Η ανακοίνωση:

Το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου είχε σχεδιάσει να εντάξει στο φετινό του πρόγραμμα την παράσταση «Φιλοκτήτης», σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις, με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Κιμούλη για το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.

Υπό τη βαριά σκιά των τελευταίων εξελίξεων, και συγκεκριμένα των δημοσιοποιημένων επώνυμων καταγγελιών συναδέλφων του κ. Γ. Κιμούλη για προσβολή της προσωπικότητάς τους, οδηγηθήκαμε στην δυσάρεστη, πλην όμως επιβεβλημένη, απόφαση να μην συμπεριλάβουμε τον συγκεκριμένο ηθοποιό στην ομάδα των καλλιτεχνών που θα συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου τη φετινή χρονιά.

Η Καλλιτεχνική Διεύθυνση βρίσκεται σε συνεννόηση με τον παραγωγό και τον σκηνοθέτη της παράσταση, για την εξασφάλιση νέας συμφωνίας για το φετινό πρόγραμμα, με το ίδιο ή με άλλο έργο, με γνώμονα την διασφάλιση των υπόλοιπων μελών του θιάσου.

Πρόθεσή μας δεν είναι να δράσουμε τιμωρητικά, ούτε να ούτε να υποκαταστήσουμε τα δικαστήρια. Όμως, θα ήταν ανεύθυνο από πλευράς μας εάν παραβλέπαμε τις σκληρές και επώνυμες μαρτυρίες επαγγελματιών του χώρου μας για αντιδεοντολογικές πρακτικές και συμπεριφορές που κάθε άλλο παρά τιμούν την Τέχνη και τους ανθρώπους της.

Την δική του εκδοχή για τα όσα κατήγγειλε μέσω της εκπομπής «Πάμε Δανάη» η ηθοποιός Ζέτα Δούκα, έδωσε μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA και τη Ράνια Τζίμα ο Γιώργος Κιμούλης. Σοκ έχει προκαλέσει στο καλλιτεχνικό χώρο η αποκάλυψη της Ζέτας Δούκα ότι συνάδελφος της έφτασε στο σημείο να την κλωτσήσει. Μιλώντας στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» η Ζέκα Δούκα εξομολογήθηκε ότι ο ηθοποιός, ο Γιώργος Κιμούλης την έβρισε και την κλώτσησε στο θέατρο, ενώ όλη τη θεατρική σεζόν είχε υποστεί ψυχολογική και λεκτική βία.   Ο Γιώργος Κιμούλης, μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA,  έδωσε την δική του εκδοχή κάνοντας λόγο για μια «εργατική διαφωνία» που θα μπορούσε να έχει ληθεί με έναν διάλογο ή μέσω της παρέμβασης της επιθεώρησης εργασίας.  

«Στεναχωρήθηκα όταν το άκουσα πρώτη φορά. Τώρα έχω θυμώσει πάρα πολύ. Έχω ήδη δώσει εντολή για αγωγή και μήνυση. Το ότι κλώτησα, ούτε για αστείο. Δεν πρόκειται να την πάρω πίσω, ακόμα κι αν αρχίσει να το παίρνει πίσω. Τα υπόλοιπα… καταρχάς δεν κατάλαβα… τι έγινε την περίοδο των συμβάντων μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλο, η παράσταση ήταν μέχρι το Πάσχα, υπάρχουν φωτογραφίες από την κοπή πίτας ένα μήνα μετά που είμαστε όλοι μια χαρά.  

Κανένας συνάδελφος δεν ήταν νέος που να φοβάται τον κακό θιασάρχη ότι θα του κάνει κακό στο μέλλοντα χρόνο. Μιλάμε για μια υποτιθέμενη εργατική διαφωνία, διαφωνία εργασίας που θα μπορούσε να λυθεί με απλό τρόπο. Πάει κανείς στον εργοδότη λέει “μου φέρεται άσχημα παρακαλώ πάρα πολύ αν δεν σταματήσει θα πάω στην επιθεώρηση εργασίας”. Αλλά αυτό είναι προσωπικό…», ανέφερε αρχικά.   «Θεωρώ απαράδεκτο το να χρησιμοποείται η πολύ σωστή πράξη της κυρίας Μπεκατώρου και να προσπαθεί ο οποιοσδήποτε έχει νιώσει προσβεβλημένος, θιγμένος, θυμωμένος, έχει στεναχωρηθεί να έρχεται μετά από 13 χρόνια, να περιγράφει ένα γεγονός, να υπερβάλει, να προσθέτει ψευδή γεγονότα που θα τα πάρει πίσω συν τω χρόνω.  

Ένταση υπάρχει σε κάθε δουλειά. Όχι ύβρεις. Δεν το λέω τυπικά. Όλοι θυμώνουμε, όλοι έχουμε τσακωθεί κι έχουμε νιώσει ότι κάποιος μας θίγει, αλλά το να προσπαθεί κανείς, αναφερόμενος και στο ότι τώρα μίλησε η κυρία Μπεκατώρου ας το κάνουμε όλοι…», πρόσθεσε.  

«Η κλωτσιά είναι φοβερό… Ουσιαστικά αν το παρακολουθήσετε το “με” είναι σβηστό. Δεν το συγχωρώ, δεν θα πάρω πίσω την αγωγή και τη μήνυση. Υποτιμάται κινείται σε επίπεδο ιεροσυλίας το να χρησιμοποιείται η πράξη της κυρίας Μπεκατώρου στο να αναφερόμαστε στο εκπληκτικό κίνημα #metoo και να το χρησιμοποιεί ο καθένας που έχει προσωπικές συγκρούσεις  να το χρησιμοποιήσει για να τον υποτιμήσει, δυσφημίσει, συκοφαντήσει. Δεν έχω διαφορές μαζί της. Είναι αδιανότητο να χρησιμοποιείται…».  

«Το σωματική βία είναι αδιανότητο. Το άλλο είναι γενική κι αόριστη καταγγελία. Υποτίμηση, απαξίωση, έβριζα… είναι γενικά πράγματα. Ένταση στη δουλειά υπάρχει. Η συνεχόμενη βία είναι και ποινικό αδίκημα 

Λεκτική και σωματική βία κατήγγειλε ότι υπέστη από τον γνωστό σκηνοθέτη και ηθοποιό Γιώργο Κιμούλη η ηθοποιός Ζέτα Δούκα .

Μετά από την sold out επιτυχία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, «Το παγκάκι» που ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα, έρχεται στα ανοιχτά θέατρα της Αττικής.

Δύο άγνωστοι συναντιούνται σε ένα πάρκο και κάθονται στο ίδιο παγκάκι. Είναι όμως πραγματικά άγνωστοι; Μπορεί κάποτε να ήσαν κάτι άλλο; Είναι τυχαία αυτή η συνάντηση ή όχι; Μήπως έχουν επινοήσει μία ζωή που δεν μπόρεσαν ποτέ να ζήσουν; Πρόκειται για μια κωμικοτραγική ιστορία δύο μοναχικών και απελπισμένων ανθρώπων, που θα μπορούσε να συμβεί παντού, σε κάθε χώρα, σε κάθε πόλη. Μία ιστορία που εγείρει ένα ιδιαίτερο σύγχρονο και βασανιστικό ερώτημα: μπορούν πλέον οι άνθρωποι να ζήσουν πραγματικά μαζί; Κι αν ναι, πώς θα μπορούν να το επιτύχουν, αν συνεχώς κρύβει ο ένας απ’ τον άλλον αυτό που πραγματικά είναι;
 
Ο Αλεξάντερ Γκέλμαν ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της Ρωσίας.

Το Παγκάκι γράφτηκε το 1983, πριν από την κατάρρευσή της Σοβιετικής Ένωσης, όταν η αυθαιρεσία και η διαφθορά κυριαρχούσαν. Έχει μεταφραστεί και παιχτεί σε πάρα πολλές χώρες.  Το πικρό του χιούμορ το κάνει διαχρονικό και κωμικοτραγικά επίκαιρο.

Σκηνοθεσία – Διασκευή - Διαμόρφωση χώρου: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
Μετάφραση: ΝΙΚΟΣ ΚΑΜΤΣΗΣ
Κοστούμια: ΣΟΦΙΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ
Φωτισμοί: ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΛΤΣΟΥ
Βοηθός σκηνοθέτη: ΣΤΑΘΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ
Επικοινωνία – Δημόσιες σχέσεις : Νταίζη Λεμπέση, email Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Παίζουν:

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΤΤΙΚΗΣ

27 Αυγούστου Κηποθέατρο Παπάγου
31 Αυγούστου Βεάκειο Θέατρο
1 Σεπτεμβρίου Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού
2 Σεπτεμβρίου Άλσος Δημήτρης Κηντής, Ηλιούπολη
9 Σεπτεμβρίου Άλσος Νέας Σμύρνης
10 Σεπτεμβρίου Μενίδι
11 Σεπτεμβρίου Θέατρο Θανάσης Βέγγος , Κορυδαλλός
14 Σεπτεμβρίου Ανοιχτό Θέατρο Μίκης Θεοδωράκης, Πέραμα

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: 16 και 12 ευρώ, φοιτητικό και ΑΜΕΑ
Προπώληση εισιτηρίων Ticketservices.gr

Μετά από την sold out επιτυχία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, «Το παγκάκι» ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα.

Δύο άγνωστοι συναντιούνται σε ένα πάρκο και κάθονται στο ίδιο παγκάκι.

Είναι όμως πραγματικά άγνωστοι; Μπορεί κάποτε να ήσαν κάτι άλλο; Είναι τυχαία αυτή η συνάντηση ή όχι; Μήπως έχουν επινοήσει μία ζωή που δεν μπόρεσαν ποτέ να ζήσουν; Πρόκειται για μια κωμικοτραγική ιστορία δύο μοναχικών και απελπισμένων ανθρώπων, που θα μπορούσε να συμβεί παντού, σε κάθε χώρα, σε κάθε πόλη. Μία ιστορία που εγείρει ένα ιδιαίτερο σύγχρονο και βασανιστικό ερώτημα: μπορούν πλέον οι άνθρωποι να ζήσουν πραγματικά μαζί; Κι αν ναι, πώς θα μπορούν να το επιτύχουν, αν συνεχώς κρύβει ο ένας απ’ τον άλλον αυτό που πραγματικά είναι;

 Ο Αλεξάντερ Γκέλμαν ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της της Ρωσίας. Το Παγκάκι γράφτηκε το 1983, πριν από την κατάρρευσή της Σοβιετικής Ένωσης, όταν η αυθαιρεσία και η διαφθορά κυριαρχούσαν. Έχει μεταφραστεί και παιχτεί σε πάρα πολλές χώρες.  Το πικρό του χιούμορ το κάνει διαχρονικό και κωμικοτραγικά επίκαιρο.

Σκηνοθεσία – Διασκευή - Διαμόρφωση χώρου: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
Μετάφραση: ΝΙΚΟΣ ΚΑΜΤΣΗΣ
Κοστούμια: ΣΟΦΙΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ
Φωτισμοί: ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΛΤΣΟΥ
Βοηθός σκηνοθέτη: ΣΤΑΘΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ
Επικοινωνία – Δημόσιες σχέσεις : Νταίζη Λεμπέση, Χρύσα Αρβανιτίδου
 
Παίζουν:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ ( ενδέχεται να προστεθούν και άλλες ημερομηνίες παραστάσεων )

3 και 4 Ιουλίου Λήμνος
5 Ιουλίου Ορεστιάδα
6 Ιουλίου Πολύγυρος
7 Ιουλίου Πτολεμαίδα
8 Ιουλίου Καστοριά
9 Ιουλίου Γρεβενά
10 Ιουλίου Καλαμάτα
11 Ιουλίου Αίγιο
12 Ιουλίου Πρέβεζα
13 Ιουλίου Μεσολόγγι
19 Ιουλίου Αίγινα
20 Ιουλίου Χαιδάρι
21 Ιουλίου Φεστιβάλ Ανδραβίδας Κυλλήνης
22 Ιουλίου Ζάκυνθος
24 Ιουλίου Ληξούρι
25 και 26 Ιουλίου Ιθάκη
28 Ιουλίου Νέα Μάκρη
29 Ιουλίου Πέραμα
30 Ιουλίου Άνδρος
1 Αυγούστου Μυτιλήνη
3 Αυγούστου Σάμος Πυθαγόρειο
4 Αυγούστου Σάμος Καρλόβασι
6 Αυγούστου Χίος
10 και 11 Αυγούστου Σπέτσες
26 Αυγούστου Λειβαδιά
27 Αυγούστου Παπάγου
31 Αυγούστου Βεάκειο
1 Σεπτεμβρίου Επί Κολωνώ
2 Σεπτεμβρίου Ηλιούπολη

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης και ο Γιώργος Κιμούλης, οι οποίοι έχουν συνεργαστεί πολλές φορές στο θεατρικό παρελθόν, καταπιάνονται αυτή τη σεζόν με τον αγαπημένο κλασικό συγγραφέα, Αντόν Τσέχωφ, έχοντας στο δυναμικό τους δύο ομάδες εξαιρετικών ηθοποιών.

Ο πρώτος, μετά την επιτυχία του «Αυγούστου» του Τρέισι Λετς, σκηνοθετεί τον «Βυσσινόκηπο», πάλι, στο θέατρο Δημήτρης Χόρν κι ο δεύτερος, μετά τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, κάνει πρόβες στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά για τον «Θείο Βάνια». Στην παράσταση, μάλιστα, ξέχωρα από τη σκηνοθεσία και τη μετάφραση, θα ερμηνεύσει και τον ομώνυμο ρόλο.

Ο «Βυσσινόκηπος» γράφτηκε το 1903 κι είναι εμπνευσμένος από μία εποχή κατά την οποία ο ρωσικός λαός, αν και θεωρητικά ελεύθερος εξαιτίας της κατάργησης της δουλοπαροικίας κατά το 1861, ζούσε ακόμα στη φτώχεια και την αμάθεια. Το έργο θεωρείται μια προαναγγελία, ουσιαστικά, της επανάστασης του 1905 κι αυτής του 1917.

Στο Παρίσι του 1900, η 16χρονη ΄Ανια συναντά τη μητέρα της κόμισα Λιούμποφ, για να την οδηγήσει πίσω στο πατρικό τους κτήμα, διάσημο για τον βυσσινόκηπό του, το οποίο έχει εγκαταλείψει εδώ και πέντε χρόνια με τον εραστή της. Στο γυρισμό τους βρίσκουν τον βυσσινόκηπο ν' ανθίζει σε αντίθεση με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας.

Στη σκηνή του Θεάτρου της οδού Αμερικής θα δούμε έναν εξαιρετικό θίασο ηθοποιών: Θέμις Μπαζάκα, Δημήτρης Λιγνάδης, Κόρα Καρβούνη, Αθηνά Μαξίμου, Γιάννης Κότσιφας, Σίσσυ Τουμάση, Γιώργος Μπινιάρης, Γιάννης Στόλας, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Γιάννης Γιαννούλης, Τάσος Δημητρόπουλος και Γεωργιάννα Νταλάρα.

Η πρεμιέρα αναμένεται για τον Οκτώβριο κι η προπώληση έχει, ήδη, ξεκινήσει.

Στον Πειραιά, ο Γιώργος Κιμούλης βάζει ένα προσωπικό στοίχημα με τον «Θείο Βάνια» και τα έντονα υπαρξιακά του αδιέξοδα, εγκαινιάζοντας με την παράστασή του τη σεζόν για την κεντρική σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.

Στην παράσταση πρωταγωνιστούν, εκτός από τον σκηνοθέτη οι: Τάσος Νούσιας, Στέλλα Καζάζη, Γιώργος Ψυχογιός, Χριστίνα Κουτσουδάκη, Χαρά Μάτα Γιαννάτου, Μαίρη Νάνου και Κώστας Κοράκης.

Η υπόθεση του έργου, που έχει ανέβει πολλές φορές στη χώρα μας, είναι γνωστή. Ο συνταξιούχος καθηγητής Σερεμπριακώφ κι η νεαρή γυναίκα του Ελένα καταφτάνουν στο απομακρυσμένο υποστατικό τους στη ρωσική επαρχία, το οποίο συντηρούν η Σόνια, κόρη του καθηγητή από τον πρώτο του γάμο, κι ο θείος της, Βάνιας. Η παρουσία τους αναστατώνει τη ζωή των ανθρώπων του κτήματος, διαταράσσει τις ισορροπίες και φέρνει στην επιφάνεια χαμένα όνειρα κι ανεκπλήρωτους πόθους. Η φθορά της καθημερινότητας, η πλήξη, τα λάθη, οι δικαιολογίες, ένας υποδόριος ερωτισμός και μια, σχεδόν, σουρεαλιστική αντιμετώπιση της πραγματικότητας χαρακτηρίζουν τη ζωή των ηρώων, που βλέπουν τον κόσμο γύρω τους να αλλάζει αναπόφευκτα.

Η πρεμιέρα του «Θείου Βάνια» αναμένεται για τις 22 Νοεμβρίου κι η προπώληση έχει ξεκινήσει.

Γιώτα Δημητριάδη

Το «Μαυροπούλι» γράφτηκε το 2005 και είναι βασισμένο σε ένα πραγματικό γεγονός. Ο συγγραφέας του, David Harrower, βραβεύτηκε δύο φορές για το έργο αυτό. Το 2006, όταν κέρδισε το βραβείο Scotland Critics Award για το καλύτερο θεατρικό έργο της χρονιάς, και το 2007, όταν κέρδισε το βραβείο Laurence Olivier Award.

 Ο τίτλος του έργου  θυμίζει την  ιστορία του Αγίου Βενέδικτου, όπου το Μαυροπούλι συμβολίζει την ερωτική επιθυμία. Ο άγιος αντιστέκεται και αυτοτιμωρείται, κάτι που δεν καταφέρνει ο ήρωας του έργου, γιατί είναι ένας καθημερινός άνδρας με αδυναμίες και τρωτά σημεία. Ο Harrower βέβαια σε συνέντευξή του ανέφερε ότι δεν γνώριζε το μύθο και ότι το Μαυροπούλι του έργου του είναι ένα παρατσούκλι που δίνει ο Ρέυ στην Ούνα.

Πρόκειται για ένα επίκαιρο έργο, ένα πολύ δυνατό κείμενο, που δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο ακόμα και τον λιγότερο ευαισθητοποιημένο στο θέμα θεατή. Ένα έργο που γράφτηκε απνευστί από τον Harrower, μέσα σε ένα μήνα σχεδόν, αγγίζοντας ιδιαίτερα επικίνδυνες χορδές της κοινωνίας, ένα έργο που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, αφήνοντάς του αναπάντητα ερωτήματα και μια πικρή γεύση. Κι αυτό γιατί υπάρχουν στο έργο διάχυτες συναισθηματικές αμφισημίες. Πού αρχίζει το ανήθικο και που σταματά το ηθικό; Πού ο έρωτας και πού η αρρώστια; Πόσο «παιδί» μπορεί να είναι ένα δωδεκάχρονο κορίτσι που προκαλεί με το βλέμμα έναν άνδρα συνομήλικο και φίλο του πατέρα του και του αφήνει ραβασάκια στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου του; 

Ποιος είναι θύμα και ποιος θύτης; Είναι πράγματι ο Ρέυ ένας διεθφαρμένος παιδεραστής ή μήπως είναι κάποιος με αδυναμίες ,που του συνέβη στο διάβα της ζωής του, στα 45 του χρόνια, να γνωρίσει και να ερωτευτεί τον λάθος άνθρωπο; Πόσοι άλλωστε δεν έχουν ερωτευτεί το λάθος πρόσωπο τη λάθος χρονική στιγμή; Για το λάθος του αυτό όμως πλήρωσε με ποινή φυλάκισης έξι ετών για αποπλάνηση ανηλίκου.

Κανείς δεν ξέρει την απάντηση. Το σίγουρο είναι ότι η κοινωνία μας αρέσκεται στο να κολλάει ταμπέλες, να στιγματίζει και να τιμωρεί ανθρώπους που ξεφεύγουν από τη νόρμα της. Στην καθημερινή ζωή όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, δεδομένου ότι οι ανθρώπινες σχέσεις δεν μπαίνουν πάντα σε καλούπια.

Έχω την πεποίθηση ότι αυτό ακριβώς θέλει να τονίσει ο συγγραφέας με το έργο του και ταυτίζομαι απόλυτα με τη θέση του. Θέλει να προβληματίσει το κοινό του. Προφανώς κανένας έχοντας σώας τας φρένας δεν θα δικαιολογούσε την πράξη του Ρέυ, όμως ο Harrower  δεν θέλει να καταδικάσει κιόλας τον ήρωά του. Τιμωρήθηκε αρκετά στη φυλακή.

Η μεταφορά του έργου στο θέατρο Άλμα σκηνοθετήθηκε από τον έμπειρο Γιώργο Κιμούλη, ο οποίος κρατάει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του διφορούμενου ήρωα Ρέυ. Δίπλα του έχει την νεαρή ηθοποιό Ανθή Σαββάκη, που κλήθηκε να αναλάβει το δύσκολο ρόλο της διαταραγμένης ψυχικά Ούνα έπειτα από πρόβες μόλις δέκα ημερών.

Τον θεατή υποδέχεται μια σκηνή γεμάτη χαρτιά πεταμένα παντού, άδεια μπουκάλια, άδεια ποτήρια καφέ (σκηνικό: Χριστίνα Κωστέα).Πρόκειται για το χώρο δουλειάς του πρωταγωνιστή, ο οποίος απασχολείται σε φαρμακευτική εταιρία με οδοντιατρικά είδη, όπως γράφει το μπουφάν που φοράει ( Dental Factory) και το οποίο βιάζεται να βγάλει μάλλον για να κρύψει στην Ούνα την πραγματική του θέση στην εταιρία,  που δεν είναι άλλη από αυτή του νυχτοφύλακα. Οι δυο τους μπαίνουν στη σκηνή εμφανώς ταραγμένοι. Συναντιούνται δεκαπέντε χρόνια μετά, όταν εκείνος είναι  πια 60 χρονών και εκείνη 27. Αποστασιοποιημένοι από την τρίμηνη παράνομη σχέση τους πριν από 15 χρόνια συζητούν πότε ήρεμα πότε θυμωμένα. Εκείνος έχει αλλάξει όνομα , πόλη διαμονής, δουλειά, γιατί όπως μας λέει ο πρωταγωνιστής με σπασμένη τη φωνή, αυτό τον βοήθησε να ξεχάσει. Εκείνη αντιθέτως δεν άλλαξε τίποτα και καθημερινά για 15 χρόνια ζούσε και ξαναζούσε το ίδιο γεγονός. Εκείνος, παρόλο που φαίνεται ταραγμένος από την παρουσία της, μοιάζει να έχει αφήσει πίσω του το παρελθόν και να έχει συνεχίσει τη ζωή του, όπως αυτή μπορεί να συνεχιστεί μετά από ένα τέτοιο γεγονός. 

«Γιατί ήρθες;» τη ρωτά, για να πάρει μια αποστομωτική απάντηση «Για να σε δω». Τον έψαχνε πάντα και τον είδε τυχαία σε φωτογραφία από διαφήμιση της εταιρίας. «Θα σε αναγνώριζα όπου κι αν σε έβλεπα», του λέει και αρχίζει το κατηγορώ της. Του μιλά περί κακοποίησης ,εξουσίας κλπ και εκείνος απολογείται. «Έξι χρόνια στη φυλακή έχασα ό,τι είχα και δεν είχα» ,της λέει , ενώ εκείνη του απαντά: «Εγώ δεν είχα προλάβει να έχω κάτι,ήμουν 12 χρονών». Ο Ρέυ έχει πληρώσει για το κακό που της προκάλεσε «το βλέμμα των άλλων είναι η μεγαλύτερη τιμωρία». «Έπρεπε να σε προστατέψω και δεν σε προστάτεψα».

 Καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης ο θεατής γίνεται μέτοχος μιας πολύ δύσκολης κατάστασης, που δεν ξέρω αν οι δύο πρωταγωνιστές καταφέρνουν να αποδώσουν, τουλάχιστον όχι σε όλα τα σημεία. Ο Ρέυ του Κιμούλη καταφέρνει να γίνει συμπαθής, παραπάνω από ό,τι θα έπρεπε. Η γνωστή μανιέρα του ηθοποιού είναι πάντα  παρούσα. Ο Κιμούλης είναι καλός , πάντα είναι καλός , είναι σπουδαίος ηθοποιός σύμφωνα με τη γνώμη της γράφουσας. Έχει αποδείξει επανειλημμένα το εύρος του ταλέντου του, όμως ο Ρέυ του αφήνει κάτι ανεκπλήρωτο. Η δυνατότερη στιγμή του υποκριτικά είναι ο μονόλογος όταν παρουσιάζει τη δική του οπτική για τη σχέση τους. Το «Δεν ήσουν στόχος ,κορίτσι μου γλυκό» ηχεί μέσα μας σαν καμπάνα . Η Ανθή Σαββάκη, παρά τις δυσκολίες, στέκεται σε γενικές γραμμές καλά πάνω στη σκηνή, χωρίς όμως να απογειώνει την ψυχικά διαταραγμένη ηρωίδα της, Ούνα. Η δική της δυνατή στιγμή είναι όταν μένει για λίγο μόνη στο σκοτάδι και τραγουδά σαν ένα φοβισμένο πλάσμα που έχασε τις ισορροπίες του για άλλη μια φορά. Τότε με πείθει απόλυτα, ενώ νομίζω πως χάνει λίγο σε συναίσθημα ο μονόλογός της. Αληθινά όμως εκτιμώ ότι έχει μέλλον στο χώρο. Η σκηνοθεσία είναι λειτουργική και μας βάζει στο βαρύ κλίμα του έργου. 

Η τελική αποτίμηση για την παράσταση είναι θετική, αν και οι δύο πρωταγωνιστές έχουν να παλέψουν με ένα πολύ δυνατό κείμενο, ανάμεσα σε λεπτές ισορροπίες. Δεν θα ήθελα να παραλείψω την παρουσία της μικρής, που στο τέλος φέρνει την κάθαρση. Ο Ρέυ γίνεται ξανά ανθρώπινος και βγάζει από πάνω του την ταμπέλα του παιδεραστή όταν φροντίζει και αγαπάει σαν παιδί του την κόρη της νέας  συντρόφου του. Η Ούνα δεν μπορεί να το διαχειριστεί αυτό και οδηγεί στο τέλος.

Αξίζει να σημειωθεί και η εξαιρετική  μουσική υπόκρουση του Σταμάτη Κραουνάκη, διαβάσαμε και τους εμπνευσμένους στίχους του στο πρόγραμμα της παράστασης. Τα καλόγουστα κουστούμια είναι της Σοφίας Νικολίδη και οι λειτουργικοί φωτισμοί της  Κατερίνας Μαραγκουδάκη.

 Από τη Νατάσα Κωνσταντινίδη 

Μετά την αποχώρηση της Αλεξάνδρας Ταβουλάρη από την παράσταση η νέα πρωταγωνίστρια που θα δούμε στο πλευρό του Γιώργου Κιμούλη στην παράσταση το "Μαυροπούλι" του Ντέιβιντ Χάροουερ όπως ανακοινώθηκε και στη σελίδα των Θεατρικών Σκηνών θα είναι η Ανθή Σαββάκη. Η νεαρή ηθοποιός είναι απόφοιτη του Θεάτρου Τέχνης. 

Το "Μαυροπούλι" είναι ένα έργο μοναδικό.Ανιχνεύει τα απόλυτα όρια της ηθικής, της σεξουαλικής επιθυμίας, του νοήματος του έρωτα, της επίδρασης που έχει το παρελθόν στο παρόν στις ανθρώπινες σχέσεις.

Στο έργο αυτό δεν υπάρχουν ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό.

Αποδεικνύει πως οι ανθρώπινες σχέσεις μπορούν να ξεπεράσουν τις νόρμες και τους νόμους, γιατί είναι πέρα από κατηγοριοποιήσεις και ταμπέλες. Ο Γιώργος Κιμούλης υπογράφει και τη σκηνοθεσία της παράστασης. Η πρεμιέρα αναμένεται για τα μέσα Νοεμβρίου.