ.Ψ», το οποίο στη συνέχεια ανέβηκε στο Επί Κολωνώ σε σκηνοθεσία του ιδίου. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας LOXODOX.

Ταυτότητα Παράστασης:

«Το καθημερινό τραγούδι του απείρου»

Είδος: Κοινωνικό/Κωμωδία

Διάρκεια: 85 λεπτά

Σκηνοθεσία-δραματουργία: Αλκίνοος Δωρής

Φωτισμοί: Θωμάς Οικονομάκος

Σκηνικά: Δημήτρης Ταμπάκης

Κοστούμια: Loxodox

Make-up - Styling: Σίσσυ Πετροπούλου

Ηθοποιοί: Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου, Κατερίνα Ρουσιάκη, Δήμητρα Σπανούλη

Φωτογραφίες-Τρέιλερ: Δημήτρης Ταμπάκης – Loxodox

Ζωγραφιά αφίσας: Ισμήνη Ασημάκη

Λογότυπο Loxodox: Padre Bio

Επικοινωνία – δημόσιες σχέσεις: Δέσποινα Ερρίκου- Ράνια Παπαδοπούλου

Παραγωγή: Θεατρική Ομάδα Loxodox

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Ώρα προσέλευσης: 20:30

Παραστάσεις από 14 Μαρτίου

Παράταση παραστάσεων έως 29 Μαρτίου 2022

Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό: 12 ευρώ
Μειωμένο: 10 ευρώ (φοιτητικό), 5 ευρώ (ατέλεια, ανέργων, ΑΜΕΑ)

Αγορά εισιτηρίων:
-Μέσω viva.gr: https://www.viva.gr/tickets/theater/to-kathimerino-tragoudi-tou-apeirou/
-Τηλ. Κρατήσεων με απαραίτητη προαγορά εισιτηρίων (Δευτ. – Παρ. 10:00 – 15:00 & 18:00 – 20:00): 6948199103

Μπάγκειον Ξενοδοχείο
Πλατεία Ομονοίας 18, Αθήνα

Το Μπάγκειον τηρεί όλα τα πρωτόκολλα υγιεινής και αποστάσεων για την διεξαγωγή των παραστάσεων σε κατάλληλες και ελεγχόμενες συνθήκες ασφαλείας σε σχέση με τον COVID-19. Οι θεατές κατά την είσοδό τους στο χώρο οφείλουν να επιδείξουν πιστοποιητικό εμβολιασμού ή πιστοποιητικό νόσησης, καθώς και την αστυνομική ταυτότητά τους ή οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό ταυτότητας για τον έλεγχο ταυτοπροσωπίας. Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική κατά την είσοδο και την έξοδο από το χώρο, όπως και κατά τη διάρκεια της παράστασης.

Μετά την επιτυχία της πρώτης παρουσίασης και την ενθουσιώδη υποδοχή κριτικών και κοινού, η Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου) επιστρέφει στην Ομόνοια, στο κτίριο του Μπάγκειου Ξενοδοχείου, για να διερευνήσει και πάλι τις διαδρομές της αγάπης μέσα από τη συνομιλία εικαστικών, θεατρικής πρακτικής-περφόρμανς και λογοτεχνίας.

Το καλλιτεχνικό εγχείρημα Αγάπη (ή φαντάσματα ενός Μη Τόπου) είναι μια διαδραστική, work in progress παράσταση και εικαστική έκθεση μαζί, που αναπτύσσεται στο χώρο του Μπάγκειου κτιρίου, από την είσοδο, σε όλο τον τρίτο όροφο του κτιρίου και στη διαδρομή προς αυτόν, στην Πλατεία Ομονοίας. Φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια «θραυσματική πόλη αγάπης», ένα έργο και συγχρόνως μια πλατφόρμα πειραματισμού που θα εξελίσσεται και θα αναδιατάσσεται με το χρόνο, συνδέοντας τον ενδιάμεσο, εφήμερο και πορώδη χαρακτήρα της Πλατείας Ομονοίας με ένα άχρονο σύμπαν αισθημάτων.

Ηθοποιοί, χορευτές-περφόρμερ, εικαστικοί, μουσικοί, συγγραφείς κ.ά. γίνονται οι δημιουργοί μιας «πόλης» από τα «θραυσματικά υλικά της αγάπης»:

τον μετεωρισμό και την απουσία της αγάπης, τη συνεχή κι απεγνωσμένη αναζήτησή της, την πληρότητα, σωματική και ψυχική, που φέρνει η αγάπη, τις αισθήσεις που ενεργοποιεί η αγάπη, την εξάντληση και το πέρας της αγάπης, αλλά και την κατασκευή του υποκειμένου και του φύλου μέσα από την αγάπη, την ταξική και πολιτισμική παράμετρο του συναισθήματος.

Χαράσσονται έτσι διαδρομές μέσα στο κτίριο που μας οδηγούν σε μια υπαρξιακή καταβύθιση και διατυπώνουν ερωτήματα πάνω στην πολιτική και κοινωνική διάσταση της Αγάπης, αποκαλύπτοντας τις πολλαπλές προβολές και τη διαχειριστική χρήση της, τις κατασκευές και την αντιστροφή της έννοιας που φτάνει μέχρι τον εκφυλισμό της.

Αποτελεί η αγάπη ως υπαρξιακό δομικό υλικό της ζωής μας ουτοπία; Είναι ένα τοπίο σε έναν μη τόπο; Είναι πέρα από το χρόνο; Είναι εμπειρία; Είναι μια διαμεσολάβηση αισθημάτων; Είναι η απουσία της; Είναι μια απάτη; Μια κατασκευή; Ένα κάλεσμα; Μια κραυγή; Είναι εκ Θεού; Είναι βαθιά ανθρώπινη; Είναι δύναμη; Είναι αδυναμία; Είναι εγωιστική; Είναι απροϋπόθετη; Είναι σκληρή; Είναι πόνος; Είναι πληρότητα; Έχει κοινωνική διάσταση; Τι σημαίνει αγαπώ; Τι σημαίνει δρω με αγάπη; Είναι μια «ιδανική πολιτεία»;

Η Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου) είναι μια έκθεση σύγχρονης τέχνης και συγχρόνως μια παράσταση που στηρίζεται στη φόρμα του devised theatre. Τα καλλιτεχνικά έργα απλώνονται σε όλο το χώρο του κτιρίου ή σε μέρος αυτού, και δημιουργούν μια υπαρξιακή διαδρομή, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως αυτόνομα εικαστικά έργα αλλά και ως τοπόσημα γύρω από τα οποία αναπτύσσεται η επίδραση-διάδραση των περφόρμερ και των υπόλοιπων στοιχείων της παράστασης. Έτσι, τα έργα μετουσιώνονται-μεταμορφώνονται σε δομικά δραματουργικά στοιχεία της παράστασης και αποτελούν ένα ακόμα στοιχείο της αφήγησης.

Η παράσταση αντλεί υλικό από κλασικά και σύγχρονα κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και φιλοσοφίας όπως: Μπερνάρ Μαρί Κολτές, Τζόρτζιο Αγκάμπεν, Αντόνιο Νέγκρι, Ίταλο Καλβίνο, Πολ Ρικέρ, Χάνα Άρεντ, Τζελαλεντίν Ρουμί, Σάρα Κέην, Χ. Λ. Μπόρχες, Απόστολος Παύλος, Άσμα Ασμάτων, Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Νίκου Γ. Πεντζίκη, Κώστα Κωστάκου, Σάββα Μιχαήλ, Σταύρου Ζουμπουλάκη, Ιωάννη Χρυσοστόμου, Μαρίνας Τσβετάγιεβα, Χέρμαν Μελβίλ, όπως και από προσωπικές αφηγήσεις κ.ά.

Συντελεστές – Καλλιτέχνες

Ιδέα -Σύνθεση-Σκηνοθεσία- Επιμέλεια: Ελένη Καλαρά

Σύμβουλος δραματουργικής σύνθεσης: Μάριος Χατζηπροκοπίου

Σύμβουλος επιμέλειας έκθεσης: Θεόφιλος Τραμπούλης

Σκηνική επιμέλεια χώρου, κοστούμια: Kenny MacLellan

Σχεδιασμός ήχου: Ελένη Καβούκη

Video: Παναγιώτης Ευαγγελίδης

Επιμέλεια κίνησης: Μυρτώ Δελημιχάλη

Σχεδιασμός φωτισμού: Χάρης Δάλλας

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μυρτώ Δελημιχάλη

Υπεύθυνος παραγωγής: Σταμάτης Τσιμπίδης

Βοηθός παραγωγής: Δώρα Κόχυλα

Υπεύθυνη Τύπου & Επικοινωνίας: Μαρία Κωνσταντοπούλου
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Οπτική ταυτότητα: The Birthdays Design

Φωτογραφίες παράστασης: Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Δημήτρης Συρανίδης

Ηθοποιοί-χορευτές/περφόρμερ: Ηλίας Βογιατζηδάκης, Μυρτώ Δελημιχάλη, Ελένη Καλαρά, Νίκος Καμόντος, Βαγγέλης Παπαδάκης, Ευαγγελή Φίλη, Χάρης Φραγκούλης, Κατερίνα Φωτιάδη, Αλεξάνδρα Χασάνη.

Εικαστικοί: Μαργαρίτα Αθανασίου, Αντώνης Αντωνίου, Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός, Γιάννης Ισιδώρου, Αλεξία Καραβέλα, Χριστίνα Κατσάρη, Καρολίνα Κρασούλη, Άννα Λάσκαρη, Κυριακή Μαυρογεώργη, Βασίλης Παπαγεωργίου.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ –ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

Προγραμματισμένη Πρεμιέρα & εγκαίνια: Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019

έως τέλη Ιανουαρίου 2020

Ημέρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο: 20.15

Κυριακή: 18.15

Αυστηρή ώρα προσέλευσης: 20.00.και 18.00 αντίστοιχα

Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά

Μπάγκειον Ξενοδοχείο

(3ος όροφος και η διαδρομή από την είσοδο έως αυτόν), στην Ομόνοια.

Εισιτήρια:

12,00 ευρώ, μειωμένο/ ατέλεια 7,00 ευρώ

Προπώληση: viva.gr

Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση: 694 7632298

Το αριστούργημα του Ευριπίδη, «Μήδεια», συνεχίζεται για 12 ακόμα παραστάσεις στην καρδιά της πόλης, στην Ομόνοια και το ατμοσφαιρικό ξενοδοχείο «Μπάγκειον».

Παρά τις δύσκολες συνθήκες, που επικράτησαν στο πρώτο κύκλο των παραστάσεων,με τις εθνικές εκλογές και τον καύσωνα η παράσταση σημείωσε απανωτά sold-out. Έτσι η αγάπη του κοινού και η θετική ανταπόκριση από τον Τύπο κάνουν επιβαλόμενη την επανάληψή της.

Η «Μήδεια» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, πριν δύο χρόνια,στο Εθνικό Θέατρο της Χάγης, STET- the English Theatre, όπου για πρώτη φορά ακούστηκε η τραγωδία στα ελληνικά και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές με Μήδεια την Μαριάνθη Σοντάκη.

Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Δημήτρης Γεωργαλάς, ο οποίος εδώ και δύο χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμα, συνεχίζει να πειραματίζεται και να δουλεύει πάνω στον λόγο του Ευριπίδη με την εξαιρετική μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά, που δίνει μια ψυχαναλυτική προσέγγιση στην ιστορία.Μια μετάφραση, άμεση και ποιητική,που εμπεριέχει την προσωπική του θεώρηση και επιχειρεί να πλησιάσει την ψυχή των ηρώων.

Το ομώνυμο ρόλο ερμηνεύει η Τζούλη Σούμα.

Έγραψαν για την παράσταση:

«Ο Δημήτρης Γεωργαλάς,έμπειρος ηθοποιός με νίκες στο ενεργητικό του πετυχαίνει σ’ αυτή τη δουλειά την πιο πλήρη παράστασή του,με την ανάγνωσή του πάνω στο αριστούργημα του Ευριπίδη να κερδίζει και τον πιο δύσκολο θεατή». Βασίλης Μπουζιώτης, enikos.gr

«Η «Μήδεια» του Γεωργαλά είναι μια παράσταση που δείχνει με σαφήνεια την βαθιά μελέτη του μύθου και του έργου του Ευριπίδη. Επίσης διακρίνεται από την πειθαρχημένη ερμηνευτική απόδοση των ρόλων και μια σκηνοθετική προοπτική που έχει πάντα ως κέντρο κυριολεκτικά την Μήδεια».Νάγια Παπαπάνου, Boem Radio

«Ο Γιώργος Σταυριανός, ο Ιάσων στο έργο, μας κέρδισε όλους εκείνο το βράδυ με την ερμηνεία του. Αρχοντικός στο στήσιμο και το λόγο[..]Είναι ένας ηθοποιός που θα απασχολήσει πολύ ευχάριστα τις θεατρικές στήλες». Κώστας Κούλης, noizy.gr

«Η Μήδεια του ηθοποιού σκηνοθέτη Δημήτρη Γεωργαλά συνέζευξε εντέχνως τη σαγήνη του Θρύλου με την επικαιροποίηση, διασπείροντας την προβληματική του έργου στις συντεταγμένες ενός σύγχρονου κοινωνικού τοπίου....». Γιώργος Παπαγιαννάκης, Κυριακάτικη Δημοκρατία

«Είχα μαγευτεί με την μετάφραση του Χειμωνά, μα τώρα είμαι μαγεμένος με την απόδοσή της στη σκηνή από τον Δημήτρη Γεωργαλά, στο Μπάγκειον». Παναγιώτης Ανδριόπουλος , panagiotisandriopoulos.blogspot.com

«Στον τομέα του ήθους, η Τζούλη Σούμα, ως Μήδεια συγκλονίζει άλλη μια φορά, σε έναν ρόλο τον οποίο κατακτά ηδονικά, απόλυτα και ολοκληρωτικά». Λία Τσεκούρα, critics-point.gr

«Και όμως η Μήδεια τολμά να σκεφτεί και να πράξει. Δεν θέλει να είναι η σιωπηλή, φοβισμένη εγκαταλελειμμένη γυναίκα. Αυτή που υπομένει καρτερικά τα καμώματά του».Αγγελική Κουτελιά, cuemagazine. gr

«Μία Μήδεια διαφορετική, μία Μήδεια αδυσώπητη και διαχρονική που έρχεται σε έναν ιδιαίτερο χώρο[..] αποτελεί από μόνο του μία εμπειρία ζωής και πόσο μάλλον μία παράσταση που θα σε συγκλονίσει για τις ερμηνείες της». Αλεξία Βλάρα, theatromusicbooks.blogspot

«Μια ατμοσφαιρική, ξεχωριστή, τελετουργική παράσταση στο ιστορικό ξενοδοχείο Μπάγκειον» Έλεανα Χατζοπούλου, sinwebradio.com

«Η παράσταση του Δημητρη Γεωργαλά αποτελεί μια ειλικρινέστατη και παράλληλα γενναία σκηνική πρόταση, πάνω σε ένα έργο εξ’ ορισμού ανοιχτό σε πολλαπλές αναγνώσεις, αλλά και απέναντι στη συνολικότερη αντιμετώπιση της αρχαίας τραγωδίας από τους σύγχρονους Έλληνες καλλιτέχνες». Λίλα Παπαπάσχου,theathinai.com

«..Η τραγική ηρωίδα, ενσαρκωμένη από τη σαγηνευτική Τζούλη Σούμα[... ]Δυναμική, μυστηριώδης[..], η Μήδεια ενσαρκώνεται τέλεια από την ηθοποιό, η οποία μας παρασύρει στα μύχια της ψυχής της με μάτια φτιαγμένα από νύχτα και αρχαία σοφία». Κακλαμάνη Αθηνά , θέατρο.gr

«Η Κυριακή Καραλουκά, τροφός, φίλη, χορός είναι απλά εξαιρετική. Προσαρμόζει το ταλέντο και τον εαυτό της στο κείμενο, συντρέχει, συμπάσχει, συναισθάνεται. Σίγουρα θα ακούσουμε πολλά για αυτήν στο μέλλον». Άννα Παχή, iart.gr

«Πανέμορφα και εντυπωσιακά τα κοστούμια του Δημήτρη Ντάσιου. [..]Αξιοζήλευτη η επιμέλεια κίνησης και οι χορογραφίες της Φαίδρας Σούτου... Η Τζούλη Σούμα μας χαρίζει άλλη μια δυνατή, συναρπαστική, καθηλωτική ερμηνεία... Η Μήδεια του Δημήτρη Γεωργαλά είναι μία καλοδουλεμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, μυσταγωγική παράσταση. Μην την χάσετε!». Βίβιαν Μητσάκου, theaterproject365

 

Σκηνοθετικό Σημείωμα:

Η πρώτη φορά που ασχολείσαι με την αρχαία τραγωδία, είναι σαν μια πρώτη εξερεύνηση ενός οικείου –άγνωστου τόπου. Υπάρχουν πολλά να δεις και να σε τραβήξουν μέσα στη δίνη της και πολλά που σου αποκαλύπτονται όταν έχεις φύγει από εκεί και σε κάνουν να θες να ξαναγυρίσεις.

-Η Μήδεια δεν είναι η ιστορία ενός άντρα και μιας γυναίκας.

-Είναι ο πρώτος πόλεμος ή ο πρώτος γάμος μεταξύ του ΑΝΤΡΑ και της ΓΥΝΑΙΚΑΣ.

-Είναι η ρήξη μεταξύ δύο ισχυρών πολιτισμών.

-Είναι η αναμέτρηση , η καταδικασμένη , του ανθρώπου με τη φύση και με το «θείο».

-Είναι, για μένα, ένα αρχέγονο μυστήριο απ’ το οποίο βγαίνεις σοκαρισμένος και καθαγιασμένος. Ο θεός Έρωτας, σαν άλλος Διόνυσος, αποκαλύπτεται και επιβάλλεται μέσα από πράξεις καταλυτικές για την ανθρώπινη ψυχή.

Η πρώτη ευκαιρία μου δόθηκε από το θέατρο STET- the English Theatre και το Εθνικό Θέατρο της Χάγης, όπου παρουσιάστηκε πρώτη φορά στα ελληνικά η τραγωδία του Ευριπίδη, πριν δυο χρόνια στα πλαίσια του φεστιβάλ Μήδειας που έγινε εκεί.

Η παράσταση εκείνη παρουσιάζεται τώρα στο ΜΠΑΓΚΕΙΟΝ. Από τότε η προσέγγιση οφείλει να έχει πάει πιο βαθιά. Τόσο για μας όσο και για τους θεατές , η «Μήδεια» είναι ο ΤΟΠΟΣ μέσα μας όπου θα θελήσουμε σίγουρα να ξαναγυρίσουμε.

Ηθοποιοί : Τζούλη Σούμα,Κυριακή Καραλουκά,Γιώργος Σταυριανός, Νίκος Δερτιλής, Σταύρος Γιαννακόπουλος

Συντελεστές :

Μετάφραση : Γιώργος Χειμωνάς

Σκηνοθεσία- Επεξεργασία : Δημήτρης Γεωργαλάς

Μουσική : Πλάτων Ανδριτσάκης

Κοστούμια : Δημήτρης Ντάσιος

Φωτισμοί : Σάκης Μπιρμπίλης

Χορογραφίες- Επιμέλεια Κίνησης : Φαίδρα Σούτου

Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ

Δημιουργικό: Ανδρέας Πούρνος

Κομμώσεις Μακιγιάζ: Μαριάννα Λαβαζου

Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη

Από Πέμπτη 5/9 μέχρι Κυριακή 22/9

Από Πέμπτη έως Κυριακή

Ωρα έναρξης: 21:30

Τιμές: Γενική είσοδος 10 ευρώ/ 5 ευρώ μειωμένο

Και προπώληση μέσω Viva. gr

Διάρκεια: 80 λεπτά

Μπάγκειον : Πλατεία Ομονοίας 19, Κέντρο

Μετρό στάση Ομόνοια

Τηλέφωνο κρατήσεων: 6944665561

Προπώληση μέσω VIVA.GR

 

Διαβάστε επίσης:

Τζούλη Σούμα, Πώς Είναι Να Παίζεις Τη Μήδεια; (Συνέντευξη)

H απίστευτη ιστορία του πιανίστα 1900 στην αίθουσα χορού του ιστορικού ξενοδοχείου λίγο πριν ή λίγο μετά την έκρηξη|

Οι Experimento συνεχίζουν να πειραματίζονται πάνω σε διαφορετικούς τρόπους σκηνικής απόδοσης της διάσημης ιστορίας του Alessandro Baricco. Μετά τις καλοκαιρινές τους παραστάσεις πάνω σε αγκυροβολημένο ferry και σε λιμενοβραχίονα, αυτή τη φορά επιλέγουν την κεντρική αίθουσα του Μπάγκειον: το στεγασμένο με υαλοστάσια αίθριο του ιστορικού ξενοδοχείου στην πλατεία Ομονοίας, σύμβολο ενός παρηκμασμένου πια δημόσιου χώρου, θα μετατραπεί στο ατμόπλοιο Βιρτζίνιαν χαρίζοντας μία ξεχωριστή εμπειρία στους θεατές της παράστασης.

Μία απίστευτη ιστορία σ’ ένα ιστορικό κτίριο

To 1900, πάνω στο ατμόπλοιο Βιρτζίνιαν, που ταξίδευε από την Ευρώπη για την Αμερική, γεννιέται ένα αγόρι που θα γινόταν ο σπουδαιότερος πιανίστας που γνώρισε ποτέ ο Ωκεανός. To μωρό, μόλις δέκα ημερών, εγκαταλείφθηκε από τους μετανάστες γονείς του μέσα σε μία χαρτονένια κούτα από λεμόνια. Πάνω στο πιάνο με την ουρά στην αίθουσα χορού της πρώτης θέσης. Ο ναύτης που το βρήκε το ονόμασε Ντάννυ Μπούντμαν Τι Ντι Λέμον 1900.

Τις δεκαετίες του ’20 και του ’30, το κεντρικό αίθριο του Μπάγκειον λειτουργούσε ως αίθουσα χορού. Είναι η περίοδος άνθησης της jazz μουσικής και στην αίθουσα χορού της πρώτης θέσης στο ατμόπλοιο Βιρτζίνιαν άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών και εθνικοτήτων συναντιούνται. Υπό τους ήχους της ζωντανής μουσικής, που ξεπηδά από το μαγικό πιάνο του 1900, οι θεατές γίνονται μέτοχοι της απίστευτης ιστορίας αυτού του χαρισματικού πιανίστα συναντώντας παράλληλα τη δική τους προσωπική ιστορία, τους φόβους και τις επιθυμίες για όσα τόλμησαν ή δεν τόλμησαν να κάνουν στην πορεία της ζωής τους.

Εσύ φοβάσαι να κατέβεις από το πλοίο που γεννήθηκες;

Τον προσεχή Οκτώβρη, η βαριά διπλή πόρτα του επιβλητικού κτιρίου ανοίγει: ο Τιμ Τούνυ, τρομπετίστας και ο μοναδικός φίλος του 1900, επιστρέφει στο Βιρτζίνιαν, το οποίο έχει παρακμάσει μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Βρίσκει τον 1900 πάνω στο δυναμίτη. Ανάμεσα σε αποκολλημένα επιχρίσματα από σοβάδες, την υγρασία των τοίχων, την τραυματισμένη επιφάνεια ενός καθρέφτη που αντανακλά τις αντιθέσεις της ζωής οι δύο φίλοι ξανασυναντιούνται φέρνοντας στην επιφάνεια το υπαρξιακό ερώτημα: εσείς πού νιώθετε ευτυχισμένοι; Λίγο πριν ή λίγο μετά την έκρηξη.

Ταυτότητα παράστασης:

«Lemon»

Βασισμένο στο Novecento του Alessandro Baricco
από την ομάδα Experimento

Το πλήρωμα του Lemon:

Διασκευή - Σκηνοθεσία - Κίνηση: Γεωργία Τσαγκαράκη
Σκηνογραφία: Νατάσα Τσιντικίδη
Κοστούμια: Κέλλυ Σταματοπούλου
Ηχητικός Σχεδιασμός: Λευτέρης Δούρος
Σχεδιασμός φωτισμού: Experimento
Φωτογραφίες: Χάρης Γερμανίδης
Location scouting - Φωτογραφίες περιοδείας: Λουκία Μπατσή
Video: Παναγιώτης Αγκαβανάκης
Κατασκευή πιάνο: Θωμάς Μαριάς

Παίζουν: Μελαχρινός Βελέντζας (1900) & Γιώργος Δρίβας (Τιμ Τούνυ)

Communication Assistant: Ράνια Παπαδοπούλου
Production - Artistic Direction: Experimento

Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων:
Παρασκευή & Σάββατο 21:15
Κυριακή 20:00
Πρεμιέρα: Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2019 | Για 12 παραστάσεις

Τιμές εισιτηρίων:
15 ευρώ (κανονικό), 12 ευρώ (φοιτητές, άνεργοι, παιδιά κάτω των 18 ετών),
10 ευρώ (ατέλειες, ομαδικά άνω των 10 ατόμων)
Γενική είσοδος για τις ημέρες των live: 15 ευρώ

*Όλα τα Σάββατα του Οκτώβρη (5 / 12 / 19 / 26), μετά το τέλος της παράστασης, το θέατρο συναντά τη μουσική, καθώς φίλοι-μουσικοί του 1900 επιβιβάζονται στο ατμόπλοιο Βιρτζίνιαν μιας και αυτός δεν κατεβαίνει ποτέ για να μας ταξιδέψουν μουσικά σ’ ένα μέρος του κόσμου. Η τιμή περιλαμβάνει την παρακολούθηση της παράστασης, του live και δωρεάν κρασί και χειροποίητη λεμονόπιτα από το πλήρωμα του Lemon.

Προπώληση: viva.gr
Προσφορά Viva μέχρι 20 Σεπτεμβρίου 2019: 10 ευρώ (για τα πρώτα 200 εισιτήρια)

Link προπώλησης: https://www.viva.gr/tickets/theater/mpagkeion/lemon/<https://twitter.us19.list-manage.com/track/click?u=e808c5cb70639d99e0cbae116&id=64d7e6a9e4&e=71d66393f5>

Κρατήσεις / Πληροφορίες: 6977773875
Ομαδικές κρατήσεις: 6955005859

Μπάγκειον Ξενοδοχείο | Πλατεία Ομονοίας 18

Παράταση παραστάσεων λόγω επιτυχίας: Τρίτη 9/7 21:30,Τετάρτη 10/7 21:30, Πέμπτη 11/7 21:30

Το αριστούργημα του Ευριπίδη, «Μήδεια», μετά την ενθουσιώδη αποδοχή κοινού και κριτικών, συνεχίζεται στην καρδιά της πόλης, στην Ομόνοια και το ατμοσφαιρικό ξενοδοχείο «Μπάγκειον». 

Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, πριν δύο χρόνια,στο Εθνικό Θέατρο της Χάγης, STET- the English Theatre, όπου για πρώτη φορά ακούστηκε η τραγωδία στα ελληνικά και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. 

Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Δημήτρης Γεωργαλάς, ο οποίος εδώ και δύο χρόνια  μετά το πρώτο ανέβασμα, συνεχίζει να πειραματίζεται και να δουλεύει πάνω στον λόγο του Ευριπίδη με την εξαιρετική μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά, η οποία επιμένει να ερμηνεύει την ιστορία με ψυχαναλυτική προσέγγιση. Μια μετάφραση, άμεση και ποιητική,που  εμπεριέχει την προσωπική του θεώρηση και επιχειρεί να πλησιάσει την ψυχή των ηρώων.

Τον ομώνυμο ρόλο ερμηνεύει η Τζούλη Σούμα. 

Ηθοποιοί : Τζούλη Σούμα,Κυριακή Καραλουκά,Γιώργος Σταυριανός, Νίκος Δερτιλής, Σταύρος Γιαννακόπουλος

Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Σκηνοθεσία- Επεξεργασία: Δημήτρης Γεωργαλάς
Μουσική: Πλάτων Ανδριτσάκης
Κοστούμια: Δημήτρης Ντάσιος
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Χορογραφίες- Επιμέλεια Κίνησης: Φαίδρα Σούτου
Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ και φωτογραφία αφίσας Αγγελική Κοκκοβέ 
Δημιουργικό: Ανδρέας Πούρνος
Κομμώσεις Μακιγιάζ: Μαριάννα Λαβαζου
Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη

Παραστάσεις: Πέμπτη 4/7, Παρασκευή 5/7, Σάββατο 6/7, Τρίτη 9/7, Τετάρτη 10/7, Πέμπτη 11/7 στις 21:30 
Τιμές: Γενική είσοδος 10 ευρώ/ 5 ευρώ μειωμένο
Διάρκεια: 80 λεπτά 

Διεύθυνση: Πλατεία Ομονοίας 19, Κέντρο
Τηλέφωνο κρατήσεων: 6944665561

Από τη Δήμητρα Πέτρου

Φωτογραφίες Αγγελική Κοκκοβέ 

Πώς να περιγράψεις με λέξεις, το δράμα της «Μήδειας» του Ευριπίδη; Σίγουρα, το ακραίο πάθος, η οργή, η εκδίκηση και το απόλυτο έγκλημα είναι αυτά που σου έρχονται πρώτα στο μυαλό.

Το αριστούργημα του Ευριπίδη έχει απασχολήσει πολλούς καλλιτέχνες, ίσως, επειδή όπως όλα τα σπουδαία έργα είναι ανοιχτό σε πολλές αναγνώσεις. Ο Δημήτρης Γεωργαλάς παρουσιάζει μια νέα εκδοχή, στηριζόμενος στα σύμβολα του έργου και το αποτέλεσμα στη σκηνή του Μπάγκειον είναι εξαιρετικό!

Στον ομώνυμο ρόλο, απολαμβάνουμε τη Τζούλη Σούμα σε μια καθηλωτική ερμηνεία.

Τη συνάντησα λίγο πριν την παράσταση στο ιστορικό ξενοδοχείο της Ομόνοιας και μ’ αφορμή τον δύσκολο και απαιτητικό ρόλο της, είχαμε μια απολαυστική κουβέντα για την απιστία στη σημερινή εποχή, για το ακραίο έγκλημα της παιδοκτονίας, αλλά και για το πως συμπεριφέρεται εκείνη όταν έρχεται «αντιμέτωπη» με τον φτερωτό θεό του έρωτα.

 

Πώς προσεγγίσατε έναν τόσο απαιτητικό ρόλο;

Με τη βοήθεια του Δημήτρη Γεωργαλά, του σκηνοθέτη μας, μπήκα στον κόσμο και τη μελέτη που είχε κάνει για αυτό το έργο και γι’ αυτόν τον ρόλο. Ο Δημήτρης ασχολείται περίπου τρία χρόνια με αυτό το έργο, έχει μια βαθιά και σαφή σπουδή πάνω σε αυτό κι επειδή η παράσταση έχει ήδη παιχτεί στη Χάγη, έχει φτιάξει έναν κόσμο ολόκληρο, στον οποίο εγώ καθοδηγήθηκα από αυτόν με έναν ιδανικό τρόπο. Από κει και πέρα βρήκα κι εγώ τα δικά μου πατήματα για να προσεγγίσω το ρόλο αποφεύγοντας, ίσως, κάποια δεδομένα και κλισέ πράγματα, προσπαθώντας να καταλάβουμε την αληθινή διαδρομή αυτής της γυναίκας, η οποία είναι μια ηρωίδα πολυσχιδής και πολύπλευρη. 'Όσο και να το ψάχνουμε γεννιούνται συνεχώς καινούριες πλευρές και πτυχές που θέλουμε να φωτίσουμε. Οπότε είναι σαν ένας θησαυρός που έχει εξερευνηθεί έχοντας ακόμα πολύ δουλειά για να γίνει.

Προσωπικά, τι σας γοητεύει στο κείμενο του Ευριπίδη;

Με γοητεύει το απόλυτο πάθος που έχει η Μήδεια. Έχει ακραίο ερωτικό πάθος, το οποίο βέβαια την οδηγεί στην απόλυτη εκδίκηση.  Επίσης με γοητεύει το ότι δια μέσου αυτής της ηρωίδας ο Ευριπίδης δίνει ισχυρό λόγο και θέση στη γυναίκα των τότε χρόνων που όμως είναι απόλυτα επίκαιρο και για τις γυναίκες του σήμερα. Δηλαδή, βάζει τη γυναίκα, που τότε ήταν εντελώς ανατρεπτικό, να έχει πολιτική και κοινωνική θέση. Παίρνει αποφάσεις που μόνο οι άνδρες είχαν το δικαίωμα να πάρουν. Είναι μια ισχυρή προσωπικότητα, ένας ισχυρός χαρακτήρας ο οποίος μου ασκεί τεράστια γοητεία.

Τι συμβολίζει η Μήδεια στη σημερινή εποχή;

Πιστεύω ότι έχει πολλές πλευρές. Είναι ένα πρίσμα, το οποίο από όποια πλευρά και αν το δεις, έχει ενδιαφέρον και φως. Συμβολίζει πολλά στο σήμερα, είναι μια γυναίκα που αγαπά με πάθος, που διεκδικεί, που ζει τα πάντα με ακραίο τρόπο, την αγάπη, το πάθος, τον θυμό, την οργή. Ο Δημήτρης έδωσε και μια άλλη διάσταση. Επειδή η Μήδεια είναι ξένη προς την Ελλάδα φώτισε τη διάσταση του μεταναστευτικού. Δηλαδή, η Μήδεια θα μπορούσε να είναι μια γυναίκα, η οποία έχει έρθει από κάποια άλλη χώρα για οποιουσδήποτε λόγους. Εδώ ήρθε για τον άντρα που επέλεξε, και βλέπουμε ότι δεν της φέρονται πάντα πάρα πολύ καλά όπως και σήμερα δεν φέρονται στους μετανάστες. Μακάρι να έχουμε και στην κοινωνία και στην πολιτική και γενικότερα σε θέσεις στις οποίες λαμβάνονται αποφάσεις οι οποίες αφορούν όλους μας, γυναίκες με ευθυκρισία, με δύναμη, με διάνοια τέτοια που να μπορούν να καθοδηγήσουν τους λαούς. Η Μήδεια είναι μια τεράστια, ισχυρή προσωπικότητα και όχι μόνο μια απατημένη γυναίκα, η οποία εκδικείται τον άνδρα της.

Μπορεί μια ηθοποιός να βρει κοινά στοιχεία με τη Μήδεια;

Ναι και πιστεύω ότι όλοι μας έχουμε. Εξερευνώντας και σκάβοντας για να βρεις την αλήθεια του ρόλου περνάς από διαδρομές ανακαλύπτοντας κοινά πράγματα. Μην ξεχνάμε ότι ο Ευριπίδης είναι ο τραγικός συγγραφέας, ο οποίος είναι πιο κοντά στην ψυχοσύνθεση των ηρώων. Σαφέστατα το ακραίο ερωτικό πάθος, ο ακραίος θυμός, η λατρεία κι η μεγάλη αγάπη που έχει για τα παιδιά της, η αγάπη για το σπίτι που έχει χάσει, την οικογένεια της, τον πατέρα της, όλα αυτά σίγουρα έχουν αναφορές σε μένα γιατί δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Και στο κομμάτι παιδιά που εγώ δεν έχω δικά μου, αλλά τα αγαπώ πάρα πολύ, το κομμάτι μητρότητα και το πόσο μπορεί μια γυναίκα να φτάσει σε αυτήν την ακραία απόφαση, οφείλω να πω ότι με προβλημάτισε, αλλά είδαμε δουλεύοντας ότι η απόφασή της αυτή είναι πέρα από την ίδια την πράξη. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό το ότι η Μήδεια δεν τιμωρείται από Ερινύες, όπως άλλοι ήρωες της αρχαίας τραγωδίας. Το να υποδυθείς έναν ρόλο, που έχει ισχυρά συναισθήματα που αισθανόμαστε όλοι μας, αλλά να διαπράξει μια επαίσχυντη πράξη και στο τέλος να μην τιμωρηθεί αλλά να θεοποιηθεί δεν είναι και πολύ εύκολο να προσεγγιστεί.

Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο ερμηνεύοντας αυτόν τον ρόλο;

Ένα μεγάλο κομμάτι είναι το ότι δεν είναι στην καθημερινότητά μας όλα αυτά που ζει και αποφασίζει να πράξει η Μήδεια. Τα συναισθήματα είναι κοντά σε εμάς απλώς εδώ είναι στην απόλυτη έντασή τους. Με δυσκόλεψε να βρω τη διαδρομή της, αλλά θα πω ότι ο Δημήτρης (Γεωργαλάς), που ήξερε πάρα πολύ καλά το πως να καθοδηγήσει τους ηθοποιούς, αλλά κι εμένα προσωπικά για αυτόν τον ρόλο, θεωρώ ότι φώτισε και ανέδειξε πολύ καλά τη διαδρομή της, πολύ καθαρά και με σαφήνεια. Μάλιστα στις παραστάσεις που έχουμε κάνει, οφείλω να πω ότι το είπαν κι οι θεατές, το οποίο είναι μεγάλη υπόθεση. Η ματιά του σκηνοθέτη και κατ’ επέκταση του ηθοποιού που θα υποδυθεί τους ρόλους είναι αυτό που αλλάζει         .

Ποια εσωτερική ανάγκη μας οδηγεί στο να βλέπουμε ξανά και ξανά αυτή την ιστορία εκδίκησης;

Η ανάγκη που έχουμε να επιστρέφουμε στα μεγάλα κείμενα. Δεν είναι τυχαίο που βλέπουμε συνέχεια τα έργα των μεγάλων τραγικών. Είναι ποίηση που μας αγγίζει και μας αφορά όλους. Τα μεγάλα αυτά έργα μας οδηγούν στο να σκεφτούμε, να αποκωδικοποιήσουμε αλλιώς, να εμβαθύνουμε σε πράγματα που ζούμε, πράγματα που σκεφτόμαστε, μας δίνουν δρόμους για να σκεφτούμε σε βάθος, μας πάνε σε πιο φιλοσοφικές διαδρομές. Είναι ένας πλούτος ανεξάντλητος, σαν ένα ορυχείο που έχει διαμάντια και όσο σκάβεις τόσο πολύ θα σου δώσει καινούριο πλούτο. Τι κρίμα που η καθημερινότητα κι ο τρόπος ζωής, που έχουμε όλοι μας, δεν μας επιτρέπει να ανατρέχουμε συχνά στους μεγάλους ποιητές και φιλοσόφους, έστω και σαν ανάγνωση. Γι’ αυτό γεμίζουν τα θέατρα, η Επίδαυρος ή όπου στον κόσμο ανεβαίνουν αυτά τα κείμενα, γιατί μας αφορούν εκατό τοις εκατό ακόμα και σήμερα.

 Στη σημερινή εποχή τι πιστεύετε ότι οδηγεί έναν άνδρα στην προδοσία;

Πολλά. Μπορεί να τον οδηγήσει η θέλησή του να επιβεβαιωθεί, να επιβεβαιώσει το εγώ του. Επίσης η φιλοδοξία, πολλές φορές μπορείς να απιστήσεις για κάποια οφέλη, που μπορεί να έχεις. Η διάθεση του ανικανοποίητου. Λόγω προηγούμενων έργων, που έχω παίξει, έχω σκεφτεί πολύ τι μπορεί να οδηγήσει έναν άνδρα στην απιστία και κατέληξα ότι το εγώ και το υπερεγώ των ανδρών, αλλά και των γυναικών πολλές φορές, μας οδηγεί στο να μην είμαστε σταθεροί. Επίσης, όντως οι άνθρωποι δεν είναι μονογαμικά όντα, αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Από φύση δεν είναι, αλλά μπορεί να είναι από επιλογή. Απλώς εδώ είναι αδιανόητο το γεγονός ότι παντρεύτηκε κρυφά. Βέβαια η θέση της γυναίκας τότε ήταν υποδεέστερη οπότε ήταν πολύ εύκολο κάποιος «να πατήσει τους όρκους», όπως του λέει η Μήδεια. Νομίζω ο πυρήνας κι η κινητήρια δύναμη είναι αυτά.

Η Μήδεια, λίγο πριν σκοτώσει τα παιδιά της, αμφιβάλλει για τις ίδιες της τις πράξεις. Με ποιο τρόπο στη σημερινή εποχή μπορούμε να καταπνίξουμε τον «κακό» μας εαυτό;

Δεν ξέρω να πω ακριβώς τι πρέπει ή τι δεν πρέπει να κάνουμε. Ουσιαστικά, για οτιδήποτε θέλουμε να πράξουμε είτε δύσκολο, είτε εύκολο, για κάτι που πρέπει να πάρουμε μια σημαντική κι ενδεχομένως ακραία απόφαση για τη ζωή μας παλεύουμε με τον εαυτό μας, με το ασυνείδητό μας, με την ιδιοσυγκρασία μας, με τον χαρακτήρα μας και πάρα πολλές φορές είμαστε μέσα σε αυτήν τη διελκυστίνδα που έχει και η Μήδεια του να το κάνω ή να μη το κάνω. Είναι ένα σημείο, με το οποίο μπορεί να ταυτιστεί κάποιος. Ελάχιστοι έχουν δίλημμα να σκοτώσουν ή να μην σκοτώσουν τα παιδιά τους, όμως έχουν διλήμματα ηθικά, υπαρξιακά, προσωπικά, επαγγελματικά και πολλές φορές ακούμε τον εσωτερικό μας εαυτό και του μιλάμε. Η Μήδεια μιλάει στον εαυτό της και λέει «σκέψεις μου φύγετε, θυμέ μου σε παρακαλώ φύγε». Αποκλείεται κάποιος να μην βρει στον τρόπο, με τον οποίο σκέφτεται και κάνει τον εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό της στιγμές που να ταυτιστεί. Αυτό είναι το υπέροχο, ότι ο θεατής βλέποντας οποιοδήποτε κείμενο που έχει ουσιώδη πράγματα να του πει, προσπαθεί να μετακινηθεί και να ταρακουνηθεί. Είναι σημαντικό ο θεατής να ακουμπάει στη σκέψη και στη διάνοια των ηρώων και να τον αφορά και να τον αγγίζει και γι’ αυτό όλα αυτά τα έργα έχουν διασωθεί μέχρι τώρα.

Η Μήδεια βλέπουμε ότι στην αρχή κάνει τα πάντα για τον έρωτά της για τον Ιάσονα. Εσείς μέχρι που έχετε φτάσει για τον έρωτα;

Είναι δύσκολο να φτάσεις, σίγουρα, σε τόσο ακραίες πράξεις γι’ αυτό κι οι τόσο ακραίες πράξεις γίνονται σημεία αναφοράς στην καθημερινότητά μας, όταν γίνονται εγκλήματα πάθους ή εγκλήματα εκδίκησης ή μεγάλων συναισθημάτων. Αυτό που μπορώ να πω εγώ για εμένα είναι ότι στον έρωτα δίνω το χίλια τοις εκατό του εαυτού μου και της ύπαρξής μου. Και νομίζω αυτό είναι το πιο σημαντικό, να ακουμπάς και να προσπαθείς να αφουγκραστείς τον κόσμο του, τον εαυτό και τις ανάγκες του άλλου και να συμπορευτείς μαζί του. Δεν πιστεύω ότι βρίσκουμε το άλλο μας μισό, γιατί δεν υπάρχει. Βρίσκουμε ένα ολόκληρο κι εμείς με το δικό μας ολόκληρο μπορούμε να προχωρήσουμε και να ολοκληρωθούμε μαζί. Δεν υπάρχει περίπτωση να μας ολοκληρώσει κάποιος άλλος ντε και καλά. Το δικό μου δόσιμο σε αυτό το κομμάτι είναι το ότι είμαι εκεί πάντα και στο απόλυτο νοιάξιμο και δόσιμο. Πιστεύω πολύ στο δούναι και λαβείν. Ευτυχώς, δεν μου έχει τύχει να προδώσω τα πιστεύω μου για έναν άνδρα, δεν έχει χρειαστεί.

Στην προδοσία του Ιάσονα πιστεύετε ότι υπάρχουν ελαφρυντικά;

Ο Ιάσονας είναι υπέρμετρα φιλόδοξος. Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος βάζει πάρα πολύ ψηλά τον πήχη για τον εαυτό του και θεωρεί ότι μπορεί να τσαλακώσει και να εξαπατήσει τα συναισθήματα των άλλων, εξού και παντρεύτηκε κρυφά. Στον μύθο το απώτερο σκαλί είναι να γίνεις βασιλιάς, γιατί μετά περνάς στην αθανασία. Ο Ιάσονας δεν σκέφτεται το να μην πληγώσει, το να μην προδώσει, το να μην πονέσει. Δυσκολεύομαι να δώσω ελαφρυντικά με την έννοια ότι δεν ζούμε στη σημερινή εποχή. Είναι επίορκος, όπως και να το κάνουμε. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι στον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του ανθρώπου είναι πάρα πολύ δύσκολο να επέμβεις. Είναι αυτό που λένε οι ψυχολόγοι ότι δεν μπορείς να πεις σε κάποιον τι να κάνει, ο άλλος θα κάνει ό,τι θέλει. Το θέμα είναι εσύ τι θα κάνεις απέναντι σε αυτό που έκανε. Πολλές φορές εγώ λέω «μα γιατί μου το έκανε αυτό», αλλά στην πραγματικότητα ο άλλος είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, το θέμα είναι εσύ τι θα κάνεις. Θα μπορούσε να είναι ένα ελαφρυντικό αν η Μήδεια δεν μπορούσε να του κάνει παιδιά. Λέει στο κείμενο «ίσως σε συγχωρούσα αν άλλη παντρευόσουν αν δεν μπορούσα να σου δώσω παιδιά». Το γεγονός, όμως, ότι έγιναν όλα αυτά κρυφά είναι για μένα πάρα πολύ σημαντικό.

Υπάρχει σωτηρία ή λύτρωση για κάποιον που διαπράττει ένα έγκλημα, όπως η παιδοκτονία;

Πιστεύω πως όχι, δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος να κάνει ένα τόσο μεγάλο έγκλημα και να μην τυραννιέται από τις τύψεις όλη του τη ζωή ή να μην τρελαθεί ή να μην πάει σε ένα μοναστήρι να κλειστεί και να μην βλέπει κόσμο. Η Μήδεια έκανε ένα βήμα στο μετά. Όποιος άνθρωπος κάνει μια τόσο ακραία πράξη πάει σε ένα στάδιο μετά που εμείς που είμαστε στο πριν στάδιο δεν είναι εύκολο να κατανοήσουμε. Οι άνθρωποι, που φτάνουν σε αυτές τις ακραίες αποτρόπαιες πράξεις το μυαλό κι η ψυχή τους έχουν ταραχτεί, τους έχουν συμβεί δυστυχίες. Έχουν πάθει για να πράξουν. Όλοι εμείς έχουμε πάθει, αλλά δεν φτάνουμε σε αυτήν την ακραία πράξη, η Μήδεια και όσοι φτάνουν σε αυτές τις πράξεις κάνουν ένα τεράστιο βήμα και πάνε στο μετά. Αυτό το μετά είναι που μας αφήνει κι εμάς ενεούς, μας σοκάρει, μας ταράζει, δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε. Μετάνοια μπορεί να υπάρξει, αλλά δεν πιστεύω ότι δεν θα τυραννιέται από τύψεις και δεν θα έχει περάσει σε άλλο στάδιο ζωής. Και να μετανιώσει η ψυχοσύνθεσή του έχει διαλυθεί. Πάλι θα ανατρέξω στο κείμενο εκεί που λέει «τώρα δεν έχω πια αισθήματα, είμαι νεκρή». Δεν μπορεί ένας άνθρωπος που έχει διαπράξει μια τόσο ακραία πράξη να έχει τα ίδια συναισθήματα με αυτά που είχε πριν, κάτι έχει νεκρωθεί στα κύτταρά του και στο είναι του.

 

 

Ηθοποιοί: Τζούλη Σούμα, Κυριακή Καραλουκά, Γιώργος Σταυριανός, Νίκος Δερτιλής,  Σταύρος Γιαννακόπουλος

Μετάφραση : Γιώργος Χειμωνάς

Σκηνοθεσία– Επεξεργασία: Δημήτρης Γεωργαλάς

Μένουν 7 παραστάσεις:

Πέμπτη 27 Ιουνίου

Παρασκευή 28 Ιουνίου

Σάββατο 29 Ιουνίου

Κυριακή 30 Ιουνίου

Πέμπτη 4 Ιουλίου

Παρασκευή 5 Ιουλίου

Σάββατο 6 Ιουλίου

Ώρα έναρξης: 21:30

Μπάγκειον, Πλατεία Ομονοίας 19, Κέντρο

τηλέφωνο κρατήσεων 6944665561