Στις 14 Ιανουαρίου της φετινής χρονιάς συμπληρώθηκαν 400 χρόνια από τη γέννηση του Μολιέρου, το 1622, ενός από τους σπουδαιότερους θεατρικούς συγγραφείς στον κόσμο.
Tο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης τη θεατρική περίοδο 2021-2022, επέλεξε να παρουσιάσει την παγκοσμίως γνωστή κωμωδία, «Ο κατά φαντασίαν ασθενής». Με μια σύγχρονη σκηνοθετική ματιά και σε καινούρια απόδοση, στην παράσταση καθρεφτίζεται με ζωντάνια η εποχή του σπουδαίου δραματουργού στη Γαλλία του 17ου αιώνα.
«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» είναι το εμβληματικό και τελευταίο έργο του δημοφιλούς δημιουργού και παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο Παρίσι το 1673, με τον ίδιο το συγγραφέα στο ρόλο του πρωταγωνιστή.
Μία από τις πιο διάσημες κωμωδίες του παγκόσμιου θεάτρου, μια αξεπέραστη δημιουργία χαράς, με υπέροχους χαρακτήρες και μνημειώδεις στιγμές, παρουσιάζεται για πρώτη φορά από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης, σε πρωτότυπη σκηνοθεσία και μουσική του Κώστα Γάκη, με πολλούς ταλαντούχους νέους πρωταγωνιστές, ζωντανή μουσική και έναν νεανικό, υψηλής ενέργειας θίασο.
Στη Γαλλία του 1673, ο θίασος του διάσημου ηθοποιού Μπεζάρ βρίσκεται σε αναζήτηση θεατρικής στέγης και έργου. Ένας νέος συγγραφέας τολμάει να του παρουσιάσει το τελευταίο του έργο. Το όνομά του: Μολιέρος. Το έργο; μια ιστορία για κάποιον υποχόνδριο φιλάσθενο. Καθώς ο Μολιέρος διαβάζει το έργο στο θίασο του Μπεζάρ, αυτό ζωντανεύει μαζί με την εποχή του.
Η υπόθεση:
Ο Αργκάν είναι κατά φαντασία άρρωστος. Πιστεύει ότι πάσχει από αναρίθμητες ασθένειες και θέλει συνεχώς να μπαινοβγαίνουν στο σπίτι του γιατροί και να τον εξετάζουν. Έτσι γίνεται θύμα επιτήδειων που τον εκμεταλλεύονται. Η γυναίκα του τον απατά με ένα γιατρό, απατεώνες γιατροί απομυζούν τα χρήματά του και όταν αποφασίζει να παντρέψει τη μεγάλη του κόρη με γιατρό της επιλογής του, εκείνη, που εν τω μεταξύ αγαπάει άλλον, αναγκάζεται να παρουσιάσει τον αγαπημένο της ως διάσημο γιατρό, προκειμένου να γίνει αποδεκτός από τον πατέρα της. Η αποθέωση της επιστημονικής αυθεντίας συγκρούεται με τις ανθρώπινες ανάγκες και η επιστήμη επανατοποθετείται εκεί που της πρέπει: αρωγός και μοναδικό επίτευγμα των ανθρώπων, μακριά από δογματισμούς που την αδικούν και τη διαστρεβλώνουν.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία/μουσική/απόδοση και πρωτότυπο κείμενο: Κώστας Γάκης
Σκηνικά/κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Μουσική επιμέλεια και παραγωγή: Κώστας Λώλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Κοσμίδου
Παίζουν οι Ηθοποιοί:
Αργκάν, ο κατά φαντασίαν ασθενής, Μπεζάρ ηθοποιός της εποχής: Θανάσης Τσαλταμπάσης
Μπελίν, δεύτερη γυναίκα του Αργκάν, πρώτη κόρη του Μπεζάρ: Αγοραστή Αρβανίτη
Ανζελίκ, πρώτη κόρη του Αργκάν, δεύτερη κόρη του Μπεζάρ: Νάστια Βραχάτη
Λουϊζόν, δεύτερη κόρη του Αργκάν, τρίτη κόρη του Μπεζάρ: Στεφανία Καλομοίρη
Τουανέτ, υπηρέτρια του Αργκάν, σύζυγος του Μπεζάρ: Μαρία Παπαφωτίου
Μπεράλντ, αδερφός του Αργκάν, Φιλίπ σωματοφύλακας του Μπεζάρ: Δημήτρης Καλαντζής
Κλεάντ, ερωτευμένος με την Ανζελίκ, Ιππότης της Μοντένα: Ορφέας Παπαδόπουλος
Γιατρός Ντιαφουαρύς, Πουντσινέλο, αφηγητής: Νίκος Ορφανός
Τομά Ντιαφουαρύς, Μολιέρος: Αλέξανδρος Ζουριδάκης
Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου: Προφήτου Δανιήλ 3 και Πλαταιών, Κεραμεικός
Διάρκεια: 1 ώρα και 45 λεπτά
Παραστάσεις | Ώρες: Δευτέρα στις 20:00 και Τρίτη στις 21:00 (31/1 – 1/3/2022)
Τιμές Εισιτηρίων: κανονικό: 15€, μειωμένο/ανέργων/γκρουπ: 10€
Προπώληση: https://www.ticketservices.gr/el/
Η πιο αγαπημένη ιστορία του κόσμου, «Ο μικρός πρίγκιπας» του Αντουάν ντε Σαιντ - Εξυπερύ, το κλασσικό λογοτεχνικό έργο που απευθύνεται σε παιδιά όλων των ηλικιών, παρουσιάζεται από την Κυριακή 18 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή, στο θέατρο Μικρό Χορν, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αδάμη. Στον ρόλο του Μικρού Πρίγκηπα ο Θανάσης Τσαλταμπάσης. Πρόκειται για την πρώτη συνεργασία ανάμεσα στα ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΘΕΑΤΡΑ και τις Μαγικές Σβούρες.
Την ιστορία του μικρού πρίγκιπα την ξέρουμε όλοι. Είναι μία ιστορία για την αθωότητα, για το πόσο σημαντικό είναι να ψάχνουμε την αλήθεια. Η παράστασή μας, αποτελεί μία μοναδική εμπειρία και για εμάς, γιατί περιέχει όλα όσα θέλουμε να μοιραστούμε με τα παιδιά. Την αθωότητα που είναι ευκαιρία να ξαναζήσουμε, ένα αγαπημένο παιδικό παιχνίδι, το κρυφτό ή το κυνηγητό, ένα ηλιοβασίλεμα ή ένα τραγούδι. Το πιο γλυκό τραγούδι απ’ όλα. Και όχι μόνο αυτά, αλλά και όσα έχουμε κρυμμένα στην ψυχή μας από τότε που ήμασταν κι εμείς παιδιά. Ψίθυρους, μυστικά, γέλια, ιστορίες που αξίζει να διηγηθούμε.
«Ο Mικρός Πρίγκιπας» είναι ένα κάλεσμα σε όλους, μικρούς και μεγάλους να ακούσουν τη «μουσική από τα βήματα ενός φίλου», όπως λέει η Αλεπού.
Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης, που χρόνια ονειρεύεται τον ρόλο, μοιράζεται με τα παιδιά την πιο όμορφη και ευαίσθητη ιστορία που έχει γραφτεί ως σήμερα. Μια ιστορία για τη φιλία, την αγάπη, τις θυσίες, την αλήθεια, αξίες που έχουν σημαντικές πλέον θέσεις στη ζωή μας, γιατί σήμερα ξαναγυρίζουμε στους ισχυρούς δεσμούς που θα μας κρατήσουν κοντά.
Η ιστορία
Ένας πιλότος πέφτει με το αεροπλάνο του, που έχει πάθει βλάβη, στην έρημο. Εκεί συναντά ένα ασυνήθιστο παιδί, τον Μικρό Πρίγκιπα, που το πρώτο πράγμα που του ζητάει, είναι να του σχεδιάσει ένα αρνί. Από το σημείο αυτό ξεκινάει η ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα, που ζούσε σε έναν μικρό πλανήτη μαζί με τρία ηφαίστεια και ένα τριαντάφυλλο και επειδή ένιωθε μόνος ξεκίνησε το ταξίδι του για να βρει έναν φίλο… Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, πέρασε από πολλούς πλανήτες και συνάντησε πολλούς ανθρώπους όμως κανένας δεν έγινε φίλος του. Κάποια στιγμή έφτασε και στη Γη, στη μέση της ερήμου… Εκεί τον συνάντησε ο πιλότος … Μετά διέσχισε βουνά και ερήμους και πέρασε και μέσα από ένα κήπο γεμάτο τριαντάφυλλα, που ήταν μία έκπληξη, γιατί νόμιζε πως το δικό του το τριαντάφυλλο, ήταν το μοναδικό στο γαλαξία… Αργότερα συνάντησε μια αλεπού και γίνανε φίλοι. Τον σκοπό του τον είχε πια εκπληρώσει. Δεν βρήκε μόνο έναν φίλο αλλά πολλούς !
Κι όταν έρχεται η ώρα να επιστρέψει στον πλανήτη του, αποχαιρετά με το δικό του τρόπο και τον πιλότο και τα παιδιά.
Τα τραγούδια της παράστασης είναι βασισμένα σε υπέροχες μελωδίες συνθετών του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου, όπως ο Offenbach, ο Holst ο Saint-Saëns και ο Brahms.
Η παράσταση τελειώνει με ένα καινούργιο τραγούδι του συνθέτη Γιώργου Βαρσαμάκη.
«Ο Μικρός Πρίγκιπας » απευθύνεται σε παιδιά κάθε ηλικίας .
Το βιβλίο εκδόθηκε πρώτη φορά το 1943 και σχεδόν 80 χρόνια μετά συνεχίζει και συγκινεί μικρούς και μεγάλους. Είναι το 4ο σε πωλήσεις βιβλίο (best seller) και έχει μεταφραστεί σε 270 γλώσσες. Το 2020 είναι έτος εορτασμού μιας και συμπληρώνονται 120 χρόνια από την γέννηση του Εξυπερύ.
Συντελεστές:
Διασκευή-Σκηνοθεσία : Δημήτρης Αδάμης
Σκηνικό : Χριστίνα Παπαδημητρίου–Marc Britz
Κοστούμια : Μαγικές Σβούρες
Kίνηση : Φωτεινή Σταματελοπούλου
Ενορχήστρωση :Γιώργος Κωνσταντινίδης
Διδασκαλία τραγουδιών : Ιωάννα Εμμανουήλ
Μουσική τραγουδιού φινάλε: Γιώργος Βαρσαμάκης
Ειδικές κατασκευές : Ιφιγένεια Κωφού
Φωτισμοί - Μουσική Επιμέλεια : Δημήτρης Αδάμης
Φωτογραφίες-trailer : Tony Kris
Βοηθός σκηνοθέτη : Πετρούλα Μαντζουκίδου
Παραγωγή : Αθηναϊκά Θέατρα - Μαγικές Σβούρες
Στο ρόλο του Μικρού Πρίγκιπα ο Θανάσης Τσαλταμπάσης
Παίζουν επίσης :
Θανάσης Βοιδήλος
Γεωργία Μαυροειδοπούλου
Τάσος Ράπτης
Μαριλίζα Χρονέα
Ημέρες και Ώρες παράστασης
Από την Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2020 έως και την Κυριακή των Βαΐων
Κάθε Κυριακή 11:30 π.μ. και 3:00 μ.μ. Καθημερινές για σχολεία
Πληροφορίες στο τηλ. 211 102 6277
Για ομαδικές κρατήσεις και κρατήσεις σχολείων:
Τηλέφωνα: 210-9853609 , 6948 744 988
Διάρκεια :80΄
Θέατρο Μικρό Χορν
Αμερικής 10, Σύνταγμα
Γενική είσοδος : 12 ευρώ
Άνεργοι (με την επίδειξη κάρτας ): 8 ευρώ
Ηλεκτρονική προπώληση Viva.gr
Τρίτη 15, Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Αισχύλου
Πέρσες
Συντελεστές
Μετάφραση-Μετρική διδασκαλία: Θ.Κ. Στεφανόπουλος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης
Χορογραφία, επιμέλεια κίνησης: Κωνσταντίνος Ρήγος
Σκηνικά: Αλέγια Παπαγεωργίου
Κοστούμια: Εύα Νάθενα
Μουσική: Γιώργος Πούλιος
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ
Βοηθός σκηνογράφου: Δάφνη Φωτεινάτου
Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Γαβαλά
Βοηθοί χορογράφου: Μαρκέλλα Μανωλιάδου, Άγγελος Παναγόπουλος
Βοηθός φωτίστριας: Μαριέττα Παυλάκη
Φωτογράφος παράστασης: Μαριλένα Αναστασιάδου
Διανομή (αλφαβητικά)
Βασίλης Αθανασόπουλος, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Μιχάλης Θεοφάνους, Νίκος Καραθάνος, Λυδία Κονιόρδου, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Αλκιβιάδης Μαγγόνας,
Λαέρτης Μαλκότσης, Γιώργος Μαυρίδης, Αργύρης Ξάφης, Αργύρης Πανταζάρας, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννος Περλέγκας, Αλμπέρτο Φάις.
Εισιτήρια: 18 €, 14 € μειωμένο (σπουδαστές, φοιτητές, 65+)
Προπώληση στο www.ticketservises.gr και στo tickets.public.gr
Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου
Γιασμίνα Ρεζά
ART
Το ART, η πανέξυπνη κωμωδία της Γιασμίνα Ρεζά είναι ένα ξεκαρδιστικό έργο που όσο αυξάνεται το γέλιο, τόσο αυξάνεται και το βάθος του ψυχισμού των ηρώων. Ένα γέλιο που θα μας βοηθήσει να ακούσουμε για πρώτη φορά κάποιες χορδές της ψυχής μας.
Συντελεστές
Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου
Φωτογραφίες παράστασης: Γιώργος Καβαλλιεράκης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Παύλος Σαχπεκίδης
Παραγωγή: ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΘΕΑΤΡΑ
Πρωταγωνιστούν:
Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Θανάσης Τσαλταμπάσης, Θανάσης Κουρλαμπάς
Με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής
Είσοδος ελεύθερη
Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου
Μανώλης Μητσιάς
«50 χρόνια χρυσάφι»
Μια συναυλία με όλες οι τεράστιες επιτυχίες που μας πρωτοτραγούδησε με ευγένεια και σπάνιο ήθος ο κορυφαίος μας Μανώλης Μητσιάς από το 1969 μέχρι σήμερα.
Μαζί του επί σκηνής η Χριστιάνα Γαλιάτσου.
Μουσικοί:
Αχιλλέας Γουάστωρ – πιάνο
Ηρακλής Ζάκκας – μπουζούκι
Τίνα Ντουφεξιάδου - τσέλο
Σταύρος Καβαλιεράτος – μπάσο
Ηχολήπτης – Μιχάλης Αλεξάκης
Με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής
Είσοδος ελεύθερη
Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου
Γιώργος Κατσαρός
«Πάμε σινεμά… 2020»
Λένα Αλκαίου
Guest: TEREZA
Μια μαγική βραδιά, γεμάτη νοσταλγία, έρωτα και υπέροχες μελωδίες από τον ελληνικό & ξένο κινηματογράφο. Τραγούδια αξεπέραστα, που όλοι αγαπήσαμε του μεγάλου συνθέτη Γιώργου Κατσαρού.
Μαζί του η Λένα Αλκαίου. Guest: TEREZA
Μουσικοί:
Γιώργος Τσοκάνης - πιάνο
Στελιος Τζανετής - μπουζούκι
Άγγελος Κουσάκης - κρουστά
Με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής
Είσοδος ελεύθερη
Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου
Φωτεινή Βελεσιώτου
«Θυμάρι ρίχνω στις φωτιές»
Η Φωτεινή Βελεσιώτου με την ξεχωριστή φωνή της αποτελεί μια γέφυρα που ενώνει το παλιό καλό λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι με το σήμερα και το πιο αληθινό κομμάτι της ερμηνείας και της έκφρασης.
Μαζί της ο νέος ταλαντούχος τραγουδιστής Βασίλης Προδρόμου.
Μουσικοί:
Χρήστος Σκόνδρας – μπουζούκι, γκάιντα
Διονύσης Μακρής – μπάσο
Θωμάς Κωστούλας - τύμπανα
Νίκος Παπαναστασίου – πιάνο, ακορντεόν,επιμέλεια της ορχήστρας
Ηχολήπτης – Γιώργος Κολοβέντης
Οργάνωση παραγωγής: IMAGINART GG EVENTS
Με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής
Είσοδος ελεύθερη
Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου
Παντελής Θαλασσινός
«Μ’ ένα καράβι τραγούδια από τη Χίο»
Ο Παντελής Θαλασσινός στο θέατρο βράχων με τραγούδια από όλη την δισκογραφία του αλλά και καινούργια ακυκλοφόρητα που έγραψε στην καραντίνα, περιμένει τους φίλους του για την ετήσια καθιερωμένη πια συναυλία του.
Μουσικοί:
Πάνος Δημητρακόπουλος - κανονάκι
Σωτήρης Μαργώνης - βιολί
Πέτρος Βαρθακούρης - μπάσο
Λευτέρης Χαβουτσάς – κλασσική κιθάρα
Φίλιππος Λευκαδιτης – τύμπανα κρουστά
Πάρις Περυσινάκης – λαούτο, μαντολίνο, κρητική λύρα
Ήχος: Γιώργος Καρυώτης, Ευτύχης Γιαννακούρας
Με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής
Είσοδος ελεύθερη
Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου
Γιώργου Χρυσοστόμου
MUTE
Μια χειροποίητη με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία παράσταση με μουσική χωρίς μουσικούς, με λέξεις χωρίς λέξεις. Μια παράσταση που κάποιος τολμά να ανοίξει την πόρτα του δωματίου του και να δείξει τι πραγματικά υπάρχει μέσα σε αυτό.
Συντελεστές
Ιδέα: Γιώργος Χρυσοστόμου
Σκηνοθεσία: Σοφία Πάσχου, Γιώργος Χρυσοστόμου
Δραματουργία: Juan Ayala
Σκηνικά-κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική επιμέλεια: Φωτεινή Γαλάνη
Σχεδιασμός φωτισμών: Σοφία Αλεξιάδου
Βοηθός σκηνοθέτη - κίνηση: Ηλιάνα Γαϊτάνη
Παραγωγή: Θέατρο του Νέου Κόσμου
Παίζει ο Γιώργος Χρυσοστόμου
Εισιτήρια: 18€, 15€ μειωμένο (φοιτητές, άνεργοι, 65+, ΑμεΑ)
Προπώληση: viva.gr
Παρασκευή 25, Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου
Γιάννη Οικονομίδη
Στέλλα κοιμήσου
Στο πρώτο θεατρικό του συγγραφέα, η ωμότητα της γλώσσας και η κυνικότητα των συμπεριφορών είναι τα όπλα της παράστασης, όπου ο θεατής αισθάνεται αυτόπτης μάρτυρας μιας κωμικοτραγικής «φέτας ζωής».
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Γιάννης Οικονομίδης
Επιμέλεια κειμένου: Βαγγέλης Μουρίκης
Σχεδιασμός φωτισμών: Bασίλης Κλωτσοτήρας
Βοηθός σκηνοθέτη/επιμέλεια κίνησης: Αντώνης Ιορδάνου
Σκηνογραφία: Ioυλία Σταυρίδου
Ενδυματολόγος: Γιούλα Ζωιοπούλου
Μουσική: Μπάμπης Παπαδόπουλος
Παραγωγή: Θέατρο του Νέου Κόσμου
Παίζουν (αλφαβητικά):
Αντώνης Ιορδάνου, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Καλλιρρόη Μυριαγκού, Γιάννης Νιάρρος, Ασημίνα Ξηρού, Θάνος Περιστέρης, Στάθης Σταμουλακάτος, Έλλη Τρίγγου
Η παράσταση είναι κατάλληλη για ανηλίκους άνω των 15 ετών.
Εισιτήρια: 18€, 15€ μειωμένο (φοιτητές, άνεργοι, 65+, ΑμεΑ)
Προπώληση: viva.gr
Από τη Γιώτα Δημητριάδη
φωτογραφίες: Χριστίνα Δενδρινού
«Το μαλλί βάφτηκε για τον Τσάρλι της ταινίας και τώρα είναι σε πιο κάτω τόνους για τον Χάρολντ, του θεατρικού», μου απαντά, μόλις σχολιάζω το βαμμένα του ξανθά μαλλιά.
Ο άνδρας που έχω μπροστά μου ήξερε από τα εννιά του ότι θα γίνει ηθοποιός. Το Κ.Β.Θ.Ε. τον είχε ζητήσει για τις παραστάσεις του από τους γονείς του, ως «παιδί θαύμα», εκείνοι, όπως μου λέει: «ευτυχώς, αρνήθηκαν».
Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης μοιράζει τις μέρες του ανάμεσα στον απελπισμένο νεαρό Χάρολντ, του Κόλιν Χίγκινς στη σκηνή του θεάτρου Νέος Ακάδημος και στις τελικές διαδικασίες για τον «Τσάρλι»: την πρώτη βωβή, έγχρωμη ταινία, για μικρούς και μεγάλους, που έρχεται από τις 12 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους, σε διανομή VILLAGE και παραγωγή Red Line Productions.
Φτάνει στο OCTO All Day Project, όπου έχει κανονιστεί το ραντεβού μας, κι από τις πρώτες του κουβέντες είναι ευδιάκριτος ο διάχυτος ο ενθουσιασμός του για τη νέα του ταινία, η οποία, όπως θα μου πει με περηφάνια, είναι «δικό του δημιούργημα»!
Στην κουβέντα που θα ακολουθήσει, πρωταγωνιστούν μεταξύ άλλων ο πραγματικός Τσάρλι Τσάπλιν, ο Σαρλό, ο Νίκος Γκάλης, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Σωτήρης Χατζάκης, η σύντροφός του Αγοραστή Αρβανίτη κι η Αλίκη Βουγιουκλάκη! Πώς συνδέονται όλοι αυτοί; Όλα είναι πιθανά στη ζωή του Θανάση Τσαλταμπάση, ίσως, επειδή πάντα έβλεπε τη ζωή αισιόδοξα, μέσα από ένα παραμυθένιο φίλτρο.
Δείχνεις να αγαπάς και να τολμάς τις αλλαγές στην εξωτερική σου εμφάνιση.
Βέβαια, τον ρόλο τον πιάνω από έξω προς τα μέσα. Μελετάω τον τρόπο, με τον οποίο περπατάει, το πώς ντύνεται, πώς είναι τα μαλλιά του. Όλα αυτά γίνονται για μένα το έναυσμα για να περάσω, στη συνέχεια, στον εσωτερικό κόσμο του ρόλου.
Γι’ αυτό και τα μαλλιά μου τα χτενίζω μόνος μου. Ακόμα και στα γυρίσματα, όπου πάντα υπάρχει κομμωτής για περιποιηθεί τα μαλλιά των ηθοποιών, εγώ προτιμώ να ασχοληθώ ο ίδιος. Σκέφτομαι τι θα έκανε ο ρόλος κι όλο αυτό με βοηθάει στην ερμηνεία μου.
Λίγο από Στανισλάφσκι, δηλαδή;
Σε μερικά, ναι! Από παντού παίρνεις πράγματα.
Αν, όμως, αναφέρεις σε κάποιον το όνομα «Τσάρλι Τσάπλιν» θα φανταστεί έναν μελαχρινό άνδρα. Να περιμένουμε έναν διαφορετικό χαρακτήρα;
Την ταινία την εμπνεύστηκα, όταν ερμήνευα στη σκηνή του Θεάτρου Ακροπόλ, τον «Τσάρλι Τσάπλιν» - το έργο τουΝτανιέλ Κολάς, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια - ο ίδιος ο Τσάπλιν με ενέπνευσε και πιο συγκεκριμένα ο ρόλος του στον Σαρλό.
Εκείνη την περίοδο είχα κάνει την έρευνά μου για τον βουβό κινηματογράφο, τη ζωή του Τσάπλιν κι όλων των αντίστοιχων ηθοποιών εκείνης της εποχής. Επομένως, μπορώ να πω ότι ο δικός μου Τσάρλι είναι ένα κράμα όλων αυτών των στοιχείων. Δεν είναι μια αντιγραφή, αλλά μια πρόταση πάνω σ’ έναν ήρωα, ο οποίος έχει τις ρίζες του στα σπάργανα του κινηματογράφου.
Η ταινία είναι βουβή, αυτό δεν είναι ένα «ρίσκο»;
Η τέχνη χωρίς ρίσκο δεν υφίσταται στο δικό μου μυαλό. Δεν έχω φοβηθεί ποτέ να ρισκάρω. Ίσως, γιατί τελικά, μόνο έτσι περνάω καλά στη δουλειά μου. Κάθε φορά θέλω να εκπλήσσω τον εαυτό μου και κατ’ επέκταση και τον θεατή. Ελπίζω!
Η δράση εξελίσσεται στην Αθήνα του 2019;
Ναι, η ταινία είναι στο σήμερα, αλλά πάντα υπάρχει ένα κλείσιμο ματιού, το οποίο λέει στο θεατή ότι η ιστορία θα μπορούσε να συμβαίνει σε οποιαδήποτε εποχή.
Τυχαίνει, λοιπόν, η εικόνα να είναι η Αθήνα του σήμερα, αλλά όπως τη βλέπει ο κινηματογραφικός φακός.
Στον «Τσάρλι» υπογράφεις σχεδόν τα πάντα;
Ναι, σχεδόν, γιατί είναι δικό μου δημιούργημα. Στο σενάριο με βοήθησε πολύ η Μαρία Κίτρα. Η Μαρία είναι συγγραφέας και την ανακάλυψα μόνος μου στο διαδίκτυο. Ήξερα πάνω - κάτω πώς ήθελα να είναι η ιστορία μου, αλλά αναζητούσα και μια πιο επαγγελματική ματιά. Αποφάσισα να μην συνεργαστώ με σεναριογράφο, αλλά με συγγραφέα, γιατί ήθελα όλη η ταινία να έχει μια θεατρικότητα. Εξάλλου, το ξεκίνημα του βωβού κινηματογράφου έχει τις ρίζες του στο θέατρο, σε πολλές περιπτώσεις, ακόμα και στο τσίρκο.
Διαβάζω, λοιπόν, στο δελτίο Τύπου της ταινίας: «Μία νοσταλγική κωμική περιπέτεια για τις ανθρώπινες σχέσεις, τη δύναμη της αγάπης, τους ρόλους της ζωής και τις αξίες της. Μια ταινία – ύμνος στην ανθρωπιά και την τρυφερότητα»....
Αυτό είναι ένα σχόλιο κάποιου συνεργάτη από την παραγωγή. Χαίρομαι πολύ γι’ αυτό το συμπέρασμα, αλλά δεν μπορώ να χαρακτηρίσω την ταινία. Εγώ έφτιαξα ένα ωραίο παραμύθι, με το οποίο θέλω να διασκεδάσει και να ψυχαγωγηθεί ο κόσμος κι αν πάρει και κάτι από αυτή την ιστορία, θα είναι μεγάλο κέρδος.
Πώς μπορούμε, όμως, σήμερα, σε μια τόσο σκληρή κοινωνία, η οποία μας περιβάλλει, να μιλάμε για «ύμνο στην ανθρωπιά και την τρυφερότητα»;
Πάντα είναι ωραίο να μιλάμε για ανθρωπιά. Το γεγονός ότι μας λείπει, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να μιλάμε γι’ αυτήν. Αντιθέτως, όταν κάτι μας λείπει έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη να εκφραστούμε πάνω σ’ αυτό.
Κι αυτή η ανάγκη ώθησε κι εμένα σ’ αυτό το σενάριο. Μέσα στην ταινία, υπάρχουν κι οι δικές μου προσωπικές σκέψεις, για το πώς αντιλαμβάνομαι τον κόσμο κι νομίζω ότι χωρίς να κουνάει το δάκτυλο, η ταινία τις προβάλλει.
Πώς αντιλαμβάνεσαι, λοιπόν, τον κόσμο; Τι σε απογοητεύει στην καθημερινότητα και τι σου δίνει την ώθηση να κάνεις μια ταινία για την ανθρωπιά;
Πολλά μ’ ενοχλούν, από τη μια, κι από την άλλη, πολλά μου δίνουν ελπίδα. Αν θα ήθελα να γίνω πιο συγκεκριμένος, σίγουρα με πειράζει πολύ η αγένεια, η έλλειψη σεβασμού και μια περίεργη «μαγκιά», που επικρατεί και πρέπει να την έχουμε όλοι για να είμαστε αποδεκτοί. Με ενοχλεί το κυνήγι του αστείου, της φωτογραφίας, της ατάκας, γενικότερα. Ένα κυνήγι σ’ όλα.
Αυτό μεγεθύνεται στον χώρο σας πιστεύεις ή υπάρχει παντού;
Μεγεθύνεται στον δικό μας χώρο, λόγω της έκθεσης, καθώς έχουμε όλο και περισσότερο την ανάγκη να είμαστε αστείοι, αρεστοί κι επιτυχημένοι. Φαντάζομαι, ότι σ’ όσους περισσότερους απευθύνεσαι, τόσο πιο μεγάλο είναι και το φορτίο μέσα σου.
Το νιώθεις κι εσύ αυτό το «φορτίο» ;
Όχι, ιδιαίτερα, δεν μπορώ να το πω αυτό. Λογικά, έχω ένα ναρκισσισμό και μια ματαιοδοξία, αλλά δεν έχω αυτή τη μανία που σου περιγράφω. Γι’ αυτό και μέχρι πρότινος δεν είχα και social media, τώρα τελευταία έκανα Instagram.
Δεν έχεις σκεφτεί να το «εκμεταλευτείς» εμπορικά;
Ποστάρω πράγματα για τη δουλειά μου. Τώρα, όσον αφορά τα προϊόντα, να μην λέω μεγάλα λόγια, αλλά δεν νομίζω ότι θα το έκανα.
Είναι δελεαστικό, πάντως να βγάζεις χρήματα, μόνο και μόνο, επειδή φωτογραφήθηκες μ’ ένα άρωμα για παράδειγμα...
Αν βάλεις ένα άρωμα ναι, αλλά αν βάλεις ένα άρωμα και ένα ουίσκι κι ...ό,τι άλλο φανταστεί κανείς, μάλλον, χάνεται το παιχνίδι. Εγώ αισθάνομαι ότι ο ηθοποιός πρέπει να έχει κι ένα μυστήριο. Είναι υπέρ σου για να μπορείς να πλασάρεις καλύτερα και τους ρόλους σου. Αν το κοινό γνωρίζει πώς είσαι ανά πάσα στιγμή, θα κάνεις διπλάσιο αγώνα πάνω στη σκηνή ή στο πλατό για να πείσεις.
Σ’ ενοχλεί αν σε σταματήσουν στο δρόμο για να σου μιλήσουν;
Καθόλου, μόνο όταν κάποιος με πλησιάζει με αγένεια.
Θυμάσαι κάποιο τέτοιο περιστατικό;
Έχω έρθει αρκετές φορές σε δύσκολη θέση, αλλά όσο περνάνε τα χρόνια είναι καλύτερα τα πράγματα, ίσως γιατί στην πορεία κερδίζεις τον σεβασμό.
Κάθε μέρα λες :«Τα έχω δει όλα!» κι έρχεται μια νέα αντίδραση και λες: «Αυτό όχι, δεν το είχα φανταστεί...». Για παράδειγμα, θυμάμαι, παλιότερα μεθυσμένους, να με χτυπάνε στην πλάτη και να μου λένε διάφορες ασυναρτησίες....
Τόσο η ταινία από αυτά που μας είπες, όσο κι η παράσταση, στην οποία σε βλέπουμε, φέτος, το «Χάρολντ και Μοντ» έχουν έναν κοινό άξονα, το παραμύθι. Πόσο σε γοητεύουν αυτές οι τρυφερές ιστορίες;
Γενικά, μου αρέσει η παραμυθένια διάσταση στα πράγματα και στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Γι’ αυτό κι όταν κάνω τις δικές μου δουλειές, πάντα υπάρχει κι αυτό το στοιχείο, αλλά και κάτι σουρεαλιστικό, κάτι πέρα από την αλήθεια και τον ρεαλισμό. Φέτος, και στην ταινία και στο θέατρο είναι έντονη η παραμυθένια ατμόσφαιρα!
Σε σκηνοθετεί, για πρώτη φορά, ο Σωτήρης Χατζάκης. Σου αρέσει να αλλάζεις σκηνοθέτες, δεν είσαι θιασώτης μιας σταθερής ομάδας;
Όταν μου αρέσει η πρόταση, δεν το σκέφτομαι καθόλου αυτό. Από την άλλη, όπως σου είπα και πριν, θέλω να δημιουργώ τις συνθήκες για τις δουλειές μου και να έχω και κάποιους σταθερούς συνεργάτες. Φυσικά, αν συνεργάζεσαι συνέχεια με τους ίδιους ανθρώπους, υπάρχει ο κίνδυνος να μην πηγαίνεις παρακάτω. Από την άλλη, βέβαια, κι η ομάδα έχει μια άλλη δυναμική, η οποία μπορεί να σ’ εξελίξει.
Στη συγκεκριμένη παράσταση, ήρθε μια ωραία πρόταση από τον Σωτήρη Χατζάκη, στη συνέχεια έπεσε στο τραπέζι το όνομα της Τάνιας Τσανακλίδου κι όλοι όσοι το ακούσαμε ενθουσιαστήκαμε. Ευτυχώς, δέχθηκε κι από την πρώτη στιγμή που την γνώρισα είμαι ευτυχισμένος γι’ αυτή τη συνεργασία.
Πώς είναι, λοιπόν, να συνεργάζεσαι με την Τάνια Τσανακλίδου;
Από τις πρόβες, μέχρι σήμερα που είμαστε μαζί πάνω στη σκηνή, η εμπειρία είναι μοναδική! Η Τάνια είναι μια καλλιτέχνιδα, η οποία ζει κι αναπνέει για την τέχνη της. Αυτό για μένα είναι και το πιο σημαντικό, δεν μπορώ να γίνεται η υποκριτική εργολαβία.
Είναι αλήθεια, ότι εσύ οδήγησες και τη σύντροφό σου, Αγοραστή Αρβανίτη, να γίνει ηθοποιός;
Είχε ασχοληθεί, όχι σε επαγγελματικό επίπεδο. Απλά ήρθε η γνωριμία μας για να την πείσει ότι αυτό πραγματικά ήθελε να κάνει στη ζωή της.
Το γεγονός ότι κάνετε, πλέον, την ίδια δουλειά, έχει βοηθήσει τη σχέση σας;
Νομίζω, ότι μόνο καλό μας έχει κάνει. Επειδή κι οι δύο είμαστε παθιασμένοι με τη δουλειά μας, μας αρέσει να μιλάμε γι’ αυτήν, να κάνουμε όνειρα και να μοιραζόμαστε τους προβληματισμούς μας. Οπότε, αυτό μας ενώνει και μας φέρνει ακόμα πιο κοντά. Φυσικά, δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας για μια σχέση. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν, ότι είναι καλύτερα οι δύο σύντροφοι να ακολουθούν διαφορετικούς επαγγελματικούς δρόμους για να μην βαρεθούν να λένε τα ίδια. Εμείς δεν βαριόμαστε να λέμε τα ίδια...
Ο Τσάρλι Τσάπλιν πέρασε μια ζωή ιδιαίτερα σκληρή, θα μπορούσε να είναι και ήρωας των παραμυθιών του Ντίκενς. Εσύ από την άλλη, ευτυχώς, έχεις περάσει πολύ ωραία παιδικά χρόνια και δηλώνεις και «μαμάκιας», αν δεν κάνω λάθος...
Είδες μερικά, τα έχω πει και δεν μπορώ να τα πάρω πίσω...(γελάει). Είμαι, τι να λέμε τώρα; Τι να κάνω μ’ αυτή τη μάνα μου; Τη λατρεύω!
Η αλήθεια είναι ότι πέρασα ωραία ως παιδί, από την άλλη επειδή είμαι και φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, μάλλον, τις δύσκολες στιγμές τις προσπερνάω. Αν ρωτούσες κάποιον άλλον μπορεί να στεκόταν περισσότερο στα προβλήματα. Είμαι, όμως, πάντα αισιόδοξος και θετικός, αν και τώρα τελευταία κάτι αλλάζει μέσα μου...
Τι αλλάζει μέσα σου τελευταία;
Νομίζω ότι μεγαλώνει η αυστηρότητά μου.
Με τον εαυτό σου ή και τους άλλους;
Πρώτα με τον εαυτό μου και μετά στους άλλους. Αυτή η αυστηρότητα, όμως, με κάνει πιο σκληρό. Παλιότερα, περνούσαν κάποια πράγματα και δεν έδινα σημασία. Τώρα επειδή μ’ απασχολούν πολύ περισσότερο, νιώθω ότι με «μαγκώνουν» από τη χαρά, μου τη φρενάρουν!
Τι μπορεί, λοιπόν, να σου φρενάρει τη χαρά;
Η αδικία, για παράδειγμα. Αν κάποιος αδικήσει κάποιον δικό μου, θα περάσω δύσκολα μέχρι να τελειώσει αυτή η κατάσταση. Αν νιώθω αδικημένος από κάποιον, δεν είμαι καλά. Παλιότερα, δεν θα έδινα και μεγάλη βάση.
Φανταζόμουν, ότι όταν είναι κανείς νεότερος πληγώνεται περισσότερο από την αδικία. Θέλω να πω ότι τώρα έχεις πλέον αποδείξει πράγματα...
Δεν με πληγώνει. Με νευριάζει, με τσαντίζει και βγάζω κι εγώ μια επιθετικότητα. Μπορεί να θέλω να γίνω κι εκδικητικός. Τώρα το πόσο θα εκδικηθώ, βέβαια, είναι σχετικό. Πολλές φορές, δεν κάνω και τίποτα. Γεννιέται, όμως, μέσα μου αυτό το συναίσθημα. Παλιότερα συγχωρούσα πιο εύκολα.
Ισχύει, κατά τη γνώμη σου, το τετριμμένο ότι οι «κωμικοί ηθοποιοί είναι πιο μελαγχολικοί»;
Έχει μια βάση αυτό. Παλιότερα, θυμάμαι με τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους, ήμουν η ψυχή της παρέας. Περνώντας τα χρόνια και με την ενέργεια που ρίχνω συνέχεια στη δουλειά, στην παρέα έχω την ανάγκη να ρίχνω τους τόνους και να είμαι πολύ ήπιος.
Δεν είμαι στην προσωπική μου ζωή «Τρεις λαλούν και δύο χορεύουν». Μπορεί ο κόσμος να περιμένει κάτι διαφορετικό από εμένα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ηθοποιούς, τους οποίους έχουν δει σε δραματικούς ρόλους. Σ’ αυτή την περίπτωση τους φαίνεται πολύ περίεργο, αν πουν κάποιο αστείο στην παρέα. Ξεκαρδίζονται γιατί δεν το περιμένουν...
Από την άλλη, ας μην ξεχνάμε ότι η καλή κωμωδία ζητά από τον ηθοποιό να κατέχει πολύ καλά το δράμα και να μπορεί να το πειράξει...
Πήγες σε δραματική σχολή, αλλά δεν πρόλαβες να την τελειώσεις, ξεκίνησες να δουλεύεις. Επομένως, φαντάζομαι, ότι πιστεύεις σ’ αυτό που λέμε «ταλέντο».
Ναι, τελείωσα τα δύο από τα τρία χρόνια. Το θέμα είναι πώς ορίζουμε το «ταλέντο». Μπορεί να υπάρχει ένα μπρίο σ’ έναν καλλιτέχνη, αλλά ταλέντο χωρίς κόπο, πειθαρχεία, αφοσίωση και συγκέντρωση δεν υπάρχει. Καλύτερα να έχει κανείς αυτά παρά μόνο μια καλή πρώτη ύλη.
Στην περίπτωσή σου η καλή πρώτη ύλη φάνηκε από πολύ νωρίς. Πρώτη παράσταση με την Αλίκη Βουγιουκλάκη;
Είχε προηγηθεί και μια άλλη παράσταση στα εννιά μου. Όταν συνεργάστηκα με την Βιουγιουκλάκη ήμουν δεκαπέντε. Και μπορώ να σου πω ότι όταν ήμουν εννιά και κάναμε αυτή την παράσταση στη γειτονιά μου είπα «θέλω να γίνω ηθοποιός». Ήταν μια ερασιτεχνική δουλειά, η οποία, όμως, είχε παρουσιαστεί και στο θέατρο κήπου. Εκ των υστέρων έμαθα είχαν ζητήσει από τους γονείς μου να με πάρουν στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας ως «παιδί θαύμα» αλλά εκείνοι αρνήθηκαν. Αυτό το έμαθα μετά τα 18 μου και πολύ καλά έκαναν κι αρνήθηκαν....
Αλήθεια;
Ναι, γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι θα είχε γίνει. Η ιστορία έχει δείξει ότι «τα παιδιά θαύμα» δεν είχαν καλή εξέλιξη.
Τι θυμάσαι από την Αλίκη Βουγιουκλάκη;
Θυμάμαι, ότι έκανα κοπάνες για να πάω στην οντισιόν. Είχαν γίνει τρεις σύνολο κι όσοι επιλεχθήκαμε, κάναμε πρόβες ένα μήνα για να έρθει η Βουγιουκλάκη μετά από ένα μήνα και να επιλέξει τα τελικά δέκα παιδιά. Θυμάμαι, ότι όταν ήρθε με είπε πρώτο! Τότε, ήμουν κατάξανθος και με μακριά μαλλιά, η Αλίκη είπε: «Αυτόν τον ξανθούλη τον θέλω, αλλά να κουρευτεί».
Η εμπειρία ήταν παραμυθένια! Ήταν απίστευτο να παίζω μ’ αυτή που έβλεπα στην οθόνη και να αναπνέω τον ίδιο αέρα μ’ εκείνη. Ήταν και μια υπερπαραγωγή η «Μελωδία της Ευτυχίας» κι όλο αυτό το διάστημα είναι σαν ένα παραμύθι στο μυαλό μου.
Σου έχει μείνει κάτι χαρακτηριστικό από εκείνη;
Ναι, αυτή τη μεγάλη διαφορά που είχε πίσω από τη σκηνή. Σε πολλούς δεν αρέσει και θέλουν ο ηθοποιός να είναι αυτό που βλέπουν στις ταινίες ή στο θέατρο. Αντίθετα, εγώ εντυπωσιαζόμουν να τη βλέπω να αλλάζει με ένα βήμα ανεβαίνοντας στη σκηνή. Με μάγευε και το θαύμαζα πολύ.
Πώς ήταν πίσω από τη σκηνή;
Ήταν μια σοβαρή και στιβαρή επαγγελματίας, αν και πάντα ευχάριστη μ’ εμάς τα παιδιά. Ήθελε πάντα να είναι όλα στην εντέλεια. Θυμάμαι πώς φώναζε, αν συνέβαινε κάτι που δεν έπρεπε να γίνει. Εμένα μου άρεσε πολύ αυτό κι ακόμα το κουβαλάω σαν σκέψη.
Να πούμε ότι έχεις κάνει και μια καριέρα στο μπάσκετ. Έχεις περάσει τα καλοκαίρια σου με τον Γκάλη;
Ναι, γιατί ήθελα να γίνω μπασκετμπολίστας, αλλά η φύση δεν ήθελε...(γέλια)
Ήμουν σκυλί μαύρο. Με ό,τι καταπιάνομαι σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να το κάνω εν δυνάμει επαγγελματικά. Δεν κάνω τίποτα για χόμπι. Οπότε κι όταν έπαιζα μπάσκετ ξημεροβραδιαζόμουν στα γήπεδα. Ξυπνούσα το πρωί κι έβλεπα, αν φυσούσε, μήπως και μου έπαιρνε ο αέρας τη μπάλα.
Αν δεν ήσουν ηθοποιός ποιο άλλο επάγγελμα θα μπορούσες να ακολουθήσεις;
Μαθαίνοντας τα πόστα τριγύρω από το θέατρο, βλέπω ότι μου αρέσουν όλες αυτές οι δουλειές. Τώρα, αν μιλάμε για κάτι τελείως άσχετο, θα μπορούσα άνετα να γίνω κομμωτής. Ήταν κι η μαμά μου κομμώτρια και μου άρεσε πάντα να την παρακολουθώ.
Σε δέκα χρόνια, πώς ονειρεύεσαι να είσαι;
Θα ήθελα να παραμείνουν στη ζωή μου οι άνθρωποι που αγαπώ και μακάρι να προστεθούν και άλλοι. Καλλιτεχνικά, θα ήθελα να είμαι δημιουργικός και να εξελίσσομαι...
Ευχαριστούμε το OCTO All Day Project (Επιδαύρου 8,Μοσχάτο) για την υπέροχη φιλοξενία.
Info: «ΧΑΡΟΛΝΤ ΚΑΙ ΜΟΝΤ» του Κόλιν Χίγκινς, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, στο Θέατρο Νέο Ακάδημος
«Τσάρλι» από 12 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους από τη Village.
Σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Θανάσης Τσαλταμπάσης
Cast: Γώργος Κοψιδάς, Στέλιος Ιακωβίδης, Αγοραστή Αρβανίτη, Δημήτρης Παπανικολάου, Σπύρος Παππάς, Μαριάννα Τουντασάκη, Νίκος Φιλημέγκας, Φοίβος Παπακώστας, Γιώργος Λαμπριανός, Βίκυ Κυριακοπούλου κ.α.
Guests: Γιώργος Γαλίτης, Cesaris Grauzinis, Αλίκη Αλεξανδράκη, Άννα Αθανασιάδη, Δημήτρης Αδάμης
Είδα
Video
