Παύλος Φύσσας. Δολοφονήθηκε από χρυσαυγίτες. Εξι χρόνια μετά η μάνα του περιμένει ν’ ακουσει το κλειδι στην πόρτα. Έξι χρόνια η δίκη των δολοφόνων φτάνει κοντά στο τέλος. Έξι χρόνια μετά όλοι ξέρουν: και τον Παύλο και τους δολοφόνους. Παύλος Φύσας, άθελά του έγινε αφορμή για να μην υπάρχουν άλλοθι και “ναι μεν αλλά” για τους χρυσαυγίτες!

Οι άνθρωποι φεύγουν σαν τα κουνούπια που χτυπάμε δυνατά στον τοίχο. Ο καρκίνος έχει γίνει το μεγαλύτερο χαστούκι. Σ’ αυτές τις απώλειες ,θυμάμαι πάντα τον Καζαντζάκη σ’ αυτές τις περιπτώσεις: «Μια σπίθα η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε»

Πρόλαβε πολλά και ο Τάκης Σπυριδάκης, ένα υπέροχος άνθρωπος και καλλιτέχνης. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις μερικά πράγματα μου “κλωτσάνε” πολύ…Δεν μπορεί να φεύγει από τη ζωή, ο πρωταγωνιστής μιας παράστασης, που ήταν ο ίδιος η παράσταση με την ερμηνεία του και τρεις μέρες μετά την κηδεία του να φτάνει δελτίο Τύπου “Ο άγριος σπόρος συνεχίζεται για 5η χρονιά”, χωρίς καμία αναφορά στο όνομά του. Τα βραβεία του βέβαια, θυμήθηκαν να τα προσθέσουν… Μ’ αυτόν τον τρόπο υποτιμούν και τον διάδοχό του , στον ρόλο του Σταύρου, Στάθη Σταμουλακάτου.

Πάμε Πόλεμο; Απολαμβάνω την γλυκιά Novartis κόντρα του Αντώνη Σαμαρά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Κάθε μέρα και ένα νέο κεφάλαιο. Δεν είναι πως συμπαθούμε τον Κυριάκο -το αντίθετο- αλλά ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης για ποιο λόγο απασχολεί ακόμα την κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας;

Χωρίς σχόλιο – Από τη συνέντευξη της Σώτης Τριανταφύλλου στο Φιλελεύθερο: “Τα αναλφάβητα μπαχαλάκια δεν έχουν βεβαίως ιδέα τι είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο και, όπως όλοι ξέρουμε, στις επετείους του Πολυτεχνείου στη δεκαετία του 1990, μπούκαραν στη Σχολή Καλών Τεχνών και έκαψαν έργα τέχνης. Απ’ όσο ξέρω, ουδείς τιμωρήθηκε. Ίσως βοηθήσει η κατάργηση της αργίας στις 17 Νοεμβρίου: η αργία είναι περιττή, η γνώση είναι απαραίτητη ― από επισκέψεις σε σχολεία συμπέρανα ότι πολλά παιδιά μπερδεύουν την 17η Νοεμβρίου 1973 με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αποτυχία της πασοκικής παιδείας είχε και έχει βαθιά επίδραση στη ζωή των πόλεων· το ξέρω, δεν είναι ορατό αν δεν το σκεφτεί κανείς.”

Aρθρο με τίτλο: «Σαρώνει» ο Μητσοτάκης σε δημοφιλία. Το δημοσίευμα στηρίζεται σε δημοσκόπηση της MRB και αναρωτιέμαι πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό. Μιλάμε για τον ίδιο πολιτικό, πού όταν το κόμμα του ήταν πρώτο στις δημοσκοπήσεις, εκείνος ήταν «ο πιο ακατάλληλος»…

Το πρόβλημα με τη μόλυνση του περιβάλλοντος είναι ότι συνήθως «περιβάλλον» εννοούμε είτε κάτι πράσινο είτε κάτι υγρό. Με το περιβάλλον που περιέχει Μπογδάνους, Παναγιωταρέες, Σώτες και λοιπές θλιβερές υπάρξεις τι κάνουμε; Πώς προστατεύουμε το περιβάλλον μας από τη μόλυνση;

Θέλω να κάνω μια αγορά. Αν πάω σε ένα μαγαζί και ζητήσω δανεικά, αγοράσω κάτι που πουλάει και πάω με τα δανεικά να πληρώσω είμαι καλός πελάτης; (απορίες μακροοικονομικής θεωρίας…!)

Δεν πρόλαβα να πάω στην έκθεση βιβλίου, αλλά διάβασα «Το Νιξ» του Νάθαν Χιλ (εκδόσεις Αλεξάνδρεια) και πέρασα μερικές μέρες μέσα σε μια ιδιαίτερη ειρωνεία, έξυπνη γραφή και ιδιότυπη εσωτερική-σε συνδυασμό με την εξωτερική- δράση! Αξίζει να παρασυρθείτε. Το πρόβλημα είναι πλέον ότι η ζωή και η καθημερινότητα μπορεί να είναι πιο ειρωνική από την πένα και του καλύτερου συγγραφέα!

Ρε έχουμε πολιτιστικό προϊόν όχι αστεία…έρχεται η Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα 5. Η Στέλλα Μιζεράκη, η Ανίτα Πάνια και μια αρμαθιά κανονικοί ηθοποιοί σε αισθητικής ταινίας Sirina έρχονται για να ξανανεβάσουν το πιο λούζερ και κακόγουστο κινηματογραφικό σίκουέλ όλων των εποχών. Εσείς τα τρολ που τα χώσατε στο Γαβρά τσιμουδιά έτσι;

Σε Γενικές Γραμμές. Τρεις δημοσιογράφοι, τρία site, σε ιστορίες καθημερινής τρέλας!
Η Γιώτα Δημητριάδη @Τεχνες-Plus, ο Γιάννης Καφάτος @Viewtag.gr και ο Γιάννης Παναγόπουλος @Fragilemag.gr φτιάχνουν μια λίστα μ’ όλα όσα άκουσαν, είδαν και σκέφτηκαν την εβδομάδα που πέρασε, βολτάροντας στην πόλη, διαβάζοντας πρωτοσέλιδα εφημερίδων, κουβεντιάζοντας μεταξύ τους, κοιτώντας βιτρίνες μαγαζιών, ακούγοντας μουσική και συμφωνώντας πως ο διάβολος στις λεπτομέρειες βρίσκεται.
#Se_Genikes_Grammes

Σε ηλικία 61 ετών πέθανε σήμερα ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τάκης Σπυριδάκης έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.Τελευταία του ερμηνεία στο θέατρο ήταν στον "Άγριο Σπόρο" του Τσίρου, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη στο Θέατρο Επί Κολωνώ. Μια ερμηνεία που θα μας μείνει αξέχαστη, όπως και η ευγενική του παρουσία. 

Γεννήθηκε στην Αίγινα στις 4 Φεβρουαρίου 1958 και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Συμμετείχε σε 13 ταινίες, ενώ το σκηνοθετικό του ντεμπούτο πραγματοποίησε το 1994 με την ταινία «Ο Κήπος του Θεού», της οποίας έγραψε και το σενάριο. Η ταινία τιμήθηκε με 7 κρατικά βραβεία ποιότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη ερμηνεύοντας έναν από τους πρωταγωνιστές της ταινίας «Γλυκιά Συμμορία», σε σκηνοθεσία του Νίκου Νικολαΐδη (1983). Για την ερμηνεία του τιμήθηκε με το ειδικό βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον ίδιο χρόνο.

Αξιοσημείωτη ήταν και η δεύτερη συμμετοχή του, στη «Λούφα και Παραλλαγή» του Νίκου Περάκη (1984).

Ακολούθησαν οι ταινίες «Πρωινή Περίπολος» (Νίκος Νικολαΐδης, 1986), «Προστάτης Οικογένειας» (Νίκος Περάκης, 1997), «Αυτή η Νύχτα Μένει» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 1999), «Μαύρο Γάλα» (Νίκος Τριανταφυλλίδης, 1999), «Κανείς δεν χάνει σε Όλα» (Διονύσης Γρηγοράτος, 2000), «Φτηνά Τσιγάρα» (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2000), «Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 2002), «Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο» (Νίκος Περάκης, 2005), «Ισοβίτες» (Θόδωρος Μαραγκός, 2008) και "4 Μαύρα Κοστούμια" (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2009).

Το 1989 έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους «Βέρα Κρουζ», που απέσπασε το 1ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο αντίστοιχο Φεστιβάλ, τιμήθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού και βραβεύτηκε από το Εθνικό Κέντρο Ταινιών της Γαλλίας το 1990.

Ο Τάκης Σπυριδάκης έγινε εκ νέου γνωστός στο ευρύ κοινό τα τελευταία χρόνια με τις επιτυχημένες χιουμοριστικές τηλεοπτικές διαφημίσεις , όπου υποδυόταν τον «αγαπούλα» πρόεδρο ποδοσφαιρικής ομάδας. Πριν δύο χρόνια, ο ίδιος είχε μιλήσει για τον καρκίνο στην εκπομή του Γιώργου Λιάγκα...