Το μικρό θέατρο Κεραμεικού παρουσιάζει από τις 28 Φεβρουαρίου, την κοινωνική σχεδόν «ανθρωποφαγική» κωμωδία οικογενειακής αλληλεγγύης και αμοιβαίας τρυφερότητας «Οι Lyons» του Nicky Silver, σε σκηνοθεσία Ρέινας Σ. Εσκενάζυ. Στην παράσταση πρωταγωνιστούν οι: Παύλος Ευαγγελόπουλος, Νικολέτα Βλαβιανού, Γιώργος Παπαπαύλου, Ισιδώρα Δωροπούλου, Άρτεμις Νικολάκη, Αλέξανδρος Βάρθης.

Η υπόθεση

Ο Μπεν Λάιονς – ο πατέρας, είναι στα τελευταία του. Αν δεν τον προλάβαινε η «επάρατος» θα πάταγε τα 80 και τώρα που δεν έχει τίποτα να φοβηθεί πια, αισθάνεται ελεύθερος να «λούζει» την οικογένειά του με τις πιο ταιριαστές και ωραίες «κακές λέξεις» που του έρχονται στο κεφάλι. Η Ρίτα Λάιονς, η γυναίκα του, σχεδόν μια δεκαετία και κάτι μικρότερή του, βρίσκεται δίπλα του και ξεφυλλίζει με ενδιαφέρον περιοδικά σπιτιού. Οι δυο τους είναι ιδιαίτερα ομιλητικοί. Ο ένας απευθύνεται στον άλλον με αυτό τον χαρακτηριστικό αιχμηρό, ειρωνικό, σαρκαστικό και απόλυτα συζυγικό τρόπο των ζευγαριών που έζησαν μαζί μια ζωή και μάλλον δεν το χάρηκαν καθόλου. Ανάμεσά τους είναι απλωμένα 40 τσαλακωμένα χρόνια συμβίωσης και γύρω τους το βουβό δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Οι κουβέντες τους, μοιάζουν μ’ ένα πικρόχολο, λεκτικό «συζυγικό» κι ανταγωνιστικό «ματς», γεμάτο χιουμοριστικά σχόλια, υπονοούμενα και δηλητηριώδεις ατάκες. Ο αέρας στο δωμάτιο μυρίζει μπαρούτι… μέχρι που έρχονται τα δυο βλαστάρια τους. Ο Κέρτις ο γιός τους – ένας 30άρης, ομοφυλόφιλος συγγραφέας και η κόρη τους η Φράνκι που πλησιάζει τα 40, τέως αλκοολική, χωρισμένη και μητέρα 2 παιδιών, θα συμπληρώσουν το οικογενειακό «αποχαιρετιστήριο πάρτυ» στο δωμάτιο.

 

Η οικογένεια Lyons αυτοπροσώπως, συστήνεται, προσπαθεί να συναισθανθεί και να παρηγορηθεί αλλά αυτοκαταστρέφεται στα γρήγορα, χωρίς δεύτερη σκέψη. Τα τέσσερα μέλη της  – μέσα σε ένα δωμάτιο  νοσοκομείου – αντί να γιατρέψουν τα τραύματά τους, τα σκαλίζουν κι άλλο και αλληλοσπαράζονται με χιουμοριστική διάθεση μεν αλλά και με λύσσα σαν να μην υπάρχει αύριο. Πράγμα που για τον πατριάρχη ισχύει. Δυστυχώς!

Το έργο παρουσιάζει τους Λάιονς, μία αρκετά συνηθισμένη πλέον δυσλειτουργική οικογένεια που πάσχει από το σύνδρομο της «οικογενειακής μοναξιάς», που ενώ τα μέλη της θα ήθελαν, ίσως, να έρθουν πιο κοντά, το παρελθόν, ο εγωισμός, οι λάθος χειρισμοί και η μειωμένη ικανότητα συναισθηματικής αντίληψης, τα απομακρύνει.

Το έργο «The Lyons» έκανε παγκόσμια πρώτη στο Vineyard Theatre το 2011 και στη συνέχεια το 2012 ανέβηκε στο Cort Theatre στο Broadway.

 

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Ρέινα Σ. Εσκενάζυ

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος

Σκηνικός χώρος: OmadaART

Κοστούμια: Δάφνη Τσακώτα

Μουσική σύνθεση – επιμέλεια: Ελντίνα Παπαναστασίου

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδρομάχη Παπαδοπούλου

Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ

Γραφιστική επιμέλεια– σχεδιασμός αφίσας: Άρης Απαρτιάν 

 

ΔΙΑΝΟΜΗ

ΜΠΕΝ: Παύλος Ευαγγελόπουλος

ΡΙΤΑ: Νικολέτα Βλαβιανού

ΚΕΡΤΙΣ: Γιώργος Παπαπαύλου

ΦΡΑΝΚΙ: Ισιδώρα Δωροπούλου

ΝΟΣΟΚΟΜΑ: Άρτεμις Νικολάκη

ΜΠΡΑΙΑΝ: Αλέξανδρος Βάρθης (κινηματογραφική συμμετοχή)

Προβολή και Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου

Οργάνωση παραγωγής: Ναυσικά Παπαδασκαλοπούλου 

Παραγωγή: Olympia Culture

Info

Μικρό Θέατρο Κεραμεικού: Ευμολπιδών 13, Γκάζι (3′ από μετρό Κεραμεικού)

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00

Διάρκεια: 90 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων: 15€, 12€ μειωμένο

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/lyons/

Από τη Γιώτα Δημητριάδη και τον Αναστάση Πινακουλάκη 

30 άνθρωποι του θεάτρου μας μιλάνε για τα πιο δύσκολα Χριστούγεννα 

 Αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι χωρίς...Χωρίς αγκαλιές, χωρίς φιλιά, χωρίς αγαπημένα πρόσωπα, χωρίς βόλτες στα μπαρ, χωρίς εκδρομές και χωρίς θέατρο. Για κάποιους από αυτά "τα χωρίς" το τελευταίο πονάει περισσότερο απ' όλα.

 Ίσως γιατί το θέατρο για εκείνους είναι όλα τα παραπάνω και κυρίως η δουλειά τους με όποιες επιπτώσεις αυτό συνεπάγεται σε μια χώρα που θεωρεί τον πολιτισμό πολυτέλεια.

Ζητήσαμε από αγαπημένους του θεάτρου να μοιραστούν μαζί μας σκέψεις γι' αυτά τα δύσκολα Χριστούγεννα με πρωταγωνιστές τον φόβο, την ανασφάλεια, την αγωνία και τη μιζέρια. Αυτά τα Χριστούγεννα που στη σκηνή και στην κουΐντα η απουσία θα αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά της και η πλατεία θα είναι πιο άδεια από ποτέ. 

Χωρίς Θέατρο λοιπόν, με την ελπίδα αυτή η παύση να μας κάνει όλους πιο συνειδητοποιημένους και δημιουργικούς. 

Καλά Χριστούγεννα, υπομονή και καλή αντάμωση!

 Εδώ και αρκετά χρόνια τα Χριστούγεννα για μένα ήταν λίγο περίεργα. Από νωρίς στο θέατρο μιας και τέτοια μέρα πάντα είχα δύο παραστάσεις, που σημαίνει ότι πριν έπρεπε να είμαι ξεκούραστος και φυσικά ελαφρώς φαγωμένος, οπότε και το χριστουγεννιάτικο τραπέζι ήταν λίγο υποχρέωση παρά ευχαρίστηση. Φυσικά και έφευγα πρώτος από αυτό για να πάω να ετοιμαστώ στο θέατρο.

Μπορώ να ξαναευχηθώ για το αντίθετο άραγε;...

Θανάσης Τσαλταμπάσης, ηθοποιός

Το να κυκλοφορείς τις περισσότερες ώρες τις μέρας με τις πυτζαμες κάνοντας βόλτες σαλόνι γραφείο, και τις υπόλοιπες να μπαινοβγαζεις τις φόρμες γυμναστικής προσπαθώντας να καταγράψεις στο έξυπνο ρολόι σου τις επαναλήψεις μεταξύ κοιλιακών, και εκτάσεων, ε δεν νομίζω πως είναι και ο καλύτερος τρόπος να διατηρήσεις την ψυχική σου υγεία. γιατί βεβαια οι ηθοποιοί είχαν την πολυτέλεια να κάνουν την ομαδική τους ψυχαναληση παρουσία κοινού και επιπλέον να βγαζουν το ψωμι τους με αυτό.Τωρα;

Στέλιος Μάινας, ηθοποιός 

25 χρόνια τώρα κάθε τέτοιες μέρες ,κάθε Χριστούγεννα ,κάθε Πρωτοχρονιά, φρόντιζα να είμαι  στην ώρα μου στο θέατρο:

Για να συναντήσω τους μικρούς μου φίλους !

Για να κάνω καινούργιους!

Για να δώσω και να πάρω ευχές!

Για να δώσω και να πάρω αγκαλιές!

Κάρμεν Ρουγγέρη, συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης 

Έφτασαν τα Χριστούγεννα! Ωχ Θεέ μου τι με περιμένει! Διπλές απανωτές παραστάσεις!!!!Όταν οι άλλοι θα τρώνε εγώ θα ετοιμάζομαι για το θέατρο! Θα θέλω να βγω και θα σκέφτομαι τη φωνή μου! Θα θέλω να φάω και θα σκέφτομαι ότι δε θα κλείνει το κουστούμι! Πού θα πάμε ρεβεγιόν που να μη γίνεται χαμός; Πού θα αλλάξουμε χρόνια και μετά πόσες ώρες στην κίνηση για να γυρίσουμε σπίτι! Αυτά όλα φυσικά μέχρι πέρσι! Φέτος λοιπόν το μόνο που εύχομαι για μένα και για όλο τον κόσμο ,πέρα από υγειά ,είναι να γυρίσουμε απλά σ’ αυτή την μέχρι περσινή δεδομένη καθημερινότητα που τώρα καταλαβαίνουμε την αξία της!

Ελένη Καρακάση, ηθοποιός 

Μετά από τριάντα χρόνια, φέτος είναι η πρώτη φορά που θα κάνω Χριστούγεννα στο σπίτι κι αυτά με περιορισμένο αριθμό ατόμων. Όλα αυτά τα χρονιά «σπίτι» μου ήταν το θέατρο κι εσείς κόσμος, οι καλεσμένοι μας στη μυσταγωγία της θεατρικής τέχνης. Ποτέ στις γιορτές δε μου έλειψε αυτό που άλλοι φίλοι έκαναν, πήγαιναν ταξίδια, πήγαιναν στα χιόνια. Ήμουν ευτυχισμένη και απόλυτα πλήρης που θα μπορούσα να κάνω αυτό που πραγματικά αγαπώ, να ταξιδεύω μέσα από το θέατρο. Εύχομαι να είναι τα μοναδικά Χριστούγεννα που θα ζήσω μακριά από αυτό που αγαπώ, αλλά επειδή πάνω απ' όλα είναι η υγεία η αποχή από τη δουλειά μας είναι επιβεβλημένη. Εύχομαι καλές γιορτές σε όλους, να παραμείνουμε υγιείς και να ξαναπιάσουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε.

Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, ηθοποιός 

 Χριστούγεννα 2020 και το θέατρο  δοκιμάζεται,  όσο δοκιμάζεται και η ανθρώπινη επαφή. Γιατί αυτό είναι το θέατρο. Χριστούγεννα και δεν έχω παράσταση φέτος. Έχω όμως την υγεία μου,τους ανθρώπους που αγαπώ και το μυαλό μου καθαρό να θυμάμαι και να θυμίζω ,σε όσους πολύ εύκολα το ξεχνούν, πως το να είσαι ηθοποιός είναι δουλειά,δεν είναι χόμπι. Άρα απαιτώ την εργασιακή μου αξιοπρέπεια! Είθε το 2020 να πήραμε όλοι τα μαθήματα μας!

Γιώργος Παπαπαύλου, ηθοποιός 

 Φέτος θα'ναι πολύ ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα, θα'ναι χωρίς.. Άνευ,άνευ προηγουμένου που λέμε..

Αγορίτσα Οικονόμου, ηθοποιός 

 Αυτά τα Χριστούγεννα τα θέατρα είναι κλειστά, παρ' όλα αυτά εμείς είμαστε από τους λίγους τυχερούς που κάνουμε πρόβες στο Εθνικό θέατρο ετοιμάζοντας τον Γυάλινο Κόσμο και έτσι δεν νιώθουμε εντελώς αποκομμένοι. Κάνουμε βέβαια πρόβες φορώντας μάσκες, για μια παράσταση που δεν ξέρουμε πότε και αν τελικά θα ανέβει. Δεν μπορώ να παραπονεθώ όμως εγώ, όταν  τόσοι φίλοι και συνάδελφοι βρίσκονται χωρίς δουλειά και δεν μπορώ ούτε εγώ, ούτε κανείς μας να κάνει κάτι γι' αυτό. 

Περιμένουμε μόνο να βγούμε απ' αυτή τη δίνη όσο πιο σύντομα γίνεται. 

Είναι τα πιο διαφορετικά Χριστούγεννα που έχουμε ζήσει όλοι και μακάρι του χρόνου τέτοια εποχή να τα θυμόμαστε όλα αυτά σαν κάτι μακρινό. 

Όσο μακρινό μας φαίνεται ότι έως τώρα ήταν η κανονικότητα μας: να μπορούμε να κάνουμε Χριστούγεννα στα καμαρίνια, στη σκηνή, με τα καθίσματα γεμάτα θεατές. Να μπορούμε να αγκαλιάσουμε και να φιλήσουμε τους αγαπημένους μας. Υπομονή, θα περάσει κι αυτό. 

Καλές γιορτές.

Γιώργος Νανούρης, σκηνοθέτης, ηθοποιός 

Θέατρο είναι αυτό που δεν μπορεί να «ζει» ή να μην «ζει» κανείς αν δεν είναι ηθοποιός ή θεατής… που γίνεται σε κάτι σκοτεινά παράξενα κτίρια που μοιάζουν πάντα με υπόγεια .ΤΑ ΘΕΑΤΡΑ . Φωτίζονται σαν Χριστούγεννιατικα δέντρα κάθε μέρα όλη την χρονιά . Τα Θέατρα Δεν γίνεται μόνο από λέξεις. είναι κάτι παραπάνω από γραμμές κι από γράμματα. είναι ποίηση. Δεν είναι ωραία η μοναξιά χωρίς επιλογή. Δεν είναι ωραία να φοβάσαι Δεν είναι ωραίο το πένθος σε μία φωτισμένη πόλη. Δεν είναι ωραία να βλέπω αριθμούς θανάτων οι αριθμοί έχουν όνομα και επίθετο. ΔΕΝ είναι ωραία η αναμονή. η σιωπή. ΔΕΝ είναι ωραία να ξυπνάς και να μη νιώθεις. ΔΕΝ θα έρθει ο Άη Βασίλης. ΔΕΝ είναι ωραία χωρίς συναναστροφή. ΔΕΝ είναι ωραία όλες οι μέρες σαν Κυριακές… ΔΕΝ είναι ωραία όταν οι άνθρωποι κοιμούνται. ΔΕΝ είναι ωραία όταν κάποιοι είναι ξύπνιοι και παίρνουν αποφάσεις για κοιμισμένους. ΔΕΝ είναι ωραία χωρίς χάδια και αγκαλιές ΔΕΝ είναι ωραίες οι μάσκες.

Είναι ωραία η φιλία ο έρωτας τα βιβλία, το σινεμά, να είσαι ιδρωμένος σε ταβέρνες που ακούς ρεμπέτικα. ΕΙΝΑΙ ωραία να Δόξα ζεις. ΝΑ χειροκροτάς. ΕΙΝΑΙ ωραία να φορτώνεσαι σε κάποιους μέχρι το πρωί. ΕΙΝΑΙ ωραία η έξοδος χωρίς λόγο, η βόλτα χωρίς σκοπό. ΕΊΝΑΙ ωραία η βότκα να βουτάς να γαληνεύεις να κινείσαι να χορεύεις.

θΑ έρθει μία μέρα που δεν θα έχω βάρος, μια μέρα που θα φωτίζουμε «οι ανθρωποι λαμπάκια» από μέσα προς τα έξω θα είναι «στολισμένοι άνθρωποι» από λαμπιόνια τα μάτια τους, τα αυτιά τους, το στόμα τους. ΘΑ έρθει μία μέρα που θα χαρίζουν όλοι δώρα και δεν θα φοράνε κόκκινη στολή του Άη Βασίλη θα είναι ένας τυχαίος άνθρωπος με καφέ κασκόλ και ριγέ πουλόβερ .ΘΑ έρθει μία μέρα που θα κουραστώ να περπατάω αδιάκοπα για να μη φτάσω πουθενά. Θα έρθει μία μέρα χωρίς πλοκή και περιπέτεια. αλλά θα είναι ωραία όμορφη μέρα. ΘΑ έρθει μια μέρα που θα έχω πιο τρελή γλώσσα από ότι τώρα. ΘΑ έρθει μία μέρα που θα έχω Την ειδικότητα να πιάσω όλα τα φώτα της νύχτας των Χριστουγέννων από όλα τα μπαλκόνια από όλα τα δέντρα από όλα τα αυτοκίνητα από τους φίλους με τα φωτεινα μυαλά , από τους στύλους της ΔΕΗ από τα περίπτερα από τις πλατείες θα έρθει μία μέρα που θα τα κάνω λόγια και θα τα κάνω θέατρο μέχρι να καούμε από φως και από χαρά και θα γίνω «ηθοφωτιστής» ΘΑ έρθει μία μέρα που θα φτιάξω κουραμπιέδες και θα τους τινάξω πάνω στην πόλη και όλοι θα χαρούν που χιονίζει… μέχρι να παίξω, θα γράφω χαζά ποιήματα…

Κωνσταντίνα Τάκαλου, ηθοποιός 

Χριστούγεννα χωρίς θέατρο.Πρωτόγνωρο το συναίσθημα.Η εορταστική περίοδος είναι αυτή που περνάμε τον περισσότερο χρόνο στο θέατρο με διπλές και επιπλέον παραστάσεις.Τα φετινά Χριστούγεννα είναι διαφορετικά.Για όλους.Για το θεατρικό χώρο υπογραμμίζουν την επιβεβλημένη χειμερία νάρκη στην οποία βρίσκεται.Εύχομαι οι προσωπικές οικογενειακές στιγμές να μας κάνουν πλουσιότερους και να μας τροφοδοτήσουν με εμπειρίες και συναισθήματα που θα μας τροφοδοτήσουν για να επιστρέψουμε πιο "πεινασμένοι" στις συνθήκες που αγαπάμε.Όταν χάνεις κάτι,το εκτιμάς ακόμα πιο πολύ.Καλές γιορτές,με υγεία.Σωματικά και ψυχικά.

Τάσος Ιορδανίδης,ηθοποιός, καλλιτεχνικός διευθυντής Θεάτρου Άλφα 

Οι γιορτές φέτος αποτελούν μια πρόκληση για όλους μας.. Μια που η πανδημία μας αλλάζει τις συνήθειες και τη καθημερινότητα μας.. Συνήθως τις μέρες αυτές οι δίπλες παραστάσεις, η αγωνιά και η κούραση πρωταγωνιστούσαν.. Παρόλο που οικονομικά αυτή η παύση στα θέατρα μου έχει στοιχήσει. Όπως σε όλους φαντάζομαι.. Και δεν είναι μόνο το Θέατρο στην Ελλάδα που έχει τραυματιστεί αλλά σε όλο τον κόσμο. Παρόλο που η ανάγκη να "παίξω" ειδικά τις βραδινές ώρες μετατρέπεται σε μια περίεργη υπερδιέγερση.. Πιστεύω πολύ σε οτιδήποτε μας ξεβολεύει και μας ανατρέπει τις συνήθειες μας. Είναι μια ευκαιρία να οραματιστούμε, να σχεδιάσουμε, να συγκεντρωθούμε με την προϋπόθεση βέβαια να είμαστε υγιής. Δεν πιστεύω στην ποσότητα αλλά στην ποιότητα.. Η ποσότητα εξυπηρετεί μόνο το ταμείο  απαραίτητα φυσικά αλλά δεν είναι αυτά που θα προχωρήσουν το Θέατρο. Ας στείλουμε θετική ενέργεια σε όσους νοσούν από covid ή από οτιδήποτε άλλο.. Και ας ονειρευτούμε.. Τι κ πως θα θέλαμε να κάνουμε  στο θέατρο όταν μας ξαναδοθεί η ευκαιρία ν ανέβουμε στη σκηνή. Καλές γιορτές! Καλά όνειρα! Με υγεία!

Αγαπητό μου ημερολόγιο πώς περνάμε  Χριστούγεννα  χωρίς θέατρο; Μπορούμε αναρωτιέμαι οι του Θεάτρου (πάντα κεφαλαίο Θ ) να ζήσουμε χωρίς αυτό; Δεν μπορούμε,  είναι σα να θες να μας πάρεις το οξυγόνο. Η επαφή με τον θεατή,  τα χρόνια πολλά από καρδιάς που λέει ο κόσμος στην είσοδο του κάθε θεάτρου, η βασιλόπιτα φτιαγμένη με αγάπη για όλους τους συντελεστές, που μαζευόμαστε όλοι μαζί πριν την παράσταση για να την κόψουμε και να ευχηθούμε. Πάντα οι καλύτερες θεατρικές μέρες ήταν ανήμερα που Ναι τα Θέατρα είναι ανοιχτά  και γιορτάζουμε εκεί. Ίσως το 2020 ήρθε για να μας δείξει την αξία όλων όσων είχαμε για δεδομένα. Εύχομαι να έχουμε υγεία,  υπομονή και να μην ξεχάσουμε ποτέ τα όμορφα δεδομένα μας ούτως ώστε το 2022 να γιορτάσουμε θεατρικά  και για το 2021 μέσα στις θεατρικές αίθουσες με αγκαλιές,  φιλιά , όνειρα και χαμόγελα όμορφα. Μέχρι τότε ευτυχώς υπάρχει το ίντερνετ και μπορούμε να βλέπουμε θεατρικές παραστάσεις γιατί δεν μπορούμε να υπάρχουμε χωρίς να παίρνουμε μυρωδιά  έστω κι έτσι από το Θέατρο 

 

Χριστούγεννα. Μια γιορτή οικογενειακή. Σε όλο τον κόσμο, ακόμα και σε χώρες που ο Χριστιανισμός είναι μια ξένη ίσως κι εξωτική θρησκεία,  οι οικογένειες μαζεύονται και ανταλλάσσουν δώρα, δηλώνοντας κάπως έτσι την αγάπη και το νοιάξιμο του ενός για τον άλλο. Δέκα χρόνια πριν, στο πρώτο έτος της δραματικής σχολής, πέρασα τα Χριστούγεννα με μια νέα παρέα. Αυτή που έμελλε, εν άγνοια μου φυσικά, να μετατραπεί από συντροφιά σε οικογένεια. Από τότε, μέχρι και σήμερα, στο θέατρο πια ως επαγγελματίας ηθοποιός, η οικογένεια αυτή μεγαλώνει και κάθε χρόνο προσθέτει συνεχώς νέα μέλη. Μέχρι σήμερα. Φέτος δεν προστέθηκε κανένα νέο μέλος στην φαμίλια μας. Δυστυχώς. Για όλους μας. Και για εμένα. 

Τα Χριστούγεννα φέτος θα είναι χωρίς. Χωρίς βόλτες, χωρίς πολλούς φίλους, χωρίς υγεία, χωρίς θέατρο. Χωρίς οικογένεια. Ή τουλάχιστον χωρίς δεύτερη οικογένεια.Γιατί παρόλο που γκρίνιαζα τα τελευταία δέκα χρόνια επειδή δεν μπορούσα να φάω πολύ το μεσημέρι των Χριστουγέννων, ώστε να καταφέρω να παίξω στην παραδοσιακή πια παράσταση της 25ης Δεκεμβρίου, το βράδυ, όταν όλος ο θίασος μαζευόμασταν στα καμαρίνια και στα παρασκήνια, ένιωθα πάντα αυτή την θαλπωρή. Την ουσία της γιορτινής διάθεσης, που σχεδόν γίνεται μυσταγωγική. Και μεταφέρεται νοερά στο κοινό μέσω της παράστασης. Όποια και αν είναι αυτή. Είναι μια παράσταση μέσα στην γιορτή. Μια γιορτή μέσα στην γιορτή. Οικογενειακή.

Αλέξανδρος Βάθρης, ηθοποιός

@ η φωτογραφία είναι του Ανδρέα Σιμόπουλου 

Όταν μου ζητήθηκε να γράψω ένα σύντομο κομμάτι με θέμα :«Τα Χριστούγεννά μου χωρίς θέατρο», το πρώτο πράγμα που ήρθε συνειρμικά στο μυαλό ήταν οι στίχοι του τραγουδιού ''Yellow Thlipsis'' ΄Το τραγούδι αυτό ακουγόταν στην επιθεώρηση του Ελεύθερου Θεάτρου με τίτλο ''Αναντάμ Παπαντάμ'' που παίχτηκε το καλοκαίρι του 1980, στο ΄Αλσος Παγκρατίου. Στην παράσταση το τραγουδούσε ο ένας και μοναδικός Λευτέρης Βογιατζής.

Τώρα που το θέατρο είναι σε παύση είναι ευκαιρία να σκεφτούμε τη μοναδικότητα του. Πόσο δεδομένο ήταν αυτό το καθημερινό συμβάν, το παράλληλο με την καθημερινότητα μας σύμπαν, το  ραντεβού με το κοινό στις 9:15,η συναναστροφή...Ξαφνικά τα δεδομένα αλλάζουν και προσωπικά δεν περνάω καλά, όχι μόνο γιατί είμαι μακριά από το θέατρο αλλά γιατί είμαι μακριά από τους ανθρώπους. Σκέφτομαι ότι την παρούσα στιγμή δεν έχει σημασία η εξαργύρωση της παρουσίας μου στη σκηνή αλλά τι μπορώ να κάνω για να εξαργυρώσω με όρους δημιουργικότητας την απουσία μου από αυτή...Εύχομαι να ξαναβρεθούμε στις κουΐντες, να αγκαλιαστούμε ξανά, να μπορέσω να αγγίξω και να φιλήσω τους αγαπημένους μου και να υποδεχτούμε το κοινό στις αίθουσες χωρίς μάσκα... Μόνο με την αλήθεια μας.

Άγγελος Μπούρας,  ηθοποιός, καλλιτεχνικός διευθυντής θεάτρου Άλμα

Τα Χριστούγεννα όπως και κάθε γιορτή ειναι μια αφορμή. Για τον καθένα κάτι ξεχωριστό που σχεδόν πάντα ταυτίζεται με συναντήσεις και συναναστροφή. Κάτι σαν γιορτή είναι και οι συναντήσεις στους χώρους των θεάτρων. Υπάρχει μια ψυχική αφετηρία πολύ χαρακτηριστική που συνδέει αυτές τις συναντήσεις- τόσο για το κοινο όσο και για τους δημιουργούς νομίζω- με κάτι ελπιδοφόρο. Τα θέατρά, όπως και άλλοι χώροι συναναστροφής μένουν κλειστά για φέτος τα Χριστούγεννα. Προτείνω λοιπόν να τα επιθυμήσουμε. Ας ευχηθούμε του χρόνου τέτοια εποχή να μπορούμε να συναντηθούμε ανεμπόδιστα με ανθρώπους, έργα, ιδέες και με ορίζοντες ανοιχτούς.

Μαρία Ξανθοπουλίδου, σκηνοθέτης 

Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι ζωή άνευ θεάτρου είναι μια ζωή ελλιπής, πόσο μάλλον για έναν ηθοποιό, φέτος τα Χριστούγεννα προσπάθησα να γεμίσω τη ζωή μου με πράγματα που θα καλύψουν το υπαρξιακό μου κενό.Ως εκ τούτου βλέπω τους φίλους μου,βουτάω στην αγκαλιά της κοπέλας μου,μυρίζω τα κεφαλια των σκυλιών μου,τρώω μιλφειγ όταν βλέπω σειρές,παίζω μανατζερ στον υπολογιστή,ακούω γαμάτες μουσικές όταν πάω για γυρίσματα,και σφάζω δαίμονες νυχθημερόν στο playstation 5 όταν προσπαθώ να σώσω την ανθρωπότητα.Καλη χρόνια σε όλους.Να είμαστε υγιείς,δυνατοί και μαζί.Θα τα καταφέρουμε.

Στέλιος Δημόπουλους, ηθοποιός και frontman των disco bimbos

Τα Χριστούγεννά μου χωρίς θέατρο. Τα Χριστούγεννά μου χωρίς αγκαλιές. Τα Χριστούγεννά μου χωρίς βόλτες. Τα Χριστούγεννά μου χωρίς σχέδια για το μέλλον. Τα Χριστούγεννά μου χωρίς τα ανίψια μου και τη βαφτιστήρα μου. Τα Χριστούγεννά μου χωρίς τους γονείς, τον αδερφό μου και τους φίλους μου. Τα Χριστούγεννά μου χωρίς το ΜΠΙΠ. Τα Χριστούγεννά μου χωρίς έμπνευση. Τα Χριστούγεννά μου χωρίς το Μίνου, το Πρου και το Πίτσι. Τα Χριστούγεννά μου χωρίς ζεστό καφέ και pan cake στο Village. Τα Χριστούγεννά μου χωρίς εκδρομή. Τα Χριστούγεννά μου χωρίς σινεμά. Τα Χριστούγεννα μου χωρίς όρεξη για μελομακάρονα. Τα Χριστούγεννα μου χωρίς όρεξη για τίποτα. Τα Χριστούγεννα της αναμονής και της ανθεκτικότητας. Τα Χριστούγεννά μου χωρίς.

Χριστίνα Χριστοφή, ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατρική συγγραφέας 

Αυτά είναι τα πρώτα χριστούγεννα χωρίς θέατρο. Ή καλύτερα τα πρώτα χριστούγεννα με κλειστά θέατρα. Γιατί το θέατρο δεν έφυγε στιγμή από τη σκέψη μας. Βρίσκεται στους συναδέλφους μας που περνάνε τόσο δύσκολα αυτές τις μέρες, στους θεατές μας που περιμένουν να ξαναταξιδέψουν με τις παραστάσεις μας, στους συνεργάτες μας που μπορεί να μην βρισκόμαστε πια αλλά συχνά μιλάμε, στους φίλους μας που αγωνιούν μαζί μας, στους μαθητές μας που βρίσκονται σε αναμονή για να ξεκινήσουνε μαθήματα, στα βιβλία που τόσους μήνες μας κρατάνε συντροφιά, στα σχέδια που αν και πάγωσαν περιμένουν πως και πως να πραγματοποιηθούν, στα όνειρα που στιγμή δεν σταμάτησαν για νέα έργα, νέα ανεβάσματα, νέες συνεργασίες. Τα τελευταία μάλιστα κανείς Κορονοιός, καμία καραντίνα, καμία απαγόρευση δεν μπορεί να τα σταματήσει. Αντίθετα γεννιούνται και μεγαλώνουν με την προσμονή. Θεριεύουν μέρα με τη μέρα. Και περιμένουν να βρουν το δρόμο τους για τη σκηνή. Είτε σε τρεις, είτε σε έξι, είτε σε εννιά μήνες... για όσο χρειαστεί... και μετά το θέατρο θα ανθίσει ξανά. Και μεις μαζί του!!

Δημήτρης Καρατζιάς, Σκηνοθέτης, ηθοποιός, καλλιτεχνικός διευθυντής του Πολυχώρου Vault

@ η φωτογραφία είναι του Στέφανου Ταμβάκη

Φέτος το Θέατρο και οι Ηθοποιοί δεν θα γιορτάσουν τα Χριστούγεννα με τους «δικούς τους ανθρώπους». Δυστυχώς η «παράσταση» αναβάλλεται λόγω ασθένειας του πλανήτη… Η απειλητική σκιά του κορονοίου δεν μας επιτρέπει να ανταμώσουμε. Σας υποσχόμαστε ότι του χρόνου τέτοιες μέρες θα είμαστε και πάλι μαζί σας στο καθιερωμένο μας ραντεβού. Γιατί είστε πολλοί «εσείς» που παραδοσιακά μας προτιμάτε τέτοιες μέρες για την ψυχαγωγία σας. Σας εύχομαι… - δεν θα κλείσω με τις γνωστές ευχές. Σας χαιρετώ με την ατάκα της Σόνιας: «Θα ζήσουμε, θείε Βάνια». 

Δε με νοιάζει και πολύ που τα θέατρα είναι κλειστά. Αν άνοιγαν τα θέατρα και όλα τα άλλα έμεναν όσο απαράδεκτα είναι, τι νόημα θα είχε; Να ξεχαστούμε για λίγο; Τα θέατρα θα ανοίξουν, το θέμα δεν είναι αν θα ανοίξουν, αλλά πώς θα ανοίξουν, τι θα βγει από αυτό. Αυτή τη στιγμή θέατρο δεν υπάρχει, υπάρχει η μνήμη του, η μνήμη της συνύπαρξης. Τα live-streaming κλπ δεν είναι θέατρο, χωρίς να το δαιμονοποιούμε, το αντίθετο, αλλά είναι κάτι άλλο. Χριστούγεννα χωρίς θέατρο; Χριστούγεννα χωρίς Χριστούγεννα να λέμε. Όσο ο κόσμος μας χάνει καθημερινά τις μικρές μάχες με την κακία, την ευκολία, την κακογουστιά, την αδικία, την αναισθησία, την απληστία, το ψέμα, την εκμετάλλευση, το μίσος, να μας λείπουν τα φωτάκια. Ειδικά αυτά που αγοράζονται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ επειδή τα περσινά "χάλασαν". Κι όταν ανοίξουν τα θέατρα, ας μην ξεχαστεί αυτή η ψευδεπίγραφη, επικίνδυνη, ανθυγιεινή μανία "υγείας", "κανονικότητας" και "ασφάλειας". Καλή χρονιά, υγεία, χαρά, κοντά, μαζί.

Χριστούγεννα χωρίς…χωρίς; Ούτε εγώ θυμάμαι από πότε…Ειδικά αυτές τις μέρες…

Ωρες  ώρες θυμώνω με τον εαυτό μου...μην γκρινιάζεις! Δεν συμβαίνει μόνο σε σένα! όλος ο κόσμος υποφέρει από αυτό το «κακό»! Θυμάσαι που παραπονιόσουν ,όταν σηκωνόσουν από το γιορτινό τραπέζι για να πας;

Ράτσα περίεργη οι καλλιτέχνες …ποτισμένη η ζωή τους από την τέχνη τους…

Ίσως είναι μια ευκαιρία αυτή η βίαιη παύση…Να  αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας  να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος…

Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, ηθοποιός

 Χρήστος Χριστόπουλος, ηθοποιός 

Από τον Αναστάση Πινακουλάκη

Ιδιαίτερα δραστήριος ηθοποιός, ο Γιώργος Παπαπαύλου φέτος πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Δαιμονισμένοι/Μεγάλοι αμαρτωλοί» σε σκηνοθεσία Κ. Χατζή και στην τηλεοπτική σειρά «Έρωτας Μετά».

Ο Παπαπαύλου ανήκει σ’ εκείνη την κατηγορία ηθοποιών που έχει επιλέξει συνειδητά τους ρόλους ρεπερτορίου και τις παραστάσεις με καλλιτεχνικό στίγμα. Στρίντμπεργκ, Τσέχωφ, Αισχύλος, Ευριπίδης και τώρα Ντοστογιέφσκι. Δοκιμάζει και δοκιμάζεται με μία συμπαθητική τρέλα. Φέτος έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό με την συμμετοχή στην (σχεδόν) καθημερινή σειρά «Έρωτας Μετά» όπου υποδύεται τον Ηλία, έναν μυστήριο άντρα που εμπλέκεται σε οικονομικά και χειρότερα εγκλήματα.

Δεν εγκαταλείπει όμως την μεγάλη του αγάπη, το σανίδι. Αυτή την περίοδο ετοιμάζεται πυρετωδώς για την παράσταση «Δαιμονισμένοι/Μεγάλοι αμαρτωλοί», σύνθεση του Κωνσταντίνου Χατζή –σκηνοθέτη που συναντά για πέμπτη φορά- πάνω στην εργογραφία του Ντοστογιέφσκι. Στην παράσταση υποδύεται τον Ρασκόλνικωφ από το «Έγκλημα και Τιμωρία» και τον Ιβάν Καραμάζωφ από τους «Αδελφούς Καραμάζωφ»!

Η παράσταση κάνει πρεμιέρα απόψε ( Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου) στον ειδικά διαμορφωμένο υπόγειο χώρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, ενώ το κείμενο της παράστασης κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάπα.

Πάνω σε τι εστιάζει η διασκευή/παράσταση σας «Δαιμονισμένοι/ Μεγάλοι αμαρτωλοί» που βασίζεται στο μυθιστόρημα «Δαιμονισμένοι» του Ντοστογιέφσκι; Τι να περιμένουμε να δούμε επί σκηνής

Η παράσταση χωρίζεται σε δύο μέρη: στο πρώτο μέρος παρακολουθούμε ένα μέρος των Δαιμονισμένων και στο δεύτερο, Οι μεγάλοι αμαρτωλοί, παρακολουθούμε κάποιους από τους σπουδαιότερους ήρωες των έργων του Ντοστογιέφσκι! Ο Ρασκολνικωφ («Έγκλημα και τιμωρία)», ο Σμερντιακωφ και ο Ιβάν Καραμάζωφ («Αδερφοί Καραμάζωφ»), ο Σταυρόγκιν («Δαιμονισμένοι»)! Είναι οι ήρωες εκείνοι που αντιμετωπίζουν τις αμαρτίες τους, έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με την αλήθεια τους, αυτοαναιρούνται, καταστρέφονται, φτάνουν να δουν το βάθος της ύπαρξής τους!

Τι αποκομίσατε από την τριβή σας με το έργο;

Το να διαβάζεις ως απλός αναγνώστης τον Ντοστογιέφσκι είναι κέρδος τεράστιο. Πόσο μάλλον να τον μελετάς επισταμένα για να μπορέσεις να αποδώσεις σκηνικά κάτι τόσο μεγαλειώδες όσο είναι το έργο τους, η πλοκή του, οι αριστοτεχνικά δομημένοι χαρακτήρες του! Πλουτίζεις ως ηθοποιός μόνο και μόνο από τον τρόπο που ο συγγραφέας αυτός περιγράφει τους χαρακτήρες του, τις κινήσεις τους, τις αντιδράσεις τους, τις συμπεριφορές τους! Είναι όλα δοσμένα, όλα αποτυπωμένα με έναν μεγαλειώδη τρόπο!

Άλλη μία συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Χατζή. Αυτή τη φορά θα τον δούμε κι επί σκηνής. Πως είναι η συνεργασία σας;

Είναι μια συνεργασία που μας έχει προχωρήσει και τους δύο! Συνεννοούμαστε τις περισσότερες φορές, εκτιμάμε ο ένας τον άλλο και φυσικά υπάρχουν στιγμές μεγάλων συγκρούσεων, κι αυτές είναι και οι στιγμές οι πιο δημιουργικές! Πιστεύω πολύ στη σύγκρουση στο θέατρο, με την έννοια της προσπάθειας να μπούμε βαθύτερα να κατανοήσουμε καλύτερα, να παιδευτούμε για να πετύχουμε την μετακίνηση που χρειάζεται! Στόχος μου είναι να παίζω από τον εαυτό μου και όχι τον εαυτό μου οπότε η συνεργασία μου με τον Χατζή με ξεβολεύει και μου αρέσει!

Τι οφέλη έχει μια σταθερή συνεργασία ηθοποιού-σκηνοθέτη;

Αποκτάς έναν κοινό κώδικα και τα πράγματα συμβαίνουν πιο γρήγορα γιατί νιώθεις ασφαλής πολύ πιο γρήγορα! Από την άλλη ενέχει και πολλούς κινδύνους! Πιστεύω ότι η μονιμότητα επί σειρά ετών σε αφήνει στάσιμο! Πιστεύω στην τσιγγάνικη φύση του επαγγέλματός μας

Φέτος κάνεις τηλεόραση και θέατρο. Πόσο διαφέρουν οι δύο πτυχές της δουλειάς σου;

Εκκινούν από κοινή βάση: την υποκριτική. Μια πολύ σοβαρή υπόθεση που δεν έχει σε τίποτα να κάνει με το μαθαίνω λόγια και τα λέω! Δεν υπάρχει ένα θέατρο και δεν υπάρχει μια τηλεόραση! Γίνονται πολύ ωραίες δουλειές και στα δύο! Στο θέατρο έχω μεγαλύτερο χρόνο προετοιμασίας ενώ στην τηλεόραση ο χρόνος πιέζει και πρέπει να είσαι πολύ συγκεντρωμένος και να μελετάς καλά πριν μπεις στο γύρισμα! Σαφώς και δεν υπάρχει η δυνατότητα να παίξω στην τηλεόραση ρόλους που έπαιξα στο θέατρο όπως ο Τρέπλιεφ, ο Κοριολανός ή ο Ετεοκλής αλλά μπορεί στην τηλεόραση να υπάρξει ένα ωραίο σενάριο, σκηνοθέτες με όραμα, καλή παραγωγή, αυτό δηλαδή που διέκρινα στο «Έρωτας Μετά» και είπα το ναί!

Με την Μπέτυ Λιβανού στη σειρά του ALPHA

Πιστεύεις ότι η νέα άνθηση της τηλεοπτικής μυθοπλασίας μπορεί να ζημιώσει το θέατρο;

Το θέατρο δεν το ζημιώνει η τηλεόραση! Ίσα-ίσα που πολλές φορές το τροφοδοτεί κιόλας! Το θέατρο το ζημιώνουν οι παραγοντισμοί, οι τυχάρπαστοι παραγωγοί και όσοι από τους ηθοποιούς δεν αντιλαμβάνονται ότι το όχι σε κάποιον που θα σου προτείνει να παίξεις τσάμπα, μπορεί βραχυπρόθεσμα να σε στείλει σε μπαρ αλλά μακροπρόθεσμα θα έχεις συμβάλει με τον τρόπο σου στη μη απαξίωση της δουλειάς μας!

Βλέπεις ανταγωνιστικά τις δουλειές που παίζουν απέναντι σου;

Ποτέ! Δεν ξέρω να σου πω τι θα απαντούσα αν τύχαινε να παίξω σε μια σειρά που δεν μου άρεσε! Αλλά τώρα μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι το «Έρωτας Μετά» είναι η πλησιέστερη του γούστου μου σειρά!

Αν μπορούσες να ξαναπαίξεις σε κάποια παράσταση σου που έριξε αυλαία, ποια θα ήταν και γιατί;

«Η αποθέωση της τρέλας» που έπαιξα πέρσι! Είναι μια παράσταση που θα την κάνω ξανά σίγουρα στο μέλλον γιατί αισθάνομαι ότι δεν έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της! Έπεσε σε κακές συνθήκες και θέλω να διασφαλίσω ότι το επόμενο ανέβασμά της θα τύχει καλύτερης μεταχείρισης!

Σε απασχολεί η θεατρική κριτική; Πιστεύεις πως μια όχι και τόσο θετική κριτική μπορεί να βοηθήσει έναν καλλιτέχνη;

Έμαθα με τα χρόνια να διαβάζω αυτούς που πραγματικά με ενδιαφέρουν και να μη με αφορά καθόλου η γνώμη κάποιων άλλων! Δεν τους διαβάζω καν! Η αρνητική κριτική που εμπεριέχει αγνές προθέσεις και δεν επιτίθεται επί προσωπικού είναι πάντα χρήσιμη!

Επανάσταση: Δαιμονισμένοι / Μεγάλοι αμαρτωλοί

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Χατζής

Πρεμιέρα: Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου Παραστάσεις: κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.00

Διαβάστε επίσης: 

Ο Κωνσταντίνος Χατζής Αλλάζει Κόμη Για Τον Ντοστογιέφσκι (Συνέντευξη)