Texnes Plus - Μίνα Αδαμάκη

Τελευταία Νέα

Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»

Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

27 Ιουλίου 2020
Νέα

«Ο Τζεμ» συναντά Αδαμάκη και Κρούστα στο Studio Μαυρομιχάλη

Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη θα παρουσιάσουν από τις 10 Οκτωβρίου 2020, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το έργο της Ελέιν Μέρφυ «Ο Τζεμ» σε μετάφραση Χρίστινα Μπάμπου Παγκουρέλη και σκηνοθεσία Φώτη Μακρή.

Με τις Μίνα Αδαμάκη, Στέλλα Κρούσκα και Βασιλίνα Κατερίνη.

Το έργο «Ο Τζεμ» γράφτηκε το 2008 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς στο Dublin Fringe Festival στο Δουβλίνο και κέρδισε το βραβείο Fishamble New Writing Award. Αμέσως μετά η παράσταση μεταφέρθηκε στο Civic Theatre στο Δουβλίνο.

Την ίδια χρονιά ήταν υποψήφιο για το καλύτερο εργο της χρονιάς στην Ιρλανδία από τα Irish Times Theatre Awards.

Το 2009 παρουσιάστηκε στο Edinburgh Fringe Festival στη Σκωτία και κέρδισε το βραβείο Carol Tambor Best of Edinburgh Award.

Το 2008 , η Ελέιν Μέρφυ κέρδισε το βραβείο Stewart Parker BBC Northern Ireland Drama Award. Από το 2008 μέχρι σήμερα, «Ο Τζεμ» έχει παιχτεί σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο.

tzem texnesplus2

Λίγα λόγια για το έργο

Τρεις γενιές γυναικών κάπου στο Δουβλίνο… κάπου στην Ευρώπη… κάπου δίπλα μας…

Η Κέι, η κόρη της η Λορέιν και η εγγονή της, η Άμπερ.

Μέσα από διαδοχικούς μονολόγους μας αφηγούνται τα γεγονότα μιας χρονιάς που θα αλλάξει άρδην τις ζωές τους και θα επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητες τους.

Το πάρτι της αποφοίτησης. Ποτά, μεθύσι, κοκαΐνη στις τουαλέτες. Μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.

Μια βραδιά σάλσα και μια αποτυχημένη ερωτική συνεύρεση με προοπτική… Επίσκεψη σε sex shop : «Ποιόν δονητή θέλετε; Τον κλασικό λαγό ή τον Deluxe;».

Ένας ναρκομανής και άστεγος πρώην σύζυγος. Συμβουλές της ψυχιάτρου : «Κάνε κάτι καλό για τον εαυτό σου!».

Και κάπου στο παρασκήνιο, ο παππούς Τζεμ. Απών στο έργο, αλλά παρών στις ζωές των τριών γυναικών.

Η κάθε μία από αυτές τις γυναίκες παλεύει μόνη με τον εαυτό της και με τους γύρω της για να μπορέσει να οργανώσει και να ζήσει την ζωή της με τον τρόπο που αυτή θα ήθελε. Μήπως όμως τελικά η λύση είναι δίπλα μας; Μήπως η λύση τελικά είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε και μας αγαπάνε;

Τρυφερό αλλά και σκληρό, συγκινητικό αλλά και γεμάτο χιούμορ, ανατρεπτικό και τολμηρό, το έργο της Ιρλανδής Ελέιν Μέρφυ, έρχεται να μας υπενθυμίσει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε όλοι μας, ότι ο άνθρωπος πάνω απ’όλα έχει ανάγκη την επαφή, το άγγιγμα, την κατανόηση την αλληλεγγύη και την αγάπη.

Συντελεστές
Μετάφραση : Χριστίνα Μπάμπου - Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής
Βοηοός σκηνοθέτη : Δώρα Χρουσανίδου
Φωτογραφίες : Ανθούλα Κουτούπη
Παίζουν: Μίνα Αδαμάκη, Στέλλα Κρούσκα, Βασιλίνα Κατερίνη

Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Προγραμματισμένη πρεμιέρα: 10 Οκτωβρίου 2020
Κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00

Τιμές εισιτηρίων
Κανονικό : 15 ευρώ (Κάθε Σάββατο), 12 ευρώ ( Κάθε Κυριακή)
Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών, άνω των 65, Α.Μ.Ε.Α. : 10 ευρώ
Άνεργοι, ατέλειες : 8 ευρώ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 80 λεπτά

ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ VIVA

Προνομιακή τιμή προπώλησης μόνο 8 ευρώ για όλες τις παραστάσεις

Η προπώληση ξεκίνησε:

https://www.viva.gr/tickets/theatre/studio-mavromixali/o-tzem-tis-elein- merfy/

ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ
Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
www.studiomavromihali.gr

Διαβάστε περισσότερα...

27 Οκτωβρίου 2018
Νέα

«Ερωτευμένος Σαίξπηρ» : Όλα όσα δήλωσαν οι συντελεστές της παράστασης

Από τον Σπύρο Σιακαντάρη

Την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου, μετά τις 3 το μεσημέρι, πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη τύπου για την παράσταση «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» που σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας, με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο στον ομώνυμο ρόλο.

Η παράσταση , η οποία βασίζεται στην οσκαρική ταινία του 1998 «Shakespeare in love», διασκευασμένη για το θέατρο με το αριστουργηματικό κείμενο του Lee Hall,

παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε παραγωγή της People Entertainment Group από τις 2 Νοεμβρίου 2018 στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος».

Η παράσταση αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς πρόκειται για μια πραγματικά υπερπαραγωγή με 25 ηθοποιούς, 300 κοστούμια και 28 διαφορετικά σκηνικά.

Ο σημαντικός σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας θεωρεί «Η ταινία δεν πέτυχε επειδή ήταν μια αγιογραφία του Σαίξπηρ, αλλά γιατί είχε χιούμορ και αντιμετώπισε τον Σαίξπηρ σαν απλό άνθρωπο. Επειδή οι Άγγλοι αντιμετωπίζουν τον Σαίξπηρ όπως εμείς τον Παπαδιαμάντη ή τον Σολωμό και δεν τολμούν να κάνουν πράγματα, γι' αυτό και ήταν οι Αμερικάνοι Μαρκ Νόρμαν και Τομ Στόπαρντ που τόλμησαν να δημιουργήσουν τη ζωή του»

Ο θεατρικός συγγραφέας Λη Χολ έχει κάνει τη θεατρική απόδοση του έργου και είναι πολύ γνωστός στο θεατρικό κοινό από τη συγγραφή του «Billy Elliot» αλλά και του «Μαγειρεύοντας με τον Elvis», σε ένα εξαιρετικά επιτυχημένο ανέβασμα στη χώρα μας στο θέατρο Διάνα, εκεί είχαν συναντηθεί και πάλι ο Γιάννης Κακλέας και ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος.

«Μέσα από την προσωπικότητα του Σαίξπηρ κάνουμε ένα ταξίδι στην τέχνη μας, στους έρωτές μας, στα πάθη μας, στα μοιονεκτήματά μας και στη ματαιοδοξία μας. Πρόκειται για ένα ταξίδι, όπου με αφορμή τον ίδιο τον Σαίξπηρ μιλάμε για το θέατρο» ανέφερε ο σκηνοθέτης και συμπλήρωσε «Εάν ο Σαίξπηρ δεν είχε βιώσει την εμπειρία του έρωτα, την απώλεια του έρωτα και τη βαθιά αίσθηση της αγάπης για μια γυναίκα, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο, δεν θα ήταν ο Σαίξπηρ όπως τον ξέρουμε, αλλά θα ήταν ένας απλός κωμωδιογράφος. Ο Σαίξπηρ για εμένα είναι ένας συγγραφέας που ξέρει να διαβάζει την ανθρώπινη ψυχή σε βάθος».

Ο Γιάννης Κακλέας χαρακτήρισε το έργο ως «Μια κωμωδία με όλα τα συστατικά του δράματος αλλά το βαθύ υπόστρωμα είναι το χιούμορ. Βλέπουμε τη ζωή αυτού του πολύ σπουδαίου συγγραφέα με μια ελαφρότητα, και αυτό το κάνει ιδιαιτέρως γοητευτικό αλλιώς θα ήταν απλά μια ανιαρή κωμωδία ενός φαινομένου της Αναγέννησης.»

Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος όταν προβλήθηκε η ταινία ήταν νέος ηθοποιός, την είχε δει και είχε μαγευτεί. Θεωρεί οτι τους καλλιτέχνες τους μαγεύουν λίγο περισσότερο από τους υπόλοιπους θεατές αυτού του είδους τα έργα.

Όταν ήρθε η πρόταση για το θεατρικό «Ένιωσα μεγάλη χαρά, γιατί ήταν μια ευκαιρία για εμάς να μπούμε σε μια μηχανή του χρονου και να γνωρίσουμε, παρότι πρόκειται για μυθοπλασία, τα πραγματικά υπαρκτά πρόσωπα του έργου. Μια φανταστική ιστορία που όμως ο θεατης βλέποντας την θα πει: Έτσι θα μπορούσε να είναι, έτσι θα μπορούσε να έχει γράψει ο Σαίξπηρ το Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Είναι πολύ όμοια τα πράγματα και τα συναισθήματα, οι καταστάσεις ων ηθοποιών εκείνων με αυτά που βιώνουμε σήμερα» και συμπλήρωσε «Σε αυτές τις δύσκολες εποχές που ζούμε είναι ένα πολύ όμορφο παραμύθι που θα κάνει τους θεατές να ταξιδεψουν μαζι μας».

Μέσα στα πραγματικά πρόσωπα παρουσιάζεται και η προσωπικότητα της Βασίλισσας Ελισάβετ Α΄, στην οποία οφείλει η Αγγλία την ύπαρξη του θεάτρου καθώς το υποστήριζε θερμά. Ιστορικά από την εποχή της και έπειτα το θέατρο γίνεται επαγγελματικό ενώ μέχρι τότε θεωρούνταν ερασιτεχνικό και οι γυναίκες για πρώτη φορά μπορούν να εργαστούν ως ηθοποιοί. Στην ταινία την Βασίλλισα υποδύθηκε η Τζούντι Ντέντς, κερδίζοντας το Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου, για μια ερμηνεία μόλις έντεκα λεπτών μια από τις συντομότερες που έχουν λάβει ποτέ Όσκαρ. Στη σκηνή την Βασίλισσα Ελισάβετ Α' θα υποδυθεί η Μπέτυ Λιβανού η οποία ανέφερε χαρακτηριστικά «Ήταν εξαιρετική η σύλληψη του συγγραφέα να περιγράψει, όχι μόνο το πώς εμπνεύστηκε ο Σαίξπηρ τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα αλλά και για όλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα γύρω από την εποχή του ελισαβετιανού θεάτρου. Η Ελισάβετ ήταν μια μεγάλη μορφή, την αγγίζεις δύσκολα. Ο συγγραφέας την βάζει στο έργο να δίνει τη λύση. Τη λύση που εν δυνάμει θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πρόδρομος για τη συμμετοχή της γυναίκας στο θέατρο που εκείνη την εποχή θεωρούταν αδιανόητη και απαγορευόταν» Συμπλήρωσε για την παράσταση «Αυτό που θα δείτε θα είναι μια ευχάριστη κωμωδία που, με τρόπο γλαφυρό, περιγράφει τη μυρωδιά των παρασκηνίων του ελισαβετιανού θεάτρου. και αυτό μου φαίνεται πάρα πολύ ενδιαφέρον».

Η Μίνα Αδαμάκη θα υποδυθεί το ρόλο της παραμάνας. «Το έργο μας είναι συναρπαστικό, θέτει πάρα πολλά θέματα με ένα τρόπο ανάλαφρο αλλά ύπουλα βαθύ και εσωτερικό. Δε σε αφήνει να βουλιάξεις σε κάτι σκοτεινό αλλά το σκοτεινό και το σκοτάδι υπάρχει και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Ο Σαίξπηρ είναι αξεπέραστος και έχει γράψει τη μεγαλύτερη και διαχρονικά συγκινητική ερωτική ιστορία. Οι θεατές θα έχουν την τύχη να δούνε πως γίνεται μια παράσταση, τι τους απασχολεί, βλέπεις ανθρώπους με όλα τους τα πάθη, τις ανασφάλειες, και ξαφνικά δημιουργούνε μαγεία. Εντέχνως ο συγγραφέας βάζει την Βασίλισσα να βάλει το στοίχημα

«Μπορεί το θέατρο και η τέχνη γενικότερα να εκφράσει την αλήθεια και το βάθος του έρωτα και της ζωής;».

Ο Σαίξπηρ στο έργο συναντά τον έρωτα στο πρόσωπο της Βιόλας. Στη σκηνή θα την υποδυθεί η Έλλη Τρίγγου. «Για πρώτη φορά βρίσκομαι σε τόσο μεγάλο θεατρο, με τόσα τεχνικά μέσα, με ένα μεγάλο θίασο. Κανω συνεχώς παραλληλισμούς, το έργο μας συμβαίνει και στη ζωή μας κυριολεκτικά. Έχουμε περάσει από ένα τσουνάμι για να γίνει αυτή η παράσταση. Με συγκινεί να βλέπω όλη αυτή την ένωση των καλλίτεχνών και πιστέυω το αποτέλεσμα θα μας ανταμείψει και εμάς και τους θεατές» δήλωσε η νεαρή ηθοποιός, φανερά ενθουσιασμένη.

Ο σκηνογράφος Μανόλης Παντελιδάκης ανέφερε «Βρισκόμαστε σε ένα τεχνολογικά προηγμένο θέατρο που επιτρέπει να κάνεις χρήση της τεχνολογίας και να καταφέρεις να δείξεις το παρελθόν με ένα τρόπο πολύ πιο σύγχρονο. Το ιδιαίτερο είναι ότι θα δούμε πολλά θέατρα μέσα στο θέατρο αλλά και τα παρασκήνια αυτών».

Ο Γιάννης Κακλέας έκλεισε τη συνέντευξη τύπου με την ακόλουθη δήλωση που θα συζητηθεί: "Ο Ερωτευμένος Σαίξπηρ είναι μια παράσταση πρόταση στη θεατρική Αθήνα, μια Αθήνα που κρυφά πανικόβλητη κρύβεται πίσω από τις ελληνικές ταινίες για να κάνει επιτυχίες. Είναι μια πρόταση ρεπερτορίου για την οποία είμαστε πολύ υπερήφανοι που την πραγματοποιούμε. Οι καιροί είναι δύσκολοι αλλά εμείς διαλέγουμε ένα δρόμο θεατρικό και το εννοώ."

Πρεμιέρα Παρασκευή 2 Νοεμβρίου στο "Θέατρον"του Ελληνικού Κόσμου.

Διαβάστε περισσότερα...

05 Απριλίου 2017
Νέα

Η Μίνα Αδαμάκη επιστρέφει μετά από 45 χρόνια στο Θέατρο Τέχνης με τον "Εραστή"

Η Μίνα Αδαμάκη επιστρέφει ύστερα από 45 χρόνια

στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης από όπου ξεκίνησε, σκηνοθετώντας τον Εραστή του Χάρολντ Πίντερ.

Ο Ρίτσαρντ και η Σάρα, ένα τυπικό ζευγάρι Αγγλων μεσοαστών, ζουν απομονωμένοι σε μια εξοχική κατοικία κοντά στο Windsor. Είναι ευκατάστατοι. Έχουν ένα υπέροχο, καλόγουστο σπίτι με κήπο. Ο Ρίτσαρντ εργάζεται ως οικονομικός σύμβουλος στο City, η Σάρα είναι η τέλεια σύζυγος που φροντίζει να δημιουργεί το ιδανικό περιβάλλον για τη συμβίωσή τους.

Η ερωτική τους ζωή όμως έχει αρχίσει να εμφανίζει κάποια σημάδια κόπωσης και συνέλαβαν έναν πρωτότυπο τρόπο για να την τονώσουν: αποφάσισαν, από κοινού, να βρει η Σάρα έναν εραστή τον οποίο να δέχεται στο σπίτι τους όποτε εκείνη επιθυμεί, την ώρα που ο Ρίτσαρντ θα βρίσκεται στο γραφείο του. Ο άνθρωπος όμως είναι ένα σύνθετο και απρόβλεπτο ον, δεν χωράει σε καλούπια και πολύ συχνά, πέφτει στις παγίδες που ο ίδιος στήνει!

Λίγα Λόγια για τον Πίντερ και το έργο

Το σύγχρονο έργο, κατά τον Πίντερ, έχει μια αποστολή: να θέτει ερωτήματα. Χωρίς απαντήσεις. Ο Πίντερ αποφεύγει τις απαντήσεις, όχι γιατί δεν θέλει να τις δώσει, αλλά γιατί τις θεωρεί ύποπτες. Πιστεύει πως οι απαντήσεις μεροληπτούν και άρα δεν εξυπηρετούν την αλήθεια. Για τον Πίντερ η αλήθεια δεν βρίσκεται στον λόγο που αρθρώνεται με καλλιέπεια και καθ’ υπερβολή. Αντιθέτως, κρύβεται μέσα στον σπασμένο κι αγχωτικό λόγο των ανθρώπων σε σύγχυση, πίσω από τις σιωπές όταν δεν θέλουν ή δεν μπορούν να εκφέρουν αυτό που τους ταράζει. Αυτός είναι ο πιντερικός λόγος, η πιντερική γραφή. Σε κάποιους μοιάζει δύστροπη και δυσκολεύονται να την κατανοήσουν, σ’ άλλους συνταρακτική. Είναι ίσως γιατί βολευτήκαμε στην εύκολη ανάγνωση μιας ιστορίας που σου προσφέρει μια ετοιματζίδικη αλήθεια, «κοινά» αποδεκτή, και βαριόμαστε να καταβάλουμε και την ελάχιστη ακόμα προσπάθεια που απαιτείται για την ανεύρεση της βαθύτερης αλήθειας. Ή, ακόμη, φοβόμαστε να μπούμε πιο βαθιά, γιατί μας τρομάζει αυτό που μπορεί να ανακαλύψουμε, αυτό που κρύβουμε κι από εμάς τους ίδιους. Το αποτέλεσμα είναι ενοχή. Φόβος κι ενοχή. Αυτές τις αλήθειες μας προσφέρει ο Πίντερ. Είναι οι ίδιες που μας προσφέρει κι ο Μπέκετ πριν απ’ αυτόν, κι ακόμα πιο πριν ο Κάφκα. Είναι άβολες, αλλά αν είχαμε την δύναμη να κοιτάξουμε μέσα μας;

Σημείωμα σκηνοθέτη | Από τον Κούν μέχρι τον Πίντερ

Θέατρο Τέχνης, Πεσμαζόγλου 5, Υπόγειο. Εδώ γεννήθηκα ως ηθοποιός. Σ’ έναν μικρό χώρο, στο υπόγειο του «Ορφέα». «Ορφέας» ήταν το όνομα ενός μεγάλου κινηματογράφου της Αθήνας στη Σταδίου που εξελίχθηκε αργότερα σε αίθουσα συναυλιών, μπουζουκιών, και ποικίλων άλλων μεγάλων θεαμάτων. Οι δύο αυτές αίθουσες, λειτουργούσαν αντιστικτικά: η μεγάλη αίθουσα από πάνω και το μικρό θέατρο από κάτω. Η ειρωνεία είναι πως το «μικρό» αυτό θέατρο όρισε και καθόρισε το θέατρο για πολλές γενιές. Με θυμάμαι να μπαίνω το πρωί από την στοά του «Ορφέα», να βγαίνω στη Σταδίου, να κατεβαίνω τη στενή, στριφογυριστή σκάλα και να μπαίνω στο φουαγιέ του θεάτρου για πρόβα ή παράσταση. Πιο συχνά και τα δύο μαζί, γιατί τότε ζούσαμε σχεδόν μέσα στο θέατρο. Από τη σχολή ακόμη, ως μαθητές, είχαμε την τύχη να παίζουμε στο θέατρο. Πρόβα το πρωί, μετά σχολή και μετά παράσταση. Προσωπικά, εμένα αν μου βάζανε ένα ράντζο, θα μπορούσα και να κοιμάμαι εκεί! Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που βρέθηκα σ’ έναν τόσο ιδιαίτερο χώρο. Έναν χώρο συνύπαρξης ανθρώπων αφοσιωμένων, αφιερωμένων θα έλεγες σε κάτι σχεδόν ιερό. Σαν μύστης μπήκα κι εγώ στο θέατρο. Μύστης μιας ιερής και ιερόσυλης θρησκείας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που κατέβηκα, ως μαθήτρια, στο θέατρο. Με είχε ζητήσει ο Κούν για πρόβα, δεν θυμάμαι ποιο έργο ήταν. Μόνο το γαλαζωπό ημίφως απ’ τον καπνό, την ησυχία, και τα πρόσωπα που φωτίζονταν σαν σε πίνακα του Ρέμπραντ καθώς έσκυβαν ν’ ακούσουν τον δάσκαλο, μόνον αυτό θυμάμαι. Όσο για μένα, μετά από σαράντα πέντε χρόνια περιπλάνησης, ξαναγύρισα στο σπίτι μου, σ’ αυτό το «ταπεινό» - ιστορικό Υπόγειο, μ’ έναν Πίντερ στις αποσκευές μου. Τον Πίντερ που πρώτος ο Κουν ανέβασε στην Αθήνα ταυτόχρονα με όλες τις πρωτεύουσες στην Ευρώπη και στην Αμερική, όπως έκανε και με τον Μπέκετ, τον Άλμπυ, τον Ιονέσκο, τον Τένεσσυ Ουίλιαμς και όλους τους μεγάλους πρωτοποριακούς συγγραφείς που έγραψαν το θέατρο της δεκαετίας του ’60, της πιο εμβληματικής δεκαετίας του περασμένου αιώνα και το οποίο σήμερα θεωρείται κλασικό.