Από τη Γιώτα Δημητριάδη

Φωτογράφιση για το texnes-plus Χρήστος Χήρμπος

Το ταλέντο της είναι τόσο αφοπλιστικό και εκπέμπει φυσικά, όπως το γάργαρο γέλιο της. Η Κίττυ Παϊταζόγλου ήρθε για να μείνει. Αυτό σκέφτηκα από την πρώτη στιγμή που την είδα στο θέατρο πριν δέκα χρόνια. Το καλοκαίρι έκλεψε τις εντυπώσεις στην Επίδαυρο, ως κορυφαία του χορού στην «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη. 

Σήμερα, έρχεται αντιμέτωπη μ’ ένα ακόμη μεγάλο υποκριτικό στοίχημα: τον μονόλογο. Τι και αν, όπως μου είπε: «Όταν μου το πρότεινε μέσα στην πρώτη καραντίνα η Δήμητρα, μετά το πρώτο σοκ και την άρνηση, σκέφτηκα: Μήπως υπάρχει κάτι που φοβάμαι εκεί;».

Ευτυχώς, ο φόβος δεν νίκησε και  έτσι θα την απολαύσουμε σ’ έναν εξαιρετικό μονόλογο της Λένας Κιτσοπούλου Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α., σε σκηνοθεσία Δήμητρας Δεμιρτζάκη, στη σκηνή του Θεάτρου Ζήνα. 

Και αφού η ηρωίδα αυτή είναι παλαβιάρα, αποφασίσαμε το ραντεβού μας για τη συνέντευξη και τη φωτογράφιση να γίνει σ' ένα nail salon! 

 

 

Η «Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.» γράφτηκε πριν 12 χρόνια, κατά παραγγελία για το Εθνικό Θέατρο από την Λένα Κιτσοπούλου. Πόσο επίκαιρη είναι σήμερα;

Για μένα αυτό το κείμενο είναι ακόμα πιο τρομακτικό και αστείο και σπαραχτικό σήμερα απ’ό,τι 12 χρόνια πριν. Γιατί από τότε περάσαμε μια οικονομική κρίση, που τη δική μου τη γενιά την παρέλυσε, κι εκεί που πήγαμε να ορθοποδήσουμε λίγο, ήρθε και μια πανδημία, ή μάλλον απανωτά κύματα πανδημίας, και μας παρέλυσαν ξανά. Μας εγκλώβισαν σπίτι. Κι άρχισαν τα ατελείωτα πρέπει, οι απαγορεύσεις, οι ψυχαναγκασμοί, και το μόνο που θέλαμε ήταν να τελειώνει αυτό, να πετάξουμε πάνω απ’όλα αυτά. Ε, γι’αυτή την επιθυμία μιλά κι η Μαιρούλα. Θέλει να πετάξει πάνω απ’όλη αυτή τη μάπα κατάσταση που βλέπει γύρω της, πετάει λοιπόν, και γκρεμοτσακίζεται. Και προσπαθεί ξανά και ξανά και πάλι γκρεμοτσακίζεται. Και γελάει με αυτό,γιατί δεν έχει άλλο πια να κλάψει.

Πώς έχει προσεγγίσει το έργο η σκηνοθεσία της Δήμητρας Δερμιτζάκη;

Αλμοδοβαρικά θα έλεγα, κι ας γελάσει με αυτό η Δήμητρα. Γιατί πέρα από τον κλαυσίγελο, αυτή την περιοχή που δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις ή να παγώσει το αίμα σου, η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. μας ξεκινά φαινομενικά ρεαλιστικά, αλλά χτίζεται ύπουλα σαν ένα περίεργο όνειρο που δεν είσαι απόλυτα βέβαιος τι έζησες όντως και τι ονειρεύτηκες. Πέρα από την πλάκα όμως, η Δήμητρα έδωσε μεγάλη έμφαση στη γλώσσα , στο λόγο της Κιτσοπούλου, που χτίζει τη ΜΑ.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. σαν ένα ποίημα, ένα μεγάλο επείγον ποίημα, πιο επείγον από ποτέ, γι αυτό και τόσο απερίγραπτα ελληνικό.

Είναι μεγάλο στοίχημα για ένα νέο ηθοποιό ο μονόλογος;

Δεν τον επεδίωξα, θα έλεγα σχεδόν τον απέφευγα σαν το διάολο το μονόλογο, μου φαινόταν πολύ μοναχική διαδικασία, και μη σου πω και λίγο σόου οφ για τον ηθοποιό, λίγο επίδειξη δυνάμεων… Αλλά όταν μου το πρότεινε μέσα στην πρώτη καραντίνα η Δήμητρα, μετά το πρώτο σοκ και την άρνηση, σκέφτηκα: Mήπως υπάρχει κάτι που φοβάμαι εκεί; Μήπως κάτι τρέμω και πρέπει να αναμετρηθώ μαζί του; Γιατί με αυτό αναμετριέται κι η ηρωίδα, με αυτή την απέραντη μοναξιά και το φόβο, που οι περισσότεροι βιώσαμε μέσα στην πανδημία. Κι εκεί βρήκα ένα νόημα να ειπωθεί αυτό σήμερα. Μήπως και κάπως ξορκιστεί.

Το κείμενο εστιάζει στην ωριμότητα που έρχεται μεταξύ 35 και 40 ετών. Μπορεί να είμαστε ακόμη νέοι αλλά έχουμε χάσει και την πίστη που είχαμε νεότεροι. Είναι πράγματι δύσκολη αυτή η πενταετία; Εσύ πώς τη βιώνεις;

Δεν την έχω βιώσει ακόμα αυτήν την πενταετία, αλλά μπορώ να μιλήσω για την αμέσως προηγούμενη. Έχει σημασία όμως που ρωτάς, γιατί ενώ στο κείμενο της Κιτσοπούλου είναι 37 χρονών η Μαιρούλα, στην παράστασή μας κατεβάσαμε την ηλικία της στα 30. Και το λέω με πολλή αγωνία και λύπη αυτό, γιατί στην εποχή μας, αυτό το μπούχτισμα κι η έλλειψη πίστης σε κάτι απόλυτο, σε επισκέφτεται πολύ νωρίτερα πια.

Το έργο μιλάει και για τη «νέα θρησκεία», την ψυχανάλυση. Πιστεύεις στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας;

Πιστεύω σε οποιαδήποτε προσπάθεια του ανθρώπου να βρει έναν πιο υγιή, πιο ανοιχτό και πιο απολαυστικό εαυτό του. Αν αυτό λέγεται ψυχοθεραπεία, καλώς. Με τις ταμπέλες έχω λίγο το πρόβλημα, με τα πρέπει, γιατί έχω δει και ανθρώπους που κάνουν 15 χρόνια ψυχανάλυση και δεν έχει αλλάξει τίποτα, δεν έχουν μετακινηθεί ούτε τόσο δα στον εαυτό τους και στις σχέσεις τους με τους άλλους. Κι αντίθετα, άλλους, που δεν έχουν κάνει ποτέ, και παλεύουν συνειδητά και πρακτικά, μέρα τη μέρα να αλλάξουν ό,τι δεν τους ικανοποιεί πια.

«Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.»:μια ανικανοποίητη, «ψαγμένη» ηθοποιός, 35, το πολύ 40 ετών, πραγματικά μπουχτισμένη απ’ όλους και όλα. Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις έτσι και αν ναι, τι σε μπουχτίζει;

Με μπουχτίζει η αγένεια και οι τζάμπα μάγκες. Οι ψευδοφιλοσοφίες και το μίσος στα σόσιαλ. Οι κωλοτούμπες των πολιτικών. Η παντελής αδιαφορία για το περιβάλλον, και η κάθε μορφής αυθεντία που προσπαθεί να σου πλασάρει ότι στη ζυγαριά βαραίνει περισσότερο από σένα. Παλιότερα με μπούχτιζε και το ghosting που κάνουν συχνά οι άνθρωποι, πια έμαθα να το διαχειρίζομαι. Και να διαλέγω άλλους ανθρώπους.

Η Λένα Κιτσοπούλου είχε δηλώσει ότι το έργο αυτό «είναι μια αρκετά αυτοβιογραφική ιστορία». Βρίσκεις και εσύ αυτοβιογραφικά στοιχεία και αν ναι με τι από όλα όσα λέει η ηρωίδα σου ταυτίζεσαι περισσότερο;

Τη Λένα δεν τη ξέρω καλά προσωπικά, τη διαισθάνομαι μόνο μέσα από το έργο της, αναγνωρίσω τι ταρακουνάει εμένα όταν τη διαβάζω, άρα και τι, ίσως, να έχει ταρακουνήσει και την ίδια για να το γράψει. Δεν έχει καμία αυτολύπηση η ηρωίδα, ακόμα και στον πάτο της, δε ζητά τα ρέστα. Μ’ αυτό ταυτίζομαι πολύ αυτή την περίοδο. Το να μην απολογείσαι, να παίρνεις την ευθύνη της ζωής σου, την ευθύνη της ύπαρξής σου σε αυτό τον κόσμο.

Βλέπουμε μια άνθηση της ελληνικών σειρών. Θα σ’ ενδιέφερε να παίξεις στη τηλεόραση ή είναι κάτι που δεν υπάρχει στα σχέδιά σου;

Φυσικά θα μ’ενδιέφερε να παίξω σε μια ελληνική σειρά, με καλό σενάριο, ωραίους δημιουργούς και σεβασμό στους ηθοποιούς και κυρίως στο κοινό.

Η χρονιά της πανδημίας ήταν καθοριστική για το ελληνικό θέατρο. Πίστευες ποτέ ότι θα βλέπαμε αυτούς τους ανθρώπους στη φυλακή;

Αυτοί που εγκλημάτισαν καλά βρέθηκαν στη φυλακή. Κι αυτοί που «φλέρταραν» ή «φλερτάρουν» με κάθε είδους κακοποιητικές, ρατσιστικές, σεξιστικές συμπεριφορές, ας καταλάβουν ακόμα και κατασταλτικά πως κάποιες συμπεριφορές είναι ανεπίτρεπτες και καταδικαστέες σε μια κοινωνία δημοκρατική. Επίσης το θέατρο είναι ομαδικό παιχνίδι, έτσι; Όσοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να συνυπάρξουν με άλλους ανθρώπους, ας κάτσουν σπίτι τους να εξουσιάζουν ντουβάρια.

Κρίμα πάντως που πέρα από το θέατρο και τον αθλητισμό δεν άνοιξε αυτός ο διάλογος και σε άλλους κλάδους.

Είσαι αισιόδοξη για την επόμενη μέρα του Metoo;

Ναι, δεν θα μπορούσα να μην είμαι. Δεν ξέρω αν θα ζήσουμε εμείς να προλάβουμε να δούμε μια καθολική ισότητα των φύλων. Αλλά αισθάνομαι πως κάτι αλλάζει, έχει δρόμο πολύ μπροστά, αλλά κάτι αλλάζει. Αρθρώνεται ένα μαζικό αίτημα ότι κάπου «μπάστα» στην ανεξέλεγκτη πατριαρχία.

Τι σε χαλάει και τι σε κάνει να χαμογελάς στην καθημερινότητά σου;

Με χαλάει η αγένεια και η ανευθυνότητα.

Χαμογελάω με μια γλυκιά κουβέντα που θα έρθει ξαφνικά από κάποιον άγνωστο. Ή από κάποιον πολύ γνωστό.

Επόμενα επαγγελματικά σχέδια;

Aπό το Φεβρουάριο θα είμαι στην «Αντιγόνη» του Ανούιγ, που θα σκηνοθετήσει η Μαρία Πρωτόπαππα, στο Θέατρο Τέχνης.

 

Ευχαριστούμε θερμά το Iliana Nails Salon για τη φιλοξενία της φωτογράφισης. 

 

Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. της Λένας Κιτσοπούλου

Σκηνοθεσία: Δήμητρα Δερμιτζάκη

Πρεμιέρα Δευτέρα 8 Νοεμβρίου στο θέατρο Ζίνα

Πού: Θέατρο Ζίνα,, Λεωφ. Αλεξάνδρας 74, Αθήνα, τηλ.: 210 6424424

Πότε: Από Δευτέρα 8 Νοεμβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Διάρκεια: 75 λεπτά

Εισιτήρια: 15 € γενική είσοδος Προπώληση: viva.gr και στο ταμείο του θεάτρου

Το Θέατρο θα λειτουργήσει ως Αμιγής Χώρος. Οι θεατές εισέρχονται κατόπιν υποχρεωτικής επίδειξης κατά την είσοδο Πιστοποιητικού εμβολιασμού ή Πιστοποιητικού νόσησης (30) ημέρες μετά από τον πρώτο θετικό έλεγχο και η ισχύς του διαρκεί έως εκατόν ογδόντα (180) ημέρες μετά από αυτόν.

 

 

 

Δέκα χρόνια έχουν περάσει περίπου από την πρώτη φορά που συστήθηκε η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. στο αθηναϊκό κοινό. Μια κρίση και πολλά κύματα πανδημίας μετά, μια άλλη νέα γυναίκα (Κίττυ Παϊταζόγλου) καλείται να διασχίσει πολλές φορές την απόσταση από το σαλόνι της στην κουζίνα της, να χτυπηθεί κάτω για τον έρωτα, αλλά και να χτυπήσει αλύπητα όποιον influencer της πει τους δέκα καλύτερους τρόπους για να ζήσει. Είναι εύφλεκτη και ταράζεται «για το τίποτα». Ναι τι; Φουσκώνει σαν τον ελληνικό στο μπρίκι της. Ναι τι; Ανεβαίνει στο πλοίο της γραμμής Πειραιάς-Ιθάκη, αλλά τη ζαλίζει πολύ και θέλει να κατέβει. Και πάνω στα χάρτινα σακουλάκια που της χαρίζουν για τον εμετό, γράφει ρίμες για την πλάκα της: «Μόνη σου μπορείς. Μόνη. Να μην έχεις ανάγκη κανέναν. Να σταθείς στα πόδια σου. Μα λυγίζω! Δεν πειράζει! Στα τέσσερα. Πέφτω στα τέσσερα». Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. Μια μαγική εικόνα, για όσους φοβούνται την φθορά. Ναι τι;

 

Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. της Λένας Κιτσοπούλου

Σκηνοθεσία: Δήμητρα Δερμιτζάκη

Πρεμιέρα Δευτέρα 8 Νοεμβρίου στο θέατρο Ζίνα

Σκηνοθετικό σημείωμα

Τα τελευταία δύο χρόνια που μοιάζουν αιώνες, πασχίζω να βρω ρυθμό, σε κάτι που προσιδιάζει περισσότερο σε πνιγμό παρά σε κολύμπι. Λίγο πολύ σαν την ηρωίδα αυτού του έργου, που δεν αφηγείται, αντιθέτως μου μιλά τώρα, ενοχλητικά μέσα στο αυτί, για την ελάχιστη απόσταση ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο, στην πτήση και στην πτώση. Για την επιθυμία και τον έρωτα. Για την ψευδαίσθηση του ότι μπορεί κανείς να πετάξει. Για την σισύφεια αναζήτηση της γεύσης της ελληνικής ντομάτας. Α! και για το ότι ένα ρεφρέν, μπορεί να σου σώσει τη ζωή!

Δήμητρα Δερμιτζάκη

Ταυτότητα παράστασης

Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.

Συγγραφέας: Λένα Κιτσοπούλου

Σκηνοθέτης: Δήμητρα Δερμιτζάκη

Ηθοποιός: Κίττυ Παϊταζόγλου

Ιδέα Σκηνικού: Θάλεια Μέλισσα

Υλοποίηση Σκηνικού -Κοστούμια: Ήρα Σπαγαδώρου

Κίνηση: Ανδρονίκη Μαραθάκη

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Φωτισμοί: Άννα Σμπώκου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Κατάκη

Φωτογραφία: Ελίνα Γιουνανλή

Βίντεο Προώθησης: Μαρίλη Ζάρκου

Σχεδιασμός Αφίσας: Γκέλυ Καλαμπάκα

Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη

Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will

 

Πού: Θέατρο Ζίνα,, Λεωφ. Αλεξάνδρας 74, Αθήνα, τηλ.: 210 6424424

Πότε: Από Δευτέρα 8 Νοεμβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Εισιτήρια: 15 € γενική είσοδος

Το Θέατρο θα λειτουργήσει ως Αμιγής Χώρος. Οι θεατές εισέρχονται κατόπιν υποχρεωτικής επίδειξης κατά την είσοδο Πιστοποιητικού εμβολιασμού ή Πιστοποιητικού νόσησης (30) ημέρες μετά από τον πρώτο θετικό έλεγχο και η ισχύς του διαρκεί έως εκατόν ογδόντα (180) ημέρες μετά από αυτόν.

 

 

Το 2016 σε λίγα εικοσιτετράωρα θα είναι παρελθόν. Λίγο πριν από την εκπνοή του χρόνου ζητήσαμε από αγαπημένους μας ηθοποιούς να φτιάξουν τα δικά τους «Αλφαβητάρια» της χρονιάς που πέρασε, κάνοντας έτσι, με τη βοήθεια των  είκοσι τεσσάρων γραμμάτων μια μικρή ανασκόπηση στο 2016. 

Αλφαβητάρια, αισιόδοξα, απαισιόδοξα, με χιούμορ, με παιγνιώδη διάθεση, με σκέψεις, με προβληματισμούς για όλα όσα βιώνουμε. Λέξεις και φράσεις της καθημερινότητας αλλά και σπουδαία γνωμικά θα περάσουν από την οθόνη σας…

Και μπορεί όλοι να είμαστε διαφορετικοί, όμως αυτή η χρονιά είχε έναν κοινό συντελεστή δυσκολίας… Αυτό μόνο θα σας πω και θα σας αφήσω να παίξουμε το καθιερωμένο μας παιχνίδι. Ποια λέξη λοιπόν είναι κοινή στα περισσότερα αλφαβητάρια;

 

Οι σκέψεις της Λένας Παπαληγούρα για την χρονιά που πέρασε:

Α-νάγκη. Τόσοι άνθρωποι γύρω μας πεινάνε που κρυώνουν. Θυμώνω και θλίβομαι. Εύχομαι με όλη μου την καρδιά το 2017 να μην υπάρχει άνθρωπος που να χρειάζεται να κοιμάται στο δρόμο, κανένας άνθρωπος που να πεινάει.

Β-ιασύνη. Όλο τρέχω να προλάβω και όλο αργώ. Τι βάσανο

Γ-ιατί; Γιατί; Γιατί; Από παιδί όλο ρωτάω

Δ-ιάβασμα. «Επικίνδυνος οίκτος» του Στέφαν Τσβάιχ. Υπέροχη αναγνωστική εμπειρία.

Ε-λπίδα. Με νύχια και με δόντια παλεύω να τη διατηρήσω. Είναι ο μόνος τρόπος να ξυπνάω το πρωί.

Ζ-αΐρα. Το όνομα της μάνας μου.

Ή-λιος. Φως.

Θ-έατρο. Η δουλειά μου, που με ζορίζει, αλλά με γεμίζει χαρά.

Ι-στός. Εύκολο το μπέρδεμα, δύσκολο το ξεμπέρδεμα.

Κ-αλοκαίρι. Κρατάω καλά φυλαγμένες τις στιγμές του καλοκαιριού. Τον ήλιο και τη θάλασσα. Στα ζόρια και στις κακοκαιρίες με κάνουν δυνατή.

Λ-ένα Παπαληγούρα.

Μ-αρζαβέλ. Ο πρωταγωνιστής του έργου του Ευγένιου Λαμπίς, που κάνουμε αυτή τη στιγμή πρόβα. Ο Μαρζαβέλ και το ζωτικό του ψεύδος.

Ν-ερό. Μεγάλη και μόνιμη ανάγκη για να ξεδιψάσω.

Ξ-έρω. Δεν ξέρω, αλλά παλεύω να μάθω.

Ο-υρανός. Όταν τον κοιτάζω, γαληνεύω.

Π-αραμύθι. Όσο και αν μεγαλώνω τα παραμύθια τα έχω ανάγκη.

Ρ-οή. Την αναζητώ διαρκώς, στη σκηνή και στη ζωή μου.

Σ-ιωπή. Άλλοτε με ηρεμεί, άλλοτε με τρομάζει.

Τ-αξίδια. Κυριολεκτικά και μεταφορικά τα έχω πάντα ανάγκη.

Ύ-πνος. Ξυπνώντας ένα πρωί ο Γκρέγκορ Σάμσα, έπειτα από έναν ταραγμένο ύπνο, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε ένα τεράστιο έντομο (Φραντς Κάφκα).

Φ-ωνή. Αγαπώ το θέατρο που δίνει χώρο, χρόνο και φωνή σε όσους δεν τα έχουν στη ζωή τους.

Χ-άος. Το χάος μέσα και γύρω μου.

Ψ-υχή. Ταξιδεύει διαρκώς.

Ω-ραίος. Αυτός που έρχεται στην ώρα του.

 

 

Οι σκέψεις της Λουκίας Μιχαλοπούλου για την χρονιά που έφυγε:

 Α -Αλαζονεία ..αποφάσισα πως είναι η λέξη που με ενοχλεί περισσότερο

 Β-Βουτιές στην θάλασσα..στον εαυτό μου ..

 Γ-Γαλήνη..λέγεται η ηρωίδα που παίζω στην ταινία LIve Better.

 Δ-Δουλειά..γιατί αλλιώς δε γίνεται.

 Ε-Ελλάδα..χωρίς προοπτική.

 Ζ-Ζωή,όνειρα απογοητεύσεις ελπίδες δυστυχία  ευτυχία ..

 Η-Ήλιος..,το καλοκαίρι..θάλασσα  απρόβλεπτη ..μου λείπει.

 Ι-Ίωση κάνεις δεν γλιτώνει.  

 Κ-Καλοσύνη συνάντησα ανθρώπους που γλύκαναν την ψυχή μου.

 Λ-Λουκία το όνομά μου αρχίζω να το συμπαθώ...

 Μ-Μανούλα την αγαπάμε κ ας μας εκνευρίζει

 Ν-Νεράιδες είναι μια από τις κοριτσίστικες αγάπες μου έχω συλλογή ..

 Ξ-Ξιφασκία θέλω να ξεκινήσω..

 Ο-Όπερα μ' αρέσει να ακούω τα πρωινά που ξυπνάω άκεφη..

 Π-Πατέρας μου λείπει...

 Ρ-Ράκος αισθάνομαι τον τελευταίο μήνα....

 Σ-Σούρουπο η αγαπημένη μου ώρα.. 

 Τ-Ταινίες με μανία βλέπω και χάρηκα που μόλις τελείωσα γυρίσματα για 2 ταινίες που πιστεύω πολύ..

 Υ-Υπνοςςς είμαι σε φάση που θέλω να κοιμάμαι πολύ..

 Φ-Φόβος πάντα στο πλάι μου..

 Χ-Χωρισμός η λέξη που με διαλύει..

 Ψ-Ψώνια η αμαρτία μου...

 Ω-Ωροσκόπος ιχθύς με δίδυμος  είμαστε τέσσερις ζωή να χουμε......καλή χρονιά!

 

Οι σκέψεις του Βασίλη Παλαιολόγου για την χρονιά που έφυγε:

 Α-Αφθονία....(σε)....να τα έχουμε όλα!!!

Β-Βιώματα...μόνο έτσι ζούμε πραγματικά!!!

Γ-Γιατί;...(το) δεν έχει πάντα απάντηση.

Δ-Δεκτικοί πρέπει να είμαστε.

Ε-Ευτέλεια....καλό είναι να την αποφεύγουμε.

Ζ-ΖΩΗ μου!

Η-Ηθική...ας την κρατήσουμε ακέραια!!!

Θ-Θ Ε Ω Ν Η ....μου λείπει!!!

Ι-Ιδανικά (τα)...σε υψηλό επίπεδο.

Κ-Κέφι...αμείωτο να είναι.

Λ-Λεφτά...καλοδεχούμενα.

Μ-Μοιράζομαι...σημαντικό για υγιής κοινωνίες.

Ν-Νίκες....οι μικρές καθημερινές, κερδίζουν τους πολέμους.

Ξ-Ξεγνοιασιά....είναι απαραίτητη.

Ο-Όραμα...αλίμονο αν δεν έχουμε.

Π-Πίστη...σε ότι θέλει ο καθένας.

Ρ-Ρήξεις...μπορεί να συμβούν μπορεί και όχι.

Σ-Σκεπτόμενοι άνθρωποι...ζουν ανάμεσά μας.

Τ-Τέλος...κάποια στιγμή έρχεται

Υ-Υπομονή...τεράστια αρετή.

Φ-Φως στις ζωές μας.

Χ-Χαρούμενες στιγμές.

Ψ-Ψυχές...γύρω μας.

Ω-Ω ...ανεστραμμένο συμβολίζει τη μονάδα ηλεκτρικής αγωγιμότητας.

 

Οι σκέψεις της  Ράνιας Παπαδάκου  για την χρονιά που έφυγε:

 

Α-"Ανάγκη...τι μυτερή βελόνα"! που λέει κ ο Shakespeare . Όλα φωτίστηκαν διαφορετικά,μέσα από το πρίσμα της"ανάγκης".Συγχωροχάρτια στον εαυτό μας κ στους άλλους

Β -Βαλίτσες ! Πολλές ετοιμάστηκαν μέσα  στη χρονιά που έφυγε.Στην πραγματικότητα ή στη σκέψη,η τάση φυγής ήταν πιο έντονη από ποτέ.

Γ -Γελαστή κ γελασμένη, αυτή ήταν η αίσθηση μου, παραφράζοντας του στίχους του 'Αλκη Αλκαίου. 

Δ-Δύναμη :Μ'αρέσει πολύ αυτό του Jimi Hendrix : "Όταν η δύναμη της αγάπης ξεπεράσει την αγάπη για δύναμη,ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη".

Ε-Έρωτας,αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο !!! Το απόλυτο ξόρκι 

Ζ -Ζόρι ! Παντού ! Σαν να έχει κολλήσει μια παγκόσμια μηχανή κ να αγκομαχάει...

Η- Ήττα . Προσπαθώ να την αντιμετωπίζω  πάντα σαν κάτι προσωρινό,άλλωστε πάντα πίστευα οτι η ήττα κ η νίκη είναι δυο όψεις του  ίδιου νομίσματος τελικά,αν επικεντρωθείς στις λεπτομέρειες.

Θ- Θαύματα .Συντάσσομαι με τον Αntoine de Saint- Exupery που λέει οτι τα πραγματικά,κάνουν λίγο θόρυβο. Το πιστεύω ακράδαντα

Ι- Ιδιοκτησία. Βασανισμένη,πολύπαθη λέξη κ έννοια .

Κ-Καλοσύνη ! Τόσο αφοπλιστική κ ερωτεύσιμη ! Μόνο αυτήν αναζητώ πια στους ανθρώπους

Λ- Λόγια !!!! Χωρίς συγκεκριμένα ...

Μ- Μουσική. Φροντίζω κ επενδύω μουσικά έστω κ νοερά τις στιγμές μου κ ευτυχώς ακόμα τη βάζω πάντα δυνατά κ εκτονώνομαι 

Ν-Ναυάγια : Κυριολεκτικά κ μεταφορικά ασκούσαν παιδιόθεν πάνω μου,μια ακατανίκητη έλξη

Ξ-Ξανά : Μου  βγάζει μια αισιοδοξία, μια δύναμη κ μια ελπίδα  αυτή η λεξούλα

Ο-Ομορφιά : Σαν τον Βaudelaire κ εγώ ,δε μπορώ να συλλάβω κάποιο τύπο ομορφιάς ,στον οποίο δεν υπάρχει μελαγχολία . 

Π- Πάθος. Αλλιώς γιατί ;;;

Ρ-Ρατσισμός. Δεκάδες μικροί εμφύλιοι παντού,καθημερινά,γύρω μας,τόσο κοντά μας,σε τόσες πτυχές της καθημερινότητας μας που είναι σοκαριστικό κ τρομακτικό.

Σ-Σοκολάτα . Η παυσίπονη !!! Βοήθεια μας...

Τ-Τώρα. Έχοντας μια τάση να σέρνω πολύ παρελθόν μαζί μου,προσπαθώ να εξοικειωθώ μαζί του κ να το εκτιμήσω.

Υ-Ύλη. Υπερεκτιμημένη .Υπέρβαση . Αυτά τα τρία μαζί  !!!

Φ-"Φαίνεσθαι ". Πόσες θυσίες,πόσα θύματα  στο βωμό του...

Χ- Χαρά !!! Ανάγκη κ ευχή !!!

Ψ-Ψέματα. Τα ζωτικά τα δικά  σου τα πιο επικίνδυνα

Ω-Ώπα . Στο παρκάρισμα, στις συναλλαγές,αλλά κυρίως στο κέφι για να κάνουμε φινάλε αισιόδοξο...

 

Οι σκέψεις της Άνδρη Θεοδότου για την χρονιά που έφυγε:

Α-Αγκαλιά

Β-Βράδια δύσκολα

Γ-Γιαγιά αντίο

Δ-Διώνη-Δημήτρης

Ε-Ελλάδα κράτα γερά

Ζ-Ζωή να έχουμε

Η-Ησυχία στο πλατό

Θ-Θεσσαλονίκη at Christmas time

Ι-Ιδιαιτερότητες ...

Κ-Κύπρος!!!!!

Λ-Λίγη αγάπη παραπάνω

Μ-Μπάμπαλη στο καμαρίνι

Ν-Νέα σχέδια

Ξ-Ξύπνημα νωρίς, πολύ νωρίς

Ο-Οικογένεια

Π-Πρόβες,πρόβες....

Ρ-Ρρρρ (όπως στα κόμιξ)

Σ-Σέρλοκ Χόλμς

Τ-Τρέχουμε τώρα

Υ-Υπομονήηηη

Φ-Φιλιώ Χαϊδεμένου

Χ-Χέρια φιλικά

Ψ-Ψωμί της μαμάς το Χειμώνα

Ω-Ώρες ατέλειωτες μαζί τους

 

Οι σκέψεις του Αλέξανδρου Καλπακίδη για την χρονιά που πέρασε

Α –Αλληλεγγύη: Είναι αυτό που θα μας κρατήσει  όρθιους.

Β – Βλακεία: Πρέπει να την καταπολεμήσουμε.

Γ- Γέλιο: Το χάσαμε! Πρέπει να αντισταθούμε.

Δ- Δυσκολία: Δεν υπάρχει!

Ε- Ελλάδα: Όταν λέω Ελλάδα, Ελλάδα! Στην υγειά μας ρε!!

Ζ- Ζωή: Υποτιμημένη έννοια τα τελευταία χρόνια.

Η- Ήλιος: Μην μου τον σκιάζετε.

Θ-Θεοί: Πόσοι πια…???!!!

Ι- Ιμπεριαλισμός: Αυτός μας έφαγε!

Κ- Κουβέντα: Μου λείπει!

Λ- Λευτεριά: Τι ωραία λέξη!

Μ- Μίσος: Είδαμε αρκετό την χρονιά που πέρασε. Ας ελπίσουμε να δούμε λιγότερο την χρονιά που έρχεται.

Ν- Νίκη: Η νέα μου θεατρική δουλειά για το 2017! Βλέπε ΄΄Νίκη του Χρήστου Χωμενίδη΄΄

Ξ- Ξένος: Όλοι ξένοι είμαστε.

Ο- Ομορφιά: Μέσα στην ψυχή μας.

Π-Παγκάκι: Η παράστασή μας!!! 

Ρ- Ρατσισμός: Άνοδος…Γιατί;

Σ-Στωικός: Παραμένω!

Τ- Ταξίδι: Καλοκαίρι του 2016: Φιλαδέλφεια, Ατλάντικ Σίτυ, Ουάσιγκτον, Νέα Υόρκη. Τέλεια!!

Υ- Ύμνος: Στην ζωή!

Φ- Φώτα: Πολλά στην σκηνή.

Χ- Χαρά: Το Θέατρο!

Ψ- Ψέμα: Μακριά από εμάς.

Ω-Ωχ!!!

 

Οι σκέψεις της Κίττυ Παϊταζόγλου για την χρονιά που πέρασε:

Α- Aνάγκη και Αφοσίωση : Ο,τιδήποτε μου φαίνεται αληθινό και άξιο, πάντα βλέπω να ξεπηδάει από μιαν ανάγκη. Και μιαν αφοσίωση.

Β- Βαριέμαι: Τους μεγάλους μονολόγους, την αυτολύπηση, την απολυτότητα. Τον εαυτό μου, όταν κολλάει εμμονικά σε κάτι.

Γ- Γνώμες: Πήξαμε στις γνώμες. Λόγια που δεν αναλαμβάνουν ευθύνη. Μόνο οι πράξεις  έχουν νόημα.

Δ-Διαψεύσεις: Πολιτικές. Ηθικές. Συναισθηματικές. Μαζεύτηκαν αρκετές φέτος.

Ε –Ελλάδα: Δεν ξέρω πότε σε αυτή την -κατά τ’άλλα υπέροχη- χώρα θα μπορέσουμε να κάνουμε σταθερά βήματα προς κάτι, κι όχι μονίμως νευρωτικά, κυκλοθυμικά και αποσπασματικά.

   -Έμπνευση: Δεν ξέρεις πότε θα έρθει, μα πρέπει κάθε μέρα να παλεύεις να είσαι εκεί μήπως και έρθει.

Ζ- Ζαριά: Η τύχη. Το σωστό timing. Δεν είμαστε κι οι καλύτεροι φίλοι. 

Η-Ηθοποιός: «Αυτός που παλεύει να συναντηθεί με κάτι που δεν υπάρχει. Κάτι νεκρό»

   -Ήρωες: Όλοι όσοι ρισκάρουν. Αληθινά ρισκάρουν.

Θ- Θαύματα: Πιστεύω πολύ στα μικρά, καθημερινά θαύματα (μα και στα μεγάλα και ανεξήγητα)

 Ι-Ιστορίες: Όταν όλα έχουν ειπωθεί, μένει ο τρόπος και ο χρόνος που λέγονται οι ιστορίες για να μας αγγίξουν ξανά.

Κ- Κάφκα: «..Πήραμε τη ζωή μας λάθος», μόνο που «δεν αλλάξαμε ζωή». Το είδε όλο το παράλογο του κόσμου μας. Νιώθω χαρά μεγάλη που συμμετέχω στην παράσταση αυτή της «Δίκης» του Κάφκα, στο Θέατρο Πόρτα, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.

Λ- Λάθη: Με αυτά προχωράμε μπροστά. Όχι με τα σωστά. Με τα λάθη και τις απώλειες.

Μ-Mαρία: Aγαπημένη φίλη και φωτεινό πρότυπο για πολλά πράγματα.

    -Mαλακότητα: Έχω μια έμφυτη αγωνία για όλα, μαθαίνω όμως τελευταία  πώς να μπαίνω  μαλακά  στα πράγματα. Στη ζωή. Και στην τέχνη.

Ν-Ντροπές: Συνεχείς. Κοριτσίστικες και ενήλικες. 

Ξ- Ξενοφοβία: Όλα ξεκινούν από την έλλειψη παιδείας και επιστρέφουν σε αυτή.

Ο-Ομάδα: Νομίζω μόνο με το «μαζί» μπορεί να γίνει κάτι. Στην ομάδα δε σημαίνει ότι ισοπεδώνονται οι προσωπικότητες, ίσα-ίσα, καθένας φέρνει τον εαυτό του στα καλύτερά του και μαζί με τον άλλον τον πάει ακόμα πιο πέρα. Όταν έχεις κοινούς κώδικες, εμπιστοσύνη, τότε ρισκάρεις να εκτεθείς κι άλλο. Να εκτεθείς μαζί με τον άλλον.

Π-Πατάρι Πρότζεκτ (Patari Project): Η απόδειξη του πώς το «μαζί» μπορεί να δημιουργήσει μαγεία. 

 Ρ-Ρουτίνα: Καταλαβαίνω πια πως, ίσως, έχει μια γλύκα και μια ασφάλεια.

Σ-Σύνορα: Aνοιχτά.

Τ-Τέχνη: Λέει κάπου ο Σεφέρης πως «η Τέχνη είναι μια απέραντη αλληλεγγύη». Σε αυτό θέλω να προσθέσω: Aν όχι έτσι, τότε ας το αφήσουμε καλύτερα.

  -Tαξίδια: Στην Αργεντινή. Στο Βιετνάμ. Στις λίμνες στον Καναδά. Μελλοντικοί αγαπημένοι προορισμοί.

Υ-Υγεία: Ένα καθόλου αυτονόητο αγαθό.

Φ-Φως: Να κοιτάς με φως ακόμα και το πιο βαθύ σκοτάδι.

Χ-Χιούμορ: Σχετικοποιεί και παρηγορεί. Ενίοτε. Το ψάχνω πολύ στους ανθρώπους.

Ψ- Ψάχνω: Άρα κάποια στιγμή θα βρω κιόλας.

Ω-  Ώπα!: Έτσι, χωρίς λόγο, για να τελειώσουμε περήφανα και με χαρά!

 

Οι σκέψεις της Εύας Οικονόμου- Βαμβακά για την χρονιά που έφυγε:

Α-Ανέφικτο, για αυτό που τελικά ενεργοποιείς πάντα όλες σου τις δυνάμεις.

Β-Βρικόλακας. Μικρός. Ο Ρούντιγκερ.  Όταν ήμουν μικρή ήταν το αγαπημένο μου βιβλίο και αν με ρωτούσες τι θα γίνω όταν μεγαλώσω απαντούσα «μικρός βρικόλακας» και τρόμαζα τον κόσμο. 

Γ-Γόνατο. Σημείο ευαίσθητο του σώματος, αν δεν το προσέξεις σε αφήνει συχνά πίσω. 

Δ-Δρόμος. Πορεία  προς κάτι. Φυγή.

Ε-Έρωτας. Δικαιωματικά.

Ζ-Ζάρι. Τύχη, αυτό μου με τίποτα δεν ελέγχεις.

Η-Ήλιος. Γιατί το φως του είναι βασικός συντελεστής της ανθρώπινης ευτυχίας. 

Θ-Θέατρο. Επίσης δικαιωματικά. Έχει βαφτίσει για πάντα τα Θ μου, εξορίζοντας ακόμα και τη Θάσο και το Θάνατο από αυτά.

Ι-Ίμερος. Μυθικός θεός του έρωτα, η αγάπη του κληρονομιά από το μπαμπά μου.

Κ-Καλοκαίρι. Μετράς πάντα 9 μήνες ανάποδα για να έρθει. Το τέλος του χρόνου και ας βρίσκεται στο μέσο του. 

Λ-Λωτός. Μυστήριο φρούτο. Από όλες τις απόψεις. 

Μ-Μαύρο. Χιόνι. Δε θα μπορούσε αλλιώς. Η παράστασή μας - κάθε νιφάδα του αγάπη. 

Ν-Νησί. Ο τόπος μου, η Θάσος.

Ξ-Ξανά. Δεύτερη ευκαιρία. Δε θα πάψω ποτέ να τη ζητάω.

Ο-Όλο. Ολοκληρωμένο, τελειωμένο, άπληστο και άψογο.

Π-Πόρτα. Έξοδος, είσοδος, αλλαγή επιπέδου. Τελευταία… και θέατρο. 

Ρ-Ρακούν. Το γνωστό. Που βοηθάει στην κατανάλωση γλυκών. 

Σ-Σφυρίχτρα. Η λέξη που έβαζα πάντα στην κρεμάλα και δεν την έβρισκε κανείς.  

Τ-Τρόπος. Μέθοδος. Μονοπάτι που δύναται ασφαλώς ή επισφαλώς να οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. 

Υ-Υπερ -θεματίζω, -βάλλω, -αναλύω. Όλα στον υπερ-θετικό.

Φ-Φιμπονάτσι.  Η αγαπημένη μου ακολουθία. Ό,τι πιο γοητευτικό έχω συναντήσει. 

Χ-Χτένα. Σύμμαχος. Θα ήθελα να γνωρίσω τον εφευρέτη της. 

Ψ-Ψάρι. Δεν ξέρω γιατί αυτό, τα φοβάμαι και λίγο. 

Ω-Ώρα. Περνάει, χάνεται, πάντα θες μια ή και πολλές παραπάνω. 

 

Οι σκέψεις της Μαρίας Τζάνη για την χρονιά που έφυγε:

Α-Αγάπη:Πήρα και έδωσα το 2016 και το «κατάλαβα» περισσότερο από τις άλλες  χρονιές.

Β- Βαρεμάρα: Βαρέθηκα λιγότερο από κάθε άλλη χρονιά.

Γ-Γάτος: Ένα χρόνο παρέα με τον γάτο μου τον Μπιρμπίλη.

Δ-Διακοπές: Πήγα στην Σχοινούσα με τους φίλους μου. Τέλεια!

Ε- Εξωγήινοι  Ούτε φέτος δεν ήρθαν.

Ζ- Ζάχαρη: Θα μπορούσα να είχα φάει και λιγότερη.

Η-Ήλιος: Φωτοσύνθεσα όσο γινόταν.

Θ-Θάλασσα: Πολλά μπάνια.

Ι- Ικανοποίηση: Υπήρξαν στιγμές που ένοιωσα.

Κ- Κρήτη: Πήγα στο σπίτι μου πολλές φορές.

Λ-  Λάθη: Καλά, κάθε χρόνο έκανα, κάνω και θα κάνω.

Μ-Μάθημα: Ένα μάθημα ήταν για μένα όλο το 16’, άσε που αντάλλαξα και πολλά μαθήματα.

Ν-Ντιβάνι: η ιντερνετική μου εκπομπή “Στο Ντιβάνι με την Τζάνη”

Ξ-Ξυπνητήρι:Κάθε πρωί χτυπάει να πάω να παίξω στο «Σέρλοκ Χόλμς και το γαλάζιο ρουμπίνι»

Ο-Ομοιοπαθητική: Βρήκα την υγειά μου!

Π-Πόρτες: Άνοιξαν καινούργιες.

Ρ-Ραβδί: Να είχα ένα μαγικό να πραγματοποιούσα όνειρα ανθρώπων

Σ-Συνεργασίες: Δούλεψα παρέα με ωραίους ανθρώπους.

Τ-Ταξίδια: Δεν πήγα στο εξωτερικό,θα πάω το 2017

Υ- Ύπνος: Άρχισα να κοιμάμαι νωρίς 

Φ-Φροντίδα: Το 2016 με φρόντισα!

Χ-Χάρος: Πήρε πολύ κόσμο φέτος.

Ψ- Ψέμματα:Αλήθεια  δεν είπα ούτε ένα!

Ω-Ώρα: Δεν βλέπω την ώρα να έρθει το 2017 να δω τι θα μας φέρει…

 

 

 Οι σκέψεις της Αρκαδίας Ψάλτη για την χρονιά που πέρασε

Α -αμνήμονας άμμος

Β -βάτραχος

Γ-γιόλο

Δ-δάσος

Ε-έρημος

Ζ-ζάφτι

Η-ήλιος

Θ-θόλος

Ι-ικέτης

Κ-καπέλο

Λ-λάφυρο λούνα παρκ

Μ-μάρτυρας

Ν-ναός

Ξ-ξίφος

Ο-όπερα

Π-πειρατής

Ρ-ρόσο αντίκο

Σ-σιρόπια

Τ-τυφλά

Υ-υφαντό

Φ-φύτρο

Χ-χιόνι

Ψ-ψηλά

Ω-ωκεανός που θα βγω

 

Οι σκέψεις της Νάνσυ Μπουκλη για την χρονιά που έφυγε:

Α- Αλησµονώ και χαίροµαι

Β- Bios

Γ- Γεµάτη

Δ- Δέκα β.

Ε- Εδώ παρόν

Ζ- Ζω Ή

Η- ΉλιοςΉλιοςΉλιος

Θ- Θέλετε να χορέψοµε Μαρία;

Ι- Ιρίακολακ

Κ- ΚιΚ µπόξινγΚ

Λ- Λευκάδα

Μ- Μουσική

Ν- Ντι Τζέι

Ξ- Ξξξξ

Ο- Όλα

Π- Περί φύσεως

Ρ- Ρωτώντας πας στην πόλη

Σ- Συντονίζ.ω,ονται,µος

Τ- Τώρα

Υ- Υπόθεση

Φ- Φωτιά

Χ- Χωρίς

Ψ- Ψέµµατα

Ω- Ωραία!

 

Οι σκέψεις του Χρήστου Καρασαββίδη για την χρονιά που έφυγε:

Α - Αγάπη: χωρίς αυτό, ούτε ανάσα

Β - Βία: στις ζωές, στις σχέσεις, στους δρόμους. Γιατί;

Γ - Γυναίκες: η έμπνευση

Δ - Δημιουργία: οφείλουμε να ξαναδημιουργήσουμε τον κόσμο μας

Ε - Ερωτευμένο θέατρο: το ωραιότερο είδος θεάτρου

Ζ - Ζωή: ωραία

Η - Ηθοποιός: επάγγελμα κι όχι χόμπι

Θ - Θράσος: καλώς εννοούμενο, χρειάζεται πίστη στις ικανότητές μας

Ι - Ιδέες: αμέτρητες

Κ - Κάπνισμα: δυστυχώς δυσκολεύομαι πολύ να το μειώσω

Λ - Lolita Reversed: διασκευάζω ελεύθερα και σκηνοθετώ την ιστορία της Λολίτας του Ναμπόκοφ, απόν Απρίλιο, για την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και υπόσχομαι πως θα καταθέσω ένα διαφορετικό θέατρο.

Μ - Μυαλό: επιθετικό κι αποκλίνον

Ν - Νομίζω: γενικώς

Ξ - Ξενοφοβία: Είναι ντροπή μας

Ο - Όραμα: μαζί με τον έρωτα, οι δυο λόγοι που ζούμε

Π - Περσινές Βροχές: ο μονόλογος που έγραψα και σκηνοθέτησα, η πρώτη μου ολοκληρωτική δημιουργία, η αρχή των πάντων, η παράσταση που νιώθω τρομερά περήφανος για το κάθε της δευτερόλεπτο

Ρ - Ρίσκο: σε οτιδήποτε

Σ - Σκηνοθεσία: δημιουργική, αλλιώς δεν έχει νόημα οτιδήποτε

Τ - Ταλέντο: το νέο

Υ - Υποκριτική: επιστήμη

Φ - Φωνές: διαφορετικές κι απαραίτητες για να πάμε μπροστά

Χ - Χωρισμοί: συμβαίνουν

Ψ - Ψυχή: όταν λείπει από μια παράσταση, αποκλείεται να είναι καλή

Ω - Ώριμος: δεν είμαι

 Οι σκέψεις της Άρτεμις Γρύμπλα για την χρονιά που πέρασε:

Α-χ. Αχ, 2016.

Β-αχ. Βαχ, 2016.

Γ-γάτα, η τελευταία μαύρη. Του Ευγένιου Τριβιζά, στο Θέατρο Άλφα Ιδέα. Το 2016 ένωσε ξανά την αγαπημένη γατοπαρέα και μας χάρισε μοναδικές στιγμές εντός και εκτός σκηνής.

Δ-δίαιτα. Άλλη μια χρονιά φεύγει χωρίς πετυχημένη δίαιτα.

Ε-εκδρομή. Τη ζητάω επίμονα ολόκληρο το 2016. Μια εκδρομή δεν μου χαρίστηκε, αλλά με αισιοδοξία κοιτάω το χάρτη και σχεδιάζω το 2017.

Ζ-ζαβολιές. Το 2016 ήταν γεμάτο από αυτές, ευτυχώς.

Η-ήθελα. Το 2016 ήθελα να… αλλά αποχαιρετάμε το δαιμονισμένο έτος και μαζί την αναβλητικότητα. Ελπίζω.

Θ-θεία. Έγινα θεία! Κλασική Ελληνίδα θεία, με τρέλα και υστερία. Το πρώτο μου ανίψι είναι το πιο όμορφο και έξυπνο μωρό του κόσμου. Δείχνω τις φωτογραφίες της συνέχεια σε όλους, τις έχω ντέσκοπ, μπακγκράουντ, στο κινητό, στο πορτοφόλι, στο ψυγείο, και δεν χάνω ευκαιρία για ρουφηχτά φιλιά σε χεράκια και μπουτάκια.

Ι-Improv/λατινικό μεν, αλλά καμία άλλη λέξη δεν μπορεί να έρθει στην επιφάνεια από τότε που το Improv μπήκε δυναμικά στη ζωή μου. Μία αποκάλυψη του 2016 που χρωστάω σε αγαπημένους φίλους και με οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε γέλια μέχρι δακρύων κάθε Κυριακή βράδυ!

Κ-ουίντα. Το σπίτι που φτιάξαμε για μπαρ ή το μπαρ που έγινε σπίτι. Κυριαρχεί σε κάθε κάπα, σε κάθε μέρα και κάθε μπίρα, με τη ζεστασιά, τη χαρά και τις στιγμές που μας προσφέρει

Λ-λάθη. Γεμάτο λάθη αλλά και λαμπρές στιγμές.

Μ-μελομακάρονα. Το 2016 θα μείνει στην προσωπική μου ιστορία ως η πρώτη και ελπίζω τελευταία χρόνια που έφαγα ολόκληρο το ταψί με τα μελομακάρονα που έφτιαξα.

Ν-Ναι και. Η βασική αρχή του Improv ήρθε και προσγειώθηκε στη ζωή μου σαν κεραυνός. Λέμε ναι σε ό,τι μας έρχεται και βάζουμε δίπλα ένα και, συνεχίζοντας. Βασική οδηγία πάνω και κάτω από τη σκηνή.

Ξ-απλίνι. Όλα τα Ξ οδηγούν στο μοναδικό σκυλί που με συντροφεύει και το 2016 κλείσαμε έναν καταπληκτικό χρόνο παρέα, από τότε που με περιμάζεψε από τον δρόμο και κουρνιάσαμε στο λευκό μου καναπέ, με αποτέλεσμα τίποτα πια να μην είναι το ίδιο. Αποκορύφωνα η αλλαγή του χρώματος του καναπέ, που είναι λευκός μόνο στις μακρινές αναμνήσεις.

Ο-ΟΡΕΓΑΜΩΤΟΚΕΡΑΤΟ, η λέξη μου στις περισσότερες εκπνοές.

Π-αντρειά. Το 2016 ήταν έτος γάμων. Γάμοι έγιναν, γάμοι σχεδιάστηκαν, γάμοι, γάμοι παντού! Το 2016, επίσημο έτος παντρειάς.

Ρ-αντεβού. Η μεγάλη μου αποτυχία: δεν κατάφερα να είμαι στην ώρα μου ούτε σε ένα.

Σ-υνεργάτες. Η χρονιά φεύγει και με βρίσκει πολύ πλουσιότερη σε όμορφες συνεργασίες και αγαπημένους συνεργάτες, τους οποίους ελπίζω να ξανασυναντήσω σύντομα.

Τ-ραγωδία. Η λέξη που είπα πιο συχνά μέσα στη χρονιά.

Υ-στέρνια Τήνου. Επιστροφή για λίγο στο μαγικό νησί με τις αγαπημένες μου φίλες. Δύο μέρες όαση μέσα στη χρονιά, με κοκτέιλ και αλμύρα.

Φ-ίλοι και φιλιά. Συντροφιά στις δύσκολες και στις όμορφες μέρες

Χ-ριστίνη. Το 2016 ανήκει εξ ολοκλήρου στην ανιψιά μου που ήρθε στη ζωή το Φεβρουάριο και έκτοτε στολίζει τις μέρες μας και κρατά στα μικροσκοπικά χοντροχεράκια της τις καρδιές μας.

Ψ-ιτ κοπελιά. Αυτή η μάστιγα και το 2016.

Ω-ριμότητα. Το 2016 μου πρόσφερε τη γνώση ότι δεν υπάρχουν καλές και κακές χρονιές. Όσο μεγαλώνεις τόσο τα πράγματα πάνε προς το χειρότερο.

  

 Η λέξη ΖΩ-ΖΩΗ νίκησε και φέτος, γιατί όσο δύσκολες και αν είναι οι χρονιές μας, η ζωή πάντα θα μας ξεπερνά! 

Γιατί πολύ απλά τελικά «Ζωή: (είναι) ωραία» ή «Ζω Ή» και ας μην κάνουμε «Ζ-ζάφτι» πολλά. Ακόμα και αν δεν τηρούμε την υπόσχεση ότι «Ζάχαρη: Θα μπορούσα να είχα φάει και λιγότερη». Γιατί τελικά τι είναι και η ζωή; «Ζάρι. Τύχη, αυτό μου με τίποτα δεν ελέγχεις». Με άλλα λόγια «Ζαριά: Η τύχη. Το σωστό timing. Δεν είμαστε κι οι καλύτεροι φίλοι» και όμως «Ζωή: Υποτιμημένη έννοια τα τελευταία χρόνια» και δυστυχώς «Ζ-Ζόρι! Παντού! Σαν να έχει κολλήσει μια παγκόσμια μηχανή και να αγκομαχάει...», αλλά ερωτεύεσαι και λες «Ζ-ΖΩΗ μου!» και μπορεί και να τη λένε «Ζ-αΐρα. Το όνομα της μάνας μου» και μετά πάλι «Ζωή, όνειρα απογοητεύσεις ελπίδες δυστυχία, ευτυχία» Στο φινάλε όμως; 

«Ζ-Ζωή να έχουμε» και με«Ζαβολίες» να ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ! 

Το 2017 να δημιουργήσετε το αλφαβητάρι που ονειρεύεστε και σας αξίζει!

 

 

 

Το σκηνικό στα Αναφιώτικα της Πλάκας, κάτω από τη σκιά της Ακρόπολης, έχει κάτι από ελληνική ταινία. Η Κίττυ είναι πανέτοιμη να στηθεί μπροστά στο φακό. Απολαμβάνει κάθε πόζα, λες και πρόκειται για ένα μικρό μονόπρακτο. Το χαμόγελό της και ο ήχος που το συνοδεύει είναι αδιαμφισβήτητα στοιχεία της γοητείας της.

 

Από το ξεκίνημα της καριέρας της η Κίττυ Παϊταζόγλου έκλεψε τις εντυπώσεις. Υποψήφια για Βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» και θέλγητρο για πολλούς σκηνοθέτες –και όχι άδικα–, φέτος ανήκει στο δυναμικό του Θεάτρου Πόρτα και ενθουσιάζει στη «Δίκη του Κ.», ενώ παράλληλα κάνει εντατικές πρόβες για τη «Μύτη».

 

Τα πυκνά κυματιστά μαλλιά της Κίττυς λούζονται στο φως που ξεγλιστρά από τον αττικό ουρανό στα στενά σοκάκια κάτω από τον Ιερό Βράχο και ο λόγος της ξεχειλίζει ενθουσιασμό καθώς αναφέρεται στις νέες της συνεργασίες. Κάνει μια μικρή παύση μόνο για μερικές γουλιές ζεστής σοκολάτας.

 

 

Η «Δίκη του Κ.»

Η ιστορία είναι απλή. Ένα κανονικό πρωινό, τη μέρα των 30ών γενεθλίων του, ο Γιόζεφ Κ., ένας αξιοπρεπής πολίτης, ανώτερος τραπεζικός υπάλληλος, συλλαμβάνεται. Μια ανώτερη, ακαθόριστη αρχή τον ενημερώνει ότι θα δικαστεί για μια κατηγορία που όμως ποτέ δεν του απαγγέλλεται και ούτε ο ίδιος μπορεί να προσδιορίσει. Εν τω μεταξύ έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει να ζει κανονικά τη ζωή του και να πηγαίνει στη δουλειά του. Ψάχνοντας να βρει τι έχει συμβεί, ο Κ. βυθίζεται όλο και περισσότερο στα άδυτα του Συστήματος, αλλά και του εαυτού του, μέχρι την τελική, μοιραία καταδίκη του. Με ζόφο και πολύ χιούμορ.

 

Συνεργασία και πάλι με τον Θωμά Μοσχόπουλο

Γνώριμα και συνάμα διαφορετικά. Σαν να ξαναγνωρίζεις έναν άνθρωπο από μια άλλη του πλευρά. Μου έκανε πολύ θετική εντύπωση ότι ο τρόπος που δουλέψαμε αυτή τη φορά στη «Δίκη» ήταν αρκετά διαφορετικός από ό,τι στο «Λίλιομ». Και το λέω προς τιμήν του Θωμά, γιατί δεν αντιμετωπίζει κάθε κείμενο με την ίδια συνταγή. Έψαξε και ο ίδιος μαζί μας (και με τη Σοφία Πάσχου, που επιμελήθηκε την κίνηση) διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους μπορούμε να αφηγηθούμε τη συγκεκριμένη ιστορία.

 

Η λογοτεχνία στη σκηνή κερδίζει έδαφος σε σχέση με τα θεατρικά έργα

Ίσως έχουμε περισσότερο ανάγκη πια την αφήγηση ιστοριών από ό,τι τα δράματα μεμονωμένων ανθρώπων. Ούτως ή άλλως η αφήγηση ως είδος επιτρέπει μεγαλύτερη ελευθερία, σου δίνει τη δυνατότητα να μπαινοβγαίνεις στην ιστορία, να την καθορίζεις ή να την αφήνεις να σε επηρεάζει. Αν και πιστεύω πως οτιδήποτε προέρχεται από μια ανάγκη του δημιουργού, είτε είναι λογοτεχνία είτε devised, κλασικό έργο ή συνταγή μαγειρικής, αξίζει να αποτελεί τόλμημα για τη θεατρική σκηνή.

 

Δικηγόρος και ηθοποιός, δύο ιδιότητες που αλληλοσυμπληρώθηκαν σε αυτή την παράσταση

Η έρευνα είναι πάντα με την ιδιότητα του ηθοποιού. Πρακτικά τι θα με βοηθήσει, όχι εγκεφαλικά. Τώρα το background μου της νομικής απλώς ενίσχυε το πόσο γελούσα ή φρίκαρα όταν κάνοντας πρόβες για τη «Δίκη» συνειδητοποιούσα, π.χ., τις βασικές αρχές δικονομίας που καταπατούνταν σε μια ποινική δίκη, σε μια χώρα με υποτιθέμενο συνταγματικό πολίτευμα. Σε αυτό τον υπέροχο μονόλογο του Συνηγόρου (που υποδύεται ο Σωκράτης Πατσίκας) περνά όλο το χάος. Λέγονται πράγματα όπως: «Η ενοχή λαμβάνεται ως δεδομένη μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου». «Η διαδικασία δεν είναι δημόσια». «Ο φάκελος και το κατηγορητήριο είναι απρόσιτα στον κατηγορούμενο». «Η πρώτη απολογία σπανίως διαβάζεται». «Ο Νόμος δεν αναγνωρίζει την Υπεράσπιση, απλώς την ανέχεται». «Δεν υπάρχει δεδικασμένο». «Το σπουδαιότερο είναι οι αξιοπρεπείς προσωπικές σχέσεις με ανώτερους υπαλλήλους του Δικαστηρίου»…

 

«Κάποιος θα πρέπει να είχε συκοφαντήσει τον Γιόζεφ Κ., καθώς, χωρίς να έχει κάνει τίποτε κακό, ένα ωραίο πρωί συνελήφθη»

Για μένα όλο το έργο είναι παραλλαγές του πώς άνθρωποι και Συστήματα συνυπάρχουν με ενοχή. Ενοχή που εμείς οι άνθρωποι δεν ξέρουμε ποια στιγμή ακριβώς γεννήθηκε ή πού θα οδηγήσει. Μια αίσθηση ότι πήραμε τη ζωή μας λάθος. Και μας φταίνε όλα, ο μπαμπάς, η μαμά, η Ευρώπη, ο εαυτός μας. Και από τη μεριά τους τα Συστήματα αισθάνονται ήδη ένοχα και μεταφέρουν ξανά την ενοχή τους στα άτομα. Φαύλος κύκλος. Η «Δίκη» μου θυμίζει λίγο την «Πόλη» του Καβάφη. Τη «Δίκη» σου πάντα μαζί σου θα την κουβαλάς.

 

Η «Μύτη» του Γκόγκολ, στην εκδοχή των Patari Project και σε σκηνοθεσία Σοφίας Πάσχου

Η Σοφία. Έχει κάτι πολύ ουσιαστικό και νοσταλγικό η συνεργασία μαζί της. Η δουλειά σε αυτή την ομάδα. Σαν να μας ταξιδεύει πίσω πολλά χρόνια, να μας ζητά να εφεύρουμε ξανά την παιδική μας ηλικία, να μιλήσουμε για τις μνήμες και τις εμμονές μας. Πάντα με γνώμονα την ιστορία – στην προκειμένη περίπτωση τη «Μύτη» του Γκόγκολ. Ένα κείμενο παράλογο, με βάση το οποίο ένας άνθρωπος μια μέρα χάνει τη μύτη του και αυτή, σαν αυθύπαρκτο ον, περιφέρεται στους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης. Πώς όμως θα συμβεί το παράλογο αν εμείς πρώτα δεν αιφνιδιαστούμε; Aν με έμαθε κάτι βασικό η Σοφία, είναι να αφήνομαι στο τυχαίο που ως άνθρωπος το φοβάμαι πολύ. Όχι απλώς να αφήνομαι, να το αγαπώ, να το επιδιώκω κιόλας. Σου λέει, όταν το τυχαίο γίνει συντονισμένα από όλους, είναι σωστό. Και μαγικό.

 

Ηθοποιός στην Ευρώπη vs ηθοποιός στην Ελλάδα

Έχοντας δουλέψει έξω, διαπιστώνω ότι υστερούμε πολύ στην κρατική βοήθεια. Δεν γίνεται να μην υπάρχει στήριξη του πολιτισμού. Και δεν εννοώ ότι στην Αγγλία, στη Γερμανία και στη Γαλλία δεν υπάρχει κρίση στην τέχνη. Φυσικά και υπάρχει πια. Όμως στην Ελλάδα σε ελάχιστους οργανισμούς μπορείς να εξασφαλίσεις στοιχειωδώς αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Τα περισσότερα πράγματα γίνονται μόνο από ενθουσιασμό, λαχτάρα και με πολύ προσωπικό κόστος. Ναι, φυσικά είναι ωραίο και υγιές, αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμη μπορούμε να κάνουμε αυτό χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να βιοποριζόμαστε από αυτό. Ωστόσο θεωρώ ότι το ελληνικό θέατρο, όπως και το σινεμά, έχει αρχίσει να αποκτά μια δική του ταυτότητα, τόσο εντός όσο και, σιγά σιγά, εκτός Ελλάδας. Και αυτό είναι πολύ αισιόδοξο.

 

Βραβείο «Μελίνα Μερκούρη»

Χάρηκα πολύ για την υποψηφιότητα, θα ήταν μεγάλο ψέμα να πω το αντίθετο. Απλά το θέμα μου με τα βραβεία γενικά (και αυτό μπορεί να είναι δικός μου δαίμονας) είναι ότι μου θυμίζουν σχολικές επιδόσεις, από τις οποίες έχω με κόπο απαλλαγεί. Δεν έχουν καμία σχέση με την ουσία της δουλειάς μας, που παίζουμε με τον ευάλωτο εαυτό μας, τις αδυναμίες και τα σκοτάδια μας.

 

Έγινα ηθοποιός γιατί…

Κάποια πράγματα από τύχη ή από ανάγκη με οδήγησαν εκεί. Και μου αρέσει που δεν ξέρω τη δοσολογία στην απόφαση, αλλά παθιάζομαι ακόμη πολύ.

 

Μου δίνει χαρά…

Η δουλειά μου. Οι δικοί μου άνθρωποι. Και μικρές εξορμήσεις στη θάλασσα. Την έχω πολύ ανάγκη, έστω και μόνο να τη βλέπω. Μου δίνει ηρεμία, σταθερότητα και έναν ορίζοντα.

 

Η Κίττυ Παϊταζόγλου πρωταγωνιστεί στη «Δίκη του Κ.» σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου στο Θέατρο Πόρτα.

 

Από 30 Ιανουαρίου θα τη δούμε στη «Μύτη» Η εκδοχή των Patari Project της κλασικής νουβέλας του Νικολάι Γκόγκολ, σε σκηνοθεσία Σοφίας Πάσχου.

Την φωτογράφιση για το Texnes-plus έκανε ο Κοσμάς Ινιωτάκης