Η μαγεία στην παράσταση αυτή ξεκινά από την είσοδο στο θέατρο. Δηλαδή όχι στο θέατρο, στο βαγόνι! Και μόνο ο χώρος εξάπτει την φαντασία των παιδιών, μιλάνε για ταξίδια και τρένα και αναρωτιούνται αν το τρένο είναι αληθινό (εννοώντας αν μπορεί να ταξιδέψει). Η ομάδα Κοπέρνικος έχει πια καθιερωθεί στη συνείδηση των θεατών ως η ομάδα των επιτυχιών. Και η παράσταση «Δυο ξεροκέφαλες κουτάλες» απλώς το επιβεβαιώνει.

Οι ηθοποιοί άψογοι στους ρόλους τους, έχουν ήδη κερδίσει το κοινό τους, γονείς και παιδιά, πριν ακόμα ξεκινήσει η παράσταση. Με χιούμορ και κέφι, γεμάτοι ενέργεια, καλοσωρίζουν τους επισκέπτες, κάνουν αστεία και δημιουργούν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Πολλά συγχαρητήρια και μπράβο στους Δημοσθένη Ξυλαρδιστό, Φοίβο Συμεωνίδη και Φίλιππο Τσαουσέλη που κατορθώνουν ακόμα και τις συστάσεις για ησυχία και τις κάνουν παιχνιδιάρικα.

Η σκηνοθεσία του Γκάυ Στεφάνου εναρμονίζεται με τον χώρο και αισθάνεσαι ότι η παράσταση αυτή δε θα μπορούσε να είχε παιχτεί πουθενά αλλού εκτός από το Τρένο στο Ρουφ. Και η αίσθηση γίνεται πεποίθηση όταν το τρένο ξεκινά… Ετοιμαστείτε λοιπόν για το πιο τρελό, ξεκαρδιστικό και αναπάντεχο ταξίδι. Ένα ταξίδι που μας μαθαίνει ότι όσο μεγάλοι κι αν είμαστε, δεν τα ξέρουμε όλα. Ότι πρέπει να ακούμε, κι ότι η συνεργασία έχει πάντοτε καλύτερα αποτελέσματα. Κι αυτό το αποδεικνύει περίτρανα η ομάδα Κοπέρνικος.

Ο μικρός πρίγκηπας ζητά απεγνωσμένα λίγο χρόνο για παιχνίδι, αλλά ο βασιλιάς πατέρας του επιμένει ότι το κρυφτό είναι χάσιμο χρόνου. Εμείς όμως που γνωρίζουμε την αξία του παιχνιδιού σας παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

• Διαβάζουμε: «Δυο ξεροκέφαλες κουτάλες». Το βιβλίο των Άγγελου Αγγέλου και Έμης Σίνη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Αν θέλετε να έχετε μια ιδέα πριν την παράσταση μπορείτε να το διαβάσετε. Το θέμα του γονέα- ενήλικα που προσπαθεί να εφοδιάσει το παιδί του με γνώσεις και δεξιότητες αλλά και το πώς έχουμε παραμερίσει την αξία της αλληλεπίδρασης με τους άλλους ανθρώπους, πραγματεύεται επίσης, με διαφορετικό τρόπο, η ταινία animation«Ο μικρός πρίγκηπας» (2015).

• Κατασκευάζουμε: Στην παράσταση που θα παρακολουθήσετε θα γίνει πολύ λόγος για φαγητά. Θα σας ανοίξει η όρεξη για την ακρίβεια. Τι θα λέγατε για λίγη μαγειρική με τα παιδιά πριν πάτε στο θέατρο; Δώστε τους την ευκαιρία να μυρίσουν μπαχαρικά, να γευτούν νέες γεύσεις, να ανακατέψουν και να νιώσουν την χαρά της δημιουργίας. Κι επειδή τα πάντα είναι παιχνίδι, μπορείτε να μεταρέψετε την ξύλινη κουτάλα σας σε μια ξεροκέφαλη κουτάλα- μάγειρα για να στολίσετε την κουζίνα. Πώς φαντάζονται μια ξεροκέφαλη κουτάλα; Κολλήστε μάτια, φτιάξτε της καπέλο και ποδιά και κρεμάστε την στον τοίχο για να θυμάστε την παράσταση.

ΜΕΤΑ…

• Άλλα λέω άλλα σκέφτομαι: Οι δυο μάγειρες ταξιδεύουν στην χώρα της σκέψης για να βρουν τι είναι τελικά αυτό που θέλει να φάει ο πρίγκηπας. Και οι θεατές διαπιστώνουμε ότι άλλα λένε κι άλλα σκέφτονται. Ένα πολύ αστείο παιχνίδι είναι σε ζευγάρια ένας να είναι ο «ηθοποιός» και ο άλλος η σκέψη του (που αποσιωπάται) και μιλά σιγά σιγά, αλλά να ακούγεται. Τι λέει φωναχτά και τι σκέφτεται πραγματικά ένα παιδί που γυρίζοντας σπίτι του θέλει οπωσδήποτε να παρακολουθήσει μια εκπομπή στην τηλεόραση, αλλά πέφτει πάνω σε απρόσμενη επίσκεψη συγγενών; Συνάντηση αρειανού με ένα γήινο. Συνομιλία και σκέψεις ενός παιδιού με τη γιαγιά του που τού έφερε για δώρο Χριστουγέννων ένα παλιομοδίτικο πουλόβερ.Θα ήταν αστείο να μη σταματά καθόλου η λεκτική παλίρροια, είτε είναι έκφραση της σκέψης, είτε της ομιλίας.
  • Παιχνίδι συνεργασίας…«Εμένα με νοιάζει» (Για μεγαλύτερες ομάδες- εμψυχωτές). Ο εμψυχωτής λέει μυστικά σε κάθε παιδί έναν αριθμό. Στη συνέχεια ξεκινά την αφήγηση μιας ιστορίας (στην περίπτωση αυτή η ιστορία σχετίζεται με την παράσταση), τα παιδιά παριστάνουν με κίνηση και χωρίς ήχο την ιστορία και κάθε φορά που αναφέρει έναν αριθμό το παιδί με το νούμερο αυτό κάνει πώς πέφτει κι οι άλλοι πρέπει να το προλάβουν και να το στηρίξουν. Π.χ: Μια φορά κι έναν καιρό συγκεντρώθηκαν σε μια χώρα πολλοί ξακουστοί μάγειρες για να λάβουν μέρος σε ένα διαγωνισμό. Πηγαίνοντας στην κουζίνα για να ξεκινήσουν το μαγείρεμα ο μάγειρας νούμερο 6 πάτησε μια μπανάνα που είχε πέσει κάτω και γλίστρησε. Στη συνέχεια ξεκίνησαν αν μαγειρεύουν. Τότε άρχισε να ακούγεται έντονος βήχας. Δεν ήξεραν βλέπετε ότι ο μάγειρας 13 είχε αλλεργία στο ροζ πιπέρι και τον πρόλαβαν στο τσακ πριν λιποθυμήσει… Τελικά στον διαγωνισμό κέρδισαν γιατί συνεργάστηκαν κι έτσι ο βασιλιάς οργάνωσε ένα γλέντι προς τιμήν τους. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να μην πέσει κανένα παιδί κάτω και να συνεργαστούν. Αν κάποιος πέσει μπορεί να μένει εκτός για ένα γύρο (είναι στο νοσοκομείο) και να επιστρέφει μετά.

Ο βασιλιάς κατεβαίνει τελικά από το βάθρο του, αναγνωρίζει ότι δεν ξέρει τα πάντα και καταλαβαίνει την αξία της συνεργασίας και του παιχνιδιού. Μάλιστα αποφασίζει να παίξει μαζί με το γιο του. Ας γίνει η παράσταση αυτή η αφορμή να ακούσουμε τα παιδιά και να παρασυρθούμε μαζί τους στα σημαντικά της ζωής.

Ό,τι και να σου πούνε

Δυο χέρια δεν αρκούνε,

Αυτιά χρειάζονται ανοιχτά ν’ ακούνε.

  «Μίλα και Σουτ», Μέγαρο Μουσικής

 Όταν τραγουδάμε, όλοι χωράμε,κι όσοι μιλάνε κι όσοι σιωπούν.

Σε μια εποχή με e-mail, κινητά τηλέφωνα και φούρνους μικροκυμάτων η υπομονή δεν είναι θα έλεγε κανείς και πολύ αναγκαία. Όλα γίνονται ταχύτατα. Φαγητό, μετακινήσεις, επικοινωνία. Γιατί να υπάρχουν λοιπόν αυτές οι ενοχλητικές παύσεις στη Μουσική; Ο Στρατηγός, μια μουσική ιδιοφυΐα, τις εξαφανίζει και έτσι οι νότες έχουν κάθε μέρα γιορτή. Δέκα χρόνια όμως μετά την ιστορική μέρα της εξαφάνισης των παύσεων αρχίζουν κάποια προβληματάκια… Μια στρουθοκάμηλος, ένας μυρμηγκοφάγος, δύο κάστορες, νότες και παύσεις συνυπάρχουν αρμονικά στο μουσικό παραμύθι «Μίλα και Σουτ» και οι περιπέτειές τους μας διδάσκουν αξίες όχι μόνο μουσικές μα κυρίως ανθρώπινες: «Παύση και ηρεμία έχουμε όλοι ανάγκη μερικές φορές», «Δεν χρειάζεται κανείς να βροντοφωνάζει για να είναι σημαντικός», «Για να ακούσουμε πρέπει πρώτα να σταματήσουμε να μιλάμε», «Διώχνουμε ό,τι δεν μας αρέσει;», «Απαιτείται συνεργασία για να φτιάξεις κάτι»…

Με ελάχιστα σκηνικά αντικείμενα, μουσικά όργανα και στοιχεία κοστουμιών που υποδηλώνουν τις αλλαγές των ρόλων, οι τρεις ηθοποιοί της ομάδας Κοπέρνικος εμφάνισαν μπροστά μας όλους τους ήρωες του παραμυθιού. Η μουσική φυσικά υπέροχη και η αλληλεπίδραση με τους μικρούς θεατές εκπληκτική!

Η Μίλα και ο Σουτ κάνουν το δικό τους ταξίδι για να βρουν τον Σοφό. Τι μπορούμε να παίξουμε ΠΡΙΝ και τι ΜΕΤΑ την παράσταση;

ΠΡΙΝ…

• Τραγουδήστε: Η αλήθεια είναι ότι στο άκουσμα και μόνο της λέξης «τραγούδι» το μυαλό σας πάει στη μουσική, στη μελωδία, στο ρυθμό και σχεδόν ποτέ στις… παύσεις. Πώς όμως θα ακουγόταν ένα τραγούδι χωρίς παύσεις; Δοκιμάστε αρχικά να μιλήσετε χωρίς να πάρετε ανάσα (δίχως κόμματα, τελείες και άνω τελείες δηλαδή) και μετά να τραγουδήσετε κατά τον ίδιο τρόπο. Είναι ένα πείραμα πολύ διασκεδαστικό, που διδάσκει πολλά για την αξία της σιωπής…

• Παιχνίδι ακοής: «Πόσους ήχους μπορείτε να ακούσετε;» Για ένα λεπτό κλείνετε τα μάτια και μένετε αμίλητοι. Τεντώνετε τα αυτιά σας και προσέχετε όλους τους ήχους. Πόσους ήχους διακρίνετε μέσα σε ένα λεπτό ησυχίας; Ένα αυτοκίνητο που περνά κάτω στο δρόμο, πουλιά και έντομα, ίσως το θρόισμα των φύλλων ή ακόμα και την αναπνοή του διπλανού σας.

ΜΕΤΑ…

• Αυτοσχεδιασμός: «Το άσπρο χρώμα είναι καλύτερο από το μαύρο». Ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης, οι δύο κάστορες της παράστασης, δεν καταφέρνουν να κατασκευάσουν το φράγμα τους γιατί διαφωνούν στο πώς πρέπει να το φτιάξουν. Με τρύπες ή συμπαγές; Μόνο όταν η Μίλα και ο Σουτ τους πείθουν ότι είναι ανάγκη να συνεργαστούν, η δουλειά φαίνεται να προχωρά. Το παιχνίδι αυτό σας βοηθά να αντιληφθείτε την αξία που έχει καθένα ζευγάρι αντιθέτων. Χωρίζεστε σε δύο ομάδες. Κάθε ομάδα προετοιμάζει ένα λόγο που θα βγάλει στο δικαστήριο για να υποστηρίξει με επιχειρήματα τον… πελάτη της. Δίνετε στις ομάδες ζευγάρια αντίθετων. Άσπρο και μαύρο χρώμα, αργά και γρήγορα, νότες και παύσεις, ακόμα και… πίτσες και σουβλάκια!… και ο κατάλογος είναι ατελείωτος. «Το άσπρο είναι καλύτερο γιατί άσπρο είναι το γάλα, σημαίνει καθαριότητα, άσπρο είναι το περιστέρι της ειρήνης».  Όμως, από την άλλη, «τα πιο σπάνια πράγματα είναι μαύρα ‒ μαύρος χρυσός, μαύρη ορχιδέα, μαύρο τριαντάφυλλο». Τραγούδια, παροιμίες και κάθε λογής παρομοίωση, λογοπαίγνιο ή μεταφορά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα προς υπεράσπιση των αντιθέτων.

• Για μεγαλύτερες ομάδες /εκπαιδευτικούς: Βάζετε ένα μουσικό κομμάτι και το ακούτε. Στη συνέχεια χωρίζετε τα παιδιά σε δύο ομάδες, τις νότες και τις παύσεις, και η καθεμία έχει το δικό της χώρο. Όταν ακούγεται μελωδία, κινείται η αντίστοιχη ομάδα και η άλλη πρέπει να μείνει ακίνητη. Στις παύσεις η ομάδα των παύσεων χρειάζεται να σηκώσει τα χέρια της ψηλά και οι νότες να μείνουν ακίνητες. Πόσο εύκολο είναι τελικά να είστε ενεργητικοί ακροατές;

Το έργο «Μίλα και Σουτ» είναι ένα παραμύθι για τη μουσική, τις παύσεις και τις νότες. Όμως, όπως κάθε παραμύθι, μπορείς να το δεις και από μια άλλη οπτική γωνία. Είναι ίσως ένα παραμύθι για το διαφορετικό, γι’ αυτό που δεν μοιάζει με εμάς, γι’ αυτό που δεν καταλαβαίνουμε και γι’ αυτό το διώχνουμε. Μα τελικά για να υπάρξει αυτός ο κόσμος έχουμε ανάγκη και το διαφορετικό, το άλλο, το αντίθετο. Κι ο Άλλος χρειάζεται να βρει το θάρρος και την τόλμη να υπερασπιστεί τη διαφορετικότητά του, να μην αφομοιωθεί, να υπερασπιστεί την αξία του ακόμα κι αν όλοι τον αμφισβητούν.

«Αν δεν μοιραστείς, αν δεν δώσεις, φίλους πώς θα βρεις;»

Info:

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γκάυ Στεφάνου

ΚΕΙΜΕΝΟ: Άγγελος Αγγέλου, Έμη Σίνη

ΣΤΙΧΟΙ: Έμη Σίνη

ΜΟΥΣΙΚΗ - ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ: Άγγελος Αγγέλου

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΟΥΚΛΩΝ: Δήμητρα Κωνσταντινίδου, Κλειώ Κιούλπαλη

ΣΚΗΝΙΚΑ - ΕΙΔΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ: Γκάυ Στεφάνου

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Ομάδα Κοπέρνικος

ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Ελισσαίος Βλάχος, Γκάυ Στεφάνου

ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ, EDITING, MASTERING: Γιώργος Ζιώτας

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Ευδοκία Κακιούζη

ΒΟΗΘΟΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Μαργαρίτα Τζαννέτου

ΑΦΙΣΑ: Polka Dot Design

ΠΑΙΖΟΥΝ: Ελισσαίος Βλάχος, Μιχάλης Πανάδης, Σωτηρία Ρουβολή

Αίθουσα Διδασκαλίας, Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» 

του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Κάθε Κυριακή στις 15:00