Το Εθνικό Θέατρο καλεί ξανά τους μικρούς του φίλους στην Κεντρική Σκηνή για να ταξιδέψουν και να συνομιλήσουν μέσα από το μαγικό κόσμο του θεάτρου.

Η φετινή παράσταση για παιδιά του Εθνικού Θεάτρου είναι Το αγόρι στο θεωρείο της πολυβραβευμένης συγγραφέα Αγγελικής Δαρλάση. Η διασκευή για το θέατρο είναι της Άνδρης Θεοδότου και η σκηνοθεσία της Σοφίας Μαραθάκη. Το βραβευμένο μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε το 2017, μια ιστορία για την απώλεια, την προσφυγιά, την ανθρωπιά και την δύναμη της φαντασίας, είναι εμπνευσμένο από το πραγματικό συμβάν της εγκατάστασης Μικρασιατών προσφύγων στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών το 1922 και το ανέβασμά του από το Εθνικό Θέατρο αποτελεί και ένα φόρο τιμής στην επέτειο των 100 χρόνων της Μικρασιατικής Καταστροφής.

«Είναι κουκλόσπιτο εδώ…» ψιθυρίζει η Αρετή στον αδελφό της Δρόσο όταν αντικρίζει το θέατρο και αποφασίζει να ζήσει κρυμμένη μέσα σ’ ένα μπαούλο. Άνθρωποι που σώθηκαν από ένα ελληνικό πλοίο το φοβερό βράδυ της Καταστροφής κάνουν σπίτι τους θεωρεία στο Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας. Πλάι στα δυο παιδιά η Δόμνα, μια γυναίκα που τα φροντίζει σαν δικά της παιδιά μέσα σ’ έναν κόσμο εχθρικό. Κάθε θεωρείο και μια ιστορία, κάθε θεωρείο και μια ελπίδα. Ένα αγόρι που βιοπορίζεται ως τσιράκι στην αγορά, μια κοπέλα που όλο ράβει και ξηλώνει το πέπλο του νυφικού της, ένα κορίτσι που δεν μιλά αλλά μόνο τραγουδά και άλλοι πολλοί, υπέροχοι και πονεμένοι γείτονες..

Mια ιστορία για τη δύναμη της ψυχής, την αντιμετώπιση μικρών και μεγάλων καταστροφών, τους εφιάλτες της ζωής, την ενηλικίωση, τα όνειρα, την «πραγματικότητα» της φαντασίας, την Αλήθεια που κρύβει ο άνθρωπος μέσα στην καρδιά του.

Η παράσταση, με όχημα όλα τα πρωτογενή υλικά του θεάτρου, το ανθρώπινο σώμα και τη φωνή, τη δράση και την αφήγηση, το τραγούδι, τον χορό, την κίνηση και τη μουσικότητα και κυρίως το παιχνίδι και τη δύναμη της μεταμόρφωσης, θα ζωντανέψει έναν κόσμο μαγικό και αληθινό. Μια παράσταση που εξυμνεί τον άνθρωπο και την πίστη του στη ζωή!

Ταυτότητα παράστασης

Διασκευή: Άνδρη Θεοδότου
Σκηνοθεσία: Σοφία Μαραθάκη
Σκηνικά-κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας
Κίνηση: Βρισηίδα Σολωμού
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτιδος: Γιώργος Λόξας
Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Μαρία Παπαδοπούλου

Παίζουν (αλφαβητικά):
Ελένη Βλάχου, Νάντια Κατσούρα, Στάθης Κόικας, Σοφία Μαραθάκη, Μιχαήλ Μελίσσης, Βασίλης Μηλιώνης, Αθηνά Μουστάκα, Δανάη Σαριδάκη, Θάλεια Σταματέλου, Ρούλα Τσέρνου, Γιώργος Σύρμας, Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη.

Μουσικοί επί σκηνής: Βασίλης Τζαβάρας, Μανώλης Χριστοδούλου

Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή

Η παράσταση συστήνεται για ηλικίες 6 ετών και άνω

Hμέρες και ώρες παραστάσεων:
Καθημερινές για σχολεία
Σάββατο στις 16:30 και Κυριακή στις 11:00 (το πρόγραμμα παραστάσεων θα διαφοροποιηθεί κατά τη διάρκεια των εορτών)

Το αγόρι στο θεωρείο της Αγγελικής Δαρλάση, ένα από τα πιο αγαπημένα βιβλία της σύγχρονης λογοτεχνίας για παιδιά μεταφέρεται για πρώτη φορά στο Θέατρο

Από 4 Δεκεμβρίου στην Κεντρική Σκηνή

Το Εθνικό Θέατρο καλεί ξανά τους μικρούς του φίλους στην Κεντρική Σκηνή για να ταξιδέψουν και να συνομιλήσουν μέσα από το μαγικό κόσμο του θεάτρου.

Η φετινή παράσταση για παιδιά του Εθνικού Θεάτρου είναι Το αγόρι στο θεωρείο της πολυβραβευμένης συγγραφέα Αγγελικής Δαρλάση. Η διασκευή για το θέατρο είναι της Άνδρης Θεοδότου και η σκηνοθεσία της Σοφίας Μαραθάκη. Το βραβευμένο μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε το 2017, μια ιστορία για την απώλεια, την προσφυγιά, την ανθρωπιά και την δύναμη της φαντασίας, είναι εμπνευσμένο από το πραγματικό συμβάν της εγκατάστασης Μικρασιατών προσφύγων στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών το 1922 και το ανέβασμά του από το Εθνικό Θέατρο αποτελεί και ένα φόρο τιμής στην επέτειο των 100 χρόνων της Μικρασιατικής Καταστροφής.

«Είναι κουκλόσπιτο εδώ...» ψιθυρίζει η Αρετή στον αδελφό της Δρόσο όταν αντικρίζει το θέατρο και αποφασίζει να ζήσει κρυμμένη μέσα σ' ένα μπαούλο. Άνθρωποι που σώθηκαν από ένα ελληνικό πλοίο το φοβερό βράδυ της Καταστροφής κάνουν σπίτι τους θεωρεία στο Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας. Πλάι στα δυο παιδιά η Δόμνα, μια γυναίκα που τα φροντίζει σαν δικά της παιδιά μέσα σ’ έναν κόσμο εχθρικό. Κάθε θεωρείο και μια ιστορία, κάθε θεωρείο και μια ελπίδα. Ένα αγόρι που βιοπορίζεται ως τσιράκι στην αγορά, μια κοπέλα που όλο ράβει και ξηλώνει το πέπλο του νυφικού της, ένα κορίτσι που δεν μιλά αλλά μόνο τραγουδά και άλλοι πολλοί, υπέροχοι και πονεμένοι γείτονες..

Μια μέρα η Αρετή εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Όλοι μαζί, ενωμένοι, προσφέρονται να βοηθήσουν τον Δρόσο να βρει την αδελφή του. Με τη βοήθεια ενός μισοσκισμένου βιβλίου της Τρικυμίας του Σαίξπηρ, σε μετάφραση του Ιάκωβου Πολυλά, που εξιστορεί τις περιπέτειες ενός πνεύματος, του Άριελ κι ενός μάγου, του Πρόσπερο, ο Δρόσος και οι φίλοι του ανακαλύπτουν την Αλήθεια. Τώρα μια καινούργια ζωή τους περιμένει…

Mια ιστορία για τη δύναμη της ψυχής, την αντιμετώπιση μικρών και μεγάλων καταστροφών, τους εφιάλτες της ζωής, την ενηλικίωση, τα όνειρα, την «πραγματικότητα» της φαντασίας, την Αλήθεια που κρύβει ο άνθρωπος μέσα στην καρδιά του.

Η παράσταση, με όχημα όλα τα πρωτογενή υλικά του θεάτρου, το ανθρώπινο σώμα και τη φωνή, τη δράση και την αφήγηση, το τραγούδι, τον χορό, την κίνηση και τη μουσικότητα και κυρίως το παιχνίδι και τη δύναμη της μεταμόρφωσης, θα ζωντανέψει έναν κόσμο μαγικό και αληθινό. Μια παράσταση που εξυμνεί τον άνθρωπο και την πίστη του στη ζωή!

Ταυτότητα παράστασης
Διασκευή: Άνδρη Θεοδότου
Σκηνοθεσία: Σοφία Μαραθάκη
Σκηνικά-κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας
Κίνηση: Βρισηίδα Σολωμού
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτιδος: Γιώργος Λόξας
Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Μαρία Παπαδοπούλου
 
Παίζουν (αλφαβητικά)
Ελένη Βλάχου, Νάντια Κατσούρα, Στάθης Κόικας, Σοφία Μαραθάκη, Μιχαήλ Μελίσσης, Βασίλης Μηλιώνης, Αθηνά Μουστάκα, Δανάη Σαριδάκη, Θάλεια Σταματέλου, Ρούλα Τσέρνου, Γιώργος Σύρμας, Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη.

Μουσικοί επί σκηνής: Βασίλης Τζαβάρας, Μανώλης Χριστοδούλου

Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή

Η παράσταση συστήνεται για ηλικίες 6 ετών και άνω
Σημείωση: Οι Σκηνές του Εθνικού Θεάτρου λειτουργούν ως αμιγείς χώροι για εμβολιασμένους και νοσήσαντες. Η είσοδος των θεατών θα γίνεται αυστηρά με την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης. Για παιδιά από 4 έως 17 ετών απαιτείται η επίδειξη self test.
Hμέρες και ώρες παραστάσεων:
Καθημερινές για σχολεία
Σάββατο στις 16:30 και Κυριακή στις 11:00 (το πρόγραμμα παραστάσεων θα διαφοροποιηθεί κατά τη διάρκεια των εορτών)

Ένα πολυφωνικό ποίημα, μία σκηνική σύνθεση για την μεταπολεμική Ελλάδα μέσα από τα μάτια τριών εμβληματικών συγγραφέων της Θεσσαλονίκης: των Βασίλη Βασιλικού, Γιώργου Ιωάννου και Νίκου-Γαβριήλ Πεντζίκη.

Η πόλη, πέρα από τα επίθετα και τις ιδιότητες που, κατά καιρούς, της προσάπτουν, μοιάζει να έχει τη δική της, κρυμμένη, μυθολογική ζωή. Αυτή η ζωή μπορεί χρονολογικά να κατατάσσεται στο παρελθόν, είναι όμως πανταχού παρούσα στο σήμερα, σε ένα διευρυμένο παρόν. Ο πολυπράγμων ηθοποιός και σκηνοθέτης Ακύλλας Καραζήσης περιπλανιέται στην πόλη που μεγάλωσε και ιχνηλατεί την παιδική ηλικία της Θεσσαλονίκης μετά τον πόλεμο. Η παράσταση, το κείμενο, η περιπετειώδης αφήγηση είναι μια προσπάθεια κατανόησης ή και εφεύρεσης μιας πόλης σε συσκότιση.

Όταν πέφτει η συσκότιση μετά τη δύση στις οδούς Εγνατίας και Αγίου Δημητρίου, στην Καμάρα, στη Λέοντος Σοφού, στον Έσπερο, στο Βακούρα και στα Τιτάνια, στα Χίλια Δέντρα, στην Πολίχνη και στο μέτωπο των μεγάρων της παραλίας, μπορεί κανείς να διακρίνει τις φωτεινές νησίδες: Το τεράστιο Φύλλο που κατασπαράζει μια πολυκατοικία στην Κολόμβου, την Σαρκοφάγο στην Αγγελάκη, στην κρύπτη της οποίας σμίγουν τα παράνομα ζευγάρια, τον υπαίθριο Τεκέ του Τσικρικονάκια στα Εβραϊκά Μνήματα, την πορεία των κίτρινων Άστρων προς τον Σταθμό για το Άουσβιτς, την ηρωική, τέλος, έξοδο της Κυρίας Έρσης έξω από τα τείχη της πόλης με το υπεραστικό προς την εξωτική Σικυώνη μετά από δέκα χρόνια Κατοχής και Εμφυλίου. Ψηφίδες και σπαράγματα δυο ταλαιπωρημένων, μίζερων κι όμως μυθολογικά ολοζώντανων δεκαετιών: 1950 και 1960.

Ταυτότητα Παράστασης
Δραματουργία – Σκηνοθεσία: Ακύλλας Καραζήσης
Σκηνικά: Μαρία Πανουργιά
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Μουσική: Μιχάλης Σιγανίδης
Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Ζησούδη

Διανομή:
Στέλλα Βογιατζάκη, Ευθύμης Θέου, Σύρμω Κεκέ, Γιώργος Κριθάρας, Κατερίνα Παπανδρέου,
Γιώργος Σύρμας.
Συμμετέχει live ο  μουσικός Μιχάλης Σιγανίδης
Φωτογράφος παράστασης: Κάρολ Τζάρεκ

Εθνικό Θέατρο - Πειραματική Σκηνή -1 (Σκηνή «Κατίνα Παξινού») - Κτίριο Rex
Πανεπιστημίου 48, τηλ. 210-3305074, 210-7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας), στο
www.ticketservices.grκαι στο tickets.public.gr
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21:00
Κυριακή 20:00
Γενική είσοδος: 13€, 10€ νεανικό, φοιτητικό και 5€ για ανέργους

Κείμενο: Γιώτα Δημητριάδη, Δημήτρης Χαλιώτης

Το πρώτο μέρος δεν ήταν αρκετό και στο δεύτερο σίγουρα δεν θα συμπεριληφθούν όλοι, καθώς ηθοποιοί που στέκονται δίπλα σε πρωταγωνιστές και πολλές φορές καταφέρνουν να κλέψουν ακόμα και την παράσταση ξεπηδούν συνεχώς στις αθηναϊκές σκηνές. Με πολλά ή λιγότερα χιλιόμετρα στη θεατρική τους καριέρα, ξεχωρίσαμε ορισμένους που θεωρούμε πως δικαίως μας κέντρισαν την προσοχή.

Μαρία Διακοπαναγιώτου, «Αυτή η νύχτα μένει» (Τεχνόπολις)

Αν μιλούσαμε με όρους πίστας, θα ήταν το «πρώτο όνομα», παρόλο που υποδύεται ένα δεύτερο ρόλο στη θεατρική διασκευή του «Αυτή η νύχτα μένει» που σκηνοθετεί η Κίρκη Καραλή. Η εκρηκτικά ταλαντούχα Μαρία Διακοπαναγιώτου μοιάζει να ήρθε κατευθείαν από τα μπουζούκια της αθάνατης ελληνικής επαρχίας των 80s. Φωνή, παρουσία, στάση σώματος, τρόπος έκφρασης, το λαϊκό αντικατοπτρίζεται με απόλυτο τρόπο πάνω της. Η ερμηνεία της είναι απολαυστική. Είναι αδύνατο να μην την ξεχωρίσεις.

Νάνσυ Μπούκλη, «Επικίνδυνες σχέσεις» (Θέατρο Άλμα)

Στη σκηνή του Θεάτρου Άλμα βρίσκουμε τον Γιώργο Κιμούλη στο γνωστό και προκλητικό έργο του Πιερ Σοντερλό ντε Λακλό «Επικίνδυνες σχέσεις». Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα σε μορφή επιστολών, το οποίο εκδόθηκε το 1782, γνώρισε τεράστια επιτυχία και απαγορεύτηκε το 1825, επί κυβερνήσεως Καρόλου Ι΄, ως «επικίνδυνο». Παράλληλα απαγορεύτηκαν τα έργα του Βολταίρου, του Μοντεσκιέ, του Ρουσό και του Μπομαρσέ. Η απαγόρευσή του ίσχυσε ουσιαστικά καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα.

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο του υποκόμη Βαλμόν, του τρελού καρδιοκατακτητή που έχει ως στόχο της ζωής του να παίζει με τις γυναίκες. Ένα από τα θύματά του είναι και η Σεσίλ, την οποία υποδύεται η ταλαντούχα Νάνσυ Μπούκλη. Η ερωτική της σκηνή με τον Γιώργο Κιμούλη είναι ίσως η καλύτερη σκηνή της παράστασης. Η ηθοποιός εμπλουτίζει την ατμόσφαιρα με τη μοναδική της ενέργεια, το μπρίο και τη σκηνική της γοητεία.

.

 Κωνσταντίνος Μωραΐτης, «Ο φόβος τρώει τα σωθικά» (Θέατρο Τέχνης)

Υποδυόμενος επτά διαφορετικούς –απολύτως αντίθετους μεταξύ τους– ήρωες στην παράσταση του Σίμου Κακάλα που μεταφέρει στη σκηνή την υπέροχη ταινία του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, ο Κωνσταντίνος Μωραΐτης καταφέρνει να είναι το ίδιο πειστικός, χωρίς καμία ριζική μεταμόρφωση και δίχως καμία υπερβολή. Το βλέμμα του, ο τόνος της φωνής του, η στάση του σώματός του λειτουργούν σαν μια αόρατη μάσκα που του επιτρέπει να περνά από τον έναν ήρωα στον άλλο. Υπηρετώντας πιστά τη σκηνοθεσία του Κακάλα, καταφέρνει να ξεχωρίσει παραμένοντας αναπόσπαστο κομμάτι του συνόλου. Και αυτό μόνο εύκολη υπόθεση δεν το λες.

Ορόρα Μαριόν και Αλέξανδρος Μυλωνάς, «Αύγουστος» (Θέατρο Δημήτρης Χορν)

Στον «Αύγουστο» θαυμάζει κανείς πόσο άρτια λειτουργούν οι σκηνές συνόλου και γι’ αυτό τα εύσημα ανήκουν τόσο στον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη για τη σκηνοθεσία του όσο και στην ομάδα των ηθοποιών που συμμετέχουν. Από τους δεύτερους ρόλους τις εντυπώσεις κλέβει η Ορόρα Μαριόν από την πρώτη κιόλας σκηνή ως Ινδιάνα νοσοκόμα. Η νεαρή ηθοποιός μοιάζει να έχει χτίσει έναν ολόκληρο χαρακτήρα τόσο διαφορετικό από όλη την οικογένεια Γουέστον και η παρουσία της στη σκηνή, αν και διακριτική, τραβά τα βλέμματα.

Εξαιρετικός και ο πολύπειρος Αλέξανδρος Μυλωνάς. Με έναν πολυεπίπεδο χαρακτήρα εκμαιεύει με ευκολία τόσο το γέλιο όσο και τη συγκίνηση του κοινού.

Γιώργος Σύρμας, «Γενικός Γραμματεύς» (Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου)

Η Σοφία Μαραθάκη πειραματίζεται πάνω στο «Γενικό Γραμματέα» του Ηλία Καπετανάκη, μια κωμωδία γραμμένη στα τέλη του 19ου αιώνα, και ο νεαρός Γιώργος Σύρμας κλέβει τις εντυπώσεις με το μπρίο και την ενέργεια με την οποία υποδύεται διαφορετικούς ήρωες του έργου. Μοιάζει να διαθέτει σπάνια κωμική στόφα, γκελ στο κοινό, αλλά και μέτρο, αφού ποτέ δεν χάνει τον έλεγχο υποκύπτοντας σε μπαλαφάρες. Είτε συμφωνήσεις είτε όχι με την παράσταση της Μαραθάκη, οφείλεις να παραδεχτείς ότι ο Γιώργος Σύρμας ξεχωρίζει μένοντας πιστός στη σκηνοθετική γραμμή.

 Στέλλα Γκίκα, «Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν;» (Θέατρο Σφενδόνη)

 H Ρούλα Πατεράκη και η Ρένη Πιττακή ως άσπονδες γηραιές αδερφές και πρώην σταρ της showbiz έδωσαν ρεσιτάλ στη θεατρική μεταφορά του διάσημου κινηματογραφικού θρίλερ του 1962, αν και η σκηνοθεσία δεν ευνόησε την παράσταση ώστε να απογειωθεί. Σημαντική ήταν και η συμβολή των δεύτερων ρόλων. Ξεχωρίσαμε τη Στέλλα Γκίκα ως Έντα, απόλυτα πειστική και αποφασιστική ως η νοσοκόμα-βοηθός που φτάνει σε σημείο αυτοθυσίας για την κυρία της.

Κώστας Νικούλι, «Καλιγούλας» (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά)

 Μια σπουδαία ερμηνεία μάς χαρίζει ο Γιάννης Στάνκογλου ως Καλιγούλας στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Στο πλάι του μια πολύτιμη Θεοδώρα Τζήμου στο ρόλο της Καισώνιας και ένας καλοδουλεμένος θίασος. Ο νεαρός Κώστας Νικούλι ως Σκιπίωνας δίνει μια μεστή ερμηνεία, ως alter ego του σκληρού αυτοκράτορα –  οι κοινές τους σκηνές είναι από τις πιο δυνατές της παράστασης. «Δυστυχία μου είναι ότι καταλαβαίνω τα πάντα», ομολογεί κάποια στιγμή έχοντας σκιαγραφήσει έναν πολύ ενδιαφέροντα παλλόμενο ψυχικά χαρακτήρα που δίνει μάχη για τη συγχώρεση και τη λύτρωση. Ο νεαρός ηθοποιός εμφανίζεται παράλληλα και στο «Ρομπέρτο Τσούκο» στο Θέατρο Τέχνης

Μαίρη Σαουσοπούλου, «Φιλιώ Χαϊδεμένου» (Θέατρο Βεάκη)

Μια δυνατή ιστορία που αφορά όλους τους Έλληνες ζωντανεύει στη σκηνή του Θεάτρου Βεάκη. Η Δέσποινα Μπεμπεδέλη συγκινεί με τη συγκλονιστική της ερμηνεία, με συνοδοιπόρο της σε αυτό το ταξίδι τον Ζαχαρία Καρούνη, που ντύνει με όμορφες μελωδίες το προσφυγικό δράμα. Στο πίσω μέρος της σκηνής ο θίασος δίνει σάρκα και οστά στις αφηγήσεις της Φιλιώς. Ξεχωρίσαμε τη Μαίρη Σαουσοπούλου που υποδύεται τη μητέρα της.

Είναι αξιομνημόνευτος ο τρόπος με τον οποίο αγκαλιάζει το νεκρό κεφάλι του συζύγου της και ζητά να ρίξει λίγο χώμα στα μάτια του. Λιτή, ουσιαστική και καθηλωτική ερμηνεία.

Διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος του αφιερώματος "Οι δεύτεροι ρόλοι που κλέβουν την παράσταση"